Katowicki Goniec Apteczny Nr 00009 / Data 2004.03.22. www.katowice.oia.pl OIA / PTF / IGAP 059 RYCZAŁT na leki podstawowe od 31 marca 3,2zł Zgodnie ze zmianą do rozporządzenia w sprawie wykazu leków, które mogą być traktowane jak surowce farmaceutyczne, wysokości opłaty ryczałtowej za leki podstawowe i recepturowe, ilości leku recepturowego, którego dotyczy opłata ryczałtowa oraz sposobu obliczania kosztu sporządzania leku recepturowego, Dziennik Ustaw nr 43 z dnia 16 marca 2004r. poz. 409 - w dniu 31 marca 2004r. zaczyna obowiązywać nowa odpłatność ryczałtowa za leki podstawowe - 3,2 zł. 060 Spotkanie osób z pomysłami i chętnych do działania! Jak ustalono na ostatnim zebraniu gospodarczym, w dniu 31 marca 2004r. odbędzie się spotkanie dla osób, które chcą zaangażować się i realizować konkretne zadania na rzecz aptek konsolidujących się. Zebranie TYLKO dla osób w/w (aktywnych i chętnych do pracy) odbędzie się w Domu Lekarza, Katowice, ul. Grażyńskiego, w sali 203 na 2 piętrze, 31 marca (środa) o godz. 9.00. Osoby aktywne, z pomysłami, chętne do włączenia się w działania Korporacji zapraszam na spotkanie i proszę o punktualne przybycie. Na spotkaniu tym podzielimy zadania, włączymy zainteresowanych do naszej działalności i przygotujemy spotkanie tylko dla tych aptek, które zgłosiły swoją chcą zaangażować się w konsolidację gospodarczą aptek. Apteki, które jeszcze z Korporacją nie współpracują a są zainteresowane konsolidacją, proszę o podanie swoich adresów pod telefon 32-2016464, 603 33 33 33, fax 32-2016465 lub email biuro@farmacja.pl Na kolejne zebrania gospodarcze Korporacji będziemy zapraszać wyłącznie apteki, z którymi już współpracujemy lub które wyrażą chęć współpracy i podadzą swoje dane. Jednocześnie pragnę przypomnieć i wyjaśnić, że chcąc współpracować w ramach Korporacji, nie trzeba być jej akcjonariuszem ani dokonywać jakichkolwiek opłat. Wystarczy zgłosić chęć udziału np. w grupie zakupowej i korzystać z możliwości, które dają nasze wspólne negocjacje warunków współpracy z hurtowniami farmaceutycznymi. 061 KOMUNIKAT Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego NR 2/2004 W nawiązaniu do Komunikatu Nr 1/2004 z dnia 17.03.2004 r. Śląski Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny w Katowicach przeprasza za błędnie podaną informację dotyczącą ceny Sandimmun Neoral i jednocześnie informuję, że podana cena leku Sandimmun Neoral kaps. 100 mg w wysokości ~ 67,19 zł nie uwzględniała zmian obowiązujących od dnia 1 marca 2004 r. podanych w: - rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 4 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia limitów cen leków i wyrobów medycznych wydawanych ubezpieczonym bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością (Dz. U. Nr 23, poz. 207), - rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 10 lutego 2004 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia cen urzędowych hurtowych i detalicznych na produkty lecznicze i wyroby medyczne (Dz. U. Nr 23, poz. 209). Zgodnie z wyżej wymienionymi rozporządzeniami dla leku Sandimmun Neoral 100 mg x 50 kaps. limit cenowy wynosi 453,22 zł; cena urzędowa detaliczna wynosi 486,34 zł; co oznacza, że opłata pacjenta wynosi (486,34 zł 453,22 zł) + 2,50 zł (ryczałt) = 33,12 zł + 2,50 zł = 35,62 zł. Ponadto przypominam wszystkim aptekarzom, o przestrzeganiu art. 60 ust. 5 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391 z późn. zm.). Śląski Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny - Izabela Majewska Ustawa o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia art. 60 ust. 5 - Apteka ma obowiązek poinformować pacjenta o możliwości nabycia innego niż przepisany na recepcie leku o tej
samej nazwie międzynarodowej, dawce, postaci farmaceutycznej i w tym samym wskazaniu terapeutycznym, którego cena nie przekracza limitu ceny. Nie dotyczy to sytuacji, kiedy wystawiający receptę dokonał odpowiedniej adnotacji na druku recepty wskazującej na niemożność dokonania zamiany przepisanego leku. 062 NFZ wstrzymał prawie 200 aptekom refundację. Ze względu na błędy lub niepełne dane przekazywane przez apteki w formie elektronicznej Śląski Oddział NFZ wstrzymał refundację prawie 200 aptekom. NFZ przychyli się do naszego wniosku, by wypłata refundacji dla tych aptek nastąpiła zaraz po dostarczeniu poprawionej wersji. 063 Obowiązujące terminy realizacji recept i zapotrzebowań 1. - 30 dniowy termin realizacji recept od daty wystawienia, z zastrzeżeniem przypadków wymienionych w pkt. 2-5. 2. - 7 dniowy termin realizacji recept na antybiotyki oraz recept wystawionych w ramach pomocy doraźnej. 3. - 14 dniowy termin realizacji recept wystawionych na preparaty zawierające środki odurzające grupy I- N lub substancje psychotropowe grupy II-P. 4. - 14 dniowy termin realizacji zapotrzebowań wystawianych przez jednostki organizacyjne lub uprawnione osoby fizyczne. 5. - 60 dniowy termin realizacji recept od dnia wystawienia, na leki sprowadzone z zagranicy dla użytkowników indywidualnych oraz na preparaty immunologiczne, wytwarzane dla indywidualnego pacjenta. 