PRACA KONKURSOWA na opracowanie koncepcji urbanistyczno-architektonicznej zagospodarowania terenu położonego w miejscowości Charzykowy
1. Podstawa opracowania i myśl przewodnia koncepcji: Projekt został wykonany na podstawie wymagań zawartych w regulaminie konkursu (oraz załączników). Bazując na mapie sytuacyjno wysokościowej, wizji lokalnej i własnej inwentaryzacji, wypracowany został koncept i zbiór reguł przewodnich projektu. a) Maksymalizowanie efektów przy minimalizacji interwencji przestrzennych i finansowych; b) Prostota konstrukcji; c) Użycie rodzimych materiałów, tworzenie klimatu miejsca poprzez podkreślenie otoczenia Borów Tucholskich drewno sosnowe; d) Budowanie żeglarskiej atmosfery przez materiał, formy budynków i zadaszeń; e) Nawiązanie do tradycyjnych technologii budowlanych terenu poprzez detale architektoniczne; f) Tworzenie czystej, schludnej wizualnie strefy turystycznej poprzez ograniczenie do trzech głównych kolorów - naturalnego drewna sosnowego, bieli tynku i płótna i szarości betonu architektonicznego; g) Kontynuowanie zaistniałych już zmian w przestrzeni projektowanie na terenach wymagających interwencji, pozostawienie obszarów spójnych wizualnie z koncepcją bez zmian (np. port jachtowy z najbliższym otoczeniem, mała architektura w postaci lamp); h) Odrzucenie historyzujących form na rzecz współczesnych kształtów, zgodnych z rozwojowym charakterem miejscowości. Czerpanie z historii inspiracji, nie rozwiązań. Suma tych punktów składa się na wizję terenu nawiązującego do tradycji żeglarskich. Koncepcja jest oparta na szkielecie istniejącej sieci komunikacyjnej i ostała skierowana, by sprostać zarówno wyzwaniom związanym z rosnącą liczbą osób odwiedzających Charzykowy, jak i tym wynikającym z coraz większych oczekiwań turystów. 2. Strefy funkcjonalne i ich elementy: 2.1. STREFA PLAŻY: (zwiększenie plaży / kąpieliska, zapewnienie bezpieczeńswa, dodanie atrakcji, ujednolicenie wizualne elementów, podniesienie ich jakości) 2.1.1. MOLO: a) Rozwiązania funkcjonalne i przestrzenne: Molo pełni funkcję tarasu widokowego, miejsca wypoczynku i strefy rekreacyjnej wyjątkowej w skali powiatu. Jest też miejscem cumowania dużej jednostki pływającej. Koniec pomostu (jego szersza część po dawnych skoczniach) został rozbudowany o dodatkowe 63 m 2. Południowa część tego obszaru została przeznaczona na usługi gastronomiczne i strefę wejściową na jednostki pływające obsługujące turystów. Została wyposażona w dwie budowle tymczasowe (punkt biletowy, punkt małej gastronomii) i zadaszenia membranowe nawiązujące do żagli. Północna część poszerzonego końca molo jest miejscem niekomercyjnym widok rozciągający się z tego punktu na jezioro Charzykowskie jest wartością, która nie może być dostępna tylko dla klientów usług jej powszechny dostęp zapewniają ulokowane tam ławki i wyznaczone dojścia. Trzon istniejącego molo został rozbudowany o trzystopniowe drewniane tarasy po stronie północnej. Trzydziestocentymetrowa różnica wysokości pomiędzy ich poziomami umożliwia korzystanie z ich stopni, jak z siedzeń mogą też stanowić trybunę dla widowni skoków do wody z
trzech wyznaczonych do tego stanowisk, mieszczących się na środkowym tarasie. Tarasy nie stanowią zejścia do wody są oddalone od jej tafli. Ich szerokość to kolejno, zaczynając od najwyższego: 2,20 m, 1,70 m i 1,70 m. Takie szerokości dają możliwość użytkowania powierzchni do leżakowania. Molo jest wyposażone w drabinki do wody i koła ratunkowe. Na całej długości znajdują się ławki, śmietniki i lampy. Barierki zabezpieczające zostały ulokowane zgodnie z przepisami. Barierki nawiązują do form architektonicznych istniejących w Charzykowach to rama z wykratowaniem krzyżowym. Z pomostu prowadzą schody na zjeżdżalnie. Na ścianie osłaniającej schodyznajduje się tablica z informacjami dotyczącymi kąpieliska. b) Materiały i