GAZETKA DLA RODZICÓW Nr 9 STYCZEŃ 2012 PUBLICZNE PRZEDSZKOLE W STĄPORKOWIE Redaktorzy mgr Dorota Szreder mgr Lidia Dziubińska
Stary Rok już odchodzi i żegna się już z nami, zostawia nas na rozdrożach z naszymi wspomnieniami. Zmęczony i przygarbiony, staje na moment w drzwiach, jak gdyby chciał nam powiedzieć: - "Co złego to nie ja". I że się bardzo starał, być dobry i radosny - od lata do jesieni, od zimy aż do wiosny. Cóż...trochę mu nie wyszło, choć nie był, aż taki zły - może jego następca przyniesie lepsze dni... Już zegar Staruszka wygania, przerywa pożegnanie, a Nowy Rok w pas się kłania i z nami pozostanie. Co z sobą nam przyniesie? Już wkrótce się okaże. Przyjmijmy Rok Nowy w darze, z nadzieją spełnienia marzeń. I życzmy sobie zdrowia, uśmiechu na każdej twarzy i niech w tym Nowym Roku nam wszystkim dobrze się darzy. Wszystkiego najlepszego w Nowym Roku 2012, zdrowia, szczęścia, pomyślności, spełnienia najskrytszych marzeń, realizacji planów, sukcesów na polu zawodowym oraz w życiu osobistym. życzy Dyrekcja, Grono Pedagogiczne oraz Pracownicy Przedszkola SPIS TREŚCI 1. Jak nauczyć przedszkolaka bycia odpowiedzialnym?.......3 2. Z ŻYCIA PRZEDSZKOLA Kalendarium wydarzeń i uroczystości przedszkolnych...4 3. WARTO PRZECZYTAĆ- Dlaczego nasze dzieci są inne w domu, a inne w przedszkolu?, Ćwiczenia usprawniające percepcję słuchową i wzrokową....6 4. Poczytaj mi mamo: Bajka pt.: Złota rózga autor Mariola Peisert.9 5. KĄCIK MĄDREGO PRZEDSZKOLAKA zagadki, kolorowanka 10
Jak nauczyć przedszkolaka bycia odpowiedzialnym? Nauka odpowiedzialności to bardzo trudna sztuka, która wymaga uzmysłowienia szkrabowi, że za każdym jego czynem kryją się konkretne konsekwencje. Każdy wybór wiąże się z określonymi skutkami. Kiedy chcemy, by nasze dziecko było odpowiedzialne za swoje czyny i powzięte decyzje, trzeba powierzać mu zadania, oczywiście na miarę jego możliwości, w których będzie miało szansę się wykazać, przekonać siebie i innych, że jest zdyscyplinowane i potrafi mądrze kierować swoim życiem. Przyczyna i skutek Wydaje się, że wcześniejsze pokolenia miały łatwiej, jeśli chodzi o naukę odpowiedzialności dzieci. Maluchy pomagały w gospodarstwie, zajmowały się młodszym rodzeństwem, każdy miał wyznaczone obowiązki. Współczesnym dzieciakom trochę trudniej nauczyć się dyscypliny i odpowiedzialności, bo albo siedzą tylko przed telewizorem, grają na komputerze, albo we wszystkim wyręczają ich dorośli, rodzice, dziadkowie, niania. Niektóre dzieci lekceważą nawet obowiązek odrabiania lekcji. Jak w takich okolicznościach nauczyć szkraby poczucia obowiązku i odpowiedzialności za własne czyny, kiedy niczego się od nich nie wymaga? Jak kształtować zdolność przewidywania konsekwencji swoich wyborów? Jak przestrzegać, że konformizm i uleganie namowom rówieśników mogą być czasem opłakane w skutkach? Po pierwsze, należy nauczyć dzieci od małego logicznego i krytycznego myślenia. Warto rozwijać pewność siebie u dziecka i dbać o jego wysoką samoocenę oraz uczyć asertywności. Niech maluch wie, że korzystnie mieć własne zdanie na każdy temat i bronić go, mimo że inni uważają inaczej. Trzeba też wskazywać na rezultaty własnego stanowiska i dokonywanych wyborów. Niech maluch nauczy się dostrzegać, że każda decyzja pociąga za sobą określone skutki, np. kiedy pójdzie się zbyt późno spać, będzie się sennym następnego dnia, kiedy zapomni się kanapek do przedszkola, będzie się głodnym itp. Niech maluch doświadcza rezultatów własnych zachowań na swojej skórze, wówczas ma szanse uczyć się na błędach i rozwijać poczucie odpowiedzialności za siebie, jak i innych. Nie chrońmy bezustannie własnej pociechy. Cieplarniane wychowanie może przynieść więcej złego niż dobrego, a na pewno nie przyczyni się do rozwoju samodzielności szkraba. Dziecięce wybory Kiedy dziecko nabierze świadomości, że dana decyzja wiąże się z określonymi skutkami, np. zbyt późne wstawanie uprawdopodabnia spóźnienie się