Paweł Rudawy Zakład Heliofizyki i Fizyki Kosmicznej IA UWr



Podobne dokumenty
WIELKIE MINIMA AKTYWNOŚCI SŁOŃCA. Paweł Rudawy Zakład Heliofizyki i Fizyki Kosmicznej Instytut Astronomiczny Uniwersytetu Wrocławskiego

FIZYKA SŁOŃCA. oraz wpływ zjawisk słonecznych na klimat Ziemi

Słońce i jego miejsce we Wszechświecie. Urszula Bąk-Stęślicka, Marek Stęślicki Instytut Astronomiczny Uniwersytetu Wrocławskiego

Aktywne Słońce. Tomasz Mrozek. Instytut Astronomiczny. Uniwersytet Wrocławski

Od centrum Słońca do zmian klimatycznych na Ziemi

Słońce a sprawa ziemskiego klimatu

O aktywności słonecznej i zorzach polarnych część I

Tomasz Mrozek 1,2, Sylwester Kołomański 1 1. Instytut Astronomiczny UWr 2. Zakład Fizyki Słońca CBK PAN. Astro Izery

Aktywne Słońce. Tomasz Mrozek. Instytut Astronomiczny. Uniwersytet Wrocławski

Aktywność Słońca. dr Szymon Gburek Centrum Badań Kosmicznych PAN : 17:00

Wpływ aktywności Słońca na klimat Ziemi

Słooce. Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny UWr Zakład Fizyki Słooca CBK PAN

Aktywność magnetosfery i zaburzenia w wietrze słonecznym.

1. Obserwacje nieba 2. Gwiazdozbiór na północnej strefie niebieskiej 3. Gwiazdozbiór na południowej strefie niebieskiej 4. Ruch gwiazd 5.

Życie w Układzie Słonecznym I

Słońce. Mikołaj Szopa

Astronomia. Znając przyspieszenie grawitacyjne planety (ciała), obliczyć możemy ciężar ciała drugiego.

Synteza jądrowa (fuzja) FIZYKA 3 MICHAŁ MARZANTOWICZ

Kwantowe własności promieniowania, ciało doskonale czarne, zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne.

Koronalne wyrzuty materii

Układ Słoneczny Układ Słoneczny

Wenus na tle Słońca. Sylwester Kołomański Tomasz Mrozek. Instytut Astronomiczny Uniwersytetu Wrocławskiego

Pola Magnetyczne w Układzie Słonecznym

Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny, Uniwersytet Wrocławski Zakład Fizyki Słońca, Centrum Badań Kosmicznych PAN. Lekcje ze Słońcem w tle

Sprawdzian 2. Fizyka Świat fizyki. Astronomia. Sprawdziany podsumowujące. sin = 0,0166 cos = 0,9999 tg = 0,01659 ctg = 60,3058

Cząstki elementarne z głębin kosmosu

Odczarujmy mity II: Kto naprawdę zmienia ziemski klimat i dlaczego akurat Słooce?

Fizyka układów planetarnych. Wenus. Wykład 3

PROSZĘ UWAŻNIE SŁUCHAĆ NA KOŃCU PREZENTACJI BĘDZIE TEST SPRAWDZAJĄCY

Od Wielkiego Wybuchu do Gór Izerskich. Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny UWr Zakład Fizyki Słońca CBK PAN

Wykres Herzsprunga-Russela (H-R) Reakcje termojądrowe - B.Kamys 1

I etap ewolucji :od ciągu głównego do olbrzyma

Wszechświat: spis inwentarza. Typy obiektów Rozmieszczenie w przestrzeni Symetrie

Saturn. Voyager 2, 21 lipiec1981

Podstawy fizyki subatomowej. 3 kwietnia 2019 r.

Zorza polarna- zjawisko świetlne obserwowane w górnej atmosferze w pobliżu biegunów

Słońce to juŝ polska specjalność

Parowanie chromosfery w obserwacjach

ETAP II. Astronomia to nauka. pochodzeniem i ewolucją. planet i gwiazd. na wydarzenia na Ziemi.

