Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny, Uniwersytet Wrocławski Zakład Fizyki Słońca, Centrum Badań Kosmicznych PAN. Lekcje ze Słońcem w tle

Podobne dokumenty
Od centrum Słońca do zmian klimatycznych na Ziemi

Aktywne Słońce. Tomasz Mrozek. Instytut Astronomiczny. Uniwersytet Wrocławski

Od Wielkiego Wybuchu do Gór Izerskich. Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny UWr Zakład Fizyki Słońca CBK PAN

Słońce a sprawa ziemskiego klimatu

Ewolucja w układach podwójnych

Aktywne Słońce. Tomasz Mrozek. Instytut Astronomiczny. Uniwersytet Wrocławski

Słooce. Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny UWr Zakład Fizyki Słooca CBK PAN

Sens życia według gwiazd. dr Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny Uniwersytet Wrocławski

Życie rodzi się gdy gwiazdy umierają

O aktywności słonecznej i zorzach polarnych część I

Tomasz Mrozek 1,2, Sylwester Kołomański 1 1. Instytut Astronomiczny UWr 2. Zakład Fizyki Słońca CBK PAN. Astro Izery

Słońce i jego miejsce we Wszechświecie. Urszula Bąk-Stęślicka, Marek Stęślicki Instytut Astronomiczny Uniwersytetu Wrocławskiego

Synteza jądrowa (fuzja) FIZYKA 3 MICHAŁ MARZANTOWICZ

Ewolucja pod gwiazdami

Następnie powstały trwały izotop - azot-14 - reaguje z trzecim protonem, przekształcając się w nietrwały tlen-15:

HINODE i STeReO. Nowe satelitarne obserwatoria słoneczne. dr Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny Uniwersytet Wrocławski 11:41

Tworzenie protonów neutronów oraz jąder atomowych

Wykres Herzsprunga-Russela (H-R) Reakcje termojądrowe - B.Kamys 1

I etap ewolucji :od ciągu głównego do olbrzyma

Budowa i ewolucja gwiazd I. Skale czasowe Równania budowy wewnętrznej Modele Diagram H-R Ewolucja gwiazd

Odczarujmy mity II: Kto naprawdę zmienia ziemski klimat i dlaczego akurat Słooce?

Ewolucja gwiazd oczami teleskopów. Hubble, Spitzer i Chandra. Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny Uniwersytet Wrocławski

Budowa i ewolucja gwiazd I. Skale czasowe Równania budowy wewnętrznej Modele Diagram H-R Ewolucja gwiazd

Teoria ewolucji gwiazd (najpiękniejsza z teorii) dr Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny Uniwersytetu Wrocławskiego

Liceum dla Dorosłych semestr 1 FIZYKA MAŁGORZATA OLĘDZKA

Diagram Hertzsprunga Russela. Barwa gwiazdy a jasność bezwzględna

12.1 Słońce. Ogromna moc promieniowania Słońca to skutek zarówno ogromnych rozmiarów, jak i wysokiej temperatury powierzchni.

Promieniowanie jonizujące

Ewolucja Wszechświata Wykład 8

Aktywność Słońca. dr Szymon Gburek Centrum Badań Kosmicznych PAN : 17:00

Jak możemy obliczyć odległość burzy od Nas? W jaki sposób możemy ocenić, widząc błyskawicę i słysząc grzmot jak daleko od Nas uderzył piorun? Licząc s

Cząstki elementarne z głębin kosmosu

Góry Izerskie. Wszechświat w pigułce.

