Anna Tarnowska Warszawa, 09.12.2011r.
Ustawa z dnia 12 marca 200r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.), Rozporządzenie Ministra Polityki Socjalnej z dnia 19 października 2005r. w sprawie domów pomocy społecznej (Dz. U. Nr 217, poz. 1837), Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie(dz. U. Nr 75, poz. 690 z póź. zm.), Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 26 września 1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.) Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 lipca 2010r. w sprawie szczegółowego sposobu postępowania z odpadami medycznymi (Dz. U. Nr 139, poz. 940), Ustawa z dnia 9 listopada 1995r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. u x 1996r. Nr 10, poz. 55 z późn. zm.)
Osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, niemogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych przysługuje prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej. Osoba wymagająca wzmożonej opieki medycznej jest kierowana do zakładu opiekuńczo-leczniczego lub placówki pielęgnacyjno-opiekuńczej.
Zakład opiekuńczo-leczniczy udziela całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację i rehabilitację pacjentów niewymagających hospitalizacji, oraz zapewnianiu im produktów leczniczych i wyrobów medycznych, pomieszczeń i wyżywienia odpowiednich do stanu zdrowia, a także prowadzeniu edukacji zdrowotnej dla pacjentów i członków ich rodzin oraz przygotowaniu tych osób do samoopieki i samopielęgnacji w warunkach domowych
Zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy udziela całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację, opiekę i rehabilitację pacjentów niewymagających hospitalizacji, oraz zapewnianiu im produktów leczniczych potrzebnych do kontynuacji leczenia, pomieszczeń i wyżywienia odpowiednich do stanu zdrowia, a także prowadzeniu edukacji zdrowotnej dla pacjentów i członków ich rodzin oraz przygotowaniu tych osób do samoopieki i samopielęgnacji w warunkach domowych
Zakłady opiekuńczo lecznicze oraz pielęgnacyjno-opiekuńcze podlegają rejestracji jako podmioty lecznicze, wykonujące działalność leczniczą zgodnie z ustawą z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112 poz. 654)
Domy pomocy społecznej są prowadzone na podstawie ustawy z dnia 12 marca 2004r. p pomocy społecznej (Dz. U. z 2009r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.)po uzyskaniu wpisu do rejestru wojewody. Wojewoda dokonuje wpisu do rejestru na czas nieokreślony po uzyskaniu przez DPS standardów określonych w ww. ustawie oraz rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19.10. 2005r. w sprawie domów pomocy społecznej (Dz. U. Nr 217, poz. 1837)
Domy pomocy społecznej mogą prowadzić, po uzyskaniu zezwolenia wojewody: 1) jednostki samorządu terytorialnego; 2) Kościół Katolicki, inne kościoły, związki wyznaniowe oraz organizacje społeczne, fundacje i stowarzyszenia; 3) inne osoby prawne; 4) osoby fizyczne.
Domy pomocy społecznej, w zależności od tego, dla kogo są przeznaczone, dzielą się na następujące typy domów, dla: 1) osób w podeszłym wieku; 2) osób przewlekle somatycznie chorych; 3) osób przewlekle psychicznie chorych; 4) dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie; 5) dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie; 6) osób niepełnosprawnych fizycznie.
Dom pomocy społecznej może być prowadzony w jednym budynku łącznie dla: 1) osób w podeszłym wieku oraz osób przewlekle somatycznie chorych; 2) osób przewlekle somatycznie chorych oraz osób niepełnosprawnych fizycznie; 3) osób w podeszłym wieku oraz osób niepełnosprawnych fizycznie; 4) osób dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie oraz dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie. Typy domów pomocy społecznej mogą być łączone w inny sposób, pod warunkiem usytuowania każdego z nich w odrębnym budynku i pod warunkiem że będzie świadczył usługi na poziomie obowiązującego standardu odpowiednio dla każdego typu domu.
Pobyt w domu pomocy społecznej, prowadzonym przez jednostki samorządu terytorialnego jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania. Opłatę za pobyt w DPS-ie wnoszą: Mieszkaniec domu, nie więcej jednak niż70% swojego dochodu a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka Małżonek, zstępni przed wstępnymi Gmina W przypadku, gdy mieszkaniec domu ponosi pełną odpłatność, gmina i rodzina nie mają obowiązku wnoszenia opłat. Ww. zasady odpłatności nie obowiązują w przypadku, gdy DPS-y są prowadzone przez Kościół Katolicki lub inne związki wyznaniowe, inne osoby prawne oraz osoby fizyczne.
