Stanowisko Koalicji na rzecz CEDAW 59. Sesja Komitetu do spraw Likwidacji Dyskryminacji Kobiet

Podobne dokumenty
Warszawa, Pan Minister Bartosz Arłukowicz Ministerstwo Zdrowia. Szanowny Panie Ministrze,

Konwencja Stambulska KONWENCJA RADY EUROPY O ZAPOBIEGANIU I ZWALCZANIU PRZEMOCY WOBEC KOBIET I PRZEMOCY DOMOWEJ BEZPIECZNI OD STRACHU BEZPIECZNI OD

- ratyfikacja przez Polskę Protokołu Nr 12 do Europejskiej Konwencji Praw Człowieka,

Szanowny Panie Ministrze,

Karta praw LGBT. razem

Rzetelna edukacja antydyskryminacyjna w systemie edukacji formalnej

Warszawa, dnia 26 marca 2013 r. Szanowny Pan. Antoni Górski Przewodniczący Krajowej Rady Sądownictwa. Szanowny Panie Przewodniczący,

Warszawa, 4 maja 2012 r. Sz. P. Donald Tusk Prezes Rady Ministrów

Warszawa, dnia 26 marca 2013 r. Szanowny Pan. Edward Zalewski Przewodniczący Krajowej Rady Prokuratury. Szanowny Panie Przewodniczący,

Zdrowie seksualne i prawa reprodukcyjne kobiet w Polsce. Cele edukacyjne przedmiotu:

UWAGI KOALICJI KARAT DO KRAJOWEGO PROGRAMU DZIAŁAŃ NA RZECZ RÓWNEGO TRAKTOWANIA NA LATA

Rada proszona jest o przyjęcie projektu konkluzji w wersji zawartej w załączniku na swoim posiedzeniu 7 marca 2016 r.

z wdrażania konwencji ONZ w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet (CEDAW) POLSKA 2014

PROJEKT SPRAWOZDANIA

Uwagi Końcowe w sprawie połączonego siódmego i ósmego sprawozdania okresowego Polski *

Konwencja ONZ o prawach osób niepełnosprawnych

Warszawa, Pan Komendant Nadinsp. Krzysztof Gajewski Komendant Główny Policji. Szanowny Panie Komendancie,

ZDROWIE I PRAWA REPRODUKCYJNE

REKOMENDACJE DO LOKALNYCH PROGRAMÓW PRZECIWDZIAŁANIA PRZEMOCY W RODZINIE

Ramy prawne UE w zakresie równości

KONWENCJA RAMOWA O OCHRONIE MNIEJSZOŚCI NARODOWYCH

ZAWODOWA ODNOWA! AKTYWIZACJA OSÓB 50+ nr RPWP /16

KOMUNIKAT KOMISJI. Zwiększone zaangażowanie na rzecz równości między kobietami i mężczyznami Karta Kobiet

Zasada równości szans kobiet i mężczyzn w ramach EFS Warszawa

Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet

PROJEKT ZALECENIA DLA RADY

Program szkolenia dla osób wykonujących zawody prawnicze. Organizator: Polskie Towarzystwo Prawa Antydyskryminacyjnego

KRAJOWY PROGRAM DZIAŁAŃ NA RZECZ RÓWNEGO TRAKTOWANIA. Warszawa, 11 czerwca 2013 r.

Stanowisko Koalicji na Rzecz Równych Szans z dnia 1 kwietnia 2010 r.

Deklaracja Kongresu LGBT+

Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet i zalecenia Komitetu ds. Likwidacji Dyskryminacji Kobiet.

7775/17 dh/mo/mg 1 DGC 2B

Homofobia oraz dyskryminacja ze względu na orientację seksualną i tożsamość płciową

W stronę dialogu Miasta i społeczności LGBT

co nastolatek i nastolatka o seksualności wiedzieć powinni

Prawo antydyskryminacyjne Strategia CGIL

Komitet Inicjatywy Ustawodawczej Ratujmy kobiety - ustawa o prawach kobiet i świadomym rodzicielstwie. ( projekt) USTAWA. z dnia r.

