PROJEKT SPRAWOZDANIA

Parlament Europejski 2014-2019 Komisja Kontroli Budżetowej 2015/0803(NLE) 1.6.2015 PROJEKT SPRAWOZDANIA w sprawie powołania Bettiny Michelle na członka Trybunału Obrachunkowego (C8-0122/2015 2015/0803(NLE)) Komisja Kontroli Budżetowej Sprawozdawca: Igor Šoltes PR\1062890.doc PE557.313v01-00 Zjednoczona w różnorodności

PR_NLE_MembersECA SPIS TREŚCI Strona PROJEKT DECYZJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO... 3 ZAŁĄCZNIK I: ŻYCIORYS BETTINY MICHELLE JAKOBSEN... 4 ZAŁĄCZNIK II: ODPOWIEDZI BETTINY MICHELLE JAKOBSEN NA PYTANIA ZAWARTE W KWESTRIONARIUSZU... 10 PE557.313v01-00 2/19 PR\1062890.doc

PROJEKT DECYZJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO w sprawie powołania Bettiny Michelle na członka Trybunału Obrachunkowego (C8-0122/2015 2015/0803(NLE)) (Konsultacja) Parlament Europejski, uwzględniając art. 286 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0122/2015), uwzględniając art. 121 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0000/2015), A. mając na uwadze, że Komisja Kontroli Budżetowej dokonała oceny kwalifikacji kandydata, zwłaszcza pod kątem wymogów określonych w art. 286 ust. 1 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, B. mając na uwadze, że na posiedzeniu w dniu 17 czerwca 2015 r. Komisja Kontroli Budżetowej przystąpiła do przesłuchania kandydata zgłoszonego przez Radę na stanowisko członka Trybunału Obrachunkowego, 1. wydaje pozytywną/negatywną opinię w sprawie propozycji Rady dotyczącej powołania Bettiny Michelle Jakobsen na członka Trybunału Obrachunkowego, 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie oraz do wiadomości Trybunałowi Obrachunkowemu, jak również innym instytucjom Unii Europejskiej i organom kontroli w państwach członkowskich. PR\1062890.doc 3/19 PE557.313v01-00

ZAŁĄCZNIK I: ŻYCIORYS BETTINY MICHELLE JAKOBSEN Edukacja Magister zarządzania publicznego (Master of Public Governance (MPG)), Uniwersytet Kopenhaski i Copenhagen Business School (CBS), 2012 r. Różne certyfikowane kursy zarządzania organizowane przez Djøf Duński Związek Prawników i Ekonomistów KIOL kurs zarządzania publicznego, 2004-2005 Dyplom w zakresie zarządzania w biznesie moduły, Copenhagen Business School, 1993-1995 Dyplom w dziedzinie prawa, Uniwersytet Kopenhaski, 1990 r. Dyplom umożliwiający kontynuowanie nauki na studiach wyższych specjalizacja w zakresie języków nowożytnych, Espergærde Amtsgymnasium, 1982 r. Zatrudnienie Asystent audytora generalnego (stopień zaszeregowania 39), Duński Urząd Obrachunkowy, od 1 października 2009 r. Asystent audytora generalnego (stopień zaszeregowania 38), Duński Urząd Obrachunkowy, od 17 maja 2005 r. Dyrektor (stopień zaszeregowania 37), Duński Urząd Obrachunkowy, od 1 czerwca 2002 r. Audytor, Międzynarodowa Komisja Obrachunkowa dla NATO, Kwatera Główna NATO, Bruksela, Belgia, 1997-2002 Doradca specjalny, Duński Urząd Obrachunkowy, 1996 r. Kierownik sekcji, Duński Urząd Obrachunkowy, 1 maja 1990 r. Administrator, Rada Miasta Kopenhagi, luty maj 1990 r. Podczas studiów: student asystent, sekretariat Rady Miasta Kopenhagi wolontariusz, urząd komisarza policji, Frederikssund student asystent, Advokaterne Bredgade 3 (kancelaria prawna), Kopenhaga PE557.313v01-00 4/19 PR\1062890.doc

Doświadczenie zawodowe 2013 obecnie Asystent audytora generalnego na czele Wydziału ds. Obywateli, odpowiedzialnego za przeprowadzanie audytów w dziedzinach najważniejszych dla ludności, takich jak Ministerstwo Pracy, Ministerstwo ds. Dzieci, Równouprawnienia, Integracji i Spraw Społecznych, Ministerstwo Spraw Gospodarczych i Wewnętrznych, Ministerstwo Zdrowia, Ministerstwo ds. Wyznań oraz Ministerstwo Kultury. Audyty w zakresie finansów, zgodności i kontrole wykonania zadań sześciu ministerstw, audyty płatności rządu centralnego na rzecz gmin i wydatkowania w regionach. Zarządzanie pracą czworga dyrektorów i około pięćdziesięciorga innych pracowników. Członek zespołu zarządzającego Duńskiego Urzędu Obrachunkowego (rada zarządzająca). Jako asystent audytora generalnego jestem odpowiedzialna, między innymi, za opracowywanie różnych sprawozdań dotyczących spraw obywateli dla Komisji Rachunków Publicznych, obejmujących sprawy takie, jak np.: schroniska dla kobiet, pomoc dla bezdomnych, długość rozpatrywania spraw w organach administracji publicznej, błędy w wypłatach świadczeń socjalnych, środki integracyjne, dbanie o zdrowie psychiczne w miejscu pracy oraz środki na badania naukowe w szpitalach. Do moich zadań, jako asystenta audytora generalnego, należało również sporządzenie sprawozdań dla Komisji Rachunków Publicznych dotyczących audytu rachunków państwa za lata 2013 i 2014. 2010-2013 Asystent audytora generalnego Działu A (dział sprawozdań), odpowiedzialny za opracowywanie najważniejszych badań przeprowadzanych w Ministerstwie Gospodarki i Rozwoju Gospodarczego, Ministerstwie Pracy, Ministerstwie Żywności, Rolnictwa i Rybołówstwa, Ministerstwie Mieszkalnictwa oraz Rozwoju Terenów Miejskich i Wiejskich, Ministerstwa Spraw Społecznych i Integracji, Ministerstwa Zdrowia, Ministerstwa Transportu, Ministerstwa ds. Klimatu, Energii i Budownictwa, Ministerstwa Środowiska Naturalnego oraz za przeprowadzenie audytów w pięciu regionach Danii. Zarządzanie pracą czworga dyrektorów i około czterdzieściorga innych pracowników. Członek zespołu zarządzającego Duńskiego Urzędu Obrachunkowego (rada zarządzająca). Jako asystent audytora generalnego byłam odpowiedzialna, między innymi, za sporządzanie różnego rodzaju sprawozdań dla Komisji Rachunków Publicznych, dotyczących kwestii takich jak cele i wyniki oraz zalecenia pokontrolne w leczeniu raka, państwowa ochrona wód gruntowych przed pestycydami, budowa szpitali, udzielenie przez państwo indywidualnej gwarancji bankowi Amagerbanken oraz wyniki aktywizacji beneficjentów zasiłków socjalnych, którzy do tej pory nie byli w stanie wejść na rynek pracy. PR\1062890.doc 5/19 PE557.313v01-00

