Fizyka Cząstek II, Wykład 14 (17.I.2013) Ciemna Materia. Piotr Mijakowski. Narodowe Centrum Badań Jądrowych

Podobne dokumenty
Wszechświata. Piotr Traczyk. IPJ Warszawa

Elementy kosmologii. Rozszerzający się Wszechświat Wielki Wybuch (Big Bang) Nukleosynteza Promieniowanie mikrofalowe tła Ciemna Materia Leptogeneza

Wszechświat Cząstek Elementarnych dla Humanistów Ciemna Strona Wszechświata

Ciemna Materia. Niewidzialna materia, oddz. tylko grawitacyjnie

Bozon Higgsa & SUSY & DM

Ekspansja Wszechświata

Wszechświat czastek elementarnych

Wszechświat Cząstek Elementarnych dla Humanistów Ciemna strona wszechświata

Ciemna materia i ciemna energia. Andrzej Oleś

Z czego i jak zbudowany jest Wszechświat? Jak powstał? Jak się zmienia?

Teoria Wielkiego Wybuchu FIZYKA 3 MICHAŁ MARZANTOWICZ

Poszukiwanie neutrin z anihilacji Ciemnej Materii

Bozon Higgsa oraz SUSY

Neutrina z czasów Wielkiego Wybuchu - CνB ( primordial, relic ) Tadek Kozłowski IPJ

Fizyka 3. Konsultacje: p. 329, Mechatronika

Naturalne źródła neutrin, czyli neutrina sa

Czy niebarionowa ciemna materia. jest potrzebna? Sławomir Stachniewicz 1 XII 2009

Poszukiwany: bozon Higgsa

Promieniowanie jonizujące

Elementy kosmologii. D. Kiełczewska, wykład 15

Ciemna strona Wszechświata

Wszechświat: spis inwentarza. Typy obiektów Rozmieszczenie w przestrzeni Symetrie

Polecam - The Dark Universe by R. Kolb (Wykłady w CERN (2008))

Oddziaływanie podstawowe rodzaj oddziaływania występującego w przyrodzie i nie dającego sprowadzić się do innych oddziaływań.

Fizyka cząstek 5: Co dalej? Brakujące wątki Perspektywy Astrocząstki

Zderzenia relatywistyczne

Neutrina z supernowych. Elementy kosmologii

Zderzenia relatywistyczne

Ciemna materia w sferoidalnych galaktykach karłowatych. Ewa L. Łokas Centrum Astronomiczne PAN, Warszawa

Galaktyka. Rysunek: Pas Drogi Mlecznej

Dane o kinematyce gwiazd

2008/2009. Seweryn Kowalski IVp IF pok.424

Podstawy fizyki subatomowej. 3 kwietnia 2019 r.

Soczewki grawitacyjne narzędziem Kosmologii

Podstawy astrofizyki i astronomii

wyniki eksperymentu OPERA Ewa Rondio Narodowe Centrum Badań Jądrowych

WYKŁAD 8. Maria Krawczyk, Wydział Fizyki UW. Oddziaływania słabe

Ciemna materia. Obserwacje, oszacowania

Wielki Wybuch czyli podróż do początku wszechświata. Czy może się to zdarzyć na Ziemi?

FIZYKA III MEL Fizyka jądrowa i cząstek elementarnych

Fizyka cząstek elementarnych i oddziaływań podstawowych

Metamorfozy neutrin. Katarzyna Grzelak. Sympozjum IFD Zakład Czastek i Oddziaływań Fundamentalnych IFD UW. K.Grzelak (UW ZCiOF) 1 / 23

LHC i po co nam On. Piotr Traczyk CERN

Cząstki elementarne wprowadzenie. Krzysztof Turzyński Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski

Maria Krawczyk, Wydział Fizyki UW. Oddziaływania słabe 4.IV.2012

Fizyka jądrowa z Kosmosu wyniki z kosmicznego teleskopu γ

Implication of e ± and pp cosmic ray spectra on properties of dark matter

Astrofizyka promieni kosmicznych-1. Henryk Wilczyński

10.V Polecam - The Dark Universe by R. Kolb (Wykłady w CERN (2008))

