Nr 103 grudzień 2015 r.

Nr 103 grudzień 2015 r.,, Zaczarowane drzewko Choinka proszę pana jest chyba zaczarowana, bo zaraz wszystko odmienia: było szaro, a ona wchodzi do domu zielona i spełnia marzenia. Choinka niby królewna taka zielona i srebrna, taka czerwona i złota. A pod nią nasze marzenia: Lalka dla Mani i miś dla Henia, nawet piłeczka dla kota. Dobrze się bawić przy świeczkach, tu miś, tu kot, tu laleczka. I spać nam nikt jeszcze nie każe. Choinka, proszę pana choinka zaczarowana drzewko spełnionych życzeń. M. Terlikowska Drodzy Rodzice Udekorowane witryny sklepowe i wszechobecne reklamy ze Świętym Mikołajem zwiastują nadejście Świąt Bożego Narodzenia. Ten magiczny czas kojarzy się dzieciom głównie z prezentami, słodyczami i leniuchowaniem - zapoznajcie swoje pociechy z tradycjami, historią i symboliką Bożego Narodzenia, nauczcie je na czym polega dzielenie się z innymi, dlaczego tak wartościowe są wspólnie spędzone chwile. TO WARTO WIEDZIEĆ Kultywowanie tradycji Świąt Bożego Narodzenia. Kultywowanie tradycji spełnia ważną rolę w wychowaniu młodego pokolenia. Święta i związane z nimi zwyczaje są źródłem radości, wzruszeń, niezwykłych przeżyć, świadectwem łączących nas więzi i naszej

odrębności, świadectwem więzów rodzinnych i więzi między pokoleniami, są świadectwem naszego przywiązania do swojej historii i tradycji". Dlatego przedszkole i nauczyciele w nim pracujący starają się przybliżyć tematykę świąt, przekazać obyczaje najmłodszemu pokoleniu i zaszczepić przywiązanie do tradycji przodków. Spędzanie świąt z całą rodziną jest niezwykle potrzebne w rozwoju społecznym małych dzieci. Odkrywają, że są kochane przez mamę, tatę, dziadków i rodzeństwo, uświadamiają sobie, że mają dużą, kochającą rodzinę, co przyczynia się do osiągnięcia równowagi emocjonalnej. Święta to wspaniała okazja do przekazania dzieciom bożonarodzeniowej tradycji i chyba najbardziej rodzinny okres w roku. W naszym przedszkolu czas oczekiwania na Święta Bożego Narodzenia rozpoczynamy od ozdabiania przedszkola. Dzieci wraz z nauczycielkami ozdabiają przedszkole świątecznymi dekoracjami, ubierają choinkę w bombki, łańcuchy i światełka oraz własnoręcznie wykonane ozdoby. Przygotowując się do Świąt Bożego Narodzenia dzieci uczą się śpiewać tradycyjne kolędy, pastorałki i piosenki o tematyce zimowo - świątecznej, recytują wiersze oraz przygotowują się do Jasełek i uroczystości choinkowej, które są od wielu lat wpisywane do kalendarza uroczystości organizowanych w naszym przedszkolu. Mimo cudownej atmosfery jaka towarzyszy przygotowaniom, w ferworze obowiązków jest dość łatwo zapomnieć o tradycji, które nas ukształtowały i dodają smaczku każdej uroczystości, którą celebrujemy. Jeśli nie będziemy pielęgnować kultury z której się wywodzimy, niechybnie doprowadzimy do jej zapomnienia, dlatego by być bardziej świadomym przybliżymy parę ciekawostek o tradycji świąt bożonarodzeniowych: Wigilia - wieczór wigilijny w tradycji polskiej jest najbardziej