Regulamin zachowania się nad jeziorem, korzystania z łódek oraz udzielanie pierwszej pomocy w przypadku utonięć proszę nie wchodzić do wody poza plażą i wbrew zakazowi opiekuna; nie wolno niszczyć znaków żeglugowych odgradzających kąpielisko od szlaku żeglugowego, wód otwartych lub miejsc, w których kąpiel jest zabroniona; nie wolno niszczyć urządzeń i sprzętu kąpieliska; nie wolno wchodzić do wody po spożyciu alkoholu lub środków odurzających (właśnie takie osoby toną najczęściej), nie wolno wchodzić do wody zaraz po opalaniu się na słońcu może to grozić szokiem termicznym lub utratą przytomności; po wejściu do wody najpierw należy schłodzić okolicę serca, karku oraz twarz; do wody wchodzimy tylko w miejscach oznakowanych, gdy nad kąpiącymi się czuwa ratownik lub osoba umiejąca pływać; nie skaczemy do wody na główkę, tym bardziej, jeśli nie znamy głębokości wody. Taki skok może doprowadzić do urazów kręgosłupa i kalectwa; rodzice powinni zawsze czuwać nad kąpiącym się dzieckiem; dziecko wchodzące do wody powinno mieć założony kamizelkę, kapok lub inne zabezpieczenie chroniące je przed zachłyśnięciem wodą lub utonięciem, nie należy przepływać, czy wypływać na otwarty akwen bez asekuracji; nie zaleca się kąpać zaraz po jedzeniu powinno się odczekać przynajmniej pół godziny; do wody najlepiej wchodzić w grupie, albo przynajmniej z drugą osobą; korzystając ze sprzętu wodnego upewnijmy się, że jest on sprawny, a przebywające na nim dzieci i osoby, które nie umieją pływać są we właściwy sposób zabezpieczone czy mają na sobie specjalne kamizelki. Nad wodą zawsze trzeba zachować ostrożność i zdrowy rozsądek. Przestrzeganie tych kilku podstawowych zasad zapewni nam bezpieczeństwo i dobre wspomnienia. Zasady bezpieczeństwa na łodziach: naucz się prowadzić łódź; upewnij się, że łódź jest w dobrym stanie; sprawdź, czy na łodzi jest sprzęt ratunkowy; noś kamizelkę asekuracyjną; sprawdź warunki pogodowe i pamiętaj o ich zmienności; przed wyjściem na wodę informuj, dokąd się wybierasz; nie przeładowuj łodzi osobami i sprzętem; przestrzegaj przepisów; bez potrzeby nie zbliżaj się łodzią do kąpiących się i płynących osób; dbaj o czystość środowiska wodnego. Jeśli zauważysz niebezpieczeństwo zgłoś się do ratowników będących na plaży lub skorzystaj z numerów alarmowych 112 lub 601 100 100. Dzięki portalowi: magazyn.policja.waw.pl ZIMA w Kutach: Nie wolno chodzić po zamarzniętym jeziorze. Jeżeli jednak wchodzisz na lód to pamiętaj, że robisz to na własną odpowiedzialność i wiedz o kilku zasadach, które mogą uratować ci życie : - poinformuj o tym zamiarze inne osoby i wchodź tylko na lód o nie mniejszej grubości niż 20cm, - miej metalowe bolce przytwierdzone do nadgarstków tylko wtedy się wydostaniesz z przerębla, - miej przy sobie linę, - niech inne osoby cię obserwują.
