SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

1. KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia 2.3.2017 r. COM(2017) 104 final SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY dotyczące międzynarodowego traktowania banków centralnych i podmiotów publicznych, którym powierzono zarządzanie długiem publicznym, w odniesieniu do transakcji pochodnych poza rynkiem regulowanym PL PL

1. WPROWADZENIE W rozporządzeniu z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, partnerów centralnych i repozytoriów transakcji (EMIR) ujęto między innymi wymóg centralnego rozliczania wszystkich zestandaryzowanych kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, wymóg zgłaszania wszystkich kontraktów pochodnych do repozytoriów transakcji oraz wymóg wdrażania technik ograniczania ryzyka w odniesieniu do takich transakcji nierozliczanych centralnie. Zgodnie z art. 1 ust. 4 EMIR banki centralne w UE oraz unijne organy publiczne, którym powierzono zarządzanie długiem publicznym lub które uczestniczą w takim zarządzaniu, są wyłączone z EMIR i dlatego nie podlegają przedmiotowym obowiązkom. Zgodnie z art. 1 ust. 6 EMIR Komisja Europejska jest uprawniona do zmiany wykazu podmiotów, do których rozporządzenie nie ma zastosowania, w drodze aktu delegowanego, jeżeli stwierdzi, po dokonaniu analizy międzynarodowego traktowania banków centralnych i organów publicznych zarządzających długiem publicznym w ramach prawnych innych jurysdykcji oraz po powiadomieniu o jej wynikach Parlamentu Europejskiego i Rady, że wyłączenie zadań monetarnych przedmiotowych banków centralnych państw trzecich z obowiązku rozliczenia i obowiązku zgłaszania jest konieczne. 2. PIERWSZA OCENA KOMISJI W 2013 r. Komisja przeprowadziła pierwszy przegląd ram prawnych dotyczących instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym w Japonii, Szwajcarii, Stanach Zjednoczonych, Australii, Kanadzie i Hongkongu. W dniu 22 marca 2013 r. Komisja przyjęła sprawozdanie 1, w którym stwierdzono, że ramy prawne Japonii i Stanów Zjednoczonych spełniają warunki wyłączenia banków centralnych i organów publicznych, którym powierzono zarządzanie długiem publicznym, w tych dwóch jurysdykcjach z niektórych wymogów określonych w EMIR. W następstwie tego podmioty z tych państw dodano do wykazu podmiotów, do których rozporządzenie to nie ma zastosowania, określonego w art. 1 ust. 4 EMIR w drodze rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 1002/2013 2. Ramy prawne w pozostałych czterech jurysdykcjach uznano za niewystarczająco zaawansowane, aby tamtejsze banki centralne i organy publiczne zarządzające długiem publicznym mogły zostać uwzględnione w wykazie podmiotów, do których rozporządzenie nie ma zastosowania. W sprawozdaniu stwierdzono jednak, że Komisja będzie obserwować rozwój sytuacji i przedłoży odpowiednie sprawozdanie, gdy ich przepisy zostaną sfinalizowane. 1 COM(2013) 158 z 22.3.2013. 2 ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) nr 1002/2013 z dnia 12 lipca 2013 r. zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji w odniesieniu do wykazu podmiotów, do których rozporządzenie to nie ma zastosowania (Dz.U. L 279 z 19.10.2013, s. 2). 2

3. NINIEJSZA OCENA Niniejsza ocena obejmuje cztery jurysdykcje, które ujęto w pierwszej ocenie, co do których jednak nie zalecono wówczas wyłączenia, jak również dwie inne jurysdykcje (Meksyk i Singapur), które zwróciły się o dokonanie oceny. Podstawą oceny są informacje zebrane bezpośrednio z jurysdykcji objętych oceną, a jej przedmiotem są dwa konkretne aspekty ich ram prawnych: i) postępy w realizacji reform pozagiełdowych rynków instrumentów pochodnych uzgodnionych na szczycie grupy G-20 w Pittsburghu w 2009 r.; ii) traktowanie banków centralnych i organów publicznych, którym powierzono zarządzanie długiem publicznym lub które uczestniczą w takim zarządzaniu, w odpowiednich ramach prawnych w tych jurysdykcjach, a także standardy zarządzania ryzykiem mających zastosowanie do transakcji na instrumentach pochodnych zawieranych przez takie podmioty. Z analizy wynika, że we wszystkich jurysdykcjach objętych oceną dokonano znacznych postępów w zakresie przyjęcia i wdrażania reform pozagiełdowych rynków instrumentów pochodnych. Ponadto we wszystkich sześciu jurysdykcjach zajęto się kwestią stosowania różnych wymogów wobec banków centralnych i organów publicznych, którym powierzono zarządzanie długiem publicznym lub które uczestniczą w takim zarządzaniu. 