2005-2009 Asystent audytora generalnego Działu C (dział sprawozdań rocznych), odpowiedzialny za audyty finansowe i zgodności Kancelarii Premiera, Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Ministerstwa Finansów, Ministerstwa Spraw Gospodarczych i Działalności Gospodarczej, Ministerstwa Nauki, Technologii i Innowacji, Ministerstwa Transportu, Ministerstwa ds. Klimatu, Energii i Budownictwa oraz za krajowe audyty płac przeprowadzane przez Duński Urząd Obrachunkowy. Zarządzanie pracą czworga lub pięciorga dyrektorów oraz około pięćdziesięciorga pięciorga innych pracowników. Członek zespołu zarządzającego Duńskiego Urzędu Obrachunkowego (rada zarządzająca). Do moich zadań jako asystenta audytora generalnego należało sporządzanie sprawozdań dla Komisji Rachunków Publicznych dotyczących audytów rachunków państwa za lata 2004-2008. Byłam również odpowiedzialna za kontakty z Ministerstwem Finansów, co wymagało dogłębnej wiedzy w zakresie zarządzania finansami, administracją i skarbem państwa. 2002-2005 Jako dyrektor Działu C3 Duńskiego Urzędu Obrachunkowego byłam odpowiedzialna za audyty finansowe i zgodności Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Ministerstwa Transportu i Energii, Ministerstwa Spraw Gospodarczych i Działalności Gospodarczej oraz połowy Ministerstwa Nauki. Bezpośrednio podlegało mi siedemnaścioro pracowników. 1997-2002 Audytor w Międzynarodowej Komisji Obrachunkowej dla NATO w Brukseli. Byłam pierwszym obywatelem Danii zajmującym to stanowisko od 27 lat i pierwszą w historii NATO kobietą-na stanowisku audytora. Moja praca polegała na prowadzeniu audytów finansowych, zgodności i kontroli wykonania zadań w różnych instytucjach i projektach NATO. Zajmowałam się także audytami obejmującymi natowskie programy infrastrukturalne NSIP, które wymagały częstych podróży do państw członkowskich paktu. Moja praca wymagała dobrej znajomości zasad audytów międzynarodowych i standardów rachunkowości, jak również znajomości języka angielskiego i francuskiego, jako języków roboczych. Bogate praktyczne doświadczenie zawodowe w pracy w organizacji międzynarodowej. 1993-1997 Audyty finansowe, zgodności i kontrole wykonania zadań w Ministerstwie Edukacji i w Ministerstwie Nauki. PE557.313v01-00 6/19 PR\1062890.doc

1990-1993 Kierownik Działu, Duński Urząd Obrachunkowy. Audyty finansowe, zgodności i kontrole wykonania zadań w Ministerstwie Kultury oraz w instytucjach Rady Nordyckiej. Współpraca pomiędzy krajowymi urzędami obrachunkowymi państw nordyckich. Luty maj 1990: Administrator w Urzędzie Miasta Kopenhagi Zadania w dziedzinie prawa, obejmujące m.in. rejestrację kredytów i pożyczek. Doświadczenie międzynarodowe 2014 2017: Powołana przez Europejski Bank Inwestycyjny (EIB) jako członek Komisji Obrachunkowej Europejskiego Funduszu Inwestycyjnego (EIF) w Luksemburgu. W 2014 r. suma środków ujętych w bilansie EIF wyniosła ponad 2 mld euro, instytucja ta zajmuje się finansowaniem działalności europejskich małych i średnich przedsiębiorstw udzielając gwarancji i kapitału zalążkowego. Komisja Obrachunkowa odpowiada, między innymi, za kontrolę prawidłowości działań prowadzonych przez fundusz oraz ich audyt. Komisja Obrachunkowa współpracuje z Europejskim Trybunałem Obrachunkowych w ramach audytów dotyczących różnych projektów. Szczegółowe informacje na ten temat znajdują się na stronie HYPERLINK "http://www.eif.org/" www.eif.org. Maj 2013: Główny prelegent na konferencji Banku Światowego i Afrykańskiego Banku Rozwoju w Abu Dhabi, poświęconej rozwojowi zarządzania finansami publicznymi w regionie arabskim. 2012 2016: Nominowana przez Głównego Audytora jako Przewodnicząca Komisji Standardów Zawodowych INTOSAI, zajmującej się standardami audytów publicznych, stosowanych w krajowych urzędach obrachunkowych na całym świecie. Oprócz wypełniania zadań leżących w zakresie moich kompetencji jako wiceprzewodniczącej Komisji, uczestniczę w tworzeniu skutecznie działającej organizacji, aby zagwarantować, że INTOSAI (Międzynarodowa Organizacja Najwyższych Organów Kontroli) będzie posiadać profesjonalną i wydajną strukturę umożliwiającą opracowywanie standardów audytu publicznego. Prace Komisji Standardów Zawodowych opisano bardziej szczegółowo w piśmie Duńskiego Urzędu Obrachunkowego do Duńskiej Komisji Finansów Publicznych z listopada 2012 r. (w załączniku). PR\1062890.doc 7/19 PE557.313v01-00