6. terminu realizacji leku recepturowego nie określają osobe przepisy i logicznie należałoby przyjąć taki jak powyższe, czyli w zależności co dana receptura zawiera. Np. z antybiotykiem 7 dni, itd.. 7. - 6 dniowy termin wydania leku recepturowego od dnia sporządzenia w aptece leku recepturowego lub leku sporządzonego na podstawie etykiety aptecznej. 8 - Od kiedy liczyć termin realizacji recepty? Do wyżej wymienionych terminów stosuje się przepisy kodeksu cywilnego, które stanowią, że do obliczania terminu NIE wlicza się dnia dokonania czynności np.: wystawienia recepty. Np. recepta na antybiotyk (7 dni realizacji) wystawiona 1 maja będzie mogła być jeszcze realizowana 8 maja. Opracowanie pobrano ze stron Farmaceutycznego Serwisu Prawnego www.lexpharma.pl Prezes ORA dr n. farm. Stanisław PIECHULA ********************************************************************************** Zdrowia, szczęścia, humoru dobrego a przy tym wszystkim stołu pełnego. Mokrego dyngusa, smacznego jajka i niech te święta będą jak bajka. Mile spędzonych Świąt Wielkanocnych w prawdziwie wiosennym, rodzinnym nastroju, pogody ducha, smacznego jajka, wesołej zabawy w lany poniedziałek życzą wszystkie osoby działające i pracujące dla Państwa w Okręgowej Izbie Aptekarskiej w Katowicach, Katowickim Oddziale Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego i Izbie Gospodarczej Apteka Polska
NACZELNA IZBA APTEKARSKA DEPARTAMENT INFORMACJI 00-238 Warszawa, ul. Długa 16, tel. (022) 635-92-85, tel./fax 635-06-70 DI-NIA-0002-03-2004 Warszawa 2004-03-15 Goniec Departamentu Informacji NIA nr 0002 Jak można przyhamować a może nawet zakończyć tworzenie przez producentów trójkątów farmaceutycznych FIRMA LEKARZ - APTEKARZ Szanowni Właściciele Aptek Na wstępie chcę wyraźnie zaznaczyć, że chyba nikt tego procederu poza samymi właścicielami aptek nie jest w stanie wyeliminować i nie należy się oglądać na kogokolwiek, kto mógłby to zrobi za Nas. Izby mogą zwrócić na problem uwagę i informować, nagłośnić nieprawidłowości lub zająć się sprawą, ale tylko wtedy gdy otrzymają od Państwa konkretne dowody. Jednak, jeżeli sami właściciele aptek nie zaczną energicznie reagować, to powstawania trójkątów i wzajemnych układów oraz korzyści płynących z wydawania pacjentom droższych leków, nikt nie będzie w stanie powstrzymać. Wybrani, przez przedsiębiorczą firmę farmaceutyczną lekarze i aptekarze są pewni swojej misji i wyłączności w wydawaniu tańszych leków i oczywiście korzyści z tego płynących. Nie myślą o tym, że najbardziej poszkodowany w tych praktykach jest pacjent, któremu wydaje się drogie leki. Podobnie reklamowanie w niektórych programach aptecznych tanich leków, to często tylko kamuflaż na sprzedawanie tych droższych leków, niż ich równie dobrych a rzeczywiście tańszych odpowiedników. Można więc z całą pewnością stwierdzić, że w większości przypadków jest to przemyślany i cyniczny mechanizm wykorzystujący ludzką łatwowierność i co najgorsze, wykorzystujący zaufanie do aptekarza i lekarza, którzy w pogoni za zyskiem wydają pacjentom droższe leki. Jednym z najlepszych przykładów ostatnich miesięcy jest szeroko rozpropagowany program Centrum Diabetyka firmy Phoenix i tańsza insulina dla pacjentów. Obecnie dzięki takiej działalności już prawie wszystkie apteki dostosowały się do wymagań rynku a właściwie presji pacjentów i wydają również insulinę w obniżonej cenie. Proszę jednak zauważyć co się stało. Hurtownie i apteki tracą swoją marżę i sprzedają pacjentom taniej insulinę firm zagranicznych, która i tak jest nadal droższa od równorzędnej insuliny polskiej, którą pacjenci mogliby z powodzeniem stosować i leczyć się taniej. Wpłynęłoby to dodatkowo korzystnie na rozwój polskiej firmy farmaceutycznej a z czasem dało także możliwości kolejnych oszczędności w ochronie zdrowia. Na spotkaniu z Ministrem Zdrowia zaproponowałem wpisanie jednego zdania w rozporządzenie o receptach lekarskich, które w dużym stopniu ograniczyłoby tego typu praktyki. Wystarczyłoby zapisać lekarz wypisuje recepty stosując nazwę międzynarodową, apteka ma obowiązek poinformować pacjenta o możliwości nabycia najtańszego leku o tej nazwie. Czy zdajecie sobie Państwo sprawę jaka rewolucja w obronie finansów pacjenta i systemu ochrony zdrowia miałaby miejsce? A jakie straty poniosłyby firmy farmaceutyczne proponujące pacjentom swoje droższe leki? NIE WIERZĘ jednak, by znalazł się w Polsce taki mocarz, który byłby zdolny przeskoczyć lobby firm farmaceutycznych i wprowadzić dla dobra pacjenta taki zapis. Tak więc pozostaje nam tylko liczyć na własne siły i zgodnie z zasadami naszej etyki zawodowej walczyć o tanie leki dla pacjentów w oparciu o posiadane możliwości. Jeżeli nasi pacjenci będą mogli leczyć się tanio i zrozumieją, że jest to możliwe dzięki opiece farmaceutycznej w aptekach, to może też zrozumieją, że należy zaopatrywać się w naszych rodzinnych aptekach a nie w zagranicznych sieciach, które doprowadzą do zniszczenia polskiego rynku farmaceutycznego.
