AKTUALIZACJA INSTRUKCJI BEZPIECZEŃSTWA POŻAROWEGO - LISTOPAD 2011

AKTUALIZACJA INSTRUKCJI BEZPIECZEŃSTWA POŻAROWEGO - LISTOPAD 2011 DLA WYŻSZEJ SZKOŁY JEZYKÓW OBCYCH IM. SAMUELA BOGUMIŁA LINDEGO POZNAŃ UL. ŚW. MARCIN 59 DYDAKTYKA - BIURA

Obowiązki pracowników zatrudnionych w biurach. Do zadań i obowiązków w/w osób należy: - Utrzymanie pomieszczeń w należytym stanie bezpieczeństwa pożarowego. - Zgłaszanie potrzeb w zakresie wyposażenia pomieszczeń w odpowiednią ilość sprzętu gaśniczego oraz zgłaszanie potrzeby konserwacji tego sprzętu i urządzeń. - Umożliwienie konserwacji instalacji użytkowych znajdujących się w budynku. - Niezwłoczne dokonywanie napraw uszkodzonych instalacji i urządzeń technicznych poprzez powiadomienie bezpośredniego przełożonego. - Zawiadomienie bezpośredniego przełożonego o brakach i usterkach we właściwym zabezpieczeniu przeciwpożarowym eksploatowanych pomieszczeń. - Zapewnienie ładu i porządku na drogach komunikacyjnych wewnątrz i na zewnątrz budynku służących do ewakuacji ludzi i mienia. - Nie używanie sprzętu gaśniczego do celów nie związanych z gaszeniem pożaru. - Branie udziału w akcjach gaśniczych, ewakuacyjnych oraz zabezpieczeniu pogorzeliska. - Czuwanie nad stanem bezpieczeństwa pożarowego eksploatowanych pomieszczeń i budynku. - Utrzymanie stanowiska pracy w porządku i czystości, przestrzeganie, aby nie były zastawione dojścia i dostęp do sprzętu gaśniczego i dróg ewakuacyjnych, a po skończonej pracy sprawdzenie czy w miejscu pracy nie występuje niebezpieczeństwo powstania pożaru lub wybuchu. - Przestrzeganie przepisów przeciwpożarowych oraz znajomość instrukcji o sposobach alarmowania na wypadek powstania pożaru i sposobu użycia podręcznego sprzętu oraz środków gaśniczych. - Kontrolowanie eksploatowanych pomieszczeń pod kątem możliwości powstania pożaru, sprawdzenie, czy na korytarze i klatkę schodową nie wydobywa się dym z pomieszczeń. - Sprawdzenie w momencie obejmowania pracy, czy na stanowisku w wyznaczonym miejscu znajdują się zapasowe klucze do pomieszczeń.

Obowiązki Pracowników dydaktycznych. Do zadań i obowiązków w/w osób należy: - Przestrzeganie regulaminów i instrukcji przeciwpożarowych. - Dbanie o właściwy stan zabezpieczenia przeciwpożarowego oraz utrzymanie należytego porządku i czystości w pomieszczeniach i na stanowisku pracy. - Niezwłoczne usuwanie stwierdzonych usterek mogących spowodować powstanie i rozprzestrzenianie się pożaru poprzez powiadomienie bezpośredniego przełożonego - Uczestniczenie w szkoleniach przeciwpożarowych. -Sprawdzenie po zakończeniu pracy swojego stanowiska oraz wyłączenie wszystkich odbiorników prądu i oświetlenia. - Przestrzeganie instrukcji przeciwpożarowych oraz znajomości zasad alarmowania współpracowników, słuchaczy, studentów i straży pożarnej w przypadku powstania pożaru lub innego zagrożenia. - Znajomość zasad użycia podręcznego sprzętu gaśniczego i urządzeń gaśniczych. A także: Nie pozostawianie urządzeń elektrycznych nie przystosowanych do pracy ciągłej bez nadzoru. Nie używanie podręcznego sprzętu gaśniczego do celów niezwiązanych z gaszeniem pożaru lub szkoleniem przeciwpożarowym. Nie zastawianie dróg przeciwpożarowych i ewakuacyjnych, dostępu do urządzeń i podręcznego sprzętu gaśniczego oraz urządzeń energetycznych. Branie udziału w akcjach ratowniczo - gaśniczych w przypadku powstania pożaru, oraz wykonywanie wszystkich poleceń kierownika akcji. - Branie czynnego i bezpośredniego udziału w akcjach ratowniczych i ewakuacyjnych, w przypadku pożaru, podporządkowując się w tym zakresie kierownikowi akcji ratowniczo - gaśniczej. - Natychmiastowe zgłaszanie stwierdzonych usterek w instalacjach mogących spowodować pożar. - Inicjowanie działań mających na celu zapobieganie pożarom. - Zapewnienie natychmiastowego usuwania stwierdzonych usterek w instalacjach i urządzeniach mogących spowodować pożar. - Egzekwowanie pełnej drożności dróg i wyjść ewakuacyjnych.

- Czuwanie nad stanem bezpieczeństwa pożarowego eksploatowanych pomieszczeń. - Dbanie o właściwy stan zabezpieczenia przeciwpożarowego oraz utrzymanie należytego porządku i czystości w pomieszczeniach i na stanowisku pracy. - Uczestniczenie w szkoleniach przeciwpożarowych, oraz znajomość zasad użycia podręcznego sprzętu gaśniczego i urządzeń gaśniczych. - Nie pozostawanie bez nadzoru urządzeń elektrycznych nie przystosowanych do ciągłej eksploatacji i wymagających dozoru. - Zawiadomienie przełożonych o występujących uszkodzeniach i usterkach w urządzeniach energetycznych i mechanicznych w aparaturze techniczno technologicznej itp. - Nadzorowanie przebiegu ewakuacji studentów z poszczególnych sal dydaktycznych, w porozumieniu z osobą zarządzającą akcją ewakuacyjno - gaśniczą. Zadania i obowiązki pracowników w zakresie profilaktyki przeciwpożarowej bez względu na zajmowane stanowisko. Odpowiedzialność za osiągnięcie i utrzymanie właściwego stanu bezpieczeństwa pożarowego ciąży na wszystkich pracownikach bez względu na zajmowane stanowisko i charakter wykonywanej pracy. Do zadań i obowiązków w tym zakresie należy w szczególności: - Przestrzeganie regulaminów i instrukcji przeciwpożarowych. - Dbanie o właściwy stan zabezpieczenia przeciwpożarowego oraz utrzymanie należytego porządku i czystości w pomieszczeniach i na stanowisku pracy. - Niezwłoczne usuwanie stwierdzonych usterek mogących spowodować powstanie i rozprzestrzenienie się pożaru oraz zgłoszenie o tym przełożonym. - Uczestniczenie w szkoleniach przeciwpożarowych. - Sprawdzanie po zakończeniu pracy swojego stanowiska oraz wyłączenie wszystkich odbiorników prądu i oświetlenia. - Przestrzeganie instrukcji przeciwpożarowych oraz znajomość zasad alarmowania współpracowników i straży pożarnej w przypadku powstania pożaru lub innego miejscowego zagrożenia. - Znajomość zasad użycia podręcznego sprzętu gaśniczego i urządzeń gaśniczych. - Nie pozostawianie bez nadzoru urządzeń elektrycznych nie przystosowanych do ciągłej eksploatacji i wymagających nadzoru (o tym czy urządzenie może pracować bez nadzoru