4. POSTĘPY REFORM POZAGIEŁDOWYCH RYNKÓW INSTRUMENTÓW POCHODNYCH 4.1. Australia Wprowadzenie obowiązków rozliczania, zgłaszania bądź dokonywania obrotu na zorganizowanej platformie w Australii jest procesem dwuetapowym obejmującym, po pierwsze, decyzję właściwego ministra dotyczącą tego, czy przedmiotowe wymogi powinny mieć zastosowanie do określonych klas instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, a po drugie, rozporządzenia wykonawcze i przepisy wydane przez australijską komisję papierów wartościowych i inwestycji (Australian Securities and Investments Commission, ASIC). nierozliczanych centralnie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym są wprowadzane przez australijski organ regulacji ostrożnościowej (Australian Prudential Regulation Authority, APRA). Australijskie przepisy wprowadzające obowiązkowe centralne rozliczanie są określone w akcie Corporations Amendment (Central Clearing and Single-Sided Reporting) Regulation 2015 [rozporządzenie zmieniające dotyczące przedsiębiorstw (centralne rozliczanie i jednostronne zgłaszanie, 2015 r.)]. Na mocy rozporządzenia wprowadza się centralne rozliczanie określonych klas instrumentów pochodnych stopy procentowej będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym dla niewielkiej liczby dużych banków krajowych i zagranicznych, które działają w charakterze dealerów na australijskim pozagiełdowym rynku instrumentów pochodnych. W 3

grudniu 2015 r. na podstawie przepisów ASIC dotyczących transakcji na instrumentach pochodnych (rozliczanie) z 2015 r. wprowadzono obowiązkowe centralne rozliczanie instrumentów pochodnych stopy procentowej będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym denominowanych w kilku głównych walutach. Obowiązki rozliczania zaczęły obowiązywać w kwietniu 2016 r. Na podstawie przepisów ASIC dotyczących transakcji na instrumentach pochodnych (sprawozdawczość) z 2013 r., zmienionych w lutym 2015 r., wprowadzono obowiązek zgłaszania transakcji pochodnych poza rynkiem regulowanym. obejmuje obecnie wszystkie klasy aktywów pochodnych i obowiązuje od grudnia 2015 r. W październiku 2016 r. APRA wydał standard ostrożnościowy obejmujący wymóg stosowania technik ograniczania ryzyka w odniesieniu do nierozliczanych centralnie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. Zobowiązano w nim do stosowania kilku technik ograniczania ryzyka: szybkiego potwierdzania transakcji, uzgadniania portfela, kompresji portfela, procedur rozstrzygania sporów oraz istnienia procesów wycen. Nie ustalono jeszcze daty rozpoczęcia ich obowiązywania. 4.2. Kanada Wdrażanie reform pozagiełdowych rynków instrumentów pochodnych opiera się na dwóch równoległych filarach. Główny urząd nadzoru instytucji finansowych (Office of the Superintendent of Financial Institutions, OSFI), będący kanadyjskim organem regulacji ostrożnościowej, określa, za pomocą wytycznych, ogólne wymogi dotyczące instytucji finansowych nadzorowanych na poziomie federalnym (FRFI). Prowincje i terytoria są następnie odpowiedzialne za regulację rynków w ich konkretnych jurysdykcjach. Kanadyjski organ ds. papierów wartościowych (Canadian Securities Administrators, CSA), organizacja patronacka kanadyjskich regionalnych i terytorialnych organów nadzoru nad rynkiem papierów wartościowych, jest odpowiedzialny za koordynację i harmonizację regulacji rynków kapitałowych w Kanadzie. Opracowuje przepisy, które są następnie ogłaszane i wprowadzane przez prowincje. jest wdrażany przez wszystkie regionalne organy nadzoru nad rynkiem papierów wartościowych za pomocą proponowanego instrumentu krajowego 94-101 Mandatory Central Counterparty Clearing of Derivatives [obowiązek rozliczania instrumentów pochodnych za pośrednictwem kontrahentów centralnych] (proponowanego NI 94-101) opracowywanego przez CSA, a na poziomie federalnym przez OSFI za pomocą jego wytycznych B-7: Derivatives Sound Practices [Dobre praktyki w zakresie instrumentów pochodnych], które weszły w życie w grudniu 2014 r. Zgodnie z wytycznymi B-7 instytucje finansowe nadzorowane na poziomie federalnym mają, o ile to możliwe, centralnie rozliczać zestandaryzowane instrumenty pochodne. W proponowanym NI 94-101 przewiduje się obowiązkowe centralne rozliczanie niektórych instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem 4