na zajęcia w przedszkolu, pobicie siostry grozi karą, czas na samodzielne małe wybory szkraba. Niech maluch zobaczy, ile w ciągu dnia człowiek podejmuje decyzji. Pozwólmy dzieciakom decydować o sobie, np. niech dziecko wybierze, czy chce ubrać sztruksy, czy dżinsy, czy woli zjeść marchewkę, czy banana, czy napije się soku jabłkowego, czy może pomarańczowego. Czasami nawet, jeśli to konieczne, stwórzmy pozory wyborów. Nie pytajmy: W co chcesz się ubrać?, bo może się okazać, że nasza pociecha chętnie pobiegałaby po dworze w mroźne popołudnie w krótkich spodenkach. Dawajmy alternatywę: albo - albo. Niech maluch ma satysfakcję, że może sam podejmować decyzje i ponosić ich konsekwencje. Im więcej możliwości decydowania, tym szybszy rozwój samodzielności i poczucia odpowiedzialności. Ponadto podkreślajmy, że wierzymy w jego rozsądne wybory i że jesteśmy pewni, że sam trafnie podejmie decyzję. Pozytywne wzmocnienia zachęcają szkraba do wysiłku i kształtują jego wysokie poczucie własnej wartości. Jako rodzice sami też świećcie przykładem nie uchylajcie się od konsekwencji swoich, czasem nawet nietrafnych, wyborów. Musicie potrafić przyznać rację komuś innemu i zaakceptować fakt, że w podejmowanie decyzji wkrada się ryzyko powzięcia złych wyborów, których skutki mogą być bardzo nieprzyjemne. Kiedy dziecko jest starsze można sporządzić rodzinny grafik domowych obowiązków, który będzie uwzględniał każdego członka. W takim grafiku zapisane będzie kto, kiedy i za co odpowiada, np. we wtorek mama zmywa naczynia, tata wyrzuca śmieci, Kasia wyciera kurze z półek, a Jaś układa zabawki. Następnego dnia następuje rotacja zadań, by nie było zbyt nudno. Można oczywiście też modyfikować obowiązki leżności od potrzeb rodziny. Dobrą szkołą odpowiedzialności jest też posiadanie własnego zwierzątka, np. psa albo rybek. Konieczność karmienia, mycia zwierzaka, wyprowadzania na spacer, sprzątania po nim, wymieniania wody w akwarium uczy malucha, że pupil to nie tylko przyjemność, ale też obowiązek, którego nie wolno zaniedbać. Naukę odpowiedzialności można rozpocząć też od powierzenia dziecku opieki nad kwiatkiem. Dziecko musi pamiętać o podlewaniu roślinki i innych zabiegach pielęgnacyjnych. Kiedy zapomni o obowiązkach, roślinka uschnie wówczas można zwizualizować maluchowi, co dzieje się, kiedy się zawodzi i kiedy staje się nieodpowiedzialnym. Nie tylko usycha kwiatek, usychają relacje i uczucia między ludźmi.
Uczcie dzieci też staranności w wykonywaniu powierzonych im zadań. Niech prace nie będą wykonywane byle jak, ale skrupulatnie. Jakość wykonania zadań świadczy bowiem pośrednio o człowieku. W nauce odpowiedzialności pomaga też metoda żetonowa. Dziecko otrzymuje żeton, np. w postaci guzika, za każdy przejaw odpowiedzialności (odrobione lekcje, pomoc mamie w kuchni, wstanie równo z budzikiem itd.). Zebrane żetony można wymienić pod koniec miesiąca na konkretną nagrodę, np. wyjście do kina, wycieczkę rowerową z tatą albo wymarzoną zabawkę. Z ŻYCIA PRZEDSZKOLA Kalendarium wydarzeń i uroczystości przedszkolnych. PASOWANIA PRZEDSZKOLAKÓW I STARSZAKÓW DZIEŃ NAUCZYCIELA Październik to miesiąc, w którym nasze przedszkolaki ślubowały, że będą pilnie uczyły się, grzecznie zachowywały się w przedszkolu i wzorowo wywiązywały się zadań jakie na nich będą czekały w przedszkolu. Dzieci podczas swoich występów wykazywały się wszelkimi umiejętnościami, recytowały wiersze, śpiewały piosenki i dzieliły się wiadomościami jakie już zdobyły w przedszkolu. Na spotkaniach tych nie zabrakło rodziców, dziadków a nawet władz miasta. Na zakończenie otrzymywały dyplomy i słodycze oraz drobne upominki. 14 października obchodziliśmy Dzień Edukacji Narodowej. Tego właśnie dnia nasze ukochane przedszkolaki chcąc podziękować nam swoim wychowawcom pięknie wyśpiewały piosenki i wyrecytowały wiersze. Każda z pań otrzymała laurkę. Gościliśmy także emerytowanych nauczycieli oraz przedstawicieli Urzędu Miasta.
