Czy Jezus był chrześcijaninem, czy muzułmaninem? Autor: Abo Kareem El-Marakshy

Czy Jezus był chrześcijaninem, czy muzułmaninem? Autor: Abo Kareem El-Marakshy Copyright www.islamic-invitation Reprodukcja, wydruk lub kopiowanie tej strony internetowej, którejkolwiek ze stron lub całości książki, jest dozwolone bezpłatnie pod warunkiem, że nie zostanie dokonana żadna zmiana, wstawka lub usunięcie tekstu. Wprowadzenie Możesz zadać sobie następujące pytania: 1 - Czy jestem prawdziwym naśladowcą Jezusa Chrystusa? 2 - Czy rzeczywiście szukam prawdy, czy też jestem jej wrogiem? 3 - Czy Jezus Chrystus był chrześcijaninem, czy muzułmaninem? Starałem się dostarczyć rzetelnych informacji ze źródeł książkowych i internetowych oraz zebrać je w porównawczych tabelach w jak najbardziej przejrzysty sposób. Zwracam się do czytelnika, aby podszedł do tej książki bez uprzedzeń i z sercem otwartym na prawdę, ponieważ to jedyny sposób, który może poprowadzić do właściwej decyzji, kształtującej czyjeś życie na tym świecie i w świecie przyszłym. 1

Spis treści: Wprowadzenie 3 1- CZYSTOŚĆ Ablucja przed modlitwą 3 2- Zdejmowanie butów do modlitwy 4 3- Dokładny czas codziennych modlitw 5 4- Modlitwa w konkretnym kierunku 5 5- Pokłon z czołem dotykającym ziemi 6 6- Wznoszenie rąk po modlitwie 7 7- Post 8 8- Wysłannik i Prorok Boga 9 9- Poddanie się Woli Wszechmocnego Boga (Islam) 10 10- Imię Wszechmocnego Boga (Stworzyciela) 11 11- Monoteizm 12 12- Synowie Boga 14 13- Zbawienie i Zbawiciel 15 14- Wszechwiedza 16 15- Cuda 16 16- Powitanie 18 17- Napoje alkolowe 18 18- Wieprzowina 19 19- Ubój zwierząt 20 20- Jedzenie krwistego mięsa 21 21- Kobieca chusta 22 22- CZYSTOŚĆ Mycie całego ciała 22 23- Poligamia 24 24- Kłanianie się idolom, obrazom, posągom i krzyżom 25 25- Cudzołóstwo 26 26- CZYSTOŚĆ Obrzezanie 27 27- Lichwa 28 28- Broda i długi strój 29 29- Muhammad przepowiedziany po imieniu w Starym 30 Testamencie 30- Muzułmanie wspomnieni w Biblii 31 Wnioski 32 Źródła 32 2

Wprowadzenie "Chrystus" pochodzi od dawnego greckiego słowa: Χριστός, Khristós, które oznacza "namaszczony", i które jest tłumaczeniem hebrajskiego słowa מ ש יח (Māšîaḥ), Mesjasz, używanego jako tytuł Jezusa. Słowo "chrześcijanin" oznacza naśladowcę Chrystusa. "Islam" oznacza Całkowite i Pełne Pokoju Podporządkowanie się Woli Wszechmocnego Boga. Słowo "muzulmanin" oznacza osobę, która poddaje swoją wolę Wszechmogącemu Bogu. Jezus, niech pokój i błogosławieństwa Allaha będą z nim, (pokój z nim; pzn) powiedział: "Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę, bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni." (Mateusz, 5:17-18). "Potem rzekł do nich: To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach." (Łukasz, 24:44). Jezus (pzn) nie miał władzy, by znieść prawo. Miał jedynie władzę, by je wypełnić, potwierdzić, wyjaśnić i zastosować w nowej lub specyficznej sytuacji. 1- CZYSTOŚĆ Ablucja przed modlitwą Mojżesz (pzn) i Aaron (pzn) wykonywali ablucję przed modlitwą, obmywali ręce i stopy zawsze przed wejściem do Namiotu Spotkania lub przed zbliżeniem się do ołtarza w celu modlitwy. Był to Boski nakaz: (Księga Wyjścia, 40:31-32); Dawid (pzn): (Psalm 26:6), (2 Księga Samuela, 12:20). Jezus (pzn) nie był przeciwny ablucji przed modlitwą. Napisane jest w Biblii (List Jakuba, 4:8): "Zbliżcie się do Boga, a On zbliży się do was. Obmyjcie ręce, grzesznicy, i oczyśćcie serca ". Jezus (pzn) dokładnie przestrzegał i wypełniał to prawo, gdyż był to Boski nakaz. 3

Chrześcijanie nie dokonują ablucji przed modlitwą w kościołach. Chrześcijanie nie obmywają rąk i stóp przed modlitwą tak, jak jest to nakazane przez Wszechmocnego Boga. Chrześcijanie nie podążają za prawem, które wypełniał Jezus (pzn). Muzułmanie dokonują ablucji przed modlitwą w meczetach. Muzułmanie obmywają ręce, stopy, twarz, itd. Koran (5:6). Uthman ibn Affan (niech Allah będzie z niego zadowolony) przekazał, że Prorok Muhammad (pzn), powiedział: "Temu, kto dokonał poprawnie ablucji, grzechy wychodzą z jego ciała, nawet spod paznokci." (Sahih Muslim). 2- Zdejmowanie butów do modlitwy Mojżesz (pzn) otrzymał nakaz od Boga, by ściągnąć sandały przed wejściem i modlitwą na świętej ziemi: (Księga Wyjścia, 3:5) i (Dzieje Apostolskie, 7:33). Jezus (pzn) wiernie podążał za tym prawem i wypełniał je, gdyż było ono Boskim nakazem. Chrześcijanie nie zdejmują obuwia przed wejściem i modlitwą w kościołach. Chrześcijanie nie podążają za prawem, które wypełniał Jezus (pzn). Muzułmanie zdejmują obuwie przed wejściem i modlitwą w meczetach.. Koran (20:11-12). 4

3- Dokładny czas codziennych modlitw Biblijny czas modlitwy jest następujący: wieczór, poranek i południe: (Psalm 55:17); nawet kilka modlitw może mieć miejsce w tych trzech momentach. Jak czytamy w psalmie (Psalm 119:164): "Siedemkroć na dzień wysławiam Ciebie..." Modlitwa o wczesnym poranku jest wymieniona w aramejskiej wersji Biblii (Psalm 5:3), przed modlitwą o świcie: (Psalm.119:147), o północy:.(psalm.119:62). Istnieją dokładne czasy modlitw: (Psalm 32:6), (Psalm 69:13). Według Dawida (pzn), zaniedbanie właściwych czasów modlitw było nie do zaakceptowania. Jezus (pzn) wiernie podążał za tym prawem i wypełniał je. Wielu chrześcijan praktykuje bardziej nieformalny rozkład porannej i wieczornej modlitwy oraz modlitwę lub błogosławieństwo przed posiłkiem; temu nieformalnemu rozkładowi brakuje precyzji i powtórzeń. Chrześcijanie nie podążają za prawem, które wypełniał Jezus (pzn). Muzułmanie muszą modlić się regularnie, pięć razy dziennie i o określonych porach, a każda modlitwa trwa od około pięciu do dziesięciu minut. Te pięć modlitw ma miejsce o określonych porach: 1) o świcie,.2) w południe,.3) wczesnym popołudniem, 4).po zachodzie słońca, 5) w nocy. Istnieją również inne modlitwy opcjonalne. Koran: (20:132), (7:205), (33:42), (48:9), (76:25), (24:58), (52:49), (17:78), (11:114), (20:130). 4- Modlitwa w konkretnym Dawid (pzn) wielbił Wszechmocnego Boga zwrócony w kierunku świątyni (Psalm 5:7), (Psalm 138:2); zgodnie z komentarzem Johna Gilla (XVIIIwiecznego teologa) na temat Biblii: "Nie w kierunku świątyni w 5