uroczystym i najbardziej wzruszającym wieczorem roku. Punktem kulminacyjnym przeżyć adwentowych w rodzinach chrześcijańskich jest wigilia Bożego Narodzenia. Wigilie w ogóle znane były juz w Starym Testamencie. Obchodzono je przed każdą uroczystością, a nawet przed każdym szabatem. Było to przygotowanie do odpoczynku świątecznego. Izraelici zwali je "wieczorem". Słowo "wigilia" pochodzi z języka łacińskiego i oznacza czuwanie. W Polsce wigilia weszła na stale do tradycji dopiero w XVIII wieku. Główną jej częścią jest uroczysta wieczerza, złożona z postnych potraw. Wieczerza ta ma charakter ściśle rodzinny. Zaprasza się czasami na nią, oprócz krewnych, osoby mieszkające samotnie. Dawniej najpierw gospodynie urządzały generalne sprzątanie, mycie, czyszczenie. Po czterech rogach głównej sali umieszczało się na wsi i po dworach cztery snopy zbóż: snop pszenicy, żyta, jęczmienia i owsa, aby Boże Dziecię w Nowym Roku nie skąpiło koniecznego pokarmu dla człowieka i bydła. Stół był przykryty białym obrusem, przypominającym ołtarz i pieluszki Pana, a pod nim dawało się siano dla przypomnienia sianka, na którym spoczywał narodzony Jezus. Zwyczajem było również, że cały dzień obowiązywał post ścisły. Także w czasie wigilii podawano tylko potrawy postne, w liczbie nieparzystej, ale tak różnorodne, by były wszystkie potrawy, jakie się zwykło dawać w ciągu roku. Wolne miejsce przy stole - Znany i powszechny jest obecnie w Polsce zwyczaj pozostawiania wolnego miejsca przy stole wigilijnym. Miejsce to przeznaczone bywa przede wszystkim dla przygodnego gościa. Pozostawiając wolne miejsce przy stole wyrażamy również pamięć o naszych bliskich, którzy nie mogą świąt spędzić z nami. Puste nakrycie może również przywodzić nam na pamięć zmarłego członka rodziny. Pierwsza Gwiazda - W Polsce wieczerze wigilijna rozpoczynało się, gdy na niebie ukazała się pierwsza gwiazda. Czyniono tak zapewne na pamiątkę gwiazdy betlejemskiej, która według Ewangelisty, św. Mateusza, ujrzeli Mędrcy, zwani też Trzema Królami. Choinka - W dawnej Polsce (XVI-XVIII w.) nie znano choinki, zwanej też drzewkiem". Zwyczaj ten pojawił się dopiero na początku XIX w. i przyszedł do nas Niemiec. Dosyć szybko zaczął się szerzyć wśród mieszczan i inteligencji polskiej. Zanim nastała choinka jej funkcje pełnił sad lub podłaźniczka, czyli jodełka zawieszona u sufitu wierzchołkiem w dół. Zawieszano na nich, podobnie jak na choince, wiele ozdób i świecidełek, pierników i cukierków. Na Pomorzu natomiast na początku XVIII w. rozpowszechniony był inny zwyczaj - przystrajania świecidełkami rózg dla dzieci. Święty Mikołaj - Zwyczaj obdarowywania dzieci przez św. Mikołaja w noc wigilijną przed Bożym Narodzeniem przyniesiony został z Niemiec ok. 1840 roku. Według dawnego obyczaju niemieckiego w noc wigilijną ktoś z dorosłych przebierał się w strój biskupi i rozdawał prezenty grzecznym dzieciom. O Świętym Mikołaju, biskupie Miry w Azji Mniejszej z IV wieku, krążyły bowiem legendy. Mówiono, że