RAPORT /wybrane fragmenty/ Do Komitetu ONZ Praw Ekonomicznych, Społecznych i Kulturalnych w związku z Piątym Sprawozdaniem Rządu Polskiego

TEKSTY PRZYJĘTE Wydanie tymczasowe. Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 lutego 2019 r. w sprawie praw osób interseksualnych (2018/2878(RSP))

Informacja o wynikach konsultacji tematów badań antydyskryminacyjnych

Warszawa, 31 maja 2012 r. Biuro Pełnomocnika Rządu ds. Równego Traktowania Al. Ujazdowskie 1/ Warszawa. Szanowni Państwo,

(Przyjęte przez Komitet Ministrów dnia 31 marca 2010 r. na 1081 posiedzeniu Zastępców Ministrów)

PL Zjednoczona w różnorodności PL B8-0068/2. Poprawka. Mylène Troszczynski w imieniu grupy ENF

PRZECIWDZIAŁANIE PRZEMOCY WOBEC KOBIET w tym kobiet starszych i kobiet z niepełnosprawnościami

Równość szans kobiet i mężczyzn w projektach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki


Konwencja Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej

Jak (nie) działa polskie prawo antydyskryminacyjne? Komisja Europejska Przedstawicielstwo w Polsce Polskie Towarzystwo Prawa Antydyskryminacyjnego

Wstęp. 1. Analiza polityki równościowej Urzędu Miasta Łodzi w obowiązujących dokumentach strategicznych.


Warszawa, 25 kwietnia 2012 r. Szanowna Pani Minister Krystyna Szumilas Ministerstwo Edukacji Narodowej. Szanowna Pani Minister,

Czy biznes może mieć wkład w równość? Warszawa, Tomasz Szypuła LGBT Business Forum

Pan. Donald Tusk. Pani

Warszawa, 7 kwietnia 2015 r. Sz. P. Profesor. Irena Lipowicz. Rzeczniczka Praw Obywatelskich. Szanowna Pani Profesor

Szanowna Pani Krystyna Szumilas Minister Edukacji Narodowej Szanowna Pani Elżbieta Bieńkowska Minister Rozwoju Regionalnego

Agencja Praw Podstawowych Unii Europejskiej. Joanna Skonieczna

R a p o R t KOALICJA NA RZECZ CEDAW MARZEC 2016 STOWARZYSZENIE KOALICJA KARAT

KRAJOWY REJESTR SĄDOWY. Stan na dzień godz. 09:57:26 Numer KRS:

Uwagi Końcowe Komitetu do spraw Eliminacji Dyskryminacji Kobiet ONZ dotyczące Polski

Konwencja o prawach osób z niepełnosprawnościami. Postulaty ze Społecznego Raportu Alternatywnego z realizacji w Polsce Konwencji

Równość szans i zasada niedyskryminacji. Akademia aktywności RPLD /16

GENDER MAINSTEAMING - WDRAŻANIE PERSPEKTYWY RÓWNOŚCI PŁCI W PROJEKTACH REALIZOWANYCH W RAMACH INICJATYWY WSPÓLNOTOWEJ EQUAL

Sprawozdanie Rzecznika Praw Obywatelskich z realizacji przez Polskę zobowiązań wynikających z Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych

Pełnomocnik Rządu do Spraw Równego Traktowania Kompetencje, przeciwdziałanie dyskryminacji Romów

Zasada równości szans kobiet i mężczyzn w ramach perspektywy finansowej

Tłumaczenie pisma Sekretarza Generalnego Amnesty International Salila Shetty skierowanego do Pani Premier Beaty Szydło w dn. 25 maja 2016 r.

Warszawa, dnia 25 września 2013 r. Sz. P. Marek Biernacki Minister Sprawiedliwości

DEKLARACJA PRAW OSÓB NALEŻĄCYCH DO MNIEJSZOŚCI NARODOWYCH LUB ETNICZNYCH, RELIGIJNYCH I JĘZYKOWYCH

Sprawozdanie merytoryczne Fundacji Przestrzeń Kobiet za rok 2014

STANOWISKO GRUPY S&D W SPRAWIE PRAW OSÓB LGBTI

PROJEKT Z PROJEKT Z PROJEKT Z PROJEKT Z TEKST PRZYJĘTY PRZEZ RADĘ MINISTRÓW

Petycja. Uzasadnienie

Dyskryminacja w lubuskich środowiskach lokalnych

Czarne kontra białe - o co chodzi w wojnie o aborcję?

