STOWARZYSZENIE NOWOCZESNE BUDYNKI MISJA - CELE - POLA ZAINTERESOWAŃ mgr inż. Anna Sas-Micuń / Główny ekspert SNB czerwiec 2011 Misja Stowarzyszenia Nowoczesne Budynki Stworzenie interdyscyplinarnej środowiskowej platformy współpracy na rzecz poprawy stanowienia i wdrażania prawa w obszarze budownictwa Cele Stowarzyszenia Nowoczesne Budynki 1. integracja środowiska budowlanego na potrzeby inicjowania procesu stanowienia prawa w skutek realizacji prekonsultacji, zgodnie z opracowaną koncepcją Mechanizmu Prekonsultacji, umożliwiającego skuteczniejsze wykorzystanie zachodzących zmian rozwojowych techniczno-technologicznych w dziedzinie energooszczędności oraz rozwiązań innowacyjnych, a także zapewnienie poszanowanie zasad zrównoważonego rozwoju, 2. organizacja wsparcia eksperckiego dla administracji rządowej w procesie ustalania, aktualizacji oraz wdrażania wymagań techniczno-budowlanych, mającego poprawić jakość i zwiększyć efektywność tego procesu, 3. organizacja środowiskowej wymiany informacyjnej dotyczącej interdyscyplinarnych zagadnień okołobudowlanych, a także kreowania procedur i zaleceń w dziedzinie projektowania oraz wykonawstwa budynków - 1 -
Pola zainteresowań Stowarzyszenia Nowoczesne Budynki Stanowienie prawa - 3 - Proces budowlany - 4 - Nowe technologie - 6 - Jakość budownictwa - 8 - Racjonalizacja użytkowania energii - 9 - Statystyka budownictwa - 11 - Normy krajowe - 12 - - 2 -
Stanowienie prawa Budownictwo od dawien dawna było przedmiotem dokładnej regulacji. Na ziemiach polskich początkowo funkcjonowały regulacje obowiązujące u zaborców, (co można zaobserwować w zachowanej, zróżnicowanej w zależności od terenu zaboru strukturze budowlanej), następnie w Polsce międzywojennej materia budowlana regulowana była rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z 1928 r. o prawie budowlanym i zabudowaniu osiedli. Potem kolej przyszła na regulacje gospodarki nakazowej w okresie historii Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Przygotowanie nowej ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, która weszła w życie 1 stycznia 1995 r. wywołały kolejne zmiany ustrojowe. Nowa ustawa stała się wyrazem ogólnego kierunku reformy prawa polskiego, której uchwalenie miało zapewnić realizację polityki dynamicznego rozwoju państwa. Jednym z istotnych elementów tworzonego systemy budowlanego było opracowanie technicznych aktów wykonawczych, będących zbiorem wymagań techniczno-budowlanych, w tym podstawowego warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. tj. rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w tej sprawie, które następnie zastąpiono rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w tej samej sprawie. Stanowienie prawa w obszarze budownictwa to proces odpowiedzialny i skomplikowany, wymagający działań usystematyzowanych i regularnych, przejrzystych i jawnych co do formy. Co do treści tworzone regulacje powinny być intencjonalnie czytelne i konsekwentne. Formułowanie przepisów techniczno-budowlanych wymaga zauważania zachodzącego ciągłego postępu w budownictwie, między innymi dzięki zapewnieniu swobody projektantom, wykonawcom oraz przemysłowi dla inwencji najlepiej zaspokajających potrzeby użytkowników budynków, którzy są i powinni być zawsze najważniejszym podmiotem regulacji prawnych i normalizacyjnych. Tylko takie działanie może pozwolić w nieograniczony sposób wykorzystywać potencjalne możliwości techniki i myśli twórczej architektonicznej i inżynierskiej. System prawny powinien na równi traktować interesy wszystkich uczestników procesu budowlanego określając równoważne prawa i obowiązki