regulowanym i wymienia się kontrahentów, do których obowiązek rozliczania będzie miał zastosowanie. Ostateczny przepis powinien być przyjęty na początku 2017 r. jest wdrażany na poziomie prowincji za pomocą przepisów uchwalonych przez każdy regionalny organ nadzoru nad rynkiem papierów wartościowych. Szczegółowe przepisy istnieją w prowincjach Ontario, Quebec i Manitoba; we wszystkich pozostałych prowincjach (jurysdykcje MI) obowiązek zgłaszania został wprowadzony za pomocą wielostronnego instrumentu 96-101 Trade Repositories and Derivatives Data Reporting [Repozytoria transakcji i zgłaszanie danych dotyczących instrumentów pochodnych] (MI 96-101). Przepisy dotyczące zgłaszania transakcji mają w całości zastosowanie do wszystkich prowincji od listopada 2016 r. Regionalne i wielostronne instrumenty są zasadniczo zharmonizowane w odniesieniu do obowiązku zgłaszania i wymagają zgłaszania transakcji, w których uczestniczy co najmniej jeden lokalny kontrahent. Na poziomie federalnym, zgodnie z wytycznymi B-7, instytucje finansowe nadzorowane na tym poziomie muszą zgłaszać transakcje na podstawie przepisów dotyczących zgłaszania obowiązujących w prowincji, w której znajduje się ich siedziba lub główne miejsce działalności. Na poziomie federalnym wytyczne OSFI B-7 przedstawiają w zarysie techniki ograniczania ryzyka w odniesieniu do instrumentów pochodnych nierozliczanych centralnie, jako że mają one zastosowanie do instytucji finansowych nadzorowanych na poziomie federalnym. Ponadto wytyczne OSFI E-22 Margin Requirements for Non-Centrally Cleared Derivatives [wymogi dotyczące depozytu zabezpieczającego w odniesieniu do instrumentów pochodnych nierozliczanych centralnie], które weszły w życie we wrześniu 2016 r., dotyczą takich kwestii, jak rozstrzyganie sporów i metody wyceny w przypadku wymogów dotyczących depozytu zabezpieczającego w odniesieniu do instrumentów pochodnych nierozliczanych centralnie. Na poziomie prowincji CSA opracowuje obecnie przepis dotyczący rejestracji pośredników, który ma nałożyć wymóg stosowania technik ograniczania ryzyka na uczestników rynków instrumentów pochodnych. Wezwanie do składania uwag dotyczących przepisu ma być opublikowane w 2017 r., a przepis ma wejść w życie w pierwszej połowie 2018 r. 4.3. Hongkong W Hongkongu funkcjonuje dwuetapowy proces wdrażania reform pozagiełdowych rynków instrumentów pochodnych. Ramy regulacyjne wprowadzono jako prawo pierwotne, w szczególności w drodze rozporządzenia (zmieniającego) w sprawie papierów wartościowych i kontraktów terminowych typu future z 2014 r., które zmienia pierwotne rozporządzenie w sprawie papierów wartościowych i kontraktów terminowych typu future (SFO) z 2002 r. Do tego dochodzi(-ą) prawo (tj. przepisy) uzupełniające określające szczegółowe wymogi dotyczące obowiązków w zakresie zgłaszania, rozliczania i obrotu, sporządzone przez komisję ds. papierów wartościowych i transakcji terminowych typu future (Securities and Futures Commission, SFC) za zgodą organu kształtującego politykę pieniężną Hongkongu (Hong Kong Monetary Authority, HKMA) oraz po zasięgnięciu opinii sekretarza stanu ds. finansowych. 5

