Krzysztof Piotr Badora Opieka nad uzależnionymi w Szwecji. Prace Naukowe. Pedagogika 11, 13-16

Podobne dokumenty
GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII GMINY ŁUBNIANY NA 2015 ROK

UCHWAŁA NR XXVII/177/2014 RADY GMINY W BROKU. z dnia 31 marca 2014 r. w sprawie uchwalenia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii Gminy Brok.

UCHWAŁA NR XVIII/258/2013 RADY MIEJSKIEJ W KRAPKOWICACH. z dnia 13 lutego 2013 r.

UCHWAŁA NR XIX/116/08 RADY GMINY W GŁOWNIE z dnia 26 marca 2008 roku

w sprawie uchwalenia Gminnego Programu Profilaktyki Rozwiązywania Problemów Alkoholowych i Przeciwdziałania Narkomanii na rok 2018

w sprawie przyjęcia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii dla Gminy Dąbrowa na 2011 rok

Uchwała Nr XII/56/15 Rady Gminy Milejów z dnia 26 listopada 2015 r. w sprawie przyjęcia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na 2016 r.

UCHWAŁA NR XXXVIII/215/17 RADY GMINY GŁOWNO. z dnia 21 grudnia 2017 r.

Uchwała Nr XV/ 78 /2016 Rady Gminy Wijewo z dnia 07 stycznia 2016 r.

Gminny Program Przeciwdziałania Narkomanii na terenie Gminy Prószków na lata

UCHWAŁA Nr XII/67/2015 RADY MIEJSKIEJ W RAKONIEWICACH. z dnia 19 listopada 2015 r.

UCHWAŁA NR III/14/2018 RADY MIEJSKIEJ W PLESZEWIE. z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na 2019 rok.

GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII NA ROK 2017

UCHWAŁA NR XIV/68/15 RADY GMINY GŁOWNO. z dnia 23 grudnia 2015 r.

.1 Przyjmuje się Gminny Program Przeciwdziałania Narkomanii na 2006 r. stanowiący załącznik do niniejszej uchwały.

UCHWAŁA NR IV/20/2015 RADY MIEJSKIEJ W ŻAROWIE. z dnia 23 stycznia 2015 r.

REALIZACJA ZADAŃ W RAMACH GMINNEGO PROGRAMU PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII DLA MIASTA LUBLIN. Lublin, dnia 6 kwietnia 2016 r.

UCHWAŁA NR XXVI/134/16 RADY GMINY GŁOWNO. z dnia 15 grudnia 2016 r.

UCHWAŁA Nr XXXIII/163/2013. w sprawie przyjęcia gminnego programu przeciwdziałania narkomanii

UCHWAŁA NR XXXI/236/2017 RADY MIEJSKIEJ W RAKONIEWICACH. z dnia 14 listopada 2017 r.

GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII DLA GMINY KOŚCIERZYNA NA ROK 2017

Uchwała Nr/ XXXIV/179/06 Rady Gminy Rawa Mazowiecka z dnia 20 stycznia 2006 roku.

Uchwała Nr. XXII/ 180/2016. Rady Gminy w Lipniku. z dnia r. w sprawie: przyjęcia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii.

UCHWAŁA NR XXXII/287/2017 RADY MIEJSKIEJ W PRÓSZKOWIE. z dnia 14 listopada 2017 r.

Program Profilaktyki i Promocji Zdrowia dla miasta Torunia na lata

UCHWAŁA NR IV/18/15 RADY GMINY GŁOWNO. z dnia 4 lutego 2015 r.

MIEJSKI PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII NA 2013 ROK dla Miasta Tomaszów Lubelski

GMINNY PROGRAM PROFILAKTYKI I ROZWIĄZYWANIA PROBLEMÓW ALKOHOLOWYCH I PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII NA 2016 ROK

Uchwała Nr V/31/11 Rady Gminy Krupski Młyn z dnia 22 lutego 2011 roku

UCHWAŁA NR VI / 27 / 2011 RADY GMINY CZERNIKOWO. z dnia 22 lutego 2011 r.

UCHWAŁA NR XLIII/446/13 RADY MIASTA OTWOCKA z dnia 26 listopada 2013 r.

GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII W GMINIE KURZĘTNIK NA ROK 2008

Gminny Program Przeciwdziałania Narkomanii Gminy Jordanów Śląski

UCHWAŁA NR IX/52/19 RADY MIEJSKIEJ W OZIMKU. z dnia 23 maja 2019 r.

Uchwała Nr XV/106/15 Rady Gminy Santok z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie : uchwalenia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na 2016 rok.

Wykaz placówek pomocowych

MIEJSKI PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII NA 2014 ROK dla Miasta Tomaszów Lubelski

UCHWAŁA XXXV/241/2017 RADY GMINY OLSZANKA. z dnia 18 grudnia 2017 r.

GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII NA 2017r.

UCHWAŁA NR RADY MIEJSKIEJ WE FROMBORKU Z DNIA. w sprawie uchwalenia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na lata

GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII DLA MIASTA JAROSŁAWIA NA ROK

UCHWAŁA NR XXVIII/254/2017 RADY GMINY WALCE. z dnia 20 grudnia 2017 r.

Wyniki konkursu ofert na realizację zadań oraz działań w 2017 r. w ramach Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii

Uchwała Nr III/10/14 Rady Gminy Rawa Mazowiecka z dnia 29 grudnia 2014 roku

Sprawozdanie roczne 2011: stan problemu narkotykowego w Europie. Piotr Jabłoński Krajowe Biuro ds. Przeciwdziałania Narkomanii

UCHWAŁA NR III/14/15 RADY GMINY DŁUTÓW z dnia 20 stycznia 2015 r. w sprawie uchwalenia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na 2015 rok

Gminny Program Przeciwdziałania Narkomanii na 2014 rok

Uchwała Nr XXXIV/262/13 Rady Gminy Santok z dnia r. w sprawie : uchwalenia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na 2014 rok.

UCHWAŁA NR... RADY GMINY STARA BIAŁA. z dnia r. w sprawie uchwalenia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na 2017 rok

UCHWAŁA NR XXXV/301/2017 RADY MIASTA I GMINY BIAŁOBRZEGI z dnia 28 listopada 2017 r.

MIEJSKI PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII DLA MIASTA LUBAWA NA ROK 2007

UCHWAŁA NR. RADY GMINY PIĄTNICA z dnia.

UCHWAŁA NR V/21/2015 RADY GMINY GRABOWIEC. z dnia 25 marca 2015 r.

Wykaz świadczeń gwarantowanych realizowanych w warunkach ambulatoryjnych leczenia uzależnień oraz warunki realizacji tych świadczeń

Uchwała Nr XXXII/ 234/2006 Rady Gminy Bestwina. z dnia 16 lutego 2006 roku

w sprawie Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na rok 2018

GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII DLA GMINY KOŚCIERZYNA NA ROK 2014

w sprawie przyjęcia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii dla Gminy Dąbrowa na 2010 rok

UCHWAŁA NR XXVI/268/16 RADY MIEJSKIEJ WODZISŁAWIA ŚLĄSKIEGO. z dnia 28 grudnia 2016 r.

UCHWAŁA NR XXIV/107/2012 RADY GMINY ZBÓJNO. z dnia 14 grudnia 2012 r.

Gminny Program Przeciwdziałania Narkomanii na rok 2014

Opis realizowanych działań 1. Program profilaktyczno wychowawczy,,epsilon * Realizator Wskaźniki Kwota

GMINNY PROGRAM ROZWIĄZYWANIA PROBLEMÓW ALKOHOLOWYCH I PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII na 2009 rok

UCHWAŁA NR IV/30/2019 RADY MIEJSKIEJ MIEROSZOWA. z dnia 31 stycznia 2019 r.

GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII DLA MIASTA I GMINY SOLEC KUJAWSKI NA ROK 2016

UCHWAŁA NR XII/78/2008. RADY GMINY CZERNIKOWO z dnia 03 marca 2008 roku

UCHWAŁA NR XIV/87/2015 RADY MIEJSKIEJ W ZBĄSZYNKU. z dnia 22 grudnia 2015 r.

