Pismo studentów nr 4 (247) 26.10.2008

Pismo studentów nr 4 (247) 26.10.2008

KOMENTARZ DO NIEDZIELNEJ EWANGELII (Mt 22,34-40 ) Gdy faryzeusze dowiedzieli się, że Jezus zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, zapytał wystawiając Go na próbę: "Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?" On mu odpowiedział: "«Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem». To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: «Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego». Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy»" Prawo Żydowskie miało kilkaset zakazów i nakazów. Wybranie spośród tej gęstwiny przykazania najważniejszego było po ludzku niemożliwe. Faryzeusze zastosowali, znaną i w dzisiejszych mediach, prostą manipulację. Wystarczy zadać ogólne, nieprecyzyjne pytanie i czekać aż rozmówca sam się skompromituje. W ostatnią niedzielę (19.10) w programie między Niebem a Ziemią prowadzący zadał zaproszonemu do programu wielodzietnemu, silnemu Bogiem małżeństwu podobne pytanie: jak sobie Państwo radzą z kryzysem finansowym?. Zatkało mnie, na takie pytanie nie ma przecież poprawnej, jednoznacznej odpowiedzi. Zacząłem się wówczas zastanawiać, jak odpowiedziałby Jezus. Może powiedziałby: A o jakim kryzysie mówimy? Mam sandały, kij podróżny, jedną suknię i pustą torbę. Mnie ani żadnego z moich uczniów żaden kryzys nie dotyczy, bo my wiemy, że Bóg Ojciec dba o nasz chleb codzienny. A może przypomniałby, że wielbłądowi łatwiej przejść przez ucho igielne niż bogatemu wejść do Królestwa Niebieskiego, więc ci wszyscy, którzy potracili majątki na giełdzie, powinni być bardzo szczęśliwi, bo ich szanse na osiągnięcie Nieba znacznie się zwiększyły. Jezus pokazałby, jak, będąc pod natchnieniem Ducha Św., należy patrzeć na sprawy doczesne, ziemskie, jak patrzeć z perspektywy Boga Ojca. Takie spojrzenie pozwala na odkrycie Prawdy o Bogu Ojcu, który bez względu na nasze przekonania dostarcza chleba powszedniego i nami się opiekuje. To spojrzenie odsłania także prawdę o naszych zalęknionych, bojaźliwych, wątpiących w Boże Miłosierdzie sercach. Czy jest możliwe posiadanie przez racjonalnego człowieka XXI w. umiejętności spojrzenia na sprawy ziemskie z perspektywy Boga Ojca? Tak, znamy takich ludzi, ludzi wypełnionych Duchem Św., którzy otrzymali od Pana Boga Dar proroctwa. Ludzie ci postrzegają swoje koleje życiowe z Bożej perspektywy. Widzą swoje zadania, misje, obowiązki jako dane im od Pana Boga. Są skoncentrowaniu na Planach Bożych i nie tracą czasu na gonitwę za własnymi, złudnymi celami światowymi. Myślę, że ci ludzie znaleźliby Boże odpowiedzi na najbardziej pokrętne faryzeuszowskie pytanie. Ci ludzie żyją wśród nas. Jedyne, co ich wyróżnia, to fakt, że na kolejnym, dramatycznym zakręcie życiowym bezwarunkowo oddali swoje serce Jezusowi. To On ich nauczył, jak patrzeć na świat oczami Boga Ojca. Jezus chce tego nauczyć każdego z nas. Ale czy my pragniemy Jego Bożej Mądrości? Rafał Bober 2