Warszawa, 30 listopada 2014 r. Sz. Pani Profesorka Małgorzata Fuszara Pelnomocniczka Rządu ds. Równego Traktowania. Szanowna Pani Ministro,

U S T A W A z dnia r. o prawach kobiet i świadomym rodzicielstwie 1)

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 189c Traktatu, we współpracy z Parlamentem Europejskim,

KLUB POSELSKI RUCH PALIKOTA. ul. Wiejska 4/6/ Warszawa

Obywatele dla demokracji spotkanie informacyjne. Słubice,

Protokół z 2014 r. do Konwencji nr 29 dotyczącej pracy przymusowej, z 1930 r.

Okres obowiązywania Projekt Programu na lara

Zgłoś swój pomysł na feministyczne działanie!

UWAGI KOALICJI NA RZECZ RÓWNYCH SZANS DO PROJEKTU KRAJOWEGO PROGRAMU DZIAŁAŃ NA RZECZ RÓWNEGO TRAKTOWANIA NA LATA

SPRAWOZDANIE MERYTORYCZNE Z DZIAŁANOŚCI FUNDACJI ZA 2014 ROK

UCHWAŁA NR... RADY GMINY GNIEZNO. z dnia 27 marca 2019 r.

Szkolenie polityka równości szans płci

TEKSTY PRZYJĘTE. Przystąpienie UE do konwencji stambulskiej w sprawie zapobiegania i zwalczania przemocy wobec kobiet

J )ź. 2l\ /H Pan Bartosz Arłukowicz Minister Zdrowia ul. Miodowa Warszawa

- samorząd miasta Ełku -samorząd województwa -dotacje z budżetu państwa -inne dotacje -fundusze Unii Europejskiej -fundusze grantowe

Warszawa, 30 listopada 2014 r. Sz. Pani Stanisława Prządka Przewodnicząca Sejmowej Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka

Sytuacja kobiet na polskim rynku pracy współczesność i wyzwania przyszłości

Komisja Handlu Międzynarodowego Komisja Praw Kobiet i Równouprawnienia DOKUMENT ROBOCZY

Ustawa z dnia 3 grudnia 2010 r. o wdrożeniu niektórych przepisów Unii Europejskiej w zakresie równego traktowania. Dz.U. Nr 254, poz.

USTAWA z dnia r. o prawach kobiet i świadomym rodzicielstwie

DEKLARACJA PRAW KOBIET W OPARCIU O PŁEĆ BIOLOGICZNĄ

Zdrowie i prawa seksualne i reprodukcyjne kobiet w Europie

Warszawa, 30 września 2015 r. Sz. Pani Ewa Kopacz Prezes Rady Ministrów. Szanowna Pani Premier,

1. ZAŁOŻENIA 2. OSOBY UCZESTNICZĄCE W SZKOLENIU

STANOWISKO KOALICJI RÓWNYCH SZANS WS. ATAKÓW NA RZECZNIKA PRAW OBYWATELSKICH

Szanowna Pani Marszałek, Szanowny Panie Marszałku, Szanowny Panie Premierze, Szanowny Panie Ministrze,

Transkrypt:

Stanowisko Koalicji na rzecz CEDAW 59. Sesja Komitetu do spraw Likwidacji Dyskryminacji Kobiet Niniejsze stanowisko zostało opracowane na podstawie raportu alternatywnego przygotowanego przez trzynaście polskich organizacji pozarządowych działających na rzecz praw kobiet i osób LGBT. Pragniemy podkreślić trzy najważniejsze problemy, które mają kluczowe znaczenie dla dobrostanu kobiet w Polsce i ich równego traktowania: stereotypy płciowe i grupy kobiet szczególnie narażonych na dyskryminację; zdrowie i prawa reprodukcyjne; instytucjonalne mechanizmy antydyskryminacyjne i równościowe. Stereotypy płciowe i kobiety szczególnie narażone na dyskryminację Wyrażamy zaniepokojenie brakiem woli politycznej rządu, który nie reaguje na nieustanne atakowanie zasady równości płci i nie uwzględnia potrzeb kobiet narażonych na dyskryminację. Od dłuższego czasu obserwujemy w Polsce podważanie zasad równości płci, kwestionowanie praw kobiet LBT (lesbijek, kobiet biseksualnych i osób transpłciowych) oraz praw kobiet należących do innych mniejszości. Środowiska konserwatywne, w tym potężny i wpływowy Kościół katolicki, przewodzą tym wstecznym tendencjom, argumentując, że równość płci i prawa kobiet są zagrożeniem dla tradycyjnych wartości rodzinnych. Z tego powodu zawieszono w Sejmie prace nad ratyfikacją konwencji Rady Europy w sprawie zwalczania i zapobiegania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. Pod presją lobby konserwatystów i tradycjonalistów partia rządząca zablokowała proces legislacyjny. Tymczasem w Polsce przemoc wobec kobiet i dziewcząt, w tym przemoc seksualna, wciąż stanowi poważne zagrożenie dla życia kobiet, ich zdrowia i samostanowienia. Rząd nie potrafi zająć się tym problemem w odpowiedni sposób. Wyrażamy zaniepokojenie tym, że agresywne podważanie przez środowiska konserwatywne zasady równości będzie miało dalszy wpływ na politykę rządu.

