INFORMACJE DLA AUTORÓW PERSPECTIVA LEGNICKIE STUDIA TEOLOGICZNO-HISTORYCZNE Redakcja przyjmuje artykuły, które nie były nigdzie publikowane. Artykuły powinny być wcześniej poddane korekcie stylistyczno-językowej. Informujemy, że każdy artykuł przed opublikowaniem podlega recenzji naukowej. Decyzja o kolejności drukowania nadesłanych materiałów należy do redakcji. Za pomocą poczty e-mail lub zwykłej poczty należy przekazać pisemną zgodę na publikację artykułu na stronach internetowych. Artykuł niespełniający poniższych wymogów nie zostanie przyjęty do publikacji. 1. Liczba stron artykułu (wraz z wszelkimi dodatkami, np. zdjęciami, tabelami, wykresami) nie więcej niż 15 stron formatu A4. 2. Tekst napisany czcionką wielkości 12 pkt. 3. Odległość między wierszami (interlinia): 1,5. 4. Tekst powinien składać się z krótkiego wstępu, kilku części poprzedzonych śródtytułami oraz zakończenia. 5. Format cytatu w tekście artykułu: czcionka zwykła (nie kursywa czy bold). Cytat zawsze umieszczamy w cudzysłowie. 6. Przypisy muszą być opracowane według formatu znajdującego się poniżej (i na stronie internetowej: www.perspectiva.pl). 7. Należy dołączyć streszczenie w języku polskim wielkości od 3 do 8 linii tekstu (jeśli możliwe to również w języku obcym wraz z przetłumaczonym tytułem). Jeżeli cały artykuł napisany jest w języku obcym, należy dostarczyć obszerniejsze streszczenie w języku polskim (2-4 strony formatu A4). 8. Nota o autorze powinna zawierać: imię i nazwisko, tytuł naukowy, ośrodek naukowy, uczelnię, stanowisko, adres do korespondencji, numer telefonu, e-mail. 9. Należy dołączyć pełną bibliografię pozycji wykorzystanych podczas opracowania artykułu, jak również dokładny wykaz zastosowanych skrótów (bibliografii nie drukujemy). Każdy ze skrótów należy wprowadzić do tekstu według wzoru: Kodeks prawa kanonicznego (dalej skrót: KPK). 10. Redakcja zastrzega sobie możliwość dokonywania niezbędnych korekt. Recenzje i omówienia najnowszych pozycji książkowych oraz sprawozdania z sesji czy konferencji naukowych nie powinny przekraczać 3 stron wydruku (format A4, wielkość czcionki: 12 pkt., interlinia: 1,5). W recenzjach, omówieniach i sprawozdaniach nie stosujemy przypisów. Przyjmujemy materiały (dokumenty) historyczne, które nie były wcześniej publikowane do działu tekstów źródłowych. Ich wielkość wraz z 2-3 stronicowym wprowadzeniem nie może przekraczać wielkości artykułu. Obowiązujący format przypisów w czasopiśmie Każdy (popularnie mówiąc) przypis składa się z odnośnika, czyli cyfry (napisanej w tzw. indeksie górnym, np. 15 ) oraz z przypisu, czyli właściwego tekstu, poprzedzonego cyfrą taką samą, jaką określa wprowadzony odnośnik. Przypis umieszcza się w dolnej części strony, w wyjątkowych przypadkach można się zgodzić na umieszczenie przypisów na końcu np. 1