kierunku Jerozolima Kaaba w Mekce Jerozolimie, bo jeszcze nie została wybudowana, ale raczej tabernakulum Mojżesza, w którym znajdowała się arka." Jednakże, tabernakulum Mojżesza nie było świątynią! Pojawia się więc pytanie: jaka była możliwa inna świątynia, w kierunku której modlił się Dawid (pzn)?! Salomon (pzn) modlił się w kierunku świątyni w Jerozolimie:.(2.Księga Kronik,.6:21),.Daniel.(pzn): (Księga Daniela, 6:10), Jonasz (pzn): (Księga Jonasza, 2:7). W czasach Jezusa (pzn), modlitwa była skierowana w stronę Jerozolimy: (Jan, 4:20-21). Jezus (pzn) powiedział, że prawdziwie praktykujący wierni będą wielbić Boga w "duchu i prawdzie" (Jan, 4:23-24), co oznacza, że "będą szczerzy w adoracji", a nie, że będą czcili Boga w jakimś kierunku. Jesus (pzn) dokładnie podążał za wcześniejszymi Prorokami i modlił się w kierunku świątyni. Wczesne kościoły były budowane tak, by zgromadzeni modlili się w kierunku wschodu, co symbolizować miało Chrystusa (wschodzące słońce). Praktykowano również modlitwę w stronę Jerozolimy. Późniejsi chrześcijanie modlili się w jakimkolwiek kierunku. Chrześcijanie nie naśladują Jezusa (pzn) i nie modlą się w konkretnym kierunku. Początkowo, przez krótki okres czasu, muzułmanie modlili się w kierunku Jerozolimy. Później jednak, Wszechmocny Bóg (Allah) nakazał Prorokowi Muhammadowi (pzn) zmianę kierunku modlitwy w stronę świętego meczetu (Kaaba) w Mekce. Koran: (2:144). 5- Pokłon z czołem dotykającym ziemi Wcześniejsi Prorocy i ci, którzy za nimi podążali, modlili się składając pokłon z czołem dotykającym ziemi. Abraham (pzn): (Księga Rodzaju, 17:3), (Księga Rodzaju, 17:17), Mojżesz (pzn) i Aaron (pzn): (Księga Wyjścia, 34:8), (Księga Liczb, 16:22), (Księga Liczb, 20:6), Jozue (pzn): 6

(Księga Jozuego, 5:14), (Księga Jozuego, 7:6), Eljasz (pzn): (1 Księga Królewska, 18:42), David (pzn): (Psalm 22:29), (1 Księga Samuela, 20:41), Salomon (pzn) po zakończeniu modlitwy: (2 Księga Kronik, 7:3), podczas modlitwy Ezdrasza (pzn): (Księga Nehemiasza, 8:6), Święci Aniołowie: (Apokalipsa, 7:11). Jezus Chrystus (pzn) nigdy nie nawoływał ludzi, by oddawali cześć jemu zamiast Bogu, czy jako Bóg czy też jako syn Boga. W Księdze Liczb (Księga Liczb, 23:19) wyraźnie jest powiedziane, że: "Bóg nie jest jak człowiek, by kłamał, nie jak syn ludzki, by się wycofał... Bóg nie jest człowiekiem: (1 Księga Samuela, 15:29), (Księga Ozeasza, 11:9). Jezus (pzn) wiernie podążał za tym prawem, wypełniał je i modlił się do Wszechmogącego Boga z czołem na ziemi (Mateusz, 26:39), (Marek, 14:35), a uczniowie Jezusa (pzn) robili to samo (Mateusz, 17:6). Chrześcijanie klękają przed krzyżem, składają dłonie do modlitwy, czynią ręką znak krzyża od czoła do klatki piersiowej i od ramienia do ramienia, czego nie moża przypisywać Jezusowi (pzn). Chrześcijanie nie padają na twarz i nie dotykają czołem ziemi podczas modlitwy. Chrześcijanie nie naśladują praktyki Jezusa (pzn). Muzułmanie składają pokłon w czasie każdej codziennej modlitwy i dotykają czołem ziemi. Koran: (22:77), (7:206), (13:15), (17:109), (19:58), (25:60), (96:19), (32:15), (38:24), (53:62), (76:26), (10:9-10). 6- Wznoszenie rąk po modlitwie Salomon (pzn) wznosił ręce po modlitwie i chwalił Wszechmocnego Boga, prosząc o Jego błogosławieństwo (1 Księga Królewska, 8:54). Jezus (pzn) wiernie podążał za tą praktyką i wypełniał ją. 7

Chrześcijanie nie wznoszą rąk po modlitwie. Chrześcijanie nie podążają za praktyką, którą wypełniał Jezus (pzn). Muzułmanie wznoszą ręce w czasie tzw. qunut (jest to specjalna suplikacja, która stanowi część dodatkowej modlitwy, i która jest odmawiana na stojąco) oraz po codziennej modlitwie w formie tzw. "dua, która jest modliwą o specjalne błogosławieństwa; w ten sposób muzułmanie chwalą Wszechmocnego Boga, proszą Go o przebaczenie i błogosławieństwo. Koran: (2:255, 286), (25:74). 7- Post Mojżesz (pzn) pościł przez czterdzieści dni, nie jedząc i nie pijąc (ani chleba, ani wody): (Księga Powtórzonego Prawa, 9:9), (Księga Wyjścia, 34:28). Wcześniejsi Prorocy również pościli: Dawid (pzn): (2 Księga Samuela, 12:22), Eljasz (pzn): (1 Księga Królewska, 19:8), Ezdrasz (pzn): (Księga Ezdrasza, 10:6), Daniel (pzn): (Księga Daniela, 9:3). Specjalne miesiące postu były ustanowione podczas niewoli babilońskiej dla "narodu judzkiego" (Księga Zachariasza, 8:19); specjalny dzień postu (Księga Jeremiasza, 36:6); specjalny miesiąc postu (dziewiąty miesiąc): (Księga Jeremiasza, 36:9). Jezus Chrystus (pzn) wypełniał to prawo i pościł przez czterdzieści dni bez jedzenia i picia, a później odczuł głód: (Mateusz, 4:2), (Mateusz, 6:16), (Mateusz, 17:21). Jezus (pzn) wiernie podążał za tym prawem i wypełniał je. Sposób, w jaki chrześcijanie poszczą, jest bardzo zróżnicowany; niektórzy 8 Muzułmanie poszczą od świtu do zachodu słońca przez cały miesiąc Ramadan (dziewiąty miesiąc w kalendarzu księżycowym), powstrzymując się od jedzenia, picia, aktu

powstrzymują się od trwałych pokarmów, inni nie jedzą pewnych produktów (mięsa, kurczaka, ryb i jajek), a inni nie spożywają pewnych napojów (mleka i wina). Chrześcijanie nie poszczą tak, jak pościł Jezus (pzn), który powstrzymywał się od jedzenia i picia przez pewien okres czasu; nie doświadczają tym samym głodu i pragnienia. seksualnego, palenia papierosów, obgadywania innych, kłamstwa czy pewnych przyjemności. Muzułmanie odczuwają głód i pragnienie, a post pomaga im w posłuszeństwie Bogu, uczy ich wrażliwości wobec cierpienia innych, rozwija samodyscyplinę i pozwala docenić ich jedność w adoracji Boga. Koran (2:183-185, 187, 196). Chrześcijanie nie podążają za prawem, które wypełniał Jezus (pzn). 8- Wysłannik i Prorok Boga Jezus (pzn) zaświadczył, że został wysłany przez Wszechmogącego Boga jako Jego Posłaniec: (Jan, 7:16), (Jan, 17:3), (Jan, 5:30), (Jan, 4:34), (Jan, 6:38) i (Jan, 11:41-42). Jezus (pzn) nazywał siebie Prorokiem: (Łukasz, 13:33-34), inni również nazywali go Prorokiem: (Łukasz, 7:16), (Łukasz, 24:17-22), (Jan, 4:19), (Jan, 6:14), (Mateusz, 21:11), (Jan, 9:17). Jezus (pzn) był zwany sługą Bożym: (Dzieje Apostolskie, 3:13), (Dzieje Apostolskie, 4:27). Jezus (pzn) był wysłany tylko do zagubionych owiec Izraela, a nie do pogan: (Mateusz, 10:5-6), (Mateusz, 15:24-27). Jezus (pzn) był zwany synem człowieczym : (Mateusz, 12:32), (Mateusz, 12:40), (Mateusz, 17:9), (Jan, 6:27). Jezus (pzn) był określany również jako człowiek posłany przez Boga : (Dzieje Apostolskie, 2:22). Jak czytamy w Starym Testamencie: "Bóg nie jest jak człowiek, by kłamał, nie jak syn ludzki, by się wycofał... Bóg nie jest człowiekiem: (1 Księga Samuela, 15:29), (Księga Ozeasza, 11:9). 9