Przy uzgadnianiu dokumentacji projektowej domu pomocy społecznej należy przede wszystkim zapoznać się z typem projektowanego domu oraz założeniami do programu domu pomocy społecznej. Przy kontroli obiektu istniejącego należy zapoznać się z decyzją wojewody zezwalającą na prowadzenie domu pomocy społecznej. Strukturę organizacyjną oraz szczegółowy zakres poszczególnych typów domów opracowuje dyrektor domu w regulaminie organizacyjnym, który jest uzgadniany przez jednostki samorządu terytorialnego, w przypadku domu gminnego przez wójta, burmistrza, prezydenta miasta.
Dom pomocy społecznej funkcjonuje w sposób zapewniający właściwy zakres usług oraz zgodny ze standardami określonym w rozporządzeniu Ministra Polityki Socjalnej w sprawie domów pomocy społecznej w oparciu o indywidualne potrzeby mieszkańca. Dla każdego nowego mieszkańca domu w terminie 6 miesięcy od daty przyjęcia do DPS-u przy jego udziale tworzony jest indywidualny plan wsparcia. Dom pomocy społecznej niezależnie od typu, świadczy usługi w zakresie potrzeb: - bytowych (np. miejsce zamieszkania, wyżywienie, utrzymanie czystości), - opiekuńczych (udzielanie pomocy w podstawowych czynnościach życiowych, pielęgnacja), - wspomagających (umożliwienie udziału w terapii zajęciowej, podnoszenie sprawności i aktywizowanie mieszkańców domu, umożliwienie zaspokojenia potrzeb religijnych i kulturalnych, itp.)
Dom pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie dodatkowo zapewnia: 1) pobieranie nauki; 2) uczestnictwo w zajęciach rewalidacyjnowychowawczych; 3) uczenie i wychowanie przez doświadczenia życiowe. W domu dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie dopuszcza się pobyt osób, które ukończyły 30 rok życia, jeżeli cechuje je mała zdolność adaptacyjna do zmiany otoczenia i ponad pięcioletni okres pobytu w tym domu.
Dom Pomocy Społecznej powinien być zlokalizowany poza zasięgiem zagrożeń i uciążliwości takich jak: 1) szkodliwe promieniowanie i oddziaływanie pól elektromagnetycznych, 2) hałas i drgania (wibracje), 3) zanieczyszczenie powietrza, 4) zanieczyszczenie gruntu i wód, 5) powodzie i zalewanie wodami opadowymi, 6) osuwiska gruntu, lawiny skalne i śnieżne, 7) szkody spowodowane działalnością górniczą
Obowiązujący standard podstawowych usług świadczonych przez domy pomocy społecznej określa Rozporządzenie Ministra Polityki Socjalnej z dnia 19 października 2005r. w sprawie domów pomocy społecznej (Dz. U. Nr 217, poz. 1837),
Zarówno ustawa o pomocy społecznej jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie precyzują w sposób szczegółowy jak powinien być urządzony teren wokół budynków domu pomocy społecznej. Jedynym zapisem dotyczącym zagospodarowania terenu wokół budynków DPS-u jest zapis dotyczący pozbawienia tego terenu barier architektonicznych. Wobec powyższego zagospodarowanie terenu wokół DPS-u powinno spełniać warunki określone w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
Do budynków DPS- u oraz związanych z nimi urządzeń należy zapewnić dojścia i dojazdy. Na działce DPS-u powinny być zapewnione miejsca postojowe, w tym również miejsca dla samochodów użytkowanych przez osoby niepełnosprawne oraz miejsca do gromadzenia odpadów komunalnych W przypadku, gdy nie ma możliwości podłączenia działki DPS-u do sieci wodociągowej i kanalizacyjnej na działce powinno być zapewnione indywidualne ujęcie wody oraz oczyszczalnia ścieków, rzadziej zbiornik bezodpływowy.
