Kampinoski Park Narodowy

Kampinoski P.N Historia Kampinoskiego P.N Fauna Kampinoskiego P.N Flora Kampinoskiego P.N Szlaki Turystyczne Kampinoskiego P.N Galeria

Kampinoski Park Narodowy polski park narodowy utworzony w 1959 roku w województwie warszawskim (obecnie województwo mazowieckie). 21 stycznia 2000 KPN został wpisany na światową listę rezerwatów biosfery UNESCO. Obejmuje tereny Puszczy Kampinoskiej w pradolinie Wisły, w zachodniej części Kotliny Warszawskiej. W puszczy, która jest pozostałością po Puszczy Mazowieckiej, zaczęto karczowanie polan, uprawę ziemi i budowę osad w XVII w. Osady rozrastały się w miarę powiększania areału rolnego. W XX wieku sytuacja uległa zmianie. Od końca lat 70. ziemia jest wykupowana przez KPN i stopniowo zalesiana, a osadnictwo ograniczane. Na odtworzenie boru potrzeba 150 lat, by powstał najbardziej cenny drzewostan grądowy 350 do 400 lat. Powierzchnia parku wynosi 38 544 ha, powierzchnia otuliny 37 756 ha. Wydmy powstałe w pradolinie Wisły i obszary bagienne są najbardziej charakterystycznymi elementami tutejszego krajobrazu. Wydmy Parku uważane są za najlepiej zachowany kompleks wydm śródlądowych w skali Europy. Tak kontrastowe środowiska sprzyjają różnorodności świata roślin i zwierząt. Bagna porośnięte są roślinnością łąkową, turzycami, zaroślami i lasami bagiennymi, do których należą występujące w Parku lasy olsowe i łęgowe. Najczęściej spotykanym w Puszczy Kampinoskiej zespołem leśnym jest kontynentalny bór sosnowy świeży. Z dębów stanowiących tu ważną domieszkę około 10% występują trzy gatunki, dwa rodzime: dąb szypułkowy i dąb bezszypułkowy oraz pochodzący z Ameryki dąb czerwony. Dalej

Park i dolina nieuregulowanej Wisły ze starorzeczami, piaszczystymi, wyspami i zaroślami stanowią ważne miejsce bytowania wielu zwierząt. Wśród nich znajdują się gatunki przywrócone naturze: łoś będący symbolem parku, bóbr oraz ryś. Tereny Parku mają bogatą historię, związaną z walkami o niepodległość. Miały tu miejsce walki powstańcze w 1794 i 1863, walki armii Poznań we wrześniu 1939, a także walki w 1944. Znajdują się tu: mogiły powstańców z 1863, cmentarz partyzantów, jak również cmentarz w Palmirach, na którym spoczywają Polacy rozstrzelani przez Niemców w latach 1939-1944. Na terenie parku dozwolona jest turystyka piesza, rowerowa i konna. Służą jej znakowane szlaki turystyczne o długości około 360 km oraz Kampinoski Szlak Rowerowy o długości 144,5 km. W okresie wiosenno-letnim bardzo atrakcyjnym środkiem dojazdu na północno-zachodni skraj parku, do Wilczy Tułowskich, jest zabytkowa kolej wąskotorowa z Sochaczewa. Obszar parku został uznany przez Parlament Europejski za ostoję ptaków o randze europejskiej. W 2000 KPN wraz z otuliną został wpisany na listę rezerwatów biosfery jako Rezerwat Biosfery Puszcza Kampinoska. Strefę centralną rezerwatu tworzą obszary ochrony ścisłej parku, strefę buforową obszary ochrony częściowej i krajobrazowej, zaś strefą przejściową jest otulina Dalej

Położenie woj. mazowieckie Data utworzenia 16 stycznia 1959 Powierzchnia - leśna - uprawna - wodna 385,44 km² 275,66 km² 79,5 km² 1,84 km² Pow. ochrony - ścisłej - częściowej - krajobrazu 46,38 km² 309,9 km² 29,16 km² Powierzchnia otuliny 377,56 km² Długość szlaków turystycznych 1230,8 km Odwiedzających rocznie Powrót

