Kostka to kilka funkcjonalnie połączonych ze sobą stawów: Articulatio talocruralis (staw skokowy górny, in. skokowo-goleniowy) Ruchy w stawie: zgięcie grzbietowego (flexio dorsalis) i zgięcie podeszwowego (flexio plantaris). Articulatio talocalcaneonavicularis (staw skokowy dolny in. skokowo-piętowo-łódkowy) Articulatio talocalcanea s. subtalaris (staw skokowy tylny) Articulatio talocalcaneonavicularis (Staw skokowy przedni in. staw skokowo-piętowo-łódkowy) Mechanika stawu: w stawie skokowym dolnym możliwe są ruchy odwracania i nawracania. Do złamań dochodzi w momencie zadziałania siły większej niż wytrzymałość mechaniczna kości. U osób młodych głównie w wyniku zadziałania dużej siły (wypadki komunikacyjne, upadki z wysokości, urazy bezpośrednie), u starszych niekiedy w wyniku błahego potknięcia. Zwichnięcia stawu skokowego często mylone ze skręceniem. Zwichnięcie jest bardzo poważną kontuzją, wiążącą się z dużymi uszkodzeniami wewnątrz stawu. Często występuje razem ze złamaniami kości. Stwierdza się to po uprzednim wykonaniu zdjęć rtg. Zwichnięcie wymaga jak
najszybszej repozycji (czyli nastawienia) i unieruchomienia. Podobnie jak w przypadku złamań niekiedy konieczne jest leczenie operacyjne. Skręcenia to najczęstsza kontuzja stawu skokowo-goleniowego. Bardzo często bagatelizowana, co wydłuża okres powrotu do sportu i normalnej aktywności. Mechanizm urazu jest podobny jak w przypadku złamań, ale siła jest zdecydowanie mniejsza. Charakterystycznym objawem dla skręcenia stawu skokowego jest ból i obrzęk w okolicy kostki bocznej. Niekiedy w tej okolicy powstają zasinienia skóry, co sugeruje uszkodzenia więzadłowe. Skręcenia można podzielić według rozległości uszkodzenia: -I stopień naciągnięcie -II stopień naderwanie -III stopień zerwanie więzadeł otaczających staw skokowy z uszkodzeniem torebki stawowej. Leczenie skręceń stawu skokowego zależy od kilku czynników, m.in.: od wieku pacjenta, poziomu jego aktywności fizycznej, rozległości uszkodzeń, powtarzalności skręceń. W ciągu pierwszych godzin po urazie stosuje się zasadę RICE, tj. Rest (z angielskiego odpoczynek, unieruchomienie), Ice (lód chłodzenie), Copression (ucisk), Elevation (podniesienie chorej kończyny). Zaraz po postawieniu prawidłowej diagnozy jest czas na wdrożenie odpowiedniego leczenia. W przypadkach skręceń bez uszkodzeń więzadłowych okres przerwy w treningach wynosi zwykle około 7 dni. W tym czasie zaleca się korzystanie z zabiegów fizjoterapeutycznych. Unieruchomienie stawu nie jest wymagane. Ostre uszkodzenie więzadeł: w tym przypadku mamy do wyboru dwie możliwości: leczenie operacyjne i nieoperacyjne. Przewlekła niestabilność stawu skokowo-goleniowego: w przypadku niepełnego wyleczenia pierwszorazowego skręcenia stawu skokowego bardzo często dochodzi do następnych. Kiedy pacjent czuje, że staw skokowy ucieka oznacza to, że więzadła są uszkodzone i niewydolne. Uszkodzenia wewnątrzstawowe - uszkodzenia chrzęstne i chrzęstno-kostne: uszkodzenia powierzchni stawu skokowego doprowadzają do jego nieprawidłowego funkcjonowania, co wiąże się z powstaniem bólu. Z czasem uszkodzenia mogą mieć na tyle rozległy charakter, że uniemożliwia to chodzenie.
- impigment przedni i tylny: najczęściej powstaje jako wynik mikrourazów, kiedy kość skokowa uderza o kość piszczelową. Spotykane głównie u wyczynowych sportowców, którzy narażeni są na powtarzające się ruchy maksymalnego zgięcia grzbietowego i podeszwowego stopy. Głównym objawem jest ból przedniej części stawu, najczęściej nasilający się po wysiłku fizycznym. GUAN rekomenduje stosowanie MD-SMALL JOINTS w połączeniu z innymi CMD w leczeniu bólu stawów stopy i dłoni. COLLAGEN MEDICAL DEVICE W CHRONICZNYM BÓLU STAWÓW SKOKOWYCH: BADANIE NA GRUPIE 70 PACJENTÓW STRESZCZENIE: 70 pacjentów cierpiących na chroniczny ból w okolicach kostki o różnej etiologii zostało poddanych terapii z zastosowaniem Collagen Medical Device MD-SMALL JOINTS. Kryterium oceny mobilności stawu skokowego górnego była różnica kąta całkowitego zasięgu zgięcia grzbietowego i podeszwowego pomiędzy stawem zdrowym i chorym u tego samego pacjenta. Pacjenci byli poddani zabiegom raz w tygodniu, przez 10 kolejnych tygodni, a ocena była przeprowadzona po czwartym i po dziewiątym tygodniu. WSTĘP: Kostka jest jednym z najczęstszych miejsc występowania ostrych urazów układu mięśniowo-szkieletowego. Ostre urazy stawu skokowego stanowią ok. 10 do 30% urazów sportowych. Przewlekły ból stawu skokowego może rozwijać się po niedoleczonej kontuzji, w zespole kanału stępu, gdzie jest wynikiem kompresji nerwu w kanale stępu. Ból występuje również w zwyrodnieniu stawu na tle reumatoidalnym, zapalnym, dny moczanowej, w zesztywniającym zapaleniu, łuszczycowym zapaleniu, mogącym objąć całą kostkę. Choroby te zwykle niezwiązane z urazem, rozwijają się stopniowo, powodując ból, obrzęk, sztywność, uczucie ciepła w zajętym obszarze. Celem niniejszego opracowania jest ocena wykorzystania Collagen Medical Device MD- SMALL JOINTS w połączeniu z innymi CMDs lub osobno w leczeniu chronicznego bólu w stawie skokowym. MATERIAŁY I METODA: 72 pacjentów z przewlekłym bólem kostki zostało zakwalifikowanych do badania, kryteria zakwalifikowania: wiek powyżej 40 r.ż., ból kostki po złamaniu przynajmniej 6 miesięcy wcześniej, ból kostki z powodu zwyrodnienia stawów i/lu choroby reumatycznej. Kryteria wykluczenia: ból wtórny z powodu obecnych lub wcześniejszych złamań kości w przeciągu ostatnich 3 miesięcy. Jednoczesne stosowanie leków p/zapalnych i p/bólowych (kortyzon, NLPZ, ASA).