Modlitwa Jezusa (pzn) nie pozostała bez odpowiedzi; odpowiedź przyszła poprzez anioła, który ukazał się, by dodać mu siły: (Łukasz, 22:43). Jezus Chrystus (pzn) wypełnił te słowa i zaświadczył, że był Wysłannikiem i Prorokiem Boga. Chrześcijanie wierzą, że Jezus (pzn) jest drugą osobą w Trójcy, synem Boga, a jednocześnie w pełni Bogiem. Wierzą, że Jezus (pzn) jest "boski" i że jest wcielonym Bogiem, który ma dwie natury, boską i ludzką. To chrześcijański pogląd, że pośrednik między Bogiem i człowiekiem musi być zarówno ludzki jak i boski, a nie być tylko człowiekiem, choć takie stwierdzenie znajdujemy w Liście do Tymoteusza (1 List do Tymoteusza, 2:5). Większość chrześcijan nie wierzy, że Jezus (pzn) był tylko Wysłannikiem, Prorokiem, sługą Bożym i człowiekiem, jak sam zaświadczył Jezus (pzn). Muzułmanie wyrażają się o Jezusie (pzn) i jego dziewiczej matce Marii z wielkim szacunkiem. Wierzą, że Wszechmocny Bóg zesłał objawienie nie tylko Abrahamowi (pzn) i Mojżeszowi (pzn), ale również Jezusowi (pzn) i innym Prorokom. Wierzą, że Jezus (pzn) jest jednym z Bożych Wysłanników, że że posiadał wiedzę i mądrość daną mu od Boga, że był błogosławiony, zrodzony bez ojca tak, jak Adam (pzn). Cudowne narodziny Jezusa (pzn) nie czynią go Bogiem ani synem Boga, ani "zrodzonym" synem Boga. Jezus (pzn) jest Słowem Boga, co nie oznacza, że jest Bogiem czy Bożym synem. Koran (112:1-4), (5:73), (19:31-35). Chrześcijanie nie podążają za prawem, które wypełniał Jezus (pzn). 9- Poddanie się Woli Wszechmocnego Boga (Islam) Jesus (pzn) poddał się całkowicie Woli Wszechmogącego Boga: (Łukasz, 22:42), (Mateusz, 26:39), (Marek, 14:36). Najstarsze tłumaczenie Biblii było w języku greckim i słowo "poddanie się" zostało wymienione u Jakuba (List Jakuba, 4:7) w języku starogreckim (Ὑποτάγητε οὖν τῷ Θεῷ) i we współczesnym języku greckim 10

(Υποταχθείτε, λοιπόν, στον Θεό); w polskim tłumaczeniu: "Bądźcie więc poddani Bogu" czyli "Stańcie się muzułmanami". Jezus (pzn) wielbił Wszechmocnego Boga (Łukasz, 5:16), (Mateusz, 26:39), (Mateusz, 26:42), (Mateusz, 26:44). Jezus (pzn) modlił się i prosił Wszechmocnego Boga o pomoc nawet wówczas, gdy wskrzeszał Łazarza (Jan, 11:41-43). Jezus (pzn) zawsze wyrażał swoje posłuszeństwo wobec Wszechmocnego Boga (Jan, 5:30), (Jan, 14:31). Jezus Chrystus (pzn) wypełniał to prawo i podporządkowywał się Bogu, tzn. zaświadczał o islamie. Chrześcijanie deklarują swoje oddanie Jezusowi (pzn). Wierzą, że nikt nie odnajduje Boga jak tylko przez Jezusa, czyli że chrześcijanie poddają się woli Jezusa (pzn). Chrześcijanie ignorują fakt, że Jezus (pzn) wyrażał swoje posłuszeństwo wobec Wszechmogącego Boga i że poddawał swoją wolę Jego Woli. Chrześcijanie nie podążają za prawem, które wypełniał Jezus (pzn). Muzułmanie wierzą, że wszyscy Prorocy od początków stworzenia byli muzułmanami (Noe, Abraham, Jakub, Lot, Józef, Mojżesz, Salomon, Jezus) wraz z ostatnim Prorokiem Muhammadem (pokój niech będzie z nimi), ponieważ głosili oni to samo przesłanie, a ich religią było: "Poddanie się Woli Wszechmogącego Boga, czyli że głosili oni islam. Koran (10:72), (2:128,132-133), (51:31-36), (12:101), (5:3, 44), (27:30-31, 38, 42, 44), (3:19-20, 52, 83), (40:66). 10- Imię Wszechmocnego Boga (Stworzyciela) Jezus (pzn) mówił w języku aramejskim, a imię Boga po aramejsku w standardowej pisowni to ( ), a w wersji Estrangela (odmiana syryjskiego alfabetu) ( ), i wymawia się "Alah". W języku arabskim imię Boga to (هللا) i wymawia się "Allah". W języku hebrajskim jednym z podstawowych słów na określenie Boga jest ( ) i czyta się je jako "Eloh", choć łatwo może być wymawiane jako "Alah" bez znaków 11

diakrytycznych; końcówka "im" w słowie ( א לה ים ) "Eloh-im" oznacza liczbę mnogą w Biblii hebrajskiej dla wyrażenia szacunku: (Genesis 1:1). Zgodnie z Biblią, Jezus (pzn) używał tych dwóch słów: ELI (Mateusz, 27:46) i ELOI (Marek, 15:34); oba słowa ELI i ELOI pochodzą od słowa Eloh לה י) (א w języku hebrajskim i Elah lub Allah w języku arabskim, i nie brzmią jak "Jehowa". Imię Boga u arabskich chrześcijan brzmi Allah. Chrześcijanie nie używają imion: Eloh jako imion (هللا) Eli lub Eloi czy Allah,(א לה י) Wszechmocnego Boga. Chrześcijanie nie podążają za praktyką Jezusa (pzn). Muzułmanie wielbią tego samego Wszechmocnego Boga, Boga Noego, Abrahama, Mojżesza, Dawida i Jezusa, (pokój niech będzie z nimi). Imię Wszechmocnego Boga brzmi Allah. Koran (2:255), (59:22-24), (112:1-4). 11- Monoteizm Źaden z wcześniejszych Proroków nie nauczał o doktrynie Trójcy. Za to wszyscy oni głosili Jedność Boga. W wersie 20:3 Księgi Wyjścia czytamy: "Nie będziesz miał cudzych bogów obok mnie." Słowa Boga są proste, jasne i wolne od dwuznaczności. "Ja jestem PAN, twój Bóg." Wszyscy poprzedni Prorocy Wszchmocnego Boga głosili monoteizm: Mojżesz (pzn): (Księga Wyjścia, 3:14-15), (Księga Wyjścia, 20:2), (Księga Rodzaju, 17:1), (Księga Wyjścia, 20:3-5), (Księga Kapłańska, 19:3-4). (Księga Powtórzonego Prawa, 6:13), (Księga Wyjścia, 18:11), (Księga Powtórzonego Prawa, 6:4-9), (Księga Powtórzonego Prawa, 45:23). Dawid (pzn): (Psalm 83:18, 104:1, 105:7, 118:27, 118:28), Salomon (pzn): (Księga Przysłów, 9:10), (Księga Koheleta, 12:13), Izajasz (pzn): (Księga Izajasza, 45:19, 43:10-11, 44:6, 45:21-23, 40:28). "( ) żaden człowiek nie może oglądać mojego oblicza : (Księga Wyjścia, 33:20). "Bóg nie jest jak człowiek, by kłamał, nie jak syn ludzki, by się wycofał...": 12