Rozporządzeniem zmieniającym wprowadza się obligatoryjny obowiązek rozliczania transakcji na instrumentach pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. Jak wynika z przepisów upoważniających, określone przepisami osoby muszą rozliczać transakcje pochodne poza rynkiem regulowanym za pośrednictwem wyznaczonego centralnego kontrahenta zgodnie z przepisami dotyczącymi rozliczania. Wprowadzenie tego obowiązku nastąpi etapami. Przepisy dotyczące pierwszego etapu weszły w życie we wrześniu 2016 r. Rozporządzenie zmieniające ustanawia również obowiązek zgłaszania. Określona przepisami osoba musi zgłaszać HKMA odpowiednie transakcje pochodne zawierane poza rynkiem regulowanym zgodnie z wymogami określonymi w przepisach dotyczących zgłaszania. Etap 1 zgłaszania odnosi się do ograniczonej liczby rodzajów instrumentów pochodnych i nieco szerszego zakresu osób niż w ramach obowiązku rozliczania 3. Przepisy dotyczące etapu 2 rozszerzają zakres produktów celem uwzględnienia wszystkich pięciu klas aktywów oraz zakres informacji, które należy przekazywać w przypadku każdej transakcji. Niezmieniony pozostaje zakres określonych przepisami osób. Zgłaszanie w ramach etapu 2 rozpocznie się w lipcu 2017 r. W Hongkongu przewidziano dwa zbiory standardów ograniczania ryzyka. Pierwszy z nich, który ma być opracowany przez SFC, będzie miał zastosowanie wyłącznie do przedsiębiorstw licencjonowanych (LC) przez SFC na mocy SFO. Konsultacje na temat projektów standardów będą prowadzone w 2017 r. Drugi zbiór został opracowany przez HKMA i ma zastosowanie do instytucji upoważnionych (AI) przez HKMA na mocy rozporządzenia bankowego. Wdrożenie powyższych standardów miało się pierwotnie rozpocząć we wrześniu 2016 r. Jednak w sierpniu 2016 r. HKMA odroczył rozpoczęcie procesu wdrażania, zważywszy że podobne opóźnienia ogłoszono w innych dużych jurysdykcjach. 4.4. Meksyk Ogólne przepisy dotyczące transakcji pochodnych poza rynkiem regulowanym są określone w Przepisach dotyczących przeprowadzania transakcji na instrumentach pochodnych (okólnik 4/2012) wydanych przez meksykański bank centralny (Banco de Mexico, BdM) w marcu 2012 r., z późniejszymi zmianami. Niektóre szczegółowe przepisy (np. dotyczące zakładania kontrahentów centralnych) zostały wydane wspólnie przez BdM, Ministerstwo Finansów (SHCP) oraz krajową komisję ds. bankowości i papierów wartościowych (CNBV). W okólniku 4/2012 stwierdzono, że transakcje na zestandaryzowanych instrumentach pochodnych pomiędzy miejscowymi bankami lub przedsiębiorstwami brokerskimi i niektórymi innymi podmiotami (krajowymi i zagranicznymi) muszą być rozliczane za pośrednictwem izb rozliczeniowych zarejestrowanych zgodnie z przepisami określonymi wspólnie przez BdM, SHCP oraz CNBV lub za pośrednictwem zagranicznych instytucji działających w charakterze kontrahentów centralnych i uznanych przez BdM. Obowiązek rozliczenia obowiązuje od 3 jest rozszerzony na kontrahentów centralnych. 6

kwietnia 2016 r. w przypadku transakcji pomiędzy lokalnymi kontrahentami, a od listopada 2016 r. w przypadku transakcji zawieranych między kontrahentami lokalnymi a zagranicznymi. Wskutek ostatnich zmian w okólniku 4/2012 ustanowiono kryteria uznawania produktów będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym za zestandaryzowane, a zatem podlegające wymogom rozliczania centralnego. Zgodnie z okólnikiem 4/2012 miejscowe banki, przedsiębiorstwa brokerskie, fundusze inwestycyjne i organizacje typu sofom (wielozadaniowe instytucje finansowe) muszą zgłaszać BdM swoje transakcje na instrumentach pochodnych. Przepisy wydane wspólnie przez BdM, SHCP i CNBV zawierają także wymóg, aby lokalni kontrahenci centralni zgłaszali im wszystkie kontrakty, które otrzymują do rozliczenia, bądź wszelkie inne transakcje zgłoszone dobrowolnie. do BdM obejmuje wszystkie klasy aktywów oraz instrumenty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym i giełdowe instrumenty pochodne. Jednak tylko kontrahenci z siedzibą w Meksyku mają prawny obowiązek zagwarantowania, aby transakcja została zgłoszona. Od kwietnia 2016 r. miejscowe banki, przedsiębiorstwa brokerskie, fundusze inwestycyjne, ogólne magazyny depozytowe i organizacje typu sofom są zobowiązane do wprowadzenia przynajmniej następujących technik ograniczania ryzyka w odniesieniu do nierozliczanych centralnie transakcji pochodnych poza rynkiem regulowanym: potwierdzenie, codzienna wycena, uzgadnianie, mechanizmy rozstrzygania sporów i okresowe oceny, czy należy prowadzić kompresję portfela. Kolejne wymogi regulacyjne dotyczące miejscowych banków i