rozdziału. Poniższy przykład dotyczy układu przypisów na poszczególnych stronach maszynopisu (komputeropisu). Jeśli więc poniżej piszemy cytowanie pierwsze, to tym samym zaznaczamy, że daną pozycję naukową wprowadzamy do tekstu pisanej pracy po raz pierwszy. Zapowiedź: cytowanie drugie i następne sugeruje, że z danej pozycji korzystamy po raz drugi i każdy następny. DZIEŁA ZWARTE Cytowanie pierwsze 1 A. LEPA. Świat propagandy. Częstochowa 1994 s. 35. 2 J. MAJKA. Etyka społeczna i polityczna. Warszawa 1993 s. 134. 3 J. MAJKA. Katolicka nauka społeczna. Warszawa 1988 s. 235-237. 4 P. VALADIER. Nędza polityki i moc religii. http://www.opoka.org.pl/biblioteka/f/fs/paxnedzapolityki00.html (edycja: 8.09.2010). Jeżeli jest to np. plik formatu PDF i są podane strony to ją wskazać (s. 5). Cytowanie drugie i następne w tej samej pracy (urywamy tytuł i nie podajemy skrótu imienia) 5 LEPA. Świat propagandy. s. 38. 6 MAJKA. Etyka społeczna. s. 135. 7 TENŻE. Katolicka nauka. s. 236. 8 Tamże. s. 256. 9 VALADIER. Nędza polityki. Ostatni powyższy przypis można zapisać tak, aby było zawsze wiadomo, że korzysta się z Internetu: 9 VALADIER. Nędza polityki. (www: 8.09.2010). Uwaga! TENŻE odnosi się do autora, dlatego piszemy kapitalikami. Tamże odnosi się do dzieła: książki, dokumentu, artykułu, dlatego piszemy kursywą jak tytuł. Cytowanie pierwsze DZIEŁA ZBIOROWE 1 J. MARIAŃSKI. Industrializacja a postawy religijne. W: Socjologia religii (Wybór tekstów). Red. F. Adamski. Kraków 1984 s. 234. 2 B. STROJNOWSKA, J. STROJNOWSKI. Dynamika grupowa i jej zastosowanie w duszpasterstwie. W: Wybrane zagadnienia z psychologii pastoralnej. Red. Z. Chlewiński. Lublin 1989 s. 123. 3 J. WAL. Wychowanie chrześcijan do czynnego udziału w życiu społecznym. W: Zaangażowanie chrześcijan w życiu społecznym. Red. A. Marcol. Opole 1994 s. 145-148. 2
4 J. NAGÓRNY. Teologiczne podstawy uczestnictwa chrześcijan w życiu społecznym. W: Zaangażowanie chrześcijan. s. 79-80, 93. Cytowanie drugie 5 MARIAŃSKI. Industrializacja. s. 35. 6 STROJANOWSKA, STROJANOWSKI. Dynamika grupowa. s. 67-69. 7 WAL. Wychowanie chrześcijan. s. 178. 8 NAGÓRNY. Teologiczne podstawy. s. 35. Cytowanie pierwsze Cytowanie z całą nazwą czasopisma CYTOWANIE Z CZASOPISM 1 J. SZCZEPAŃSKI. Człowiek w strukturach zła. Ethos 5:1992 nr 1 s. 66-76. 2 W. ŚWIERZAWSKI. Życia sakramentalne parafii. Colloquium Salutis 20:1988 s. 51-68. 3 R. RAK. Parafia wspólnota i parafia instytucja. Roczniki Teologiczno-Kanoniczne 32:1985 z. 6 s. 39. 4 B. NADOLSKI. Współczesne problemy odnowy liturgicznej. Ateneum Kapłańskie 78:1987 z. 1 s. 60. 5 JAN PAWEŁ II. Przemówienie na spotkaniu z Prezydentem Republiki (Wiedeń, 11.09.1983). L Osservatore Romano 4:1983 nr 9 s. 11 (3). 6 JAN PAWEŁ II. List do Kapłanów na Wielki Czwartek 1987. L Osservatore Romano 8:1987 nr 4 s. 4 (10). UWAGA! Numer w nawiasie oznacza konkretną wewnętrzną partię tekstu. UWAGA! Dokumenty kościelne cytować z poważniejszych wydań, np. z L Osservatore Romano (np. edycja polska). Cytowanie czasopisma za pomocą skrótu 1 J. SZCZEPAŃSKI. Człowiek w strukturach zła. Eth 5:1992 nr 1 s. 66-76. (w tym przypadku raczej nie stosować skrótu, ponieważ tytuł czasopisma jest krótki) 2 W. Świerzawski. Życia sakramentalne parafii. CS 20:1988 s. 51-68. 3 R. RAK. Parafia wspólnota i parafia instytucja. RTK 32:1985 z. 6 s. 39. 4 B. NADOLSKI. Współczesne problemy odnowy liturgicznej. AK 78:1987 z. 1 s. 60. 5 JAN PAWEŁ II. Przemówienie na spotkaniu z Prezydentem Republiki (Wiedeń, 11.09.1983). OR 4:1983 nr 9 s. 11 (3). 6 JAN PAWEŁ II. List do Kapłanów na Wielki Czwartek 1987. OR 8:1987 nr 4 s. 4 (10). 3