uczestników procesu, wzmacniając przy tym ochronę interesu społecznego i indywidualnego w procesie budowlanym poprzez zaostrzenie odpowiedzialności wszystkich uczestników, wprowadzenie nadzoru budowlanego i określenie zadaniowości administracji architektoniczno-budowlanej. Pola zainteresowań Stowarzyszenia Nowoczesne Budynki : 1) skuteczność i efektywność rządowego procesu stanowienia prawa w obszarze budownictwa, w szczególności w zakresie przepisów techniczno-budowlanych, 2) działania mające prowadzić do usprawnienia procesu legislacyjnego w zakresie poprawy jego jakości, takie jak inicjowanie zmian przepisów techniczno-budowlanych w wyniku realizacji prekonsultacji, opracowywanie oceny skutków proponowanych zmian przepisów, 3) organizacja wsparcia eksperckiego legislacyjnych działań rządowych i wdrażających przyjęte regulacje. - 3 -
Proces budowlany Proces budowlany w Polsce jest regulowany całościowym systemem prawnym - ustawowym i wykonawczym obejmującym przebieg samego procesu inwestycyjnego na etapach: projektowania, budowy, oddawania do użytkowania oraz użytkowanie zasobów budowlanych. Obowiązująca ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623) określa równoważne prawa i obowiązki uczestników procesu budowlanego, zapewniając przy tym ochronę interesu społecznego i indywidualnego w procesie budowlanym poprzez zaostrzenie odpowiedzialności wszystkich uczestników, wprowadzenie nadzoru budowlanego i określenie zadaniowości administracji architektoniczno-budowlanej. Zgodnie z art. 5 w/w ustawy obiekt budowlany, w tym budynek, należy, biorąc pod uwagę przewidywany okres użytkowania, projektować i budować w sposób określony w przepisach, w tym techniczno-budowlanych, oraz zgodnie z zasadami wiedzy technicznej, zapewniając spełnienie wymagań podstawowych, dotyczących bezpieczeństwa konstrukcji, bezpieczeństwa pożarowego i użytkowania, odpowiednich warunków higienicznych i zdrowotnych oraz ochrony środowiska, ochrony przed hałasem i drganiami, odpowiedniej charakterystyki energetycznej budynku oraz racjonalizacji użytkowania energii. - 4 -
Projektowanie i budowa budynku powinny być realizowane w taki sposób, aby zapewnić spełnienie warunków użytkowych, zgodnych z przeznaczeniem obiektu, w szczególności w zakresie: efektywnego zaopatrzenia w wodę i energie elektryczną oraz odpowiednio do potrzeb w energię cieplną i paliwa, usuwania ścieków, wody opadowej i odpadów, możliwości dostępu do usług telekomunikacyjnych, możliwości utrzymania właściwego stanu technicznego, w przypadku budynków mieszkaniowych wielorodzinnych i użyteczności publicznej niezbędne warunki do korzystania dla osób niepełnosprawnych, warunki bezpieczeństwa i higieny pracy, ochronę zgodnie z wymogami obrony cywilnej, ochronę obiektów wpisanych do rejestru zabytków i objętych ochroną konserwatorską, ochronę interesów osób trzecich oraz warunki bezpieczeństwa i ochrony zdrowia osób przebywających na terenie budowy. Budynek należy użytkować zgodnie z jego przeznaczeniem oraz wymaganiami ochrony środowiska oraz utrzymywać w należytym stanie technicznym i estetycznym. Zgodnie z art. 3 pkt 2 i 6 ustawy Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623) przez budowę w myśl przepisów ustawy należy rozumieć wykonywanie budynku w określonym miejscu, a także jego odbudowę, rozbudowę i nadbudowę. Ustawowym szerszym pojęciem w myśl art. 3 pkt 7 jest pojęcie robót budowlanych, które należy rozumieć jako: budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce budynku. Jednym z istotnych elementów utworzonego systemy budowlanego są techniczne akty wykonawcze, będące zbiorem