ROGRAM NAUZANIA DLA ZAWODU KRAWIE 753105 O STRUKTURZE RZEDMIOTOWEJ wersja po recenzji Warszawa 2012 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.
SIS TREŚI 1. TY ROGRAMU: RZEDMIOTOWY... 2 2. RODZAJ ROGRAMU: LINIOWY... 2 3. AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA:... 2 4. ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO... 2 5. ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO... 2 6. KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU KRAWIE Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO... 3 7. INFORMAJA O ZAWODZIE KRAWIE... 4 8. UZASADNIENIE OTRZEY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE KRAWIE... 4 9. OWIĄZANIA ZAWODU KRAWIE Z INNYMI ZAWODAMI... 5 10. ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE KRAWIE... 5 11. LAN NAUZANIA DLA ZAWODU KRAWIE... 6 12. ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH RZEDMIOTÓW... 8 1. Stylizacja ubiorów... 9 2. Materiałoznawstwo odzieżowe... 13 3. Maszyny i urządzenia w produkcji wyrobów odzieżowych... 18 4. Konstrukcja odzieży... 22 5. Język obcy zawodowy w odzieżownictwie... 28 6. Działalność gospodarcza w przemyśle odzieżowym... 32 7. Konfekcja odzieży zajęcia praktyczne... 39 ZAŁĄZNIKI... 46 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 1
TY SZKOŁY: ZASADNIZA SZKOŁA ZAWODOWA 1. TY ROGRAMU: RZEDMIOTOWY 2. RODZAJ ROGRAMU: LINIOWY Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego 3. AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA: Autorzy: mgr inż. Elżbieta Mamełka, mgr inż. Krystyna Kaźmierczak, mgr inż. Ewa Jachura Recenzenci: mgr inz.maria Kaczmarek, mgr inz.małgorzata iechota Konsultanci: mgr inż. Grażyna Krogulec 4. ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO rogram nauczania dla zawodu KRAWIE opracowany jest zgodnie z poniższymi aktami prawnymi: Ustawą z dnia 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw Rozporządzeniem w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego z dnia 23 grudnia 2011 r. Rozporządzeniem w sprawie podstawy programowej kształcenia w zawodach z dnia 7 lutego 2012 r. Rozporządzeniem w sprawie ramowych planów nauczania z dnia 7 lutego 2012 r. Rozporządzeniem w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych z dnia 30 kwietnia 2007 z późn. zmianami. Rozporządzeniem w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach z dnia 17 listopada 2010 r. 5. ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO Opracowany program nauczania pozwoli na osiągnięcie co najmniej następujących celów ogólnych kształcenia zawodowego. elem kształcenia zawodowego jest przygotowanie uczących się do życia w warunkach współczesnego świata, wykonywania pracy zawodowej i aktywnego funkcjonowania na zmieniającym się rynku pracy. Zadania szkoły i innych podmiotów prowadzących kształcenie zawodowe oraz sposób ich realizacji są uwarunkowane zmianami zachodzącymi w otoczeniu gospodarczo-społecznym, na które wpływają w szczególności: idea gospodarki opartej na wiedzy, globalizacja procesów gospodarczych i społecznych, rosnący udział handlu międzynarodowego, mobilność geograficzna i zawodowa, nowe techniki i technologie, a także wzrost oczekiwań pracodawców w zakresie poziomu wiedzy i umiejętności pracowników. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 2
W procesie kształcenia zawodowego ważne jest integrowanie i korelowanie kształcenia ogólnego i zawodowego, w tym doskonalenie kompetencji kluczowych nabytych w procesie kształcenia ogólnego, z uwzględnieniem niższych etapów edukacyjnych. Odpowiedni poziom wiedzy ogólnej powiązanej z wiedzą zawodową przyczyni się do podniesienia poziomu umiejętności zawodowych absolwentów szkół kształcących w zawodach, a tym samym zapewni im możliwość sprostania wyzwaniom zmieniającego się rynku pracy. W procesie kształcenia zawodowego są podejmowane działania wspomagające rozwój każdego uczącego się, stosownie do jego potrzeb i możliwości, ze szczególnym uwzględnieniem indywidualnych ścieżek edukacji i kariery, możliwości podnoszenia poziomu wykształcenia i kwalifikacji zawodowych oraz zapobiegania przedwczesnemu kończeniu nauki. Elastycznemu reagowaniu systemu kształcenia zawodowego na potrzeby rynku pracy, jego otwartości na uczenie się przez całe życie oraz mobilności edukacyjnej i zawodowej absolwentów ma służyć wyodrębnienie kwalifikacji w ramach poszczególnych zawodów wpisanych do klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego. 6. KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU KRAWIE Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO rogram nauczania dla zawodu krawiec uwzględnia aktualny stan wiedzy o zawodzie ze szczególnym zwróceniem uwagi na nowe technologie i najnowsze koncepcje nauczania. rogram uwzględnia także zapisy zadań ogólnych szkoły i umiejętności zdobywanych w trakcie kształcenia w szkole ponadgimnazjalnej umieszczonych w podstawach programowych kształcenia ogólnego, w tym: 1) umiejętność zrozumienia, wykorzystania i refleksyjnego przetworzenia tekstów, prowadząca do osiągnięcia własnych celów, rozwoju osobowego oraz aktywnego uczestnictwa w życiu społeczeństwa; 2) umiejętność wykorzystania narzędzi matematyki w życiu codziennym oraz formułowania sądów opartych na rozumowaniu matematycznym; 3) umiejętność wykorzystania wiedzy o charakterze naukowym do identyfikowania i rozwiązywania problemów, a także formułowania wniosków opartych na obserwacjach empirycznych dotyczących przyrody lub społeczeństwa; 4) umiejętność komunikowania się w języku ojczystym i w językach obcych; 5) umiejętność sprawnego posługiwania się nowoczesnymi technologiami informacyjnymi i komunikacyjnymi; 6) umiejętność wyszukiwania, selekcjonowania i krytycznej analizy informacji; 7) umiejętność rozpoznawania własnych potrzeb edukacyjnych oraz uczenia się; 8) umiejętność pracy zespołowej. W programie nauczania dla zawodu krawiec uwzględniono powiązania z kształceniem ogólnym polegające na wcześniejszym osiąganiu efektów kształcenia w zakresie przedmiotów ogólnokształcących stanowiących podbudowę dla kształcenia w zawodzie. Dotyczy to przede wszystkim takich przedmiotów jak: matematyka, biologia, chemia, podstawy przedsiębiorczości, edukacja dla bezpieczeństwa. W przedmiocie podstawy działalności gospodarczej występuje korelacja z przedmiotem podstawy przedsiębiorczości. Kształcenie umiejętności objętych przedmiotem podstawy działalności gospodarczej w zasadzie bazuje na treściach i umiejętnościach zawartych w podstawach przedsiębiorczości, a w szczególności w takich obszarach jak: sporządzanie biznesplanu, zakładanie działalności gospodarczej itp. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 3