określa producent w instrukcji obsługi). - Nie używanie podręcznego sprzętu gaśniczego do celów nie związanych z gaszeniem pożaru lub szkoleniem przeciwpożarowym. - Nie zastawianie dróg przeciwpożarowych i ewakuacyjnych, dostępu do urządzeń i podręcznego sprzętu gaśniczego oraz urządzeń energetycznych i przeciwpożarowych. - Branie udziału w akcjach ratowniczo - gaśniczych w przypadku powstania pożaru oraz wykonywanie wszystkich poleceń kierownika akcji. - Prowadzenie ewakuacji mienia, w przypadku gdy jest ono zagrożone działaniem ognia. - Zabezpieczenie pogorzeliska w przypadku ugaszenia pożaru. Podstawowe wymagania w zakresie zabezpieczenia przeciwpożarowego pomieszczeń zlokalizowanych na terenie budynku Wyższej Szkoły Języków Obcych w Poznaniu. W pomieszczeniach uczelni zabrania się: 1. Przechowywania w pomieszczeniach dydaktycznych, pomieszczeniach biurowych i socjalnych płynów łatwopalnych takich jak: benzyna, rozcieńczalniki, farby, lakiery, spirytus, denaturat, aceton i inne. 2. Palenia tytoniu w miejscach objętych zakazem używania ognia otwartego. 3. Wrzucania niedopałków papierosów lub zapałek do pojemników przeznaczonych do składowania odpadków lub makulatury. 4. Dokonywania wszelkich napraw instalacji elektrycznych oraz wymiany przepalonych wkładek bezpieczników instalacyjnych (topikowych), manipulowania w tablicach rozdzielczo-zabezpieczeniowych itp. przez osoby nieupoważnione. 5. Wykonywania we własnym zakresie prowizorycznych obwodów instalacji elektrycznych, mocowania na materiałach palnych np. drewnie, płytach drewnopochodnych gniazdek wtyczkowych lub wyłączników bez zastosowania niepalnych izolatorów. 6. Używania w pomieszczeniach sal dydaktycznych, kawiarni oraz pomieszczeniach biurowych, socjalnych salach fitness, galerii, bibliotece, grzejnych urządzeń elektrycznych bez zgody administratora. 7. Ustawiania urządzeń ogrzewczych (w tym czajników przewodowych) na palnym podłożu (wykładziny podłogowe, meble, parapety okienne itp.) bez zastosowania niepalnych podstawek, a także przy materiałach palnych w odległościach mniejszych niż

50cm (dotyczy urządzeń, których powierzchnia zewnętrzna nagrzewa się powyżej 100 st. C). 8. Włączenia do jednego gniazda wtyczkowego (jednego obwodu elektrycznego) kilku odbiorników elektrycznych o dużej mocy, których łączna moc może spowodować przeciążenie instalacji. 9. Pozostawienia bez nadzoru w czasie godzin pracy oraz po jej zakończeniu włączonych do sieci odbiorników i urządzeń elektrycznych. 10. Zastawiania dojść do podręcznego sprzętu gaśniczego, samowolnej zmiany jego rozmieszczenia oraz używania tego sprzętu do celów nie związanych z ochroną przeciwpożarową. 11. Ustawienie na drogach i ciągach komunikacyjnych szaf, biurek itp. przedmiotów, utrudniających ewakuację lub stwarzających dodatkowe zagrożenie pożarowe (np. łatwo zapalnych wykładzin podłogowych oraz okładzin ściennych). 12. Układania na drogach ewakuacyjnych łatwo zapalnych wykładzin podłogowych oraz łatwo zapalnych elementów wystroju wnętrz. 13. Uniemożliwiania lub ograniczania dostępu do:» gaśnic i urządzeń przeciwpożarowych,» źródeł wody do celów przeciwpożarowych,» wyjść ewakuacyjnych,» wyłączników prądu elektrycznego. Na podstawie 4 ust. l pkt. 11, pkt. 13 i pkt. 14 rozporządzenia MSWiA z dnia 7.06.2010 roku (Dz. U. Nr 109, poz. 719) w obiektach oraz na terenach przyległych do nich, jest zabronione wykonywanie czynności, które mogą spowodować pożar, jego rozprzestrzenianie się, utrudnianie prowadzenia działania ratowniczego lub ewakuacji, a w szczególności: - zamykanie drzwi ewakuacyjnych w sposób uniemożliwiający ich natychmiastowe użycie, - składowanie materiałów palnych na drogach komunikacji ogólnej służących ewakuacji lub umieszczanie przedmiotów na tych drogach w sposób zmniejszający ich szerokość albo wysokość poniżej wymaganych wartości, - lokalizowanie elementów wystroju wnętrz, instalacji i urządzeń w sposób zmniejszający wymiary drogi ewakuacyjnej poniżej wartości wymaganych. W celu ograniczenia możliwości powstania pożaru oraz jego szybkiego rozprzestrzeniania się, należy: l. Przestrzegać zasady i dopilnować, aby tablice rozdzielcze instalacji elektrycznych były zamknięte na klucz, odpowiednio opisane i oznakowane (opisy zgodne