Kosmologia. Elementy fizyki czastek elementarnych. Wykład IX. Prawo Hubbla

- Cząstka Higgsa - droga do teorii wszystkiego

Cząstki i siły. Piotr Traczyk. IPJ Warszawa

Wszechświat cząstek elementarnych WYKŁAD 5

STRUKTURA MATERII PO WIELKIM WYBUCHU

Ciemna strona wszechświata

Promieniowanie jonizujące

Ciemna materia. Obserwacje, oszacowania

WYKŁAD 8. Wszechświat cząstek elementarnych dla przyrodników

Podstawowe własności jąder atomowych

Wpływ pól magnetycznych na rotację materii w galaktykach spiralnych. Joanna Jałocha-Bratek, IFJ PAN

Oddziaływanie promieniowania jonizującego z materią

Kosmologia. Elementy fizyki czastek elementarnych. Wykład VIII. Prawo Hubbla

Historia Wszechświata w (dużym) skrócie. Agnieszka Pollo Instytut Problemów Jądrowych Warszawa Obserwatorium Astronomiczne UJ Kraków

Podróż do początków Wszechświata: czyli czym zajmujemy się w laboratorium CERN

FIZYKA III MEL Fizyka jądrowa i cząstek elementarnych

LHC: program fizyczny

Rozdział 6 Oscylacje neutrin słonecznych i atmosferycznych. Eksperymenty Superkamiokande, SNO i inne. Macierz mieszania Maki-Nakagawy- Sakaty (MNS)

Promieniowanie jonizujące

Wykład 10 - Charakterystyka podstawowych systemów gwiazdowych: otoczenie Słońca, Galaktyka, gromady gwiazd, galaktyki, grupy i gromady galaktyk

Oddziaływania podstawowe

Fizyka cząstek elementarnych warsztaty popularnonaukowe

Pomiar energii wiązania deuteronu. Celem ćwiczenia jest wyznaczenie energii wiązania deuteronu

Rozpad alfa. albo od stanów wzbudzonych (np. po rozpadzie beta) są to tzw. długozasięgowe cząstki alfa

Wykład XIII: Rozszerzenia SM, J. Gluza

WYKŁAD 8. Wszechświat cząstek elementarnych dla przyrodników. Maria Krawczyk, Wydział Fizyki UW

Ewolucja Wszechświata Wykład 5 Pierwsze trzy minuty

Uniwersytet Mikołaja Kopernika Toruń 6 XII 2013 W POSZUKIWANIU ŚLADÓW NASZYCH PRAPOCZĄTKÓW

Tworzenie protonów neutronów oraz jąder atomowych

Neutrina i ich oscylacje. Neutrina we Wszechświecie Oscylacje neutrin Masy neutrin

Promieniowanie kosmiczne składa się głównie z protonów, z niewielką. domieszką cięższych jąder. Przechodząc przez atmosferę cząstki

FIZYKA IV etap edukacyjny zakres podstawowy

Kosmologia. Elementy fizyki czastek elementarnych. Wykład X. Prawo Hubbla

Obserwacja Nowej Cząstki o Masie 125 GeV

Ewolucja Wszechświata

Identyfikacja cząstek

Ewolucja Wszechświata

Tomasz Szumlak WFiIS AGH 03/03/2017, Kraków

cząstki, które trudno złapać Justyna Łagoda

Theory Polish (Poland)

Fizyka wykład dla studentów kierunku Informatyka Wydział Automatyki, Elektroniki i Informatyki Politechniki Śląskiej

Wielki wybuch, ciemna materia a optyka morza: jak oceanografia może wspomóc kosmologię i fizykę cząstek elementarnych

Cząstki elementarne i ich oddziaływania III

Neutrina. Źródła neutrin: NATURALNE Wielki Wybuch gwiazdy atmosfera Ziemska skorupa Ziemska

FIZYKA III MEL Fizyka jądrowa i cząstek elementarnych

Bozon Higgsa prawda czy kolejny fakt prasowy?