Wenus na tle Słońca. Sylwester Kołomański Tomasz Mrozek. Instytut Astronomiczny Uniwersytetu Wrocławskiego

Podstawy Fizyki Jądrowej

Układ słoneczny, jego planety, księżyce i planetoidy

Definicja (?) energii

GWIAZDY SUPERNOWEJ. WSZYSTKO WE WSZECHŚWIECIE WIECIE PODLEGA ZMIANOM GWIAZDY RÓWNIER. WNIEś. PRZECHODZĄ ONE : FAZĘ NARODZIN, WIEK DOJRZAŁY,

Pozorne orbity planet Z notatek prof. Antoniego Opolskiego. Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny UWr Zakład Fizyki Słońca CBK PAN

Wykłady z Geochemii Ogólnej

Paweł Rudawy Zakład Heliofizyki i Fizyki Kosmicznej IA UWr

Grawitacja - powtórka

Słońce to juŝ polska specjalność

Słońce. Mikołaj Szopa

BUDOWA I EWOLUCJA GWIAZD. Jadwiga Daszyńska-Daszkiewicz

Układ Słoneczny. Powstanie Układu Słonecznego. Dysk protoplanetarny

Gwiazdy neutronowe. Michał Bejger,

NARODZINY I ŚMIERĆ GWIAZDY

Teoria Wielkiego Wybuchu FIZYKA 3 MICHAŁ MARZANTOWICZ

Gdzie odległośd mierzy się zerami. Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny, UWr Zakład Fizyki Słooca, CBK PAN

Układ Słoneczny. Pokaz

Zorza polarna- zjawisko świetlne obserwowane w górnej atmosferze w pobliżu biegunów

Czarne dziury. Grażyna Karmeluk

Astronomiczny elementarz

FIZYKA III MEL Fizyka jądrowa i cząstek elementarnych

Elementy Fizyki Jądrowej. Wykład 11 Pochodzenie pierwiastków

Liczmy gwiazdy, dopóki jest co liczyć

ETAP II. Astronomia to nauka. pochodzeniem i ewolucją. planet i gwiazd. na wydarzenia na Ziemi.

zorza w Finlandii

Koronalne wyrzuty materii

( W.Ogłoza, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, Pracownia Astronomiczna)

Pomiary. Przeliczanie jednostek skali mapy. Np. 1 : cm : cm 1cm : m 1cm : 20km

Grawitacja + Astronomia

Aktywność magnetosfery i zaburzenia w wietrze słonecznym.

FIZYKA IV etap edukacyjny zakres podstawowy

Konkurs Astronomiczny Astrolabium IV Edycja 26 kwietnia 2017 roku Klasy I III Gimnazjum Test Konkursowy

Gwiazdy, życie po śmierci

Dawki w podróżach lotniczych

To ciała niebieskie o średnicach większych niż 1000 km, obiegające gwiazdę i nie mające własnych źródeł energii promienistej, widoczne dzięki

Nr 4/2014. Materiały obserwacyjne. Biuletyn Sekcji Obserwacji Słońca. Strona 1

Wyznaczanie stałej słonecznej i mocy promieniowania Słońca

oraz Początek i kres

Energetyka jądrowa. Energetyka jądrowa

Badania naukowe z udziałem uczniów i nauczycieli. Projekt Wygasz. Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny UWr Zakład Fizyki Słońca CBK PAN

FIZYKA KLASA I LO LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCEGO wymagania edukacyjne

PROJEKT KOSMOLOGIA PROJEKT KOSMOLOGIA. Aleksander Gendarz Mateusz Łukasik Paweł Stolorz

Wszechświat w mojej kieszeni. Wszechświat mgławic. Grażyna Stasińska. Nr. 1. Obserwatorium paryskie ES 001

GRAWITACJA I ELEMENTY ASTRONOMII

Zapisy podstawy programowej Uczeń: 2. 1) wyjaśnia cechy budowy i określa położenie różnych ciał niebieskich we Wszechświecie;

Dyfrakcja to zdolność fali do uginania się na krawędziach przeszkód. Dyfrakcja światła stanowi dowód na to, że światło ma charakter falowy.