2011 2017: Powołana przez ministra do spraw gospodarczych i działalności gospodarczej jako duński członek Komitetu Kontroli i Audytu Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EIB) w Luksemburgu. Europejski Bank Inwestycyjny jest bankiem Unii Europejskiej, w 2014 r. jego bilans opiewał na 542 mld euro. Komitet Kontroli i Audytu pełni funkcję zarządzającą i jest odpowiedzialny, między innymi, za nadzór nad działalnością EIB - sprawdza, czy działania banku prowadzone są w sposób przejrzysty i zgodny z zasadami, czy bank posiada odpowiednie systemy zarządzania ryzykiem i kontroli wewnętrznej oraz czy działa zgodnie z kodeksem najlepszych praktyk bankowych. Komitet Kontroli i Audytu współpracuje z Europejskim Trybunałem Obrachunkowym w ramach projektów audytowych. Szczegółowe informacje można znaleźć na stronie HYPERLINK "http://www.eib.org/" www.eib.org. 2008 2011: Duński członek oraz wybrany prezes nowo powstałej Komisji ds. Audytu Rady Europy w Strasburgu. Instytucja ta zajmuje się między innymi Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu. Zakres odpowiedzialności obejmował doradzanie Radzie Europy oraz Sekretarzowi Generalnemu w sprawach audytu, zapewnianie skutecznego i odpowiedniego sposobu zarządzania instytucją i jej finansami oraz wspieranie koordynacji między audytami wewnętrznymi i zewnętrznymi. 2007 2012: Wiceprzewodnicząca Komisji Standardów Zawodowych. W imieniu Głównego Audytora przewodziłam dorocznym posiedzeniom Komitetu Sterującego Komisji Standardów Zawodowych w Bahrainie (2007 r.), Brazylii (2009 r.), Kopenhadze (2010 r.), Nowej Zelandii (2011 r.), Sztokholmie (2012 r.), Pekinie (2013 r.) i po raz kolejny w Bahrainie (2014 r.). Do moich zadań należało przewodzenie konferencjom z udziałem 50-60 międzynarodowych delegatów, nakreślenie strategii Komisji Standardów Zawodowych oraz opracowywanie międzynarodowych standardów (ISSAI), norm i zasad dotyczących audytu w sektorze publicznym. 2007: Waszyngton prelegent na seminarium przejściowym Banku Światowego, poświęconym krajom rozwijającym się, skupiłam się na przejrzystej rachunkowości oraz na należytym zarządzaniu finansami publicznymi. 2006: Prelegent podczas Kongresu Światowego IFAC w Stambule w 2006 r. Prezentacja dotycząca pracy INTOSAI w zakresie standardów audytów publicznych. 2003 2005: Reprezentowałam INTOSAI opracowując międzynarodowe standardy audytu we współpracy z IFAC (Międzynarodowa Federacja Księgowych), poświęcając szczególną uwagę standardom w zakresie oświadczeń finansowych (np. ISA 700). PE557.313v01-00 8/19 PR\1062890.doc

Pozostałe doświadczenie 2014 2015: Przewodniczyłam wspólnej grupie roboczej FSR - duńskim audytorom oraz przedstawicielom Krajowego Urzędu Audytu Danii opracowującym wspólne wytyczne w zakresie zarządzania i audytowania oraz w zakresie procedury wydawania standardowej opinii w sprawie grantów na projekty. 2009 i 2011: Organizowałam, a następnie prowadziłam dwie krajowe konferencje poświęcone audytowi publicznemu, zorganizowane przez Duński Urząd Obrachunkowy w 2009 r. i w 2011 r. Konferencję w 2001 r. poświęcono wartości audytowania w sektorze publicznym, jej celem było ukazanie, w jaki sposób audyt może wspierać rozwój i innowacje w tym sektorze. 2008 2010: Członek Duńskiej Rady Rachunkowości, jedno z zadań polega na odpowiadaniu w imieniu Ministerstwa Finansów na pytania dotyczące tworzenia krajowych standardów rachunkowości. Wieloletnie doświadczenie jako mentor w programie mentorskim Djøf, co oznacza, że dzielę się swoim doświadczeniem i umiejętnościami z różnymi podopiecznymi, zazwyczaj będącymi nowymi kierownikami. Płynny język angielski, dobra znajomość robocza języka francuskiego, język niemiecki na zadowalającym poziomie. Niegdyś aktywnie trenowałam spadochroniarstwo obecnie jedynie kibicuję zawodnikom tej dyscypliny, lubię operę, literaturę i ogrodnictwo. Referencje Lone Strøm, Audytor Generalny. Jørgen Mohr, były Audytor Generalny i były członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego. PR\1062890.doc 9/19 PE557.313v01-00