GMINNYM PROGRAMEM PRZECIWDZIAŁANIA UZALEŻNIENIOM

Załącznik do Uchwały Nr /2017 Rady Gminy Łęczyca z dnia r. GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII NA 2018 ROK

GMINNY PROGRAM PROFILAKTYKI I ROZWIĄZYWANIA PROBLEMÓW ALKOHOLOWYCH ORAZ PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII NA 2006 ROK

UCHWAŁA NR XXIV/189/17 RADY GMINY RACZKI. z dnia 29 listopada 2017 r. w sprawie Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na lata

Uchwała Nr. Rady Gminy Krasiczyn z dnia 4 listopada 2016r. w sprawie przyjęcia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na 2017 rok.

UCHWAŁA NR XII/66/11 RADY GMINY RACZKI. z dnia 28 grudnia 2011 r. w sprawie Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na lata

Uchwała Nr XXVIII-48./2009 Rady Miejskiej w Wołominie z dnia 16 kwietnia 2009 roku

Opis realizowanych działań Realizator Wskaźniki Kwota. 1. Program profilaktyczny Debata

UCHWAŁA NR XXIX/146/2016 RADY GMINY BIAŁACZÓW. z dnia 29 listopada 2016 r.

UCHWAŁA NR... RADY GMINY STARA BIAŁA. z dnia r. w sprawie uchwalenia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na 2019 rok

UCHWAŁA NR V/25/11 RADY GMINY GŁOWNO. z dnia 28 lutego 2011 r.

P R O G R A M P R O F I L A K T Y K I I R O Z W IĄZYWA N I A P R O B L E M Ó W A L K O H O L O W Y C H O R A Z

Załącznik Nr 2 do Uchwały Nr XXXII./195/09 Rady Gminy Sieroszewice z dnia 18 grudnia 2009 roku GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII NA ROK 2010

Gminny Program Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych i Przeciwdziałania Narkomanii w Gminie Bobrowniki na rok 2016

Uchwała Nr III/13/10

UCHWAŁA NR XXIX/277/13r. RADY MIEJSKIEJ W JASIENIU z dnia r. w sprawie uchwalenia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na rok 2014

GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII DLA MIASTA I GMINY SOLEC KUJAWSKI NA ROK 2015

1/ PROFILAKTYKA I ROZWIĄZYWANIE PROBLEMÓW ALKOHOLOWYCH

Uchwała Nr V/16/15. Rady Gminy Kamienna Góra. z dnia 25 lutego 2015 r.

Działania samorządów w przeciwdziałaniu narkomanii w 2017 roku

w sprawie przyjęcia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na 2008

UCHWAŁA NR VI/39/15 RADY GMINY BIAŁOWIEŻA. z dnia 30 marca 2015 r.

Jednolita konwencja o środkach odurzających sporządzona w Nowym Jorku, dnia 30 marca 1961 r. (z późniejszymi zmianami)

Role Domów Pomocy Społecznej w starzejącym się społeczeństwie. Grzegorz Grygiel

GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII GMINY RADOMSKO NA ROK 2013

UCHWAŁA NR 67/XVIII/2015 RADY GMINY OPATÓW. z dnia 30 grudnia 2015 r. w sprawie uchwalenia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na 2016 rok

w sprawie przyjęcia Miejskiego Programu Profilaktyki i Przeciwdziałania Problemom Alkoholowym oraz Narkomanii na rok 2015

PROGRAM Przeciwdziałania Narkomanii na terenie Miasta Chodzieży na rok 2015

UCHWAŁA NR XXIV/255/12 RADY MIEJSKIEJ W SŁOMNIKACH. z dnia 20 grudnia 2012 r.

U C H W A Ł A Nr XI/67/2015 RADY GMINY LUBOMINO z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na lata

UCHWAŁA NR XXXVII/227/2013 RADY GMINY BIAŁA PODLASKA. z dnia 26 listopada 2013 r.

z dnia w sprawie uchwalenia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na lata

BLIZEJ SIEBIE DALEJ OD NARKOTYKÓW, DOPALACZY

Transkrypt:

Krzysztof Piotr Badora Opieka nad uzależnionymi w Szwecji Prace Naukowe. Pedagogika 11, 13-16 2002