Astrofizyka teoretyczna II. Równanie stanu materii gęstej

Energetyka konwencjonalna odnawialna i jądrowa

Soczewkowanie grawitacyjne

FIZYKA III MEL Fizyka jądrowa i cząstek elementarnych

Promieniowanie 21 cm rys i narracja: Struktura nadsubtelna atomu wodoru Procesy wzbudzenia Widmo sygnału z całego nieba Tomografia 21 cm Las 21 cm

Transkrypt:

Fizyka Cząstek II, Wykład 14 (17.I.2013) Ciemna Materia Piotr Mijakowski Narodowe Centrum Badań Jądrowych

PLAN WYKŁADU» Ciemna materia Przesłanki za istnieniem ciemnej materii Kandydaci na cząstkę ciemnej materii» Metody poszukiwania i wybrane wyniki eksperymentalne Detekcja bezpośrednia (DAMA, CRESST, XENON) Produkcja w akceleratorach (LHC CMS) Detekcja pośrednia (PAMELA, ATIC, FERMI) P.Mijakowski 2

Ciemna materia we Wszechświecie Zagadkowy składnik masy Wszechświata. Postulowane słabe oddziaływania z materią. Grawitacyjny wpływ na otaczającą materię. Determinuje ewolucję Wszechświata. Obserwacje sugerujące istnienie ciemnej materii 1. Dynamika układów galaktyk Halo ciemnej materii otaczające Galaktykę 2. Rozkład prędkości rotacji galaktyk CM stanowi > 95% masy galaktyk 3. Soczewkowanie grawitacyjne CMB 4. Formacja struktur wielkoskalowych 5. Pomiar zawartości lekkich pierwiastków i modele nukleosyntezy 6. Rozkład niejednorodności mikrofalowego promieniowania tła 3

1.,2. Ruch galaktyk + krzywe rotacji» 1933 r. - Fritz Zwicky, gromada COMA. Prędkość obrotu galaktyk wokół wspólnego środka masy zbyt duża aby mogły one tworzyć układ związany coma» Lata 70,80 krzywe rotacji galaktyk; halo niewidzialnej materii (?) V~r V~r -1/2 ROZWIĄZANIA - nieświecąca materia, oddziaływania grawitacyjne - modyfikacja prawa grawitacji? MOND (MOdified Newtonian Dynamics) 4

3. Soczewkowanie grawitacyjne Soczewkowanie grawitacyjne zakrzywienie promieni świetlnych na drodze od źródła do obserwatora w silnym polu grawitacyjnym; efektem jest zakrzywienie, zmiana położenia obrazu, jego rozciągnięcie, powiększenie, zwielokrotnienie lub pozorna zmiana jasności Dobre narzędzie do badania rozkładu DM w przestrzeni kosmicznej»»» Trójwymiarowa mapa rozkładu ciemnej materii 3D: soczewkowanie grawitacyjne + pomiar odległości (redshift-y: 0<z<1) Obszar nieba w przybliżeniu równy 8 powierzchniom Księżyca źródło: R Massey et al., Nature, Jan 2007, doi:10.1038/nature05497. 5

Bullet Cluster» Analiza rozkładu masy w obszarze przechodzących przez siebie gromad galaktyk (1E0657-558) (*)» Soczewkowanie grawitacyjne pomiar potencjału grawitacyjnego (obrazy z Hubble Space Telescope, European Southern Observatory VLT, Magellan) / fioletowy» Promieniowanie X Chandra X-ray Observatory (NASA) /różowy» Masa gazu typowo 2x większa od masy materii świecącej w galaktykach. Gaz oddziałuje E-M podczas kolizji 1E0657-558» Wynik: koncentracja masy grawitacyjnej nie związana z gazem» Obszary emisji prom. X: 10% całkowitej masy układu - CIEMNA MATERIA - MOND (*) D.Clowe et al. 2006 Ap. J. 648 L109 P.Mijakowski 6

4. Nukleosynteza Lekkie pierwiastki stabline cięższe od wodoru ( 2 H, 3 He, 4 He, 7 Li) powstały w pierwotnej nukleosyntezie podczas Wielkiego Wybuchu; cięższe pierwiastki produkowane są w gwiazdach. Pomiar zawartości lekkich pierwiastków wraz z przewidywaniem dot. nukleosyntezy pozwala określić wkład materii barionowej do gęstości krytycznej Wszechświata: ~ 4% 5. Formacja struktur wielkoskalowych Modele formowania się struktur wymagają obecności DM jako katalizatora zagęszczania się materii. Możliwa weryfikacja symulacji komputerowych formowania się struktur z obserwacjami w dalekich Z. zimna czy gorąca DM? bottom-up top-down Bardziej zgodne z obserwacjami CDM Cold Dark Matter: powinna składać się z cząstek nierelatywistycznych HDM Hot Dark Matter: powinna składać się z cząstek relatywistycznych 7