(Księga Liczb, 23:19), Bóg nie jest człowiekiem: (1 Księga Samuela, 15:29), (Księga Ozeasza, 11:9). Jezus (pzn) powiedział: Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg Nasz, PAN jest jeden : (Marek,12:29). Jezus (pzn) nigdy nie powiedział, by oddawano mu cześć. Nawoływał ludzi do modlitwy, adoracji i służenia tylko Bogu: (Marek, 14:32), (Łukasz, 5:16), (Jan, 17:3), (Mateusz, 4:10), (Łukasz, 4:8), (Marek, 12:28-29). Jezus (pzn) powiedział, że nikt nie jest dobry z wyjątkiem samego Boga: (Łukasz, 18:18-19), (Marek, 10:18), (Mateusz, 19:17). Nikt nie może zobaczyć Boga, ani usłyszeć Jego głosu: (Jan, 5:37). Podkreślana jest jedność Boga (List Jakuba, 4:12). Bóg się nie zmienia (List Jakuba, 1:17). Uczniowie Jezusa (pzn) akceptowali te nauki i wierzyli w Jedynego, Prawdziwego Boga. Jezus (pzn) głosił Jedność Boga i wypełniał nauki prawa monoteizmu. Chrześcijanie łamią pierwsze przykazanie poprzez oddawanie czci Jezusowi jako Bogu lub synu Boga. Pierwszy Sobór w Konstantynopolu przyjął dogmatyczne stwierdzenie o Trójcy i przyznał Duchowi Świętemu ten sam status boskości co Synowi na Soborze w Nicei 56 lat wcześniej, czyli że dwóch bogów zostało dodanych do Wszechmocnego Boga. 1- Bóg Ojciec = Stwórca. 2- Bóg Syn = Zbawiciel. 3- Bóg Duch Święty = Pocieszyciel. Chrześcijanie odeszli od prawa monoteizmu. Podnieśli Jezusa (pzn) do rangi boskości. Muzułmanie wierzą, że wszyscy Prorocy zostali wysłani przez tego samego Boga, Stwórcę, by przekazać to samo przesłanie: Prawdziwy Bóg jest tylko JEDEN. Czcij tylko Jego i wypełniaj Jego przykazania. Koran: (2:136), (7:59), (2:132), (21:25), (27:61), (27:63), (27:64), (1:1-5), (2:225), (5:76), (20:8), (59:23). Koran w surze 112 (rozdział Koranu) podkreśla i wyjaśnia prawo monoteizmu: Mów, "On, Allah, [Bóg] jest Jeden, (1) Allah, Wiekuisty. (2) Nie zrodził i nie został zrodzony, (3) Nikt Jemu nie jest równy." (4). Chrześcijanie nie podążają za monoteizmem, który głosił Jezus (pzn). 13

12- Synowie Boga Określenie "synowie Boga" nie oznacza boskości, lecz było ono używane popularnie przez żydów, którzy nazywali siebie "dziećmi Boga" lub "synami Bożymi". Wyrażenie "syn Boga" w Biblii nie było używane tylko w stosunku do Jezusa (pzn). Biblia mówi nam, że Bóg ma wielu synów! Jakub (Księga Wyjścia, 4:22), Salomon (2 Księga Samuela, 7:13-14), Efraim (Księga Jeremiasza, 31:9), Adam (Łukasz, 3:38), a nawet zwykli ludzie byli zwani "synami Bożymi": (Księga Powtórzonego Prawa, 14:1), (Księga Rodzaju, 6:2, 6:4), (Psalm 29:1), (Księga Hioba, 38:7, 2:1, 1:6). Jezus (pzn) mówił o tych, którzy "czynią pokój" jako o "synach Bożych". W tradycji żydowskiej, każda osoba, która wypełnia Wolę Boga zwana jest synem Boga : (Księga Rodzaju, 6:2,4), (Księga Wyjścia, 4:22), (Księga Jeremiasza, 31:9), (Psalm 2:7), (Łukasz, 3:38), (List do Rzymian, 8:14), (Jan, 6:35), co oznacza, że jeśli Jezus (pzn) zwany jest w Biblii "synem Boga", to nie dlatego, by podnieść go do rangi boskości. Jezus (pzn) nigdy nie powiedział: "Jestem Bogiem, czcijcie mnie", lecz podążał za wcześniejszymi Prorokami i wypełniał Boże prawo. Chrześcijanie czczą Jezusa (pzn) jako Syna w Trójcy i uznają go w pełni za Boga. Jezus (pzn) nigdy nie głosił doktryny o Trójcy, lecz oddawał cześć JEDYNEMU BOGU. Chrześcijanie nie podążają za prawem, które wypełniał Jezus (pzn). Wszechmocny Bóg (Allah) nigdy nie zrodził syna ani córki, ani nie miał małżonki. Wszechmogący Bóg nie potrzebuje syna ani żony do pomocy w czymkolwiek. Jest Absolutnym, Jedynym, Prawdziwie Istniejącym Królem. Wszechmogący Bóg skorygował błędne rozumienie przez żydów i chrześcijan wyrażenia "syn Boży": "Oni powiedzieli: "Miłosierny wziął Sobie syna. Niech On będzie wysławiony! Przeciwnie, to są tylko słudzy otoczeni szacunkiem!" Koran (21:26). 14

13- Zbawienie i Zbawiciel Przebaczenie grzechów należy tylko do Wszechmocnego Boga: (Księga Izajasza, 43:25), (Księga Izajasza, 44:22), (Księga Izajasza, 33:22), (Księga Izajasza, 64:9), (Księga Jeremiasza, 31:34), (Księga Ezechiela, 18:22), (Księga Ezechiela, 33:16), (Księga Micheasza, 7:18), (Księga Micheasza, 7:19). Wszechmocny Bóg jest Jedynym Zbawcą: (List Judy, 1:25), (Księga Powtórzonego Prawa, 32:15), (2 Księga Samuela, 22:3), (2 Księga Samuela, 22:47), (1 Księga Kronik, 16:35), (Psalm 17:7), (Psalm 18:46), (Psalm 24:5), (Psalm 25:5), (Psalm 27:9), (Psalm 38:22), (Psalm 42:5), (Psalm 42:11), (Psalm 43:5), (Psalm 65:5), (Psalm 68:19), (Psalm 79:9), (Psalm 85:4), (Psalm 89:26), (Psalm 106:21), (Księga Izajasza, 17:10), (Księga Izajasza, 19:20), (Księga Izajasza, 43:3), (Księga Izajasza, 43:11), (Księga Izajasza, 45:15), (Księga Izajasza, 45:21-22), (Księga Izajasza, 49:26), (Księga Izajasza, 60:16), (Księga Jeremiasza, 14:8), (Księga Ozeasza, 13:4), (Księga Micheasza, 7:7), (Księga Habakuka, 3:18). Wyrażenie "Zbawca" w Biblii nie jest ograniczone tylko do Jezusa (pzn). Biblia mówi nam, że również inne osoby otrzymały tytuł "Zbawcy" nie będąc bogami!. Jeroboam II: (2 Księga Królewska, 13:5), Otniel, syn Kenaza: (Księga Sędziów, 3:9), Ehud syn Gery: (Księga Sędziów, 3:15). Zbawienie według Jezusa (pzn) jest możliwie poprzez wypełnianie nakazów Wszechmocnego Boga: (Mateusz, 19:16-17). Jezus (pzn) wiernie podążał za tym prawem i wypełniał je. Chrześcijanie wierzą w ich zbawienie przez Jezusa (pzn), wierzą w jego boskość i ukrzyżowanie, i że Jezus (pzn) zapewnił im przebaczenie poprzez swoją śmierć na krzyżu. Chrześcijanie wierzą, że Jezus (pzn jest ich Zbawicielem, i że dzięki niemu przebaczone zostaną im ich grzechy. 15 Muzułmanie wierzą, że Wszechmocny Bóg (Allah) jest ich Zbawieniem. On jest ich Zbawicielem w tym świecie i w Dniu Sądu Ostatecznego. Wierzą, że nikt nie jest odpowiedzialny za grzechy innych. Koran (6:164). Muzułmanie wierzą również, że Wszechmogący Bóg ocalił Jezusa (pzn) od