W nabywaniu umiejętności zawartych w ogólnych celach kształcenia bezpieczeństwo i higiena pracy występuje ścisła korelacja z przedmiotem edukacja dla bezpieczeństwa. Rozpoznawanie zagrożeń dla życia i zdrowia występujące w związku z procesami produkcyjnymi w przemyśle odzieżowym, udzielanie pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach i zdarzeniach w związku z pracą w przemyśle odzieżowym, rozpoznawanie i reagowanie na sygnały alarmowe bazują na wiedzy i umiejętnościach zawartych w treściach kształcenia i nauczania w przedmiocie edukacja dla bezpieczeństwa. 7. INFORMAJA O ZAWODZIE KRAWIE Krawiec zajmuje się konfekcjonowaniem wyrobów odzieżowych. Główne zadania zawodowe to: rozpoznawanie materiałów odzieżowych i określanie ich zastosowania na podstawie właściwości; dobieranie fasonu odzieży do typu sylwetki klienta; interpretowanie rysunków żurnalowych i modelowych oraz wykonanie prostych projektów plastycznych; konstruowanie i modelowanie form odzieży zgodnie z zamówieniem klienta, eksploatowanie maszyn szwalniczych np. overlock, stębnówka, guzikarka, dziurkarka i urządzeń odzieżowych: pras i manekinów prasowalniczych; obsługiwanie programów komputerowych wspomagających realizację zadań zawodowych, wykonanie i montowanie węzłów technologicznych odzieży, wykonanie różnych asortymentów odzieży z materiałów odzieżowych dla wszystkich grup wiekowych; wykonanie przeróbek i napraw wyrobów odzieżowych; zorganizowanie stanowiska pracy zgodnie z zasadami ergonomii oraz bezpieczeństwa i higieny pracy w procesie produkcji odzieży, zorganizowanie własnej działalności gospodarczej związanej z produkcją odzieży; współdziałanie z innymi pracownikami. 8. UZASADNIENIE OTRZEY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE KRAWIE Odzieżownictwo to branża, która po kilkuletnim kryzysie zaczyna się rozwijać w olsce. Wprowadzenie modnego wzornictwa, innowacyjnych technologii, szybkie reagowanie na zmieniające się trendy mody, minimalizacja czasu potrzebnego do wprowadzenia nowego produktu oraz wysoka jakość odzieży wpływa na wzrost produkcji. Odradzanie się branży odzieżowej powoduje, że pracodawcy poszukują wykwalifikowanych pracowników. Sytuację na rynku pracy potwierdzają dane zawarte w publikacji Regionalnego Obserwatorium Rynku racy w Łodzi pt. Analiza treści ofert pracy zamieszczanych w Internecie kierowanych do mieszkańców województwa Łódzkiego - listopad 2011. Według ROR istnieje popyt na pracowników w dziale rodukcja Odzieży (KD), w roku 2009 wzrost ofert pracy wynosił 2,2% a w roku 2011-4%. Natomiast dane GUS informują o wzroście produkcji odzieży, w październiku 2011r. odnotowano wzrost produkcji sprzedanej. dla przedsiębiorstw zajmujących się produkcją odzieży(dział 14 klasyfikacji KD 2007). Nastąpił istotny wzrost wielkości produkcji sprzedanej w porównaniu z październikiem 2010r. (12,3%) (http://przemyslmody.pl/). otwierdza to tezę, że popyt na pracowników branży odzieżowej będzie się utrzymywał. Kolejnym argumentem jest wzrost usług krawieckich w zakresie: szycia ubiorów dla osób szczycących się indywidualnym stylem oraz dopasowanie gotowej konfekcji do sylwetek. Klient oczekuje usług krawieckich, ponieważ panująca od kilku lat moda na zakupy w sieciówkach, second handach i outletach zabija indywidualizm. Klient nie chce stracić szansy na zakup modnych ubrań w niskiej cenie, nawet jeśli nie pasują idealnie do jego sylwetki. Opłaca się kupić tanie ubranie i zanieść do krawca, który świadczy usługi z zakresu przeróbek i napraw oraz dopasowania odzieży do figury. Z usług krawieckich korzystają osoby, które mają sylwetki nietypowe, dla których odzieży w sklepach nie ma. Krawiectwo odradza się w olsce, potrzebny jest krawiec - stylista, który z zaangażowaniem i fachowo uszyje odzież na miarę, dokona poprawek i przeróbek(http://biznes.gazetaprawna.pl/). rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 4
9. OWIĄZANIA ZAWODU KRAWIE Z INNYMI ZAWODAMI odział zawodów na kwalifikacje czyni system kształcenia elastycznym, umożliwiającym uczącemu się uzupełnianie kwalifikacji stosownie do potrzeb rynku pracy, własnych potrzeb i ambicji. Wspólne kwalifikacje mają zawody kształcone na poziomie zasadniczej szkoły zawodowej i technikum, np.: dla zawodu krawiec wyodrębniona została kwalifikacja A.12., która stanowi podbudowę kształcenia w zawodzie technik technologii odzieży. Inną grupą wspólnych efektów dotyczących obszaru zawodowego są efekty stanowiące podbudowę kształcenia w zawodach: krawiec, technik technologii odzieży określone kodem KZ(A.h). Kwalifikacja Symbol zawodu Zawód Elementy wspólne 753105 Krawiec A.12. Wykonywanie usług krawieckich KZ(A.h) 311924 Technik technologii odzieży Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie krawiec po potwierdzeniu kwalifikacji A.12. Wykonywanie usług krawieckich może uzyskać dyplom potwierdzający kwalifikacje w zawodzie technik technologii odzieży po potwierdzeniu dodatkowo kwalifikacji A.48. rojektowanie wyrobów odzieżowych i A.49. Organizacja procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych oraz uzyskaniu wykształcenia średniego. 10. ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE KRAWIE Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie krawiec powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych: konstruowania i modelowania wyrobów odzieżowych zgodnie z zamówieniem klienta; dobierania materiałów odzieżowych i dodatków do wyrobu odzieżowego; obsługiwania maszyn i urządzeń stosowanych podczas wytwarzania wyrobów odzieżowych; wykonywania wyrobów odzieżowych; świadczenia usług związanych z przeróbką i naprawą wyrobów odzieżowych. Do wykonywania wyżej wymienionych zadań zawodowych niezbędne jest osiągnięcie zakładanych efektów kształcenia, na które składają się: efekty kształcenia wspólne dla wszystkich zawodów (H, DG, JOZ, KS); efekty kształcenia wspólne dla zawodów w ramach obszaru administracyjno-usługowego, stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodzie lub grupie zawodów KZ(A.h); efekty kształcenia właściwe kwalifikacji wyodrębnionej w zawodzie krawiec: A.12. Wykonywanie usług krawieckich. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 5