Jak uratować tonącego? Zgodnie z przepisami kodeksu karnego, jeżeli sami nie znajdujemy się w sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia i nie udzielimy pomocy osobie będącej właśnie w takim stanie, podlegamy karze pozbawienia wolności do 3 lat. Podejmując akcję wyciągnięcia osoby tonącej z wody należy pamiętać, że: 1. Najważniejsze przy ratowaniu tonącego jest zachowanie spokoju oraz właściwa ocena sytuacji, która umożliwi wybór najodpowiedniejszej metody wyciągnięcia osoby tonącej. Nic nie zdziałamy, gdy wpadniemy w panikę. 2. W każdym przypadku należy powiadomić o zdarzeniu dyżurnego jednostki Policji (112, 601 100 100; 997 lub 87 427 04 00), który skieruje na miejsce specjalistyczne służby ratownicze. 3. Bezpieczeństwo ratownika jest priorytetem. Bezmyślne narażanie własnego życia może doprowadzić do sytuacji, że woda pochłonie nie jedną, a dwie ofiary. W ferworze walki o życie osoba tonąca zyskuje na determinacji i sile fizycznej, dlatego akcja ratownicza wpław powinna być ostatecznością i tylko w sytuacji, gdy ratujący jest przeszkolony z zakresu ratownictwa wodnego. Nawet wówczas, aby zminimalizować ryzyko, ratownik powinien zapewnić sobie pomoc osób znajdujących się na brzegu, które będą go asekurować z brzegu, np. przy pomocy liny. Dodatkowym środkiem bezpieczeństwa w wodzie będzie kapok lub inny przedmiot unoszący się na wodzie. 4. W pierwszej kolejności wykorzystujemy każdy dostępny sprzęt pływający (łódka, kajak rower wodny, deska surfingowa itp.) Jest to najskuteczniejszy, najszybszy a zarazem najbezpieczniejszy sposób za pomocą, którego możemy wyciągnąć tonącego z wody. 5. W sytuacji, gdy nie mamy dostępu do tego rodzaju sprzętu a pod ręką nie mamy też koła ratunkowego z linką lub rzutki ratowniczej wówczas należy tonącemu znajdującemu się blisko brzegu podać gałąź, grubszy kij, fragment odzieży (munduru) i podjąć próbę przyciągnięcia topiącego się do brzegu. 6. Jeżeli tonącego nie możemy dosięgnąć z brzegu, należy rzucić nadmuchaną piłkę, materac lub inny przedmiot unoszący się na wodzie, którego osoba tonąca będzie mogła się chwycić. 7. Innym sposobem udzielenia pomocy jest utworzenie tzw. łańcucha pomocy lub żywego łańcucha. Ta technika wymaga jednak udziału co najmniej kilku osób, które trzymając się za ręce i ustawiając się od brzegu wchodzą do wody w kierunku osoby tonącej przyjmując następującą kolejność - na brzegu i w płytkiej wodzie stoją osoby najsłabiej pływające, dalej pływający dobrze. Osoba, która najlepiej pływa powinna znaleźć się najbliżej tonącego a następnie podać mu rękę, kij, kawałek odzieży lub inny przedmiot. 8. Po wyciągnięciu poszkodowanego na brzeg należy udzielić mu pierwszej pomocy i w razie potrzeby jak najszybciej przystąpić do reanimacji. Dzięki portalowi: magazyn.policja.waw.pl
Podstawowe zabiegi resuscytacyjne u dorosłych. Czyli jak wykonać reanimację (RKO). Zadaniem osoby udzielającej pierwszej pomocy jest utrzymanie przy życiu poszkodowanego i nie dopuszczenie do powstania dalszych powikłań do chwili przybycia karetki pogotowia ratunkowego. 1. Upewnij się, czy poszkodowany i wszyscy świadkowie zdarzenia są bezpieczni. 2. Sprawdź reakcję poszkodowanego: delikatnie potrząśnij za ramiona i głośno zapytaj: "Czy wszystko w porządku?" 3a. Jeżeli reaguje: zostaw poszkodowanego w pozycji, w której go zastałeś, o ile nie zagraża mu żadne niebezpieczeństwo dowiedz się jak najwięcej o stanie poszkodowanego i wezwij pomoc, jeśli będzie potrzebna, l regularnie oceniaj jego stan. 3b. Jeżeli nie reaguje: głośno zawołaj o pomoc, odwróć poszkodowanego na plecy, a następnie udrożnij jego drogi oddechowe, wykonując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy 1. umieść jedną rękę na czole poszkodowanego i delikatnie odegnij jego głowę do tyłu, pozostawiając wolny kciuk i palec wskazujący tak, aby zatkać nimi nos jeżeli potrzebne będą oddechy ratunkowe, 2. opuszki palców drugiej ręki umieść na żuchwie poszkodowanego, a następnie unieś ją w celu udrożnienia dróg oddechowych. 4. Utrzymując drożność dróg oddechowych wzrokiem, słuchem i dotykiem poszukaj prawidłowego oddechu oceń wzrokiem ruchy klatki piersiowej, nasłuchuj przy ustach poszkodowanego szmerów oddechowych, staraj się wyczuć ruch powietrza na swoim policzku. W pierwszych minutach po zatrzymaniu krążenia poszkodowany może słabo oddychać lub wykonywać głośne, pojedyncze westchnięcia. Nie należy ich mylić z prawidłowym oddechem. Na ocenę wzrokiem, słuchem i dotykiem przeznacz nie więcej niż 10 sekund. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości czy oddech jest prawidłowy, działaj tak, jakby był nieprawidłowy. 5a. Jeżeli oddech jest prawidłowy: ułóż poszkodowanego w pozycji bezpiecznej, wyślij kogoś lub sam udaj się po pomoc (wezwij pogotowie), regularnie oceniaj oddech. 5b. Jeżeli oddech nie jest prawidłowy: wyślij kogoś po pomoc, a jeżeli jesteś sam, zostaw poszkodowanego i wezwij pogotowie, wróć i rozpocznij uciskanie klatki piersiowej zgodnie z poniższym opisem: º uklęknij obok poszkodowanego, º ułóż nadgarstek jednej ręki na środku klatki piersiowej poszkodowanego, º ułóż nadgarstek drugiej ręki na już położonym,