nie tylko roznosi dzieciom miodowe placuszki, ale i przynosi po kryjomu dziewczętom złote bryły, uwalnia skazańców, ratuje tonących. Św. Mikołaj W dawnej Polsce krążył w asyście dwóch małych aniołków oraz krzepkiego dziadka wyznaczonego do wodzenia na łańcuchu diabła, bo on być musiał. Takie przedziwne grono obchodziło już od rana domy, by uszczęśliwić dziatwę podarkami (...) Święty Mikołaj, ubrany po biskupiemu, choć niekiedy przypominający swą sylwetką czy głosem miejscowego organistę, rozsiadłszy się dostojnie na stołku, urządzał najpierw examen. Dzieci musiały odmawiać pacierz lub odpowiadać na pytania z katechizmu. (...) A potem aniołki w komeżkach i z wianuszkami na głowach podsuwały świętemu koszyki czy ów wór ze wspaniałościami, by miał czym nagradzać. Chyba, że egzamin ktoś oblał. Wtedy dostawał rózgę(...).". Parzysta ilość osób - do tradycji wigilijnej należy, aby do stołu zasiadała parzysta liczba osób. Nieparzysta zaś ilość uczestników miała wróżyć dla jednego z nich nieszczęście. Najbardziej unikano liczby 13. Feralna 13 bierze swój początek od Ostatniej Wieczerzy, kiedy to jako 13 biesiadnik przybył Judasz Iskariota. Jeżeli ilość biesiadników była nieparzysta, wówczas w bogatszych lub szlacheckich domach zapraszano do stołu kogoś ze służby, w biedniejszych domach jakiegoś żebraka. Do stołu zasiadano według wieku lub hierarchii. Według wieku dlatego, aby "w takiej kolejności schodzić z tego świata", a według hierarchii dlatego, gdyż osoba o najwyższej pozycji, najczęściej był to gospodarz, rozpoczynała wieczerzę. Łamanie się opłatkiem - najważniejszym i kulminacyjnym momentem wieczerzy wigilijnej w Polsce jest zwyczaj łamania się opłatkiem. Czynność ta następuje po przeczytaniu Ewangelii o Narodzeniu Pańskim i złożeniu życzeń. Tradycja ta pochodzi od prastarego zwyczaju tzw. eulogiów, jaki zachował się z pierwszych wieków chrześcijaństwa. Wieczerza wigilijna nawiązuje do uczt pierwszych chrześcijan, organizowanych na pamiątkę Ostatniej Wieczerzy. Zwyczaj ten oznacza również wzajemne poświecenie się jednych dla drugich i uczy, ze należy podzielić się nawet ostatnim kawałkiem chleba. Składamy sobie życzenia pomyślności i wybaczamy urazy. Ilość potraw - według tradycji, ilość potraw wigilijnych powinna być nieparzysta. Aleksander Bruckner w słowniku etymologicznym języka polskiego podaje, ze wieczerza chłopska składała się z pięciu lub siedmiu potraw, szlachecka z dziewięciu, a u arystokracji z jedenastu. Wyjaśnienia tego wymogu były różne: 7 - jako siedem dni tygodnia, 9 - na cześć dziewięciu chórów anielskich itp. Dopuszczalna była ilość 12 potraw - na cześć dwunastu apostołów. Nieparzysta ilość potraw miała zapewnić urodzaj lub dobra prace w przyszłym roku. Potrawy powinny zawierać wszystkie płody rolne, aby obrodziły w następnym roku. Wskazane tez było skosztować wszystkich potraw, żeby nie zabrakło którejś podczas następnej wieczerzy wigilijnej. Wigilię otwierała jedna z tradycyjnych zup wigilijnych - najczęściej barszcz czerwony z uszkami, zupa grzybowa lub rzadziej - migdałowa. Oprócz dań rybnych podawano staropolski groch z kapusta, potrawy z grzybów suszonych, kompoty z suszonych owoców a także łamańce z makiem lub pochodzącą ze wschodnich rejonów Polski słynną kutie oraz ciasta a zwłaszcza świąteczny makowiec. Resztki wieczerzy - na Podlasiu resztki wieczerzy ustawiano kolł pieca, a przed nim ławę posypana piaskiem lub popiołem. Pokarmy te były przeznaczone dla zmarłych przodków. Rano, po śladach na piasku, odgadywano kto przyszedł w nocy i czy w ogóle przyszedł. W wielu rejonach Polski w ten wieczór wyruszali kolędnicy. Obowiązkowo musiały być minimum trzy postacie: bocian, koza i niedźwiedź. Bocian symbolizował nowy rok i nowe życie, koza - płodność, a niedźwiedź - wrogie siły przyrody, które należało obłaskawić. Na Mazowszu zaś, resztki jedzenia dawano zwierzętom. Wierzono bowiem, że o północy, przynajmniej niektóre z nich, przemówią ludzkim głosem. Dotyczyło to zwłaszcza bydła, bo ono było obecne przy narodzinach Dzieciątka i w nagrodę otrzymało dar mówienia ludzkim głosem w noc wigilijną. Pasterka - kończy wieczór wigilijny. To msza odprawiana w kościołach dokładnie o północy. Zgodnie z tradycją upamiętnia ona przybycie do Betlejem pasterzy i złożenie przez nich hołdu nowo narodzonemu Mesjaszowi. Zwyczaj sprawowania bożonarodzeniowej liturgii nocnej wprowadzono w Kościele już w drugiej połowie V wieku. Śpiewanie kolęd - Nieodłączną częścią wieczoru wigilijnego było i jest wspólne kolędowanie przy Bożonarodzeniowej szopce. Pieśni opowiadających o narodzeniu Jezusa mamy w polskiej tradycji bardzo dużo. Najstarsze sięgają czasów średniowiecza. Ich wprowadzenie a potem upowszechnienie zawdzięczamy prawdopodobnie franciszkanom. Oni też przynieśli do Polski zwyczaj budowy szopek. Autorstwo pierwszej szopki przypisuje się św. Franciszkowi z Asyżu, który chcąc odświeżyć pamięć narodzin Dzieciątka Jezus kazał przynieść do groty siana, przyprowadzić woła oraz osła i zawołał braci. Kiedy zgromadziła się ludność