UWAGA! Numeracja czasopism jest zestandaryzowana, tzn. najpierw rocznik (ile lat ukazuje się czasopismo), później konkretny rok, następnie numer w tym roku. Cytowanie drugie 5 SZCZEPAŃSKI. Człowiek w strukturach. s. 70. 6 ŚWIERZAWSKI. Życia sakramentalne. s. 69. 7 RAK. Parafia wspólnota. s. 47. 8 NADOLSKI. Współczesne problemy. s. 61. 9 Jan Paweł II. Przemówienie na spotkaniu z Prezydentem Republiki (Wiedeń, 11.09.1983). s. 11 (4). 10 Jan Paweł II. List do Kapłanów na Wielki Czwartek 1987. s. 4 (11). CYTOWANIE Z DZIEŁ ENCYKLOPEDYCZNYCH I SŁOWNIKOWYCH Cytowanie poszczególnych haseł, które mają podanego autora 1 H. ZIMOŃ. Historia teologii. W: Encyklopedia Katolicka. T. 6. Red. J. Walkusz [i in.]. Lublin 1993 kol. 958-960. 2 H. WITCZYK. Raj. W: Słownik teologiczny. T. 2. Red. L. Kuc [i in.]. Katowice 1989 s. 190-191. Cytowanie poszczególnych haseł, które nie mają podanego autora 1 Pułkownik. W: Nowa encyklopedia powszechna PWN. T. 5. Red. B. Petrozolin-Skowrońska [i in.]. Warszawa 1996 s. 405. 2 Ontogeneza. W: Encyklopedia powszechna PWN. T. 3. Red. A. Bochnak [i in.]. Warszawa 1975 s. 377-378. Cytowanie poszczególnych haseł, gdy cały słownik ma jednego autora 1 H. MASSON. Słownik herezji w Kościele katolickim. Hasło: Arianizm. Katowice 1993 s. 67-70. Przykłady przypisów, gdyby zachodziła konieczność uwzględnienia nazwy wydawnictwa, liczby kolejnego wydania oraz tytułu poszczególnego tomu K. WOJTYŁA. Miłość i odpowiedzialność. Lublin: TN KUL 1982 3 s. 15. D.L. ROSENHAN, M. E. SELIGAM. Psychopatologia. T. 1. Warszawa: PWN 1994. A. BRONK. Wielkość nauk i jedność nauki. W: S. Kamiński. Nauka i metoda. Pojęcie nauki i klasyfikacja nauk. Lublin: TN KUL 1992 4 s. 345-347. 4
T. SZUBKA. Wprowadzenie. W: Metafizyka w filozofii analitycznej. Red. T. Szubka. Lublin: TN KUL 1995 s. 9. R. KISIEL. Zarys zagadnienia czasu u Arystotelesa. Legnickie Wiadomości Diecezjalne 9:2000 nr 4 s. 97. Studia metafilozoficzne. T. 1: Dyscypliny i metody filozofii. Red. A.B. Stępień, T. Szubka. Lublin: TN KUL 1993. (jak widać tutaj tom 1 posiada własny tytuł) T. STYCZEŃ. Narodzić się, aby kochać. Jak ocalić tożsamość Europy? Roczniki Filozoficzne 42:1994 z. 2 s. 45. A. P. WEJLAND. Ukryte porównania. Studia Socjologiczne 1991 nr 1 s. 91-108. ZASADA NIEZWYKLE WAŻNA! Jeśli wprowadza się nowe dzieło do pracy, celem jego zacytowania, zawsze podaje się cały opis bibliograficzny (imię [pierwszą literę z kropką], nazwisko, tytuł, miejsce wydania i rok wydania, także, gdy trzeba strony, z których korzystamy). Zasada ta obowiązuje również wtedy, kiedy po raz pierwszy cytujemy artykuł z pracy zbiorowej. Oznacza to, że zawsze należy wtedy podać: imię, nazwisko i tytuł artykułu co jest oczywiste, ale także po literce W: trzeba podać: tytuł, redaktora (red.), miejsce i rok wydania oraz zawsze stronę lub strony. Przy drugim i następnym cytowaniu można od tej zasady odstąpić i tytuł dzieła zbiorowego odpowiednio skrócić. Takie postępowanie daje się uzasadnić