Co należy konkretnie zrobić w swojej aptece? 1. Po pierwsze zdecydowanie i uparcie informować pacjentów o możliwości tańszego leczenia się, czyli o wszystkich tanich odpowiednikach leków. Obecnie głównie sprzedają się drogie leki, silnie reklamowane w środkach masowego przekazu, a cenę reklamy opłaca pacjent kupując droższy lek. Firmy wprowadzające na rynek tanie leki nie odnoszą oczekiwanych sukcesów ekonomicznych, gdyż ich preparaty giną w cieniu wielkiego marketingu. By to zmienić, tańsze firmy także zaczynają inwestować w reklamę i podnosić ceny swoich preparatów. Takim sposobem rozkręca się spirala wzrostu cen leków a z aptek zaczyna znikać coraz więcej tanich pozycji. Często reklamowane są preparaty prawie bez żadnego działania farmakologicznego, które drenują kieszenie pacjentów na dziesiątki milionów złotych a w aptekach pojawia się coraz więcej środków spożywczych podszywających się pod leki. Promocje leków doprowadziły do tego, że pacjent stał się bardziej podatny na reklamę niż na fachową informację farmaceuty. Przysłowiowa Goździkowa jest obecnie dla pacjenta większym autorytetem niż farmaceuta. Wykorzystajmy nasze uprawnienie i wiedzę farmaceutyczną, udzielajmy pacjentom rzetelnej informacji, polecajmy tanie i skuteczne leki dla dobra pacjenta i naszych aptek. 2. Po drugie w celu zahamowania powstawania umów trójstronnych pomiędzy firmami farmaceutycznymi, aptekami i lekarzami zdecydowanie przeciwstawiajmy się takim praktykom. Można to zahamować, pod warunkiem, że będziemy zdecydowani i uparci. NIE kierujmy się źle pojętą solidarnością i zmową milczenia, którą chronimy tych, którzy nas wykorzystują WALCZMY zdecydowanie i uparcie o tanie leki dla pacjenta i nasze apteki! Niech każdy właściciel apteki, do którego przyjdzie przedstawiciel z firmy farmaceutycznej wyrazi zainteresowanie taką propozycją i wysłucha wszystkich szczegółów. Następnie dokładnie wszystko opiszcie, podając dokładne dane przedstawiciela firmy, nazwy preparatów, których propozycja dotyczyła, proponowane ceny, dane lekarzy, którzy mieli kierować pacjentów do Waszej apteki. Najważniejsze jest jednak Wasze oświadczenie, że dany przedstawiciel zaproponował opisaną szczegółowo propozycję, z pieczęcią apteki i podpisem do wiadomości izby aptekarskiej! Tak zebrane materiały prześlijcie do naszego Departamentu Informacji NIA poprzez swoją Okręgową Izbę Aptekarską a my zajmiemy się wyjaśnianiem tej sprawy ale przede wszystkim poinformujemy wszystkie apteki w kraju, że dana firma farmaceutyczna stosuje takie działania i próbuje w zmowie z wybranymi aptekami i lekarzami promować swoje leki. Jeżeli zbierzemy i prześlemy Państwu takie informacje i wszyscy zaangażujemy się szczególnie uparcie w polecanie tańszych odpowiedników tych preparatów a także wszystkich innych preparatów przedsiębiorczej firmy, to mamy pewność, że w poważnym stopniu zostaną ograniczone patologiczne powiązania w układach firma farmaceutyczna, lekarz i aptekarz. Tylko razem, zdecydowanym działaniem możemy zapewnić pacjentom tanie leki i zahamować niekorzystne dla nas działania firm farmaceutycznych, które zamiast obniżyć ceny preparatów, rozkręcają mechanizmy drenujące kieszenie pacjentów i niszczące hurtownie oraz apteki. Firmy te posiadając znaczne fundusze na silną reklamę ogłupiają pacjentów, lekarzy i farmaceutów a wprowadzając zmowy trójstronne jeszcze stymulują wydawania pacjentom swoich droższych preparatów. Wszystkich aptekarzy rozumiejących ważkość problemu, proszę o przesyłanie informacji do nas poprzez swoje izby aptekarskie. Czekamy na potwierdzone przez Państwa fakty, które pozwolą na stworzenie listy preparatów oraz firm farmaceutycznych prowadzących opisaną działalność. Nasz Departament Informacji NIA poinformuje o tym wszystkie apteki i razem rozwiążemy problem. Departament Informacji NIA dr farm. Stanisław PIECHULA
OIAKat-081-2004 Katowice 2004.03.17. Szanowni Farmaceuci Członkowie Okręgowej Izby Aptekarskiej w Katowicach Zwracam się do Państwa z prośbą o pomoc w zapewnieniu przestrzegania prawa oraz zasad etyki naszego zawodu. Wbrew upowszechnianej opinii, nie jesteśmy tylko sprzedawcami leków. Nasz zawód, to przede wszystkim misja społeczna, mająca na celu ochronę zdrowia. Nasz zawód, to nie tylko podawanie towaru z półki i realizacja planów ekonomicznych firmy ale przede wszystkim zasady szczegółowo opisane w prawie farmaceutycznym, ustawie o izbach aptekarskich i kodeksie etyki, o którym chyba coraz bardziej zapominamy. Działania osób spoza środowiska farmaceutów, często zmierzają do ugruntowania opinii, że magister farmacji i sprzedawca, to taki sam zawód, który różni się tylko rodzajem wydawanego towaru. Nasza Izba postanowiła zdecydowanie przeciwstawić się tego rodzaju opiniom a w szczególności działaniom, które upatrują w prowadzeniu aptek jedynie sposobu na zrobienie biznesu i traktują zatrudnianie magistra farmacji jako zło konieczne wymagane ustawą. Przypominamy, że aptekę prowadzi kierownik apteki, który jest w niej odpowiedzialny za wszystko, co dotyczy spraw fachowych, w tym także za informacje udzielane w aptece pacjentom. Przypominamy też, że to Państwo ponosicie odpowiedzialność za działania sprzeczne z zasadami prawa i etyki zawodowej. Informujemy też, że do Państwa dyspozycji jest w naszej Izbie kwalifikowany prawnik, który prawnie jest zobowiązany do zachowania tajemnicy zawodowej i pomoże, gdyby byli Państwo narażani przez podmiot zatrudniający na działania sprzeczne z prawem lub etyką zawodową, jak np.: wywieszanie w aptekach pisma do pacjentów szkalujących samorząd aptekarski, a więc też Państwa jako jego Członków. Proszę pamiętać, że każdy Członek Izby może liczyć na naszą pomoc. Proszę także pamiętać, że zadaniem izb aptekarskich jest między innymi sprawowanie pieczy i nadzoru nad wykonywaniem zawodu a także troska o zachowanie jego godności i niezależności. Proszę znaleźć czas i dokładnie zapoznać się z Kodeksem Etyki Aptekarza Rzeczypospolitej Polskiej a w szczególności z pogrubionymi punktami, gdyż chyba coraz więcej osób zapomina o istnieniu tego kodeksu a jego nieznajomość szkodzi tak samo jak nieznajomość prawa. Warto byłoby przypomnieć zanikające zwyczaje, gdy właściciele aptek spotykali się w swoich lokalnych środowiskach, wzajemnie omawiali sporne problemy. Z pewnością warto podjąć w każdej miejscowości współpracę pomiędzy aptekami i lokalną konsolidację nim sieci aptek wymiotą nas wszystkich. Można razem występować w obronie swoich interesów. Byłoby też wskazane by spróbować wzajemnie się dyscyplinować w oparciu o załączony kodeks. Życzę miłej lektury - Prezes ORA dr farm. Stanisław PIECHULA