Ekosfery. Gimnazjum Klasy I III Doświadczenie konkursowe nr 5

Wstęp do astrofizyki I

Nasza Galaktyka

fizyka w zakresie podstawowym

pobrano z serwisu Fizyka Dla Każdego - - zadania z fizyki, wzory fizyczne, fizyka matura

Wstęp do astrofizyki I

Czarne dziury. Rąba Andrzej Kl. IVTr I

Galaktyka. Rysunek: Pas Drogi Mlecznej

Odległość mierzy się zerami

1. Obserwacje nieba 2. Gwiazdozbiór na północnej strefie niebieskiej 3. Gwiazdozbiór na południowej strefie niebieskiej 4. Ruch gwiazd 5.

Zaćmienie Słońca powstaje, gdy Księżyc znajdzie się pomiędzy Słońcem a Ziemią i tym samym przesłoni światło słoneczne.

Ściąga eksperta. Skład i budowa atmosfery oraz temperatura powietrza. - filmy edukacyjne on-line Strona 1/5

Konkurs Astronomiczny Astrolabium V Edycja 29 kwietnia 2019 roku Klasy IV VI Szkoły Podstawowej Odpowiedzi

NUKLEOGENEZA. Barbara Becker

ELEMENTY GEOFIZYKI. Atmosfera W. D. ebski

Budowa gwiazdy w wieku niemowlęcym.

Czym są gwiazdy Gwiazdy

ASTRONOMIA Klasa Ia Rok szkolny 2012/2013

Budowa Galaktyki. Materia rozproszona Rozkład przestrzenny materii Krzywa rotacji i ramiona spiralne

Układ Słoneczny Układ Słoneczny

Transkrypt:

Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny, Uniwersytet Wrocławski Zakład Fizyki Słońca, Centrum Badań Kosmicznych PAN Lekcje ze Słońcem w tle

Lekcja 1: narodziny, życie i śmierć Diagram H-R: Przedstawiony w 1911 roku przez E. Hertzsprunga Udoskonalony w 1913 roku przez H.N. Russella

Narodziny Gwiazda o masie Słońca rodzi się szybko w porównaniu do czasu jaki będzie żyła.

Życie na ciągu głównym Po zapadnięciu się obłoku w gwieździe zaczynają się reakcje syntezy i rozpoczyna się najspokojniejszy okres jej życia. Mówimy, że gwiazda ląduje na ciągu głównym. Zaczyna się okres przetwarzania wodoru w hel.

Życie na ciągu głównym Reakcja p-p Typowa (ale nie jedyna) reakcja syntezy helu zachodząca w gwieździe znajdującej się na ciągu głównym. Gwiazda po rozpaleniu wnętrza osiąga stan równowagi. Dla Słońca: 600 mln ton wodoru zamienia się w hel w każdej sekundzie 4 mln ton jest przekształcane w energię: 3.6*10 26 J

Życie na ciągu głównym Gwiazda jest równowadze gdy grawitacja, która dąży do ściśnięcia gwiazdy jest powstrzymywana przez wytwarzane we wnętrzu ciśnienie: ciśnienie grawitacja - gazu (duże, bo w centrum jest wysoka temperatura) - promieniowania (bo wewnątrz zachodzą reakcje termojądrowe) Równowaga zostaje zaburzona kiedy kończy się paliwo we wnętrzu. Wtedy maleje ciśnienie: - gazu, bo jest mniej cząstek - promieniowania, bo spada tempo reakcji termojądrowych Czas po jakim nastąpi zachwianie równowagi zależy głównie od masy gwiazdy. Od masy zależą także dalsze losy gwiazdy

Życie na ciągu głównym Gwiazdy o małej masie: 0,4 M < M < 1.5 M Typowym przykładem jest nasze Słońce Po wypaleniu wodoru we wnętrzu gwiazda kurczy się i rozgrzewa w centrum do temperatury ponad 100 milionów kelwinów.