URODZINY MARCHEWKI I ANDRZEJKI W naszym przedszkolu jest również czas na wspólną zabawę. Dzieci uwielbiają konkursy, muzykę i zdrową rywalizację. W październiku i listopadzie mieliśmy okazję do takiej zabawy. Zorganizowaliśmy Urodziny Marchewki i Andrzejki. Były to świetne imprezy, które na długo zapadną w naszej pamięci. Dzieci brały udział w wielu konkurencjach, wykazywały się sprawnością fizyczną i pomysłowością. Podczas Andrzejek wróżyliśmy sobie co nas czeka w najbliższej przyszłości i laliśmy wosk. MIKOŁAJ, JASEŁKA I SPOTKANIA WIGILIJNE Grudzień to miesiąc długo oczekiwany przez dzieci. Jest to bardzo miły czas, ponieważ spotykamy się z najbardziej wypatrywanym przez przedszkolaków gościem - Świętym Mikołajem, który przyniósł im wspaniałe prezenty. Podczas tego spotkania było wiele wierszyków, piosenek i zapewnień, że dzieci były grzeczne przez cały rok Kolejnym niezwykłym i magicznym wydarzeniem grudniowym były Jasełka. Tegoroczne przedstawienie było bardzo dziecięce i bajkowe. Do stajenki oprócz pastuszków i aniołów przybywały także postaci z ulubionych bajek dla dzieci. Występ był bardzo udany, a dzieci usłyszały dużo gratulacji i braw. Rosną nam prawdziwi aktorzy. Po wspaniałym występie w każdej grupie odbywały się spotkania wigilijne, podczas których było wiele wzruszenia, gorących i serdecznych życzeń, łamanie się opłatkiem i wspólne śpiewanie kolęd. Pozostałe uroczystości, konkursy i ważne wydarzenia jakie miały miejsce w naszym przedszkolu, a także zdjęcia, znajdziecie państwo na stronie www.przedszkola.edu.pl
WARTO PRZECZYTAĆ Dlaczego nasze dzieci są inne w domu, a inne w przedszkolu? Czasami w trakcie rozmów indywidualnych nauczycielki z rodzicami wychodzi na jaw, że dziecko zupełnie inaczej zachowuje się w domu a inaczej w grupie przedszkolnej. Okazuje się bowiem, że dziecko ciche i spokojne w domu w przedszkolu nie chce podporządkować się grupowym zasadom. Bez przerwy protestuje albo zaczepia inne dzieci. Bywa też odwrotnie; mama nie może się nadziwić, że jej dziecko słucha pani, grzecznie się bawi, chętnie pomaga pani i innym dzieciom, sprząta po sobie zabawki! W domu natomiast nie ma na niego sposobu. Zarówno rodzice jak i nauczycielka często interpretują taką różnicę w zachowaniu dziecka jako wynik nieodpowiedniego postępowania tej drugiej strony. Rodzice zapewne z oburzeniem podejrzewają wymuszanie posłuchu za pomocą lęku, a wychowawczyni podejrzewa rodziców o nadmierne rozpieszczanie i wyręczanie dziecka w domu. Teoretycy wychowania wzywają tu do ujednolicenia wymagań wobec dziecka adekwatnie do jego wieku, przez wszystkich, którzy się nim zajmują. W wielu kwestiach zasadę tę trudno podważyć. Mama, czy babcia pełnią inną rolę w życiu dziecka niż pani z przedszkola. Także i sytuacja w domu jest inna niż w przedszkolu. Tylko pozornie słuszne wydaje się, by oczekiwać od dziecka tego samego w obu sytuacjach. Nawet człowiek dorosły wymaga od siebie sprostania pewnym regułom w pracy, a zwalnia się z nich w domu. Każdemu z nas potrzeba sytuacji, w której możemy się sprawdzić, ale pod warunkiem, że w innych warunkach będziemy mogli mniej się starać i trochę rozluźnić, a nawet popełnić jakiś błąd. Podporządkowanie się poleceniom wychowawczyni, normom grupy czy powstrzymywanie się od kapryszenia wymaga od dziecka już pewnej dojrzałości. Niektóre z hałaśliwych, przekornych przedszkolaków to dzieci, które walczą w ten sposób o swoją indywidualność. Pragną one za wszelką cenę, nawet cenę kary, odróżnić się od pozostałych dzieci. Czują się zaniepokojone tym, że wszystkie zabawki w sali są wspólne. Ich dramat polega na tym, że wolą być nie lubiane i karane niż traktowane jak wszystkie inne dzieci w grupie. Przeżywają bowiem wtedy niepokój, że są niezauważane, nieważne, niemal nie istnieją. Wydaje