11. LAN NAUZANIA DLA ZAWODU KRAWIE Zgodnie z Rozporządzeniem MEN w sprawie ramowych planów nauczania w zasadniczej szkole zawodowej minimalny wymiar godzin na kształcenie zawodowe wynosi 1600 godzin, z czego na kształcenie zawodowe teoretyczne zostanie przeznaczonych minimum 630 godzin, a na kształcenie zawodowe praktyczne 970 godzin. W podstawie programowej kształcenia w zawodzie krawiec minimalna liczba godzin na kształcenie zawodowe została określona dla efektów kształcenia i wynosi: - na kształcenie w ramach efektów wspólnych dla wszystkich zawodów oraz efektów kształcenia wspólnych dla zawodów w ramach obszaru administracyjnousługowego przeznaczono - 250 godzin. - na kształcenie w ramach kwalifikacji A.12. przeznaczono 800 godzin. Tabela 3. lan nauczania dla zawodu krawiec dla programu o strukturze przedmiotowej Lp Obowiązkowe zajęcia edukacyjne Klasa I II III I II I II I II Liczba godzin tygodniowo w trzyletnim okresie nauczania Liczba godzin w trzyletnim okresie nauczania rzedmioty w kształceniu zawodowym teoretycznym 1. Stylizacja ubiorów 2 2 1 1 3 96 2. Materiałoznawstwo odzieżowe 2 2 2 2 1 1 5 160 3. Maszyny i urządzenia w produkcji wyrobów odzieżowych 2 2 2 2 1 1 5 160 4. Konstrukcja odzieży 2 2 3 3 5 160 5. Język obcy zawodowy w odzieżownictwie 1 1 1 32 6. Działalność gospodarcza w przemyśle odzieżowym 1 1 1 32 Łączna liczba godzin 6 6 7 7 7 7 20 640 rzedmioty w kształceniu zawodowym praktycznym* 7. Konfekcja odzieży - zajęcia praktyczne 8 8 10 10 12 12 30 960+10 Łączna liczba godzin 8 8 10 10 12 12 30 970 *zajęcia odbywają się w pracowniach szkolnych, warsztatach szkolnych, centrach kształcenia praktycznego oraz u pracodawcy. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 6
Wykaz przedmiotów i działów programowych dla zawodu krawiec Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego Nazwa przedmiotu Nazwa działu Liczba godzin przewidziana na dział 1. Stylizacja ubiorów 1.1. Rysunki wyrobów odzieżowych 52 1.2. Dobór materiałów odzieżowych i dodatków krawieckich do asortymentu odzieży 44 2. Materiałoznawstwo odzieżowe 2.1. Surowce włókiennicze 36 2.2. Materiały włókiennicze i dodatki krawieckie 104 2.3. Magazynowanie i konserwacja materiałów i wyrobów odzieżowych 20 3. Maszyny i urządzenia w produkcji wyrobów odzieżowych 3.1. Maszyny szwalnicze 100 3.2. Maszyny i urządzenia krojcze i do termicznej obróbki odzieży 60 4. Konstrukcja odzieży 4.1. Antropometria 20 4.2. Modelowanie form odzieży dla różnych grup wiekowych 125 4.3. Modelowanie form na figury nietypowe 15 5. Język obcy zawodowy w odzieżownictwie 5.1. Terminologia z zakresu odzieżownictwa w języku obcym 16 5.2. orozumiewanie się w środowisku pracy w języku obcym 16 6. Działalność gospodarcza w przemyśle odzieżowym 6.1. Zadania pracodawcy i pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy 6 6.2. odstawy formalno-prawne działalności gospodarczej 15 6.3. rowadzenie małej firmy odzieżowej 11 7. Konfekcja odzieży - zajęcia praktyczne 7.1. Wykonywanie węzłów technologicznych. 256 7.2. Miarowo-usługowa wytwórczość odzieży 320 7.3. rzeróbki i naprawy odzieży 394 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 7
12. ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH RZEDMIOTÓW W programie nauczania dla zawodu krawiec zastosowano taksonomię celów AD. Niemierko. 1. Stylizacja ubiorów 96 godzin 2. Materiałoznawstwo odzieżowe 160 godzin 3. Maszyny i urządzenia w produkcji wyrobów odzieżowych 160 godzin 4. Konstrukcja odzieży 160 godzin 5. Język obcy zawodowy w odzieżownictwie 32 godziny 6. Działalność gospodarcza w przemyśle odzieżowym 32 godziny 7. Konfekcja odzieży zajęcia praktyczne 970 godzin rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 8
1. Stylizacja ubiorów 1.1. Rysunki wyrobów odzieżowych 1.2. Dobór materiałów odzieżowych i dodatków krawieckich do asortymentu odzieży 1.1.Rysunki wyrobów odzieżowych Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał nauczania KZ(A.h)(1)1. wykonać rysunek modelowy wyrobu odzieżowego; roporcje sylwetki ludzkiej. KZ(A.h)(1)2. określić zasady projektowania wyrobu odzieżowego; KZ(A.h)(1)3. określić zasady wykonania rysunku modelowego wyrobu odzieżowego; KZ(A.h)(2)1. zastosować kompozycje kolorystyczne dla różnych wyrobów odzieżowych; KZ(A.h)(3)1. odczytać projekt wyrobu odzieżowego; KZ(A.h)(3)3. skorzystać z projektów przy dobieraniu wyrobów odzieżowych na różne typy figur; KZ(A.h)(4)1. opracować rysunek techniczny wyrobu odzieżowego na podstawie aktualnych norm; KZ(A.h)(4)2. posłużyć się rysunkiem technicznym; KZ(A.h)(4)3. odczytać rysunki techniczne; KZ(A.h)(14)1. zastosować programy komputerowe wspomagające wykonywanie projektów wyrobów odzieżowych; KS(1)1. zastosować zasady kultury osobistej; KS(1)2. zastosować zasady etyki zawodowej; KS(2)1. zaproponować możliwości rozwiązania realizowanych zadań; KS(2)2. zrealizować działania zgodnie ze swoimi pomysłami; KS(10)1. współpracować w zespole; Rysunki sylwetek statycznych: dziecka, kobiety, mężczyzny. Zasady perspektywy zbieżnej. Rysunek odzieżowy - modelowy żurnalowy, techniczny. odstawy kompozycji plastycznej. odstawy kolorystyki. Kolorystyka i moda w projektowaniu odzieży. Zasady projektowania wyrobów odzieżowych. Rodzaje odzieży. Fasony w ubiorach. Style w ubiorze współczesnym. Zmiany stylów na przestrzeni wieków. Tuszowanie wad figury za pomocą środków plastycznych. rogramy komputerowe do projektowania. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 9