KODEKS ETYKI APTEKARZA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ uchwalony na Nadzwyczajnym Krajowym Zjeździe Aptekarzy w Lublinie w dniu 25 kwietnia 1993 r. ( Tekst jednolity ) WSTĘP Aptekarz podejmując wykonywanie zawodu, świadomie i dobrowolnie bierze na siebie obowiązek służenia chorym. Wykazuje troskę o zdrowie publiczne oraz posługuje się niniejszymi wskazaniami w życiu zawodowym i osobistym. Aptekarz w działalności swojej powinien kierować się wiadomościami fachowymi, wartościami humanistycznymi oraz tradycjami aptekarstwa polskiego. CZĘŚĆ OGÓLNA Art. 1. Etyka aptekarska określa obowiązki moralne, wynikające z ogólnych zasad etycznych, stosowanych w zawodzie aptekarskim. Zobowiązuje ona aptekarza do ich przestrzegania i dbania o godność zawodu. Art. 2. Naruszeniem godności zawodu jest każde postępowanie, które jest sprzeczne z etyką aptekarza i podważa tym samym zaufanie do zawodu. Art. 3. Powołaniem aptekarza jest współudział w ochronie życia i zdrowia, zapobieganie chorobom, niesienie ulgi w cierpieniu. Art. 4. Aptekarz wykonując swoje zadania musi posiadać wolność postępowania zgodnego ze swym sumieniem oraz swobodę działań zawodowych stosowną do wskazań etycznych, aktualnego poziomu wiedzy i stanu prawnego. Art. 5. Aptekarz posiadający pełne uprawnienia zawodowe odpowiada zawsze osobiście za wykonywaną pracę. Ma on obowiązek odmówić wykonania czynności niezgodnych z zasadami etyki, obowiązującymi ustaleniami prawnymi i naukowymi. Art. 6. 1) Czynność zawodowa aptekarza nie może być świadomym działaniem na szkodę zdrowia ludzkiego. Art. 7. Aptekarz w swej praktyce zawodowej uwzględnia fakt, że środki farmaceutyczne i materiały medyczne stanowią niezbędny element opieki zdrowotnej i nie mogą być traktowane jak zwykły przedmiot obrotu handlowego. Art. 8. Aptekarz nie pozwala nikomu narzucić sobie postawy zawodowej, która byłaby sprzeczna z jego zawodową niezależnością oraz przepisami niniejszego kodeksu. Art. 8a. 2) Aptekarzowi nie wolno narzucać swoich usług, lub pozyskiwać pacjentów w sposób niezgodny z zasadami etyki i deontologii aptekarskiej oraz lojalności wobec kolegów. Art. 8b. 2) Izba aptekarska jest obowiązana do czuwania nad przestrzeganiem ustalonych zasad etyki i deontologii oraz zachowaniem godności zawodu przez wszystkich członków samorządu aptekarskiego a także do starań, aby przepisy prawa nie naruszały zasad etyki aptekarskiej. CZĘŚĆ SZCZEGÓŁOWA I. ZASADY POSTĘPOWANIA APTEKARZA WOBEC PACJENTA 3) Art. 9. Aptekarz wykonujący swe obowiązki zawodowe zobowiązany jest do: 1. 4) udzielania jednakowo troskliwej pomocy fachowej wszystkim zwracającym się osobom, 2. udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach w ramach posiadanej wiedzy fachowej, 3. udzielania niezbędnych porad w doborze leków nie wymagających recepty lekarskiej, 4. 5) odmawiania wydawania środków farmaceutycznych, jeżeli ma podstawę przypuszczać, że zostaną one użyte przez nabywcę, lub osoby trzecie z zamiarem zaszkodzenia zdrowiu albo w celach nieleczniczych, 5. 6) odmawiania wydawania środków farmaceutycznych i innych materiałów medycznych na receptę, która budzi zastrzeżenia co do autentyczności, 6. 7) udzielania pacjentowi rzetelnej i zrozumiałej informacji o środkach farmaceutycznych oraz materiałach medycznych. Art. 10. 8) Aptekarza obowiązuje zachowanie w tajemnicy wszelkich wiadomości o pacjencie i jego otoczeniu, uzyskanych w związku z wykonywaniem czynności zawodowych, z wyjątkiem przypadków określonych prawem. Art. 11. 9) Aptekarz może odmówić wykonania czynności zawodowych, jeżeli warunki wykonywania pracy nie gwarantują jakości sporządzanego bądź wydawanego leku.
Art. 12. 10) Aptekarz nie może wobec pacjenta dyskredytować terapeutycznego postępowania lekarza. Uwagi o dostrzeżonych błędach powinien przekazywać zainteresowanemu lekarzowi, a w przypadku braku reakcji i powtarzania błędów, poinformować o tym właściwą Okręgową Radę Lekarską za pośrednictwem Okręgowej Rady Aptekarskiej. Art. 13. Jeżeli odmowa wydania leku nastąpiła z przyczyny formalno - prawnej, aptekarz powinien podać pacjentowi powody takiej decyzji i wskazać sposób umożliwiający nabycie danego leku. Art. 14. 11) W razie popełnienia pomyłki merytorycznej podczas sporządzania lub wydawania leku, aptekarz ma obowiązek niezwłocznie podjąć działania mające na celu naprawienie pomyłki i zapobieżenie lub usunięcie jej skutków. Art. 15. (skreślony) 12) Art. 15a. 13) W przypadkach nie cierpiących zwłoki, jeżeli zagrożone jest życie pacjenta lub w poważnym stopniu jego zdrowie, aptekarz może wydać lek nawet wówczas, gdy pacjent nie może przedłożyć stosownej recepty lekarskiej. Art. 15b. 14) Opłata za środki farmaceutyczne i materiały medyczne wydawane z apteki powinna być ustalana rzetelnie i zgodnie z obowiązującymi przepisami. II. ZASADY POSTĘPOWANIA WOBEC ZAWODU, NAUKI I SAMORZĄDU APTEKARSKIEGO Art. 16. 1. 16) Aptekarz powinien cenić i szanować swój zawód, chronić jego godność, a w pracy zawodowej powinien postępować tak, aby budzić szacunek i zaufanie. 2. Aptekarz śledzi postęp nauki. Jego powinnością jest stałe doskonalenie umiejętności zawodowych. Art. 17. 17) Aptekarz powinien powstrzymywać się od jakiegokolwiek działania albo zaniechania, które mogłyby spowodować złą opinię o zawodzie, nawet gdyby nie były one związane z jego praktyką zawodową. Art. 18. 18) Aptekarz obowiązany jest otaczać szacunkiem historię i tradycję zawodu, oraz wykazywać dbałość o zabytki kultury materialnej farmacji. Art. 19. 20) W celu ochrony interesów zawodowych, aptekarz nie czyni niczego co byłoby korzystne dla ludzi bądź organizacji mających cele sprzeczne z zawodowymi i moralnymi racjami aptekarstwa. Art. 20. 21) Aptekarz pełniący funkcję kierownika apteki lub hurtowni farmaceutycznej jako jej pracownik obowiązany jest zawrzeć z pracodawcą taką umowę, która gwarantowałaby mu możliwość wykonywania zawodu aptekarza zgodnie z zasadami określonymi w niniejszym kodeksie. Art. 21. 22) Aptekarz zatrudniony w urzędzie lub instytucji uprawnionej do przeprowadzania kontroli aptek lub hurtowni, ma obowiązek przestrzegać zasad wyrażonych w niniejszym kodeksie. Art. 22. 1. 23) Odkrycia i spostrzeżenia związane z wykonywaniem swego zawodu aptekarz powinien upowszechniać, w szczególności przez publikacje w prasie fachowej. 2. Publikacje takie powinny podnosić zaufanie do zawodu aptekarza, a także być rzetelne i pozbawione znamion sensacji. Art. 23. 1. 24) Aptekarze powinni solidarnie wspierać działalność swego samorządu, którego zadaniem jest zapewnienie aptekarstwu należnej pozycji w społeczeństwie. 2. Podejmując krytykę działania organów samorządu aptekarskiego aptekarz winien przeprowadzać ją najpierw w swoim środowisku zawodowym lub na łamach pism aptekarskich. Art. 23a. 25) Aptekarz jest obowiązany do przestrzegania uchwał podjętych przez uprawnione organy samorządu aptekarskiego. III. 26) RELACJE WZAJEMNE MIĘDZY APTEKARZAMI 27) Art. 24. 28) Stosunki między aptekarzami powinny opierać się na wzajemnym szacunku, lojalności, koleżeństwie i solidarności. Powinni oni dzielić się swoimi doświadczeniami i służyć sobie wzajemną pomocą. Wzajemna ocena aptekarzy powinna być sprawiedliwa, a krytykę należy formułować w sposób bezstronny, przekazując ją w pierwszej kolejności osobie zainteresowanej. Art. 25. 1. 29) Na aptekarzach mających większe doświadczenie zawodowe ciąży obowiązek przekazywania młodszym kolegom swojej wiedzy i umiejętności oraz wzorców kultury i poszanowania człowieka.