6. Promieniowanie mikrofalowe tła» Rozkład temperatury promieniowania mikrofalowego tła (CMB) dotarcza informacji o rozkładzie materii we wczesnych etapach ewolucji Wszechświata charakter anizotropii pozwala określić wielkość wielu parametrów kosmologicznych» Wielkość anizotropii opisana przez wielomiany Legendre a dopasowanie: wielomiany różnego stopnia opisują różny charakter zmian widma temperatury rozkłąd zmian względem średniej temperatury 2.7 K rozkład temperatury promieniowania reliktowego zmierzony przez sondę WMAP 8

ΛCDM ΛCDM czołowy model kosmologiczny: promieniowanie mikrofalowe tła, struktury wielkoskalowe, przyśpieszanie ekspansji Wszechświata Zawartość masy-energii we Wszechświecie ρ Ωtot = ρ crit ρ crit 3H 02 GeV 1 = = 5.6 2 8πGN c m3 ρcrit gęstość krytyczna GN stała grawitacji H0 stała Hubble a Całkowita gęstość masy-energii»»»»» Ωtot Ωm Ωtot = 1.02 ± 0.02 Materia Ωm = 0.27 ± 0.03 CIEMNA MATERIA ~23% Ciemna Materia Ωχ Ωχ = 0.23 ± 0.03 Ωb Bariony+fotony ΩΛ ZWYKŁA MATERIA ~4% CIEMNA ENERGIA ~73% Ωb ~ 0.045 ± 0.003 Ciemna Energia ΩΛ = 0.73 ± 0.03 9

Ciemna materia - kandydaci» Istniejące cząstki MACHO s (Massive Astronomical Compact Halo Objects), np. brązowe karły, gwiazdy neutronowe, czarne dziury Neutrina (Hot Dark Matter - HDM)» Postulowane cząstki: Aksjony < 7% masy halo galaktycznego (eksp. EROS) formacja struktur wymaga CDM WIMP-y (Weakly Interacting Massive Particles) - wolne, masywne, neutralne cząstki, słabo oddziałujące z materią (Cold Dark Matter - CDM)» Egzotyczne: WIMPzilla, Kaluza-Klein DM, monopole, neutrina sterylne P.Mijakowski 10

Poszukujemy cząstek: Neutralnych WIMP Słabo Oddziałująca Masywna Cząstka (WIMP Weakly Interacting Massive Particle) Długożyciowych (z τ ~ czas życia Wszechświata) Masywnych ( M χ ~ 10 0-10 4 GeV) Słabo oddziałujących z materią σ nχ 10-2 pb (10-38 cm 2 ) Cząstki o takich parametrach są dobrym kandydatem na tzw. cząstkę reliktową (relic particle) odtwarzają postulowaną zawartość DM we Wszechświecie ρ odsprzęganie się cząstek TIME Dla WIMP-ów odsprzęganie się przy: σ A V 3 10 26 cm 3 s 1 σ A V przekrój czynny uśredniony po wzajemnej prędkości anihilujących cząstek reliktowych 11

Neutralino jako WIMP NEUTRALINO (χ) - dobrze umotywowany kandydat na cząstkę typu WIMP» Neutralino (χ) to najleżjsza cząstka supersymetryczna (LSP, lightest supersymmetric particle)» Najlżejszy stan własny mieszania neutralnych pól związanych z higgsinami, winem i fotinem SUSY» Stabilna» Zakres mas: kilka GeV < M χ < ~10 TeV Przykładowe diagramy oddziaływań LEP kosmologia Bottino et al., Phys.Rev.D69:037302 (2004) Jungman, Kamionkowski, Griest, Phys. Rep., 267, 195 (1996) 12

Metody poszukiwania WIMP-ów» Detekcja bezpośrednia: Elastyczne rozpraszanie χ-jądro» Produkcja w akceleratorach» Detekcja pośrednia: SM: cząstka z Modelu Standardowego Poszukiwanie produktów anihilacji/rozpadu χ (cząstka Majorany) jak np. elektrony/pozytony, hadrony/anty-hadrony, neutrina, fotony χ: cząstka Ciemnej Materii 13