konstrukcja: Główna konstrukcja istniejącego molo zostaje zachowana, poszerzenie w strefie końcowej (z usługami) mocowane jest wspornikowo, za wyjątkiem południowo zachodniego naroża (na słupie). Drewniane tarasy mocowane na trzech rzędach słupów żelbetowych. Lekka stalowa konstrukcja schodów prowadzących na zjeżdżalnie jest na słupach, przesłonięta ścianką osłonową. Posadzka na długości głównego korpusu to wylewka ze szlifowanego betonu architektonicznego o nieraniącej strukturze antypoślizgowej. Część pomostu stanowiąca niższe nabrzeże od strony południowej wyłożona wraz ze ścianami pionowymi sosnowym drewnem konsterwowanym przeciwwodnie. Podłoga tarasów od strony północnej i końcowej części pomostu z sosnowego drewna konserwowanego. c) Przystosowanie dla osób z niepełnosprawnością: Molo jest dostępne z kładki wyprofilowanej ze spadkiem nie większym, niż 2%, o szerokości ponad 1,20 m, prowadzącej z promenady. Główny korpus nie ma przewężeń poniżej 1,20 m. Na końcową, wyższą część można dostać się rampą zgodną z przepisami prawa budowlanego. 2.1.2. KĄPIELISKO ZE ZJEŻDŻALNIAMI Kąpielisko zostało powiększone o 73 m długości linii brzegowej. Od strony południowej został wytyczony obszar o głębokości do 1.20 m, który stanowi basen dla osób korzystających ze zjeżdżalni. Dojście do zjeżdżalni odbywa się przez molo bezpośrednio z wody po drabince na schody, lub z brzegu. Od strony północnej kąpielisko powiększone zostało przez przesunięcie dotychczasowego pomostu ograniczającego plażę i rozbudowanie go do długości głównego molo, co zwiększyło ilość miejsc cumowniczych w pobliżu portu jachtowego o nową zatoczkę do cumowania małych jednostek pływających. Przedłużenie najmniejszego drewnianego pomostu pozwala na cumowanie większej ilości łódek rybackich. Plażę stanowi teren piaszczysty oraz trawiaste obszary piknikowe. Wzdłuż linii brzegowej ulokowane zosały koła ratunkowe i 2 stanowiska dla ratowników. Koła ratunkowe i ratownicy znajdują się też na obu pomostach ograniczająych kąpielisko. Przestrzenna forma stanowiska dla ratownika to wieżyczka o wysokości podłogi 2.04m, z płóciennym zadaszeniem na wysokości 4.24m. Wieżyczka nawiązuje do architektury pomostu i małej architektury otoczenia plaży jest drewnianą konstrukcją z elementami malowanymi na biało.
Regulamin kąpieliska umiejscowiony został przy wejściu na plażę na tablicy informacyjnej. Rama tablicy to trzy drewniane belki o kwadratowym przekroju malowane na biało. Sama tablica utrzymuje się na naciągniętych stalowych linkach biegnących na krzyż wzdłuż jej przekątnych. 2.2. STREFA REKREACYJNA Zaprojektowane zostały: plac zabaw, zewnętrzna siłownia ze strefą street workout, dwa pełnowymiarowe boiska do gry w siatkówkę plażową 8x16 m, jedno pełnowymiarowe boisko do piłki nożnej plażowej 37x26 m i strefa do gier na świeżym powietrzu np. tenis stołowy. Pomiędzy boiskami zostały zachowane odległości zapewniające bezpieczeństwo i siatka osłaniająca boisko piłki nożnej. W strefie rekreacyjnej zlokalizowane są ławki dwustronne, szerokie na 0,8 m bez oparć, na których można kłaść rzeczy i odpoczywać swobodnie. Towarzyszą im kosze na śmieci i lampy. Elementy małej architektury nie zostały zlokalizowane pomiędzy boiskiem piłki nożnej i siatkówki, by zapewnić swobodne wykorzystanie terenu z okazji wydarzeń sportowych. Od strony południowej i wschodniej zostało uzupełnione nasadzenie drzew w celu dopełnienia kompozycji zieleni i zapewnienia dodatkowej ochrony przed piłką dla osób wypoczywających w pobliżu. 