z okolic i zabrzmiały pieśni św. Franciszek odczytał Ewangelię, a potem wygłosił kazanie o narodzeniu Jezusa. Szopki - W Polsce pojawiły się bardzo wcześnie, zapewne już w czasach średniowiecza. Początkowo inscenizowane w kościołach szopki były niezwykle proste, pozostawały też wierne przekazom ewangelicznym. W wieku XIX powstały różne regionalne formy polskich szopek bożonarodzeniowych. Najbardziej znane i najciekawsze są szopki krakowskie, których architekturę wzoruje się na zabytkowych budowlach Krakowa. Szopki krakowskie stawały się często teatrzykami lalek, w których na miniaturowych scenkach podświetlanych świecami pojawiały się najrozmaitsze ruchome figurki. Opracowała: mgr Monika Nartowicz na podstawie: Źródło: B. Ogrodowska, Krągły rok, Warszawa 1997, s. 5 http://www.oswiecimgmina.pl/pl/53346/125373/kultywowanie_tradycji_swiat_bozego_narodzenia _w_naszym_przedszkolu.html http://pglukowa.szkolnastrona.pl/index.php?p=m&idg=zt,134,135 JAKIE MAMY PLANY W grudniu będziemy rozmawiać o następujących tematach: Grupa I Smerfiki 1. Pora na Mikołaja. 2. Domowi ulubieńcy kot. 3. Nadchodzi zima. 4. Tradycje Świąt Bożego Narodzenia 2 tyg. Grupa II Gumisie 1. Czekamy na Mikołaja. 2. Dbamy o zdrowie. 3. Zbliża się zima. 4. Tradycje świąt Bożego Narodzenia. 5. Nowy roku tuż, tuż Grupa III Pajacyki 1. Skryte w paprociach. 2. Urządzenia elektryczne. 3. Nadchodzi zima. 4. Świąteczny czas. 5. Witamy NOWY ROK! Grupa IV Kubusie 1. Zdrowe ząbki. 2. Kto roznosi listy. 3. Przyjdź zimo biała. 4. Świąteczne tradycje. 5. Witamy Nowy Rok. 05.12.2015 (piątek) dzieci z całego przedszkola spotkają się z Mikołajem, 17.12.2015 (czwartek) o godz. 9.50 odbędzie się na terenie przedszkola Świąteczne bajanie i kolęd śpiewanie audycja muzyczna w wykonaniu muzyków z grupy Arte-Muza 18.12.2015 (piątek) o godz.15.30 dzieci z grupy IV Kubusie przedstawią swoim rodzicom Jasełka u Optymistów.