2. Moralnym obowiązkiem aptekarza jest kształtowanie u rozpoczynających pracę zawodową kolegów poczucia odpowiedzialności za wykonaną pracę, nawyku rzetelności, pracowitości i dokładności. Art. 26. (skreślony) 30) Art. 27. (skreślony) 30) Art. 28. Aptekarz kształcący studentów i słuchaczy techników farmaceutycznych, kieruje się najlepszą wiedzą zawodowo - naukową, obiektywizmem, życzliwością oraz zaznajamia ich z zasadami etyki zawodowej. Art. 29. Aptekarz powinien okazywać należny szacunek i nieść pomoc seniorom zawodu oraz niepełnosprawnym koleżankom i kolegom. Art. 30. 31) Umowy o pracę zawarte pomiędzy aptekarzami powinna cechować szczególna rzetelność oraz poszanowanie wzajemnych praw i obowiązków wynikających z niniejszego kodeksu. Art. 31. 31) Aptekarz wystrzega się prowadzenia reklamy lub uczestniczenia w promocji niezgodnej z prawem lub dobrymi obyczajami. Art. 32 (skreślony) 32) Art. 33. 1. 33) Obowiązkiem aptekarza jest przestrzeganie zasad uczciwej konkurencji w prowadzeniu apteki lub hurtowni farmaceutycznej. 2. Za postępowanie naruszające obowiązek określony w ust. 1 uważa się w szczególności: 1) zawieranie porozumień z lekarzami lub przedstawicielami firm farmaceutycznych w celu zapewnienia sobie dominującej roli na rynku lokalnym w obrocie określonymi lekami lub materiałami medycznymi, 2) (uchylony) 34) 3) (uchylony) 34) 4) promowanie swojej apteki w sposób i rozmiarze sprzecznym z dobrym obyczajem aptekarskim, 5) nieuczciwe zachwalanie prowadzonej działalności poprzez używanie określeń porównawczych takich jak: "najwyższej jakości", "najtańsze", "najskuteczniejsze", "jedynie u nas" itp., 6) prowadzenie sprzedaży leków wydawanych wyłącznie z przepisu lekarza - poza apteką, 7) stosowanie wszystkich metod marketingu, które traktują lek tylko jako towar handlowy, 8) (uchylony) 34). IV. 35) ZASADY POSTĘPOWANIA WOBEC SPOŁECZEŃSTWA 36) Art. 34. 37) Aptekarz powinien troszczyć się o racjonalną gospodarkę lekami i nie umniejszając praw chorego, zapobiegać w miarę możliwości ich nadużywaniu i marnotrawieniu. Art. 35. 37) Aptekarz powinien szerzyć oświatę zdrowotną, brać udział w zwalczaniu uzależnień lekowych, toksykomanii, alkoholizmu i dopingu farmakologicznego w sporcie. Art. 36. 37) Aptekarz, w miarę swoich możliwości, uczestniczy w działaniach na rzecz ochrony środowiska naturalnego i bierze udział w życiu społecznym, przysparzając tym samym prestiżu zawodowi. Art. 37 (skreślony) 38) Art. 38 (skreślony) 39) Art. 39 (skreślony) 39) Art. 40 (skreślony) 39) Art. 41 (skreślony) 39) Art. 42 (skreślony) 39) Art. 43 (skreślony) 40) Art. 44 (skreślony) 40) V. 41) PRZEPISY KOŃCOWE 42) Art. 45. 43) W przypadkach nie przewidzianych w Kodeksie Etyki Aptekarza RP, aptekarz powinien postępować zgodnie z zasadami sformułowanymi w orzecznictwie Naczelnego Sądu Aptekarskiego, w uchwałach organów samorządu aptekarskiego oraz z zasadami dobrej praktyki aptekarskiej i dobrym obyczajem aptekarskim. Art. 46 (skreślony) 44) Art. 47. Wszelkie zmiany niniejszego Kodeksu mogą być dokonane jedynie przez Krajowy Zjazd Aptekarzy. Przypisy dostępne na stronach internetowych www.katowice.oia.pl
OIAKat-084-2004 Katowice 2004.02.03 REKLAMACJA PRODUKTÓW LECZNICZYCH I WYROBÓW MEDYCZNYCH Na podstawie art.96. p.5 Prawa Farmaceutycznego (Dz.U 126 p. 1381 z 2001 r. ze zmianami) produkty lecznicze i wyroby medyczne wydane z apteki nie podlegają zwrotowi. Oznacza to ograniczenie uprawnień konsumenta w zakresie reklamacji tych asortymentów. Powyższe ograniczenie zostało wyłączone przez art.96 p.6 powołanej ustawy w dwóch przypadkach: 1. wady jakościowej 2. niewłaściwego wydania W przypadku niewłaściwego wydania wszystkie związane z tym czynności obciążają aptekę i maja zastosowanie zarówno ustawa prawo farmaceutyczne, jak też ustawa o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej. Pojęcie niewłaściwe wydanie oznacza w tym przypadku niezgodne z receptą lub zapotrzebowaniem składanym do apteki wydanie klientowi produktu leczniczego lub wyrobu medycznego i to mając na uwadze zarówno przepisy Prawa farmaceutycznego jak i inne ustawy i rozporządzenia. Np. Apteka ma obowiązek informowania pacjentów o tańszych odpowiednikach leków ar. 60 p. 5 Ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym w Narodowym Funduszu Zdrowia. Warto o tym pamiętać, chociaż idąc tym tokiem rozumowania doszlibyśmy do absurdów, gdyż pacjent wróciłby z lekiem i stwierdził, że chce go zwrócić, gdyż np. nie został poinformowany, że może nabyć tańszy odpowiednik i miałby rację dlatego też radzimy zawiesić przy okienkach w aptekach przesłane ogłoszenia dla pacjentów, które mogą trochę pomóc, gdyby takie problemy wystąpiły. Reasumując, warto udzielać pacjentom takiej informacji by tylko wady jakościowe i niewłaściwe wydanie