im się, że w grupie zatraca się ich indywidualność, odrębność. Takiemu dziecku można pomóc, pozwalając możliwie najczęściej decydować po swojemu. Na przykład pozwólmy mu samodzielnie wybrać ubranko do przedszkola, sok na półce w sklepie, książkę, której chciałoby posłuchać na dobranoc. Dużą rolę może tu odegrać włącznie dzieci do prac kulinarnych lub plastycznych. Jest to okazja, aby dziecko wykazało swój temperament, pomysłowość. Nabiera też pewności, że nie wszystko zależy od dorosłych. Po jakimś czasie dziecko poczuje się pewniej i zacznie szukać naturalnej przyjemności w przynależeniu do grupy innych dzieci. Chłopiec będzie chciał z innymi kolegami budować z klocków, a dziewczynka wspólnie z innymi będzie bawiła się w dom. Bywa też odwrotnie, że dziecko w domu wobec rodzeństwa agresywnie walczy o swoją indywidualność, natomiast w przedszkolu jest spokojne, wyciszone, opanowane wręcz grzeczne. Część dzieci, zupełnie jak dorośli w pracy, znajduje w przedszkolu jakąś odskocznię od domowych napięć. Jest więc dużo powodów, dla których zachowanie dziecka w domu może być różne niż w przedszkolu. Jeżeli różnica w zachowaniu jest rażąca może być to sygnał czegoś niepokojącego. Dziecko wysyła nam informację, że w którymś z tych miejsc jest mu zbyt trudno. Takim trudnym miejscem może też być dom. Pamiętajmy jednak o tym, aby dać dziecku możliwość odreagowania, odpoczynku. W domu niech odpocznie od przedszkola i odwrotnie. Oczywiście jeśli dziecko takiego
odreagowania wymaga. Przecież my dorośli też wymagamy odpoczynku po pracy w zaciszu domowym, a praca pozwala nam zapomnieć o domowych kłopotach. Podobnie jest z dziećmi. Jeśli nie popadamy w skrajność, mając w domu nieco inne wymagania niż w przedszkolu, uczymy dziecko elastyczności i adekwatnego odróżniania wymogów sytuacji. ĆWICZENIA USPRAWNIAJĄCE PERCEPCJĘ SŁUCHOWĄ Opanowanie umiejętności czytania i pisania zależy nie tylko od prawidłowego funkcjonowania analizatora wzrokowego, ale również słuchowego. Ważne jest więc zarówno to, jak nasza pociecha widzi, ale również to, jak słyszy. Dziecko z zaburzoną percepcją słuchową ma trudności ze zrozumieniem długich i skomplikowanych poleceń słownych oraz z zapamiętywaniem trudnych wyrazów. Dziecko często nieprawidłowo dokonuje syntezy wyrazu, to znaczy składania wyrazu z głosek (usłyszane kolejne głoski k-o-t-e-k nie od razu oznaczają wyraz kotek ), jak i analizy, czyli głoskowania (wymienienie głosek, z których składa się wyraz kotek ). Powyższe trudności przekładają się w efekcie na problemy w czytaniu całych wyrazów, a w dalszej kolejności zdań. Nieprawidłowości w obszarze percepcji słuchowej obejmują ponadto: kłopoty z zapamiętywaniem dni tygodnia, pór roku, przekręcanie słów (na przykład kordła zamiast kołdra ), wolne pamięciowe opanowywanie wierszyków i rymów. Zarówno rodzice jak i nauczyciele mogą usprawniać funkcję słuchową na wiele sposobów: Rozróżnianie i rozpoznawanie dźwięków (przy zamkniętych oczach dzieci wsłuchują się w odgłosy, np. stukania w coś, rozdzierania papieru). Ćwiczenia z rytmem (wystukiwanie rytmu według zaprezentowanego wzoru lub skakanie w rytmie). Tworzenie rymów do podanego wyrazu. Ćwiczenia związane ze słowami: - wymyślanie wyrazów na określoną głoskę, - podział wyrazów na sylaby i na głoski, - rozpoznawanie głosek na początku i na końcu wyrazu. Powyższe ćwiczenia należy stosować często, pamiętając jednak o stopniowaniu trudności. Zaczynamy więc od zagadnień prostych i łatwych, a po ich opanowaniu mogą pojawiać się zadania trudniejsze. Jeśli dziecko ma przegłoskować wyrazy lub też dokonać ich syntezy (składania z głosek), na początku podajemy krótkie słowa: kot, dom, osa, Ala, lala, mama, tata. Dopiero w trakcie kolejnych ćwiczeń wprowadzamy dłuższe wyrazy: kotek, lampa, balon i inne.