ze schematem instalacji z podaniem obwodów zabezpieczanych i wartości prądu w amperach wkładek bezpieczników instalacyjnych topikowych). 2. Przepalone wkładki bezpieczników topikowych należy wymieniać na nowe o takiej wartości prądu (w amperach), jaki jest podany w opisie tablicy dla zabezpieczonego obwodu. 3. Wyposażyć pomieszczenia, w których dopuszczalne jest palenie tytoniu, w niepalne popielniczki. 4. Wywiesić na korytarzach i w widocznych, ogólnie dostępnych miejscach instrukcje alarmowania, na wypadek powstania pożaru oraz znaki informacyjne o kierunkach ewakuacji, wg PN-92/N-01256/02 i PN 97/N-01256/04. 5. Zasady przechowywania kluczy zapasowych do wszystkich pomieszczeń ustala użytkownik budynku. Sprzęt gaśniczy. Ilość i rodzaj podręcznego sprzętu gaśniczego określa 32 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7.06.2010 roku w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 109, poz. 719). Stosując podręczny sprzęt gaśniczy należy pamiętać o symbolach umieszczanych na gaśnicach i decydujących o możliwości zastosowania sprzętu w konkretnej sytuacji. Ze względu na rodzaj palącego się materiału stosowane są następujące oznaczenia grup pożarów. Jakimi gaśnicami należy gasić poszczególne grupy pożarów: :> grupa A - gaśnice płynowe i pianowe :> grupa B - gaśnice płynowe, śniegowe, pianowe, proszkowe, :> grupa C- proszkowe, śniegowe, :> grupa D - niektóre gaśnice proszkowe, Nie wszystkie gaśnice mają zastosowanie do każdego rodzaju pożarów!

Do podręcznego sprzętu gaśniczego zaliczamy: a) hydronetki wodno-pianowe, b) gaśnice i agregaty gaśnicze: => pianowe, => płynowe, => śniegowe, => proszkowe, c) koce gaśnicze, d) hydranty wewnętrzne. BUDOWA I ZASADY OBSŁUGI PODRĘCZNEGO SPRZĘTU GAŚNICZEGO Rodzaje sprzętu podręcznego GAŚNICE proszkowe pianowe wodne AGREGATY GAŚNICZE proszkowe pianowe śniegowe INNY SPRZĘT PODRĘCZNY hydronetki hydropulty koce gaśnicze Sprzęt stosowany do gaszenia pożarów w szczególnych sytuacjach Hydronetka Wodna lub Wodno-pianowa Koc gaśniczy Gaśnice śniegowe GS Sx i GSE 2x i UGS-2x Gaśnica śniegowa znajduje szczególne zastosowanie w przemyśle elektronicznym, spożywczym, chemicznym, energetyce, gastronomii, itp. zalecana jest do stosowania

w halach przemysłowych, wytwórniach i magazynach cieczy i gazów palnych, stacjach paliwowych, lakierniach, halach komputerów oraz maszyn i urządzeń precyzyjnych, muzeach i bibliotekach. Gaśnica ta przeznaczona jest do gaszenia pożarów grup B, C, E. Działanie gaśnicze dwutlenku węgla, głównego składnika gaśnic śniegowych, polega na schłodzeniu palących się materiałów oraz odcięciu dopływu tlenu. Gaśnica śniegowa składa się ze stalowej butli zakończonej od dołu stopką od góry zaś zaworem. Do zaworu podłączony jest odcinek wysokociśnieniowego węża zakończony dyszą wylotową z uchwytem drewno lub bakelit).wewnątrz gaśnicy znajduje się skroplony dwutlenek węgla, pod dużym (ok. 100 atm.) ciśnieniem. Na skutek uruchomienia następuje wyrzucenie dwutlenku przez dyszę w postaci śniegu, który następnie sublimuje. Wydobywający się z tej gaśnicy środek gaśniczy ma temperaturę około - 78 C. Urządzenie gaśnicze sprzętu elektronicznego GSE-2x przeznaczone jest do gaszenia np: monitorów, komputerów, sprzętu RTV, rozdzielni i szaf sterowniczych. Używając GSE-2x w pomieszczeniach zamkniętych można ugasić źródło ognia nie narażając na zapylenie innych urządzeń. Konstrukcja układu wylotowego z dyszą pozwala na precyzyjne podanie środka gaśniczego C02 na źródło ognia, nie powodując zniszczeń w najbliższym otoczeniu. GSE-2x można gasić urządzenia elektryczne i elektroniczne, które są zasilane napięciem do 1000 V z odległości 2 metrów. Urządzenie przewidziane jest do stosowania w zakresie temperatur: - najniższa temperatura użytkowania gaśnicy to -20 C - najwyższa temperatura użytkowania gaśnicy to +60 C Nie dopuszczalne jest kierowanie strumienia rozprężonego dwutlenku węgla na ludzi i zwierzęta. Urządzenie gaśnicze UGS-2x służy do gaszenia pożarów układów elektronicznych, znajduje ogólne zastosowanie do zabezpieczenia przeciwpożarowego układów urządzeń i zespołów elektronicznych np. komputery, sprzęt RTV, rozdzielnie i szafy sterownicze. Urządzenie to z powodzeniem można stosować w miejscach, gdzie znajdują się urządzenia i aparatura precyzyjna, ponieważ dwutlenek węgla nie powoduje zatarcia ich części. Działanie gaśnicze dwutlenku węgla polega na oziębieniu palących się materiałów oraz zmniejszeniu stopnia nasycenia mieszaniny palnej tlenem. Urządzenie UGS-2x nie zaleca się stosować na wolnym powietrzu, ponieważ bardzo szybko spada stężenie gaśnicze dwutlenku węgla. Urządzenie przewidziane do stosowania w zakresie temperatur: najniższa temperatura użytkowania gaśnicy to -20 C najwyższa temperatura użytkowania gaśnicy to +60 C

Uruchomienie gaśnicy śniegowej polega na: => podejściu z gaśnicą w pobliże źródła ognia, => zerwanie plomby zabezpieczającej (ewentualnie wyciągnięcie zawleczki blokującej), => uruchomienie zaworu i skierowanie strumienia środka gaśniczego na ognisko pożaru, => działanie gaśnicy śniegowej można w każdej chwili przerwać zamykając zawór. Gaśnice proszkowe GPl, GP2, GP4, GP6 GP12 Gaśnice proszkowe cechuje wysoka skuteczność gaśnicza, opierająca się przede wszystkim na działaniu inhibitującym proszków. Poza tym proszki ograniczają dostęp tlenu do strefy spalania i wyrzucona pod dużym ciśnieniem chmura proszku powoduje zdmuchnięcie płomieni. Gaśnice proszkowe w zależności od rodzaju proszku mogą służyć do zwalczania wszystkich grup pożarów (ABC albo BC). Informacja o tym, do czego służy konkretna gaśnica powinna być umieszczona na obudowie. Gaśnice proszkowe są szczególnie polecane do gaszenia pożarów w archiwach, bibliotekach itp. - wynika to z faktu nie niszczenia (nie zamakania) gaszonych przedmiotów. Są to gaśnice jednorazowego użytku i po każdym użyciu powinny zostać oddane do specjalistycznego zakładu w celu ponownego napełnienia.