PRACE NAUKOW E Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie SERIA: Pedagogika z. XI. 2002 K rzysztof Piotr Badora Opieka nad uzależnionymi w Szwecji Używanie alkoholu i narkotyków jest we współczesnym świecie zjawiskiem powszechnym. W większymi zakresie dotyczy alkoholu, który ' w wielu kulturach stal się ważnym składnikiem życia społecznego i jego używanie jest powszeclmie akceptowane. Jednocześnie w wielu krajach alkoholizm stanowi jeden z najpoważniejszych problemów społecznych. W przypadku używania narkotyków, postawy społeczeństw są mniej dwuznaczne. Na ogól wszyscy jednoznacznie poddają krytyce używanie narkotyków we wszystkich ich postaciach i podejmują różne sposoby walki z tym zjawiskiem. W Szwecji przyzwolenie na używanie alkoholu jest zdecydowanie mniejsze, a używaniu narkotyków wydano zdecy dowaną walkę. Takie podejście społeczeństwa sprawia, że liczba uzależnionych od narkotyków i alkoholu w porównaniu z innymi krajami europejskimi jest zdecydowanie mniejsza. Prawo zabrania posiadania narkotyków nawet na własną konsumpcję. Każde posiadanie środków odurzających jest przestępstwem, co oznacza, że również używanie narkotyków jest związane z zachowaniem przestępczym i wykluczeniem społecznym. Szwedzkie społeczeństwo poczyniło wiele wysiłków w celu zapobiegania narkomanii i rehabilitacji już uzależnionych. W swojej polityce społecznej Szwecja założyła stopniową redukcję spożycia alkoholu. która w najbliższej perspektywie ma wynieść około 25%. Przez lata dziewięćdziesiąte sprzedaż alkoholu pozostawała na tym samy m poziomie 6,2 lub 6,3 litra na mieszkańca. Jednak zmieniła się struktura spożycia, co sprawia, że używanie alkoholu stało się też problemem pedagogicznym. Corocznie prowadzone w Szwecji badania wskazują bowiem, że nastąpił wzrost spożycia alkoholu przez dzieci i młodzież w wieku pomiędzy 12 a 24 rokiem życia. Wśród tej grupy młodych ludzi większy wzrost spożycia alkoholu zaobserwowano u dziewcząt. W tym samym czasie zmalała liczba dorosłych spożywających alkohol. Badania przeprowadzone przez Lundby Survey można sprowadzić do konkluzji, że ponad 9% dorosłych mężczyzn miało problemy związane z używaniem alkoholu. Inne szacunki wskazują na liczbę między' 300.000 a 500.000 uzależnionych od alkoholu. Różnice pomiędzy tymi liczbami wynikają z różnego definiowania pojęcia alkoholizmu. Biorąc pod uwagę szeroką definicję, obejmującą większy zakres zjawiska, można przypuszczać, że około 10% populacji pomiędzy' 20 a 70 rokiem życia ma problemy z alkoholem w większym lub mniejszym rozmiarze, co oznacza około 300.000 ludzi. (U. Malmstrom, 1997, s. 51.) W ciągu ostatnich lat obserwuje się w Szwecji niewielki wzrost liczby używających narkotyki. Dotyczy to szczególnie dzieci i młodzieży. Wzrosła np. liczba uczniów szkól