KS(10)2. przezwyciężać bariery komunikacyjne; H(5)1. zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska w procesie produkcyjnym; H(5)2. określić zagrożenia podczas obsługi maszyn i urządzeń na wszystkich etapach procesu produkcyjnego; H(7)1. zorganizować stanowisko pracy w produkcji odzieży zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i wymaganiami ergonomii; lanowane zadanie Wykonanie rysunków modelowych. Zaprojektuj od 4 do 6 ubiorów damskich o określonej linii mody z wykorzystaniem programu komputerowego. Wykonane rysunki modelowe przedstaw na plakacie ; prezentacji pracy dokonuje lider grupy. rzy projektowaniu zwrócić uwagę na zgodność projektów z linią mody, kompozycję kolorystyczną, estetykę pracy, sposób i czas prezentacji(7-10 min). odczas prac możesz korzystać z żurnali mody, przewodników po świecie mody oraz stron internetowych promujących modę, rzed przystąpieniem do wykonania zadania należy wybrać lidera grupy, który podzieli grupę na pary oraz w drodze losowania rozdzieli zadania. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne. Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w pracowni projektowania posiadającej stanowiska projektowania form odzieży (jedno stanowisko dla jednego ucznia), wyposażone w: komputery podłączone do sieci lokalnej z dostępem do Internetu, oprogramowanie do wspomagania procesu projektowania wyrobów odzieżowych oraz stoły kreślarskie, materiały i przybory kreślarskie, zestaw linijek kreślarskich oraz stanowisko komputerowe dla nauczyciela podłączone do sieci lokalnej z dostępem do Internetu, wyposażone w oprogramowanie do wspomagania procesu projektowania wyrobów odzieżowych. onadto pracownia powinna być wyposażona w: drukarkę umożliwiającą drukowanie w formacie A3 (jedna drukarka na dziesięć stanowisk komputerowych), skaner, projektor multimedialny, damskie, męskie i dziecięce manekiny krawieckie. Środki dydaktyczne Tekst przewodni do ćwiczeń, plansze, żurnale mody, dokumentacja techniczno-technologiczna: rysunek modelowy, nożyce, klej, plansze przedstawiające sylwetki ludzkie, tablice do prezentowania prac uczniów, stojaki na plansze. Zalecane metody dydaktyczne Aktywizujące metody kształcenia: pokaz z objaśnieniem, tekst przewodni, ćwiczenie praktyczne. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. Zajęcia należy prowadzić w grupach maksymalnie 15 osobowych. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Sprawdzanie efektów kształcenia będzie przeprowadzone na podstawie prezentacji ćwiczeń, wykonanego plakatu oraz obserwacji czynności uczniów podczas wykonywania zadania. W ocenie należy uwzględnić następujące kryteria ogólne: zgodność projektów z linią mody, poprawność rysunków modelowych, kompozycje kolorystyczne, umiejętność posługiwania się programem komputerowym, estetykę pracy, sposób i czas prezentacji. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 10
dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. 1.2.Dobór materiałów odzieżowych i dodatków krawieckich do asortymentu odzieży Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ (A.h)(2)2. zastosować kompozycje kolorystyczne dla różnych odbiorców; KZ(A.h)(3)2. wskazać materiały i dodatki krawieckie do projektu Klasyfikacja materiałów i dodatków krawieckich. Zasady doboru materiałów odzieżowych do poszczególnych asortymentów wyrobów odzieżowych. wyrobu odzieżowego; KZ(A.h)(5)1. rozróżnić surowce włókiennicze; Dobór dodatków krawieckich i zdobniczych do materiałów odzieżowych. KZ(A.h)(5)2. określić zastosowanie surowców włókienniczy na podstawie ich właściwości; Ubiór, fryzura, makijaż. Kolorystyka ubioru a kolorystyka typu urody. Odzież damska i męska na różne okazje. KZ(A.h)(5)3. wskazać na podstawie właściwości surowiec włókienniczy do rodzaju wyrobu odzieżowego; KZ(A.h)(6)1. rozróżnić wyroby włókiennicze; KZ(A.h)(6)3. określić zastosowanie wyrobów włókienniczych na podstawie właściwości; KZ(A.h)(7)1. rozpoznać materiały odzieżowe ze względu na technikę wytwarzania; KZ(A.h)(7)2. określić zastosowanie materiału odzieżowego; A12.1.(2)1. dobrać rodzaj materiału odzieżowego, dodatki krawieckie i zdobnicze do wyrobu odzieżowego; A12.1.(2)2. zastosować materiał odzieżowy, dodatki krawieckie i zdobnicze do asortymentu odzieży; A12.1.(2)3. zaprezentować projekt stroju kompletnego łącznie z wizażem; lanowane zadanie: Dobór materiałów odzieżowych i dodatków. Dobierz materiały odzieżowe z uwzględnieniem ich właściwości oraz dodatki krawieckie i zdobnicze do otrzymanych 3 projektów ubiorów(damski, męski, dziecięcy). Wyniki swojej pracy przedstaw na plakacie; prezentacji dokona lider grupy. odczas wykonywania zadania możesz korzystać z katalogu materiałów odzieżowych, dodatków krawieckich i rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 11
zdobniczych, żurnali oraz ze stron internetowych promujących modę., Zwrócić uwagę na, dobór materiału odzieżowego, dodatków krawieckich i zdobniczych przeznaczenie wyrobu, estetykę pracy, sposób oraz czas prezentacji (10 min). rzed przystąpieniem do wykonania zadania należy wybrać lidera grupy, który podzieli grupę na pary oraz w drodze losowania rozdzieli zadania. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w pracowni projektowania posiadającej stanowiska projektowania form odzieży (jedno stanowisko dla jednego ucznia), wyposażone w: komputery podłączone do sieci lokalnej z dostępem do Internetu, oprogramowanie do wspomagania procesu projektowania wyrobów odzieżowych oraz stoły kreślarskie, materiały i przybory kreślarskie, zestaw linijek kreślarskich oraz stanowisko komputerowe dla nauczyciela podłączone do sieci lokalnej z dostępem do Internetu, wyposażone w oprogramowanie do wspomagania procesu projektowania wyrobów odzieżowych. onadto pracownia powinna być wyposażona w: drukarkę umożliwiającą drukowanie w formacie A3 (jedna drukarka na dziesięć stanowisk komputerowych), skaner, projektor multimedialny, damskie, męskie i dziecięce manekiny krawieckie. Środki dydaktyczne Tekst przewodni do ćwiczeń, katalogi materiałów odzieżowych, dodatków krawieckich i zdobniczych, żurnale, czasopisma, literatura zawodowa, oraz inne źródła informacji, plansze kolorystyki dla typów urody, chusty do określania typu urody, plansze przedstawiające sylwetki ludzkie, tablice do prezentowania prac uczniów, nożyce, klej. Zalecane metody dydaktyczne Aktywizujące metody kształcenia: pokaz z objaśnieniem, tekst przewodni, ćwiczenie praktyczne. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. Zajęcia należy prowadzić w grupach maksymalnie 15 osobowych. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Sprawdzanie efektów kształcenia będzie przeprowadzone na podstawie prezentacji ćwiczeń, wykonanego plakatu oraz obserwacji czynności uczniów podczas wykonywania zadania. W ocenie należy uwzględnić następujące kryteria ogólne: dobór materiału odzieżowego do projektów wyrobów na podstawie jego właściwości i przeznaczenia wyrobu, dodatków krawieckich i zdobniczych, estetykę pracy, sposób oraz czas prezentacji. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 12
2. Materiałoznawstwo odzieżowe 2.1. Surowce włókiennicze 2.2. Materiały włókiennicze i dodatki krawieckie 2.3. Magazynowanie i konserwacja wyrobów 2.1. Surowce włókiennicze Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(A.h)(5)1. rozróżnić surowce włókiennicze; Klasyfikacja włókien. KZ(A.h)(5)2 określić zastosowanie surowców na podstawie ich właściwości; KZ(A.h)(5)3. wskazać na podstawie właściwości surowiec włókienniczy do rodzaju wyrobu odzieżowego;. H(5)1. zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska w procesie produkcyjnym; KS(10)1. współpracować w zespole; KS(10)2. przezwyciężać bariery komunikacyjne; Włókna naturalne i ich właściwości. Włókna chemiczne i ich właściwości. Zastosowanie włókien. Zasady identyfikacji włókien. rzepisy bhp obowiązujące w pracowni. lanowane zadanie: Mikroskopowa identyfikacja włókiem. Obejrzyj pod mikroskopem włókna, narysuj to, co zaobserwowałeś a następnie sprawdź poprawność wykonania zadania z wzorcami. rzygotowane próbki włókien otrzymasz od nauczyciela, zaobserwuj włókna pod mikroskopem i narysuj ich widok wzdłużny i poprzeczny. Zadanie powinno być wykonane w grupach 2-3. osobowych. o wykonaniu zadania wyniki pracy powinien zaprezentować lider grupy na forum klasy. Kryterium oceny zadania - rozpoznanie surowca, określenie jego właściwości i zastosowanie. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne W pracowni włókienniczej, w której powinny być zorganizowane następujące stanowiska: a) stanowiska do badań surowców (jedno stanowisko dla dwóch uczniów), wyposażone w: mikroskop z oprzyrządowaniem do identyfikacji włókien, sprzęt laboratoryjny wraz z odczynnikami chemicznymi do identyfikacji włókien, lupę tkacką, b) stanowisko komputerowe dla nauczyciela, z dostępem do Internetu, wyposażone w: oprogramowanie do analizy wyników badań laboratoryjnych oraz drukarkę; Środki dydaktyczne w pracowni powinny znajdować się: zestawy próbek surowców włókienniczych, normy dotyczące klasyfikacji włókien i zasad przeprowadzania identyfikacji włókien. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 13
Zalecane metody dydaktyczne ogadanka, pokaz, prezentacja,, burza mózgów, dyskusja dydaktyczna, ćwiczenia praktyczne. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. Ćwiczenia należy prowadzić w grupach do 15 osób z podziałem na zespoły 2-3 osobowe. Każdy uczeń powinien mieć możliwość bezpośredniej identyfikacji surowca Ze względu na różnorodność wyrobów włókienniczych, należy kształtować u uczniów umiejętności rozróżniania surowców oraz określania ich właściwości. Zaleca się, aby uczniowie podczas zajęć korzystali z literatury zawodowej, czasopism, katalogów oraz Internetu, jako źródła pozyskiwania informacji o nowych wyrobach włókienniczych i możliwościach ich zastosowania. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testu wielokrotnego wyboru oraz testu praktycznego. Obserwacja ucznia podczas wykonywania ćwiczeń. W kryterium oceny należy zwrócić uwagę na poprawność wykonania zadań i właściwe zidentyfikowanie surowców. Kryterium oceny wykonania zadania -rozpoznanie surowca, określenie właściwości i zastosowania. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: - dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. - dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. 2.2. Materiały włókiennicze i dodatki krawieckie Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(A.h)(6)1. rozróżnić wyroby włókiennicze; KZ(A.h)(6)2. określić właściwości wyrobów włókienniczych; KZ(A.h)(6)3. określić zastosowanie wyrobów włókienniczych na podstawie właściwości; KZ(A.h)(7)1. rozpoznać materiały odzieżowe ze względu na technikę wytwarzania; KZ(A.h)(7)2. określić zastosowanie materiału odzieżowego; KZ(A.h)(7).3. określić właściwości materiałów odzieżowych; Rodzaje wyrobów włókienniczych. Wyroby włókiennicze liniowe i płaskie. Właściwości i zastosowanie wyrobów włókienniczych. Techniki wytwarzania wyrobów włókienniczych. Właściwości materiałów odzieżowych. Nazwy handlowe wyrobów włókienniczych. Dodatki krawieckie. Materiały podszewkowe, usztywniające, ocieplające. Guziki i inne zapięcia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 14