KRONIKA URODZIN W grudniu urodziny obchodzą następujący wychowankowie: Grupa I Smerfiki : Aisza P. Grupa II Gumisie : Seweryn K. Grupa III Pajacyki : Kacper R. Grupa IV Kubusie : Krzysztof A. Życzymy dużo zdrowia i udanej zabawy z kolegami podczas urodzinowych spotkań. KĄCIK PODZIEKOWAŃ Serdeczne podziękowania : - rodzicom Julii W. z grupy II za ryzę papieru ksero, - rodzicom Mateusza B. z grupy III za orzechy, - rodzicom Carmeli Dz. za reklamówki na konkurs. OPTYMISTYCZNE INFORMACJE W naszym przedszkolu w listopadzie odbyły się następujące działania optymistyczne z udziałem dzieci: Optymistyczny Sejm- została uchwalona ustawa O zachowaniu się przy stole,,święto Pluszowego Misia i konkurs plastyczny dla dzieci z przedszkola i ich rodziców: Mój ukochany miś. Zdjęcia z uroczystości będą umieszczone na naszej stronie internetowej: www.ps5.cba.pl

NAUCZYŁEM SIĘW PRZEDSZKOLU Grupa I Smerfiki Grupa II Gumisie Grupa III Pajacyki Grupa IV - Kubusie Kotek wiersz Miauczy kotek: miau! - Coś ty, kotku, miał? - Miałem ja miseczkę mleczka, Teraz pusta jest miseczka, A jeszcze bym chciał. Wzdycha kotek: o! - Co ci, kotku, co? - Śniła mi się wielka rzeka, Wielka rzeka, pełna mleka Aż po samo dno. Pisnął kotek: pii... - Pij, koteczku, pij! Skulił ogon, zmrużył ślipie, Śpi - i we śnie mleczko chlipie, Bo znów mu się śni. Julian Tuwim Gwiazdka " piosenka I. Świeci gwiazdka, jedna, druga, główką kręci, oczkiem mruga. Wszystkie gwiazdki zaświeciły, wszystkie razem zatańczyły. Chodź gwiazdeczko, chodź gwiazdeczko, zabawimy się w kółeczko. Krążą w kółko gwiazdki obie, czasem nóżką tupną sobie, czasem główką pokiwają i mrugają wciąż mrugają. Dbam o zdrowie wiersz Każde dziecko chociaż małe o swe zdrowie dba, je warzywa i owoce, w piłkę często gra. Zawsze myje swoje ręce, Gdy do stołu siada. A jak o coś je zapytasz, Grzecznie odpowiada. B. Szuchalska Choinka - piosenka I. Stała pod śniegiem panna zielona Nikt prócz zająca nie kochał jej Nadeszły święta i przyszła do nas Pachnący gościu prosimy wejdź. Ref: Choinko, piękna jak las, choinko zostań wśród nas II. Jak długo jesteś z nami pozostań Niech pachnie Tobą domowy kąt Wieszając jabłka na Twych gałązkach Życzymy wszystkim WESOŁYCH ŚWIĄT Ref: Choinko, piękna jak las, choinko zostań wśród nas Ref: Choinko, piękna jak las, choinko zostań wśród nas Król i jego elektryczni słudzy wiersz W dzisiejszym świecie jak król żyć mogę - odkurzacz czyści moją podłogę, zmywarka myje za mnie talerze, pralka mi brudne ubrania pierze, toster mi grzanki przypieka smacznie, a na mój rozkaz radio grać zacznie. Lecz, gdy brak prądu - przyznaję z bólem - zaraz przestaję być wielkim królem. Danuta Graj Mój kochany Mikołaju - piosenka Puk puk puk Do drzwi stuka ktoś Klik klik klik Radośnie dzwoni gość Otwieram drzwi To jesteś Ty Czekałem tyle dni Więc usiądź tu i ogrzej się A ja zaśpiewam Ci: Ref: Mój kochany Mikołaju Cały rok czekałem Byłem bardzo, bardzo grzeczny Bardzo się starałem Ha ha ha Twój śmiech miło brzmi Hi hi hi radośnie dzisiaj mi Otwierasz wór Prezentów sznur Przyniosłeś wiele mi Ja cieszę się Tak miło jest Zaśpiewam znowu Ci Ref: Mój Kochany Mikołaju Zima wiersz Lecą z nieba płatki śniegu, Świat się cały bieli wkoło. Zabierz narty oraz sanki Na dół z górki mknij wesoło. Mróz siarczysty uszy ściska, Nosy wszystkich sa czerwone. Zimo! Śniegu sypnij Więcej, Dzieci będą zachwycone. B. Forma Wesołych Świąt wszystkim piosenka I. Słychać już dzwonków dźwięk, dzieci się cieszą bo Mikołaj je zawoła radosnym ho, ho, ho! Widać już zarys sań, którymi sunie Święty W czerwonym stroju gnieździ prezenty Ref. :Wesołych Świąt wszystkim, Mery Christmas Świątecznych życzeń, nie zapomnij bliskim wysłać To ważne zdanie, każdy niech pamięta Święta nie kończą się tylko na prezentach Tych w nas radosnych wszyscy starzy młodzi Głośne nowiny światu Chrystus się narodził II. Cała rodzina dziś podzieli się opłatkiem Jest mama, tata, wujek, ciocia i babcia z dziadkiem Wspólne śpiewanie kolęd w blasku płonącej świecy Bezcenny obraz wspomnień w pamięci dzieci

UŚMIECHNIJ SIĘ Tata pyta Maćka: - Dlaczego chcesz, aby Święty Mikołaj przyniósł ci dwa komplety kolejki elektrycznej? - Bo ja też chcę się bawić, kiedy jesteś w domu. Święty Mikołaj siedzi nad przeręblem trzymając w reku wędkę. Podchodzi do niego Jas i pyta: - Łowi pan ryby? - Nie, prezenty. Jaś wybiera numer telefonu i grzecznie pyta: - Halo, czy to święty Mikołaj? - Nie. - Skoro pan nie jest Świętym Mikołajem, to po co pan podnosi słuchawkę! Opracowanie i skład komputerowy: Anna M. Guziejko, Teresa Faryno

Z okazji nadchodzących Świat Bożego Narodzenia i Nowego Roku 2016 Rodzicom i ich dzieciom Magicznych Świąt Bożego Narodzenia, wielu radosnych i ciepłych chwil, odpoczynku w rodzinnym gronie oraz mnóstwa pomyślności w życiu osobistym i zawodowym Życzą: Dyrektor oraz personel Przedszkola Samorządowego Nr 5

www.czas dzieci.pl