Detekcja bezpośrednia idea

Metoda detekcji bezpośredniej» Elastyczne rozpraszanie WIMP-jądro χ + (A,Z) w spoczynku χ + (A,Z) odrzut T odrzutu ~ kev Jądro odrzutu detektor Szukamy DM z halo ale detektory są na Ziemii (w kopalniach) mierzymy energię jąder odrzutu z elastycznego rozpraszania WIMP-ów oczekiwana bardzo mała częstość zdarzeń, mniej niż kilka przypadków na rok na kg 15

Ge, Si: CDMS, EDELWEISS jonizacja Półprzewodniki Ge, Si ciepło Detektory kriogeniczne np.cresst, Rosebud Al 2 O 3 ENERGIA ODRZUTU LXe+GXe: Zeplin II, XENON LAr +GAr: WARP, ARDM CaWO 4 : CRESST, ROSEBUD scyntylacja NaI, CsI, CaF, LXe DAMA, NAIAD, ZEPLIN I Pomiar energii jąder odrzutu wieloma sposobami pozwala eliminować tło doświadczalne (więcej przy eksperymencie CRESST) 16

Energia odrzutu i model halo» Energia odrzutu zależy od: masy χ oraz masy jądra tarczy Energii kinetycznej WIMP-ów Tχ - nierelatywistyczne! (określone przez model halo)» Np. Ar (Z=40) Mχ = 50 GeV/c 2 <T odrzutu > = 14 kev Mχ = 100 GeV/c 2 <T odrzutu > = 24 kev model halo Modele uzyskane w symulacjach formowania się galaktyk (tzw. N-body simulations) rozkład gęstości DM w Galaktyce koncetracja DM w centrum galaktyki Prędkość WIMP-ów w halo: rozkład Maxwella- Bolzmanna ze średnią prędkością względem centrum = 0 i jej dyspersją 230 km/s różne modele halo V układu słon. 230 km/s (względem halo) określa średnią energię kinetyczną Tχ 17

Częstość zdarzeń i oddziaływania WIMP-ów Liczba rejestrowanych przypadków (Rate): R ~ ρ V σ ρ gęstość WIMP-ów w halo galaktycznym 0.3 GeV/c 2 1/cm 3 (w sąsiedztwie Ziemii) V prędkość detektora względem halo WIMP-ów, średnio 230 km/s σ elastyczny przekrój czynny zależny od materiału tarczy - rodzaju sprzężenia WIMP-nukleon (spinu), czynnika postaci F(q 2 )... Sprzężenia typu SKALARNE (SPIN INDEPENDENT) AKSJALNE (SPIN DEPENDENT) Efektywnie jeśli materiał tarczy detektora składa się z izotopów o parzystej liczbie nukleonów Efektywnie jeśli jest nieparzysta liczba nukleonów dla WIMP-ów spodziewamy się σ χ-nukleon ~ σ EW < 10-38 cm 2 18

Częstość zdarzeń cd Liczba rejestrowanych przypadków (Rate): R ~ ρ V σ ρ gęstość WIMP-ów w halo galaktycznym V prędkość detektora względem halo σ przekrój czynny WIMP-nukleon» Strumień WIMP-ów (φ χ ):, gdzie ρ χ = 0.3 GeV /(c cm 3 ) V χ = 230 km /s Załóżmy np. M χ =100 GeV /c 2 σ χ N =10 38 cm 2 (10 2 pb) Wówczas strumień WIMP-ów: co dla dektora Ar oznacza to rejestrację φ χ 7 10 4 cm 2 s 1 ~1000 przyp./ kg /dzień 19

Efekt modulacji sezonowej» V średnia prędkość cząstki WIMP względem nukleonu (tarczy) ZALEŻY OD PORY ROKU! Sumaryczna prędkość Ziemi i Słońca względem centrum Galaktyki: Maksimum 2 czerwiec - V 245 km/s Minimum 2 grudzień - V 215 km/s Efekt na poziomie ~7% 20