wymagań techniczno-budowlanych, do których należą: 1) obowiązujące przy projektowaniu, budowie i przebudowie oraz przy zmianie sposobu użytkowania budynków oraz budowli nadziemnych i podziemnych spełniających funkcje użytkowe budynków, a także do związanych z nimi urządzeń budowlanych, a także obowiązujące w stosunku do użytkowanych budynków istniejących, we wskazanym zakresie wymagań bezpieczeństwa pożarowego, które na podstawie przepisów odrębnych uznaje się za zagrażające życiu ludzi, - rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. nr 75, poz. 690 z późn.zm.) 2) obowiązujące przy użytkowaniu budynków, - rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych (Dz. U. nr 74, poz. 836 z późn.zm.). Pola zainteresowań Stowarzyszenia Nowoczesne Budynki : 1) efektywność i transparentność procesu budowlanego, 2) odpowiedzialność zawodowa uczestników procesu budowlanego, 3) bezpieczeństwo inwestora i użytkownika oraz poszanowanie interesów osób trzecich, - 5 -
Nowe technologie Postęp techniczny i technologiczny w budownictwie wymaga ciągłego analizowania konieczności zmian obowiązujących regulacji mających usuwać bariery uniemożliwiające upowszechnianie nowych innowacyjnych rozwiązań. Obowiązujące warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie określają wymagania technicznobudowlane pozwalające na wykorzystywanie sprawdzonych rozwiązań, powszechnie stosowanych w praktyce inżynierskiej i architektonicznej. Rozwiązania te spełniają wymagania podstawowe, o których mowa w art. 5 ust.1 ustawy Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623). Istnieją prawem przewidziane dwie reguły pozwalające na zastosowanie nie mieszczących się w Warunkach technicznych rozwiązań techniczno-budowlanych pod warunkiem przestrzegania zasady spełniania przez nie wyżej przywołanych wymagań podstawowych: ustawowa i wykonawcza. Reguła Prawa budowlanego, ustawowa (Art. 9 ust.1), dopuszcza możliwość odstępstwa od przepisów techniczno-budowlanych w szczególnie uzasadnionych przypadkach, pod warunkiem, że odstępstwo nie powoduje zagrożenia życia ludzi lub bezpieczeństwa mienia, w określonych przypadkach ograniczenia dostępności dla osób niepełnosprawnych oraz pogorszenia warunków zdrowotno-sanitarnych i użytkowych, a także stanu środowiska, po - 6 -
spełnieniu określonych warunków zamiennych. Reguła ustawowa dotyczy w równym stopniu budynków istniejących: przebudowywanych, nadbudowywanych, rozbudowywanych, dla których zmienia się sposób użytkowania, jak i budynków nowowznoszonych. Druga reguła z mocy przepisu wykonawczego ( 2 ust.1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. nr 75, poz. 690 z późn.zm.)) pozwala na niespełnianie ustalonych wymagań technicznych pod warunkiem zaproponowania przez projektanta zamiennych rozwiązań projektowych, zgodnie ze wskazaniami oceny (ekspertyzy) sporządzonej przez właściwą problemowo jednostkę badawczo-rozwojową albo rzeczoznawcę budowlanego i do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych, uzgodnionych z właściwą terenowo komendą wojewódzką Państwowej Straży Pożarnej oraz/lub właściwym terenowo państwowym inspektorem sanitarnym, odpowiednio do przedmiotu sprawy. W przypadku reguły ustawowej zgody na odstępstwo udziela bądź odmawia właściwy terenowo organ administracji architektoniczno-budowlanej po uprzednim wystąpieniu do ministra właściwego o upoważnienie organu do przeprowadzenia takiej czynności prawnej. Reguła druga dotyczy wyłącznie działań budowlanych na budynkach istniejących polegających na przebudowy, nadbudowie, rozbudowie i zmianie sposobu użytkowania budynków lub ich części. Zmiany