Pożegnanie z ciągiem głównym Zanim jednak centrum osiągnie odpowiednią temperaturę gwiazda przechodzi przez etap czerwonego olbrzyma - na diagramie H-R przesuwa się w prawo i w górę Jądro gwiazdy powoli zapada się. Wewnątrz nie ma już paliwa (wodoru). Temperatura jądra rośnie i zaczyna się spalanie wodoru w cienkiej warstwie wokół jądra. Jednocześnie zewnętrzne warstwy gwiazdy rozdymają się i chłodzą gwiazda robi się wielka i czerwona. Ten etap pojawia się w czasie życia każdej gwiazdy poza tymi najmniej masywnymi.

Pożegnanie z ciągiem głównym Kiedy jądro osiągnie odpowiednią temperaturę następuje tzw. błysk helowy wewnątrz rozpoczyna się nagle przemiana helu w węgiel, a gwiazda gwałtownie jaśnieje Ta reakcja nazywa się reakcją 3α ponieważ z trzech atomów helu (cząstek α) powstaje jeden atom węgla. Reakcja 3α jest bardzo wrażliwa na zmiany temperatury gwiazda staje się niespokojna Po zapaleniu helu gwiazda znów jest w stanie równowagi. Ten stan nie trwa jednak długo.

Mgławica planetarna W pewnym momencie kończy się hel i zapadanie jądra trwa aż do etapu białego karła. Biały karzeł jest jądrem gwiazdy, które ma ogromną temperaturę i wielką gęstość. A co z zewnętrznymi warstwami? Oddalają się od jądra i rozświetlają dzięki promieniowaniu ultrafioletowemu pochodzącemu od gorącego białego karła obserwujemy tzw. mgławice planetarne.

Śmierć Gwiazda o masie porównywalnej z masą Słońca kończy życie jako stygnący biały karzeł, który nie może być bardziej masywny niż 1.4 M Piękna otoczka w postaci mgławicy planetarnej przestaje świecić po około 10 000 lat Przestaje świecić ale nie znika. Gaz ucieka w przestrzeń międzygwiazdową i może zasilić obłok, z którego powstaną nowe gwiazdy a może także planety

Tranzyt Wenus

Lekcja 2: Wenus na tle Słońca i projekt Astro Izery

Lekcja 2: Wenus na tle Słońca i projekt Astro Izery Elementy stałe: model Układu Słonecznego gnomon i zegar słoneczny Izerski Park Ciemnego Nieba Imprezy cykliczne: Szkolne Warsztaty Astronomiczne (10) Ogólnopolskie Spotkania Astronomiczne (7) Astronomiczny Dzień w IPCN (6)

Izerski Park Ciemnego Nieba Inauguracja 4. listopada 2009 roku Jeden z elementów projektu Astro Izery www.astro.uni.wroc.pl/astroizery

Lekcja 3: aktywne Słońce protuberancja plamy słoneczne

Słońce zaplamione = Słońce aktywne N S Typowe rozmiary plamy: średnica od 4 000 km do 30 000 km (czasem nawet 60 000 km) Temperatura: o 1000-1500 K niższa od temperatury powierzchni Słońca (5778 K) Typowy czas życia: od kilku dni do kilku miesięcy Pole magnetyczne: od 250 Gs do 5000 Gs Obserwowane przez starożytnych Chińczyków Kilka obserwacji plam wykonanych ok. 1000 1200 r. okres wyjątkowo silnej aktywności Słońca ok. 1610 pierwsze obserwacje za pomocą lunety Systematyczne obserwacje pokazały cykliczność pojawiania się plam

Cykl aktywności Rudolf Wolf (1816-1893) proponuje obiektywną metodę liczenia plam Samuel Heinrich Schwabe (1789-1875) odkrywa cykliczność pojawiania się plam W maksimum widać dużo plam oraz związanych z nimi obszarów aktywnych. Obszary aktywne najlepiej widoczne są w zakresie X i UV.

