NATURA STANDARDOWY FORMULARZ DANYCH

NATURA 2000 - STANDARDOWY FORMULARZ DANYCH dla specjalnych obszarów ochrony (OSO), proponowanych obszarów mających znaczenie dla Wspólnoty (pozw), obszarów mających znaczenie dla Wspólnoty (OZW) oraz specjalnych obszarów ochrony (SOO) OBSZAR NAZWA OBSZARU PLH180030 Wisłok Środkowy z Dopływami ZAWARTOŚĆ 1. IDENTYFIKACJA OBSZARU 2. POŁOŻENIE OBSZARU 3. INFORMACJE PRZYRODNICZE 4. OPIS OBSZARU 5. STATUS OCHRONY OBSZARU 6. POWIĄZANIA OBSZARU 7. MAPA OBSZARU 1. IDENTYFIKACJA OBSZARU 1.1. Typ 1.2. Kod obszaru B PLH180030 1.3. Nazwa obszaru Wisłok Środkowy z Dopływami 1.4. Data opracowania 1.5. Data aktualizacji 2008-11 2013-10 1.6. Instytucja lub osoba przygotowująca wniosek: Nazwisko/Organizacja: Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska Adres: Polska Wawelska 52/54 Warszawa 00-922 Adres e-mail: kancelaria@gdos.gov.pl Data zaproponowania obszaru jako OZW: 2009-10 Data zatwierdzenia obszaru jako OZW(*): 2011-03 Data objęcia obszaru ochroną SOO: Brak danych

Krajowe odniesienie prawne dla formy ochrony SOO: Nie wydano rozporządzenia 2. POŁOŻENIE OBSZARU 2.1. Położenie centralnego punktu [wartości dziesiętne stopni]: Długość geograficzna 21.6568 Szerokość geograficzna 49.796 2.2. Powierzchnia [ha]: 2.3. Obszar morski [%] 1064.64 0.0 2.5. Kod i nazwa regionu administracyjnego Kod poziomu NUTS 2 PL32 Nazwa regionu Podkarpackie 2.6. Region biogeograficzny Kontynentalny (100.0 %) 3. INFORMACJE PRZYRODNICZE 3.1. Typy siedlisk przyrodniczych występujących na terenie obszaru i ocena znaczenia obszaru dla tych siedlisk: Typy siedlisk wymienione w załączniku I Ocena obszaru Kod PF NP Pokrycie [ha] Jaskinie [liczba] Jakość danych A B C D A B C Reprezentatywność Powierzchnia względna Stan zachowania 6410 46.2 M B C B B 6510 171.29 M B C B B 9170 78.67 M A C A A 91E0 70.58 M B C B B Ocena ogólna PF: dla typów siedlisk, do których mogą odnosić się zarówno formy priorytetowe, jak i niepriorytetowe (6210, 7130, 9430) należy wpisać x" w kolumnie PF celem wskazania formy priorytetowej. NP: jeśli dany typ siedliska nie istnieje już na danym terenie, należy wpisać x" (opcjonalnie). Pokrycie: można wpisywać z dokładnością do wartości dziesiętnych. Jaskinie: w przypadku siedlisk typu 8310 i 8330 (jaskinie) należy podać liczbę jaskiń, jeśli nie są dostępne szacunkowe dane na temat powierzchni. Jakość danych: G = wysoka" (np. na podstawie badań); M = przeciętna" (np. na podstawie częściowych danych i ekstrapolacji); P = niska" (np. zgrubne dane szacunkowe).

3.2. Gatunki objęte art. 4 dyrektywy 2009I147IWE i gatunki wymienione w załączniku II do dyrektywy 92I43IEWG oraz ocena znaczenia obszaru dla tych gatunków Gatunki Populacja na obszarze Ocena obszaru Grupa Kod Nazwa naukowa S NP Typ Wielkość Jednostka Kategoria Jakość danych A B C D A B C Min Maks C R V P Populacja Stan Izolacja Ogólnie zachowania F 1130 Aspius aspius p C M C A C B F 5094 Barbus peloponnesius p R M C B C C F 1149 Cobitis taenia p V M D F 1163 Cottus gobio p V M C B C C F 1124 Gobio albipinnatus p R M C C C C F 2511 Gobio kessleri p R M C B C C F 1096 Lampetra planeri p V M D M 1355 Lutra lutra p P M D I 1060 Lycaena dispar p P M C A C B I 1061 Maculinea nausithous p P M C B B B I F 1059 Maculinea teleius 1145 Misgurnus fossilis p P M C B B B p R M C A C B F 1134 Rhodeus sericeus amarus p V M D I 1032 Unio crassus p P M D Grupa: A = płazy, B = ptaki, F = ryby, I = bezkręgowce, M = ssaki, P = rośliny, R = gady. S: jeśli dane o gatunku są szczególnie chronione i nie mogą być udostępnione publicznie, należy wpisać tak". NP: jeśli dany gatunek nie występuje już na danym terenie, należy wpisać x (opcjonalnie). Typ: p = osiadłe, r = wydające potomstwo, c = przelotne, w = zimujące (w przypadku roślin i gatunków niemigrujących należy użyć terminu osiadłe"). Jednostka: i = osobniki pojedyncze, p = pary lub inne jednostki według standardowego wykazu jednostek i kodów zgodnego ze sprawozdawczością na podstawie art. 12 i 17 (zob. portal referencyjny). Kategorie liczebności (kategoria): C = powszechne, R = rzadkie, V = bardzo rzadkie, P = obecne - wypełnić, jeżeli brak jest danych (DD), lub jako uzupełnienie informacji o wielkości populacji. Jakość danych: G = wysoka" (np. na podstawie badań); M = przeciętna" (np. na podstawie częściowych danych i ekstrapolacji); P = niska" (np. zgrubne dane szacunkowe); DD = brak danych (kategorię tę należy stosować wyłącznie, jeśli nie da się dokonać nawet zgrubnej oceny wielkości populacji - w takiej sytuacji można pozostawić puste pole dotyczące wielkości populacji, jednak pole Kategorie liczebności" musi być wypełnione). 4. OPIS OBSZARU 4.1. Ogólna charakterystyka obszaru