B y ł a m p o g a n k ą Postrzegałam Kościół poprzez pryzmat instytucjonalności, hierarchii, polityki - nie podobało mi się to, co widziałam. Wierzyłam, że jeśli Bóg istnieje, to jest Bogiem Miłości, a tymczasem w kościele tak dużo uwagi poświęcano szatanowi, złu, grzechowi i ciągle straszono. To też mi się nie podobało. Wiedziałam z lekcji religii, że Bóg jest jeden, dla wszystkich ten sam, więc nie muszę być skazana na Kościół Katolicki. Szukałam swojej drogi z dala od Kościoła i z dala od Jezusa. A propozycji jest wiele Buddyzm, Taoizm, Islam, Hinduizm, wierzenia Indian etc. W prasie - Feng Shui, horoskopy, wróżby, medycyna naturalna, bioenergoterapia, numerologia, NLP, parapsychologia, tzw. rozwój duchowy - łatwo, lekko i przyjemnie. I nietrudno dać się zwieść, bo każdy znajdzie propozycję dla siebie. Zwiodły się moje najlepsze przyjaciółki, potem ja. Wybrałam bioenergoterapię jak pięknie byłoby leczyć ludzi Poszłam na spotkanie z mistrzem w tej dziedzinie, który uznał, że mam absolutnie niezwykłe predyspozycje i zaprosił na jedną z lekcji. Wykład był naprawdę fascynujący. Prowadzący również miał niezwykłą osobowość wybitnie inteligentny, utalentowany, dowcipny. Kursanci zafascynowani jego osobą i tym, że wkrótce oni również będą odnosić podobne sukcesy, leczyć ludzi, żyć w dostatku. Wśród kursantów gospodynie domowe, lekarz, psycholog, listonosz - wszyscy oni mieli marzenia i jak najlepsze intencje. Szkoda tylko, że nie mieli możliwości poznać, co się za tym kryje. 3 Mnie Pan Bóg ochronił i pokazał podwójne dno. W nieprzyjemnych okolicznościach przekonałam się, że intencje mistrza nie są czyste. Gdy nie uległam jego manipulacjom i nie przystałam na propozycje, doświadczyłam ataków złego ducha, ataków realnie odczuwanej przemocy fizycznej, choć w mieszkaniu byłam sama. Wtedy przekonałam się, że rzeczywistość duchowa istnieje, że nie jest to tylko fikcja literacka i filmowa, i że nieustannie toczy się walka o nasze dusze i serca, a zły duch krąży, szuka sobie ofiar oraz współpracowników, jest jednocześnie zuchwały i bezwzględny. Mistrz bioenergoterapii, który wydawał się taki wspaniały, zapłacił straszną cenę - za władzę, pieniądze, przyjemności i podziw zapłacił duszą. Wiem, że i on szuka Boga. Pan Bóg też na niego czeka z otwartymi ramionami, ale czy siły ciemności pozbędą się takiego dobrego narzędzia? I czy on zrezygnuje z tych wszystk i c h ś w i a t ow y c h w s p a n i a ł o ś c i? Ja wybrałam inaczej: zamiast przyjemności wolę radość, zamiast podziwu Miłość, zamiast bogactwa materialnego bogactwo duszy. I wiem, Kto nam oferuje to wszystko i jest w swojej hojności niepojęty. Nie ma innej drogi niż podążanie z Chrystusem, bo pozostałe są oszustwem. Kochani, zaproście Jezusa, otwórzcie swoje serca, zaufajcie Mu całkowicie i przygotujcie się na prawdziwe cuda. W moim życiu już się dzieją. Dziękuję Ci, Panie! Renata Sikorska

Po wakacjach... 4 Kolejny sezon wakacyjny mamy już za sobą. Nawet najbardziej wyluzowani studenci powrócili już na swoje uczelnie. Można zatem spróbować podsumować ten okres. Dość powszechnym mitem jest, że w wakacje mamy naładować akumulatory na cały rok. Osobiście nigdy takiego naładowania nie doświadczyłem i po 2 tygodniach pracy od powrotu z urlopu byłem tak samo zmęczony jak przed urlopem. To zjawisko obserwuję także u innych, więc problem wydaje się dotyczyć wszystkich... Czy to znaczyłoby, że większą część roku, większość naszego życia ziemskiego jesteśmy zmęczeni, jedziemy na pustym baku? Bo jeśli tak, to znaczyłoby, że kwestię urlopów, wypoczynku Pan Bóg, delikatnie mówiąc, źle wymyślił, zostawiając nas w środku sezonu nie urlopowego bez sił, bez energii, w żałosnej wegetacji. Jak zwykle próbowałem rozważyć, co Pan Bóg mówi na ten temat. w Piśmie Św. Jest