IP Interpretacja dostarczona przez portal http://interpretacja-podatkowa.pl/. Największe archiwum polskich interpretacji podatkowych. Autor Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Data 2009.05.20 Rodzaj dokumentu interpretacja indywidualna Sygnatura ITPB3/423-139a/09/AW Źródło http://interpretacja-podatkowa.pl/interpretacja/pokaz/4-podatek- dochodowy-od-osob-fizycznych/5-koszty-uzyskania-przychodow/543- amortyzacja-praw-i-wartosci-niematerialnych/122267-amortyzacja-znaktowarowy.html Z jaką datą można zaliczyć nabycie znaku towarowego do wartości niematerialnych i prawnych? Od kiedy naliczona amortyzacja jest uznawana za koszt uzyskania przychodu? Czy kosztem uzyskania przychodu są opłaty za dokonywane zmiany w Urzędzie Patentowym oraz honoraria za usługi Kancelarii Patentowej? INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2009 r. (data wpływu 19 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji prawnej wydatków na nabycie prawa ochronnego znaku towarowego - jest nieprawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 19 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji prawnej wydatków na nabycie prawa ochronnego znaku towarowego. W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny. W dniu 4 lutego 2009 r. E. Sp. z o. o. nabyła: 1. Prawo ochronne znaku towarowego E. (znak słowny) wpisane do rejestru znaków handlowych Urzędu Patentowego pod nr ( ) cena zakupu netto 5 250zł. Znak towarowy E. posiadał ochronę do dnia 8 września 2008 r., natomiast w chwili obecnej trwa procedura przedłużania ochrony na dalszy dziesięcioletni okres ochronny.
2. Prawo pierwszeństwa do znaku towarowego S. (znak słowno-graficzny) zgłoszonego do Urzędu Patentowego w dniu 30 kwietnia 2008 r. pod nr ( ) cena zakupu netto 5 250zł. Ponadto w dniu 25 lutego 2009 r. poniesiono koszty związane z opłatami urzędowymi od wniosku o dokonanie zmian w rejestrze znaku E. oraz honoraria na rzecz kancelarii patentowej z tytułu opracowania wniosków, zarówno znaku E., jak i S.. W związku z powyższym zadano następujące pytania. 1. 2. 3. Z jaką datą można zaliczyć nabycie znaku towarowego do wartości niematerialnych i prawnych... Od kiedy naliczona amortyzacja jest uznawana za koszt uzyskania przychodu... Czy kosztem uzyskania przychodu są opłaty za dokonywane zmiany w Urzędzie Patentowym oraz honoraria za usługi Kancelarii Patentowej... Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytania dotyczące kwestii zakupu znaku towarowego E.. Odpowiedź na pytanie dotyczące nabycia prawa pierwszeństwa do znaku towarowego zostanie udzielona odrębną interpretacją indywidualną. Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nabycia prawa ochronnego do znaku towarowego E. można uznać je za wartość niematerialną i prawną w dniu przyjęcia do użytkowania, w tym przypadku będzie to data zakupu prawa do znaku towarowego, tj. 4 lutego 2009 r. Odpisy amortyzacyjne dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym prawo ochronne do znaku towarowego wprowadzono do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych, tj. począwszy od m-ca marca 2009 r. Wydatki na opłaty i honoraria zostały poniesione po dniu przyjęcia do użytkowania (25 lutego 2009 r.) i w związku z tym stanowią koszty uzyskania przychodu w dniu ich poniesienia. Podobne stanowisko Spółka odnalazła w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 30 października 2007 r. sygn. akt I SA/Bk 401/07. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe. Zgodnie z art. 12 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (t. j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.), znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa - w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy. Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 powołanej ustawy). Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania tego znaku w sposób zarobkowy lub zawodowy Strona: 2
na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Czas trwania prawa ochronnego na znak towarowy wynosi 10 lat od daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym (art. 153 ust. 1-2 tej ustawy). Prawo ochronne na znak towarowy może zostać, na wniosek uprawnionego, przedłużone dla wszystkich lub części towarów, na kolejne okresy dziesięcioletnie. Wniosek ten powinien być złożony przed końcem upływającego okresu ochrony, jednak nie wcześniej niż na rok przed jego upływem (art. 153 ust. 3 i 4 omawianej ustawy). Procedurę uzyskania tego prawa rozpoczyna zgłoszenie znaku towarowego w Urzędzie Patentowym. Wydanie decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, czy są spełnione ustawowe warunki wymagane dla uzyskania prawa (art. 144 Prawa własności przemysłowej). Podlega ono wpisowi do rejestru znaków towarowych (art. 149 tej ustawy). Udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego na znak towarowy (art. 150). W celu kwalifikacji prawnej wydatków ponoszonych na zakup prawa