Obserwacje satelitarne HXR SXR EUV EUV SXR HXR gamma OSO 1-8 rakiety: V2 NRL AS&E NIXT MSSTA SMM/XRP Yohkoh/SXT GOES Skylab OSO 1-8 OSO 1-8 Skylab SMM/UVSP TRACE SOHO/EIT Yohkoh/HXT CGRO SMM/HXRBS, GRS RHESSI 1940 1950 1960 1970 1980 1990 2000 2010 SDO STEREO HINODE

Zjawiska aktywne - rozbłyski - koronalne wyrzuty masy (CME) - erupcje protuberancji Ogólnie: zjawiska dynamiczne zachodzące w atmosferze słonecznej

Rozbłyski

Rozbłyski Richard Carrington obserwuje 1 września 1859 r. gwałtowne pojaśnienie w okolicy obserwowanych plam Typowe energie [J]: - granat 4-8x10 5 - bomba konwencjonalna (1 t) 4x10 9 - bomba atomowa (Little Boy) 6x10 13 - bomba Car 2x10 17 - światowy arsenał atomowy 2x10 19 - wulkan Toba (Sumatra) 10 20 - rozbłysk słoneczny 10 26

Erupcje protuberancji

CME Bardzo często rozbłyski i erupcje protuberancji są obserwowane równocześnie z tzw. koronalnymi wyrzutami masy (CME) są to olbrzymie chmury gazu, które mogą wędrować przez cały Układ Słoneczny

Heliosfera Heliosfera to bąbel naładowanych cząstek ze Słońca, które chronią nas przed ośrodkiem międzygwiazdowym.

Lekcja 4: aktywność a klimat Jeśli żyjemy zanurzeni w atmosferze słonecznej to czy nie powinna ona mieć jakiegoś wpływu na ziemski klimat? To oznacza, że powinniśmy widzieć związek miedzy aktywnością Słońca średnimi temperaturami na Ziemi Zamarzający Bałtyk regularne połączenie ze Szwecją Hetman Czarniecki rzuca się przez morze (cieśninę Allsund) 400 lat wcześniej Grenlandia była zieloną wyspą i została zasiedlona

Jak to działa? Cząstki promieniowania kosmicznego mają olbrzymie energie (sięgające 10 20 ev). Wpadając w ziemską atmosferę sieją zniszczenie wśród atomów, które wchodzą w jej skład. W minimum aktywności Słońce słabiej chroni nas przed promieniowaniem kosmicznym. Więcej cząstek promieniowania kosmicznego w atmosferze ziemskiej to więcej zaburzeń i sprzyjające warunki do powstawania chmur. Więcej chmur to mniej promieniowania słonecznego docierającego do powierzchni Ziemi

Piękne strony aktywności Słońca Wysoka aktywność Słońca = mniejsze zachmurzenie chmurami niskimi ale również: Wysoka aktywność Słońca = duża szansa na zobaczenie zorzy polarnej AZOT TLEN W każdym cyklu aktywności zdarza się kilka kilkanaście okazji do zobaczenia zorzy polarnej na południu Polski Oczywiście, najłatwiej zobaczyć ją na dużych szerokościach geograficznych.

Lekcja 5: jak zmierzyć szerokość geograficzną czyli o SWA słów kilka

Lekcja 5: jak zmierzyć szerokość geograficzną czyli o SWA słów kilka

Lekcja 5: jak zmierzyć szerokość geograficzną czyli o SWA słów kilka

Lekcja 5: jak zmierzyć szerokość geograficzną czyli o SWA słów kilka

Lekcja 5: jak zmierzyć szerokość geograficzną czyli o SWA słów kilka Rzeczywista szerokość geograficzna:50⁰48'54'' Średnia szer. wyznaczona z 10 pomiarów: 50⁰49'28'' Różnica obliczonej i rzeczywistej szerokości: 0.0095⁰, czyli 1057 m na północ od Orla

Lekcja 5: jak zmierzyć szerokość geograficzną czyli o SWA słów kilka www.swa.edu.pl W zakładce Ćwiczenia będą pojawiały się proste ćwiczenia astronomiczne.