ZAŁĄCZNIK II: ODPOWIEDZI BETTINY MICHELLE JAKOBSEN NA PYTANIA ZAWARTE W KWESTRIONARIUSZU Doświadczenie zawodowe 1. Proszę przedstawić najważniejsze aspekty Pani doświadczenia zawodowego w zakresie finansów publicznych, zarządzania oraz kontroli zarządzania. W 1990 r. rozpoczęłam pracę w Duńskim Urzędzie Obrachunkowym (NAOD), obecnie posiadam ponad 25 lat doświadczenia w prowadzeniu audytów w sektorze publicznym. Przez te wszystkie lata miałam okazję zgromadzić dogłębną wiedzę na temat audytów finansowych, zgodności i kontroli wykonania zadań, które są trzema głównymi rodzajami audytów w sektorze publicznym. Od kilku lat jestem odpowiedzialna za sporządzanie corocznego sprawozdania w sprawie audytu finansowego rachunków państwa duńskiego, przedstawianego Komisji Rachunków Publicznych duńskiego parlamentu. Sprawozdania zawierają uwagi i zalecenia dotyczące zarządzania finansowego, kontroli wewnętrznej oraz zarządzania ryzykiem w sektorze publicznym. Ponadto jestem odpowiedzialna za różne sprawozdania z audytów zgodności i kontroli wykonania zadań, jak również memoranda dla Komisji Rachunków Publicznych. Sprawozdania te obejmują różne dziedziny i zawierają uwagi dotyczące tego, co zdaniem NAOD jest niezbędne dla należytego zarządzania finansami publicznymi oraz skuteczniejszej administracji publicznej. Niektóre sprawozdania specjalne dotyczą konkretnych dziedzin działalności danego ministerstwa, pozostałe są przekrojowe. Ich tematyka obejmuje szeroki wachlarz dziedzin od ochrony zdrowia (np. efektywność działania szpitali, zakup leków i leczenie raka), przez usługi dla ludności (np. bezdomni, imigranci oraz wykorzystanie dotacji na różne projekty skierowane do obywateli), po problematykę ochrony środowiska i sprawozdania na temat nadzoru ostrożnościowego nad bankami w wyniku kryzysu. Moje doświadczenie zawodowe podparte jest dwoma dyplomami magisterskimi jednym z prawa, uzyskanym na Uniwersytecie Kopenhaskim, oraz z zarządzania w sektorze publicznym, zdobytym na Uniwersytecie Kopenhaskim i w Copenhagen Business School. Ponadto posiadam bogate doświadczenie menedżerskie zdobyte dzięki dziesięcioletniej pracy na stanowisku asystenta audytora generalnego. W 1997 r. rozpoczęłam pracę w Międzynarodowej Komisji Obrachunkowej dla NATO w Brukseli. Byłam pierwszą kobietą audytorem zatrudnionym przez zarząd tej organizacji. W mojej karierze zawodowej kilka razy miałam okazję być jedyną kobietą w zespole, na przykład w różnych komisjach audytowych, dlatego też praca w środowisku zdominowanym przez mężczyzn nie jest mi obca. Pracując w NATO zaczęłam interesować się środowiskiem audytu sektora publicznego na poziomie międzynarodowym. Stąd mój udział w wielu audytach wymagających współpracy międzynarodowej, których tematyka obejmowała określanie standardów audytu sektora prywatnego i publicznego. Byłam też członkiem kilku międzynarodowych komitetów PE557.313v01-00 10/19 PR\1062890.doc

audytowych. W tym okresie byłam przedstawicielką INTOSAI, Międzynarodowej Organizacji Najwyższych Organów Kontroli, współpracującej z IFAC (Międzynarodową Federacją Księgowych) w celu opracowywania standardów audytowych ISA. Obecnie jestem przewodniczącą Komisji Standardów Zawodowych (PSC) INTOSAI, a do moich obowiązków należy opracowywanie międzynarodowych standardów najwyższych organów kontroli (ISSAI) celem popularyzowania niezależnego i skutecznego audytu przeprowadzanego przez najwyższe organy kontroli (SAI). Posiadam także doświadczenie wynikające z faktu bycia członkiem trzech międzynarodowych komisji audytujących, będących niezależnymi instytucjami pełniącymi funkcje rządowe. Są to Komisja ds. Audytu Rady Europy w Strasburgu, której przewodniczyłam przez trzy lata. Do niedawna byłam również członkiem Rady Audytu Europejskiego Funduszu Inwestycyjnego (EIF) oraz członkiem Komisji Audytu Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EIB) w Luksemburgu. Uważam, że moje bogate doświadczenie w audycie sektora publicznego, moje doświadczenie w zakresie zarządzania oraz doświadczenie w dziedzinie audytu międzynarodowego przyczyniło by się do skutecznej realizacji zadań Trybunału Obrachunkowego. 2. Proszę wymienić trzy najważniejsze decyzje, w których podjęciu uczestniczyła Pani w swojej pracy zawodowej. Z mojego doświadczenia wynika, że audyt sektora publicznego jest niezbędny, ponieważ umożliwia organom legislacyjnym i kontrolnym, których zadaniem jest zarządzanie, jak również społeczeństwu, uzyskanie niezależnej i obiektywnej oceny dotyczącej realizacji i wyników rządowych polityk, programów i działań. W moim życiu zawodowym zawsze starałam się wykorzystać moje doświadczenie w audycie sektora publicznego na rzecz zwiększenia odpowiedzialności i przejrzystości, zachęcania do stałej poprawy i zwiększania zaufania zainteresowanych stron, aby były pewne, że finanse i środki publiczne wykorzystywane są w sposób odpowiedni, a administracja publiczna skutecznie wywiązuje się ze swoich zadań. Wszystkie trzy przykłady, którymi chcę się podzielić, odnoszą się do audytu w sektorze publicznym. 1. Jak uczynić życie obywateli lepszym Audyt sektora publicznego jest ważnym czynnikiem, umożliwiającym poprawę życia obywateli (por. rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ A/66/209). Jako członek Zarządu Duńskiego Urzędu Obrachunkowego (NAOD) uczestniczę w podejmowaniu szeregu strategicznych decyzji, na przykład w kontekście przyjmowania rocznego strategicznego planu działań. Kilka lat temu NAOD zdecydował bardziej skupić się na kontroli wykonania zadań i potraktować tę dziedzinę priorytetowo. Kontrole obejmowały dziedziny, które miały rzeczywisty wpływ na życie obywateli. W następstwie tej decyzji byłam odpowiedzialna za zainicjowanie i opracowanie szeregu sprawozdań dotyczących kontroli wykonania zadań w ramach programów zorientowanych na obywatela. Ich tematyka obejmowała schroniska dla kobiet, działania na rzecz integracji, niewłaściwe wypłaty zasiłków socjalnych, pomoc dla bezdomnych, zapobieganie chorobom na poziomie populacji oraz leczenie raka - jego cele, wyniki i działania następcze. PR\1062890.doc 11/19 PE557.313v01-00