Układ słoneczny. Rozpocznij

Diagram Hertzsprunga Russela. Barwa gwiazdy a jasność bezwzględna

Ruch obiegowy Ziemi. Ruch obiegowy Ziemi. Cechy ruchu obiegowego. Cechy ruchu obiegowego

To ciała niebieskie o średnicach większych niż 1000 km, obiegające gwiazdę i nie mające własnych źródeł energii promienistej, widoczne dzięki

24 godziny 23 godziny 56 minut 4 sekundy

Astrofizyka1 fizyka układu słonecznego

Teoria ewolucji gwiazd (najpiękniejsza z teorii) dr Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny Uniwersytetu Wrocławskiego

Grawitacja - powtórka

Liceum dla Dorosłych semestr 1 FIZYKA MAŁGORZATA OLĘDZKA

Niezwykle silne burze pogody kosmicznej: październik-listopad 2003

Promieniowanie jonizujące

Budowa i ewolucja gwiazd I. Skale czasowe Równania budowy wewnętrznej Modele Diagram H-R Ewolucja gwiazd

Układ słoneczny, jego planety, księżyce i planetoidy

Konkurs Astronomiczny Astrolabium II Edycja 26 marca 2014 roku Klasy I III Liceum Ogólnokształcącego Test Konkursowy

Krzysztof Gęsicki. Astrofizyka1. fizyka układu słonecznego. Wykładkursowydla2r.studiówAS1. wykład 1: współczesne obserwacje Słońca

Globalne ocieplenie okiem fizyka

Układ Słoneczny. Powstanie Układu Słonecznego. Dysk protoplanetarny

Budowa Galaktyki. Materia rozproszona Rozkład przestrzenny materii Krzywa rotacji i ramiona spiralne

EKOLOGIA OGÓLNA WBNZ 884. Wykład 2 Ziemia jako środowisko życia

Astrofizyka promieni kosmicznych-1. Henryk Wilczyński

Podstawy Geomatyki Wykład XIV Pogoda kosmiczna

Gwiazdy neutronowe. Michał Bejger,

Konkurs Astronomiczny Astrolabium V Edycja 29 kwietnia 2019 roku Klasy IV VI Szkoły Podstawowej Odpowiedzi

Następnie powstały trwały izotop - azot-14 - reaguje z trzecim protonem, przekształcając się w nietrwały tlen-15:

CD-ROM pt.: Ziemia we Wszechœwiecie spis treœci

Grawitacja + Astronomia

Budowa i ewolucja gwiazd I. Skale czasowe Równania budowy wewnętrznej Modele Diagram H-R Ewolucja gwiazd

Odkrywania i poza Układ Słoneczny w polskim

Pulsacje Kilometrowego Promieniowania Radiowego Ziemi (AKR) na częstotliwościach magnetosferycznych pulsacji Pc1

Grawitacja. Wykład 7. Wrocław University of Technology

Pulsacje Pc1/Pc5 Kilometrowego Promieniowania Radiowego Ziemi (AKR)

Ekosfery. Gimnazjum Klasy I III Doświadczenie konkursowe nr 5

doświadczenie Rutheforda Jądro atomowe składa się z nuklonów: neutronów (obojętnych elektrycznie) i protonów (posiadających ładunek dodatni +e)

Zapisy podstawy programowej Uczeń: 2. 1) wyjaśnia cechy budowy i określa położenie różnych ciał niebieskich we Wszechświecie;

Oddziaływanie podstawowe rodzaj oddziaływania występującego w przyrodzie i nie dającego sprowadzić się do innych oddziaływań.

Równanie dyfuzji w opisie zjawisk zachodzących w heliosferze

Odkryj planety naszego Układu Słonecznego W ciągu 90 minut przez wszechświat Na wycieczkę między Ehrenfriedersdorf i Drebach

NUKLEOGENEZA. Barbara Becker

Astronomiczny elementarz

Dawki w podróżach lotniczych

8. ZORZA POLARNA Promieniowanie słońca. O17-8 Zorza Granice8

Elementy astronomii w geografii

PodziaŁ planet: Zewnętrzne: Wewnętrzne: Merkury. Jowisz. Wenus. Saturn. Ziemia. Uran. Mars. Neptun

Układ Słoneczny Pytania:

Granice Układu Słonecznego. Marek Stęślicki IA UWr

Egzamin maturalny z fizyki i astronomii 5 Poziom podstawowy

Konkurs Astronomiczny Astrolabium III Edycja 25 marca 2015 roku Klasy I III Liceum Ogólnokształcącego Test Konkursowy