Chrześcijanie nie podążają za prawem, które wypełniał Jezus (pzn). ukrzyżowania, i że tym samym nie został on zabity ani ukrzyżowany. Koran (4:157). 14- Wszechwiedza Jezus (pzn) zaprzeczał jakoby posiadał "wszechwiedzę" o rzeczach ukrytych i o Dniu Sądu Ostatecznego: (Marek, 13:32), (Mateusz, 24:36). Chrześcijanie przypisują Jezusowi (pzn) "wszechwiedzę". Jezus (pzn) zaprzeczał temu. Chrześcijanie nie podążają za prawem, które wypełniał Jezus (pzn). Wszechmogący Bóg posiada doskonałą wiedzę. Muzułmanie wierzą we wszechwiedzę Allaha. On zna przeszłość i przyszłość. Koran (49:18) 15- Cuda Jezus (pzn) oraz inni Prorocy dokonywali zaskakujących cudów, które były możliwe tylko za pozwoleniem Wszechmogącego Boga. Mojżesz: (Księga Wyjścia, 14:22), Elizeusz (pzn): (2 Księga Królewska, 4:44), (2 Księga Królewska, 5:14), (2 Księga Królewska, 6:17, 20), (2 Księga Królewska, 4:34), (2 Księga Królewska, 13:21), Eljasz (pzn): (1 Księga Królewska, 16

17:22), Jezus (pzn): (Łukasz, 9:10-17), (Jan, 6:16-24), (Marek, 6:45-52), (Mateusz, 14:22-33). Jezus (pzn) nie działał poprzez własną wolę, lecz powiedział (Jan, 5:30): "Ja sam z siebie nic czynić nie mogę. Tak, jak słyszę, sądzę, a sąd mój jest sprawiedliwy; nie szukam bowiem własnej woli, lecz woli Tego, który mnie posłał." Także (Jan, 8:28): "(...) Ja nic od siebie nie czynię; ale że to mówię, czego mnie Ojciec nauczył." Te wersety nie wskazują na wszechwładzę. Jezus (pzn) uniża się i uznaje, że jest poddany Woli Wszechmocnego Boga. Jezus (pzn) wypełniał to prawo. Chrześcijanie uważają, że cuda dokonywane przez wcześniejszych Proroków były świadectwem ich proroczej misji i że były możliwe dzięki pozwoleniu Wszechmocnego Boga, podczas gdy cuda czynione przez Jezusa (pzn) były dowodem jego boskości. Chrześcijanie nie podążają za prawem, które wypełniał Jezus (pzn). Muzułmanie wierzą, że Wszechmocny Bóg wspierał Swoich Proroków, takich jak: Abraham, Mojżesz, Dawid, Salomon, Jezus, i Muhammad (pokój niech będzie z nimi) cudami, których natura była zgodna z potrzebami ludzi, z którymi dany prorok miał do czynienia, i że te cuda miały miejsce za pozwoleniem Wszechmocnego Boga. W Koranie imię Jezusa (pzn) wymienione jest 25 razy, imię jego matki, Dziewicy Marii, 34 razy, podczas gdy imię Muhammada (pzn) pojawia się tylko 3 razy, a jeden raz jest wspomniany jako Ahmad. 17

16- Powitanie Dawid (pzn) pozdrawiał ludzi mówiąc: "Szalom aleichem", co po hebrajsku oznacza: "Pokój niech będzie z wami!": (1 Księga Samuela, 25:6). Jezus (pzn) podążał za tą tradycją i również pozdrawiał ludzi w ten sam sposób mówiąc: "Pokój wam!": (Jan, 20:19), (Jan, 20:21), (Jan, 20:26), (Łukasz, 24:36). Jezus (pzn) wypełniał tę tradycję. Chrześcijanie nie pozdrawiają się nawzajem słowami: "Pokój niech będzie z wami!" Chrześcijanie nie podążają za tradycją, którą praktykował Jezus (pzn). Muzułmanie pozdrawiają się wzajemnie słowami: "As-salamu alaikum", co po arabsku oznacza: "Pokój niech będzie z wami!" Koran (6:54), (7:46), (11:48), (13:24) (39:73), (11:69), (14:23), (36:58), (97:5). 17-.Napoje alkoholowe Wcześniejsi Prorocy nie spożywali napojów alkoholowych. Mojżesz (pzn): (Księga Liczb, 6:1-4), Salomon (pzn): (Księga Przysłów, 20:1). Jezus (pzn) wiernie podążał za tym prawem i wypełniał je. Jeżeli chodzi o "cud przemiany wody w wino w Kanie Galilejskiej, to wzmiankę o nim znajdujemy tylko w Ewangelii Jana (Jan, 2:1-11), co stoi w sprzeczności z pozostałymi ewangeliami. Badacze Nowego Testamentu wyrażają wątpliwości, co do autentyczności tego zdarzenia. 18

Wielu chrześcijan spożywa napoje alkoholowe, a tym samym ignoruje zakaz Boży, zakładając, że ich on nie dotyczy. Chrześcijanie nie podążają za prawem, które wypełniał Jezus (pzn). Muzułmanie wiedzą, że napoje alkoholowe są absolutnie zakazane, ponieważ negatywnie wpływają na ich relację z Wszechmogącym Bogiem i mogą prowadzić do innych problemów, np. natury zdrowotnej lub społecznej. Koran (5:90). 18- Wieprzowina Mojżesz (pzn) nie jadł wieprzowiny, przestrzegając zakazu wymienionego w Biblii: (Księga Kapłańska, 11:7-8) i (Księga Powtórzonego Prawa, 14:8). Jezus (pzn) wiernie podążał za tym prawem i wypełniał je: (Mateusz, 5:17-18), (Łukasz, 24:44). Wielu chrześcijan je wieprzowinę, ignorując tym samym zakaz Boga dotyczący jej spożywania tak, jakby ich nie dotyczył. Chrześcijańscy uczeni zinterpretowali słowa Pawła i jego opinię na temat wegeterianizmu (List do Rzymian, 14:2-3) jako przyzwolenie na spożywanie nieczystych pokarmów. Muzułmanie nie jedzą wieprzowiny ani produktów pochodzących od niej, ponieważ jest to zakazane. Koran (5:3), (2:173). Chrześcijanie nie podążają za prawem, które wypełniał Jezus (pzn). 19

19- Ubój zwierząt Hebrajskie słowo "szechita" oznacza rytualny ubój ssaków i ptaków zgodnie z żydowskimi prawami: (Księga Powtórzonego Prawa, 12:21), (Księga Powtórzonego Prawa, 14:21), (Księga Liczb, 11:22). Ten, kto dokonuje rytualnego uboju, wypowiada specjalne błogosławieństwo i słowa o podleganiu całego wszechświata tylko Władzy Boskiej. Zwierzę musi zostać zabite z "szacunkiem i współczuciem", a sam akt polega na przecięciu tchawicy, przełyku, tętnic i żył szyjnych zdecydowanym ruchem i za pomocą bardzo ostrego ostrza. W ten sposób następuje natychmiastowy spadek ciśnienia krwi w mózgu i nieodwracalna utrata czucia. Po zakończeniu rytuału mięso nadaje się do spożycia i zwane jest po hebrajsku "koszer". W Dziejach Apostolskich czytamy (Dzieje Apostolskie,15:20): "( ) aby się wstrzymali od pokarmów ofiarowanych bożkom, (...), od tego, co uduszone, i od krwi." Jezus (pzn) wiernie podążał za tymi słowami i wypełniał prawa dotyczące uboju rytualnego. Czy rytualny obój jest okrutny? Zostały przeprowadzane badania na ten temat z użyciem EEG (elektroencefalografii) i EKG (elektrokardiografii) podczas uboju. Przed ubojem niektórzy chrześcijanie wspominają imię Boga w Trójcy, inni wymawiają imię Jezusa (pzn) jako drugiej osoby w Trójcy, inni nie wymawiają żadnego imienia. Niektóre rzeźnie duszą zwierzęta po to, by utrzymać krew w mięsie, co zostało zakazane w Biblii (Dzieje Apostolskie, 15:20), a niektóre zabijają zwierzęta bronią palną lub W islamskiej metodzie uboju (dabiha) istnieje wiele warunków, które należy spełnić; te najważniejsze są następujące: 1) Ten, który dokonuje uboju musi być muzułmaninem. 2) Wykonuje on "Takbir" w czasie uboju zwierzęcia, tzn. wypowiada "Allahu Akbar", co oznacza "Allah jest Wielki" (dosłownie "Większy" - od wszystkiego, co istnieje). 3) 20