Zarówno w przepisach szczegółowych jak i ogólnych brak jest szczegółowych uregulowań dotyczących zapewnienia miejsc rekreacyjnych na działce, na której zlokalizowane są budynki domu pomocy społecznej. Z założenia DPS powinien zapewniać mieszkańcom warunki jak najbardziej zbliżone do warunków domowych, dlatego też można tu zastosować 40 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim, powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie dotyczący zapewniania w zespole budynków wielorodzinnych. terenów rekreacyjnych dostępnych dla osób niepełnosprawnych
Budynek domu pomocy społecznej powinien być pozbawiony barier architektonicznych. Budynek wielokondygnacyjny powinien mieć zainstalowany dźwig osobowy dostosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych. Budynek powinien być wyposażony w system przyzywowo- alarmowy i system alarmowoprzeciwpożarowy. Liczba miejsc w nowo powstających domach nie powinna być większa niż 100;
Zgodnie z 3 pkt 5 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie dom pomocy społecznej jest budynkiem zamieszkania zbiorowego a sypialnie i pomieszczenia dziennego pobytu w tym domu są pomieszczeniami mieszkalnymi.
Minimalna wysokość pokoi mieszkalnych w DPS-ach powinna wynosić 2,5m. Pomieszczenia mieszkalne powinny być oświetlone światłem dziennym. Stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi powinien wynosić 1:8, a wentylacja powinna być zgodna z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie oraz normą PN-83 B-034430 Poziom podłogi pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi w DPS-ach powinien znajdować się co najmniej 0,3m powyżej terenu urządzonego przy budynku.
Budynek DPS-u powinien być wyposażony w: instalację wodną zaopatrywaną z sieci wodociągowej lub indywidualnego ujęcia wody (jakość wody powinna spełniać wymagania rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 marca 2007r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi(dz. u. nr 123, poz. 857 z późn. zm.) Instalację centralnego ogrzewania z sieci ciepłowniczej bądź z innych urządzeń grzewczych (temperatura w pomieszczeniach powinna być zgodna z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie Instalację kanalizacyjną ( kanalizacja sanitarna, deszczowa i technologiczna z kuchni ) z odprowadzeniem do sieci kanalizacyjnej, zbiornika bezodpływowego bądź indywidualnej oczyszczalni ścieków a następnie do odbiornika
W domu pomocy społecznej powinny znajdować się następujące pomieszczenia: a) pokoje mieszkalne jednoosobowe i wieloosobowe, b) pokoje dziennego pobytu, c) jadalnia, d) gabinet medycznej pomocy doraźnej, e) pomieszczenia do terapii i rehabilitacji, f) kuchenka pomocnicza, g) pomieszczenie pomocnicze do prania i suszenia, h) palarnia, jeżeli wśród mieszkańców domu są osoby palące (?), i) pokój gościnny, j) miejsce kultu religijnego zgodne z wyznaniem mieszkańca domu, jeżeli nie ma on możliwości uczestniczenia w nabożeństwach poza domem, k) inne pomieszczenia techniczne służące zaspokajaniu potrzeb sanitarnych mieszkańców domu;
Pokoje mieszkalne: jednoosobowy powinien mieć powierzchnię nie mniejszą niż 9 m2, wieloosobowy powinien mieć powierzchnię nie mniejszą niż 6 m2 na osobę: w przypadku osób poruszających się samodzielnie może być przeznaczony dla nie więcej niż trzech osób, w przypadku osób leżących może być przeznaczony dla nie więcej niż 4 osób; Pokój uznaje się za spełniający wymagane normy, jeżeli odstępstwo poniżej wymaganej powierzchni nie jest większe niż 5%
Wyposażenie pokoju mieszkalnego Podstawowe wyposażenie pokoju: tapczan, szafa, stół, krzesła, szafka nocna dla każdego mieszkańca domu oraz odpowiednia do liczby osób mieszkających w pokoju liczba wyprowadzeń elektrycznych; W domach pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie wyprowadzenia elektryczne są zabezpieczone przed dostępem dzieci,
Brak jest szczegółowych uregulowań dotyczących powierzchni oraz zagospodarowania pokoi dziennego pobytu, gabinetu medycznej pomocy doraźnej, pomieszczeń do terapii i rehabilitacji, kuchenki pomocniczej, pomieszczenia do przepierek, pokoi gościnnych oraz miejsc kultu religijnego. W przypadku tych pomieszczeń należy posługiwać się przede wszystkim wymaganiami ogólnymi określonymi w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Można również stosować poprzez analogię przepisy dotyczące zakładów opieki zdrowotnej w przypadku gabinetów medycznej pomocy doraźnej czy rehabilitacji, przepisy o hotelach i usługach hotelarskich w przypadku pokoi gościnnych. Nie należy przepisów tych przywoływać jako obowiązujące dla omawianych obiektów.