Uruchomienie gaśnic proszkowych "X" polega na: => podejściu w pobliże źródła ognia na odległość, co najmniej 2 m. => wyjęciu zawleczki, => naciśnięciu dźwigni i skierowaniu wydobywającego się proszku na źródło ognia. Koce gaśnicze Koce gaśnicze przeznaczone są do gaszenia ognia w jego stadium początkowym, stanowiącym zarzewie pożaru. Działanie gaśnicze polega na izolowaniu źródła ognia od dostępu tlenu. Szczególnie przydatne bywają do gaszenia palącego się na człowieku ubrania. Koc gaśniczy wykonany jest z włókna szklanego(niepalnego) Aby użyć koc gaśniczy należy: => chwycić za zwisające uchwyty i silnym pociągnięciem wyszarpnąć koc z zaplombowanego futerału, => podbiec z kocem do ognia, => rozwinąć koc przez strzepnięcie, => narzucić koc na płonący przedmiot i otulić go przydeptując brzegi koca.

Hydranty wewnętrzne. Hydrant wewnętrzny składa się z: => szafki hydrantowej, => zaworu hydrantowego, => nasady tłocznej, => węża hydrantowego, => prądownicy. Zasada obsługi hydrantu wewnętrznego polega na: => podejściu do szafki i otworzeniu drzwiczek, => rozwinięciu węża hydrantowego zakończonego prądownicą, => odkręceniu zaworu hydrantowego, => skierowaniu strumienia wody na źródło pożaru. Nominalne wydajności hydrantów wewnętrznych zostały ustalone na 2,5 dm3/s. Ciśnienie powinno wynosić 0,2 MPa. Maksymalne zasięgi hydrantów wewnętrznych 25 ustala się na: przy odcinku węża półsztywnego długości 20 m, wynosi 23 metry przy odcinku węża półsztywnego długości 30 m, wynosi 33 metry Ze względu na niebezpieczeństwo porażenia prądem, wody nie można podawać na urządzenia znajdujące się pod napięciem elektrycznym. Dla zabezpieczenia przeciwpożarowego obiektów stosuje się hydranty wewnętrzne w szafkach zlokalizowanych wewnątrz budynków, które zostały odpowiednio wyposażone tj.: w odcinki węży tłocznych W-52, prądownice wodne o średnicy wylotu pyszczka 12 mm. Maksymalne zasięgi hydrantów wewnętrznych 52 ustala się na: przy jednym odcinku węża 30 m, przy dwóch odcinkach węża 50 m. Instalacje wodociągowe hydrantów wewnętrznych winny być okresowo poddawane przeglądom i badaniom. Badania obejmują kontrolę wydajności ciśnienia przy jednoczesnym poborze wody z dwóch sąsiednich hydrantów. Z badań i przeglądów należy sporządzać protokóły jeden raz w roku). Przeglądy techniczne i czynności konserwacyjne powinny być przeprowadzane w okresach i w sposób zgodny z instrukcją ustaloną przez producenta, nie rzadziej jednak niż raz w roku. Węże stanowiące wyposażenie hydrantów wewnętrznych powinny być raz na 5 lat poddawane próbie ciśnieniowej na maksymalne ciśnienie robocze,

zgodnie z PN dot. konserwacji hydrantów wewnętrznych. Zasilanie sieci hydrantowej powinno być zapewnione, przez co najmniej 2 godziny. Na podstawie 3 ust. 1 rozporządzenia MSWiA z dnia 7.06.2010 roku (Dz. U. Nr 109, poz. 719) urządzenia przeciwpożarowe w obiekcie powinny być wykonane zgodnie z projektem uzgodnionym pod względem ochrony przeciwpożarowej przez rzeczoznawcę ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych, a warunkiem dopuszczenia do ich użytkowania jest przeprowadzenie odpowiednich dla danego urządzenia prób i badań, potwierdzających prawidłowość ich działania. Aktualnie obiekt został wyposażony w instalację hydrantów wewnętrznych z wężem półsztywnym na kondygnacjach od -I do V HYDRANTY ZEWNĘTRZNE NADZIEMNE I PODZIEMNE Hydranty zewnętrzne przeciwpożarowe rozmieszcza się wzdłuż dróg i ulic oraz przy ich skrzyżowaniach przy zachowaniu odległości: między hydrantami: do 150 m od zewnętrznej krawędzi jezdni drogi lub ulicy - do 15 m od chronionego obiektu budowlanego - do 75 m od ściany budynku, - co najmniej 5 m Poza obszarami miejskimi odległość między hydrantami powinna być dostosowana do gęstości istniejącej i planowanej zabudowy. Wydajność nominalna hydrantu zewnętrznego przeciwpożarowego, przy ciśnieniu nominalnym 0,2 MPa mierzonym na zaworze hydrantowym podczas poboru wody, w zależności od jego średnicy nominalnej (DN), powinna wynosić, co najmniej: dla hydrantu nadziemnego DN 80-100 dm'/s dla hydrantu nadziemnego DN 100-15 dm'/s dla hydrantu podziemnego DN 80-10 dm'/s Hydranty zewnętrzne przeciwpożarowe powinny być, co najmniej raz w roku poddawane przeglądom i konserwacji przez właściciela sieci wodociągowej przeciwpożarowej. Zaopatrzenie w wodę budynku zgodne z wymaganiami zawartymi w Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24.07.2.0.09 roku w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych (Dz. U. Nr 124, poz. 1130)

Etatyzacja podręcznego sprzętu gaśniczego. Analizowany obiekt wyposażono w następujący podręczny sprzęt gaśniczy. W oparciu o 32 rozporządzenia MSWiA Dz. U Nr 109 poz. 719 z dnia 7.06.2010 roku stwierdzić należy, że ilość i rodzaj podręcznego sprzętu gaśniczego znajdującego się w pomieszczeniach jest odpowiednia. Szczegółowe rozmieszczenie podręcznego sprzętu gaśniczego przedstawione zostało na planach ewakuacyjnych. Przeglądy techniczne i czynności konserwacyjne powinny być przeprowadzane w okresach i w sposób zgodny z instrukcją ustaloną przez producenta lub zgodnie z Rozporządzeniem MSWiA z dnia 7.06.2010 (Dz. U. Nr 109 poz. 719), jednak nie rzadziej niż raz w roku.