tam o siódmym dniu odpoczynku, o rozmaitych świętach związanych z obrzędami ku czci Pana Boga czy na pamiątkę cudów, jakie Pan Bóg dokonał na rzecz narodu żydowskiego. Innymi słowy nie spotkałem w Piśmie Św. wypoczynku czy święta bez Boga, święta dla samego święta, urlopu dla samego urlopu. Czy zatem obecność Boga w naszym urlopowaniu jest warunkiem niezbędnym, aby to był urlop rzeczywiście i skutecznie regenerujący siły? Myślę, że tak. A dobrodziejstwa płynące ze spędzania urlopu z Bogiem są wielorakie. Podam przykład. W połowie lipca, gdy panuje owczy pęd, aby wylegiwać się na plażach polskich i zagranicznych kurortów, wyjechałem na 3-dniowe rekolekcje do Karmelitów Bosych w Czernej pod Krakowem. Tematem rekolekcji była nauka czytania, rozumienia i wprowadzania w życie słów Pisma Św. Po powrocie z rekolekcji mogłem powiedzieć, że: - Wypocząłem od medialnego zalewu sensacji, nienawiści i kłamstwa, a zachwyciłem się postaciami Jana od Krzyża, Teresy z Avil czy Rafała Kalinowskiego. To byli ludzie, którzy zmienili historię świata, ludzie odważni i bezkompromisowi. Takich oczywiście nie znajdziemy wśród współczesnych polityków. - Zrobiłem kolejny krok w stronę rozeznawania działania złego ducha w moim życiu. A działanie to, jak w życiu każdego, poprzez strach o wszystko, poprzez zwątpienie i utratę nadziei tak naprawdę osłabia nas i fizycznie, i duchowo. Nic dziwnego, że po powrocie z urlopu tracimy siły po 2 tygodniach pracy. Rekolekcje zatem przywróciły właściwą hierarchie osób i postaw. Rozwinęły postawę dziecięctwa Bożego, aby bez znużenia, zniechęcenia i w dobrym nastroju dalej pielgrzymować tu na ziemi. Moim wzorem stał się prawdziwy twardziel, św. Jan od Krzyża, który powiedział, że im mężczyzna jest bardziej święty, tym jest bardziej męski. Takich wzorców nie spotkamy w mediach. A po powrocie z rekolekcji dowiedziałem się w TV, że jak co roku plaże i kurorty były przepełnione, ceny astronomiczne, a pogoda i tak nie dopisała... Ogólnie kiepsko. No cóż, ja mogę powiedzieć, że w moich rekolekcjach towarzyszył mi żywy Jezus Chrystus i wszystko było super. Pewnie byłem na urlopie na innej planecie. Rafał Bober

Coś dla młodego ducha...... czyli kilka ścieŝek, które mogą zaprowadzić studenta czy absolwenta do miejsc w Warszawie, stwarzających okazję dla duchowego i intelektualnego rozwoju. Najpierw spacerem udajemy się na Nowe Miasto, gdzie możemy wziąć udział w pogłębionych spotkaniach dyskusyjnych w cyklu Areopag na Freta (www.areopag.eu). To cykl debat w sali prowincjalskiej klasztoru dominikanów, zainaugurowanych rok temu. Spotkania odbywają się zwykle raz w miesiącu, w sobotnie popołudnia. Pierwsze w tym roku akademickim miało miejsce wczoraj, a temat był ważny i kontrowersyjny: Kościół w polityce, polityka w Kościele. Na ogół debatują tam ludzie znani, ale jednocześnie mający coś do powiedzenia wymagającej publiczności. To nie płytki telewizyjny talk-show. Skoro już mówimy o inteligencji, trudno nie wspomnieć o warszawskim KIK-u, czyli Klubie Inteligencji Katolickiej (www.kik.waw.pl). Jego nowa siedziba mieści się tuż obok dominikanów, przy Freta 20/24A. KIK ma długą tradycję (istnieje od 1956 roku). Największą rolę odgrywał w czasach PRL jako jedna z niewielu oaz wolnej wymiany myśli, ale wciąż organizuje ciekawe spotkania, które mają charakter otwarty. Dla młodego chrześcijanina, który chce się