Elizabeth Taylor
wychowanie to wyposażanie dziecka w wiedzę i umiejętności, które będą mu potrzebne w dorosłym życiu wędka czy ryba? nie powinniście wykonywać czynności za dzieci tylko mu przy nich asystować
Kiedy wycinasz coś za mnie, Piszesz coś za mnie, Otwierasz coś za mnie, Ustawiasz coś za mnie, Rysujesz coś za mnie, Znajdujesz coś za mnie...uczę się jedynie, że ty robisz to wszystko lepiej ode mnie.
przeanalizował losy 84 dzieci w czterech okresach ich życia: w przedszkolu, około 10. roku życia, gdy miały 15 lat i po 20. roku życia okazało się, że dzieci, które zaczęły pomagać rodzicom w wieku 3 lub 4 lat w obowiązkach domowych, nie tylko miały lepsze relacje z rodziną i przyjaciółmi, osiągały lepsze wyniki na studiach i miały większe szanse na sukces zawodowy, do tego były bardziej samowystarczalne, w porównaniu z tymi, które nie miały obowiązków domowych lub zaczęły je wykonywać jako nastolatki
jesteśmy najważniejszym wzorem do naśladowania dla swoich dzieci. Jeśli jako rodzice "robimy prace domowe z poczuciem zaangażowania, cierpliwości i humoru, nasze dzieci będą robić tak samo" możemy pokazać, że prace domowe są nudne i należy ich unikać za wszelką cenę albo odwrotnie, można pokazać, że są to zadania, które muszą być wypełnione, i aby nasza rodzina działała sprawnie każdy w rodzinie ma jakieś zadanie i musi je wykonać małe dziecko w naturalny sposób chce być częścią rodziny i chce pomagać
w psychologii umiejętność czekania na nagrodę nazywamy samokontrolą - to jedna z najważniejszych zdolności jaką nabywa człowiek w pierwszych etapach rozwoju umiejętność odraczania nagrody jest lepszą gwarancją sukcesu niż inteligencja (jeśli jest w normie) cechy ważne dla osiągnięcia sukcesu: wytrwałość, ciekawość, optymizm i samokontrola
ustal zasady - mogą one dotyczyć np. nauki. Jasno określ czas nauki i czas odpoczynku konsekwencje - ustalcie razem co dziecko może zyskać stosując się do określonych zasad, a co może stracić. Pokaż, że swoimi wyborami może decydować co jest ważne i jakie będą tego rezultaty nie kontroluj - daj dziecku trochę swobody. Nie stój nad nim i nie sprawdzaj czy już skończyło lekcje. Pozwól mu na samodzielność wspieraj - chwal i zachęcaj pozwól źle wybierać - pozwól dziecku podejmować złe decyzje. Nie ma nic bardziej skutecznego jak uczenie się na własnych błędach
pomagać w przygotowywaniu posiłków (np. obieranie jajka, mieszanie ciasta, lepienie klusek, układanie dodatków na kanapkach itd.); samodzielnie odnosić talerze, sztućce, kubek po zjedzonym posiłku; wyjmować sztućce i naczynia ze zmywarki (bez noży i pod nadzorem dorosłego); segregować zabawki wg rodzaju; pomagać w segregowaniu brudnych ubrań na białe i kolorowe; rozpakowywać zakupy pod kontrolą osoby dorosłej ubierać się samodzielnie (po wcześniejszym treningu może już samo wkładać koszulki, spodnie, skarpetki czy odzież wierzchnią; może być jeszcze problem z zapinaniem guzików i suwaków oraz zakładaniem rajstop i jest jeszcze za wcześnie na ruchy tak precyzyjne, jak wiązanie butów czy kokardek).
samodzielnie się ubierać; ścielić łóżko; wynosić śmieci; pakować i opróżniać zmywarkę; nakrywać do stołu; Pamiętaj: Obowiązki domowe nie dotyczą tylko dziecka, ale całej rodziny. Jeżeli uzgadniamy z dzieckiem zasady obowiązujące w domu, bądźmy konsekwentni zarówno w stosunku do dziecka, jak i innych członków rodziny. sprzątać swój pokój; myć podłogi i lustra, ścierać kurze, zamiatać i odkurzać (pod okiem dorosłego); układać ubrania do szuflad i szafek (ze wskazówkami od rodziców); rozwieszać pranie na podłogowej suszarce; składać pranie i je segregować; podlewać rośliny (pod okiem dorosłego); pakować plecak (też jeszcze pod okiem rodzica); samodzielnie przygotowywać prosty posiłek (np. kanapkę); dbać o zwierzęta domowe (czesanie psa i kota, sprzątanie po gryzoniach itd.); rozpocząć naukę obsługi urządzeń kuchennych, jak mikrofalówka, czajnik, kuchenka czy toster.