mogło stanowić podstawę do zwrotu. Przykładem może być pacjent, który po tygodniu trzymania szczepionki na szafie wrócił do apteki z pretensjami, że szczepionka zmieniła kolor. Farmaceutka, wypytując pacjenta, doszła do tego jak szczepionka była przechowywana i chciała odmówić reklamacji uzasadniając, że należało szczepionkę przechowywać w lodówce na co usłyszała to dlaczego Pani mnie o tym nie poinformowała?! W przypadku wady jakościowej postępujemy zgodnie z ustawą o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej (Dz.U 141 poz.1176 z 2002 ze zmianami w załączeniu). Powołana ustawa wprowadza pojęcie niezgodności towaru (leku) z umową i określa 6 miesięczny termin domniemania prawnego dla stwierdzenia tej niezgodności. Klient ma 6 m-cy na zgłoszenie niezgodności z umową i wtedy uważa się, że niezgodność istniała w chwili wydania towaru. Domniemanie to musi obalić sprzedawca np: klient przynosi część pokruszonych tabletek i żąda wymiany na całe opakowanie, jest to wada fizyczna i wtedy można odmówić reklamacji, gdyż trudno przyjąć, że pacjent zażył np: połowę opakowania, a następnie zauważył zniszczenie. Jednak gdyby przyniósł nienaruszone opakowanie mógłby reklamować zakup do 6 miesięcy. Jeżeli reklamacja jest zasadna to pierwszym uprawnieniem klienta jest wymiana na towar wolny od wad w terminie nie dłuższym niż 14 dni, gdyż po tym terminie uważa się roszczenie za uzasadnione, jeżeli sprzedawca nie zajmie stanowiska. Ze względu na specyfikę obrotu lekiem nie należy się kierować tylko terminem 14 dniowym, ale też dobrem pacjenta i sprawy ewidentne załatwiać niezwłocznie, szczególnie jeżeli sprawa dotyczy leku mogącego mieć wpływ na zdrowie. Zwrot pieniędzy należy się klientowi w przypadku zasadnej reklamacji i nie dokonania wymiany na towar wolny od wad w odpowiednim czasie. W celu uniknięcia kłopotów z pacjentami oraz spełnienia wymagań prawnych obowiązkowe jest posiadanie w aptece zarówno prawa farmaceutycznego jak też powołanej ustawy o sprzedaży konsumenckiej w celu okazania klientowi w przypadku postępowania reklamacyjnego. W aptece należy umieścić w dostępnym miejscu przesłane Państwu ogłoszenia. Radca prawny Krystian Szulc
WSZYSCY PISZMY i WYSTĘPUJMY w naszej obronie! Co powinien zrobić każdy farmaceuta gdy w prasie, radiu czy telewizji pojawiają się niezgodne z prawdą, szkalujący nas artykuły audycje. KAŻDY powinien wykorzystać poniższy wzór i wysłać wniosek o sprostowanie, najlepiej listem poleconym. Jeżeli Szanowna Koleżanka czy Kolega tego nie zrobią, to proszę mieć tylko do siebie pretensje, że nasz zawód podupada i dzieje się coraz gorzej. By coś znaczyć lub czegoś dokonać - nie można tylko chcieć i narzekać! TRZEBA DZIAŁAĆ! WZÓR dwóch pism - przykład: ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Imię nazwisko Miasto dnia 2004-01-01 Adres Sz.Pan Jan Kowalski Redaktor Naczelny gazety, stacji radiowej, programu telewizyjnego Szanowny Panie Na podstawie art. 31 oraz art.32 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 Prawo Prasowe Dz.U.5 poz.24 ze zmianami, wnoszę o opublikowanie załączonego tekstu sprostowania do artykułu pt. Jak globalizacja wykosi naiwnych aptekarzy, opublikowanego w Państwa gazecie (stacji radiowej, telewizyjnej podajemy nazwę programu i czas emisji) w dniu 01.01.2004. Załącznik - treść sprostowania Z poważaniem Mgr farm Anna Aktywna ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Wzór sprostowania do prasy Niniejsze sprostowanie stanowi załącznik do pisma z dnia 2004-01-01. W artykule Jak globalizacja wykosi naiwnych aptekarzy następujące informacje (twierdzenia) wymagają sprostowania: 1. Nie jest prawdą, że aptekarze nic nie robią w swojej obronie. Aptekarze by bronić się przed utratą swoich aptek i zdominowaniem rynku aptekarskiego przez sieci, utworzyli hurtownie aptekarskie i swoją Korporację. 2. Nie jest prawdą, że wszyscy nie rozumieją co się dzieje. Coraz więcej właścicieli aptek rozumie konieczność jednoczenia się w Silfarmie i Korporacji Apteki Polskie., choć następuje to chyba zbyt wolno. 3. Duża część aptekarzy, co prawda daje się uzależniać i pewnie straci swoje apteki, które zostaną przejęte przez powstające sieci ale można mieć nadzieję, że części się uda a może większość z pozostałych się przebudzi. Mgr farm Anna Aktywna pełny adres Adres do wiadomości redakcji ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Proszę pamiętać, że opublikowaniu podlega: - rzeczowe i odnoszące się do faktów sprostowanie wiadomości nieprawdziwej lub nieścisłej; - rzeczowa odpowiedź na stwierdzenie zagrażające dobrom osobistym; Ocenę musi każdy dokonać samodzielnie. Gazeta (radio, telewizja) mają obowiązek niezwłocznie zawiadomić o odmowie publikacji i wskazać przyczyny odmowy z powołaniem podstawy prawnej.
