Wymogi edytorskie artykułu naukowego

Transkrypt

1 Wymogi edytorskie artykułu naukowego ZASTOSOWANIE SIĘ DO NIŻEJ WYSZCZEGÓLNIONYCH WYMOGÓW JEST WARUNKIEM KONIECZNYM UWZGLĘDNIENIA PAŃSTWA PRACY W PUBLIKACJI Tekst powinien być przygotowany w edytorze Microsoft Word albo w edytorze Pages. Artykuł powinien zawierać imię i nazwisko Autora, instytucję afiliacji. JEDEN ARTYKUŁ POWINIEN LICZYĆ STRON 1. Tekst nadesłany powinien mieć następujące parametry: czcionka 12 pkt (Times New Roman); interlinia 1,5; wcięcie akapitowe 1,25 cm; wyrównanie do lewego i prawego marginesu (wyjustowanie). Nie należy wprowadzać numeracji stron zostanie wprowadzona po zebraniu wszystkich tekstów. Liczba stron referatu to od 5 do W tekście należy stosować przypisy dolne o następujących parametrach: czcionka 10 pkt (Times New Roman); interlinia 1,0; brak wcięcia akapitowego; wyrównanie do lewego i prawego marginesu. Przypisy powinny być ponumerowane liczbami arabskimi. Stosuje się numerację ciągłą zaczynającą się od 1 poprzez umieszczenie numeru pozycji w indeksie górnym. Wszystkie tabele, rysunki i źródła literaturowe oraz internetowe zamieszczone w pracy muszą został powołane w tekście pracy. 3. Nie należy uzyskiwać wcięcia akapitowego przez wielokrotne naciśnięcie spacji. Efekt ten osiąga się przy pomocy tabulatora. Nie należy też wyrównywać tekstu do prawego i lewego marginesu przy użyciu spacji. 4. Niedopuszczalne jest wymuszanie końca wersu przy pomocy tzw. twardej spacji (Shift + Enter). Jeżeli na końcu wersu znajdzie się wyraz jednoliterowy, należy go tam pozostawić. 5. W tekście stosuje się nawiasy półokrągłe (nie ukośniki) oraz cudzysłowy polskie. W żadnym wypadku nie należy zastępować cudzysłowu podwójnym przecinkiem lub apostrofem. 6. Nie należy umieszczać spacji między wyrazem a następującymi znakami interpunkcyjnymi: kropką, przecinkiem, średnikiem, dwukropkiem, wykrzyknikiem, znakiem zapytania. 7. Przypis rozpoczyna się wielką literą, a kończy kropką (ewentualnie innym znakiem interpunkcyjnym). 8. Jeśli tekst jest podzielony na numerowane fragmenty, należy zachować konsekwencję i albo nadać śródtytuły (pisane kursywą) wszystkim fragmentom, albo nie nadawać ich wcale.

