Prawie wszystko o Duchu Świętym 1. Duch Święty jako Osoba i w działaniu a) Jest Stworzycielem i Ożywicielem. b) Przebywał w Jezusie, który Jego mocą nauczał, uzdrawiał, czynił cuda. c) Stworzył z Apostołów wspólnotę - Kościół. d) Napełnia nas łaską Bożą przez sakramenty. e) Naucza przez słowo Boże. f) Pomaga nam się modlić. g) Napełnia nas swoimi darami i charyzmatami. 1 / 6
2. Gdyby nie przyszedł Duch Święty: a) nie byłoby głoszenia Jezusa Apostołowie nie mogliby głosić Jezusa z mocą, a jedynie ludzkimi sposobami przekonywać. b) ludzie nie mogliby przyjąć Jezusa, bo tylko Duch Święty kruszy serce i daje moc powiedzenia Panem jest Jezus (1Kor 12,3) c) nie byłoby dziecięctwa Bożego (Rz 8,14-17), a co za tym idzie prawdziwego poznania Boga i upodobnienia się do Niego d) nie byłoby Kościoła jako wspólnoty o jednym sercu i jednym duchu e) nie moglibyśmy pojąć prawd Bożych gdybyśmy byli zmuszeni oceniać je tylko naturalnym rozumem. To właśnie Duch pozwala nam przekroczyć ograniczenie rozumu. Wielu ludzi doświadcza tego już w momencie, kiedy pierwszy raz świadomie mówią Jezus jest moim Panem, czyli przyjmują Jezusa do swojego życia: nagle czują, jak zmienia się ich perspektywa, jak gdyby otwiera nowy horyzont. 3. Duch Święty naprawdę: a) uwalnia człowieka od różnych ograniczeń. Człowiek naprawdę jest istotą ograniczoną z samej natury. Dodatkowo ogranicza nas słabość, która pochodzi z grzechu. Perspektywa Ducha Świętego jest nieograniczona: może więc pociągnąć nas na szerokie wody, dając natchnienie, zrozumienie... 2 / 6
b) daje moc, która wspiera nas, pozwalając robić rzeczy wielkie, a nawet szalone po ludzku. Działanie Ducha Świętego nie jest skierowane wyłącznie do rozumu, ale także do naszej woli. Siła duchowa jest wielokrotnie znacznie ważniejsza od siły fizycznej. Samą siłą fizyczną można się obronić od chwilowej napaści, ale do dobrego przeżycia własnego życia jest potrzebna ogromna siła duchowa żeby nie dać się przeciwnościom. Nieraz niepozorna niewiasta potrafi wprawić w zakłopotanie wielkiego męża - bo jej serce jest pełne Ducha, a jego - puste i zalęknione. c) daje intymną więź z Bogiem. To jest najcudowniejsze działanie Ducha Świętego. W tej dziedzinie nie ma żadnej innej możliwości tu już nawet nie możemy powiedzieć, że Duch Święty nas wspiera: w osobistej relacji z Bogiem Duch Święty kieruje nami od początku do końca. My możemy jedynie mówić tak. d) wspiera ludzkie rozumienie, dając dar poznania Boga, a także dar rozeznawania duchów. Oczywiście ludzkie rozumienie zawsze będzie ograniczone, ale tak jak dziecko może powiedzieć, że zna swoich rodziców, tak i my rzeczywiście poznajemy Boga choć nie umiemy Go zrozumieć w pełni. Jeśli chodzi o rozeznawanie duchów - jest to dar, który rzadko udzielany jest jednorazowo, natychmiast i w całej pełni. Zazwyczaj rozwija się on wraz z rozwojem psychologicznym i duchowym. e) pokazuje nam prawdę o nas samych, prowadzi do pokory i skruchy. f) udziela zwyczajnych łask stanu i wspiera ich działanie. Łaski stanu to Boża moc, która pozwala nam wykonywać zwykłe życiowe obowiązki (np. rodzica, kapłana, wychowawcy, pracownika) w taki sposób, że są i doskonałe moralnie i prowadzą do prawdziwego uświęcenia. g) udziela rozmaitych darów, m.in. tych 7, które wymieniane są w katechizmach, ale także darów charyzmatycznych. 4. Symbole Ducha Świętego a) Woda - oznacza działanie Ducha Świętego w sakramencie chrztu 3 / 6