rozwijać, bardzo ważne jest też świadome uczestnictwo w liturgii, przede wszystkim we Mszy św. Nie jest to możliwe bez poznania jej korzeni, jej tradycji, a co więcej bez uczynienia tej tradycji żywą. Dla nas, w Kościele obrządku łacińskiego, tym korzeniem jest liturgia rzymska, podobnie jak dla naszych braci i sióstr w wielu Kościołach 5 wschodnich jest to liturgia bizantyjska. Proponuję zacząć od naszego kościoła św. Anny, gdzie w każdy I piątek miesiąca o 21.00 odprawiana jest Msza św. w języku łacińskim ze śpiewem gregoriańskim. Natomiast jeśli ktoś chce głębiej poznać klasyczny ryt rzymski (zwany trydenckim), powinien wybrać się na Mszę św. niedzielną na 9.30 do kościoła redemptorystów pod wezwaniem św. Benona na Nowym Mieście (ul. Piesza 1). Wcześniej lepiej jednak zdobyć choć podstawą wiedzę o klasycznym rycie (www.msza.net) i zaopatrzyć się w specjalny mszalik. Myślę, że budujące będzie również spotkanie z liturgią bizantyjską polecam spacer ul. Miodową do kościoła greckokatolickiego ojców bazylianów. Święta liturgia jest tam sprawowana w niedziele o 9.00 i 11.00, zaś w dni powszednie o 7.00 i 17.30. Tematyczne rekolekcje, dni skupienia, kursy i szkolenia organizuje Europejskie Centrum Komunikacji i Kultury w Falenicy (www.eccc.pl), prowadzone przez ojców jezuitów. Wśród propozycji: rekolekcje ignacjańskie, dni skupienia na temat medytacji chrześcijańskiej, warsztat Poznaj siebie czy też dni skupienia W poszukiwaniu sensu przed progiem Nowego Roku dla żyjących w ciągłym biegu. W Śródmieściu (ul. Foksal 11) zachęcam do odwiedzenia Centrum Myśli Jana Pawła II (www.centrumjp2.pl), gdzie działa m. in. biblioteka i mediateka, która może być pomocna każdemu studentowi, interesującemu się głębiej życiem i dorobkiem Papieża z Polski. A na Bielany z pewnością przyciągnie wielu Mistrzowska Akademia Miłości (www.akademia24.pl), latający uniwersytet, którym kieruje Mira Jankowska. W programie spotkania i widowiska edukacyjne, w których o miłości między kobietą a mężczyzną mówi się językiem bliskim młodzieży. Bohdan Białorucki

Madera czy Rekolekcje u Jezuitów? Pierwsze wspomnienia z rekolekcji z czasów mojego dzieciństwa kojarzą mi się niezmiennie z 1-godzinnymi kazaniami w Parafialnym Kościele wieczorem w ciągu kolejnych 3 dni, przeważnie przed Świętami Bożego Narodzenia i Wielkanocy. Wtedy nie pomyślałam nawet, że w przyszłości poczytam sobie za zaszczyt uczestnictwo w 5-dniowych rekolekcjach, na które przeznaczę swój urlop, pofatyguję się do innego miasta, zapłacę za pobyt w domu rekolekcyjnym po to, by w końcu poddać się regule milczenia, nie kontaktować się ze światem zewnętrznym i prowadzić kilkugodzinne rozważania modlitewne w ciągu dnia. Te pierwsze rekolekcje odbywałam w czasach, gdy w Polsce jeszcze panował komunizm, te ostatnie teraz, już nie tylko jako obywatelka wolnego kraju, ale też jako wolny człowiek w Bożym tego słowa znaczeniu, który na zadane przez szefa podpisującego urlop pytanie: Madera, Tunezja? odpowiedział: Rekolekcje u Jezuitów. Zobowiązanie do milczenia i skupienia, to pewnie najtrudniejszy aspekt tych rekolekcji dla 70 ciu osób: w różnym wieku, studentów, emerytów, kobiet, mężczyzn, różnego wykształcenia i zawodów, a nawet osób duchownych - niczym gości z ulic i dróg zaproszonych na ucztę do króla. Nie zdążyliśmy się poznać, zamienić ze sobą kilku zdań, a tu już na parę następnych