wymagań techniczno-budowlanych dokonywane w ramach kolejnych nowelizacji Warunków technicznych nie nadążają za dokonującym się rozwojem w technice i technologiach budowania, powodując barierę dla wprowadzania nowoczesnych, innowacyjnych rozwiązań. Dokonujący się postęp w dziedzinie projektowania architektonicznego i budowlanego oraz technologii robót budowlanych nie może być efektywnie wykorzystywany jeśli, jako drogę jego wykorzystania stosować regułę ustawową lub wykonawczą odstępstwa od wymagań określonych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. nr 75, poz. 690 z późn.zm.). Pola zainteresowań Stowarzyszenia Nowoczesne Budynki : 1) adekwatność regulacji techniczno-budowlanych do zmian zachodzących w oczekiwaniach inwestorów i użytkowników budynków, do zachodzącego ciągłego procesu rozwoju techniczno-technologicznego, w tym w zakresie innowacyjności i energooszczędności, 2) regularność i ciągłość procesu legislacyjnego sprzyjające rozwojowi i wdrażaniu rozwiązań innowacyjnych, - 7 -
Jakość budownictwa Na jakość budownictwa wpływają czynniki: 1) jakość stanowienia i egzekwowania prawa, 2) odpowiedzialność uczestników procesu budowlanego, 3) jakość wyrobów budowlanych wprowadzanych do obrotu, 4) świadomość inwestorów, ponoszących koszty wszystkich działań pozostałych uczestników procesu budowlanego, oraz zdolność inwestorów do egzekwowania swoich praw. Zgodnie z art. 20 ust.1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623) do podstawowych obowiązków projektanta należy opracowanie projektu budowlanego w sposób zgodny z wymaganiami ustawy, przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej. A zgodnie z art. 22 pkt 3 kierownik budowy powinien kierować budową obiektu budowlanego(w tym budynku) w sposób zgodny z projektem i pozwoleniem na budowę, przepisami, w tym techniczno-budowlanymi, oraz przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy. Osoby pełniące samodzielne funkcje techniczne w budownictwie, w tym prowadzące działalność projektowania, sprawdzania projektów architektoniczno-budowlanych, sprawowania nadzoru autorskiego, kierowania budową lub innymi robotami budowlanymi, kierowania wytwarzaniem konstrukcyjnych elementów budowlanych oraz nadzór i kontrolę techniczną wytwarzania tych elementów, wykonywania nadzoru inwestorskiego, zgodnie z art.12 ust.6 ustawy Prawo budowlane są odpowiedzialne za wykonywanie tych czynności zgodnie z przepisami i zasadami wiedzy technicznej oraz za należytą staranność w wykonywaniu pracy, jej właściwą organizację, bezpieczeństwo i jakość. Przepisy są, ale jak wygląda praktyka ich stosowania? Pola zainteresowań Stowarzyszenia Nowoczesne Budynki : 1) kreowanie zachowań mających wpływ na poprawę jakości budownictwa, 2) ocena regulacji prawnych mających wpływ na jakoś budownictwa oraz inicjowanie zmian prawnych mających poprawiać jakość budownictwa - 8 -
Racjonalizacja użytkowania energii Efektywność energetyczna jest centralnym elementem unijnej strategii Europa 2020 na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju. Ogromny niewykorzystany jeszcze w pełni potencjał w zakresie oszczędności przedstawiają budynki. Odpowiednie krajowe instrumenty prawne powinny stwarzać warunki do skutecznego wykorzystania tego potencjału. Charakter konstrukcyjno-materiałowy budynku to pochodna wielu czynników. Poza standardem podstawowym, wynikającym z krajowych przepisów techniczno-budowlanych, który ewoluował przez kolejne lata prowadząc do wznoszenia budynków coraz bardziej energooszczędnych, o tym jaki będzie wznoszony budynek, z punktu widzenia kosztów eksploatacyjnych decyduje wiele