A.12.1(2).4. scharakteryzować materiały odzieżowe, dodatki krawieckie i zdobnicze; KS(3)1.przewidzieć skutki podejmowanych działań; KS(6)1. zaktualizować wiedzę i doskonalić umiejętności zawodowe; KS(10)2. przezwyciężać bariery komunikacyjne; Nowości w tekstyliach. H(9)3. przestrzegać zasad ochrony środowiska podczas wykonywania zadań zawodowych; lanowane zadanie: Dobór materiału do wyrobu odzieżowego Spośród otrzymanych próbek materiałów włókienniczych wybierz te, które mogą być przeznaczone na wykonanie kostiumu damskiego na jesień. Uzasadnij swój wybór. Jakie właściwości zadecydowały o twoim wyborze? Zadanie powinno być wykonane w grupach 2-3. osobowych. o wykonaniu zadania wyniki pracy powinien zaprezentować lider grupy na forum klasy. Kryterium oceny wykonania zadania wybór materiału o właściwościach odpowiadających przeznaczeniu, uzasadnienie doboru materiału. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne rogram tego działu powinien być realizowany y w pracowni włókienniczej, w której powinny być zorganizowane następujące stanowiska: a) stanowiska do badań materiałów i wyrobów odzieżowych (jedno stanowisko dla dwóch uczniów), wyposażone w: wagę laboratoryjną, lupę tkacką, b) stanowisko komputerowe dla nauczyciela, z dostępem do Internetu, wyposażone w: oprogramowanie do analizy wyników badań laboratoryjnych oraz drukarkę; środki dydaktyczne w pracowni powinny znajdować się: zestawy próbek wyrobów włókienniczych, materiałów odzieżowych wykonanych różnymi technikami, zestawy dodatków krawieckich, normy dotyczące klasyfikacji materiałów i zasad przeprowadzania Zalecany poddział klasy na grupy do 15 osób Środki dydaktyczne: Kolekcja tkanin i dzianin, włóknin i innych wyrobów włókienniczych lansze splotów tkackich zasadniczych i pochodnych; róbki tkanin o splotach modyfikowanych, złożonych, ażurowych i żakardowych. Wzory splotów dzianin rządkowych i kolumienkowych; plansze przedstawiające schemat krosna, plansze przedstawiające schematy powstawania splotów dziewiarskich. Zalecane metody dydaktyczne ogadanka, pokaz, prezentacja, burza mózgów, dyskusja dydaktyczna, ćwiczenia Dominującymi metodami powinny być: metoda ćwiczeń praktycznych, Formy organizacyjne: praca w grupie, indywidualna Ćwiczenia należy prowadzić w grupach do 15 osób z podziałem na zespoły 2-3 osobowe. Każdy uczeń powinien mieć możliwość bezpośredniej identyfikacji wyrobu włókienniczego. Ze względu na różnorodność wyrobów włókienniczych, należy kształtować u uczniów umiejętności rozróżniania wyrobów oraz określania ich właściwości. Zaleca się,, aby uczniowie podczas zajęć korzystali z literatury zawodowej, czasopism, katalogów oraz Internetu, jako źródła pozyskiwania informacji o nowych wyrobach włókienniczych i możliwościach ich zastosowania. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testu wielokrotnego wyboru oraz testu praktycznego. Obserwacja ucznia podczas wykonywania ćwiczeń. Kryterium oceny wykonania zadania wybór materiału o właściwościach odpowiadających przeznaczeniu oraz uzasadnienie dokonanego wyboru. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 15
Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: - dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. - dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. 2.3 Magazynowanie i konserwacja materiałów i wyrobów odzieżowych Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(A.h)(11)1. rozróżnić metody konserwacji materiałów i wyrobów odzieżowych; KZ(A.h)(11)2. rozpoznać oznaczenia konserwacji materiałów i wyrobu odzieżowego; KZ(A.h)(11)3. wskazać sposoby konserwacji materiałów i wyrobów odzieżowych ze względu na rodzaj surowca włókienniczego; KS(3)1. przewidziećć skutki podejmowanych działań; KS(6)2. zaktualizować wiedzę z zakresu przepisów H; H(9)1. dokonać analizy przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska podczas wykonywania zadań zawodowych; H(9)2. przestrzegać wszystkich zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów ochrony przeciwpożarowej podczas wykonywania zadań zawodowych; p p Magazyn surowców i wyrobów gotowych. Konserwacja wyrobów odzieżowych. Znaki określające sposób konserwacji wyrobu. Magazynowanie i przechowywanie surowców, materiałów oraz wyrobów gotowych. Zasady bhp obowiązujące podczas wykonywania konserwacji wyrobów. lanowane zadanie: Oznakowania na etykiecie uwzględniające sposób konserwacji wyrobu Zaproponuj znaki informacyjne na etykiecie jaką należy umieścić w sukience wełnianej wykonanej z dzianiny. zas wykonania 10 minut. Kryterium oceny -poprawność doboru znaków informacyjnych do składu surowcowego wyrobu(wełna), techniki wykonania wyrobu (dzianina) oraz czas opracowania etykiety. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne rogram tego działu powinien być realizowany w pracowni włókienniczej, w której powinny być zorganizowane następujące stanowiska: a) stanowiska do badań materiałów i wyrobów odzieżowych (jedno stanowisko dla dwóch uczniów), wyposażone w: wagę laboratoryjną, lupę tkacką, rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 16
b) stanowisko komputerowe dla nauczyciela, z dostępem do Internetu, Środki dydaktyczne: w pracowni powinny znajdować się: zestawy próbek wyrobów włókienniczych, materiałów odzieżowych wykonanych różnymi technikami, zestawy dodatków krawieckich, Instrukcje do ćwiczeń, tablice z symbolami konserwacji wyrobów, fachowa literatura Zalecane metody dydaktyczne; pogadanka, pokaz, prezentacja, burza mózgów, dyskusja dydaktyczna, ćwiczenia. Formy organizacyjne: praca w grupie, indywidualna Ćwiczenia należy prowadzić w grupach do 15 osób z podziałem na zespoły 2-3 osobowe. Każdy uczeń powinien mieć możliwość bezpośredniej identyfikacji wyrobu włókienniczych. Zaleca się, aby uczniowie podczas zajęć korzystali z literatury zawodowej, czasopism, katalogów oraz Internetu, jako źródła pozyskiwania informacji zawodowych. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testu wielokrotnego wyboru oraz testu praktycznego. Obserwacja ucznia podczas wykonywania ćwiczeń. Kryterium oceny zadania to poprawność, doboru znaków informacyjnych, staranność opracowania etykiety oraz czas wykonania zadania. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: - dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. - dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 17