Detekcja bezpośrednia wybrane wyniki

DAMA/LIBRA (~250kg NaI) DArk Matter/Large sodium Iodide Bulk for RAre processes Rozpraszanie χ na Na/I scyntylacja» Laboratorium Gran Sasso we Włoszech (4000 m w.e.)» DAMA/NaI w działaniu od 1996 r.» Detekcja oparta na kryształach scyntylacyjnych - 25 x 9.7 kg 250 kg; sygnał rejestrowany w każdym z detektorów przez dwa fotopowielacze.» Energie > 2 kev» Ekspozycja 0.82 ton lat 22

źródło: EPJ C56 (2008), 333, arxiv:0804.2741 DAMA sezonowa modulacja sygnału ~7yrs ~4yrs Acos[ω(t-t 0 )]: A = (0.0129±0.0016) przyp. na dzień/kg/kev, t 0 = (144 ± 8) dzień, T = (0.998 ± 0.003) lat @ 8.2 σ CL Charakterystyki sygnału cos(t) okres jednego roku faza lato/zima niskie energie sygnał w jednym detektorze Jaki inny efekt fizyczny spełnia te wszystkie kryteria?» Dowód niezależny od modelu CM» Brak modulacji > 6 kev oraz w multiple hits events 23

CRESST Cryogenic Rare Event Search with Superconducting Thermometers» Laboratorium Gran Sasso, Włochy» Detektory krystaliczne CaWO 4 drgania sieci krystalicznej (ΔT), scyntylacje» 1 moduł 300 g, działanie w temp. 10mK» Publikacja danych z 8 modułów, 730 kg dni (2009/VII 2011/III)» Oddział. WIMPów przewid. w zakresie 12-40 kev (rozprasza nie na O,Ca,W) 24

Tło doświadczalne (przykład CRESST) Kalibracja źródłem neutronów AmBe Dane dla 1 modułu Normalizacja: light yield = 1 dla Eγ = 122 kev Dominujące w doświadczeniu cząstki tła (e/γ) rozpraszają się na elektronach (electron recoils) WIMPy, neutrony i α rozpraszają się na jądrach (nuclear recoils) ale neutrony często ulegają wielokrotnemu rozpraszaniu ( mutliple recoils ), natomiast WIMP-y oddziaływać będą tylko raz ( single recoils ) e/γ (tło) Obszar 80% rozproszeń neutronów na tlenie referencja:arxiv:1109.0702v1 Light yield zależy od typu rozpraszania 25

CRESST wyniki referencja:arxiv:1109.0702v1 Wyniki z jednego modułu W obszarze sygnału zaobserwowano łącznie 69 przypadków w 8 modułach e/γ obszar przewidywany na oddziaływania WIMP-ów» Wykonano FIT sygnału + tła doświadczalnego» Wynik dwa rozwiązania M1, M2» Rozwiązania bez WIMPów odrzucone: M1 4.7σ, M2 4.2σ 26

dual phase TPC light readout XENON100» Detektor: 100 litrów ciekłego ksenonu (LXe), laboratorium Gran Sasso» Jednoczesny pomiar światła scyntylacyjnego i ładunku z jonizacji charge drift & readout BACKGROUND light readout» Stosunek jonizacji (S2) do scyntylacji (S1) pozwala na eliminację cząstek tła WIMP REGION 2 events observed 1.0±0.2 evts expected 27

Detekcja bezpośrednia stan badań (SI) Parzysta liczba nukleonów oddziaływania niezależne od spinu (SI); nieparzysta zależne od spinu (SD) SYGNAŁ oddziaływania niezależne od spinu» DAMA/LIBRA (250 kg NaI, 0.82 10 3 kg lat)» CoGeNT (Ge, 8.4 kg dni)» CRESST (CaWO 4, 730 kg dni) BRAK SYGNAŁU 1 przyp./ tonę / dzień 1 przyp. / kg / dzień SI» Wszystkie pozostałe eksperymenty!» linie obszary wykluczone powyżej linii na poziomie ufności 90%» kontury jest sygnał, dopasowanie do wyników eksperymentów 28