W programach edukacyjnych i szkoleniowych przeznaczonych dla nauczycieli/nauczycielek, urzędników/urzędniczek państwowych oraz organów ścigania i instytucji wymiaru sprawiedliwości nie uwzględnia się negatywnego wpływu stereotypów związanych z płcią, w tym także ich wpływu na przemoc wobec kobiet i dziewcząt. Polskie ustawodawstwo nie zapewnia ochrony przed homofobią i transfobią, ani mową nienawiści, której źródłem jest orientacja seksualna i tożsamość płciowa. Ustawa o związkach partnerskich nie została uchwalona, podobnie jak ustawa o uzgodnieniu płci, co powoduje, że osoby transpłciowe nie mogą w pełni korzystać z przysługujących im praw człowieka. Brakuje regulacji prawnych, polityk i programów, które uwzględniałyby potrzeby kobiet narażonych na dyskryminację z powodu krzyżujących się przesłanek, takich jak niepełnosprawność, wiek, miejsce pobytu, sytuacja materialna, brak polskiego obywatelstwa, orientacja seksualna, tożsamość płciowa i in. Kobiety, które doświadczają dyskryminacji z powodu krzyżujących się przesłanek, mają szczególnie trudną sytuację w systemie edukacji, na rynku pracy, w zatrudnieniu i ochronie zdrowia. Konieczne jest przeprowadzenie kompleksowych badań i opracowanie planu działania w celu likwidacji przemocy wobec kobiet, ubóstwa i dyskryminacji z powodu krzyżujących się przesłanek, której doświadczają kobiety z grup szczególnie narażonych na dyskryminację - kobiety zamieszkujące obszary wiejskie, seniorki, kobiety LBT, kobiety z niepełnosprawnościami, migrantki i kobiety należące do grupy pracujących ubogich. Prawa i zdrowie reprodukcyjne Ustawa o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży z 1993 roku, która reguluje dostęp do antykoncepcji, edukacji seksualnej i legalnej aborcji, nie jest wdrażana we właściwy sposób. Państwo powinno zagwarantować dostęp do antykoncepcji, która powinna być dostępna, przystępna cenowo i akceptowana. W rzeczywistości ze środków publicznych refundowany jest tylko jeden rodzaj doustnych środków hormonalnych starej generacji. Dla większości kobiet nowoczesne metody antykoncepcji są zbyt drogie. Antykoncepcja awaryjna dostępna jest tylko na receptę, którą trudno uzyskać w placówkach publicznej służby zdrowia z powodu nadużywania tzw. klauzuli sumienia. Przepis prawny, który pozwala personelowi medycznemu uchylić się od wykonania niektórych świadczeń medycznych z powodu osobistych przekonań, jest bezprawnie nadużywany. Dobrowolna sterylizacja jest zakazana. Dostęp do wiedzy, usług i metod pozwalających swobodnie decydować o własnej płodności jest również ograniczony z powodu braku wszechstronnej, obowiązkowej edukacji seksualnej w szkołach.

