1. Pamięć wirtualna Jeśli na komputerze brakuje pamięci RAM wymaganej do uruchomienia programu lub wykonania operacji, system Windows korzysta z pamięci wirtualnej, aby zrekompensować ten brak. Aby sprawdzić, ile pamięci RAM jest w komputerze, zobacz temat Sprawdzanie ilości pamięci RAM zainstalowanej w komputerze. Pamięć wirtualna łączy pamięć RAM komputera z tymczasowym miejscem na dysku twardym. Kiedy jest za mało pamięci RAM, pamięć wirtualna umożliwia przeniesienie danych z pamięci RAM do miejsca nazywanego plikiem stronicowania. Przenoszenie danych do i z pliku stronicowania zwalnia pamięć RAM, umożliwiając komputerowi sprawne działanie. Im więcej pamięci RAM jest na komputerze, tym szybciej będą działały używane programy. Jeśli brak pamięci RAM spowalnia komputer, może być kuszące zwiększenie pamięci wirtualnej, aby zrekompensować ten brak. Jednak komputer odczytuje dane z pamięci RAM dużo szybciej niż z dysku twardego, dlatego dodanie pamięci RAM jest lepszym rozwiązaniem 2. Optymalizacja pliku pamięci wirtualnej Pamięć wirtualna to suma pliku wymiany (stronicowania) + zainstalowany fizycznie RAM. Plikiem wymiany jest pagefile.sys ukryty i chroniony przez system, znajdujący się na dysku twardym, gdzie dane nie mieszczące się w pamięci RAM mogą być zapisane i pobierane w razie potrzeby. Dostęp do danych zapisanych w tym pliku jest znacznie wolniejszy niż z pamięci RAM. Dlatego w komputerach które intensywnie korzystają z tego pliku, jedynym sposobem poprawienia wydajności jest dołożenie fizycznej pamięci RAM. Ustawienia pliku wymiany dokonujemy w: Panel sterowania > System (lub PPM na Mój Komputer > Właściwości) > Zaawansowane > Wydajność > Ustawienia > Zaawansowane > Pamięć wirtualna > Zmień Lokalizacja Najlepszą lokalizacją dla pliku wymiany jest zdefragmentowany, z pewną ilością wolnego miejsca i najszybszy dysk / partycja. 1 dysk cały plik pozostawiamy domyślnie na partycji systemowej (nie dzielimy go na części na różnych partycjach tego samego dysku, co obniży wydajność) 2 dyski lokalizujemy plik na dysku bez plików systemu, na pierwszej z kolei partycji o stosownym rozmiarze (pierwsza partycja jest zawsze najszybsza). Ale tutaj należy jednak pozostawić minimalny plik wielkości 2MB na dysku systemowym, ponieważ czasem system jest skłonny ignorować ustawienia, informując o braku pliku wymiany lub utworzy klon o niekontrolowanym rozmiarze właśnie na dysku systemowym. Skutecznym rozwiązaniem jest także podział pliku na części znajdujące się na kilku dyskach (nie partycji na jednym dysku!) dzielimy rozmiar początkowy przez ilość tworzonych plików wymiany. Wielkość pliku Plik wymiany może mieć rozmiar dynamiczny lub statyczny. Ustawienie statycznego rozmiaru o sztywnej wartości (rozmiar początkowy = rozmiar maksymalny) likwiduje problem fragmentacji, lecz w razie niewłaściwego doboru rozmiaru możemy narobić sobie kłopotów. Dlatego lepszym rozwiązaniem jest rozmiar dynamiczny. W tym przypadku rozmiar początkowy powinien być tak ustawiony, aby zaspokoił normalne potrzeby systemu, co ograniczy ciągłe zmiany wielkości i pozwoli ograniczyć fragmentację. Rozmiar maksymalny również powinien być o odpowiedniej wielkości na 1
wypadek nieprzewidzianych okoliczności, jak nieoczekiwane otwarcie bardzo dużego pliku do edycji. W momencie większego zapotrzebowania system powiększy plik, który przy restarcie skurczy się. System domyślnie ustawia rozmiar początkowy jako 1.5 x RAM a rozmiar maksymalny jako 3 x RAM. Jest to teoretyczna ogólna wartość, która w praktyce się nie sprawdza, ponieważ ci z małą ilością RAM uzyskają mniejszy plik niż ci z dużą ilością RAM, a powinno być odwrotnie. System z małą ilością RAM naturalnie będzie korzystał intensywnie z pliku wymiany, który przy tym sposobie liczenia jest za mały. Z kolei system posiadający dużą ilość pamięci RAM nie potrzebuje tak dużego pliku wymiany, ponieważ ładujące się aplikacje zmieszczą się w szybkiej pamięci RAM. Ogólne zalecenia dla komputera do normalnej pracy posiadając do 512 MB RAM na Windows XP / do 1 GB RAM na Vista/7 możemy zacząć ustalać rozmiar pliku wymiany na podstawie domyślnych ustawień. Jeśli mamy powyżej 512 MB RAM na XP / powyżej 1 GB na Vista/7 jako rozmiar początkowy możemy zacząć ustawiać jako połowę RAM przy pozostawieniu rozmiaru maksymalnego jako potrójność RAMu, tak na wszelki wypadek. Zbyt niski rozmiar powoduje przy wyczerpaniu znaczące obniżenie wydajności zacinanie, długie oczekiwanie na odpowiedź, a w ostatniej fazie pojawienie się komunikatu o zbyt małej ilości pamięci. 