NIECO HISTORII Po utworzeniu Kampinoskiego Parku Narodowego w 1959 r. edukacją zajmowali się pracownicy naukowi oraz służby terenowe. Początkiem zinstytucjonalizowanej edukacji było utworzenie w 1964 r. w budynku dawnej kasjerówki nadleśnictwa Kampinos Muzeum Puszczy Kampinoskiej. W 1974 r. wytyczono trzy ścieżki przyrodnicze (pierwsze w Polsce), umożliwiające zwiedzającym samodzielne poznawanie przyrody. W 1990 r. utworzony został Ośrodek Dydaktyczno-Muzealny im. Jadwigi i Romana Kobendzów w Granicy k. Kampinosu w skład którego weszło Muzeum Puszczy Kampinoskiej. Była to obok podobnego ośrodka w Ojcowskim PN pierwsza tego typu placówka edukacyjna w polskich parkach narodowych. Ośrodek od razu zaproponował nowe formy działalności, m.in. programy kierowane do miejscowych szkół oraz zajęcia terenowe i warsztaty bezpośrednio angażujące uczestników w proces poznawczy. W 1992 r. został wydany pierwszy numer kwartalnika Puszcza Kampinoska. Odpowiedzią na rosnące zainteresowanie ofertą edukacyjną, zwłaszcza na zajęcia specjalistyczne, było utworzenie w 1997 r. Centrum Edukacji KPN w Izabelinie, które rok później rozpoczęło swoją działalność. Baza lokalowa pozwoliła na rozszerzenie oferty edukacyjnej o nowe metody, m.in. szkolenia, warsztaty, konferencje i festiwale o zasięgu ogólnopolskim i międzynarodowym. Obie te jednostki są głównymi ośrodkami parku, na bazie których jest prowadzona działalność edukacyjną KPN. W 2002 r. w Ośrodku Hodowli Żubrów w Smardzewicach została wydzielona zagroda pokazowa żubrów dla celów edukacyjnych i turystycznych. Ośrodek zainaugurował swoja działalność w 2003 r. Od 2009 r. ukazuje się kwartalnik dla dzieci i młodzieży Łoszak. W 2011 roku miała miejsce częściowa renowacja ekspozycji stałej Przyroda i historia Puszczy Kampinoskiej w Centrum Edukacji. Powrót

FAUNA Łoś (od 1951r.) Bóbr (w kwietniu 1980 r. zostało wypuszczonych 7 osobników) Ryś (od 1992 r.) Wilk Wydra europejska Kuna leśna Lis Jeż wschodni Jenot azjatycki Sarna Jeleń Dzik Nietoperz Borsuk europejski Dalej

PTAKI Sowa błotna Bocian biały Bocian czarny Żuraw Derkacz Bąk zwyczajny Bączek Zimorodek zwyczajny Wodniczka Orlik krzykliwy Błotniak Ribtwy Dzięcioły Puchacz Powrót

FLORA o Dąb o Brzoza o Jesion o Olcha o Topola Powrót

SZLAKI TURYSTYCZNE KAMPINOSKIEGO P.N Dalej

SZLAKI PIESZE SZLAKI TURYSTYCZNE W KAMPINOSKIM PARKU NAROSOWYM Szlaki główne: Główny Szlak Puszczy Kampinoskiej (Dziekanów Leśny Wiersze Brochów) 55,8 km Północny Szlak Leśny im. Teofila Lenartowicza (Śladów Piaski Królewskie Janówek) 39,6 km Południowy Szlak Leśny (Dziekanów Leśny Granica Żelazowa Wola) 56,1 km Południowy Szlak Krawędziowy (Kampinos Granica Leszno Dąbrowa Leśna) 49,8 km Północny Szlak Krawędziowy (Tułowice Grochale Nowe Modlin) 41,0 km Szlak im. Powstańców Warszawskich (Leszno Wiersze Truskaw) 19,5 km Szlak im. Aleksandra Janowskiego (Leoncin Stara Dąbrowa Leszno) 21 km Szlak im. Zygmunta Padlewskiego (Kampinos Granica Nowe Polesie) 16,3 km SZLAKI ŁĄCZNIKOWE: Szlak im. Stefana Żeromskiego (Wólka Węglowa Uroczysko Na Miny) 7,3 km Podwarszawski Szlak Pamięci (Laski Wólka Węglowa) 11,7 km Szlak Przechadzkowy (Izabelin Wólka Węglowa) 7,3 km Szlak im. Antoniego Trębickiego (Palmiry Mogilny Mostek) 2,6 km Szlak im. Kazimierza W. Wójcickiego (Truskaw Palmiry) 11,5 km Palmirski Szlak Łącznikowy (Cmentarz Palmiry Truskaw) 3,5 km Szlak Borowy (Nowiny Krzywa Góra) 4 km Brochowski Szlak Łącznikowy (Brochów Borowa Góra) 8,3 km Dalej

SZLAKI ROWEROWE: Szlak główny Kampinoski Szlak Rowerowy (wokół KPN) 144,5 km Szlaki łącznikowe: z Niepokalanowa, Sochaczewa, Secymina, Modlina, Czosnowa, Dziekanowa i Starego Bemowa Szlak Wisły (z Powsina przez Powiśle). Szlak Wisły (z Chomiczówki). Powrót

GALERIA FAUNY KAMPINOSKIEGO P.N Dalej

GALERIA FLORA KAMPINOSKIEGO P.N Dalej

Źródła: www.kampinoski-pn.gov.pl www.google grafika.pl www.wikipedia.pl

Dziękujemy za uwagę klasa VI B