ĆWICZENIA USPRAWNIAJĄCE PERCEPCJĘ WZROKOWĄ Coraz częściej w zaleceniach poradni psychologiczno- pedagogicznych pojawiają się ćwiczenia na rozwinięcie spostrzegawczości wzrokowej. Nie trzeba jednak posiadać opinii z poradni, by wraz z dzieckiem wykonywać ćwiczenia warunkujące powodzenie w zakresie czytania i pisania. Kilka symptomów może wskazywać na trudności w obszarze percepcji wzrokowej: dziecko z trudem zapamiętuje kształty liter i cyfr, niechętnie rozwiązuje zadania polegające na szukaniu różnic między obrazkami, nieprawidłowo tworzy kompozycje według wzoru, a jego rysunki są ubogie w szczegóły, trudności dotyczą odtwarzania szlaczków i figur geometrycznych. Nasuwa się więc pytanie o prawidłowe usprawnianie tej funkcji wzrokowej. Otóż istnieje szereg ćwiczeń, które można wykonywać w domu, jak i w szkole. Wielu rodziców czy nauczycieli posługuje się tymi ćwiczeniami na co dzień, nie będąc w pełni świadomym, jak wiele obszarów one rozwijają. Oto kilka przykładów ćwiczeń: Szukanie różnic pomiędzy dwoma podobnymi obrazkami, różniącymi się kilkoma szczegółami Zapamiętywanie przedmiotów pokazujemy dziecku drobne przedmioty, zapamiętuje je, a po zasłonięciu przez nas wymienia. Układanie obrazka z pociętych części. Układanie według podanego wzoru patyczków, klocków, wyciętych figur geometrycznych. Segregowanie figur ze względu na wielkość, kolor, kształt. Układanie historyjek obrazkowych. Opis obrazków zgodnie z kolejnością zdarzeń. Lepienie z plasteliny lub formowanie z drutu liter. Wyszukiwanie wyrazów z jednakową literą (np. odczytanie wyrazów posiadających literę k. Uzupełnianie brakujących liter w wyrazach. Domina obrazkowe szukanie pary takich samych obrazków. Domina literowe oraz sylabowe szukanie pary takich samych liter/ sylab. Kalkowanie. Powyższe ćwiczenia mogą być formą zabawy z dzieckiem. Ważna jest systematyczność, ale jednocześnie nie przemęczanie dzieci. Ćwiczenia chętnie wykonywane przynoszą więcej pożytku niż długie ślęczenie nad książkami.