porażają prądem elektrycznym, który obezwładnia zwierzęta. Odczyty EEG wskazywały na bardzo silny ból. Chrześcijanie nie wypełniają zasad uboju wspomnianych w Biblii. Chrześcijanie nie podążają za prawem, które wypełniał Jezus (pzn). Zostają przecięte gardło, tchawica i żyły szyjne. Mięso pozostaje świeże przez dłuższy czas z powodu wykrwawienia zwierzęcia i jest gotowe do spożycia; w języku arabskim nazwa się je halal. Odczyty EEG wskazywały zerowy odczyt, co oznacza, że zwierzę w ogóle nie odczuwało bólu.koran (22:34), (6:121), (5:3), (2:173). 20- Jedzenie krwistego mięsa Wcześniejsi Prorocy mówili ludziom, by nie jedli żadnego mięsa, które zawiera krew: Noe (pzn): (Księga Rodzaju, 9:3-4), Mojżesz (pzn): (Księga Kapłańska, 19:26), (Księga Kapłańska, 17:10-14), (Księga Powtórzonego Prawa, 12:16,23). W Biblii (Dzieje Apostolskie, 15:20) czytamy: "( ) aby się wstrzymali od pokarmów ofiarowanych bożkom, (...), od tego, co uduszone, i od krwi." Jezus (pzn) wiernie podążał za tym prawem i wypełniał je. Chrześcijanie jedzą krwiste mięso (na przykład krwiste steki), choć zostało to zakazane w Biblii (Dzieje Apostolskie, 15:20), (Dzieje Apostolskie, 15:29). Wierzą, że wczesny Kościół zniósł ten zakaz. W islamie zakazane jest spożywanie mięsa, które zawiera krew. Koran (6:145), (2:173), (5:3). Chrześcijanie nie podążają za prawem, które wypełniał Jezus (pzn). 21

21-.Kobieca chusta Kobiety, które zakrywały włosy były obecne wokół Jezusa (pzn) i wcześniejszych Proroków: (Księga Rodzaju, 24:64-65), (1 List do Koryntian, 11:5-6). Jezus (pzn) nigdy nie uznał, że zakrywanie głowy przez kobiety to stary obyczaj lub tradycja kulturowa, która już nie była obowiązująca. Jezus (pzn) wiernie podążał za tym prawem i wypełniał je: (Mateusz, 5:17-18), (Łukasz, 24:44). Dziś większość chrześcijanek nie zakrywa włosów, nie chroni swojej skromności i publicznie okazuje swoje wdzięki. Chusta jest postrzegana jako stary obyczaj, który już nie obowiązuje. Większość muzułmanek nosi chusty na głowach, chroni swoją skromność i nie okazuje publicznie swoich wdzięków. Koran (24:31), (33:59). Chrześcijanie nie podążają za prawem, które wypełniał Jezus (pzn). 22- CZYSTOŚĆ Mycie całego ciała Mojżesz (pzn) nawoływał do wypełniania praw dotyczących czystości (tohorah) i nieczystości: (Księga Kapłańska, 11), (Księga Kapłańska, 12) i (Księga Powtórzonego Prawa, 14). 22

Dawid (pzn) umył się przed wejściem do "domu Pańskiego", by się modlić: (2 Księga Samuela, 12:20); to samo nakazywał Elizeusz (pzn): (2 Księga Królewska, 5:10,14). Jezus (pzn) nie zniósł tego prawa ani nie przeciwstawiał mu się. Jezus (pzn) powiedział: "(...) Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści ( )" (Jan, 13:10). Jezus (pzn) nie odrzucił żadnych współczesnych mu regulacji odnoszących się do czystości ciała. Nowy Testament zaświadcza, że praktyka mycia ciała czystą wodą (rytualna czystość wraz z jej duchowym, moralnym i etycznym wymiarem) była kontynuowana przez zwolenników Jezusa (List do Hebrajczyków,10:22). Jezus (pzn) wiernie podążał za tym prawem i wypełniał je. Dziś wielu chrześcijan nie wypełnia obowiązku czystości, o którym mowa w prawach z Księgi Kapłańskiej. Na przykład, mężczyźni i ich małżonki po akcie seksualnym, mężczyźni po ejakulacji, kobiety po okresie menstruacyjnym wchodzą do kościołów i modlą się normalnie bez uprzedniego obmycia ciała z nieczystości. To postępowanie opiera się na Listach Pawła: (1 List do Tesaloniczan, 5:16-18) "Nieustannie się módlcie". Jednakże, ten werset oznacza po prostu: "Zawsze pamiętaj o Bogu", a nie oznacza: "Módl się, gdy jesteś czysty i nieczysty! Chrześcijanie nie podążają za prawem, które wypełniał Jezus (pzn). Istnieje wiele islamskich praw dotyczących czystości (taharah) / nieczystości (nahasah). Na przykład: mężczyźni i ich małżonki po akcie seksualnym, mężczyźni po ejakulacji, kobiety po okresie menstruacyjnym nie mogą wejść do meczetu i modlić się, dopóki nie oczyszczą się całkowicie i nie umyją całego ciała. W islamie menstruacja nie jest ani "przekleństwem" ani wynikiem "grzechu pierworodnego" Ewy. Koran (2:222). Islam dostarcza Boskich wskazówek od Wszechmogącego Allaha poprzez Jego Proroka Muhammada (pzn) po to, by każdy człowiek zawsze pamiętał o Bogu. 23

23.Poligamia Małżeństwa poligamiczne zdarzały się wśród Proroków przed Jezusem (pzn). Abraham (pzn) miał trzy żony: (Księga Rodzaju, 25:1) i konkubiny (Księga Rodzaju, 25:6). Jakub (pzn) miał dwie żony i dwie konkubiny: (Księga Rodzaju, 30:3,9). Mojżesz (pzn) miał dwie żony: (Księga Wyjścia, 2:21), (Księga Wyjścia, 8:1-6), (Księga Liczb, 12:1). Dawid (pzn) miał osiem żon wymienionych w Biblii z imienia, ale miał też liczne inne żony i ponad dziesięć konkubin: (1 Księga Kronik, 3:1-9), (2 Księga Samuela, 15:16), (2 Księga Samuela, 16:21-22), (2 Księga Samuela, 20:3). Salomon (pzn) miał siedemset żon-księżniczek i trzysta konkubin (1 Księga Królewska, 11:3). Jezus (pzn) nigdy nie przeciwstawiał się tej kwestii, czy też nie nawoływał do ograniczenia liczby żon i konkubin. Jezus (pzn) przestrzegał to prawo. Zdaniem ojca Eugene Hillmana, Kościół w Rzymie zakazał poligamii po to, by zjednać sobie kulturę grecko-rzymską, w której można było mieć legalnie jedną małżonkę, ale w której tolerowano konkubinat i prostytucję. (Poligamia Rozpatrzona Na Nowo, str.:140). Wielu chrześcijan robi wielki szum wokół monogamii, choć tak naprawdę to praktykują poligamię (np. poprzez metresy). Dziś bardzo często można spotkać w społeczności chrześcijan przypadki pozamałżeńskiego seksu, nieprawych i tajnych związków, czy cudzołóstwa. Kwestia nierównych proporcji w liczbie mężczyzn i kobiet staje się problemem zwłaszcza w czasach wojny, a poligamia nadal jest skutecznym rozwiązaniem niektórych problemów współczesnego społeczeństwa. Chrześcijanie nie podążają za prawem, które wypełniał Jezus (pzn). Islam dopuszcza poligamię jako rozwiązanie społecznych problemów i pewną ulgę dla ludzkiej natury, ale tylko w granicach ściśle określonych przez prawo (maksymalnie cztery żony w tym samym czasie) i przy zapewnieniu sprawiedliwego utrzymania jako podstawowego warunku dla poligamii. Koran (4:3). 24