2 Żaden śródtytuł nie może brzmieć tak samo jak tytuł opracowania. Krótkich podsumowań nie należy numerować, lecz oddzielić od reszty tekstu nowym akapitem. Nie jest też wymagane numerowanie krótkich (zwykle jednoakapitowych) wprowadzeń, precyzujących cel artykułu. 9. Dopuszczalne jest wprowadzanie w tekście jednego szczebla podziału (fragmenty ponumerowane liczbami arabskimi) lub wyjątkowo dwóch (fragmenty ponumerowane liczbami rzymskimi, składające się z części wyróżnionych liczbami arabskimi). Ze względu na konieczność zapewnienia czytelności tekstu nie stosuje się dalszego podziału (np ). 10. Daty zapisujemy przy użyciu liczby rzymskiej na oznaczenie miesiąca i bez słowa roku, np. rozporządzenie z 10 III 2004 (nie: rozporządzenie z dnia 10 marca 2004 roku ). Jeśli po dacie umieszczamy odsyłacz do przypisu, należy dopisać skrót r. i przy nim umieścić odsyłacz, np. 4 VI 1989 r.17 (nie: 4 VI ). 11. Gdy w opracowaniu przywoływane są akty prawne, należy w przypisie wskazać miejsce ich publikacji. Nie dotyczy to aktów konstytucyjnych oraz kodeksów (z wyjątkiem kodeksu wyborczego). Odsyłacz umieszczamy po ostatnim wyrazie nazwy aktu. Ponadto: w przypadku skrótów Dz.U., M.P. i O.J. nie stosuje się spacji między członami skrótu; skrót nr należy zapisać małymi literami; w przypadku zmian: ze zm. (nie: z późn. zm. ); w przypadku tekstu jednolitego: tekst jedn. (nie: t.j. ). Przykład: tekst jedn. Dz.U. nr 120/2001, poz ze zm. 12. W przypadku krajowych orzeczeń sądowych należy wskazać rodzaj orzeczenia (wyrok, postanowienie, uchwała itp.), datę i sygnaturę (bez dodatku sygn. akt ). Podaje się również miejsce publikacji orzeczenia, stosując powszechnie znane skróty nazw zbiorów orzeczeń: OSP, OSA, OSNC, OSNKW itp. Dopuszcza się podanie zamiast miejsca publikacji numeru stosowanego w elektronicznej bazie danych (np. LEX nr ). 3 Cytując orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, należy zawsze wskazać miejsce publikacji w zbiorze OTK; w przypadku orzeczeń publikowanych w 2002 r. lub później podaje się też serię (A lub B). Przykłady: wyrok SN z 12 III 2008, I CSK 430/07, OSNC nr 5/2009, poz. 75; postanowienie TK z 27 IX 2005, U 2/05, OTK nr 8A/2005, poz W przypadku orzeczeń Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, powszechnie dostępnych w bazie HUDOC, należy podać: datę wydania orzeczenia, nazwę sprawy zapisaną kursywą ze skrótem p. i nazwą kraju po polsku w celowniku, numer skargi, ewentualnie także konkretny fragment orzeczenia. Wskazywanie miejsca publikacji jest zbędne. Przykład: zob. wyrok ETPC z 25 V 1993 w sprawie Kokkinakis p. Grecji, nr skargi 14307/88.

3 14. W przypadku orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, powszechnie dostępnych w bazach CURIA i EUR-LEX, należy podać: datę wydania orzeczenia, nazwę sprawy zapisaną kursywą ze skrótem p., sygnaturę, ewentualnie także konkretny fragment orzeczenia. Wskazywanie miejsca publikacji jest zbędne. Przykład: wyrok TS UE z 13 IX 2007 w sprawie Komisja p. Włochom, C-260/04, pkt 24. Przypisy bibliograficzne I. Przypisy bibliograficzne odesłanie do książki. Zapis należy wykonać według następującego schematu: - inicjał imienia i pełne nazwisko autora; - po dwukropku tytuł publikacji zapisany kursywą; - miejsce i rok wydania; - ewentualnie strona lub zakres stron. W przypadku pracy zbiorowej stosuje się następujący zapis: - tytuł publikacji zapisany kursywą; - skrót red., a następnie inicjał imienia i pełne nazwiska redaktora (redaktorów); - miejsce i rok wydania. Przykłady: 1 E. Łętowska: Bezpodstawne wzbogacenie, Warszawa 2000, s. 50 i n. 2 Bezpośrednie stosowanie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, red. K. Działocha, Warszawa II. Przypisy bibliograficzne odesłanie do artykułu w pracy zbiorowej. Zapis należy wykonać według następującego schematu: - inicjał imienia i pełne nazwisko autora; - po dwukropku tytuł artykułu zapisany kursywą; - [w:] ; - dalej jak w przypadku pracy zbiorowej (por. poprzedni pkt). Przykład: 5 G. Rejman: Czyn ciągły [w:] Problemy prawa i procesu karnego. Księga poświęcona pamięci Profesora Alfreda Kaftala, red. G. Rejman, B.T. Bieńkowska, Z. Jędrzejewski, P. Mierzejewski, Warszawa 2008, s III. Przypisy bibliograficzne odesłanie do artykułu w czasopiśmie. Zapis należy wykonać według następującego schematu: - inicjał imienia i pełne nazwisko autora; - po dwukropku tytuł artykułu zapisany kursywą; - tytuł czasopisma w cudzysłowie;