dni zapadło milczenie w pokojach, na korytarzu, w przejściu, przy wspólnym stole. Nie mając kontaktu ze światem człowiek wsłuchuje się w siebie i oczekuje na słowo Boże, bo, jak głoszą napisy na korytarzach, Bóg przemawia do człowieka w 6 ciszy. Nie mogąc porozumiewać się werbalnie, po kilku posiłkach i wspólnym uczestnictwie na wykładach, zaczęliśmy wyczulać się na drugiego człowieka - co mu podać ( ser, masło ), czy przesunąć krzesło? U Jezuitów, jak sami o sobie mówią, to wszystko jest odwrotnie w stosunku do tego, do czego pewnie w naszym życiu przywykliśmy: rozważania - to modlitwa, rachunek sumienia - to modlitwa osobista, a nie przygotowanie do Spowiedzi Świętej. Wszystko to budzi sporo niepokojów. Czy aby na pewno to, w jaki sposób kontaktowaliśmy się do tej pory ze Stwórcą, w ogóle się liczyło? Jezuici lekko rozbawieni uspokajali, że nie należy porzucać swoich przetartych ścieżek do Pana Boga, a raczej je wzbogacić i poszerzyć. A uczestnictwo w Rekolekcjach Ignacjańskich nie jest przecież niezbędne do zbawienia, no i oczywiście nie musimy rezygnować z pracy zawodowej, ażeby rozważać Pismo Święte przez większą część dnia. A jednak... Treści niby znane ( słowa Starego i Nowego Testamentu ) w tak niezwykłych okolicznościach wewnętrznych walk każdego z nas nabierają jednak kompletnie innego znaczenia. I wciąż pozostaje pytanie, czy w zgiełku dnia codziennego nie marnujemy zbyt dużo czasu na rozmowy o niczym, wielokrotnie te same formułki pozbawione treści i wartości, czy nie przeznaczamy czasu na oglądanie w TV po raz kolejny tych samych filmów, dyskusji polityków i dziennikarzy? Czy nie dajemy się zwieść faktem, że jest to pozornie łatwe w odbiorze, a my wymawiamy się zmęczeniem po szkole czy pracy? Czy nie odrzucamy z góry czegoś,

MAM - coś dla Ciebie 7 co wydaje nam się trudne i nieosiągalne, czyli czystej formy kontemplacji Słowa Bożego? Czyż nie czujemy się prawdziwie zaproszeni na ucztę do króla? Obiad pożegnalny milczenie przerwane. Nareszcie można porozmawiać, wymienić się wrażeniami. Nie znaliśmy się, a jednak każdy mówi otwarcie o swojej drodze przez rekolekcje. Widać ulgę na twarzach, można opowiedzieć o swojej walce komuś, kto to bez wątpienia zrozumie, choć każdy jest inny i przebył tę drogę inaczej. Tu się nikt nie dziwi, nie powątpiewa, padają świadectwa. Nie zapomnę słów młodej zakonnicy opowiadającej, jak to denerwowała się przed swoją Spowiedzią Świętą i pewien mężczyzna, widząc to, wyznał: Jak zobaczyłem, że Siostra też się denerwuje, od razu zrobiło mi się raźniej. Jak to miło przekonać się, że jest się człowiekiem, którego kocha Bóg. Magda Bober W naszym ziemskim wędrowaniu szukamy, pytamy, błądzimy, wątpimy, zawracamy z drogi Warto doświadczać radosnych, ale i trudnych momentów, chociaż te drugie wiadomo... Ale dzięki tej różnorodności możemy pełniej przeżywać Życie. I nie należy się tego obawiać. Nic nie jest nas w stanie wykończyć do końca. Sami nie jesteśmy a przeżycie różnych sytuacji pozwoli się nam przekonać jak bardzo nie jesteśmy sami. Wędrujmy z odwagą Jesteśmy zaproszeni na przykład do Mistrzowskiej Akademii Miłości (MAM-u), która jest autorskim pomysłem pani Miry Jankowskiej. Tematyka podejmowana podczas prezentowanych tam widowisk edukacyjnych dotyczy kobiecości i męskościrelacji między obiema płciami w sferze fizycznej, psychicznej i duchowej. Mimo, że tematyka