Detekcja bezpośrednia stan badań (SD)» Mniejsza czułość niż w zakresie oddziaływań niezależnych od spinu, przy SD potrzeba izotopów z nieparzystą liczbą nukleonów» Eksp. Super-K i Ice- Cube nie mierzą oddz. χ w detektorze a poszukują efektów anihilacji DM poza Ziemią (Słońce, Galaktyka) pod pewnymi warunkami wyniki detekcji pośredniej można porównać z detekcją bezpośrednią (omówimy to na końcu wykładu) oddziaływania zależne od spinu COUPP SuperK 2004 DAMA/LIBRA NaI (2008), 90% CL region KIMS 2007 CsI CDMS(2009) Ice-Cube W + W - Ice-Cube bb-bar SD» linie obszary wykluczone powyżej linii na poziomie ufności 90%» kontury jest sygnał, dopasowanie do wyników eksperymentów 29

Produkcja w akceleratorach idea + wyniki

Dark Matter searches at colliders Assumptions: - DM is a Dirac fermion - Mediator (M) is very heavy - Effective operator: vector or axial-vector Λ = M / g χ g q mediator mass couplings vector operator (spin independent) axial-vector operator (spin dependent) 31

Dark Matter pair production at colliders Dark matter pair production signatures - DM particles produce missing energy - radiation of a photon/jet from initial state 32

Dark Matter pair production at colliders CMS W lν+jet No excess of events over expected background

WIMP-nucleon cross section Need to convert limit on Monophoton/Monojet cross section to limit on WIMP-nucleon interaction For vector operator (spin independent) - Upper limits on Monophoton/Monojet cross sections converted to lower limits on Λ coefficient relates nucleon and quark operator - Lower limits on Λ then translated to spinindependent DM-nucleon cross section σ SI = µ2 πλ 4 ( N f ) 2 q 34

WIMP-nucleon cross section Need to convert limit on Monophoton/Monojet cross section to limit on WIMP-nucleon interaction For axial-vector operator (spin dependent) - Upper limits on Monophoton/Monojet cross sections converted to lower limits on Λ sum of quark helicities - Lower limits on Λ then translated to spindependent DM-nucleon cross section σ SD = 3µ2 πλ 4 ( N Δ ) 2 q 35

CMS limits: WIMP-nucleon cross section Upper limits on Monophoton/Monojet cross sections converted to lower limits on Λ Λ = M / g χ g q mediator mass couplings Spin Independent Spin Depend. above lines is excluded above lines is excluded Best constraints below 3.5 GeV Most stringent constraints 36 36

Detekcja pośrednia idea

Idea detekcji pośredniej» Detekcja pośrednia = poszukiwanie produktów rozpadu/anihilacji Ciemnej Materii tym razem badamy przekrój czynny na anihilację WIMP-ów, <σv> qq ( cc,bb,tt,...) χχ ll... ν,γ,e, p,h 2, W ±,Z 0,H Układ Słoneczny χ pp, e - e +, νν χ Halo Droga Mleczna fotony antymateria: pozytony, anty-deuteron, antyproton neutrina produkowane w wielu kanałach anihilacji w rozpadach π 0 dobra informacja nt. kierunku i widma energii (w skali galaktyki) docierają z odległości kilku kpc, eksperymenty na satelitach lub balonowe bardzo dobra informacja nt. źródła (kierunek, energia) docierają z gęstych obszarów (Słońce, jądro Ziemii,Centrum Galaktyki) 38

Detekcja pośrednia przegląd istotnych wyników

Positron/electron excess observed in primary cosmic rays by PAMELA & ATIC PAMELA: positron ratio in cosmic rays O.Adriani et al. [PAMELA Collaboration], Nature, 458,607-609(2009) ATIC: e + +e - flux in cosmic rays J. Chang, et al. [ATIC Collaboration], Nature, 456, 362-365 (2008) difference due to SUN activity secondary production model Moskalenko&Strong Kaluza-Klein DM annihilation of 620 GeV positrons from secondary production Cosmic Rays + Interstellar medium π ± + µ ± + e ± + Cosmic Rays + Interstellar medium π 0 + γγ e ± 40

PAMELA results antiprotons (*) O.Adriani et al. [PAMELA Collaboration], arxiv.0810.4994(oct 2008)» Agreement with other experiments and secondary production models 41

M.Cirelli et al., Nucl. Phys. B 813 (2009) 1; arxiv: 0809.2409v3 PAMELA results fit with annihilating DM DM with m χ = 150 GeV and W + W - dominant annihilation channel