czynników. Są to: tradycja budowania, preferencje inwestorów oraz ich wiedza o problematyce budowlanej. Przez lata czynnik kosztów eksploatacyjnych w Polsce zasadniczo nie był brany pod uwagę. Dlatego budynki wznoszone przed latami 90. ubiegłego wieku mają niski standard energetyczny. Niski standard energetyczny tych budynków w sytuacji ich obowiązkowej, od 1 stycznia 2009 r. weryfikacji energetycznej ( art.5 ust. 4 ustawy Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623)), potwierdzanej świadectwem charakterystyki energetycznej, w przypadku wprowadzania tych budynków do obrotu wtórnego, wymaga podejmowania zmian modernizacyjnych. Zmiany te mogą być dokonywane przez - 9 -
inwestorów z własnych środków, z uwzględnieniem spełnienia wymagań standardu energetycznego określonego w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. nr 75, poz. 690 z późn.zm.), bądź też z wykorzystaniem pomocy państwa, środków zgromadzonych w ramach funduszy celowych między innymi w Funduszu Termomodernizacji i Remontów, działającego obecnie na mocy przepisów ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów ((dz. U. 223, poz. 1459 z późn.zm.). Korzystanie z dofinansowań z funduszy celowych uzależnione jest od spełnienia dodatkowych wymagań np. w zakresie zaostrzonych wymagań ochrony cieplnej, w stosunku do wymagań określonych w rozporządzeniu w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Ponadto, zgodnie z art. 63 ust.3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623), jeżeli w wyniku przebudowy lub remontu uległa zmianie charakterystyka energetyczna budynku, właściciel budynku jest obowiązany zapewnić sporządzenia świadectwa charakterystyki energetycznej tego budynku. Potrzeba racjonalizacji użytkowania energii w sektorze komunalno-bytowym w odniesieniu do nowo powstających zasobów budowlanych wywołała konieczność zmiany świadomości inwestorów oraz zachęcania ich wszelkimi możliwymi sposobami, w tym działaniami edukacyjnymi, do podejmowania budowy obiektów coraz bardziej energooszczędnych. Postawa taka staje się również aktualna w sytuacji wprowadzonego ustawą Prawo budowlane obowiązku oceny energetycznej budynków nowo wznoszonych( art.5 ust.3 i 4 ustawy Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623)), której wynik wyrażany jest poprzez świadectwo charakterystyki energetycznej. Podążanie za uzyskiwaniem coraz lepszej efektywności energetycznej budynków powinno być realizowane z uwzględnieniem kryterium kosztów, optymalizacji kosztów osiągania takiej efektywności. Należy przy tym mieć na względzie zasadę bezwzględnego nienaruszania, przez zastosowanie określonych rozwiązań energooszczędnych, uznawanych za podstawowe standardów higieny i zdrowia, określonych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. nr 75, poz. 690 z późn.zm.). Pola zainteresowań Stowarzyszenia Nowoczesne Budynki : 1) jakość i skuteczność oceny energetycznej budynków, 2) odpowiedzialność zawodowa osób uprawnionych do sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej, 3) monitoring i analiza działania systemu oceny energetycznej budynków wraz z wykorzystywaniem wyników oceny na potrzeby kreowania polityki technicznej, - 10 -