Na podstawie opublikowanych sprawozdań przedsięwzięto szereg działań politycznych, ponieważ dzięki nim zainteresowane strony i zwykli obywatele są w stanie rozliczać władze, będące depozytariuszami zasobów publicznych. I tak na przykład sprawozdanie specjalne na temat schronisk dla kobiet spowodowało, że władze gminne, odpowiedzialne za takie schroniska, bardziej zaczęły się interesować tym problemem, dzięki czemu kobiety otrzymały należną im pomoc, tzn. doradztwo rodzinne oraz terapię psychologiczną dla dzieci. Biorąc pod uwagę szereg różnych sprawozdań, których byłam autorką oraz działania polityczne przeprowadzone w ich wyniku uważam, że poprzez prowadzenie audytów w sektorze publicznym przyczyniłam się do poprawy poziomu życia obywateli. 2. Zwiększanie wiarygodności, jakości i profesjonalizmu w audycie sektora publicznego Od czasu pracy w NATO bardzo interesuję się audytem sektora publicznego na poziomie międzynarodowym. W latach 2007 2012 pełniłam funkcję wiceprzewodniczącego, a od 2012 r. przewodniczącego Komisji Standardów Zawodowych INTOSAI. Komisja ta zajmuje się opracowywaniem i popularyzowaniem międzynarodowych standardów najwyższych organów kontroli (ISSAI) oraz wytycznych w zakresie dobrego zarządzania (INTOSAI GOV). Standardy ISSAI, to standardy zawodowe regulujące prowadzenie audytu sektora publicznego na całym świecie, natomiast INTOSAI GOV zawiera wytyczne skierowane do władz publicznych. Podtrzymywanie wysokiej jakości standardów zawodowych i wytycznych jest niezbędne dla zachowania wiarygodności i profesjonalizmu w audycie sektora publicznego. Od czasu, kiedy zostałam przewodniczącą Komisji Standardów Zawodowych, poświęcam się inicjowaniu działań mających na celu popularyzowanie wiedzy i stosowania ram ISSAI w zakresie standardów zawodowych, które obejmują m.in. przyjęcie Deklaracji z Limy jako reguły fundamentalnej oraz opracowywanie ogólnych wytycznych w zakresie audytu. W prace tej komisji angażuje się ponad 70 najwyższych organów kontroli, w tym również Trybunał Obrachunkowy. Jako jej przewodnicząca, miałam przyjemność współpracować z wieloma najwyższymi organami kontroli, mającym,i niejednokrotnie odmienne perspektywy i priorytety. Dzięki temu zyskałam olbrzymie doświadczenie w negocjowaniu z innymi międzynarodowymi zainteresowanymi stronami i nauczyłam się trudnej sztuki kompromisu w sytuacjach, w których najważniejsze jest skuteczne osiąganie wyników. Wspierałam również stworzenie szerokiej bazy kompetencyjnej dla przyjmowania standardów INTOSAI i podczas mojej kadencji, jako przewodniczącej, dodano wiele ważnych standardów audytu sektora publicznego do wspomnianych ram, np. nowe Podstawowe Zasady Audytu (ISSAI 100 400). ISSAI 100 określa podstawowe zasady mające zastosowanie do wszystkich audytów sektora publicznego, niezależnie od ich formy czy kontekstu. ISSAI 200, 300 i 400 to wersje rozwojowe zasad, które mają zastosowanie w kontekście odpowiednio audytu finansowego, zdolności i kontroli wykonania zadań. Uważam, że znacznie przyczyniłam się do zwiększenia wiarygodności, jakości i profesjonalizmu w audycie sektora publicznego na całym świecie. 3. Zapewnienie trwałego zaufania zainteresowanych stron, jeżeli chodzi o wykorzystanie zgromadzonych środków W latach 2014-2015 przewodniczyłam pracom grupy zadaniowej, zajmującej się określeniem PE557.313v01-00 12/19 PR\1062890.doc

wspólnych wytycznych w sprawie zarządzania i audytowania dotacji państwowych oraz standardowej procedury przyjęcia w przypadku dotacji na projekty. Projekty te obejmowały szereg różnych celów, wymiarów, stopni złożoności, a dziedziny niektórych z nich podlegają kontroli audytorów z sektora prywatnego. Jako przewodnicząca tej grupy roboczej podkreślałam znaczenie przedstawienia konkretnych wytycznych dotyczących takich kwestii, jak: zrozumiałe i funkcjonalne cele i strategie dotyczące dotacji i subsydiów legalność wydatkowania przejrzyste procedury wyboru podmiotów składających podania przejrzysta sprawozdawczość i publikowanie wyników uzyskiwanie najwyższej wartości za poniesione wydatki Przewodniczenie pracom tej grupy polegało również na zagwarantowaniu, że wszyscy jej członkowie w pełni poświęcą się realizacji jej zadań, przyjmowaniu precyzyjnego kierunku prac i następnie formułowanie jasnych konkluzji i zaleceń. Grupa robocza opublikowała swoje sprawozdanie w kwietniu 2015 r. Obejmuje ono wytyczne w zakresie dogłębnego i odpowiedniego zarządzania środkami przeznaczonymi na dotacje i subsydia oraz uwydatnia wymagania i problemy charakterystyczne dla audytu w sektorze publicznym. Moja grupa robocza zaprosiła przedstawicieli z wszystkich ministerstw do uczestnictwa w seminarium, podczas którego przedstawiliśmy nasze sprawozdanie i wymieniliśmy doświadczenia na temat zarządzania dotacjami i subsydiami. W seminarium wzięło udział ponad 130 przedstawicieli różnych ministerstw. W tym samym czasie zainicjowałam opracowanie i przygotowałam wiele sprawozdań z audytów finansowych i kontroli wykonania zadań dotyczących wykorzystania środków na dotacje i subsydia, jednym z nich było np. sprawozdanie specjalne na temat zewnętrznych funduszy na badania naukowe w duńskich szpitalach. Uważam, że ta działalność oraz ważna rola, jaką odegrałam w tych pracach przyczyniły się do zwiększenia przejrzystości i trwałego zaufania zainteresowanych stron, jeżeli chodzi o odpowiednie wykorzystanie środków na dotacje i subsydia w administracji publicznej. Niezależność 3. Traktat stanowi, że członkowie Trybunału Obrachunkowego powinni być w pełni niezależni w wykonywaniu swych funkcji. Jak zamierza Pani stosować się do tego obowiązku podczas pełnienia przyszłych zadań? Niezależność członka Trybunału Obrachunkowego stanowi istotny warunek sprawnego funkcjonowania tej instytucji. Sprawując moją przyszłą funkcję członka Trybunału Obrachunkowego, będę pragnęła w dalszym ciągu przestrzegać tych samych standardów etycznych, których przestrzegam obecnie w ramach NAOD. Zgodnie z Deklaracją z Limy (ISSAI 1), niezależność najwyższego organu kontroli jest nierozerwalnie związana z niezależnością jego członków. W swojej karierze zawodowej audytorzy najwyższych organów kontroli muszą być wolni od wszelkiego wpływu instytucji, PR\1062890.doc 13/19 PE557.313v01-00