USTAWA z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego. Rozdział 1 Sprzedaż konsumencka Art. 1. 1. Ustawę stosuje się do dokonywanej w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedaży rzeczy ruchomej osobie fizycznej, która nabywa tę rzecz w celu niezwiązanym z działalnością zawodową lub gospodarczą (towar konsumpcyjny). 2. Ustawy nie stosuje się do sprzedaży energii elektrycznej, jak również do gazu i wody, chyba że są sprzedawane w ograniczonej ilości lub w określonej objętości. 3. Ustawy nie stosuje się do sprzedaży egzekucyjnej oraz sprzedaży dokonywanej w postępowaniu upadłościowym albo innym postępowaniu sądowym. 4. Do sprzedaży konsumenckiej nie stosuje się przepisów art. 556-581 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984). Art. 2. 1. Sprzedawca jest obowiązany podać do wiadomości kupującego cenę oferowanego towaru konsumpcyjnego oraz jego cenę jednostkową (cenę za jednostkę miary), chyba że wyrażają się one tą samą kwotą. Przy sprzedaży towaru konsumpcyjnego oferowanego luzem jest wymagane podanie jedynie ceny jednostkowej. Taki sam sposób podawania cen powinien być stosowany w reklamie. 2. Przy sprzedaży na raty, na przedpłaty, na zamówienie, według wzoru lub na próbę oraz sprzedaży za cenę powyżej dwóch tysięcy złotych sprzedawca jest obowiązany potwierdzić na piśmie wszystkie istotne postanowienia zawartej umowy. 3. W pozostałych przypadkach, na żądanie kupującego, sprzedawca wydaje pisemne potwierdzenie zawarcia umowy, zawierające oznaczenie sprzedawcy z jego adresem, datę sprzedaży oraz określenie towaru konsumpcyjnego, jego ilość i cenę. Art. 3. 1. Sprzedawca dokonujący sprzedaży w Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany udzielić kupującemu jasnych, zrozumiałych i niewprowadzających w błąd informacji w języku polskim, wystarczających do prawidłowego i pełnego korzystania ze sprzedanego towaru konsumpcyjnego. W szczególności należy podać: nazwę towaru, określenie producenta lub importera i kraj pochodzenia towaru, znak bezpieczeństwa i znak zgodności wymagane przez odrębne przepisy, informacje o dopuszczeniu do obrotu w Rzeczypospolitej Polskiej oraz, stosownie do rodzaju towaru, określenie jego energochłonności, a także inne dane wskazane w odrębnych przepisach. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, powinny znajdować się na towarze konsumpcyjnym lub być z nim trwale połączone, w przypadku gdy towar jest sprzedawany w opakowaniu jednostkowym lub w zestawie. W pozostałych przypadkach sprzedawca jest obowiązany umieścić w miejscu sprzedaży towaru informację, która może zostać ograniczona do nazwy towaru i jego głównej cechy użytkowej oraz wskazania producenta lub importera i kraju pochodzenia towaru. 3. Sprzedawca jest obowiązany zapewnić w miejscu sprzedaży odpowiednie warunki technicznoorganizacyjne umożliwiające dokonanie wyboru towaru konsumpcyjnego i sprawdzenie jego jakości, kompletności oraz funkcjonowania głównych mechanizmów i podstawowych podzespołów.
4. Na żądanie kupującego sprzedawca jest obowiązany wyjaśnić znaczenie poszczególnych postanowień umowy. 5. Sprzedawca jest obowiązany wydać kupującemu wraz z towarem konsumpcyjnym wszystkie elementy jego wyposażenia oraz sporządzone w języku polskim instrukcje obsługi, konserwacji i inne dokumenty wymagane przez odrębne przepisy. Art. 4. 1. Sprzedawca odpowiada wobec kupującego, jeżeli towar konsumpcyjny w chwili jego wydania jest niezgodny z umową; w przypadku stwierdzenia niezgodności przed upływem sześciu miesięcy od wydania towaru domniemywa się, że istniała ona w chwili wydania. 2. W przypadku indywidualnego uzgadniania właściwości towaru konsumpcyjnego domniemywa się, że jest on zgodny z umową, jeżeli odpowiada podanemu przez sprzedawcę opisowi lub ma cechy okazanej kupującemu próbki albo wzoru, a także gdy nadaje się do celu określonego przez kupującego przy zawarciu umowy, chyba że sprzedawca zgłosił zastrzeżenia co do takiego przeznaczenia towaru. 3. W przypadkach nieobjętych ust. 2 domniemywa się, że towar konsumpcyjny jest zgodny z umową, jeżeli nadaje się do celu, do jakiego tego rodzaju towar jest zwykle używany, oraz gdy jego właściwości odpowiadają właściwościom cechującym towar tego rodzaju. Takie samo domniemanie przyjmuje się, gdy towar odpowiada oczekiwaniom dotyczącym towaru tego rodzaju, opartym na składanych publicznie zapewnieniach sprzedawcy, producenta lub jego przedstawiciela; w szczególności uwzględnia się zapewnienia, wyrażone w oznakowaniu towaru lub reklamie, odnoszące się do właściwości towaru, w tym także terminu, w jakim towar ma je zachować. 4. Na równi z zapewnieniem producenta traktuje się zapewnienie osoby, która wprowadza towar konsumpcyjny do obrotu krajowego w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, oraz osoby, która podaje się za producenta przez umieszczenie na towarze swojej nazwy, znaku towarowego lub innego oznaczenia odróżniającego. Art. 5. Sprzedawca nie jest związany zapewnieniem, o którym mowa w art. 4, jeżeli wykazał, że zapewnienia tego nie znał ani, oceniając rozsądnie, znać nie mógł albo że nie mogło ono mieć wpływu na decyzję kupującego o zawarciu umowy, albo też że jego treść sprostowano przed zawarciem umowy. Art. 6. Za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową uważa się również nieprawidłowość w jego zamontowaniu i uruchomieniu, jeżeli czynności te zostały wykonane w ramach umowy sprzedaży przez sprzedawcę lub przez osobę, za którą ponosi on odpowiedzialność, albo przez kupującego według instrukcji otrzymanej przy sprzedaży. Art. 7. Sprzedawca nie odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową, gdy kupujący o tej niezgodności wiedział lub, oceniając rozsądnie, powinien był wiedzieć. To samo odnosi się do niezgodności, która wynikła z przyczyny tkwiącej w materiale dostarczonym przez kupującego. Art. 8. 1. Jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość towaru zgodnego z umową oraz rodzaj i stopień stwierdzonej niezgodności, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie naraziłby kupującego inny sposób zaspokojenia. 2. Nieodpłatność naprawy i wymiany w rozumieniu ust. 1 oznacza, że sprzedawca ma również obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez kupującego, w szczególności kosztów demontażu, dostarczenia, robocizny, materiałów oraz ponownego zamontowania i uruchomienia. 3. Jeżeli sprzedawca, który otrzymał od kupującego żądanie określone w ust. 1, nie ustosunkował się do tego żądania w terminie 14 dni, uważa się, że uznał je za uzasadnione.