Statystyka budownictwa Rozwój rynku usług budowlanych wymaga podejmowania wielopłaszczyznowych decyzji inwestycyjnych, dokonywanych w oparciu o dostępne informacje statystyczne. Od wiarygodności tych danych zależą skutki tych decyzji. Prawidłowa interpretacja danych statystycznych, dotyczących sektora budowlanego, wpływa bowiem na poprawność oceny przewidywanych zachowań rynku usług budowlanych w przyszłości. Istotnym elementem statystyki jest planowanie zbierania danych w zakresie projektowania badań oraz wyboru metody oceny pozyskanych danych. Dla sektora usług budowlanych istotne są informacje dające podstawę do określenia perspektywy rozwoju w horyzoncie czasowym 5-10 lat. Analizowanie i badanie rynku, gromadzenie danych, sporządzanie opinii i ekspertyz w obszarze właściwym dla zagadnień polityki technicznej w budownictwie, sprzyja kreowaniu tej polityki, zapewniając prawidłowe warunki dla wytwarzania dobra szczególnego znaczenia jakim są budynki. Pola zainteresowań Stowarzyszenia Nowoczesne Budynki: 1) stworzenie bazy wiarygodnych danych statystycznych, stanowiącej podstawę do decyzji inwestycyjnych, z uwzględnieniem trendów europejskich w oparciu o własną metodologię, 2) ocena potrzeb statystycznych niezbędnych do kreowania polityki technicznej. 140 000 120 000 100 000 80 000 60 000 40 000 20 000 0 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 Statystyka mieszkań oddanych do użytkowania w Polsce w latach 1991 2010 / opracowanie SNB - 11 -
Normy krajowe Zgodnie z art. 5 ust.1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623) obiekty budowlane, w tym budynki, wraz ze związanymi z nimi urządzeniami budowlanymi, należy biorąc pod uwagę przewidywany okres użytkowania, projektować i budować między innymi zgodnie z zasadami wiedzy technicznej. Jednym z istotnych, jak nie najważniejszych, przykładów wiedzy technicznej są Polskie Normy. PN jest normą o zasięgu krajowym, przyjętą w drodze konsensu i zatwierdzoną przez Polski Komitet Normalizacyjny, powszechnie dostępną, oznaczoną na zasadzie wyłączności - symbolem PN. Do 31 grudnia 1993 roku stosowanie PN było obowiązkowe i pełniły one rolę przepisów. Nieprzestrzeganie postanowień PN było naruszeniem prawa. Od 1 stycznia 1994 roku stosowanie PN jest dobrowolne, przy czym do 31 grudnia 2002 istniała możliwość nakładania przez właściwych obowiązku stosowania PN. Od 1 stycznia 2003 stosowanie PN jest już całkowicie dobrowolne. Obecnie zgodnie z art. 5 ust.4 ustawy z dnia 24 września 2002 r. o normalizacji (Dz. U. nr 169, poz. 1386 z późn. zm.) Polskie Normy mogą być przywoływane w przepisach prawnych przez to ustalenia norm stają się wymaganiem. Od 2004 r. przywrócono w Warunkach Technicznych Wykaz norm powołanych w rozporządzeniu, który ostatnio został zaktualizowany rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 10 grudnia 2010 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. nr 239, poz. 1597). Najnowsze ustalenia techniczno-budowlane weszły w życie 21 marca 2011 r. Przywoływanie PN w rozporządzeniach ministrów nie skutkuje nałożeniem obowiązku stosowania PN, ponieważ jest to niezgodne z regułami legislacyjnymi - akt prawny niższego rzędu nie może zmieniać postanowień aktu wyższego rzędu. Od chwili podpisania układu akcesyjnego z UE Polski Komitet Normalizacyjny zajmuje się przede wszystkim wprowadzaniem do PN Norm Europejskich, które są ważnym elementem harmonizującym jednolity rynek europejski. Szczególną rolę w normalizacji europejskiej pełnią Europejskie Normy zharmonizowane. Europejskie normy zharmonizowane wspomagają legislację w ramach tzw. Nowego Podejścia, ale ich stosowanie jest całkowicie dobrowolne. Pola zainteresowań Stowarzyszenia Nowoczesne Budynki : 1) aktualność przywoływanych w Warunkach Technicznych Polskich Norm w stosunku do zachodzącego ciągłego procesu rozwoju techniczno-technologicznego, 2) wpływ procesu ustanawiania Polskich Norm na rozwój wiedzy technicznej, 3) wpływ działań harmonizacyjnych na proces legislacyjny dotyczący przepisów techniczno-budowlanych - 12 -