Powtórka 1 - grawitacja, atomowa, jądrowa

14 POLE GRAWITACYJNE. Włodzimierz Wolczyński. Wzór Newtona. G- stała grawitacji 6, Natężenie pola grawitacyjnego.

W poszukiwaniu nowej Ziemi. Andrzej Udalski Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Warszawskiego

Wpływ pól magnetycznych na rotację materii w galaktykach spiralnych. Joanna Jałocha-Bratek, IFJ PAN

FIZYKA III MEL Fizyka jądrowa i cząstek elementarnych

Promieniowanie kosmiczne: astrobiologów

Wykłady z Geochemii Ogólnej

Podstawy Fizyki Jądrowej

Poziom nieco zaawansowany Wykład 2

Klasyfikacja i nazewnictwo protuberancji.

Odległość mierzy się zerami

Fizyka układów planetarnych II. Uran i Neptun. Wykład 1

Rotacja. W układzie związanym z planetą: siła odśrodkowa i siła Coroilisa. Potencjał efektywny w najprostszym przypadku (przybliżenie Roche a):

Aplikacje informatyczne w Astronomii. Internet źródło informacji i planowanie obserwacji astronomicznych

Transkrypt:

WPŁYW AKTYWNOŚCI SŁOŃCA NA KLIMAT ZIEMI Paweł Rudawy Zakład Heliofizyki i Fizyki Kosmicznej IA UWr

ok. 200 000 000 000 gwiazd ok. 80% GCG ok. 5% GCG ma układy planetarne GALAKTYKA SPIRALNA M 31 MGŁAWICA ANDROMEDY SŁOŃCE RAMIE ORIONA

SŁOŃCE Temperatury - centrum Słońca 15 500 000 K - fotosfera 5 785 K - korona 2 000 000 K Gwiazda ciągu głównego: - typ widmowy: G2V - jasność: M bol =4.74 - wiek: 4.64*10 9 lat - widoma średnica: 1 392 000 km - moc promieniowania: 3.86 10 20 MW - masa: 2*10 30 kg (99.9% masy układu; 3*10 5 M z ) - wieloskładnikowy układ planetarny

BUDOWA WEWNĘTRZNA SŁOŃCA T cent =15.5 mln K, P cent =3 10 11 atm, ρ cent =153 g/cm 3 X=0.73 Y=0.25 Z=0.02 CYKL P-P W ciągu 1 sekundy w jądrze Słońca 600 000 000 ton wodoru jest przekształcane w hel, w tym 4 200 000 ton materii przekształcane jest w energię

A B C B mld lat B C A A C EWOLUCJA SŁOŃCA 0-12.4 MLD LAT

-3.8 mld lat -650 mln lat -150 mln lat 0

L 0 ~70-80 % L 4.5? Paradoks młodego Słońca

Ewolucja atmosfer planet typu Ziemia

SŁOŃCE L=3.86 10 20 MW L z =1.74 10 11 MW Gwiazda ciągu głównego: - typ widmowy: G2V - jasność: M bol =4.74 - wiek: 4.64*10 9 lat - widoma średnica: 1 392 000 km - moc promieniowania: 3.86 10 20 MW - masa: 2*10 30 kg (99.9% masy układu; 3*10 5 M z ) - wieloskładnikowy układ planetarny

Budżet promieniowania dla Ziemi Energia słoneczna strumień uśredniony Kiehl & Trenberth, 1997

Średnie roczne temperatury globalne pierwszy jednorodny pomiar temperatury dopiero od 1659!!! 140 lat Półkula północna - słoje drzew (dendrochronologia) - rafy koralowe - lodowce 18 O/ 16 O, 2 H/ 1 H (w chłodniejsze lata trudniej parują molekuły zawierające ciężkie izotopy) 1000 lat Antarktyda, stacja Vostok -deuter ( 2 H) -CO 2 -CH 4 400 000 lat

100 000 lat 413 000 lat 19 000 lat 23 000 lat Zmiany ekscentryczności, położenia oraz nachylenia orbity Ziemi w ciągu 350 000 lat 41 000 lat

SŁOŃCE W ŚWIETLE WIDZIALNYM, EUV i X ŚWIATŁO BIAŁE 656.3 nm (Hα) 0.3-2 nm, 2 000 000 K FeIX-X, 17.1 nm 1 300 000 K Tomograf słoneczny