b) Namaszczenie - jest ono znakiem sakramentalnym bierzmowania, c) Ogień - symbolizuje przekształcającą energię dzieł Ducha Świętego. W postaci języków "jakby z ognia" Duch Święty spoczywa na uczniach w Wieczerniku, d) Obłok i światło - te dwa symbole są nierozłączne w objawieniach Ducha Świętego, e) Pieczęć - obraz pieczęci wskazuje na niezatarte znamię namaszczenia Ducha Świętego w sakramentach chrztu, bierzmowania i kapłaństwa, f) Ręka - wkładając ręce, Jezus leczy chorych i błogosławi dzieci. Przez włożenie rąk Apostołów jest udzielany Duch Święty, g) Palec - Jezus palcem Bożym, czyli Duchem Świętym, wyrzuca złe duchy, h) Gołębica - gdy Jezus wychodzi z wody po swoim chrzcie, zstępuje na Niego Duch Święty w postaci gołębicy i spoczywa na Nim. 5. Dary Ducha Świętego (niektóre) Dary Ducha Święty dzielimy na osobiste i charyzmatyczne. Osobiste są to dary, które oświecają danego człowieka, są indywidualne dla człowieka: dar mądrości, dar rozumu, dar rady, dar męstwa, dar umiejętności, dar pobożności i dar bojaźni bożej. Drugim rodzajem darów Ducha Święty są dary charyzmatyczne. Te dary są przeznaczone dla dobra wspólnoty, Kościoła. Jeśli jesteśmy razem, są to dary właśnie dla nas, abyśmy z nich razem korzystali. 4 / 6
Charyzmaty nie powinny być celem samym w sobie naszego życia chrześcijańskiego, katolickiego, ale środkiem, który Bóg nam dał do ewangelizacji. Każdy chrześcijanin może otrzymać dar charyzmatyczny. a) Dar języków: jest najmniejszy z darów, ale nawet jeśli pragniemy większych, często otrzymujemy najpierw dar języków który jest niejako pierwszym stopniem, czy też bramą do innych. Dlaczego? Między innymi dlatego, że uwalnia nas z postawy ciasnego racjonalizmu : że tylko to zaakceptuję, co jestem w stanie zawrzeć w zrozumiałym języku i opanować moim rozumem. Tymczasem Bóg chce, byśmy przyjęli więcej niż możemy zrozumieć. b) Dar tłumaczenia języków - polega na przekazaniu wiadomości, jaką Duch Święty pragnie zakomunikować nam w językach. c) Dar proroctwa: chodzi tu raczej o ostrzejsze widzenie wybranych aspektów rzeczywistości, w perspektywie duchowej niż o przepowiadanie jakiejś przyszłej sytuacji. Ale z drugiej strony jeśli pojawia się taka (zazwyczaj nagła) ostrość widzenia, może ona oznaczać zarówno sięgnięcie w głąb, jak i w przód. Jest to często nagle pojawiająca się świadomość jakichś słów lub obrazów, które są większe ode mnie, przynoszą jednocześnie radość, bo czuję, że pochodzą od dobrego Boga i niepokój, bo przerastają zrozumienie. Dar proroctwa musi być poddany rozeznaniu : po pierwsze dlatego, że istnieją fałszywe proroctwa, po drugie dlatego, że bardzo wiele proroctw odnosi się tylko do pewnych osób z grona słuchających, albo tylko do określonej sytuacji. d) Dar poznania: chodzi tu o nadnaturalne widzenie rzeczy zakrytych, np. czyjejś choroby, Bożego uzdrawiania tejże, czyichś grzechów (1Kor 14,24-25). Jest to innego rodzaju dar niż proroctwo. e) Dar uzdrawiania: poprzez modlitwę z nałożeniem rąk lub nawet zwykłą modlitwę wstawienniczą osoby z takim darem Bóg uzdrawia z chorób cielesnych i duchowych. 5 / 6
f) Dar czynienia cudów: dzięki któremu możemy być narzędziem Boga w silnej manifestacji mocy Boga, jak np. natychmiastowym uzdrowieniu. g) Dar rozeznania: ten dar często wiąże się z posługą pewnej władzy udzielonej w Kościele, ale także z osobistym rozwojem duchowym i intelektualnym. Polega na umiejętności zrozumienia, czy dane dzieło, dane zachowanie pochodzi od Boga, od człowieka, czy od złego ducha i czy dany plan jest zgodny z wolą Bożą, czy też nie. h) Dar miłości - ten dar jest bardzo ważny w modlitwie o uzdrowienie uczuć, pozwala osobie chorej doświadczyć miłości Boga. i) Dar wiary - jest to dar specjalnego, natchnionego przez Ducha Świętego przekonania, że Bóg zainterweniuje z mocą w pewnych szczególnych sytuacjach. To przekonanie prowadzi następnie wierzącego do działania. 6 / 6