Należy podkreślić, że polskie prawo dotyczące przerywania ciąży jest bardzo restrykcyjne, co stanowi wyjątek w porównaniu do innych krajów europejskich. Aborcja jest legalna w Polsce tylko w trzech, ściśle określonych przypadkach. W rzeczywistości dostęp do legalnych usług jest jeszcze bardziej ograniczony, niż to przewiduje ustawa. Z powodu mrożącego efektu przepisów kodeksu karnego, jaki wywierają one na lekarzy, nadużywania klauzuli sumienia, braku skutecznych środków odwoławczych, gwarantujących rozstrzygnięcie sprawy w krótkim czasie, z których mogłyby skorzystać kobiety, którym odmówiono świadczeń, dostęp do legalnej aborcji jest bardzo ograniczony. Połączenie tych czynników tworzy atmosferę pełną wrogości wokół kwestii związanych z przerywaniem ciąży, co narusza prawa kobiet do legalnych i bezpiecznych zabiegów, nie wyłączając nawet badań prenatalnych. Kilka miesięcy temu kobiecie z Warszawy odmówiono z powodu klauzuli sumienia legalnej aborcji, zmuszając ją do kontynuacji ciąży mimo diagnozy bezmózgowia płodu, porodu i patrzenia, jak dziecko umiera. Rząd zbiera dane dotyczące wyłącznie przypadków legalnej aborcji. Nie uznaje się negatywnych skutków ustawy antyaborcyjnej aborcji przeprowadzanych w podziemiu, co już z samej definicji jest niebezpieczne, turystyki aborcyjnej oraz rosnącej liczby aborcji farmakologicznych, w tym czarnego rynku środków poronnych. Opisana sytuacja inaczej wpływa na różne grupy kobiet w zależności od ich statusu społeczno-ekonomicznego i jest przyczyną dalszej dyskryminacji. Instytucjonalne mechanizmy antydyskryminacyjne i równościowe W Polsce nie ma ustawy, która odnosiłaby się wyłącznie do kwestii równości płci, w ustawodawstwie nie ma również definicji dyskryminacji kobiet. Ustawa antydyskryminacyjna wyłącza kobiety spod ochrony w kluczowych sferach życia np. w dostępie do opieki zdrowotnej, usług edukacyjnych i systemu edukacji, niedyskryminowania w życiu prywatnym i rodzinnym. Nie ma odrębnego urzędu na poziomie rządowym, który by się wszechstronnie zajmował równością płci. Pełnomocnik Rządu ds. Równego Traktowania zajmuje się płcią jako jednym z dziesięciu powodów dyskryminacji. Pełnomocnik nie dysponuje własnym budżetem na swoje działania, np. związane z wdrażaniem zasady równości płci. Nie ma też instytucjonalnych mechanizmów ani władzy, aby koordynować, nadzorować i egzekwować polityki rządu w zakresie równości płci i przeciwdziałania dyskryminacji. Zbieranie danych z podziałem na płeć jest ustawowym obowiązkiem Głównego Urzędu Statystycznego. Niemniej GUS nie dostarcza danych uwzględniających intersekcjonalne podejście do spraw kobiet.

Na koniec chcemy podkreślić, że nie ma żadnej wszechstronnej i wiążącej strategii rządowej mającej na celu zapewnienie równości płci i wzmocnienie pozycji kobiet. REKOMENDACJE I. Stereotypy płciowe i kobiety szczególnie narażone na dyskryminację W celu zwalczania stereotypów płciowych i dyskryminacji z powodu krzyżujących się przesłanek zwracamy się do Komitetu z prośbą o to, aby zalecił polskiemu rządowi: ratyfikację Konwencji Rady Europy w sprawie zwalczania i zapobiegania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej; przeprowadzenie szkoleń wśród pracowników administracji państwowej i instytucji pomagających kobietom doświadczającym przemocy seksualnej na temat stereotypów płciowych i ich wpływu na przemoc wobec kobiet; prowadzenie długofalowej polityki edukacyjnej mającej na celu eliminację stereotypów płciowych w społeczeństwie i podniesienie świadomości społecznej w zakresie ich wpływu na przemoc wobec kobiet, w tym przemoc seksualną; przyjęcie ustawy o związkach partnerskich lub małżeństwach osób tej samej płci, regulujących kwestię adopcji i opieki nad dziećmi, oraz ustawy o uzgodnieniu płci; włączenie zagadnień związanych z równością płci do programów szkolenia nauczycieli i nauczycielek; opracowanie planu działania mającego na celu likwidację ubóstwa kobiet i dyskryminacji z powodu krzyżujących się przesłanek, której doświadczają kobiety szczególnie narażone na dyskryminację np. kobiety zamieszkujące obszary wiejskie, kobiety z niepełnosprawnościami, migrantki, kobiety LBT i należące do grupy pracujących ubogich. II. Prawa i zdrowie reprodukcyjne W celu zapewnienia dostępu do nowoczesnej antykoncepcji zwracamy się do Komitetu z prośbą o to, aby zalecił polskiemu rządowi: zapewnienie odpowiedniego dostępu do szerokiego wachlarza nowoczesnych metod antykoncepcji, w tym antykoncepcji awaryjnej, m.in. poprzez refundowanie kosztów nowoczesnej antykoncepcji ze środków publicznych; zniesienie obowiązku wypisywania recept na antykoncepcję awaryjną; zniesienie przepisów w kodeksie karnym zakazujących dobrowolnej sterylizacji;