których audytu dokonują i nie mogą w żaden sposób być zależnym od takiej instytucji. ISSAI 20 (Przejrzystość i odpowiedzialność najwyższych organów kontroli) wymaga także, aby pracownicy wszystkich szczebli najwyższych organów kontroli stosowali wysokie standardy uczciwości i etyki. Organizacja Transparency International niedawno uznała w swoim raporcie oceny krajowego systemu etyki, że NAOD stanowi mocny filar duńskiego systemu etyki zawodowej. Pragnę w dalszym ciągu wykonywać moje zadania zachowując wszelkie możliwe gwarancje obiektywizmu, neutralności i bezstronności. W mojej pracy nie przyjmowałabym żadnych poleceń rządów lub innych stron, które odnosiłyby się do wykonywanych przez mnie zadań. Gdyby miała miejsce sytuacja, w której zaistniałby choćby cień konfliktu interesów, bezzwłocznie skonsultowałabym się z prezesem Trybunału Obrachunkowego. W przypadku, gdyby dana sprawa prowadziła do potencjalnego lub rzeczywistego konfliktu interesów, poprosiłabym prezesa o odsunięcie od niej i poprosiłabym o przekazanie jej innemu członkowi Trybunału Obrachunkowego. 4. Czy uzyskała Pani absolutorium z wykonywania swych poprzednich funkcji kierowniczych, jeżeli taka procedura miała zastosowanie? Taka procedura nie ma zastosowania w Danii. 5. Czy posiada Pani jakiekolwiek udziały w podmiotach gospodarczych lub jakiekolwiek udziały finansowe czy też inne zobowiązania, które mogłyby kolidować z przyszłymi obowiązkami? Czy jest Pani gotowa ujawnić prezesowi Trybunału wszystkie swoje interesy finansowe i inne zobowiązania oraz pozwolić na ich upublicznienie? Czy bierze Pani udział w jakimkolwiek toczącym się obecnie postępowaniu sądowym? Jeśli tak, proszę podać szczegóły. Nie posiadam żadnych udziałów w podmiotach gospodarczych, żadnych udziałów w spółkach handlowych ani nie mam innych zobowiązań, które mogłyby kolidować z moimi przyszłymi obowiązkami. Niedawno złożyłam moją rezygnację jako członek Komisji Audytu Europejskiego Banku Inwestycyjnego oraz Rady Audytu Międzynarodowego Funduszu Inwestycyjnego. Zgodnie z kodeksem postępowania członków Trybunału Obrachunkowego jestem oczywiście gotowa ujawnić moje wszystkie interesy finansowe i inne zobowiązania prezesowi Trybunału Obrachunkowego, jak również je upublicznić. Obecnie nie jestem stroną jakiegokolwiek postępowania sądowego. 6. Czy po wyborze na członka Trybunału jest Pani gotowa ustąpić z aktualnie piastowanych stanowisk, na które została Pani wybrana, oraz zrezygnować z aktywnie pełnionych funkcji partyjnych? Nie piastuję obecnie żadnych stanowisk obsadzanych w drodze wyborów, ani nie pełnię aktywnie funkcji partyjnych. Nie jestem członkiem żadnej partii politycznej. 7. Jak postąpiłaby Pani w przypadkach poważnych nieprawidłowości, a nawet PE557.313v01-00 14/19 PR\1062890.doc

oszustwa lub korupcji z udziałem osób pochodzących z Pani kraju? Audytor prowadzący audyt w sektorze publicznym powinien zachować sceptycyzm zawodowy oraz zdolność do zawodowego osądu, uwzględniając możliwość wystąpienia nieprawidłowości lub oszustwa, niezależnie od wcześniejszego doświadczenia świadczącego o uczciwości i zachowywaniu standardów etyki przez zarząd danego podmiotu lub przez osoby za niego odpowiedzialne. Zgodnie z art. 287 ust. 2 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Trybunał Obrachunkowy kontroluje legalność i prawidłowość wszystkich dochodów i wydatków oraz upewnia się co do należytego zarządzania finansami. Trybunał Obrachunkowy informuje o wszelkich nieprawidłowościach. Osobiście stosuję zasadę zero tolerancji w przypadku oszustwa lub korupcji. Trybunał Obrachunkowy ma współpracować z Europejskim Urzędem ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) w dochodzeniach związanych ze zwalczaniem nadużyć, korupcji i innego rodzaju nielegalnej działalności szkodzących interesowi finansowemu Unii. Niezależnie od tego kim byłaby dana osoba lub które państwo członkowskie objąłby dany przypadek, będę gwarantować, że wszelkie przypadki podejrzenia nadużyć lub korupcji, ujawnione podczas audytu, za który byłabym odpowiedzialna, zostałyby przekazane bezzwłocznie do OLAF-u. Wykonywanie obowiązków 8. Jakie powinny być główne cechy należytego zarządzania finansami w przypadku instytucji publicznych? Najważniejszym elementem kultury należytego zarządzania finansami jest to, że rządy i inne podmioty sektora publicznego przyjmują odpowiedzialność za wykorzystanie środków pochodzących z opodatkowania i innych źródeł przy zapewnianiu usług dla obywateli i innych beneficjentów. Instytucje publiczne są odpowiedzialne za zarządzanie swoją działalnością i za swoje wyniki, zarówno wobec tych, którzy dostarczają im środki, jak i wobec tych, którzy zależą od świadczonych przez nie usług. Moim zdaniem kultura należytego zarządzania finansami jest niezbędnym wymogiem świadczenia społeczeństwu potrzebnych mu usług oraz prowadzenia skutecznych kontroli zainteresowanych podmiotów. W oparciu o moje doświadczenie wyniesione z prowadzenia audytów w sektorze publicznym uważam, że kultura należytego zarządzania finansami w jakiejkolwiek dziedzinie usług publicznych, powinna zawierać co najmniej następujące elementy: zrozumiałe i funkcjonalne cele i strategie informowanie oraz szkolenie pracowników jasno sprecyzowane zakresy funkcji kierowniczych i obowiązków legalność wydatkowania skuteczny system kontroli wewnętrznej skuteczny system informowania i sprawozdawczości menedżerskiej przejrzysta sprawozdawczość i publikowanie wyników zdrowa i etyczna kultura zarządzania PR\1062890.doc 15/19 PE557.313v01-00