24- Kłanianie się idolom, obrazom, posągom oraz krzyżom Symbol krzyża został wprowadzony pod wpływem pogaństwa Wcześniejsi Prorocy (pokój niech będzie z nimi) zabraniali bałwochwalstwa w jakiejkolwiek postaci, na przykład w formie wizerunków, posągów, ikon, idoli, czy jakichkolwiek obrazów wewnątrz miejsc kultu czy świątyń, i zabraniali kłaniania się im. Wszechmocny Bóg nazwał Siebie "Bogiem zazdrosnym". Mojżesz (pzn): (Księga Wyjścia, 23:24), (Księga Wyjścia, 20:4-5), (Księga Wyjścia, 34:7), (Księga Wyjścia, 34:14), (Księga Powtórzonego Prawa, 5:6-9), (Księga Powtórzonego Prawa, 4:24), (Księga Powtórzonego Prawa, 5:9), Dawid (pzn): (Psalm 94:1), Jozue (pzn): (Księga Jozuego, 23:7), (Księga Jozuego, 24:19), Eljasz (pzn): (1 Księga Królewska, 19:10), Ezechiel (pzn): (Księga Ezechiela, 20:7), (Księga Ezechiela, 39:25), (Księga Ezechiela, 39:25), Nachum: (Księga Nachuma, 1:2). Wcześniejsi Prorocy (pokój niech będzie z nimi) zabronili oddawania czci wizerunkom i służenia bożkom. Mojżesz (pzn): (Księga Wyjścia, 20:3-5), (Księga Powtórzonego Prawa, 4:15-19), (Księga Kapłańska, 26:1), (Księga Wyjścia, 32:7-8), Dawid (pzn): (Psalm 135:15-18), Izajasz (pzn): (Księga Izajasza, 44:9), (Księga Izajasza, 2:17-18), Ezechiel: (Księga Ezechiela, 30:13). Jezus (pzn) wiernie podążał za tym prawem i wypełniał je: (Mateusz, 5:17-18), (Łukasz, 24:44), (1 List Jana, 5:21), (Dzieje Apostolskie, 17:28-29), (Apokalipsa, 2:14), (Apokalipsa, 2:20), (Apokalipsa, 21:8), (Apokalipsa, 22:15). Nawiasem mówiąc, pierwotny kształt krzyża miał swoje początki w antycznej Chaldei, gdzie był używany jako symbol boga Tammuza (T to początkowa litera jego imienia). Aby zwiększyć prestiż pogan, którzy odchodzili od dawnych wierzeń na rzecz nowej religii, pozwolono im na zachowanie ich pogańskich znaków i symboli. Tym samym, litera T stała się najbardziej rozpowszechnionym znakiem, a z opuszczoną poziomą linią przybrała znak "krzyża" Chrystusa. (Vine's Expository Dictionary of New Testament Words, Copyright 1985, Thomas Nelson Publishers). Tak więc, symbol krzyża został wprowadzony stopniowo poprzez wpływ pogański, a później został przyjęty przez Greko-Rzymian. 25

W kościołach znajduje się wiele rodzajów idoli, takich jak: portrety, wizerunki Boga, rzeźby Marii, Aniołów i Jezusa wiszącego na krzyżu, obrazy świętych, mężczyzn i kobiet, gołębi, ryb, itd. Chrześcijanie klękają przed krzyżem, kłaniają się obrazom i posągom wykonanym ludzkimi rękoma, i służą im. Niektórzy chrześcijanie noszą krzyże jako "symbol wiary". Chrześcijanie łamią Boski nakaz spośród dziesięciu Boskich przykazań: (Księga Wyjścia, 20:3-5). Chrześcijanie nie podążają za prawem, które wypełniał Jezus (pzn). W islamie zabronione jest modlenie się w pomieszczeniu, w którym znajdują się rzeźby lub obrazy istot żywych. Istnieje wiele przekazów (ahadith) Proroka (pzn) na ten temat, np.: 1- "Aniołowie nie wchodzą do domu, w którym znajduje się pies lub wizerunki." (Buhari i Muslim). 2- "(...) Ludzie, którzy będą najciężej ukarani w Dniu Zmartwychwstania to ci, którzy imitują stworzenie będące dziełem Allaha." (Buhari i Muslim). Prorok Muhammad (pzn) zniszczył 360 bożków wokół Kaaby, którym ludzie oddawali cześć w czasach przed islamem. 25- Cudzołóstwo Cudzołóstwo jest grzechem przeciwko Bogu Czytamy w Liście do Hebrajczyków (List do Hebrajczyków, 13:4), że małżeństwo powinno być szanowane przez wszystkich i utrzymane w czystości, gdyż Bóg osądzi cudzołożnika i wszelką rozwiązłość seksualną. Cudzołóstwo zostało zakazane: "Nie cudzołóż" (o cudzołóstwie mowa w Biblii 49 razy w różnej formie). (Księga Wyjścia, 20:14), (Księga Kapłańska, 20:10), (Księga Powtórzonego Prawa, 5:18), (Psalm 51:1), (Księga Przysłów, 6:32), (Księga Jeremiasza, 3:6), (Księga Jeremiasza, 3:8), (Księga Jeremiasza, 3:9), (Księga Jeremiasza, 5:7), (Księga Jeremiasza, 7:9), (Księga Jeremiasza, 23:14), (Księga Jeremiasza, 29:23), (Księga Ezechiela, 16:32), (Księga Ezechiela, 16:38), (Księga Ezechiela, 23:27), 26

(Księga Ezechiela, 23:37), (Księga Ezechiela, 23:43), (Księga Ezechiela, 23:45), (Księga Ozeasza, 1:2), (Księga Ozeasza, 2:2), (Księga Ozeasza, 2:4), (Księga Ozeasza, 4:2), (Księga Ozeasza, 4:13), (Księga Ozeasza, 4:14), (Księga Ozeasza, 4:15), (Księga Ozeasza, 7:4), (Mateusz, 5:27), (Mateusz, 5:28), (Mateusz, 5:32), (Mateusz, 15:19), (Mateusz, 19:9), (Mateusz, 19:18), (Marek, 7:21), (Marek, 10:11), (Marek, 10:12), (Marek, 10:19), (Łukasz, 16:18), (Łukasz, 18:20), (Jan, 8:3), (Jan, 8:4), (List do Rzymian, 2:22), (List do Rzymian, 13:9), (List do Galatów, 5:19), (List Jakuba 2:11), (2 List Piotra 2:14), (Apokalipsa, 2:22), (Apokalipsa, 17:2), (Apokalipsa, 18:3), (Apokalipsa, 18:9). Jezus (pzn) wiernie podążał za tym prawem i wypełniał je. Wielu chrześcijan wierzy, że Bóg nie będzie ich sądził, bo Jezus Chrystus (pzn) jest ich Zbawcą; tak więc, utrzymują związki pozamałżeńskie, dopuszczają się cudzołóstwa, rozwiązłości, itd. Wielu chrześcijan zapomina, że cudzołóstwo to grzech przeciwko Bogu i nie podąża za prawem, które wypełniał Jezus (pzn). Muzułmanie są bardzo entuzjastycznie nastawieni do islamskiego małżeństwa, ponieważ islam zabrania związków seksualnych poza małżeństwem, cudzołóstwa, itp. Są one uważane za wielki grzech. Koran (24:3-4), (17:32), (7:33), (24:26). 26- CZYSTOŚĆ Obrzezanie Obrzezanie nie jest oparte na prawodawstwie Mojżesza (pzn), lecz na przymierzu Abrahama (pzn): (Księga Rodzaju, 12:1-3). Prorok Abraham (pzn) i jego potomkowie byli obrzezani (wieczne przymierze): (Księga Rodzaju, 17:1-2). Nieobrzezanie skutkuje zerwaniem tego przymierza z Bogiem (Księga Rodzaju, 17:14). Obrzezanie jest też warunkiem do obchodzenia Paschy (Księga Wyjścia, 12:44, 48). Ogólne prawodawstwo zostało powtórzone w Księdze Kapłańskiej (Księga Kapłańska, 12:3). 27