14 K rzysztof Piotr Badora podstawowych, którzy choć raz spróbowali narkotyków. Powolny wzrost, spożycia różnych substancji narkotycznychobserwuje się począwszy od lat siedemdziesiątych. Ryzyko uzależnienia jest dużo wyższe wśród młodzieży miejskiej, szczególnie tej. która opuściła dom rodzinny. Badania prowadzone w Szwecji wskazują, że około 20% wszystkich narkomanów stanowią imigranci. Dotyczy to głównie imigrantów poniżej 25 roku życia. Ponad połowa to pierwsze pokolenie imigrantów i trochę mniej niż połowa to imigranci drugiego pokolenia. Powszechnymi narkotykami używanymi przez nieeuropejskich imigrantów są opium i heroina stosowana przez iniekcje dożylne. Szwedzcy narkomani mają raczej tendencję do używania narkotyków palonych niż wstrzykiwanych. (U. Malmstrom. 1997. s. 53.) Szwecja w swojej polityce dotyczącej przeciwdziałania uzależnieniom założyła stworzenie społeczeństwa wolnego od narkotyków i alkoholu. Bodźcem do nasilenia walki z tymi zjawiskami stało się odkiyte w latach osiemdziesiątych zagrożenie zakażeniem wirusa HIV i chorobą AIDS. Podjęto wówczas wiele wysiłków aby ograniczyć rozprzestrzenianie się tej choroby, co w dużej mierze udało się. W ramach polityki przeciwalkoholowej limituje się produkcję alkoholu i utrzymuje monopol państwa na handel alkoholem. Nie uznaje się także żadnych kompromisów w kwestii sprzedaży i używania narkotyków. Nie ma także tendencji do liberalizacji polityki w kwestii narkotyków i uzależnień narkotykowych, co ostatnio można zaobserwować w niektórych krajach europejskich. Instrumentem polityki społecznej w dziedzinie uzależnień jest spójne prawo. Głównym dokumentem prawnym regulującym opiekę nad osobami uzależnionymi w Szwecji jest Ustawa o opiece społecznej z 19 czerwca 1980 roku z poprawkami z 1998 roku (Social Services Act) oraz Akt o opiece nad osobanń uzależnionymi (Care o f Abusers [Special Provisions] Act /LVU ) W pierwszym paragrafie ustawy o opiece społecznej założono, że publiczne usługi społeczne sprawowane będą w oparciu o podstawy demokracji i solidarności. a ich celem jest poprawienie jakości życia oraz wyzwalanie i rozwój aktywności indywidualnej i grupowej w duchu odpowiedzialności za własną i cudzą sytuację społeczną. Czynności opiekuńcze uwzględniać mają wolną wolę i prywatność obywateli. (Social Services Act. 1997:313.) Odpowiedzialność za opiekę społeczną ustawa naldada na zarząd miasta, a obowiązki dotyczące opieki społecznej wykonywane są w danym rejonie przez komitet lub komitety mianowane przez radę miejską. Zarząd miasta może także zawrzeć porozumieme z inną agencją, organizacją pozarządową (stowarzyszeniem, fundacją osobą prywatną)) oraz z innym miejskim zarządem w celu wymiany usług opiekuńczych. Zarząd miasta może też zawrzeć porozumienie z radą okręgową, biurami ubezpieczenia społecznego i okręgową radą pracy, po to by racjonalnie i skutecznie wykorzystywać dostępne środki. Taką wspólną działalność dofinansowuje zarząd miasta. (Social Sendees Act, 1997: 1305.) Do obowiązków miejskiego komitetu opieki społecznej należy' przede wszystkim zaznajomienie się z warunkami życia w mieście, zdiagnozowanie potrzeb opiekuńczych, w tym potrzeb dzieci i młodzieży' wychowującej się w rodzinach, które mogą stanowić zagrożenie dla ich prawidłowego rozwoju. Współpracując z innymi instytucjami publicznymi, organizacjami, stowarzyszeniami, osobami prywatnymi, komitet bierze udział w planowaniu szeroko rozumianej profilaktyki społecznej, w tym także dotyczącej przeciwdziałania uzależnieniom od alkoholu i narkotyków. Szczegółowe regulacje prawne odnośnie opieki nad uzależnionymi zawarte są w Akcie o opiece nad osobami uzależnionymi (Care o f Abusers [Special Provisions] Act U IV/).

