TWORZENIE PRZYPISÓW I BIBLIOGRAFII 1. PRZYPISY ZASADY OGÓLNE

Transkrypt

1 TWORZENIE PRZYPISÓW I BIBLIOGRAFII 1. PRZYPISY ZASADY OGÓLNE 1.1. Stosujemy zawsze przypisy dolne, nigdy końcowe Korzystamy w przypisie z czcionki Times New Roman 10 pkt. Tekst wyrównujemy do lewej strony Przyjętą regułę tworzenia przypisów stosujemy konsekwentnie w całym artykule Dane umieszczone w przypisie winny jednoznacznie wskazywać źródło cytatu czy myśli W przypisach używamy wersji zapisu przecinkowego, przy czym przecinek po tytule zapisuje się czcionką prostą (nie kursywą) Każdy przypis kończymy kropką. Jeśli w jednym przypisie znajduje się kilka odnośników do pozycji, z których korzystaliśmy, wtedy oddzielamy je średnikami Jeśli odwołujemy się do autora, którego nie cytowaliśmy, a jedynie parafrazowaliśmy lub streszczaliśmy jego myśl, wtedy przypis poprzedzamy skrótem: Por. (lub Zob., jeśli odsyłaliśmy do danej pozycji, w której można znaleźć więcej informacji). 1.. W przypisie możemy umieścić te ważne dla całości myśli fragmenty pracy, które w tekście głównym nie są niezbędne, i których umieszczenie tam przerywałoby strukturę wywodu Jeśli w przypisie cytujemy fragment publikacji lub go parafrazujemy podajemy źródło poprzedzone półpauzą Numer przypisu musi znajdować się przed znakiem interpunkcyjnym, a po parafrazowanej lub cytowanej myśli (w tym ostatnim wypadku po znaku cudzysłowu) Sigla biblijne należy umieszczać nie w przypisach, a w tekście głównym, według wzoru: (J 10,23), (Pwt 32,1-5), (Ap 21,1.3). 1.. W przypadku skrótów dokumentów Kościoła czy nazw czasopism posługujemy się ogólnie przyjętym wykazem skrótów w Encyklopedii Katolickiej W odniesieniu do publikacji obcojęzycznych obowiązuje stosowanie polskich skrótów (np. tłum., red. itp.) W numeracji wykorzystujemy jedynie cyfry arabskie (dotyczy stron, roku, numeru, zeszytu czy tomu) Nie podaje się informacji dodatkowych o autorze (tytułów naukowych, godności kościelnych, pełnionych funkcji, skrótów instytutów zakonnych), np. nie używa się: ks. prof., bp czy OP Pozostałe zasady analogiczne jak te obowiązujące dla tekstu głównego.

2 2. REGUŁY TWORZENIA PRZEPISÓW 2.1. Dokumenty Kościoła Jedynie w pierwszym przypisie artykułu naukowego należy podać pełną notę bibliograficzną, w pozostałych przypadkach stosuje się jedynie numery akapitów. 2 Sobór Watykański II, Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes 34. Tłum. polskie: Sobór Watykański II. Konstytucje, dekrety, deklaracje. Tekst łacińsko-polski. Nowe tłumaczenie, Poznań 2 200, s Sobór Watykański II, Gaudium et spes Jan Paweł II, Enc. Redemptor hominis 14. Jan Paweł II, Adh. Christifideles laici 6. Papieska Rada ds. Środków Społecznego Przekazu, Etyka w reklamie Kodeks Prawa Kanonicznego kan Katechizm Kościoła Katolickiego Książki artykuły opracowania Cytowanie fragmentu książki: 6 J. Majka, Etyka społeczna i polityczna, Warszawa 1993, s J. Majka, Etyka społeczna i polityczna, s W przypadku literatury obcojęzycznej tłumaczonej na język polski: 1 J. Ratzinger Benedykt XVI, Jezus z Nazaretu. Dzieciństwo, tłum. W. Szymona, Kraków 20, s Cytowanie fragmentu artykułu: J. Kondziela, Prawo naturalne jako podstawa społeczności międzynarodowej, Roczniki Filozoficzne KUL 1 (1970) nr 2, s