Instalacja sygnalizacji pożaru. Postanowienia Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 kwietnia 2006 roku w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 80, poz. 563) nie nakładają obowiązku stosowania instalacji sygnalizacji alarmu w budynkach średniowysokich zaliczonych do kategorii zagrożenia ludzi ZLIII. pożaru. Obiekt Wyższej Szkoły Języków Obcych nie jest wyposażony w instalację sygnalizacji Organizacja i warunki ewakuacji. Ewakuacja ludzi - jest to zorganizowany sposób opuszczania pomieszczeń, budynków lub terenów zagrożonych przez pożar lub inne miejscowe zagrożenie, które zaistniało lub może zaistnieć. Ewakuacja w swoim założeniu jest działaniem zorganizowanym, dlatego też znajomość jej zasad oraz wyrobienie umiejętności praktycznych jest podstawowym problemem bezpieczeństwa. W sytuacjach zagrożenia życia lub zdrowia, działanie pracowników powinno być pozbawione cech improwizacji, przypadkowości i paniki. Do czasu przybycia jednostek straży pożarnej działania personelu powinny odbywać się według pewnych, ustalonych wcześniej schematów. Środki i sposoby ogłaszania alarmu o niebezpieczeństwie. Do ogłoszenia alarmu o wystąpieniu zagrożenia pożarem lub innym zdarzeniem w budynku należy wykorzystać następujące sposoby: - powiadomienie głosem, - powiadomienie przez gońców, - powiadomienie telefoniczne, Przy ogłaszaniu alarmu o wystąpieniu niebezpieczeństwa w obiekcie należy kierować się szczególną rozwagą. Konieczne jest ustalenie faktycznego stopnia zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi, aby zbyt pochopne ogłoszenie alarmu nie doprowadziło do powstania paniki. Decyzję o konieczności przeprowadzenia ewakuacji podejmują osoby w następującej kolejności:

Kanclerz uczelni, Dyrektor ds. Administracyjnych, Dzierżawcy w obrębie wynajmowanych pomieszczeń, Pracownicy dydaktyczni w obrębie sal dydaktycznych, Dowódca akcji ratowniczo - gaśniczej. Sposoby praktycznego sprawdzenia organizacji warunków ewakuacji ludzi. Z chwilą otrzymania informacji o pożarze i podjęciu decyzji o konieczności ewakuacji wszyscy pracownicy zobowiązani są do udziału w akcji ratowniczej, gaszeniu pożaru i ewakuacji. Zasady ogólne. Ewakuację osób przeprowadza się wykorzystując wszystkie dostępne wyjścia ewakuacyjne. Warunki i sposoby ewakuacji będą zależne od miejsca powstania pożaru, przy czym ewakuacja powinna objąć osoby najpierw z pomieszczeń najbardziej zagrożonych pożarem. Ponadto należy podjąć stanowcze działanie zmierzające do opanowania paniki i utrzymywania porządku do czasu wyjścia ostatniej osoby poza obręb budynku. Osoby znajdujące się w pomieszczeniach omawianego obiektu należy informować o potrzebie opuszczania budynku. O ile to możliwe kierujący ewakuacją powinien wyznaczyć osoby z pracowników, do sprawdzenia, czy z zagrożonych miejsc zostały ewakuowane wszystkie osoby. Ponadto należy powiadomić osoby zarządzające o zaistniałej sytuacji. Organizacja ewakuacji. Ewakuacja osób z budynku powinna nastąpić tylko w przypadku, gdy: l. Pożar nie został ugaszony w zarodku, 2. Istnieje obawa dotarcia wiadomości o powstałym pożarze do ludzi przebywających w pomieszczeniach i powstania paniki, 3. Zachodzi możliwość przedostania się dymu i ognia do pomieszczeń, w których przebywają ludzie.

Zakres zadań do wykonania będzie zależny od sytuacji pożarowej i występującego zagrożenia ludzi. Rozdział konkretnych zadań ustala kierujący akcją lub osoba uprawniona do podejmowania decyzji o rozpoczęciu ewakuacji. Ogłoszenie decyzji o rozpoczęciu ewakuacji musi być przekazane w sposób spokojny, ale jednocześnie nakazujący i sugestywny, aby nie doprowadzić do paniki. Do czasu przybycia jednostki państwowej straży pożarnej akcją ewakuacyjno-gaśniczą kieruje Kanclerz Uczelni, Dyrektor ds. Administracyjnych lub Kierownik Administracji, w obrębie sal dydaktycznych nauczyciele akademiccy, a po przybyciu PSP podporządkowują się dowódcy straży pożarnej informując go o zaistniałej sytuacji i wydanych dotychczas poleceniach. Konieczność przeprowadzenia ewakuacji ludzi z zagrożonych pomieszczeń uzależniona jest od stopnia niebezpieczeństwa wynikającego z sytuacji pożarowej. Jeżeli sytuacja jest groźna i istnieje potrzeba ewakuacji ludzi, należy przestrzegać następujących zasad: W pierwszej kolejności należy ratować i ewakuować osoby najbardziej poszkodowane nie mogące opuścić pomieszczeń samodzielnie. W drugiej kolejności należy ratować i ewakuować ważną dokumentację (dokumenty, akta finansowe, sprzęt komputerowy, itp.) oraz cenne przedmioty w zależności od stopnia ewentualnego zagrożenia ich przez pożar lub szkody mogące powstać w czasie przeprowadzanej akcji (np. zalanie wodą). W miarę możliwości wraz z ewakuacją należy równolegle przeprowadzić akcję gaśniczą przy użyciu gaśnic oraz hydrantów wewnętrznych. Ewakuację najcenniejszego mienia prowadzi się wyłącznie z pomieszczeń bezpośrednio zagrożonych pożarem. Kolejność wyprowadzania osób uzależniona jest od miejsca wybuchu pożaru i rozmieszczenia pomieszczeń w stosunku do wyjść ewakuacyjnych z budynku. Kierunki ewakuacji na zewnątrz budynku określają znaki bezpieczeństwa. Stosować należy zasadę wyprowadzania ludzi w pierwszej kolejności z pomieszczenia objętego pożarem, a następnie sukcesywnie z pomieszczeń innych w zależności od występującego zagrożenia. W pierwszej kolejności ewakuuje się ludzi z pomieszczeń najbardziej zagrożonych pożarem. Osoby zarządzające opuszczają pomieszczenia po całkowitej ewakuacji osób. Pamiętać należy o usuwaniu materiałów palnych z drogi rozwijającego się pożaru lub też o polewaniu zagrożonych powierzchni wodą. W oddalonym od miejsca pożaru pomieszczeniu, jeżeli zajdzie taka potrzeba) należy oczekiwać pomocy ze strony straży pożarnej, która dysponuje sprzętem specjalistycznym do prowadzenia ewakuacji