ochronnego do znaku towarowego należy odnieść się do art. 16b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmianami). Zgodnie z tym przepisem amortyzacji z zastrzeżeniem art. 16c podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania: 1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, 2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, 3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, 4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, 5. licencje, 6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.), 7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how,) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi. Na mocy powołanego przepisu, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są prawa określone w ustawie - Prawo własności przemysłowej, które spełniają następujące warunki: zostały nabyte, Strona: 3
nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, przewidywany okres ich używania przekracza rok, są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej normuje m.in.: stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych, zasady, na jakich przedsiębiorcy mogą przyjmować projekty racjonalizatorskie i wynagradzać ich twórców. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, na warunkach w niej określonych udzielane są: patenty, dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe, prawa ochronne na znaki towarowe, prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, prawa z rejestracji na topografie układów scalonych, prawa z rejestracji na oznaczenia geograficzne. Na znak towarowy może być zatem jak wskazano powyżej udzielone prawo ochronne, które podlega wpisowi do rejestru znaków towarowych, a jego udzielenie stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego. W przedstawionym stanie faktycznym wbrew temu, co twierdzi Spółka w dniu 4 lutego 2009 r. nie nabyła ona prawa ochronnego do znaku towarowego. Jednostka nabyła prawo do nazwy E.. Prawo ochronne do znaku towarowego wygasło bowiem w dniu 8 września 2008 r., najprawdopodobniej na skutek upływu okresu, na który zostało udzielone. Z treści art. 261 ust. 1 i 2 pkt 2 w związku z art. 153 ust. 3-6 Prawa własności przemysłowej wynika, że do zadań Urzędu Patentowego należy orzekanie także w sprawach o przedłużenie prawa ochronnego na znak towarowy. Z treści przepisu art. 153 ust. 3 tej ustawy w związku z art. 144, art. 153 ust. 2 i art. 168 ust. 1 pkt 1 i art. 252 tej ustawy należy wyprowadzić normę, że Urząd Patentowy uwzględnia wniosek o przedłużenie prawa ochronnego na znak towarowy przez wydanie aktu administracyjnego w tym przedmiocie. Powinien w niej sprecyzować okres dalszej dziesięcioletniej ochrony znaku przez podanie początkowej i końcowej daty tego okresu. Z powyższych wywodów wynika, że prawo ochronne na znak towarowy nie ulega przedłużeniu z mocy prawa, lecz może zostać przedłużone przez Urząd Patentowy na kolejny okres dziesięcioletni, co z Strona: 4
istoty wymaga wydania przez ten organ stosownego aktu administracyjnego. Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego i postawionych pytań dotyczących zagadnienia pierwszego, należy wskazać, iż nabyte przez Spółkę prawo do nazwy, nie stanowi prawa o którym mowa w art. 16c ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie jest potwierdzone stosowną decyzją wydaną przez Urząd Patentowy, tym samym nie może podlegać amortyzacji na podstawie ww. przepisu. W związku z powyższym poniesione wydatki (zarówno na nabycie, jak i opłaty urzędowe od wniosku o dokonanie zmian w rejestrze oraz honoraria na rzecz kancelarii patentowej) należy rozpatrywać w kontekście brzmienia art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Ustawa przewiduje dwie kategorie kosztów, a mianowicie: koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami. Do pierwszej kategorii kosztów należy zaliczyć koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie konkretnego przychodu, druga zaś kategoria obejmuje wszelkie inne koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem. O ile więc, nabyte przez Spółkę prawo może przyczynić się do zwiększenia przychodów, jego nabycie ma racjonalne podstawy i odpowiada rzeczywistym potrzebom Spółki, wydatki poniesione na ten cel będą stanowiły koszty podatkowe pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem. Koszty te należy więc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związane z przychodami. Wobec tego na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są one potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy). Ujęcie w księgach rachunkowych (zaksięgowanie) kosztu na określony dzień decyduje o dacie i sposobie rozliczenia wydatku jako kosztu podatkowego. Strona: 5
Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b 4 Ordynacji podatkowej). Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, ul. Zwycięstwa 16/17, 80 219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń. Strona: 6