Magnetogram (LOS) TRACE 17.1 nm Schrijver, 2001 Wszystkie przejawy aktywności słonecznej związane są z globalnymi i lokalnymi zmianami słonecznych pól magnetycznych

Rotacja różnicowa Słońca Dynamo słoneczne Przepływ południkowy Weź rotację różnicową, nieco przepływu południkowego, dodaj adwekcję i dyfuzję, zamieszaj 15-25 m/s 1 rok (Dikpati et al., 2004) pole poloidalne pole toroidalne

SSVTT

X-ray jets (10/h) v>140km/s (mikro)aktywność w QS i CH struktura korony w obszarach około-biegunowych mikrorozbłyski w AR 26.X.2006 jasne punkty (bright points) grupy drobnych pętli drobna struktura pętli obszarów aktywnych fale uderzeniowe w X; v ~ 400-760 km/s (M=1.15-1.25)

X-ray jets (10/h) v>140km/s (mikro)aktywność w QS i CH struktura korony w obszarach około-biegunowych mikrorozbłyski w AR 26.X.2006 jasne punkty (bright points) grupy drobnych pętli drobna struktura pętli obszarów aktywnych fale uderzeniowe w X; v ~ 400-760 km/s (M=1.15-1.25)

POŁOZENIE SKALA (Mm) CZAS CYKL ENERGIA [erg] spikule QS, AR 2-7 min? 10 24-26 wyrzuty chromosferyczne QS, CH ~10 min? ~10 26 wyrzuty koronalne AR, CH 10-700 min h? >10 26 X jasne punkty wszędzie 10-30 h Y (anty) 10 24-28 rozbłyski lokalne grzanie korony CME protuberancje spokojne protuberancje aktywne oscylacje pętli AR wszędzie korona Ø100 h przestrzennych (km Mm) podstawy sreamer ów i czasowych (ms Ms) obszar 100-500 d m okołobiegunowy AR AR 10-200 pól magnetycznych 10-100 h ~10 min h lokalne procesy < 1 min o bardzo różnych skalach transformacji energii są powszechne na Słońcu min Y Y Y Y Y - 10 28-33 ~10 28 >10 28 >10 26 >10 26? sigmoidy AR, połączenia AR 10-100 h Y >10 28 plasmoidy fale X, EIT, Moreton blinkersy emisje radiowe spray e surge s.. Alexander, SOHO20, 2007 AR obszar aktywny, CH - dziura koronalna, QS obszar spokojny

ROZBŁYSKI SŁONECZNE E 10 25 J P ~ 10 22 W (J/s)

ROZBŁYSKI SŁONECZNE = 10 000 000 1 MT E 10 25 J P ~ 10 22 W (J/s) 1 MT TNT = 4,2*10 15 J

ERUPCJE WIELKICH SYSTEMÓW MAGNETYCZNYCH (HMS) ZŁOŻONE ZESPOŁY ZJAWISK, OBEJMUJACE ROZBŁYSKI, ERUPCJE, CME SĄ MANIFESTACJAMI PRZEBUDOWY MAKRO-SYSTEMÓW PÓL MAGNETYCZNYCH (HMS) 1 h 1 h 50 m 3 h 30 m 0 h 30 m

KRÓTKO I SREDNIOOKRESOWE ZMIANY EMISJI SŁOŃCA Zmienność średniookresowa niestała stała słoneczna ( ~ 1366 Wm -2 ) Zmienność krótkookresowa

Multi-temperaturowy obraz Słońca Niebieski: EIT 171 A T=1.0 MK Zielony: EIT 195 A T=1.5 MK Czerowny: EIT 284 A T=2.0 MK

1R s FOTOSFERA 3*10-7 g/cm 3 = 0.0001 gęstości atmosfery ziemskiej 1.1 R s KORONA SŁONECZNA 1.7*10-16 g/cm 3 = 3*10 14 cząstek/cm 3 5*10-14 gęstości atmosfery ziemskiej 1 20 000 000 000 1 AU 5 cząstek/cm 3