z zewnętrznej strony budynku. Rola pracowników, polega w tym przypadku, oprócz przeprowadzania ewakuacji, na zapobieganiu panice. Jeżeli korytarze są zadymione do tego stopnia, że będzie to utrudniało ewakuację, należy wówczas wybić szyby lub pootwierać okna, tak, aby wytworzyć "Ciąg kominowy", który spowoduje oddymienie i doprowadzi świeże powietrze. Drzwi pomieszczeń, z których wydobywa się dym na korytarz należy szczelnie zamknąć. Poruszając się w pomieszczeniach zadymionych należy czołgać się po podłodze, gdzie istnieje największa ilość powietrza i najlepsza widoczność. Drogi oddechowe w dymie zabezpiecza się prowizorycznie przykładając do nosa i ust nawilżoną wodą tkaninę (np. chustkę). Celem nie utracenia w dymie orientacji-kierunku, należy poruszać się wzdłuż ścian. Odszukując ludzi w pomieszczeniach trzeba uwzględnić fakt, że osoby z reguły będziemy znajdowali przy drzwiach i oknach. Przejawy paniki należy zwalczać w zarodku perswazją, poleceniem ustnym lub nawet siłą fizyczną. Po przybyciu jednostek Państwowej Straży Pożarnej należy przede wszystkim udzielić dowódcy informacji, gdzie i w jakich ilościach znajdują się zagrożeni ludzie. Ewakuacja powinna odbywać się najkrótszymi drogami ewakuacyjnymi. INSTRUKCJA ZACHOWANIA SIĘ NA WYPADEK EWAKUACJI Z chwilą otrzymania informacji o pożarze i podjęciu decyzji o konieczności ewakuacji wszyscy pracownicy oraz osoby przebywające w budynku są zobowiązane do udziału w akcji ratowniczej, gaszeniu pożaru i ewakuacji. W sytuacjach nadzwyczajnych, kiedy istnieje zagrożenie dla zdrowia lub życia ludzkiego, może zaistnieć konieczność ewakuacji ludzi i mienia z całości lub części obiektu. Do sytuacji, w której zachodzi konieczność ewakuacji ludzi i mienia zaliczyć należy: pożar w budynku, prawdopodobieństwo znajdowania się ładunku wybuchowego, poważne uszkodzenie konstrukcji budynku lub instalacji wewnętrznych, inne zagrożenie np. klęska żywiołowa. Informację o konieczności ewakuacji należy przekazać bezzwłocznie wszystkim osobom znajdującym się w obiekcie, za pomocą dostępnych środków łączności.

Pracownicy obiektu, po skonsultowaniu się z bezpośrednim przełożonym, o ile nie zostaną im przydzielone zadania do wykonania powinni: w sposób opanowany, spokojnym głosem, wskazać osobom przebywającym w budynku, najbliższe wyjście ewakuacyjne, pomóc opuścić budynek osobom niepełnosprawnym, co zabezpieczy przed ich przewróceniem, czy stratowaniu przez inne osoby, w przypadku powstania zjawiska paniki, przejąć rolę tzw. "przywódców stada", zdecydowanymi komendami kierować ludzi do najbliższych wyjść ewakuacyjnych. Środkiem ostatecznym, którego można użyć, jest strumień wody, skierowany w spanikowany tłum z najbliżej położonego hydrantu wewnętrznego, po przeprowadzeniu ewakuacji ludzi, opuścić budynek i udać się w wyznaczone i oznaczone miejsce zbiórki. Szczegółowe zasady ewakuacji. - Ewakuację z budynku rozpoczyna, sygnał głosowy, potwierdzony rozpoznaniem zagrożenia. Informacja o przystąpieniu do ewakuacji kierowana jest do użytkowników poprzez gońca. - Informacja o wystąpieniu niebezpieczeństwa powinna zostać przekazana zarządzającemu obiektem - Kanclerz Uczelni, Dyrektor ds. Administracyjnych lub Kierownik Administracji. Należy nawiązać bezpośredni kontakt i współpracę ze służbami odpowiedzialnymi za ochronę całego obiektu i z firmą monitorującą obiekt. - Rozpoznanie zagrożenia powinno obejmować i uwzględniać schemat, czy ewakuacji podlega cały obiekt, czy poszczególna strefa - przestrzeń. - Obowiązkiem pracownika szatni po otrzymaniu od zarządzającego działaniami, potwierdzenia o konieczności rozpoczęcia ewakuacji ( lub podczas jego nieobecności samodzielnej decyzji ) jest poinformowanie z wykorzystaniem dostępnych środków technicznych, osoby przebywające w budynku o konieczności opuszczenia obiektu. Ponadto pracownik szatni powinien powiadomić straż pożarną (998 lub 112), właściciela i zarządzającego obiektem oraz pozostałych najemców, o podjęciu decyzji o ewakuacji i wystąpieniu zagrożenia. - Ewakuację osób z poszczególnych sal dydaktycznych prowadzą nauczyciele akademiccy, do miejsc zbiórki, podporządkowując się jednocześnie zarządzającemu akcją ewakuacyjno - ratowniczą.

- Podczas prowadzonych działań ewakuacyjnych należy maksymalnie wykorzystywać dostępne na terenie obiektu techniczne środki komunikacyjne. - Zadaniem pracowników szatni oraz wyznaczonych osób z pracowników podczas prowadzenia ewakuacji jest m. in. otwieranie drzwi na drodze ewakuacyjnej. Ponadto pracownicy powinni umożliwić i w miarę możliwości udostępnić swobodny dojazd jednostek służ ratowniczych bezpośrednio do obiektu, oraz skierować przybyłych na miejsce akcji ratowników, do zagrożonej przestrzeni na terenie obiektu. Pracownik szatni powinien odłączyć zasilanie budynku w energie elektryczną, poprzez główny wyłącznik prądu. - Pracownicy uczelni zobowiązani są do prowadzenia ewakuacji osób do miejsc zbiórki, na zewnątrz budynku, oraz sprawdzenia czy wszystkie osoby zostały wyewakuowane z zagrożonej przestrzeni. - Ewakuacja osób zawsze powinna przebiegać najkrótszą dostępną drogą ewakuacyjną, pod nadzorem pracowników budynku. - Miejsce zbiórki dla osób ewakuowanych stanowi dziedziniec od strony ulicy Garncarskiej. Po sprawdzeniu stanów osobowych, kierujący ewakuacją może podjąć decyzję o zwolnieniu ewakuowanych do miejsc zakwaterowania. - W przypadku ewakuacji selektywnej należy powiadomić osoby przebywające w obrębie pozostałych kondygnacji oraz dzierżawców. - Zarządzający obiektem w przypadku prowadzenia ewakuacji powinien ponadto: 1. Wyznaczyć pracowników do kierowania strumieniem osób ewakuowanych, 2. Poinformować pracowników przebywających w pracy o konieczności przerwania wykonywania wszelkich zajęć i opuszczenia terenu uczelni najbliższym wyjściem ewakuacyjnym lub przystąpienia do wykonywania przydzielonych zadań wynikających z zaistniałej sytuacji. 3. Nadzorować i koordynować pracą pracowników, 4. wyznaczyć osobę do zebrania listy obecności w celu sprawdzenia stanu osobowego pracowników oraz w miarę możliwości studentów, w miejscu zbiórki po ewakuacji, - W razie potrzeby na wyraźne polecenie kierującego akcją ratowniczą, należy wyłączyć zasilanie elektryczne w całości lub części budynku.