przedsiębiorstw brokerskich w zakresie ograniczania ryzyka ich transakcji określone są w Przepisach dla banków i Przepisach dla przedsiębiorstw brokerskich wydanych przez CNBV. 4.5. Singapur Istnieją dwa poziomy ram prawnych instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym: ogólne przepisy ramowe przyjęte przez Parlament oraz przepisy szczegółowe przyjęte przez organ kształtujący politykę pieniężną Singapuru (Monetary Authority of Singapore, MAS). W części VIB (rozliczanie, kontrakty na instrumenty pochodne) ustawy o papierach wartościowych i transakcjach terminowych typu future (SFA), obowiązującej od listopada 2012 r., ustanowiono niezbędne ramy prawne nakazujące rozliczanie instrumentów pochodnych. MAS jest obecnie w trakcie finalizowania przepisów dotyczących obowiązkowego rozliczania. Ich przyjęcie jest planowane na pierwszą połowę 2017 r. Nowe przepisy będą zawierały wymóg rozliczania swapów stóp procentowych denominowanych w dolarach singapurskich i dolarach amerykańskich. 7

Ramy prawne obowiązku zgłaszania zostały wprowadzone w części VIA (Zgłaszanie kontraktów pochodnych) SFA. Szczegółowe przepisy dotyczące zgłaszania zostały następnie określone w przepisach o papierach wartościowych i transakcjach terminowych typu future (zgłaszaniu kontraktów pochodnych) z 2013 r. (SF (RDC) R), które weszły w życie w październiku 2013 r. Powyższe przepisy zawierają wymóg, aby pewne określone osoby zgłaszały transakcje na instrumentach pochodnych stopy procentowej, ryzyka kredytowego i walut. Wymóg zgłaszania obowiązuje w pełni od listopada 2015 r. Obecnie finalizowane są przepisy dotyczące technik ograniczania ryzyka. Zgodnie z proponowanymi przepisami licencjonowane przez MAS podmioty zajmujące się kontraktami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym muszą stosować następujące techniki ograniczania ryzyka w odniesieniu do swoich nierozliczonych transakcji pochodnych poza rynkiem regulowanym: potwierdzenie, proces rozstrzygania sporów, codzienna wycena, uzgadnianie portfela oraz kompresja portfela. MAS przewiduje, że wymogi w zakresie ograniczania ryzyka wejdą w życie w 2017 r. 4.6. Szwajcaria Ramy prawne transakcji pochodnych poza rynkiem regulowanym obejmują podstawowy akt prawny, tj. szwajcarską ustawę w sprawie infrastruktury rynku finansowego (FMIA), w której określono przepisy dotyczące postępowania rynkowego w obrocie instrumentami pochodnymi, oraz późniejsze rozporządzenia wykonawcze, a w szczególności szwajcarskie rozporządzenie w sprawie infrastruktury rynku finansowego (FMIO), w którym szczegółowo określono konkretne przepisy i wymogi. Zarówno FMIA, jak i FMIO weszły w życie w styczniu 2016 r. W FMIA i FMIO przewiduje się rozliczanie transakcji pochodnych poza rynkiem regulowanym oraz określa się szczegółowe przepisy związane z tym obowiązkiem. z zasady obejmuje wszystkie transakcje pochodne poza rynkiem regulowanym, przy czym przewidziano pewne wyłączenia z tego obowiązku dla niektórych (głównie mniejszych) kontrahentów. Obowiązek ten jest wprowadzany stopniowo w zależności od rodzajów kontraktów i kontrahentów. W FMIA i FMIO przewiduje się obowiązek zgłaszania wszystkich transakcji pochodnych poza rynkiem regulowanym i określa się odpowiednie przepisy, między innymi opisujące, którzy z kontrahentów mają obowiązek zgłaszania transakcji i jakie informacje należy zgłaszać. W FMIA i FMIO ponownie ujęto przepisy dotyczące stosowania technik ograniczania ryzyka wymaganych w przypadku nierozliczanych centralnie transakcji pochodnych poza rynkiem 8