2.3. STREFA EDUKACYJNO - PROMOCYJNA Dwa obszary przeznaczone na funkcję ekspozycyjną i edukacyjną znajdują się przy promenadzie w jej centralnej części. Ich układ stanowi wyspę, której lokalizacja wzdłuż głównej drogi pieszej niejako zmusza turystę do patrzenia na eksponowane plansze i zachęca do zejścia z drogi i zapoznania się z materiałem, który przez swoją widoczność, ma szansę zainteresować odbiorcę. Drewniana podłoga wysp i tablice opisane na końcu punktu 2.1.2. są demontowalne i mogą mieć charakter tymczasowy. W wyznaczonych punktach opracowywanego obszaru znajdują się też tablice stałe informacyjna, przy drodze do amfiteatru, gdyż do tej lokalizacji użytkownicy terenu są już przyzwyczajeni, promocyjna w eksponowanym punkcie zejścia na plażę od centrum wsi oraz regulaminy poszczególnych stref przy wejściach do nich. Tablice mają różne szerokości. Ściana osłonowa schodów prowadzących z molo na zjeżdżalnie opatrzona została tablicą, na której zapisywane są informacje dotyczące kąpieliska. 2.4. STREFA KULTURALNA: 2.4.1. AMFITEATR Z ZADASZENIEM Scena o wysokości 1.10 m jest wykreślona z linii dobrej widoczności z widowni. Kształt łuku nawiązuje do fal i łodzi. Jej funkcjonalność zapewniają ściany tworzące zaplecze dla artystów. Ich biel wraz z bielą zadaszenia jest jednocześnie doskonałym tłem dla projekcji wizualnych, mogących być scenografią wieczornych występów. Miejsca na projektory i głośniki zostały przewidziane na przodzie sceny. Zadaszenie membranowe nawiązujące do kształtu i materiału żagli utrzymuje się na dwóch kratownicach podpartych słupami na stalowych odciągach. Materiał użyty na zadaszenie to tkanina architektoniczna pokryta warstwą PVC, odporna na rozciąganie, różnice temperatur i ewentualne naloty. Kratownice sprawiają wrażenie ażurowości, a liny odciągów i słupy przywodzą na myśl olinowanie i maszty żaglówek. Odsunięcie sceny o 7 m od widowni pozwoliło stworzyć duży plac do tańca. 2.4.2. WIDOWNIA Z REŻYSERKĄ Widownia została powiększona o dwa przęsła, czyli 210 m 2. Siedzenia wykonane z desek sosnowych malowanych lakierobejcą na kolor olchy. Kosze na śmieci ustawione przy wejściach do amfiteatru i na
górze widowni tak, by nie zawężać przejść ewakuacyjnych. Reżyserkę stanowi budowla umiejscowiona centralnie w stosunku do sceny o zadaszeniu membranowym. 2.4.3. GARDEROBA I MAGAZYN Oba budynki zlokalizowne zostały na tyłach sceny. Ich forma architektoniczna to postopadłościan o pochylonych ścianach, nawiązujących do kształtu łodzi. Materiały użyte na elewacjach to deski sosnowe, biały tynk i beton. Są tłem dla kształtu zadaszenia amiteatru. Podłoga garderoby jest na wysokości podłogi sceny. Dostać się do niej można po schodach lub od tyłu sceny po rampie przystosowanej do potrzeb osób z niepełnosprawnością. Garderoby mieszczą 20 osób w dwóch odrębnych pomieszczeniach, są wyposażone w toalety. Magazyn to budynek niższy od garderoby o 1m. Jest rozdzielony na dwie części, dzięki szerokim drzwiom umożliwia wnoszenie i wynoszenie dużych przedmiotów. Jedny z wyjść prowadzi po schodach prosto na zascenie. Na dachach budynków zlokalizowane są panele słoneczne zasilające budynki amfiteatru. 2.5. STREFA WI-FI Mała architektura stref wi-fi nawiązuje do pozostałych elementów zagospodarowania terenu. Z drewnianych wypełnień mebli wyróżniają się białe elementy szkieletu, które w wypadku stojaka na rowery są stalowe (pozostałe to drewno). Przy każdej ze stref wi-fi (łącznie są 3 strefy), znajduje się parking rowerowy. Podstawowym wyposażeniem są ławki, lampy (duże latarnie, jak te istniejące w Charzkowach i małe lampy solarne będące źródłem stłumionego światła) i kosze na śmieci. Strefy posiadają podłogę z gładkich desek, miejscami przerywaną roślinami wprowadzonymi pomiędzy grupy ławek. Najbliższa i najdalsza strefa od molo posiadają zadaszenie membranowe w kształcie żagli. Zadaszenie jest demontowalne. Centralna strefa to zbiór drewnianych wysp połączonych betonowymi ścieżkami. Ławki zostały ustawione w sposób zachęcający do interakcji pomiędzy użytkownikami skupione są w grupach dających możliwość spotkań i rozmów. Drewniana podłoga dodaje wrażenia pobytu w miejscu przyjaznym i wydzielonym.