3 17 J. Kondziela, Prawo naturalne jako podstawa społeczności międzynarodowej, s Cytowanie artykułu (dokumentu) zawartego w pracy zbiorowej: H. Skorowski, Prawa człowieka w służbie wolności, w: Prawa człowieka dzisiaj i jutro, red. F. Mazurek, Lublin 19, s H. Skorowski, Prawa człowieka w służbie wolności, s Cytowanie dokumentu zawartego w pracy pod redakcją jednego lub wielu redaktorów: 4 Powszechna Deklaracja Praw Człowieka art. 17, w: Prawo międzynarodowe publiczne. Wybór dokumentów, red. i tłum. A. Klimczak, Lublin 1995, s Powszechna Deklaracja Praw Człowieka art. 14, s Gdy jest więcej niż 3 redaktorów, po nazwisku trzeciego redaktora dodajemy i in Cytowanie dokumentu zawartego w pracy jednego lub wielu autorów: 14 Europejski pakt praw politycznych i obywatelskich art. 23, w: H. Skorowski, Problematyka praw człowieka, Warszawa 1996, s Europejski pakt praw politycznych i obywatelskich art. 24, s Jeśli przypisy dotyczą tego samego autora i tej samej pozycji: książki, dokumentu, artykułu, itp. i następują po sobie, wtedy pisze się : Tamże, np.: 6 J. Majka, Taniec pośród mieczów, Wrocław 1991, s Tamże, s Jeśli przypisy dotyczą tego samego autora oraz innej, niż poprzedzająca, pozycji: książki, dokumentu, artykułu, itp., wtedy pisze się : Tenże (forma żeńska: Taż), np.: 16 J. Majka, Taniec pośród mieczów, Wrocław 1991, s Tenże, Filozofia społeczna, Warszawa 19, s. 56.

4 2.2.. Jeśli nie cytujemy dosłownie słów autora, wtedy pisze się przed imieniem i nazwiskiem skrót: Por. (porównaj) lub po kropce Por. także (porównaj także) w tym samym przypisie, jeśli chce się wskazać również inną literaturę, np.: 22 Por. J. Kondziela, Prawo naturalne jako podstawa społeczności międzynarodowej, s. 15. Por. także H. Skorowski, Problematyka praw człowieka, s Jeśli cytujemy tłumaczenie własne autora książki czy artykułu z języka obcego, wtedy pisze się: cyt. za:, np.: 42 Konferencja Episkopatu Francji, Globalisation, Paris 1999, cyt. za: F. Nowak, Pojęcie solidarności globalnej, Warszawa 2000, s. 1. Konferencja Episkopatu Francji, Globalisation, s Jeśli powołujemy się na tekst, który cytuje autor artykułu czy książki z innej pozycji, a nie można do tej pozycji dotrzeć, wtedy pisze się: cyt. za:, np.: 19 Rada Bezpieczeństwa ONZ, Rezolucja bałkańska, cyt. za: L. Zapałowski, Operacje pokojowe ONZ, Warszawa 1995, s Rada Bezpieczeństwa ONZ, Rezolucja bałkańska, s Jeśli książka ma podanych więcej niż trzech autorów i nie ma wskazanego redaktora książki, podaje się pierwszych trzech oraz dodaje i in., np.: L. Casati, A. Bonora, G. Kuk i in., Nauka społeczna Kościoła, tłum. S. Pyszka, Kraków 199, s Jeśli tekst pochodzi z Internetu trzeba podać pełny adres strony (World Wide Web) oraz datę pobrania z Internetu, np.: B. Ferdek, Chrystus w teologii religii Horsta Bürkle, (dostęp: ). B. Ferdek, Chrystus w teologii religii Horsta Bürkle, (www).