regulowanym. Szwajcarskie ramy regulacyjne obejmują wymogi dotyczące terminowego potwierdzenia transakcji, uzgadniania portfela, kompresji portfela oraz procedur rozstrzygania sporów. 5. MIĘDZYNARODOWE TRAKTOWANIE BANKÓW CENTRALNYCH I ORGANÓW ZARZĄDZAJĄCYCH DŁUGIEM PUBLICZNYM 5.1. Australia W rozporządzeniu z 2015 r. stwierdza się, że wymogów dotyczących rozliczania w odniesieniu do transakcji na instrumentach pochodnych nie można nałożyć na osobę, która nie jest australijskim lub zagranicznym podmiotem rozliczającym w odniesieniu do danej transakcji. Ponadto zgodnie z przywołanym rozporządzeniem przepisy dotyczące transakcji na instrumentach pochodnych nie nakładają wymogów dotyczących rozliczania na szereg zagranicznych podmiotów publicznych, w tym między innymi banki centralne i organy zarządzające długiem publicznym. W Corporations Amendment (Derivatives Transactions) Regulation 2013 [rozporządzenie zmieniające dotyczące przedsiębiorstw (transakcje na instrumentach pochodnych)] objaśniono, że obowiązku zgłaszania transakcji nie można nakładać na tak zwanych użytkowników końcowych. Ogranicza to zasadniczo stosowanie obowiązku zgłaszania wobec australijskich instytucji depozytowych, licencjonowanych systemów rozrachunkowych i rozliczeniowych, licencjobiorców usług finansowych oraz osób świadczących usługi finansowe w zakresie instrumentów pochodnych dla klientów hurtowych w Australii w ramach specjalnego wyłączenia z licencji udzielonego przez władze australijskie. Przedmiotowemu wymogowi nie podlegają banki centralne i organy zarządzające długiem publicznym. Zgodnie z niedawno przyjętymi wymogami techniki ograniczania ryzyka mają zastosowanie do instytucji podlegających nadzorowi australijskiego organu regulacji ostrożnościowej (APRA) w ich transakcjach ze stosownymi kontrahentami. Definicja tych instytucji nie obejmuje banków centralnych ani organów publicznych, którym powierzono zarządzanie długiem publicznym lub które uczestniczą w takim zarządzaniu. Z kolei z definicji stosownego kontrahenta wykluczono organy państwowe, banki centralne, wielostronne banki rozwoju, podmioty sektora publicznego oraz Bank Rozrachunków Międzynarodowych. W związku z tym wymogów w zakresie ograniczania ryzyka nie stosuje się do banków centralnych ani organów zarządzających długiem publicznym. 5.2. Kanada Wytyczne B-7 mają zastosowanie wyłącznie do instytucji finansowych nadzorowanych na 9

poziomie federalnym. Jako że banki centralne i organy zarządzające długiem publicznym nie są objęte tą definicją, nie są objęte zakresem przepisów OSFI dotyczących rozliczania. Na szczeblu prowincji w proponowanym NI 94-101 wyraźnie wyłącza się z obowiązku rozliczania transakcje z niektórymi instytucjami kanadyjskimi, jak również z zagranicznymi bankami centralnymi i organami publicznymi należącymi w całości lub w części do zagranicznego rządu. Przewiduje się, że powyższe wyłączenia pozostaną w ostatecznym przepisie. Choć od przepisów dotyczących zgłaszania transakcji nie ma specjalnego wyłączenia przewidzianego dla zagranicznych banków centralnych i organów zarządzających długiem publicznym, to zgodnie z tymi przepisami transakcje między kanadyjskim kontrahentem a jakimikolwiek zagranicznymi organami publicznymi muszą w rzeczywistości być zgłaszane jedynie przez kontrahenta kanadyjskiego. Obowiązkiem zgłaszania nie są zatem objęte zagraniczne banki centralne i wszystkie organy publiczne. Podobnie jak w przypadku obowiązku rozliczania, wytyczne OSFI mają zastosowanie tylko do instytucji finansowych nadzorowanych na poziomie federalnym. Banki centralne i wszystkie organy publiczne jako takie nie są objęte zakresem przepisów OSFI dotyczących technik ograniczania ryzyka. Na poziomie prowincji przepis dotyczący rejestracji ma mieć zastosowanie jedynie do dealerów zawierających transakcje na instrumentach pochodnych. Banki centralne i organy zarządzające długiem publicznym jako takie obecnie nie są objęte zakresem tego przepisu. Choć przepis dotyczący rejestracji jest wciąż sporządzany, nie przewiduje się, aby zmianie uległ zakres jego stosowania. 5.3. Hongkong dotyczy transakcji swapów stóp procentowych (IRS) między głównymi dealerami. Należą do nich w Hongkongu instytucje upoważnione (AI), maklerzy rynku pieniężnego zatwierdzeni przez HKMA na mocy rozporządzenia bankowego (AMB) lub przedsiębiorstwa licencjonowane (LC), które osiągnęły minimalny próg rozliczania. Głównych dealerów spoza Hongkongu określono z góry na liście opublikowanej przez SFC. Na liście znalazły się takie podmioty, jak członkowie rozliczający największych kontrahentów centralnych prowadzących transakcje IRS na kilku rynkach bądź globalne banki o istotnym znaczeniu dla systemu, opublikowane przez Radę Stabilności Finansowej. Ponieważ zagraniczne banki centralne i organy zarządzające długiem publicznym nie należą do żadnej z tych kategorii, nie podlegają one obowiązkowi rozliczania w Hongkongu. Ponieważ etap 1 obowiązku zgłaszania dotyczy prawie tych samych podmiotów, co obowiązek rozliczenia, zagraniczne banki centralne i organy zarządzające długiem publicznym nie podlegają obowiązkowi zgłaszania. Choć na etapie 2 rozszerza się zakres stosowania obowiązku zgłaszania na wszystkie pięć klas aktywów i zwiększa się ilość informacji podlegających 10