POCZYTAJ MI MAMO Były Święta Bożego Narodzenia, po wigilijnej kolacji przyszedł czas na otwieranie prezentów. Pewien chłopczyk oprócz zabawek, otrzymał rózgę. Nie przejął się nią zbytnio, domyślając się, że to mama dołączyła ją do prezentu. Ostatnio był bardzo niesforny i wciąż przynosił uwagi ze szkoły. - To niezły pomysł babcia zwróciła się do mamy. - Tak, ale nie mój odpowiedziała mama myślałam, że twój. - W takim razie to musiał być dziadek! - Ach skąd!- zaśmiał się dziadek. moja rózga nie byłaby taka piękna, zrobiłbym ją z prawdziwych gałęzi i na próbę wytrzepałbym Stasiowi spodnie. Dziadek próbował udawać groźnego. Lecz jego oczy się śmiały. Choć wszyscy dorośli zapierali się podarowania rózgi, chłopiec zrozumiał, że ma to być dla niego nauczka. Postanowił się poprawić, a przynajmniej spróbować. Wieczorem, kiedy był już w piżamie, ukradkiem wyniósł rózgę do śmieci. Następnego dnia rano, gdy tylko otworzył oczy, zobaczył leżącą na jego biurku rózgę. Pewnie mama przyniosła ją z powrotem - pomyślał. Póki wszyscy jeszcze spali, cichutko wszedł do kuchni i wyrzucił ją. Potem poszedł do łazienki, a kiedy wrócił, rózga znowu była w jego pokoju. - Co jest?- zastanowił się głośno. Zajrzał do rodziców i dziadków, wszyscy smacznie spali. Pojawiającą się wciąż rózgę zanosił w różne zakątki mieszkania. Po jakimś czasie i tak wracała. Wahał się, czy powiedzieć o tym mamie, dobrze wiedział, co odpowie. Nie mylił się. - To przez wyrzuty sumienia wydaje ci się, że wszędzie ją widzisz. - Ale ostatnio nic nie spsociłem!- oburzył się chłopiec. - Ostatnio!- mama uśmiechnęła się.- Może najwyższy czas zmienić swoje zachowanie? Drugiego dnia Świąt, sytuacja się nie zmieniła. Przecież to nie kije samobije - Stasiu nie wierzył, że gałązki mogą zrobić mu krzywdę, jednak zaniepokojony zwrócił się do babci. - Boże Narodzenie to czas, kiedy ludzie są dla siebie mili, dobrzy. Zastanów się, co możesz, aby rózga zniknęła. - Ale co? - Postaraj się zrobić coś dobrego i nie na pokaz. Stasiu zrozumiał, że rózga oznacza zmiany nie tylko na czas Świąt, ale na stałe. Tym razem naprawdę się przyłożył. Choć jego temperament się nie zmienił, dobre zachowanie i kultura osobista zmieniły łobuza w pełnego wigoru chłopca. Na dodatek wiedział, jak tę energię dobrze spożytkować. - Ktoś cię chyba zaczarował stwierdziła mama, a wtedy rózga natychmiast zniknęła. Święta Bożego Narodzenia to nie tylko narodziny dzieciątka, ale także czegoś nowego, dobrego. Chyba nie trzeba czekać do Świąt, aby zmienić coś na lepsze MARIOLA PEISERT
KĄCIK MĄDREGO PRZEDSZKOLAKA Z pomocą Rodzica rozwiąż zakodowane hasło. Pokoloruj obrazek.
ZNAJDŹ RÓŻNICĘ I POKORUJ OBRAZKI
ŻYCZENIA DLA BABCI I DZIADKA Z OKAZJI ZBLIŻAJĄCEGO SIĘ ICH ŚWIĘTA Niedługo jest Dzień Babci i święto Dziadziusia, O tym dniu pamięta każda mała wnusia. My - wasi wnuczkowie - również pamiętamy I swoim najbliższym życzenia składamy. Życzymy Ci, Babciu samych dni słonecznych, Pogodnych, wesołych, takich jak ten wierszyk. Żebyś nie miała nigdy żadnych zmartwień, By się spełniło każde z Twoich pragnień. Żebyś się czuła co dzień jak królowa I by Cię o nic nie bolała głowa. Z okazji Dnia Babci i Dnia Dziadka A Tobie, Dziadku, czego życzyć mamy? Żebyś u Babci miał tak jak u mamy: Dużo czasu wolnego, same przyjemności, Jak najmniej kłopotów i wiele radości! Nic do naprawiania, dźwigania, trzepania, Tylko miękki fotel i coś do chrupania. A jak już się spełnią te nasze życzenia, Gdy w domu nie będzie już nic do zrobienia, Wtedy się Dziadkowie odświętnie ubierzcie I swoje Babcie na spacer zabierzcie. A tak przy okazji... zaproście też nas, Bo bardzo lubimy spędzać z Wami czas! wszystkie przedszkolaki chcąc podziękować swoim babciom i dziadziusiom za ich zaangażowanie, cierpliwość, zrozumienie dla dziecięcych trosk, a także okazać swoją miłość i wdzięczność składają płynące z ich małych serduszek życzenia zdrowia, samych pogodnych i szczęśliwych dni oraz stu lat życia.