Warunki sanitarne Liczba łazienek powinna zapewniać możliwość korzystania z każdej przez nie więcej niż pięć osób, a w przypadku toalet przez nie więcej niż cztery osoby. Jeżeli liczba osób leżących przekracza 50 % ogólnej liczby mieszkańców domu, dopuszcza się zmniejszenie liczby tych pomieszczeń o 25 %. Łazienki i toalety powinny być przystosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych. Wymagania dla pomieszczeń higieniczno-sanitarnych dla osób niepełnosprawnych w tym dla kabin natryskowych oraz toalet są omówione w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. W nowo powstających domach na pokój przypada jedna toaleta oraz łazienka, wyposażona w wannę lub prysznic. Wymagania szczegółowe dotyczące łazienek i toalet określa rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie
Mieszkańcy domu pomocy społecznej mają zapewnione całodzienne wyżywienie tj. co najmniej 3 posiłki dziennie natomiast w domach pomocy społeczne dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie co najmniej 4 posiłki dziennie. Podstawowe produkty żywnościowe oraz napoje są dostępne przez cała dobę. Przygotowanie posiłków w starych domach pomocy społecznej odbywa się najczęściej na miejscu w odpowiednio przygotowanej kuchni. Nowe domy bardzo często korzystają z cateringu. Nieprawidłowość stwierdzona podczas kontroli w DPS-ie: Kuchenki pomocnicze na kondygnacjach służyły jednocześnie jako rozdzielnie posiłków i zmywalnie naczyń stołowych oraz pomieszczenia do przygotowywania drobnych posiłków oraz ciepłych napojów przez mieszkańców domu pomocy społecznej.
Postępowanie z bielizną jest zróżnicowane w różnych domach pomocy społecznej. W jednych domach bielizna jest prana w pralni zlokalizowane na terenie obiektu, w innych na terenie domu prane są tylko ubrania mieszkańców a bielizna jest oddawana do prania w pralni zewnętrznej, jeszcze w innych bielizna i ubrania są oddawane do prania w pralni zewnętrznej. We wszystkich domach pomocy społecznej, niezależnie od tego czy bielizna jest prana w pralni zewnętrznej czy na terenie obiektu powinny być zapewnione odrębne magazyny bielizny brudnej i czystej, tak aby uniemożliwić zanieczyszczenie bielizny czystej. W obiektach starszych najczęściej jest pralnia, piorąca bieliznę oraz ubrania mieszkańców domu pomocy społecznej. W pralni takiej powinien być zachowany jednokierunkowy ciąg uniemożliwiający stykanie się bielizny brudnej z czystą. W przypadku uzgadniania oraz kontroli pralni na terenie domu pomocy społecznej można posługiwać się rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 27 kwietnia 2000r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w pralniach i farbiarniach. Nie można przywoływać tego rozporządzenia gdyż przepisy tego rozporządzenia dotyczą pralni i farbiarni usługowych.
Na terenie domów pomocy społecznej powstają odpady komunalne. Są to odpady bytowe -powstające w pokojach mieszkalnych, biurach, pokojach dziennego pobytu oraz odpady z kuchni. Postępowanie z tymi odpadami powinno być zgodne z zapisami ustawy o czystości i porządku w gminach oraz miejscowym regulaminem czystości i porządku w gminie. Dla tego typu odpadów powinno być przewidziane miejsce gromadzenia odpadów z odpowiednią liczbą pojemników lub kontenerów z uwzględnieniem pojemników/kontenerów na odpady segregowane. Miejsce gromadzenia odpadów komunalnych powinno spełniać wymagania rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Odpady mogą być gromadzone w: - zadaszonych osłonach lub pomieszczeniach ze ścianami pełnymi bądź ażurowymi - na utwardzonym placu do ustawienia kontenerów z zamykanymi otworami wrzutowymi Miejsca te powinny być oddalone od budynków z pomieszczeniami na pobyt ludzi na odległość co najmniej 10m. Odpady mogą być też gromadzone w wyodrębnionych pomieszczeniach w budynku.