zgłoszeniu, to nie zmienia się zakresu podmiotów objętych obowiązkiem. Zagraniczne banki centralne i organy zarządzające długiem publicznym jako takie pozostaną wyłączone z obowiązku zgłaszania. Standardy ograniczania ryzyka, które zostaną określone przez SFC, będą na ogół obowiązywały jedynie, o ile transakcje na instrumentach pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym będą księgowane w przedsiębiorstwach licencjonowanych przez SFC. Ponieważ w chwili obecnej tak nie jest, standardy te nie będą miały zastosowania w przypadku transakcji pochodnych poza rynkiem regulowanym. Z drugiej strony ramy opracowane przez HKMA dotyczą krajowych i zagranicznych AI w odniesieniu do nierozliczanych centralnie transakcji na instrumentach pochodnych zawieranych ze stosownym podmiotem. Z definicji stosownych podmiotów wyraźnie wyklucza się banki centralne i uznane podmioty sektora publicznego (PSE). Banki centralne jako takie nie będą objęte proponowanymi ramami, o ile będą one miały status banku centralnego w swojej jurysdykcji. W przypadku podmiotów sektora publicznego, o ile podmiot zalicza się do PSE na potrzeby adekwatności kapitałowej w swojej jurysdykcji (niezależnie od tego, czy powierzono mu uczestnictwo w zarządzaniu długiem publicznym), będzie on wyłączony z wymogów w zakresie ograniczania ryzyka. 5.4. Meksyk Zgodnie z okólnikiem 4/2012 tylko miejscowe banki i przedsiębiorstwa brokerskie muszą rozliczać swoje transakcje pochodne poza rynkiem regulowanym za pośrednictwem kontrahentów centralnych w ramach obrotu z innymi miejscowymi bankami lub przedsiębiorstwami brokerskimi, miejscowymi lub zagranicznymi inwestorami instytucjonalnymi lub zagranicznymi bankami bądź przedsiębiorstwami brokerskimi. Banki centralne i organy zarządzające długiem publicznym są zatem wyłączone z obowiązku rozliczenia. W okólniku 4/2012 stwierdzono, że w przypadku gdy transakcja na instrumentach pochodnych jest zawarta między lokalnym kontrahentem podlegającym obowiązkowi zgłaszania a podmiotem z siedzibą w jurysdykcji zagranicznej, tylko meksykański podmiot finansowy ma prawny obowiązek zgłaszania transakcji na instrumentach pochodnych w BdM. Wyłączone są zatem banki centralne i organy zarządzające długiem publicznym. Biorąc pod uwagę, że techniki ograniczania ryzyka określone w okólniku 4/2012 mają zastosowanie do miejscowych banków, przedsiębiorstw brokerskich, funduszy inwestycyjnych, ogólnych magazynów depozytowych i organizacji typu sofom, zagraniczne banki centralne i organy zarządzające długiem publicznym są wyłączone z obowiązku stosowania przedmiotowych technik ograniczania ryzyka. 11

5.5. Singapur Zgodnie z projektami przepisów dotyczących obowiązkowego rozliczania wydanymi w 2015 r. w celu przeprowadzenia konsultacji MAS zaproponował, aby z obowiązków rozliczania wyłączono szereg instytucji międzynarodowych, w tym zagraniczne banki centralne i wszystkie organy publiczne. MAS zamierza utrzymać proponowane wyłączenie w ostatecznych przepisach. W części II ustawy o papierach wartościowych i transakcjach terminowych typu future oraz czwartym wykazie SF(RDC)R wyraźnie wyłącza się z obowiązku zgłaszania zagraniczne banki centralne i wszystkie organy publiczne, jak również wiele innych instytucji międzynarodowych. Wymogi dotyczące technik ograniczania ryzyka opracowywane przez MAS będą miały zastosowanie tylko do posiadaczy licencji CMS i banków licencjonowanych w Singapurze, które pośredniczą w handlu instrumentami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. Biorąc pod uwagę, że zagraniczne banki centralne i organy zarządzające długiem publicznym zwykle nie muszą posiadać licencji CMS, nie będą one podlegać temu obowiązkowi. 