PROTONY, ELEKTRONY, CZĄSTKI α CZYLI WIATR SŁONECZNY 6.10.1990-1994 80.2S 2000 11.2006-04.2007 S 11.2007-03.2008 N

erupcja wielkiego systemu magnetycznego AR+EP+PFL+CME+ = EHMS

KORONALNE WYRZUTY MATERII

PANORAMICZNY OBRAZ HELIOSFERY Saturn Merkury Ziemia i Księżyc Uran Wenus Mars

220 GW 0.1-0.8 nm

Słońce 16.IX.2008 K1v CaII magnetogram Hα 656.2 nm 17.1 nm X

Słońce 06.X.1999 K1v CaII magnetogram Hα 656.2 nm 17.1 nm X

Słońce 06.X.1999 K1v CaII magnetogram Hα 656.2 nm 17.1 nm X

nieco większy strumień energii więcej SEP mniej promieni kosmicznych

WIELKIE MINIMA 1 1680 ne 80 l Maunder (typ I) 10 Be cykl 15-letni (Brandenburg, 2007) 2 1470 ne 160 l Spoerer (typ II) 3 1305 ne 70 l Wolf 4 1040 ne 60 l 5 685 ne 70 l 6 360 pne 60 l 27 total = 17% Schwabe: 11 lat Gleissberg: 88 lat De Vries: 205 lat Hallstatt: 2100-2300 lat 14 C halocen Yang et al., GJ 2000; Korte et al., EPSL 2005 WIEKIE MAKSIMA 1 1960 ne 80 l 2 445 pne Słońce 40 l tylko przez 75% czasu wykazuje typowy cykl aktywności 3 1790 pne Występowanie 20 l wielkich minimów i maksimów może być chaotyczne aczkolwiek waiting time nie jest zupełnie przypadkowy. 19 total = 19% Długoterminowe prognozowanie??? Usoskin et al., A&A 2007

C24 min R max ~ 50 max R max ~ 170? Janssens, 2007 Mod. NASA

C24 Kiedy się zacznie?

KRÓTKO I SREDNIOOKRESOWE ZMIANY EMISJI SŁOŃCA Zmienność średniookresowa niestała stała słoneczna ( ~ 1366 Wm -2 ) Zmienność krótkookresowa

Głębokość wnikania promieniowania słonecznego w atmosferę Ziemi Zmienność krótkookresowa emisji Słońca

WIATR SŁONECZNY W POBLIŻU ZIEMI (1 AU) składowa średnio powolna szybka N (cm-3) 9 12 4 V (km/s) 450 320 700 F (erg/cm2/s) 2 1.5 2.2 Te (105 K) 1.5 1.3 1 Tα (105 K) 5 1 15 B (nt) 6 6 6

ODDZIAŁYWANIE WIATRU SŁONECZNEGO Z MAGNETOSFERĄ ZIEMI P in 10 9-10 12 W

ZORZE POLARNE P = 30 GW

CZAS DOTARCIA DO ZIEMI STRUMIENI CZĄSTEK I PROMIENIOWANIA WYWOŁANYCH AKTYWNOŚCIĄ SŁONECZNĄ Rozbłysk klasy C = 10-6 - 10-5 Wm -2 (1 AU)

CZĘSTOTLIWOŚĆ WYSTĘPOWANIA ZJAWISK GEOFIZYCZNYCH WG. NOAA Średnia częstość występowania zjawisk w cyklu (1 cykl = 11 lat) Burze Strumienie Zaniki geomagnet. cząstek łączności Ekstremalne 4 <1 <1 Bardzo silne 100 105 8 Silne 200 104 175 Średnie 600 103 350 Słabe 1700 102 2000

Zależność temperatury od aktywności słonecznej Eddy, 1976 zmiany sezonowe nasłonecznienia (lato-zima) 8% zmiany wieloletnie nasłonecznienia 0.2% 1% nasłonecznienia => 1K temp. globalnej

maksimum aktywności Zależność pokrycia chmur niskich od strumienia promieniowania kosmicznego >13 MeV Zmiany wysokości warstwy 30 hpa - miara zmian temperatury na wysokości ok. 24 km (Hawaje) liczby Wolfa Zmiany temperatury troposfery (2.5-10 km) uśrednione dla półkuli północnej 1K

Zmiany temperatury powierzchniowej oceanów (SST) ok. 150 lat lata 1955-1994 obszary korelacji dodatniej obszary korelacji ujemnej

Budżet zmian strumienia energii docierającej (radiative forcing, RF) lata 1750-2005

SOL SOL OMNIA OMNIA REGIT