włączenie wszechstronnej, obowiązkowej edukacji seksualnej do programu nauczania w szkołach. W celu zagwarantowania dostępu do legalnego przerywania ciąży zwracamy się do Komitetu z prośbą, aby zalecił polskiemu rządowi: nowelizację kodeksu karnego i zniesienie przepisów umożliwiających postawienie zarzutów za przeprowadzenie nielegalnych aborcji. Nie można wywierać presji na lekarzy, którzy przeprowadzają zabiegi w szpitalach w dobrej wierze, przekonani, że przeprowadzają legalny zabieg przerwania ciąży; zapewnienie dostępu do legalnego przerywania ciąży poprzez stworzenie skutecznego systemu monitorowania wykorzystywania klauzuli sumienia i pociąganie do odpowiedzialności lekarzy nadużywających tego prawa oraz poprzez zagwarantowanie, że z klauzuli sumienia będzie korzystał z przyczyn osobistych konkretny lekarz, a nie instytucja; zapewnienie dostępu do legalnego przerwania ciąży poprzez zapewnienie skutecznych środków odwoławczych dla kobiet, którym odmówiono legalnego zabiegu takich, które nie tylko zapewnią reakcję po szkodzie, ale będą w stanie zagwarantować rozstrzygnięcie w sprawie na tyle szybko, aby kobieta mogła otrzymać świadczenie, którego jej bezprawnie odmówiono; monitorowanie rynku usług podziemia aborcyjnego i turystyki aborcyjnej jako skutków obowiązującego prawa antyaborcyjnego. W celu zagwarantowania kobietom dostępu do legalnych i bezpiecznych zabiegów zwracamy się do Komitetu z prośbą, aby zalecił polskiemu rządowi analizę ustawodawstwa i rozważenie liberalizacji ustawy poprzez zalegalizowanie przerywania ciąży do 12 tygodnia. III. Instytucjonalne mechanizmy antydyskryminacyjne i równościowe W celu realizacji zasady równości płci zwracamy się do Komitetu z prośbą, aby zalecił polskiemu rządowi: wprowadzenie ustawodawstwa antydyskryminacyjnego uwzględniającego definicję dyskryminacji zgodnie z art. 1 konwencji CEDAW (w tym dyskryminacji z powodu krzyżujących się przesłanek), które zapewni kobietom ochronę przed dyskryminacją we wszystkich sferach życia; powołanie stałego organu rządowego odpowiedzialnego za równość płci i działania na rzecz wzmocnienia pozycji kobiet, ulokowanego na możliwie najwyższym szczeblu rządowym i dysponującego własnym budżetem. Dopóki organ ten nie zostanie

powołany, zapewnienie własnego budżetu Pełnomocnikowi Rządu ds. Równego Traktowania oraz środków finansowych na realizację działań na rzecz równości płci; stworzenie we współpracy z organizacjami pozarządowymi długofalowego, kompleksowego i wiążącego Krajowego Planu Działań na rzecz Równości Płci i Wzmocnienia Pozycji Kobiet; opracowanie strategii i planu działania włączania zasady gender mainstreaming na wszystkich szczeblach rządu; zbieranie danych statystycznych z podziałem na płeć, z uwzględnieniem podejścia intersekcjonalnego, dotyczących grup szczególnie narażonych na dyskryminację, biorąc pod uwagę poważne formy dyskryminacji (np. dyskryminację pośrednią i bezpośrednią, molestowanie seksualne, formy przemocy) oraz inne czynniki (takie jak wiek, status społeczno-ekonomiczny i in.).