Wskazania ewakuacyjne. W przypadku zaistnienia konieczności przeprowadzenia ewakuacji z obiektu należy przestrzegać następujących zasad: - Powiadomić pracowników umówionymi sygnałami o konieczności przeprowadzenia ewakuacji (telefon, goniec, głos). - Pomieszczenia zagrożone (objęte pożarem lub dymem) należy opuszczać pojedynczo formując na korytarzu "łańcuch" pojedynczy lub kolumnę dwójkową. Na korytarzu należy poruszać się z jednakową szybkością zależną od stopnia niebezpieczeństwa, a więc: krokiem normalnym, krokiem przyspieszonym, biegiem. - Użyć wszelkich dostępnych sposobów (łącznie z siłą fizyczną) w celu zapobiegania panice i przekonania ratowanych o skuteczności i bezpieczeństwie ewakuacji. - Stosować planową, bądź poleconą kolejność ewakuacji. - Użyć wszelkich dostępnych środków, aby możliwie skutecznie zabezpieczyć drogi ewakuacyjne przed rozwojem pożaru i zadymieniem. - W przypadku, gdy stopień niebezpieczeństwa jest nieduży, ewakuację należy zapowiedzieć w formie oględnej, głosem spokojnym, przy czym nie zawsze należy podawać prawdziwą przyczynę. - Przy dużym stopniu zagrożenia życia, ewakuację ludzi należy zapowiedzieć w formie bezpośredniej, lecz zachowując spokój i opanowanie, należy zapewnić całkowite zdyscyplinowanie i posłuch ewakuowanych osób, - Udzielić pomocy i ściśle współpracować z przybyłym dowódcą jednostki straży pożarnej, udzielając niezbędnych informacji. Po opuszczeniu budynku osoby ewakuowane powinny zgrupować się we wcześniej ustalonym miejscu zbiórki. Podstawowe obowiązki osób odpowiedzialnych za ewakuację. Obowiązki te przedstawiają się następująco: W przypadku zauważenia pożaru lub otrzymania wiadomości o pożarze, pracownicy wykonują następujące czynności: Ustalają dokładnie miejsce pożaru, drogi (kierunki) jego ewentualnego rozprzestrzeniania się i zagrożenia dla pomieszczeń sąsiednich.

Alarmują jednostkę straży pożarnej (tel. 998 lub 112), administratora obiektu, zarządzającego uczelnią. Przystępują do gaszenia pożaru za pomocą podręcznego sprzętu gaśniczego, lub hydrantów wewnętrznych. Z korytarzy i pomieszczeń ewakuacja osób przebywających w budynku powinna odbywać się pod nadzorem pracowników poprzez wyjście oznaczone napisem "Wyjście ewakuacyjne". Akcją gaśniczo-ratowniczą do czasu przybycia straży pożarnej kierują osoby zarządzające obiektem - Kanclerz Uczelni, Dyrektor ds. Administracyjnych lub Kierownik Administracji, a w obrębie sal dydaktycznych nauczyciele akademiccy. Jeżeli podczas ewakuacji będą osoby poszkodowane, należy przenieść je w bezpieczne miejsce i udzielić pierwszej pomocy oraz wezwać pogotowie ratunkowe (tel. 999 lub 112). Organizacja ewakuacji mienia. Ewakuację mienia przeprowadza się w drugiej kolejności, a mianowicie po przeprowadzeniu ewakuacji osób. Decyzję o ewakuacji mienia podejmują Kanclerz Uczelni, Dyrektor ds. Administracyjnych lub Kierownik Administracji, a w obrębie sal dydaktycznych nauczyciele akademiccy, jeżeli posiadane siły i sytuacja pożarowa pozwala na jej przeprowadzenie. Osoby zarządzające - Kanclerz Uczelni, Dyrektor ds. Administracyjnych lub Kierownik Administracji, a w obrębie sal dydaktycznych nauczyciele akademiccy, ustalają wykaz przedmiotów i urządzeń (również dokumentów) przewidzianych do ewakuacji w przypadku powstania pożaru. Kolejność ewakuacji ustala się w zależności od wartości ewakuowanego mienia oraz możliwości jej przeprowadzenia. Osoby zarządzające - Kanclerz Uczelni, Dyrektor ds. Administracyjnych lub Kierownik Administracji, a w obrębie sal dydaktycznych nauczyciele akademiccy, ustalają sposób, kolejność i drogi, którymi przeprowadzona będzie ewakuacja mienia, a także wyznaczają osoby do przeprowadzenia tej czynności. Prowadzenie ewakuacji mienia nie może kolidować lub utrudniać prowadzenia akcji gaśniczej.

Ewakuowane mienie należy ustawiać w miejscach, które nie będą kolidowały lub utrudniały prowadzenia akcji ratowniczo-gaśniczej, ponadto nie powinny tarasować przejść i dróg ewakuacyjnych, przejazdów i placów manewrowych przed budynkiem. Mienie należy strzec przed ewentualnym zniszczeniem lub kradzieżą. Ewakuacja ludzi siłami własnymi. Wynoszenie ludzi (jako jeden ze sposobów ewakuacji) przewiduje się w stosunku do poszkodowanych, którzy nie są zdolni do samodzielnego poruszania się. Dotyczy to przeważnie osób, które uległy urazom cielesnym uniemożliwiającym poruszanie się np: osoby nieprzytomne, znajdujące się w szoku oraz osoby, które uległy podczas pożaru histerii, zemdleniu lub zatruciu lotnymi produktami spalania. Sposoby ewakuacji ludzi o ograniczonej zdolności poruszania się (w zależności od stopnia dysfunkcji i możliwości praktycznych). 1. Ewakuacja osoby poszkodowanej przez dwie osoby przy użyciu noszy. Bardzo ważnym elementem tego sposobu ewakuacji jest prawidłowe ułożenie osoby poszkodowanej oraz zapięcie pasów.