uzyskiwanie najwyższej wartości za poniesione wydatki Aby zapewnić istnienie i spójne stosowanie powyższych głównych elementów, należy używać skutecznych rozwiązań audytowych. Skuteczny audytor zewnętrzny powinien dokonać audytów działalności, zalecić sposoby ulepszenia funkcjonowania oraz znaleźć odpowiednią równowagę między zagrożeniami a kosztami kontroli oraz przedstawić zalecenia audytowe dotyczące efektywnego ich wdrożenia. 9. Zgodnie z postanowieniami traktatu Trybunał jest zobowiązany pomagać Parlamentowi w sprawowaniu funkcji kontrolnej w zakresie wykonania budżetu. Jak opisałaby Pani swoje obowiązki w zakresie przedstawiania sprawozdań Parlamentowi Europejskiemu, a w szczególności jego Komisji Kontroli Budżetowej? Mandat Trybunału, powołanego na mocy traktatu, wyznacza ramy Trybunału Obrachunkowego, w których pełni on swoją rolę jako niezależny zewnętrzny audytor budżetu UE. W ramach tego mandatu Trybunał dysponuje znaczną dowolnością, co do wyboru najlepszego sposobu pełnienia swojej roli i zmaksymalizowania efektów swoich działań. Uważam, że ważne jest, aby uznać, że wartość dodana sprawozdań Trybunału zależy od tego, w jaki sposób wykorzystają je strony zainteresowane. Uważam, że należy posiadać dobre i konstruktywne relacje z politycznymi zainteresowanymi podmiotami Trybunału, takimi jak Parlament i w szczególności Komitet Kontroli Budżetowej, aby zagwarantować, że sprawozdania z audytów opracowane przez Trybunał będą spełniać potrzeby tych podmiotów. Podstawowy wymóg, który należy spełnić, aby osiągnąć najlepsze wyniki polega na tym, aby odbiorcy sprawozdań postrzegali je jako istotne i aktualne. Ponadto skutki sprawozdań z audytu można pogłębić poprzez skuteczne informowanie odnośnie do polityki Trybunału oraz poprzez zaangażowanie zainteresowanych podmiotów w dialog dotyczący konkluzji i zaleceń zamieszczonych w sprawozdaniach. Uważam, że Trybunał Obrachunkowy uznaje swoją potrzebę pogłębienia istotności i aktualności swoich sprawozdań specjalnych, bada również sposoby uczynienia swoich sprawozdań rocznych bardziej wartościowymi, wybiegającymi poza margines błędu. Niedawno w NAOD usprawniliśmy procesy przeprowadzania audytów i obecnie jesteśmy w stanie przedstawić sprawozdania z kontroli wykonania zadań Komisji Rachunków Publicznych w ciągu 12 miesięcy (włącznie z etapem planowania). W mojej przyszłej pracy pragnęłabym wykorzystać doświadczenie, które zdobyłam podczas usprawniania procedur w NAOD z korzyścią dla Trybunału Obrachunkowego i Parlamentu. Chciałabym zatem przyczynić się do stałej poprawy sprawozdań Trybunału oraz przyczynić się do regularnej wymiany opinii z Komisją Kontroli Budżetowej, celem zapoznania się z jego uwagami na temat wprowadzonych zmian. Mam zamiar popularyzować i wspierać efektywną i nieprzerwaną współpracę między Trybunałem Obrachunkowym a Parlamentem Europejskim w szczególności z Komisją Kontroli Budżetowej wykorzystując w tym celu wszelkie dostępne mi możliwości. Dlatego też w przyszłości z chęcią przedstawię i objaśnię Parlamentowi różne sprawozdania i uwagi z PE557.313v01-00 16/19 PR\1062890.doc

audytów opracowane przez Trybunał, przyczynię się do przeprowadzenia wysłuchań itp., aby Parlament miał jak najlepszy obraz funduszy UE. 10. Co według Pani stanowi wartość dodaną kontroli wykonania zadań i w jaki sposób należałoby wprowadzić wyniki kontroli do procedur zarządzania? Kontrola wykonania zadań jest niezależnym, obiektywnym i wiarygodnym sposobem sprawdzenia, czy przedsiębiorstwa, systemy, działania, programy UE lub rządowe funkcjonują zgodnie z zasadami ekonomii, skuteczności i efektywności oraz czy w danej sytuacji istnieje możliwość wprowadzenia ulepszeń. Uważam, że głównym elementem kontroli wykonania zadań jest zagwarantowanie, że wykorzystanie określonych środków przyniosło najwyższą wartość oraz, że w pełni uzyskano zamierzone wyniki. W audycie sektora publicznego zasady ekonomii, skuteczności i efektywności definiuje się w sposób następujący: 1. Zasada ekonomii oznacza zminimalizowanie kosztów zasobów przy należytym uwzględnieniu jakości. Wykorzystane zasoby powinny być dostępne w odpowiednim czasie, powinny być odpowiedniej ilości i jakości, jak również powinny zostać uzyskane po najlepszej cenie. 2. Zasada skuteczności oznacza maksymalne wykorzystanie dostępnych zasobów. Dotyczy ona stosunku między wykorzystanymi zasobami a osiągniętymi wynikami w kontekście ilości, jakości i czasu. 3. Zasada efektywności dotyczy osiągnięcia założonych celów i wyników. Na podstawie mojego doświadczenia mogę powiedzieć, że celem kontroli wykonania zadań jest przedstawienie nowych informacji, analiz lub uwag oraz, w stosownych przypadkach, zaleceń dotyczących poprawy. W trakcie kontroli wykonania zadań, audytor sprawdza wykonanie zadań dotyczących konkretnego tematu w odniesieniu do odpowiednich kryteriów, dokonuje również analizy przyczyn odejścia od tych kryteriów oraz innych określonych problemów. Celem takiej kontroli jest odpowiedź na najważniejsze pytania związane z audytem oraz przedstawienie zarządowi zaleceń dotyczących poprawy. Kontrolę wykonania zadań nazywa się też audytem wartości uzyskanej za zainwestowane środki, przyczynia się on do dobrego zarządzania, odpowiedzialności i przejrzystości. Właściwe wykorzystanie funduszy UE jest ważne dla wszystkich obywateli UE, zaś Trybunał Obrachunkowy pełni ważną rolę przedstawiając sprawozdania z konkretnych kontroli wykonania zadań. W następstwie kryzysu finansowego kontrola wykonania zadań może być szczególnie skutecznym środkiem udzielenia obywatelom UE i zainteresowanym podmiotom odpowiedzi na temat realizacji programów i polityk unijnych, celem zagwarantowania, że ograniczone finanse publiczne zostaną wykorzystane tak, aby uzyskać najlepsze efekty. Uważam, że sprawozdania Trybunału Obrachunkowego dotyczące kontroli wykonania zadań powinny stanowić dla Parlamentu Europejskiego i Komisji Kontroli Budżetowej solidną podstawę dla podejmowania decyzji w sprawie wykorzystania funduszy UE i kontrolowania działań Komisji Europejskiej. Kontrole wykonania zadań powinny umożliwiać zainteresowanym stronom uzyskanie na czas istotnych informacji na temat wydawania funduszy UE oraz wykonania i realizacji programów i projektów na poziomie Komisji Europejskiej oraz państw członkowskich. PR\1062890.doc 17/19 PE557.313v01-00