3. Maszyny i urządzenia w produkcji wyrobów odzieżowych 3.1. Maszyny szwalnicze 3.2. Maszyny i urządzenia krojcze i do termicznej obróbki odzieży 3.1. Maszyny szwalnicze Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych: lub Kategoria taksonomiczna KZ(A.h)(12)5. wymienić kryteria klasyfikacji maszyn szwalniczych; KZ(A.h)(12)6. opisać budowę podstawowych maszyn do szycia i ich zastosowanie; KZ(A.h)(13)1. rozróżniać podstawowe mechanizmy w maszynach szwalniczych; KZ(A.h)(10)3. opisać klasyfikacje ściegów maszynowych według obowiązujących norm; KZ(A.h)(10)1. zidentyfikować ściegi maszynowe; KZ(A.h)(10)4. określić zastosowanie ściegów podstawowych maszyn szwalniczych; KZ(A.h)(10)5. określić parametry podstawowych rodzajów ściegów; A.12.1.(7)1. dobrać maszyny i urządzenia odzieżowe do szycia w zależności od rodzaju materiału odzieżowego i rodzaju operacji technologicznej; A.12.1.(7)2. wskazać zastosowanie różnych rodzajów szwów technologicznych; A.12.1.(8)1. dobrać oprzyrządowanie maszyn szwalniczych do rodzaju materiału i rodzaju operacji technologicznej; A.12.1.(8)2. dokonać klasyfikacji igieł maszynowych i określić zasady ich doboru; H(4)1. dokonać analizy możliwych zagrożeń dla zdrowia i życia człowieka oraz mienia i środowiska związane z wykonywaniem zadań zawodowych podczas wykonywania wzorów odzieży; Materiał kształcenia Klasyfikacja maszyn szwalniczych. udowa zewnętrzna maszyny szwalniczej. Mechanizmy biorące udział w procesie tworzenia ściegu w maszynach szwalniczych. Zasada tworzenia ściegu stębnowego i zyg zag Igły maszynowe, rodzaje igieł. Klasyfikacja ściegów i szwów według norm. arametry ściegów. Mechanizmy transportu zszywanych warstw materiału. Maszyny specjalistyczne. Automaty szwalnicze. Oprzyrządowanie maszyn szwalniczych. Zasady bhp przy obsłudze maszyn szwalniczych. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 18
H(5)1. zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska w procesie produkcyjnym; H(5)2. określić zagrożenia podczas wykonywania zadań na wszystkich etapach procesu produkcyjnego; KS(5)1. określić sposoby radzenia ze stresem; KS(5)2. radzić sobie ze stresem podczas wykonywania zadań zawodowych; KS(6)1.zaktualizować wiedzę i doskonalić umiejętności zawodowe; lanowane zadanie: Dobór oprzyrządowania do maszyn szwalniczych. Dobierz oprzyrządowanie maszyn potrzebne do wykonania określonych szwów pokazanych w próbniku. Wyjaśnij cel stosowania oprzyrządowania maszyn przy konfekcjonowaniu wyrobów. Wymień rodzaje oprzyrządowania stosowane w maszynach szwalniczych i określ rodzaj operacji technologicznych, w których stosuje się różne rodzaje oprzyrządowania. racę przedstaw w tabeli. Zwróć uwagę na cel stosowania oprzyrządowania maszyn szwalniczych, rodzaje oprzyrządowania maszyn i ich zastosowanie do określonych operacji technologicznych. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w pracowni technologii wyposażonej w: modele maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle odzieżowym, schematy kinematyczne maszyn szwalniczych, plansze przedstawiające działanie mechanizmów tworzących ścieg oraz powstawanie ściegów w maszynach szwalniczych, katalogi maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle odzieżowym, katalogi ściegów i szwów maszynowych, normy obowiązujące w przemyśle odzieżowym dokumentacje techniczno-technologiczne wyrobów odzieżowych, tablice z symbolami graficznymi węzłów technologicznych, tablice znaków informacyjnych dotyczących konserwacji odzieży; Środki dydaktyczne Aktualne normy obowiązujące w przemyśle odzieżowym, instrukcje obsługi i konserwacji maszyn szwalniczych, katalogi z oprzyrządowaniem maszyn szwalniczych, katalogi rodzajów igieł szwalniczych, katalogi z próbkami szwów wykonanych przy pomocy różnego oprzyrządowania, programy multimedialne z zakresu budowy i zastosowania podstawowych maszyn szwalniczych. Zalecane metody dydaktyczne ogadanka, pokaz, prezentacja, burza mózgów, dyskusja dydaktyczna, ćwiczenia. Formy organizacyjne Zajęcia prowadzone w zespole klasowym z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Ocenie podlega prawidłowa analiza celowości stosowania oprzyrządowania maszyn szwalniczych, oraz przejrzyste przedstawienie różnych rodzajów oprzyrządowania i jego zastosowania do poszczególnych operacji technologicznych w formie tabelarycznej. Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testu wielokrotnego wyboru i ćwiczeń praktycznych. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 19
3.2 Maszyny i urządzenia krojcze i do termicznej obróbki odzieży Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych: lub Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(A.h)(12)7. okreslić maszyny i urządzenia krojowni i ich zastosowanie; Klasyfikacja maszyn i urządzeń KZ(A.h)(13)2. rozróżnić podstawowe mechanizmy w maszynach krojczych; krojowni. KZ(A.h)(13)3. rozróżnić podstawowe mechanizmy w maszynach i urządzeniach Maszyny przygotowawcze. do termicznej obróbki odzieży; Maszyny krojcze przenośne i KZ(A.h)(12)8. określić maszyny i urządzenia prasowalnicze i ich zastosowanie; stacjonarne. KZ(A.h)(12)9. określić rodzaje pras do klejenia i ich zastosowanie; Komputerowe metody i programy H(4)1. dokonać analizę możliwych zagrożeń dla zdrowia i życia człowieka oraz stosowane do rozkroju materiałów. mienia i środowiska związane z wykonywaniem zadań zawodowych podczas rzepisy bhp podczas obsługi maszyn i wykonywania wzorów odzieży; urządzeń krojowni. H(4).2. scharakteryzować sposoby przeciwdziałania zagrożeniom przy Obróbka parowo cieplna odzieży. wykonywaniu zadań zawodowych; arametry prasowania. H(5)1. zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony Narzędzia i przybory do prasowania przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska w procesie produkcyjnym; ręcznego. Maszyny i urządzenia do obróbki H(5)2. określić zagrożenia podczas wykonywania zadań na wszystkich etapach parowo cieplnej. proces produkcyjnego; Techniki prasowania. KS(5)1. określić sposoby radzenia ze stresem; Zasady bhp przy prasowaniu. KS(5)2. radzić sobie ze stresem podczas wykonywania zadań zawodowych; KS(6)1.zaktualizować wiedzę i doskonalić umiejętności zawodowe; lanowane zadanie: Obsługa maszyn i urządzeń do termicznej obróbki odzieży. Uzasadnij jakie środki ostrożności zachowasz przy prasowaniu żelazkiem i jakie przy prasowaniu prasą prasowalniczą? Zwróć uwagę na zagrożenia występujące na stanowisku prasowania ręcznego i stanowisku prasowania maszynami prasowalniczymi - rozpoznaj je. odaj przykłady zagrożeń i zastosowania odpowiednich środków ochronnych i przepisów bhp obowiązujących na tych stanowiskach pracy. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 20
Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w pracowni technologii wyposażonej w: modele maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle odzieżowym, schematy kinematyczne maszyn szwalniczych, plansze przedstawiające działanie mechanizmów tworzących ścieg oraz powstawanie ściegów w maszynach szwalniczych, katalogi maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle odzieżowym, katalogi ściegów i szwów maszynowych, normy obowiązujące w przemyśle odzieżowym dokumentacje techniczno-technologiczne wyrobów odzieżowych, tablice z symbolami graficznymi węzłów technologicznych, tablice znaków informacyjnych dotyczących konserwacji odzieży; Środki dydaktyczne Aktualne normy obowiązujące w przemyśle odzieżowym, instrukcje obsługi i konserwacji maszyn szwalniczych, katalogi z oprzyrządowaniem maszyn szwalniczych, katalogi rodzajów igieł szwalniczych, programy multimedialne z zakresu budowy i zastosowania podstawowych maszyn szwalniczych. Zalecane metody dydaktyczne ogadanka, pokaz, prezentacja, burza mózgów, dyskusja dydaktyczna, ćwiczenia. Formy organizacyjne Zajęcia prowadzone w zespole klasowym z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Uczniowie powinni rozpoznać zagrożenia jakie występują podczas obsługi różnych urządzeń do obróbki parowo cieplnej wyrobów odzieżowych oraz podać sposoby i środki ochrony tym zagrożeniom przeciwdziałające. Ocenie powinna podlegać również znajomość przepisów bhp obowiązujących w tym zakresie. Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testu wielokrotnego wyboru i ćwiczeń praktycznych. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 21
4. Konstrukcja odzieży 4.1. Antropometria. 4.2. Modelowanie form odzieży dla różnych grup wiekowych. 4.3. Modelowanie form odzieży na figury nietypowe. 4.1. Antropometria Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(A.h)(8)1. dokonać interpretacji pojęć z zakresu antropometrii; KZ(A.h)(8)2. określić zasady wykonywania pomiarów omiary antropometryczne Oznaczenia i symbolika pomiarów. Tabele antropometryczne. krawieckich; KZ(A.h)(8)3. ocenić poprawność przeprowadzonych D Modelowanie form odzieży. omiary krawieckie. pomiarów krawieckich; KZ(A.h)(8)4. określić sposób przeprowadzenia pomiaru roporcje sylwetki ludzkiej. Metody wykonywania form odzieży. krawieckiego; KZ(A.h)(8)5. wskazać pomiary krawieckie potrzebne do wykonania projektu wyrobu odzieżowego; KZ(A.h)(8)6 zastosować symbolikę pomiarów ciała; A.12.1(1)1. zastosować zasady wykonywania pomiarów krawieckich; A12.1(1)2. wykonać pomiary krawieckie dla określonego wyrobu odzieżowego; KS(2)1.zaproponować możliwości rozwiązania realizowanych zadań; KS(2)2. zrealizować działania zgodnie ze swoimi pomysłami; KS(10)1.współpracować w zespole; KS(10)2. przezwyciężać bariery komunikacyjne; lanowane zadanie omiary krawieckie. Wykonaj pomiary krawieckie niezbędne do uszycia spódnicy damskiej dla określonego odbiorcy. omiarów krawieckich do wykonania spódnicy dokonaj na uczestniku z grupy (koleżanka/kolega)a następnie zapisz je za pomocą symboli. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 22
Zwrócić uwagę na poprawne przeprowadzanie pomiarów krawieckich i symbolikę pomiarów ciała. Zadanie należy wykonać w grupach 2-osobowych. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w pracowni modelowania odzieży, posiadającej stanowiska do modelowania form odzieży (jedno stanowisko dla jednego ucznia), stoły kreślarskie, materiały i przybory kreślarskie, zestaw linijek kreślarskich, damskie, męskie i dziecięce manekiny krawieckie, taśmy krawieckie. Środki dydaktyczne Tekst przewodni do ćwiczeń, plansze przedstawiające sylwetki ludzkie, plansze z podstawowymi i kontrolnymi pomiarami krawieckimi, literatura zawodowa z zakresu antropometrii, tabele antropometryczne. Zalecane metody dydaktyczne Aktywizujące metody kształcenia: pokaz z objaśnieniem, ćwiczenie praktyczne, metoda projektów lub tekst przewodni. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. Zajęcia należy prowadzić w grupach maksymalnie 15 osobowych. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Sprawdzanie efektów kształcenia będzie przeprowadzone na podstawie prezentacji ćwiczeń, przeprowadzonych pomiarów krawieckich i obserwacji czynności podczas wykonywania zadania. W ocenie należy uwzględnić następujące kryteria ogólne: poprawność przeprowadzonych pomiarów krawieckich i symbolikę zapisu. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. 4.2. Modelowanie form odzieży dla różnych grup wiekowych Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(A.h)(1)1. wykonać rysunek modelowy wyrobu Wzornictwo i funkcjonalność ubiorów dziecięcych. odzieżowego; Surowce włókiennicze na ubiory dziecięce. KZ(A.h)(1)3. określić zasady wykonania rysunku Konstrukcja wybranych standardów odzieży dla I i II grupy modelowego wyrobu odzieżowego; wiekowej. KZ(A.h.)(2)1. zastosowaćć kompozycje kolorystyczne Modelowanie form wyrobów dziecięcych. dla różnych wyrobów odzieżowych; KZ(A.h.)(2)2. zastosować kompozycje kolorystyczne Konstrukcja i modelowanie wyrobów damskich na górną i dolną część ciała dla różnych odbiorców; KZ(A.h)(3)1. odczytać projekt wyrobu odzieżowego; Konstrukcja i modelowanie wyrobów męskich na górną i dolną część ciała KZ(A.h)(3)2. wskazać materiały i dodatki krawieckie do rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 23