Drugą grupą odpadów powstających na terenie domów pomocy społecznej są odpady niebezpieczne wymagające szczególnego postępowania. Odpady niebezpieczne jakie powstają na terenie domów pomocy społecznej to najczęściej wyeksploatowane świetlówki oraz odpady medyczne. Wyeksploatowane świetlówki nie wymagają specjalnego postępowania. Wystarczy, że będą one gromadzone w opakowaniach po nowych świetlówkach w specjalnych pojemnikach wydzierżawionych od odbiorcy, w miejscu niedostępnym dla osób nieupoważnionych. Po napełnieniu pojemnika będą przekazywane uprawnionej firmie do utylizacji.
Odpady medyczne wymagają szczególnego postępowania. Postępowanie z tymi odpadami reguluje rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 lipca 2010r. w sprawie szczegółowego sposobu postępowania z odpadami medycznymi (Dz. U. Nr 139, poz. 940). Ilość odpadów powstających w gabinetach medycznej pomocy doraźnej jest tak niewielka, że nie ma potrzeby wymagania specjalnego pomieszczenia czy stacjonarnego urządzenia chłodniczego do magazynowania odpadów medycznych. Wystarczy przenośne urządzenie chłodnicze zapewniające temperaturę magazynowania poniżej 100C chłodziarka. Urządzenie to powinno być zabezpieczone przed dostępem osób nieupoważnionych.
W aktualnym stanie prawnym nie ma obligatoryjnego obowiązku zapewnienia palarni na terenie domu pomocy społecznej. Ostania zmiana do ustawy z dnia 9 listopada 1995r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. u x 1996r. Nr 10, poz. 55 z późn. zm.). Zgodnie z zapisami tej ustawy zarządzający domem pomocy społecznej może wyznaczyć palarnię na terenie obiektu. Również ta ustawa wprowadziła definicję palarni: palarnia wyodrębnione konstrukcyjnie od innych pomieszczeń i ciągów komunikacyjnych pomieszczenie, odpowiednio oznaczone, służące wyłącznie do palenia wyrobów tytoniowych zaopatrzone w wywiewną wentylację mechaniczną lub system filtracyjny w taki sposób, aby dym tytoniowy nie przenikał do innych pomieszczeń.
W domach pomocy społecznej z mieszkańcami prowadzona jest terapia zajęciowa uzależniona od stopnia niepełnosprawności oraz zgodnie z indywidualnym programem wsparcia mieszkańca. Organizowane są przedstawienia, koncerty, wystawy prac plastycznych. Czasami terapia polega na wykonywaniu drobnych prac fizycznych takich jak sprzątanie terenu. Mieszkańcy mają możliwość doskonalenia swoich umiejętności pod kierunkiem specjalistów.
Na terenie Domu Pomocy Społecznej może być prowadzona rehabilitacja lecznicza dla mieszkańców domu, jako jednostka organizacyjna wydzielona ze struktury podmiotu leczniczego.
Na terenie DPS-u może też znajdować się zakład kosmetyczny, fryzjerski, sale ćwiczeń itp. W takim przypadku mają zastosowanie przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań sanitarnych, jakim powinny odpowiadać zakłady fryzjerskie, kosmetyczne, tatuażu i odnowy biologicznej.
Art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 27 czerwca 1997r. O bibliotekach (Dz. U. Nr 85, poz. 539 z późn. zm.) nakłada obowiązek zapewnienia obsługi bibliotecznej w domu pomocy społecznej. Obsługa ta może być organizowana w formie biblioteki (filii, oddziału), lub punktu bibliotecznego placówki bibliotecznej. W DPS-e powinien być zapewniony lokal na palcówkę biblioteczną.
W części domów pomocy społecznej jest pomieszczenie pro- morte. Pomieszczenie to powinno mieć ściany i podłogi z materiałów zmywalnych umożliwiających dezynfekcję. Pomieszczenie to powinno być wentylowane przy pomocy co najmniej wentylacji grawitacyjnej. Często do takiego pomieszczenia wstawiana jest chłodnia zwłok zapewniająca temperaturę +4-5oC. Rozporządzenie w sprawie domów pomocy społecznej gwarantuje mieszkańcom domu sprawienie pogrzebu, zgodnie z jego wyznaniem.