M.Cirelli et al., Nucl. Phys. B 813 (2009) 1; arxiv: 0809.2409v3 PAMELA results fit with annihilating DM DM with m χ = 10 TeV and W + W - dominant annihilation channel: unnaturally high mass for most SUSY models

M.Cirelli et al., Nucl. Phys. B 813 (2009) 1; arxiv: 0809.2409v3 PAMELA results fit with annihilating DM DM with m χ = 1 TeV and µ + µ - dominant annihilation channel

nadwyżka e+/e- w prom. kosm. cd.» PAMELA (2009): pomiar frakcji pozytonów w pierwotnym promieniowaniu kosmicznym niezgodność z przewidywaniem pomiar anty-protonów zgodność z oczekiwaniami» FERMI (2010) nadwyżka (e + + e - ) PAMELA przewidywanie (Moskalenko&Strong)» Obserwacje możliwe do wyjaśnienia przez kilka czynników: (1) pobliski pulsar (2) niepoprawna ocena strum. prom. kosm. (3) anihilacja Ciemnej Materii FERMI Czy DM anihiluje tylko w leptony (brak nadwyżki anty-protonów)? Jeśli tak to spodziewamy się również zaobserwować nadmiar neutrin! (e + + e - ) flux przewidywanie

Podsumowanie» Wiele obserwacji sugeruje, że ciemna materia stanowi aż ~23% bilansu energetycznego Wszechświata (znacznie więcej niż znane cząstki)» Liczne poszukiwania cząstek Ciemnej Materii w laboratoriach dają sprzeczne rezultaty: zagadkowa sezonowa modulacja sygnałów w eksperymencie DAMA niepotwierdzona przez inne eksperymenty DAMA, CRESST i CoGeNT mają sygnał dla niskoenergetycznych WIMP-ów ale ten sam obszar jest wykluczony przez inne eksperymenty (w tym akceleratorowe) nadwyżka e+/e- w promieniowaniu kosmicznym obserwowana przez PAMELA/FERMI, niepotwierdzona wynikami poszukiwania innych produktów anihilacji DM w przestrzenii kosmicznej

SLAJDY ZAPASOWE

MOND µ(x)=1 for x>>1 µ(x)=x for x<<1 a 0 ~ 10-8 cm/s 2 Propozycja M.Milgroma 1981r.

ΛCDM ΛCDM czołowy model kosmologiczny: promieniowanie mikrofalowe tła, struktury wielkoskalowe, przyśpieszanie ekspansji Wszechświata Zawartość masy-energii we Wszechświecie Ω tot = ρ ρ ρ crit = 3H 2 0 crit 8πG N» Ω tot Ω tot = 1.02 ± 0.02» Materia Ω m Ω m = 0.27 ± 0.03» Ciemna Materia Ω χ Ω χ = 0.23 ± 0.03 = 5.6 GeV c 2 1 m 3 ρ crit gęstość krytyczna G N stała grawitacji H 0 stała Hubble a Całkowita gęstość masy-energii» Ω b Bariony+fotony Ω b ~ 0.045 ± 0.003» Ω Λ Ciemna Energia Ω Λ = 0.73 ± 0.03 Klastry galaktyk 49

Kandydaci na cząstkę CM Dobrze uzasadnieni kandydaci: L.Roszkowski (2004), hep-ph/0404052» neutrino gorąca CM» neutralino χ» WIMP» aksjon a» axino ã ~» grawitino G GŁÓWNY KANDYDAT MSSM non-minimal SUSY

Kandydaci na cząstkę CM Dobrze uzasadnieni kandydaci: L.Roszkowski (2004), hep-ph/0404052» neutrino gorąca CM» neutralino χ» WIMP» aksjon a» axino ã ~» grawitino G GŁÓWNY KANDYDAT MSSM non-minimal SUSY WIMP (Weakly Interacting Massive Particle) Najpowszechniej rozważany kandydat neutralino χ Przykładowe oddziaływania neutralin kilka GeV < M χ < kilkanaście TeV LEP kosmologia Bottino et al., Phys.Rev.D69:037302 (2004) Jungman, Kamionkowski, Griest, Phys. Rep., 267, 195 (1996)

Aksjony» Poszukiwanie aksjonów: np. CAST@CERN, ALPS@DESY ALPS (schemat eksperymentu) P.Mijakowski 52