rozwija kreatywność gdy dziecko może bawić się czasem bez podpowiedzi dorosłych, różne zajęcia wymyśla sobie samo a dzięki temu rozwija swoją pomysłowość i kreatywność daje odpocząć umysłowi w wolniejszych, nawet nieco nudnych chwilach dziecko rozluźnia swoją uwagę, więc jego umysł może chwilę odetchnąć przed podjęciem nowej aktywności chroni przed kapryśnymi zachowaniami dziecka jeśli dziecko często bywa kapryśne i płaczliwe, przyczyną może być nadmiar wydarzeń w ciągu dnia. Takie nagromadzenie przeżyć zwyczajnie dziecko męczy i stresuje. Obniż więc trochę poprzeczkę, pamiętając, że dla kilkulatka nawet zwykła wyprawa na plac zabaw jest już sporym wydarzeniem oraz okazją do ciekawych obserwacji uczy doceniania tego, co dziecko już posiada choć dziecko ma mnóstwo zabawek, stale domaga się nowych? Bywa, że nadmiar lalek czy autek przytłacza i dlatego trudno jest mu skoncentrować się na tym, co już ma. Zachęć dziecko, żeby inaczej niż dotąd wykorzystało swoje zabawki, dzięki temu rozwinie swoją wyobraźnię!
gdy już jesteśmy z dzieckiem, to bądźmy w pełni - odłóżmy telefon, komputer, wyłączmy telewizor nawet kilkanaście minut dziennie takiej jakości kontaktu może znacznie poprawić naszą relację z dzieckiem, dać mu poczucie bezpieczeństwa, zrozumienia, pomoże zbudować zaufanie
najnowsze badania wykazały, że aktywność ruchowa ma znaczenie także dla umysłu. Wysiłek fizyczny może sprawić, że będziemy bardziej bystrzy i skuteczniejsi w wykonywaniu różnych zadań. John J. Ratey, profesor psychiatrii w Szkole Medycznej Harvardu, jest zdania, że faktycznie ćwiczy się nie dla ciała, ale dla umysłu. Wysiłek ma bowiem pozytywny wpływ na nastrój, witalność, szybkość reakcji oraz dobre samopoczucie. Ruch jest zbawienny także dla dzieci z ADHD. Wystarczy 15 minut aktywności przed lekcją, by zredukować zachowania nadpobudliwe aż o połowę. Najnowsze badania przeprowadzone na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku pokazują, że wysiłek fizyczny stymuluje tworzenie się nowych komórek nerwowych w hipokampie, strukturze mózgu odpowiedzialnej między innymi za zapamiętywanie i uczenie się
w załączniku omówiono 17 obszarów rozwojowych tutaj przedstawię 5 obszarów
obdarza uwagą dzieci i dorosłych, aby rozumieć to, co mówią i czego oczekują; grzecznie zwraca się do innych w domu, w przedszkolu, na ulicy przestrzega reguł obowiązujących w społeczności dziecięcej (stara się współdziałać w zabawach i w sytuacjach zadaniowych) oraz w świecie dorosłych w miarę samodzielnie radzi sobie w sytuacjach życiowych i próbuje przewidywać skutki swoich zachowań wie, że nie należy chwalić się bogactwem i nie należy dokuczać dzieciom, które wychowują się w trudniejszych warunkach, a także że nie należy wyszydzać i szykanować innych umie się przedstawić: podaje swoje imię, nazwisko i adres zamieszkania; wie, komu można podawać takie informacje.
umie poprawnie umyć się i wytrzeć oraz umyć zęby właściwie zachowuje się przy stole podczas posiłków, nakrywa do stołu i sprząta po sobie samodzielnie korzysta z toalety samodzielnie ubiera się i rozbiera, dba o osobiste rzeczy i nie naraża ich na zgubienie lub kradzież utrzymuje porządek w swoim otoczeniu
zwraca się bezpośrednio do rozmówcy, stara się mówić poprawnie pod względem artykulacyjnym, gramatycznym, fleksyjnym i składniowym mówi płynnie, niezbyt głośno, dostosowując ton głosu do sytuacji lub komunikuje się w inny zrozumiały sposób uważnie słucha, pyta o niezrozumiałe fakty i formułuje dłuższe wypowiedzi o ważnych sprawach w zrozumiały sposób mówi lub w inny sposób komunikuje o swoich potrzebach i decyzjach.
Rywalizacja czy Współpraca Modelowanie Porównywanie Generalizowanie Samoocena Nowe umiejętności Zrozumienie Osobny człowiek Rodzic-helikopter Dzieciocentryzm Potrzeby rodzica