Pracownikom domu pomocy społecznej należy zapewnić przede wszystkim szatnie oraz zespoły sanitarne. Praca w takim obiekcie odbywa się w systemie 12 godzinnym. Pracownicy domu muszą mieć zapewnioną możliwość higienicznego spożywania posiłków. Wymagania dla ww. pomieszczeń określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.
Zaplecze administracyjne stanowią pomieszczenia biurowe związane z funkcjonowaniem domu. Są to : gabinet dyrektora, sekretariat, kadry, księgowość administracja budynku itp.
W zespole terapeutyczno opiekuńczym wskaźnik zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy powinien wynosić odpowiednio: w domu dla osób w podeszłym wieku nie mniej niż 0,4 na jednego mieszkańca domu, w domu dla osób przewlekle somatycznie chorych nie mniej niż 0,6 na jednego mieszkańca domu, w domu dla osób przewlekle psychicznie chorych nie mniej niż 0,5 na jednego mieszkańca domu, w domu dla osób dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie nie mniej niż 0,5 na jednego mieszkańca domu, w domu dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie nie mniej niż 0,6 na jednego mieszkańca domu, w domu dla osób niepełnosprawnych fizycznie nie mniej niż 0,5 na jednego mieszkańca domu, Przy ustalaniu wskaźników zatrudnienia uwzględnia się również wolontariuszy, stażystów, praktykantów oraz osoby odbywające służbę zastępczą w domu, jeżeli pracują bezpośrednio z mieszkańcami, przy czym przy wyliczaniu wskaźnika udział tych osób nie może przekroczyć 30 % ogólnej liczby osób zatrudnionych w zespole terapeutyczno- opiekuńczym
1) zatrudnianie w pełnym wymiarze czasu pracy nie mniej niż dwóch pracowników socjalnych na 100 mieszkańców domu; 2) zapewnianie mieszkańcom domu kontaktu z psychologiem, a w przypadku mieszkańców domu przebywających w domach dla osób przewlekle psychicznie chorych również z psychiatrą;
Działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku może być prowadzona po uzyskaniu zezwolenia wojewody.
Placówki całodobowej opieki świadczą usługi : 1) opiekuńcze(udzielanie pomocy w podstawowych czynnościach życiowych, pielęgnację, w tym pielęgnację w czasie choroby, opiekę higieniczną, niezbędną pomoc w załatwianiu spraw osobistych, kontakty z otoczeniem) ; 2) bytowe (miejsce pobytu, wyżywienie, utrzymanie czystości)
Miejsce pobytu powinno spełniać następujące warunki: 1) budynek i jego otoczenie bez barier architektonicznych; 2) w budynkach wielokondygnacyjnych bez wind pokoje mieszkalne usytuowane na parterze;
Placówka całodobowej opieki powinna posiadać pokoje mieszkalne nie więcej niż trzyosobowe, z tym że: a) pokój jednoosobowy nie mniejszy niż 9 m2, b) pokój dwu- i trzyosobowy o powierzchni nie mniejszej niż po 6 m2 na osobę, c) pokoje mieszkalne wyposażone w łóżko lub tapczan, szafę, stół, krzesła i szafkę nocną dla każdej osoby, d) pokój mieszkalny uznaje się za spełniający wymaganą normę, o której mowa w lit. a i b, jeśli odstępstwo od wymaganej powierzchni nie jest większe niż 5 %.
Placówka całodobowej opieki powinna posiadać: 1) pokój dziennego pobytu służący jako jadalnia; 2) pomieszczenie pomocnicze do prania i suszenia; 3) jedną łazienkę dla nie więcej niż pięciu osób i jedną toaletę dla nie więcej niż czterech osób, wyposażone w uchwyty ułatwiające osobom mniej sprawnym korzystanie z tych pomieszczeń, z tym że jeśli liczba osób leżących przekracza 50 % ogólnej liczby mieszkańców, dopuszcza się zmniejszenie liczby tych pomieszczeń o 25 %.
Dziękuję za uwagę!