5 Jeśli książka czy artykuł jest elektroniczną kopią drukowanego oryginału w przypisie nie podaje się adresu internetowego, lecz cytuje jako samoistne źródło drukowane, sporządzając notę bibliograficzną ze strony tytułowej. Elektroniczną kopią są np. pliki w formacie PDF Portable Dokument Format lub pliki graficzne Jeśli tekst pochodzi z nośnika elektronicznego trzeba podać autora, tytuł, jeśli istnieje miejsce i rok wydania oraz oznaczenie: (CD-ROM), (DVD), (VHS), (AUDIO) itp.: J. Tischner, Idąc przez puste błonia, w: Jana Pawła II drogowskazy dla Polaków. Komputerowy zbiór wypowiedzi Ojca Świętego, Kraków 1999, (CD-ROM). 91 J. Tischner, Idąc przez puste błonia, (CD-ROM) Jeśli w cytowanej pozycji nie ma podanego roku lub miejsca wydania, trzeba napisać w nawiasie (b. m.) bez miejsca lub (b. r.) bez roku, ewentualnie (b. m., b. r.), np.: 45 Z. Hierowski, Wstęp do Listu Papieża Piusa XII do biskupów niemieckich, Katowice- Wrocław-Szczecin-Olsztyn, (b. r.), s. 26. Stowarzyszenie Harcerstwa Katolickiego Zawisza Federacja Skautingu Europejskiego, Ceremoniał, (b. m., b. r.) Jeśli cytujemy hasło z encyklopedii, słownika lub leksykonu i pod hasłem nie ma podanego autora, trzeba umieścić przypis jak w przypadku dokumentów, np.: 32 Cywilizacja, w: Encyklopedia Powszechna, red. S. Cywiński, Warszawa 1999, t. 1, s (lub jeśli zamiast stron są kolumny: kol ) Jeśli cytujemy hasło z encyklopedii, słownika lub leksykonu i pod hasłem jest podany autor, trzeba umieścić przypis jak w przypadku artykułu w pracy zbiorowej np.: 2 S. Kowalczyk, Anamneza, w: Encyklopedia Katolicka, red. F. Gryglewicz, R. Łukaszyk, Z. Sułowski, Lublin 195, t. 1, s. (lub kol. kolumna) Jeśli książka czy artykuł ma podtytuł, należy go wpisać po kropce, np.: 13 J. Kondziela, Badania nad pokojem. Teoria i zastosowanie, Warszawa 1974, s. 5.

6 Jeśli cytuje się źródło, które jest rękopisem lub maszynopisem (np. nie drukowana praca doktorska, kronika parafii spisana ręcznie itp. ), należy po tytule podać w nawiasie: (mps) lub (rps), odpowiednio dla maszynopisu i rękopisu. Dla przykładu: 2 K.F. Papciak, Stolica Apostolska i ONZ w kontekście etosu międzynarodowego, (mps), Warszawa 1992, s Jeśli cytowana pozycja jest kolejnym wydaniem, należy to zaznaczyć numerem wydania w indeksie górnym po miejscu wydania: 2 B.M. Metzger, A Textual Commentary on the Greek New Testament, Stuttgart TWORZENIE BIBLIOGRAFII 3.1. Sporządzamy uporządkowaną alfabetycznie listę prac przywoływanych w artykule Obowiązują te same zasady, które zostały zapisane w regułach tworzenia przypisów, z kilkoma niżej wymienionymi wyjątkami Najpierw podajemy nazwisko autora, a potem inicjały imienia (uwaga: nie dotyczy to imion papieży, Ojców Kościoła itp.) W przypadku prac zbiorowych, sortowanie alfabetyczne dokonuje się po tytule redagowanej pracy (imię/imiona i nazwisko/nazwiska redaktora/redaktorów znajdują się po tytule) Podajemy pełną notę bibliograficzną dla każdej pozycji (nie stosuje się zaimków typu: tenże, tamże itp.) Nie wskazujemy stron książek czy numerów dokumentów, do których w artykule się odwoływaliśmy W przypadku artykułów pochodzących z czasopism czy będących fragmentami dzieł zbiorowych należy podawać zakres stron obejmujący cały artykuł. Podobnie w przypadku haseł encyklopedycznych. 3.. Stosujemy wcięcia następnych linii (,5 mm) dla każdej pozycji, dzięki czemu bibliografia nabiera odpowiedniej czytelności.