Podawanie NLPZ nie było stosowane, jeżeli ból był podstawowym objawem. Postępowanie było oparte na zastosowaniu MD-SMALL JOINTS, w obszarze stawu skokowego jako samodzielnego postępowania lub w połączeniu z innymi CMDs, aby zoptymalizować funkcje anatomiczne. Śródstawowe aplikacje zapewniają barierę kolagenową, która ułatwia bezbolesny ruch, chodzenie jest pewniejsze, następuje wzmocnienie powierzchni stawowych kości i zmniejsza ból. W MD-SMALL JOINTS występuje kolagen i substancje pomocnicze o działaniu przeciwstarzeniowym dla stawów i macierzy zewnątrzkomórkowej tkanek. 10 zabiegów wykonywano raz w tygodniu, przez 10 kolejnych tygodni w/g schematu: intraarticular - dostawowo periarticular - okołostawowo Na każdym zabiegu wykonywano iniekcję dostawowową z jednej strony, a iniekcje okołostawowe były wykonywane w 2-3 punktach, obustronnie. Pacjentom rekomendowano, aby przez przynajmniej 3 godziny po zabiegu odpoczywali. Gromadzenie danych: Na pierwszej wizycie rejestrowano: wiek, wysokość, masę ciała, czas trwania choroby. K M Wiek śr. Wzrost śr. Waga śr. 45 (64,3%) 25 (34,7%) 67,3 173,2 97,2 Przed każdym zabiegiem były zbierane następujące dane: Nasilenie bólu, w/g 3-stopniowej skali:
Skala bólu 0 Brak bólu 1 Ból lekki, umiarkowany 2 Ból silny, dotkliwy Ruchomość stawów: wartość kąta określono jako różnicę między całkowitym zgięciem grzbietowym i podeszwowym, porównując wartości pomiędzy dwoma stawami (zdrowym i chorym), mierząc wartości za pomocą goniometru (błąd +/- 3 ). 0 oznacza taką samą mobilność w obu stawach (błąd +/- 10 ). Kryteria oceny: Kryteria oceny obejmują wartości natężenia bólu i ruchomości stawów osiągnięte na 10 wizycie. Ból: leczenie uważa się jako skuteczne, jeżeli ból zmniejsza się z oceny 2 na pierwszej wizycie do 1 lub 0 (9 wizyta). Ruchomość w stawie: leczenie uważa się za skuteczne jeżeli różnica pomiędzy całkowitą wartością kąta po obu stronach zmniejsza się do 10, na koniec kuracji. Rezultaty: Ruchomość w stawach (różnice między całkowitymi kątami) wykazują dużą poprawę już od 4-5 zabiegu. Od 8 zabiegu poprawa utrzymuje się na stałym poziomie (tab. 1). Objawy bólowe również uległy poprawie i na 6-7-ej wizycie ich ocena ustabilizowała się. Rezultaty na 9-tej wizycie Różnica zakresu kąta ruchu pomiędzy dwoma stronami spadła do 10 Różnica zakresu kąta ruchu pomiędzy dwoma stronami nie spadła do 10 Ilość pacjentów 58 (wynik pozytywny) - 82,8% 12 (wynik negatywny) - 17,2% Rezultaty na 9-tej wizycie Ilość pacjentów Objawy bólowe - brak objawów bólowych 61 (brak bólu) - 87,1% Objawy bólowe - brak zmniejszenia objawów bólowych 9 (ocena 1-2 w skali bólu) 12,9%
Aplikacja medialna: igła 22G jest umiejscowiona 4 cm proksymalnie i bocznie w stosunku do dystalnego końca kostki przyśrodkowej. Ścięgno mięśnia zginacza długiego palucha jest bocznie od tego punktu. Igła jest skierowana pod kątem 45 ku tyłowi, delikatnie ku górze i ku lateralnej stronie. Aplikacja lateralna: igła 22G jest uiejscowiona ok. 1 cm proksymalnie i medialnie w stosunku do dystalnego końca kostki bocznej. Igła jest skierowana pod kątem 45 ku tyłowi, lekko ku górze, ku medialnej stronie. Wyniki: Badanie kliniczne na grupie 72 pacjentów cierpiących na przewlekły ból kostki pokazuje, że leczenie z zastosowaniem Collagen Medical Devices jest skuteczne. Obserwowano brak skutków ubocznych. Zabiegi są bezpieczne, proste do wykonania, skuteczne dla patologi, które na ogół wymagają długotrwałego stosowania leków przeciwzapalnych i/lub rehabilitacji.