Ułóż nadgarstek jednej ręki na środku klatki piersiowej Nadgarstek drugiej ręki ułóż na już położonym º spleć palce obu dłoni i upewnij się, że nie będziesz wywierać nacisku na żebra poszkodowanego; nie uciskaj nadbrzusza ani dolnego końca mostka, º pochyl się nad poszkodowanym, wyprostowane ramiona ustaw prostopadle do mostka i uciskaj na głębokość 4-5 cm, º po każdym uciśnięciu zwolnij nacisk na klatkę piersiową, nie odrywając dłoni od mostka. Powtarzaj uciśnięcia z częstotliwością 100/min (nieco mniej niż 2 uciśnięcia/s), º okres uciskania i zwalniania nacisku (relaksacji) mostka powinien być taki sam. 6a. Połącz uciskanie klatki piersiowej z oddechami ratowniczymi: po wykonaniu 30 uciśnięć klatki piersiowej udrożnij drogi oddechowe, odginając głowę i unosząc żuchwę, zaciśnij skrzydełka nosa, używając palca wskazującego i kciuka ręki umieszczonej na czole poszkodowanego, pozostaw usta delikatnie otwarte, jednocześnie utrzymując uniesienie żuchwy, weź normalny wdech i obejmij szczelnie usta poszkodowanego swoimi ustami, upewniając się, że nie ma przecieku powietrza, wdmuchuj powoli powietrze do ust poszkodowanego przez około 1 sekundę (tak jak przy normalnym oddychaniu), obserwując jednocześnie czy klatka piersiowa się unosi taki oddech ratowniczy jest efektywny, utrzymując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy, odsuń swoje usta od ust poszkodowanego i obserwuj czy podczas wydechu opada jego klatka piersiowa, jeszcze raz nabierz powietrza i wdmuchnij do ust poszkodowanego, dążąc do wykonania dwóch skutecznych oddechów ratowniczych; następnie ponownie ułóż ręce w prawidłowej pozycji na mostku i wykonaj kolejnych 30 uciśnięć klatki piersiowej, kontynuuj uciskanie klatki piersiowej i oddechy ratownicze w stosunku 30 : 2, przerwij swoje działanie w celu sprawdzenia stanu poszkodowanego tylko wtedy, gdy zacznie on prawidłowo oddychać. W innym przypadku nie przerywaj resuscytacji. Jeżeli wykonany pierwszy oddech ratowniczy nie powoduje uniesienia się klatki piersiowej jak przy normalnym oddychaniu, wykonaj następujące czynności sprawdź jamę ustną poszkodowanego i usuń widoczne ciała obce, sprawdź, czy odgięcie głowy i uniesienie żuchwy są poprawnie wykonane, wykonaj nie więcej niż 2 próby wentylacji za każdym razem, zanim podejmiesz ponownie uciskanie klatki piersiowej. Jeżeli na miejscu zdarzenia jest więcej niż jeden ratownik, ratownicy powinni się zmieniać podczas prowadzenia reanimacji co 1-2 minuty, aby zapobiec zmęczeniu. Należy zminimalizować przerwy w resuscytacji podczas zmian. 6b. Reanimacje ograniczoną wyłącznie do uciśnięć klatki piersiowej możesz prowadzić w następujących sytuacjach: Jeżeli nie jesteś w stanie lub nie chcesz wykonywać oddechów ratowniczych, zastosuj uciśnięcia klatki piersiowej. Jeżeli stosujesz wyłącznie uciśnięcia klatki piersiowej, wykonuj je bez przerwy, z częstotliwością 100 uciśnięć /min, Przerwij swoje działanie w celu sprawdzenia stanu poszkodowanego tylko wtedy, jeżeli zacznie on prawidłowo oddychać. W innym przypadku nie przerywaj resuscytacji.
7. Kontynuuj resuscytację do czasu gdy: przybędą wykwalifikowane służby medyczne i przejmą działania, poszkodowany zacznie prawidłowo oddychać, ulegniesz wyczerpaniu. Dzięki Polskiej Radzie Resuscytacji Pierwsza pomoc przy skokach do wody na główkę: Przy holowaniu ofiary podejrzanej o uraz kręgosłupa ułóż ją w wodzie na plecach. Unieruchom głowę ofiary. Przyda się kołnierz ortopedyczny, jeżeli go nie masz użyj zrolowanych ubrań, ręcznika i obwiń nimi szyję ofiary. Ewentualnie wykorzystaj deskę, połóż na niej topielca i na niej wyciągnij go z wody. Sprawdź oddech i czynności życiowe. Jeżeli zauważysz ich brak zacznij reanimację i czekaj na pomoc fachowców. Nawet jeżeli ofiara jest już przytomna musi ją obejrzeć lekarz. Niedoszły topielec trafi do szpitala na obserwację, na co najmniej na 24 godziny. Dzięki portalowi: http://www.poradnikzdrowie.pl