(Księga Wyjścia, 4:26) wspomina obrzezanie syna Mojżesza. (Księga Jozuego, 5) mówi o obrzezaniu przed wejściem do ziemi obiecanej. W (Księdze Rodzaju, 34:15) zabronione jest, by opiekun kobiety wierzącej pozwolił na jej małżeństwo z nieobrzezanym mężczyną. Jezus (pzn) utrzymał "wieczne przymierze" i był obrzezany: (Łukasz, 2: 21), (Łukasz, 1:59), (List do Rzymian, 2:29). Jezus (pzn) mówi też o obrzezaniu u Jana 7:22-23. Jezus (pzn) wiernie podążał za tym prawem religijnym i wypełniał je. Generalnie chrześcijanie nie poddają się obrzezaniu, opierając się na fałszywej interpretacji Pawła, który głosił, że obrzezanie jest obrzezaniem serca, duchowe: (List do Rzymian, 2:29). Paweł napisał, że: "( ) Jeżeli poddacie się obrzezaniu, Chrystus wam się na nic nie przyda.": (List do Galatów, 5:2), "(...) I jaki jest pożytek z obrzezania? (...)": (List do Rzymian, 3:1-2). W (1 Liście do Koryntian, 7:18-19) Paweł porusza tę samą kwestię sugerując, że obrzezanie jest niczym. Generalnie wszyscy mężczyźni muzułmanie są obrzezani, ponieważ była to praktyka Proroka Abrahama (Ibrahima) (pzn), a także praktyka (sunna) naszego ukochanego Proroka Muhammada (pzn). Chrześcijanie nie podążają za prawem, które wypełniał Jezus (pzn). 27- Lichwa Biblije określenie na lichwę, "neszek", ma silnie negatywny wydźwięk, gdyż pochodzi od słowa, którego podstawowe znaczenie to ugryzienie (jak atak węża). Wcześniejsi Prorocy przeciwstawiali się dawaniu lub pobieraniu lichwy: (Księga Powtórzonego Prawa, 23:19,20), (Księga 28

Kapłańska, 25:36-37), (Księga Wyjścia, 22:25), (Księga Ezechiela, 18:8-9), (Księga Ezechiela, 18:13), (Księga Ezechiela, 18:17), (Księga Ezechiela, 22:12), (Psalm 15:1-5), (Księga Jeremiasza, 15:10). Jezus (pzn) przeciwstawiał się lichwie: (Mateusz, 25:27) i (Łukasz, 19:22-23). Jezus (pzn) wiernie podążał za tym prawem i wypełniał je: (Mateusz, 5:17-18), (Łukasz, 24:44). Dziś wielu chrześcijan nawet nie wie, że dawanie lub branie lichwy to grzech. Chrześcijanie nie podążają za prawem, które wypełniał Jezus (pzn). Arabskie określenie na lichwę, "riba", pochodzi od słowa oznaczającego wzrost. Muzułmanie rozwinęli alternatywny system bankowy, zwany popularnie "islamską bankowością", który jest wolny od odsetek po to, by uniknąć dawania lub pobierania lichwy. Koran (2: 275, 276, 278), (3:130), (4:161). 28- Broda i długi strój Wcześniejsi Prorocy nosili brody: (Psalm 133:2), (Księga Izajasza, 50:6), (Księga Ezdrasza, 9:3). Prawo Mojżesza zakazywało obcinania bokobrodów i "końców brody": (Księga Kapłańska, 19:27), (Księga Kapłańska, 21:5). Jezus (pzn) wiernie podążał za tym prawem i wypełniał je. Mojżesz (pzn) i Aaron nosili długie stroje: (Księga Liczb, 15:38), (Księga Kapłańska, 16:23), (Księga Wyjścia, 29:29), (Księga Wyjścia, 29:5), (Księga Wyjścia, 28:2), (Księga Wyjścia, 31:10). Jezus (pzn) również nosił długi strój: (Mateusz, 9:20-22), (Łukasz, 8:43-48) i (Marek, 6:56). Jezus (pzn) wiernie podążał za tą tradycją i wypełniał ją. 29

Dziś bardzo rzadko można spotkać chrześcijan, mężczyzn, noszących długie stroje podobne do ubioru Jezusa (pzn), a niektórzy zapuszczają brody tylko dla mody. Chrześcijanie nie podążają za prawem i tradycją, które wypełniał Jezus (pzn). Wielu muzułmanów nosi brody, ponieważ praktykują oni tradycję (sunnę) Proroka Muhammada (pzn). Większość muzułmanów ubiera się w skromny sposób i wielu nosi długie stroje. 29- Muhammad przepowiedziany po imieniu w Starym Testamencie מח מד ים W Pieśni nad Pieśniami Salomona (Shir ha-shirim, 5:16), słowo czytane jest w formie oryginalnej jako Ma. ha. mad. dim; w języku hebrajskim końcówka 'im' jest dodawana jako liczba mnoga oznaczająca wyraz szacunku; oryginalne słowo מח מד pochodzi od slowa "hamad", które zarówno w języku hebrajskim jak i arabskim oznacza chwalenie, wysławianie, i stanowi korzeń arabskiego słowa م ح م د czytanego jako Muhammad. Jeśli słowo Mahammad מ ח מ ד jest przypadkowym słowem bez znaczenia, to dlaczego zostało przetłumaczone jako "pożądany" czy "pełen powabu"? Niemniej, słowo Mahammad מ ח מ ד zostało błędnie przetłumaczone i tym samym ma niewłaściwe znaczenie! Jeśli obejrzysz wideo "Song of Solomon 5:16" youtube.com/watch?v=3ysa45cuvfk, możesz prześledzić hebrajski tekst i usłyszeć, jak hebrajski Rabbi wymawia słowo Mahammad-im. Źródło: Strong's Concordance מ ח מ ד słowo: Oryginalne Część mowy: rzeczownik w rodzaju męskim Dlaczego więc, ten rzeczownik w rodzaju męskim מ ח מ ד został przetłumaczony jako przymiotnik ("pożądany" lub "pełen powabu")? Jeśli zechcesz skopiować hebrajskie słowo מחמד i wkleić je do tłumaczenia na stronie internetowej: http://www.freetranslation.com lub http://www.worldlingo.com, wówczas okaże się, że słowo מחמד jest przetłumaczone jako Muhammad. 30

מח מד ים Źydzi uznają, że hebrajskie słowo dotyczy Salomona (pzn), podczas gdy chrześcijanie twierdzą, że odnosi się ono do Jezusa (pzn). Biblijne tłumaczenie tego wersetu jest następujące: "Usta jego przesłodkie i cały jest pełen powabu. Taki jest miły mój, taki jest przyjaciel mój, córki jerozolimskie!" Prawidłowe tłumaczenie (Pieśń nad Pieśniami, 5:16) jest następujące: "Usta jego przesłodkie i to Muhammad. Taki jest miły mój, taki jest przyjaciel mój, córki jerozolimskie!" 30- Muzułmanie wspomnieni w Biblii Słowo "meszullam", po hebrajsku ש ל ם,מ było bardzo popularne w czasach po Exodusie i pojawia się 25 razy w Biblii. W hebrajskiej Biblii (Łukasz, 6:40), Jezus (pzn) używa słowa שמשלם i jego transliteracji "szi-muszlam". Oryginalne słowo, od którego pochodzą oba hebrajskie słowa "meszullam" i "mushlam" to "szalam" לם,ש a słowo w języku م س ل مarabskim "muslim" pochodzi od "salima".س ل م W obu tych językach "szalam" i "salima" mają to samo znaczenie: "pozostawanie w pokojowym przymierzu, posłuszeństwo wypełnione pokojem, poddanie się Bogu, bycie spełnionym, 'doskonałe serce' skierowane ku Bogu". To oznacza, że muszlam to muzułmanin. Hebrajskie słowo שמשלם "sze-muszlam" zostało przetłumaczone jako "doskonały" lub "w pełni wykształcony". Biblijne tłumaczenie wersetu (Łukasz, 6:40) jest następujące: "Uczeń nie przewyższa 31 Prawidłowe tłumaczenie herbajskiego słowa muzułmanin. "szi-muszlam" to שמשלם Prawidłowe tłumaczenie tego wersetu (Łukasz, 6:40) jest następujące: "Uczeń nie

nauczyciela. Lecz każdy, dopiero w pełni wykształcony, będzie jak jego nauczyciel." przewyższa nauczyciela. Lecz każdy, kto jest muzułmaninem, będzie jak jego nauczyciel." Wnioski 1- Jezus (pzn) przestrzegał i wypełniał prawa wcześniejszych Proroków i był muzułmaninem, a jego religią był islam. 2- Jeśli nie podążasz za prawem, które wypełniał Jezus Chrystus (pzn), to DLACZEGO nazywasz siebie chrześcijaninem? Powinieneś raczej nazywać siebie kościołaninem lub paulaninem, lub zgodnie z tym, za kim podążasz. 3- Jeśli jesteś zainteresowany praktyką muzułmańską, to możesz odwiedzić naszą stronę internetową: www.islamic-invitation.com Źródła 1- Koran. 2- Wielojęzyczne tłumaczenia Biblii. 3- Tora. 4- Wiarygodne strony internetowe poświęcone porównawczej analizie religii. 32