relacji kobieta - mężczyzna jest bardzo popularnym tematem we współczesnym świecie, to niewiele wiemy na temat swojej kobiecości czy męskości, komunikacji między płciami, na temat ciała, zmysłowości, układania więzi damsko- męskich. Właśnie dziedziną kobiecość - męskość zajęła się pani Mira angażując w swoje przedsięwzięcia profesjonalistów z różnych dziedzin. Tematyka ta czasem trochę wstydliwa, zaniedbana i ośmieszana potraktowana została jako temat procesu edukacyjnego i wychowawczego dorosłych. MAM to taka placówka która pomoże dorosnąć, uzupełnić braki w wychowaniu, bo któż ich nie ma Pani Mira jest też inicjatorką comiesięcznych spotkań z cyklu Oblicza Twojego sukcesu oraz warsztatów dotyczących np.: talentów, odkrywania swoich mocnych i słabych stron i umiejętności akceptacji ich u siebie, spełnienia i sukcesu w życiu. Z moich rozmów z uczestnikami tych zajęć wynika, że zarówno podczas różnych prezentacji w MAM- ie jak i warsztatów, wewnętrznie można poczuć się pocieszonym, podniesionym na duchu. Podczas np.: warsztatów dotyczących wystąpień publicznych dużych i małych uczestnicy otrzymują wzajemnie od siebie informacje, które są pozytywne i konstruktywne; słowa, które pozwalają niektórym pomyśleć o sobie po prostu dobrze, bez przechwałek, z szacunkiem do własnej osoby i nadzieją na przyszłość. Może nie często mamy okazję myśleć o sobie dobrze i nie często słyszymy słowa, że nic nie jest stracone na zawsze, ale trzeba popracować nad sobą, potrudzić się, aby wypielić z naszego ogrodu życia tę myśl chwast, która przeszkadza np.: w nawiązywaniu nowych i zdrowych relacji czy spotkaniach z ludźmi. Podczas spotkań można poznać różne osoby, można rozmawiać, wymieniać się

poglądami, można dementować dzięki temu te wewnętrzne kłamstwa, przekonania o sobie które są w nas, ale nie pochodzą od naszego Boga Ojca- Stwórcy. Warsztaty, spotkania MAM-u a mogą być dla wielu z nas momentem do rozpoczęcia pracy nad sobą, zauważenia, że chcę coś zmienić, a życie jest inne (np.: bardziej kolorowe) niż ja myślę. Wydaje mi się, że warto zwrócić uwagę na powyższe inicjatywy, zainwestować w siebie i spróbować posłuchać co mają inni do powiedzenia, a życie u boku Pana Boga zweryfikuje dalej nasze relacje, choroby, problemy, cierpienia, a wtedy można będzie naprawdę rozwinąć skrzydła i żyć pełnią. Zainteresowanym osobom polecam zaglądanie na stronę www.akademia24.pl Iwona Serafin WYPOMINKI AKADEMICKIE NaboŜeństwo wypominkowe w intencji zmarłych i poległych Rektorów, Profesorów, Pracowników Nauki, Studentów, Absolwentów oraz naszych bliskich z wyczytywaniem nazwisk naszych zmarłych odbędzie się w niedzielę 2 listopada o godz. 18.00 Kartki z nazwiskami zmarłych prosimy zostawiać w zakrystii u s. Julianny Kościół Akademicki św. Anny w Warszawie ul. Krakowskie Przedmieście 68, www.swanna.waw.pl, tel. 826-89-91 Zapraszamy do współredagowania naszego pisma. Teksty i uwagi można przesyłać na adres e-mail: mbmuszynski@gmail.com Redakcja spotyka się w poniedziałki o 17.30 u ks. Michała (022 393 45 75) Msze św. niedzielne: 8.30; 10.00; 12.00; 15.00; 19.00; 21.00. Msze św. w dni powszednie: 7.00; 7.30; 15.00; 18.30. (w I piątki miesiąca i 2. dnia miesiąca: 21.00) Sakrament Pokuty i Pojednania: pon.-piąt. 7.00-8.00; 15.00-19.00, sobota: 7.00-8.00, 15-16, 18.30-19; niedziela: w czasie Mszy świętych. Chrzty dzieci w niedzielę o godz 12.00 8