4. Jeżeli kupujący, z przyczyn określonych w ust. 1, nie może żądać naprawy ani wymiany albo jeżeli sprzedawca nie zdoła uczynić zadość takiemu żądaniu w odpowiednim czasie lub gdy naprawa albo wymiana narażałaby kupującego na znaczne niedogodności, ma on prawo domagać się stosownego obniżenia ceny albo odstąpić od umowy; od umowy nie może odstąpić, gdy niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jest nieistotna. Przy określaniu odpowiedniego czasu naprawy lub wymiany uwzględnia się rodzaj towaru i cel jego nabycia. Art. 9. 1. Kupujący traci uprawnienia przewidziane w art. 8, jeżeli przed upływem dwóch miesięcy od stwierdzenia niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową nie zawiadomi o tym sprzedawcy. Do zachowania terminu wystarczy wysłanie zawiadomienia przed jego upływem. 2. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów określi, w drodze rozporządzenia, dla towarów żywnościowych krótsze terminy zawiadomienia, mając na względzie trwałość tych towarów. Art. 10. 1. Sprzedawca odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jedynie w przypadku jej stwierdzenia przed upływem dwóch lat od wydania tego towaru kupującemu; termin ten biegnie na nowo w razie wymiany towaru. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest rzecz używana, strony mogą ten termin skrócić, jednakże nie poniżej jednego roku. 2. Roszczenia kupującego określone w art. 8 przedawniają się z upływem roku od stwierdzenia przez kupującego niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową; przedawnienie nie może się skończyć przed upływem terminu określonego w ust. 1. W takim samym terminie wygasa uprawnienie do odstąpienia od umowy. 3. Zawiadomienie sprzedawcy o niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową przerywa bieg przedawnienia. Przedawnienie nie biegnie w czasie wykonywania naprawy lub wymiany oraz prowadzenia przez strony, nie dłużej jednak niż przez trzy miesiące, rokowań w celu ugodowego załatwienia sprawy. 4. Upływ powyższych terminów nie wyłącza wykonania uprawnień wynikających z niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową, jeżeli sprzedawca w chwili zawarcia umowy wiedział o niezgodności i nie zwrócił na to uwagi kupującego. Art. 11. Uprawnień unormowanych w niniejszej ustawie nie można wyłączyć ani ograniczyć w drodze umowy zawartej przed zawiadomieniem sprzedawcy o niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową. W szczególności nie można tego dokonać przez oświadczenie kupującego, że wie o wszelkich niezgodnościach towaru z umową, lub przez wybór prawa obcego. Art. 12. 1. W przypadku zaspokojenia roszczeń wynikających z niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową sprzedawca może dochodzić odszkodowania od któregokolwiek z poprzednich sprzedawców, jeżeli wskutek jego działania lub zaniechania towar był niezgodny z umową sprzedaży konsumenckiej. Do odpowiedzialności odszkodowawczej stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o skutkach niewykonania zobowiązań. 2. Roszczenie zwrotne przewidziane w ust. 1 przedawnia się z upływem sześciu miesięcy; staje się wymagalne z chwilą zaspokojenia kupującego, nie później jednak niż w dniu, w którym sprzedawca obowiązany był to uczynić. Art. 13. 1. Udzielenie kupującemu gwarancji następuje bez odrębnej opłaty przez oświadczenie gwaranta, zamieszczone w dokumencie gwarancyjnym lub reklamie, odnoszących się do towaru konsumpcyjnego; określa ono obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w przypadku, gdy właściwość sprzedanego towaru nie odpowiada właściwości wskazanej w tym oświadczeniu. Nie uważa się za gwarancję oświadczenia, które nie kształtuje obowiązków gwaranta.
2. Sprzedawca udzielający gwarancji wydaje kupującemu wraz z towarem dokument gwarancyjny; powinien także sprawdzić zgodność znajdujących się na towarze oznaczeń z danymi zawartymi w dokumencie gwarancyjnym oraz stan plomb i innych umieszczonych na towarze zabezpieczeń. 3. Oświadczenie gwarancyjne powinno być sformułowane zgodnie z wymaganiami określonymi w art. 3 ust. 1 zdanie pierwsze. Jednakże uchybienie tym wymaganiom pozostaje bez wpływu na ważność gwarancji i nie pozbawia kupującego wynikających z niej uprawnień. 4. W dokumencie gwarancyjnym należy zamieścić podstawowe dane potrzebne do dochodzenia roszczeń z gwarancji, w tym w szczególności nazwę i adres gwaranta lub jego przedstawiciela w Rzeczypospolitej Polskiej, czas trwania i terytorialny zasięg ochrony gwarancyjnej. Ponadto powinno być w nim zawarte stwierdzenie, że gwarancja na sprzedany towar konsumpcyjny nie wyłącza, nie ogranicza ani nie zawiesza uprawnień kupującego wynikających z niezgodności towaru z umową. Rozdział 2 Zmiany w przepisach obowiązujących i przepis końcowy Art. 14. W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984) wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 535 dodaje się art. 535[1] w brzmieniu: Art. 535[1]. Przepisy niniejszego działu stosuje się do sprzedaży konsumenckiej w takim zakresie, w jakim sprzedaż ta nie jest uregulowana odrębnymi przepisami. ; 2) skreśla się art. 555[1]; 3) po art. 605 dodaje się art. 605[1] w brzmieniu: Art. 605[1]. Jeżeli umowa dostawy jest zawierana w zakresie działalności przedsiębiorstwa dostawcy, a odbiorcą jest osoba fizyczna, która nabywa rzeczy w celu niezwiązanym z jej działalnością gospodarczą ani zawodową, do umowy tej stosuje się przepisy o sprzedaży konsumenckiej. ; 4) po art. 627 dodaje się art. 627[1] w brzmieniu: Art. 627[1]. Do umowy zawartej, w zakresie działalności przedsiębiorstwa przyjmującego zamówienie, z osobą fizyczną, która zamawia dzieło, będące rzeczą ruchomą, w celu niezwiązanym z jej działalnością gospodarczą ani zawodową, stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży konsumenckiej. ; 5) po art. 770 dodaje się art. 770[1] w brzmieniu: Art. 770[1]. Do umowy sprzedaży rzeczy ruchomej, zawartej przez komisanta z osobą fizyczną, która nabywa rzecz w celu niezwiązanym z jej działalnością gospodarczą ani zawodową, stosuje się przepisy o sprzedaży konsumenckiej. Art. 15. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.
Proponujemy poniższe ogłoszenia wyciąć, zalaminować i wywiesić w aptece. Szanowni Pacjenci prosimy o rozważne dokonywanie zakupów. Zgodnie z ustawą z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne Art. 96. Produkty lecznicze i wyroby medyczne wydane z apteki nie podlegają zwrotowi. Podstawą reklamacji może być tylko wada jakościowa lub niewłaściwe wydanie. Szanowni Pacjenci Wiele leków posiada swoje tańsze odpowiedniki o innej nazwie handlowej. Szczegółowych informacji udzielają farmaceuci.