3. Zmienianie rozmiaru pamięci wirtualnej Jeżeli użytkownik otrzymuje ostrzeżenia o zbyt małej ilości pamięci wirtualnej, należy zwiększyć minimalny rozmiar pliku stronicowania. W systemie Windows początkowy minimalny rozmiar pliku stronicowania jest ustawiany na podstawie ilości pamięci RAM zainstalowanej w komputerze zwiększonej o 300 megabajtów (MB), a jego maksymalny rozmiar jest 3 razy większy niż ilość pamięci RAM zainstalowanej w komputerze. Jeżeli wyświetlane są ostrzeżenia na zalecanym poziomie, należy zwiększyć minimalny i maksymalny rozmiar. 1. Otwórz aplet System, klikając przycisk Start, klikając kolejno polecenia Panel Sterowania, System i zabezpieczenia, a następnie klikając polecenie System. 2. W lewym okienku kliknij łącze Zaawansowane ustawienia systemu. Jeśli zostanie wyświetlony monit o hasło administratora lub potwierdzenie, wpisz hasło lub potwierdź. 3. Na karcie Zaawansowane w obszarze Wydajność kliknij przycisk Ustawienia. 4. Kliknij kartę Zaawansowane, a następnie w obszarze Pamięć wirtualna kliknij przycisk Zmień. 5. Wyczyść pole wyboru Automatycznie zarządzaj rozmiarem pliku stronicowania dla wszystkich dysków. 6. W obszarze Dysk [etykieta woluminu], kliknij dysk, na którym znajduje się zmieniany plik stronicowania. 7. Kliknij pozycję Rozmiar niestandardowy, wpisz nowy rozmiar w megabajtach w polu Rozmiar początkowy (MB) lub Rozmiar maksymalny (MB), kliknij przycisk Ustaw, a następnie kliknij przycisk OK. Zwiększenie rozmiaru zwykle nie wymaga ponownego uruchomienia komputera, ale jeżeli rozmiar pamięci zostanie zmniejszony, należy uruchomić ponownie komputer, aby zmiany zostały zastosowane. Nie zaleca się wyłączania ani usuwania pliku stronicowania. 2
4. Jak przyspieszyć dysk SSD w Windows 7 Przenosimy pamięć wirtualną Pamięć wirtualna daje korzystającemu z niej procesowi wrażenie pracy w jednym, dużym i ciągłym obszarze pamięci, mimo że tak naprawdę fizycznie obszar ten może być znacząco pofragmentowany. Dane zapisywane w tym miejscu mogą być również często modyfikowane, więc dla przyspieszenia działania i zmniejszenia zużycia nośnika SSD warto je przenieść na dysk twardy. a) W oknie Właściwości systemu zostajemy na zakładce Zaawansowane i w tabelce Wydajność klikamy na Ustawienia.... b) Otworzy się okno o nazwie Opcje wydajności, w którym przechodzimy do zakładki Zaawansowane i w tabeli Pamięć wirtualna klikamy na Zmień.... 3
c) Wyświetla nam się okno Pamięć wirtualna, w którym dostrzec możemy, że domyślnie włączona jest opcja automatycznego zarządzania plikiem stronicowania - odznaczamy to pole. 4
d) Następnie z listy dostępnych woluminów (dysków i partycji) wybieramy taki, który znajduje się fizycznie na twardzielu ( w naszym przypadku D:\). Po dokonaniu wyboru przechodzimy niżej i klikamy opcję Rozmiar niestandardowy. Wartość jaką tam wpiszemy będzie wielkością naszej pamięci wirtualnej. Jej zalecana objętość powinna stanowić półtorakrotność fizycznej pamięci RAM. Jeśli więc mamy zainstalowane 4 GB RAM, czyli mamy 4096 MB w polach Rozmiar początkowy a w Rozmiar maksymalny wpisujemy 6144 MB. Najkorzystniej jest gdy obie wartości są takie same, gdyż wtedy pamięć wirtualna podlega mniejszej fragmentacji. Jej wielkość nie zmienia się, gdyż cały czas zarezerwowany ma ten sam obszar na dysku. Zmiany zatwierdzamy klikając na przycisk Ustaw, a po nim klikamy OK. Następnie restartujemy komputer. Po jego powtórnym uruchomieniu nowe wartości zostaną wprowadzone w życie. 5. Wyłączamy indeksowanie plików Indeksowanie jest jedną z usług niepotrzebnych w przypadku korzystania z dysku SSD. Ma za zadanie utworzenie swego rodzaju spisu plików znajdujących się na dysku, w celu przyspieszenia ich wyszukiwania. Urządzenia SSD nie mają jednak żadnych ruchomych części mechanicznych, które wydłużałyby czas dostępu do plików, więc można w ich przypadku śmiało wyłączyć tę usługę. Wykonujemy to w następujący sposób: 5
a) Klikamy Start i następnie wywołujemy menu kontekstowe na "Komputer", by kolejno wybrać "Zarządzaj". 1. Wyświetli się okienko o nazwie "Zarządzanie komputerem", tam udajemy się do "Usługi i aplikacje" 2. b) Następnie po prawej stronie wybieramy "Usługi". Po chwili system załaduje wszystkie usługi. 6
3. c) Znajdujemy usługę o nazwie "Windows Search" i wybieramy jej "Właściwości". 4. 5. d) W zakładce "Ogólne" jest pole "Typ uruchomienia". Ustawiamy tam funkcję "Wyłączony" i zatwierdzamy zmiany przyciskiem OK. 7
6. Po tej czynności należy ponownie uruchomić system operacyjny. Zmiany zostaną wprowadzone przy ponownym jego uruchomieniu 7. Stronicowanie pamięci - opisz 8