Ponadto sprawozdania powinny zawierać jasne i precyzyjne zalecenia dla zarządu na temat tego w jaki sposób można ulepszyć programy i projekty, w sposób szczególny zachęcając do stosowania najlepszych praktyk i uzyskiwania najwyższej wartości za wydane środki. Obowiązkiem zarządzających jest poprawa słabych punktów określonych w audycie. Dlatego też ważny jest jasny podział obowiązków w ramach struktur zarządczych co do tego, co należy zrobić oraz kto i kiedy ma wykonać dane zadanie. Ponadto audyt wewnętrzny mógłby odegrać znaczną rolę we wzmocnieniu tych aspektów. Na podstawie mojego doświadczenia mogę stwierdzić, że kontrola wykonania zadań zazwyczaj odbywa się z perspektywy patrzącego wstecz, niemniej jednak zalecenia zawarte w sprawozdaniu z audytu zawierają wiele informacji, które można wykorzystać w perspektywie przyszłościowej. 11. Jak można usprawnić współpracę pomiędzy Trybunałem Obrachunkowym, krajowymi organami kontroli i Parlamentem Europejskim (Komisją Kontroli Budżetowej) w zakresie kontroli budżetu UE? Art. 287 ust. 3 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej stanowi, że w przypadku przeprowadzania kontroli w państwach członkowskich Trybunał Obrachunkowy oraz krajowe instytucje kontrolne współpracują na zasadzie wzajemnego zaufania, zachowując swoją niezależność. 80 proc. budżetu UE jest wydawane w ramach zarządzania dzielonego między Komisją a państwami członkowskimi, co oznacza, że współpraca między Trybunałem Obrachunkowym a krajowymi instytucjami kontrolnymi jest niezbędna. Uważam, że Komisja ds. Kontaktów Najwyższych Europejskich Instytucji Kontrolnych jest dobrą platformą dla tego rodzaju współpracy. Podam przykład: w chwili obecnej trwają rozmowy dotyczące współpracy audytowej w kontekście strategii Europa 2020. Niemniej jednak, tak jak w przypadku wielu innych relacji audytowych, tak i tu wciąż można zachęcać do dalszej poprawy w stosunkach między Trybunałem Obrachunkowym, krajowymi instytucjami kontrolnymi i Parlamentem Europejskim w zakresie audytu budżetu UE. Uważam, że szersza współpraca między Trybunałem Obrachunkowym a krajowymi instytucjami kontrolnymi byłaby korzystna, np. jeżeli chodzi o dzielenie się doświadczeniami na temat planowania audytów, wyniesionych z nich doświadczeń i ich wyników. Kolejnym elementem takiej współpracy mogłaby być wymiana doświadczeń dotyczących usprawnienia procesów przeprowadzania audytu po to, aby specjalne sprawozdania dla Parlamentu były szybciej opracowywane i przekazywane. Uczenie się od siebie nawzajem byłoby bardzo korzystne i umożliwiłoby szybsze opracowywanie i przekazywanie istotnych informacji zainteresowanym podmiotom. Obecnie w NOAD prowadzimy więcej audytów dotyczących funduszy UE. Jako jedna z krajowych instytucji kontrolnych, wydajemy w ramach audytu opinię dotyczącą legalności i zgodności z regułami funduszy UE wydanych w Danii na podstawie przeprowadzonych audytów. Przekazaliśmy również kilka sprawozdań specjalnych Komisji Rachunków Publicznych w sprawie funduszy UE w Danii, dwa najnowsze sprawozdania pochodzą z 2014 r. PE557.313v01-00 18/19 PR\1062890.doc

Przez kilka lat aktywnie popularyzowałam współpracę między krajowymi instytucjami kontrolnymi, czy to w kontekście określenia standardów audytu, wymiany wiedzy i doświadczeń, czy też prowadzenia audytów wspólnych lub równoległych. W mojej przyszłej pracy pragnęłabym kontynuować pogłębiony i konstruktywny dialog oraz wspierać skuteczną współpracę między Trybunałem Obrachunkowym, krajowymi instytucjami kontrolnymi oraz Parlamentem Europejskim w celu zwiększenia odpowiedzialności za fundusze UE. Inne zagadnienia Czy wycofałaby Pani swoją kandydaturę na członka Trybunału, gdyby opinia Parlamentu była nieprzychylna? Jestem bardzo zmotywowana, aby zostać członkiem Trybunału Obrachunkowego i pragnę wykonywać tę pracę najlepiej jak potrafię, w ścisłej współpracy z Parlamentem i z Komisją Kontroli Budżetowej. Mam nadzieję, że informacje przedstawione przeze mnie w formie pisemnej i ustnej przekonają posłów do Parlamentu Europejskiego o moim zaangażowaniu. Traktat nakłada na członków Trybunału Obrachunkowego wymóg niezależności i profesjonalizmu. Jeżeli Parlament żywi wątpliwość co do mojej niezależności i profesjonalizmu i jeżeli na tej podstawie wydałby negatywną opinię na temat mojej nominacji, wycofałabym swoją kandydaturę. PR\1062890.doc 19/19 PE557.313v01-00