2. Ewakuacja na krześle. Ten sposób przenoszenia można stosować wszędzie tam, gdzie niemożliwe jest operowanie noszami np. w ciasnych i krętych korytarzach, klatkach schodowych itp. 3. Ewakuacja osoby poszkodowanej chwytem kończynowym. Jeden z ratujących chwyta ewakuowanego pod pachy, stojąc od strony jego głowy, a drugi pod kolana, stojąc tyłem do ratowanego.

4. Ewakuacja osoby poszkodowanej przez dwie osoby "na stołeczku". Ratownicy odpowiednim chwytem rąk tworzą "stołeczek", na który siada ratowany trzymając ratowników za szyję. Ratownicy lekko zwróceni do siebie, ukośnie do kierunku ewakuacji i wynoszą rannego. 5. Ewakuacja osoby poszkodowanej przez dwie osoby chwytem "huśtawkowym". Ratownicy chwytają się za ręce "zewnętrznie", wkładając je pod siedzenie ratowanego. Rękami "wewnętrznymi" po wzajemnym uchwycie na wysokości łokcia zabezpieczają ratowanego od tyłu, tworząc wsparcie na wysokości górnej części jego pleców.

6. Ewakuacja osoby poszkodowanej przez jedną osobę chwytem "strażackim". Ratowany po odpowiednim chwycie wstępnym wykonanym przez ratującego, znajduje się w poprzecznym ułożeniu, zwisając na jego barkach. Ratujący ma jedną rękę przełożoną pomiędzy nogami ratowanego, trzymając go za rękę na wysokości nadgarstka, druga ręka ratowanego zwisa swobodnie z tyłu. Ratujący ma również drugą rękę wolną i może jej użyć np. do otwierania pomieszczeń, likwidacji przeszkód itp. 7. Ewakuacja osoby poszkodowanej przez jedną osobę chwytem "tłumokowym". Ratowany zakłada ręce od tyłu przez ramiona ratownika, aby zwisały one na piersi ratującego. Ciało powinno spoczywać na plecach ratownika w taki sposób, aby nogi nie dotykały ziemi. W określonych wypadkach ratujący przytrzymuje ręce przenoszonego. Może też czynić to jedną ręką, używając drugiej do lepszego ułożenia i przytrzymywania ratowanego na plecach lub złapania się poręczy np. przy schodzeniu po schodach klatki schodowej.

8. Ewakuacja osoby poszkodowanej przez jedną osobę chwytem na "barana". Ratowany leży na plecach ratownika i przytrzymuje się rękami za jego szyję. Ratujący podchwytem pod kolana przytrzymuje ratowanego w ten sposób, aby środek ciężkości ratowanego znajdował się na wysokości krzyża ratującego. Ratownik jest lekko pochylony do przodu. 9. Ewakuacja osoby poszkodowanej sposobem wyprowadzania z pomocą: jednej osoby lub dwóch osób. Tym sposobem są ewakuowane osoby, które mogą się poruszać przy pomocy innych osób, np. starcy. Ratowani ujęci pod rękę przytrzymują się za szyję ratującego Zapewnienie bezpieczeństwa ludziom przebywającym w budynku należy do Kanclerza Uczelni.

Zasady postępowania na wypadek powstania pożaru. 1. Niezwłocznie zawiadomić o grożącym niebezpieczeństwie osoby znajdujące się w strefie zagrożenia oraz przełożonych - Kanclerza Uczelni, Dyrektora ds. Administracyjnych lub Kierownika Administracji, a w obrębie sal dydaktycznych nauczyciela akademickiego. 2. Zawiadomić o zdarzeniu Straż Pożarną (teł. 998 lub 112) podając: - imię i nazwisko zgłaszającego, - dokładny adres miejsca pożaru, - co konkretnie się pali, - występujące zagrożenie ludzi (czy są poszkodowani), - numer lelefonu z którego dokonuje się zgłoszenia, UWAGA: po skończeniu zgłoszenia i odłożeniu słuchawki należy pozostać przez chwilę przy telefonie, ponieważ dyżurny Straży Pożarnej sprawdza czy z danego numeru telefonu dokonano zgłoszenia 3. Wyłączyć urządzenia elektryczne (główny wyłącznik prądu). 4. Powiadomić o zaistniałym pożarze Kierownika Administracji. 5. Przystąpić do zorganizowanej akcji ewakuacyjnej osób zagrożonych, zachowując przy tym opanowanie i spokój oraz równocześnie prowadzić akcję gaśniczą (jeżeli pozwala na to wielkość pożaru) dostępnymi środkami będącymi na wyposażeniu budynku (hydranty wewnętrzne, gaśnice). 6. Po przybyciu na miejsce jednostek Straży Pożarnej, należy powiadomić dowódcę przybyłych jednostek o sytuacji, informując o podjętych do tej pory działaniach a następnie podporządkować się jego poleceniom do ukończenia akcji ratowniczo-gaśniczej. Personel, jest w bardzo dużym stopniu pomocny przy prowadzeniu akcji ze względu na znajomość specyfiki obiektu. Podstawowe zasady postępowania na wypadek powstania pożaru. W przypadku powstania pożaru lub otrzymania wiadomości o pożarze należy: Ustalić dokładnie miejsce powstania pożaru, określić drogi jego rozprzestrzeniania i zagrożenia dla sąsiednich pomieszczeń i ludzi przebywających w budynku.

Natychmiast zaalarmować straż pożarną (tel. 998 lub 112). Administratora obiektu, zarządzającego uczelnią, służby ochrony oraz punkt informacyjny i powiadomić wszystkich współpracowników oraz pozostałych użytkowników budynku. Informację o powstałym pożarze przekazać osobom zarządzającym obiektem - Kanclerz Uczelni, Dyrektor ds. Administracyjnych lub Kierownik Administracji, a w obrębie sal dydaktycznych nauczyciele akademiccy, a podczas ich nieobecności wyznaczonemu pracownikowi. Równocześnie z alarmowaniem straży pożarnej należy przystąpić do gaszenia pożaru podręcznym sprzętem gaśniczym wspólnie z osobami znajdującymi się sąsiedztwie pożaru Przeprowadzić ewakuację osób znajdujących się w strefie pożaru. Do czasu przybycia straży pożarnej kierownictwo akcją obejmują osoby zarządzające obiektem - Kanclerz Uczelni, Dyrektor ds. Administracyjnych lub Kierownik Administracji, a w obrębie sal dydaktycznych nauczyciele akademiccy.