Opieka nad uzależnionym i w Szwecji 15 Paragraf pierwszy Aktu stanowi, że każda opieka mająca na celu pomoc osobom w zerwaniu z uzależnieniem od alkoholu, narkotyków i środków zamiennych musi uwzględniać dyrektyw)' zawarte w cytowanym wyżej paragrafie pierwszym ustawy o opiece społecznej, czyli bazować na samostanowieniu i prywatności jednostki oraz zawsze, gdy to tylko jest możliwe, musi być sprawowana na warunkach partnerskiej umowy z jednostką. Tak więc, opiekę nad uzależnionymi sprawuje się wtedy, gdy wyrazili na to zgodę. Jednakże w niektórych szczególnych przypadkach można objąć opieką osobę uzależnioną bez jej zgody. Zwykle przymusowa opieka ma na celu motywowanie osoby uzależnionej w taki sposób, aby uzyskać zdolność tej osoby do ochotniczego udziału w dalszym leczeniu i wspieraniu jej w próbach zerwania z nałogiem. Nakaz przymusowej opieki sporządza się wtedy, gdy z powodu nadużywania alkoholu, narkotyków lub środków zamiennych osoba poważnie naraża swoje życie lub zdrowie fizyczne i psychiczne oraz dezorganizuje swoje życie społeczne, a także w przypadku, gdy nałóg może spowodować krzywdę własną lub innych, bliskich jej osób. Nakaz takiej przymusowej opieki wydaje sąd okręgowy w oparciu o przedstawiony mu raport komitetu opieki społecznej. W sporządzeniu takiego raportu komitetowi pomocy społecznej mają pomagać władze publiczne, mające kontakt z uzależnionym oraz lekarz wyznaczony przez komitet do zbadania stanu zdrowia uzależnionego. W raporcie komitet opieki społecznej ma też wskazać instytucję, która podejmie się opieki nad uzależnionym. Po wydaniu nakazu opieki, komitet musi dopilnować, aby byl wykonany i aby opieka przebiegała zgodnie ze wskazaniami specjalistów. Przymusowa opieka ma się zakończyć w momencie, gdy jej cel zostarne osiągnięty lub gdy trwała 6 miesięcy. Poza tym, komitet opieki społecznej ma dołożyć wszelkich starań, aby upewnić się, że po okresie opieki jednostka ma zapewnione zakwaterowanie i zatrudnienie(w przypadku młodzieży naukę) oraz wsparcie i terapię w celu całkowitego pozbycia się uzależnienia. (Care of Abusers [Special Provisions] Act/ LVU. 1997: 1097.) W Szwecji szczególny nacisk kładzie się na opiekę nad uzależnionymi, na ich leczenie i rehabilitację. Odpowiedzialność za opiekę i leczenie narkomanów i alkoholików spoczywa głównie na służbie społecznej i służbie medycznej. Służba medyczna odpowiada za detoksykację i leczenie powikłań psychicznych jako częstego skutku uzależnienia. Służby społeczne natomiast odpowiedzialne są za długoterminową rehabilitację i pomoc społeczną. Znaczną część zadań związanych z rehabilitacją wykonują organizacje pozarządowe. Opieka nad uzależnionymi przebiega głównie w specjalnych instytucjach (szpitalach, ośrodkach terapeutycznych, mieszkaniach treningowych i tzw. mieszkaniach próbnych.) Opieka w tych instytucjach ma formę dobrowolną lub przymusową. Rocznie około 3500 ludzi poddanych jest terapii i rehabilitacji w tych instytucjach. Stopniowo zmniejsza się liczba podopiecznych objętych opieką przymusową. Obecnie w Szwecji obserwuje się tendencję do ograniczenia opieki instytucjonalnej na korzyść pomocy udzielanej w domach i ambulatoryjnie. Z tego typu pomocy korzysta około 80.000 ludzi. Wśród nich ponad połowa została zdiagnozowana jako uzależnieni od alkoholu, a ponad 25% jako uzależnieni zarówno od alkoholu, jak i narkotyków. Podobnie jak w wielu innych krajach, tak i w Szwecji trudno jest określić efektywność podejmowanej opieki. Badania podejmowane przez różne podmioty różnią się pod względem przyjętej metodologii i doboru próby badawczej. Efekty opieki różmą się w zależności od instytucji, które poddane sąbadaniom, stosowanych wobec klientów metod terapeutycznych, ich sytuacji życiowej i zdrowotnej. Często także skuteczność opieki widoczna

16 K rzysztof Piotr Badora jest dopiero po latach abstynencji, a na ogól tego typu badań naukowych nie prowadzi się. Niezależnie od tego, w Szwecji kładzie się nacisk na to. aby wszyscy uzależnieni otrzymali opiekę w takim zakresie, w jakim jej potrzebują. Bibliografia Care o f Abusers (Special ProvisionsjAct / LVM, Ministiy of Health and Social Affairs, Sweden, 1998. Care o f Young Persons (Special Provisions) A ct / LVU, Ministiy of Health and Social Affairs, Sweden. 1998. Malmstrom U., Substance abuse., [in: Social and caring services in Sweden 1996. Stockholm 1997. Social Services Act, Ministry of Health and Social Affairs. Sweden, 1998.