4 - oznaczenie numeru i rocznika, np. nr 1/1998 (nie: 1998, z. 1 ); - ewentualnie strona lub zakres stron. Uwaga: - polskie tytuły czasopism zapisujemy czcionką prostą, tytuły obcojęzyczne kursywą; - w przypadku czasopism nieregularnych dopuszczalne jest podanie tomu zamiast numeru zeszytu (np. 1992, t. XI, 2001, vol. 4 ); - zapis zagraniczny rocznika, tomu i numeru należy przeformułować tak, by odpowiadał standardowi polskiemu; - stosuje się skróty jedynie w przypadku najczęściej spotykanych nazw czasopism (PiP, RPEiS, PPH, EPS, KPP, MoP, ZN SA, WPP, NP, PiZS, PUG); w razie wątpliwości lub wieloznaczności skrótu (np. PS Przegląd Sądowy czy Przegląd Sejmowy?) należy podać pełną nazwę czasopisma. Skrótów nie obejmujemy cudzysłowem. Przykłady: 8 B. Górowska: Dziesięciolecie obowiązywania konkordatu polskiego z 1993 r., PiP nr 4/2008, passim. 9 W. Schön: The Mobility of Companies in Europe and the Organizational Freedom of Company Founders, European Company and Financial Law Review nr 2/2006. IV. Cytowanie ponowne. Obowiązują następujące zasady: - jeśli dana praca cytowana jest po raz pierwszy, podaje się pełny opis; - jeśli dana praca była już cytowana w tekście, a jest to dotychczas jedyna przywoływana praca danego autora, stosuje się zapis: inicjał imienia (imion) i nazwisko, przecinek, skrót jw., ewentualnie numery stron; - jeśli dana praca była już cytowana w tekście, a jest to jedna z co najmniej dwóch przywoływanych prac danego autora, stosuje się zapis: inicjał imienia (imion) i nazwisko, dwukropek, początek tytułu kursywą, wielokropek, skrót jw., ewentualnie numery stron; - jeśli dana praca była (jako jedyna) cytowana w przypisie bezpośrednio poprzedzającym bieżący, stosuje się zapis: Tamże, ewentualnie numery stron, jeśli różnią się od wskazanych w poprzednim przypisie; - jeśli w ramach jednego przypisu bezpośrednio po sobie cytuje się więcej niż jedną pracę tego samego autora, od drugiej zamiast danych autora podaje się tegoż (lub: tejże, tychże ). Przykłady: 4 G. Rejman, jw., s Tamże, s R.M. Małajny: Trzy teorie podzielonej władzy, Warszawa 2001; tegoż: Idea rozdziału władzy państwowej i jej interpretacje, Przegląd Sejmowy nr 1/ R.M. Małajny: Trzy teorie..., jw., s. 424.

5 V. Inne uwagi dotyczące warstwy dokumentacyjnej. Należy zwrócić uwagę, że: - nie podaje się nazwy wydawnictwa; wyjątkowo dopuszczalne jest podanie nazwy Ossolineum lub nazwy wydawnictwa zagranicznego (w razie problemów z ustaleniem miasta wydania); - nie wskazuje się numeru wydania (wystarczy miejsce i rok publikacji); - nie należy tworzyć przypisu jedynie w celu odesłania do konkretnej jednostki redakcyjnej aktu prawnego (wystarczy podać tę informację w nawiasie w tekście głównej); - nie należy odsyłać w przypisie do innego przypisu; - tytuły ksiąg pamiątkowych różnią się niekiedy dość znacznie i warto je dokładnie sprawdzić ( ku czci lub poświęcona pamięci ; z okazji 70-lecia urodzin lub z okazji jubileuszu ; prof. lub Profesora itp.); - zamiast szerzej na ten temat wystarczy napisać szerzej ; - stosuje się skrót zob. (nie: patrz, vide ); Artykuł powinien również zawierać biogram autora: 1. najważniejsze dane, m.in. imię, nazwisko, ośrodek akademicki, zainteresowania badawcze; 2. nie może przekraczać 350 znaków. Artykuły przygotowane według powyższych wytycznych, prosimy przekazać na adres do dnia 31 sierpnia 2016 roku. Do artykułu powinna zostać dołączona recenzja, wzór recenzji znajduje się poniżej.

6 Wrocław dnia. Recenzja artykułu naukowego Tytuł referatu:.. Autor referatu:.. Recenzent (wraz ze wskazaniem stopnia naukowego i uczelni macierzystej): Recenzja:... Referat po uwzględnieniu poprawek wskazanych przez recenzenta kwalifikuje się do publikacji. Autor recenzji wyraża zgodę na publikację swojego imienia i nazwiska oraz stopnia naukowego na liście recenzentów ww. publikacji. miejsce, data podpis recenzenta