5.6. Szwajcaria Występujące w charakterze kontrahentów zagraniczne banki centralne oraz zagraniczne organy zarządzające długiem publicznym nie podlegają przepisom o postępowaniu na rynkach instrumentów pochodnych (a tym samym obowiązkowi rozliczania), jako że organy te na ogół nie mają siedziby w Szwajcarii. Ponadto transakcje na instrumentach pochodnych z szeregiem zagranicznych instytucji, w tym bankami centralnymi i organami zarządzającymi długiem publicznym, nie podlegają dotyczącym instrumentów pochodnych przepisom w zakresie postępowania rynkowego ujętym w FMIA (a tym samym obowiązkowi rozliczania). Sytuacja w przypadku obowiązku zgłaszania jest analogiczna do kwestii obowiązku rozliczania zagraniczne banki centralne i organy zarządzające długiem publicznym nie są objęte zakresem przepisów o postępowaniu na rynkach instrumentów pochodnych, jako że na ogół nie mają one siedziby w Szwajcarii. Choć transakcje na instrumentach pochodnych między kontrahentem szwajcarskim podlegającym przepisom określonym w FMIA a zagranicznym bankiem centralnym lub zagranicznym organem zarządzającym długiem publicznym podlegają obowiązkom zgłaszania ujętym w FMIA, to obowiązek zgłoszenia przedmiotowej transakcji spoczywa jedynie na danym kontrahencie szwajcarskim. Dodatkowo szwajcarskie ramy regulacyjne umożliwiają całkowite wyłączenie z obowiązku zgłoszenia transakcji na instrumentach pochodnych z takimi podmiotami na zasadzie wzajemności. 12

Jeżeli chodzi o obowiązek stosowania technik ograniczania ryzyka w odniesieniu do nierozliczanych centralnie transakcji pochodnych poza rynkiem regulowanym, sytuacja przedstawia się identycznie, jak w przypadku obowiązku rozliczania. Występujące w charakterze kontrahentów zagraniczne banki centralne i organy zarządzające długiem publicznym nie podlegają przepisom o postępowaniu na rynkach instrumentów pochodnych. W przypadku transakcji na instrumentach pochodnych z tymi podmiotami w FMIO przewidziano specjalne wyłączenie. 6. WNIOSKI Ramy prawne realizacji reform pozagiełdowych rynków instrumentów pochodnych uzgodnionych w Pittsburghu w 2009 r. zostały dotychczas w całości wprowadzone w Australii, Hongkongu, Meksyku i Szwajcarii, a wkrótce zostaną wprowadzone w Kanadzie i Singapurze. Ponadto we wszystkich powyższych jurysdykcjach przedmiotowe ramy prawne nie mają lub nie będą mieć zastosowania do banków centralnych i organów zarządzających długiem publicznym. Dlatego też Komisja stwierdza, że należy zmienić art. 1 ust. 4 EMIR celem zwolnienia z niektórych wymogów przewidzianych w EMIR banki centralne i organy publiczne, którym powierzono zarządzanie długiem publicznym lub które uczestniczą w takim zarządzaniu, z Australii, Kanady, Hongkongu, Meksyku, Singapuru i ze Szwajcarii. Dzięki zwolnieniu tych podmiotów wymogi przewidziane w EMIR nie będą zakłócać wykonywania ich obowiązków monetarnych i innych zadań będących przedmiotem wspólnego zainteresowania oraz propagowane będą równe warunki działania w zakresie wprowadzania reform pozagiełdowych rynków instrumentów pochodnych w odniesieniu do transakcji z tymi podmiotami we wskazanych jurysdykcjach. To przyczyni się również do większej międzynarodowej spójności i jednolitości realizacji reform pozagiełdowych rynków instrumentów pochodnych. Analiza porównawcza przedstawiona w niniejszym sprawozdaniu nie jest ostatnią tego rodzaju analizą. Komisja będzie obserwować rozwój sytuacji w powyższych i innych jurysdykcjach państw grupy G-20 w odniesieniu do wdrażania przepisów dotyczących transakcji pochodnych poza rynkiem regulowanym oraz będzie aktualizować sprawozdanie wraz z postępami procesu reform w przedmiotowych jurysdykcjach, między innymi poprzez usuwanie niektórych państw trzecich z wykazu podmiotów, do których rozporządzenie nie ma zastosowania, w przypadku gdyby rozwiązania regulacyjne w tych państwach trzecich przestały spełniać warunki wyłączenia. Można zatem oczekiwać, że w art. 1 ust. 4 EMIR wprowadzone będą dalsze zmiany. 13