przynajmniej dwoma niewykluczającymi się argumentami: a) dzieło zbiorowe jest wielokrotnie używane; b) tytuł dzieła jest na tyle długi, że częste jego przypominanie może wprowadzać bardziej dyskomfort w orientacji niż klarowność w odbiorze treści przypisu. ZOBACZ CZY PORÓWNAJ? Są różne szkoły wprowadzania uwag (wskazówek, źródeł itd.) w przypisach rozpoczynających się od skrótów zob. (zobacz), por. (porównaj). Należy jednak przyjąć metodę nie tyle powszechną, co jednak najbardziej logiczną. A mianowicie: Zob. stosujemy wtedy, jeśli czytelnika chcemy odesłać do literatury, aby mógł poszerzyć swoją wiedzę na dany temat oznaczony odsyłaczem (liczbą przypisu). Por. stosujemy wtedy, gdy chcemy, aby czytelnik rzeczywiście skorzystał z innego ujęcia. Np. piszemy o kulturze w aspekcie teologicznym, a odsyłamy go jeszcze do tej samej kultury, ale już np. w aspekcie filozoficznym. Albo np. rozważamy jedną koncepcję materii i ducha (chrześcijańską) i chcemy, dla porównania, odesłać czytelnika do koncepcji innej (np. materialistycznej). Nie piszemy ani zob., ani por. jeśli cytujemy dosłownie (wtedy przecież w tekście daje się cudzysłów i dlatego nie ma potrzeby dublować oznaczenia), a także wtedy gdy oddajemy co prawda zapożyczoną myśl, ale czynimy to bądź swoimi słowami, bądź też tylko nieznacznie zmieniamy tekst, ale treść zostaje całkowicie zachowana (parafraza). Niekiedy modyfikacja 5
tekstu może uzasadnić potrzebę użycia por. Wydaje się jednak, że największym argumentem przemawiającym za takim sposobem cytowania jest modyfikacja tekstu wynikająca z tłumaczenia jednego języka na inny. UWAGI DODATKOWE *W artykule skrót (oprócz skrótów poszczególnych ksiąg Pisma Świętego) zawsze ma być wytłumaczony, np. Katechizm Kościoła katolickiego (dalej skrót: KKK). *Do tekstu w nawiasach dajemy odnośniki do: Pisma Świętego np. (Mt 5,10), (Mk 12,1-3), (Łk 14,5-6.10.18), (Rdz 1,1-2,4) dokumentów soborowych, np. (KDK 12), (KL 13, 20, 35) encyklik, np. (VS 5) adhortacji, np. (ChL 24) innych ważnych i często powtarzanych dokumentów, np. KPK, KKK Należy tutaj zwrócić uwagę, że po przecinku, kropce, średniku czy skrócie dokumentu cytowanego zawsze jest spacja. W nawiasie po skrócie dokumentu nie trzeba używać skrótu numeru w formie np. (VS nr 5). Trzeba pisać krótko: (VS 5). *Pisząc pracę trzeba zwrócić uwagę na dywiz: - (mała kreska), który nigdy nie występuje samodzielnie, tylko zawsze łączy się z innymi wyrazami bądź liczbami, np. społecznogospodarczy; metoda dedukcyjno-krytyczna; s. (strony) 12-15. Dywiz różni się od myślnika i pauzy, które zawsze są oznaczone następująco: (kreska długa: nacisnąć Ctrl i Alt+0150). Myślniki i pauzy nigdy nie łączą się z wyrazami bądź cyframi. Np. Praca zdaniem Jana Pawła II to klucz do rozwiązania kwestii społecznych. *Po znakach interpunkcyjnych: kropka, przecinek, średnik, dwukropek, wielokropek, myślnik zawsze stawiamy jedną spację. Również po cudzysłowie zamykającym i nawiasie zamykającym stawiamy jedną spację. Natomiast po cudzysłowie otwierającym oraz nawiasie otwierającym nigdy nie stawiamy spacji. Po wykrzykniku i pytajniku zawsze robimy jedną spację. 6