Klasa siedliska przyrodniczego Pokrycie [%] N23 7.72 N17 0.33 N10 24.88 N06 8.91 N19 0.73 Ogółem pokrycia siedliska przyrodniczego 43 Dodatkowa charakterystyka obszaru: Wisłok jest największym dopływem Sanu. Ma 204 km długości i zlewnię o powierzchni 3528 km2. Wypływa na wysokości 770 m n.p.m. w Beskidzie Niskim. Odcinek górski kończy się na zaporze w Besku. Od tego miejsca rzeka ma charakter cieku podgórskiego i przepływa przez płaską Kotlinę Jasielsko-Krośnieńską, a następnie przez Pogórze Strzyżowskie i Dynowskie. Krótki fragment powyżej Rzeszowa przebiega przez teren Podgórza Rzeszowskiego. Wisłok zaliczany jest do małych rzek fliszowych. W Rzeszowie na Wisłoku wybudowano stopień wodny. Większość zlewni Wisłoka to region o charakterze rolniczo - przemysłowym, o średnim natężeniu czynników zagrażających środowisku. W wielu miejscach bezpośrednio do rzeki dochodzą pola uprawne. Brzegi Wisłoka są porośnięte wąskim pasem zadrzewień. Niezajęte pod pola uprawne powierzchnie pokryte są łąkami. Szerokość koryta waha się od 5 10 m w górnej części, do około 20 metrów części dolnej. Głębokość jest również zmienna i waha się od 0,15 do 3 m. W górnej części ostoi rzeka jest płytka i zwykle głębokość nie przekracza 0,5-1 metra. Dno jest głównie kamieniste, a w części środkowej Wisłoka liczne są odcinki piaszczysto - żwirowe. Przebieg rzeki jest urozmaicony, na przemian występują długie odcinki z szybszym prądem wody i odcinki głębsze, wolno płynące. W korycie rzeki występują nielicznie pasy roślinności zanurzonej, głównie rdestnic. Stobnica jest największym dopływem środkowego Wisłoka. Płynie rozległą, podmokłą i częściowo zmeliorowaną doliną. Dolny odcinek zachował naturalny charakter koryta. Duży i jednolity obszar występowania łąk zmiennowilgotnych (6410 B/B), wraz z dwoma gatunkami modraszków żerującymi na krwiściągu lekarskim, w zakolu rzeki Wisłok na NE od wsi Ustrobna. W latach 60-tych XX w. teren ten został zaorany, zasiano trawy i częściowo zmeliorowano, jednak na skutek zaniechania koszenia nastąpił powrót łąki zmiennowilgotnej. Sukcesja hamowana jest dzięki corocznemu wypalaniu traw (dr Łukasz Łuczaj obserwuje je już od 11 lat!). Użytki zielone stanowią ponad 95% powierzchni tego obszaru. W dolinie rzeki Stobnicy, od mostu w Domaradzu do mostu w Lutczy, ciągnie się duży kompleks łąk ekstensywnie użytkowanych (6510 A/ A - łąki koszone, B - łąki niekoszone). Występujące tu zbiorowiska łąkowe (prawie wszędzie na podłożu organicznym) podlegają tu dynamicznym zmianom, przechodząc stopniowo od łąk mokrych do świeżych. W latach 2000-2001 dominowały tu zespoły łąk mokrych, głównie Cirsietum rivularis i Scirpetum sylvatici, obecnie w płaty nieskoszone zarosły częściowo mozgą trzcinowatą Phalaris arundinacea, a płaty koszone ewoluują w kierunku łąk rajgrasowych (obecnie są to wilgotniejsze postacie tego zespołu). Łąki te są miejscem występowania wielu płazów oraz licznych bezkręgowców, są także miejscem gniazdowania (2 pary) i żerowania bociana białego. Grąd (9170 A/B), fragment lasu przylegający do Wisłoka na terasie nadzalewowej między Gbiskami a Wysoką Strzyżowską (oddz. 324a), dobrze wykształcony, jednakże jak wszystkie tereny nad Wisłokiem pozostaje pod wpływem silnej antropopresji, stąd częściowo zniekształcony i zaśmiecony, Fragmenty łęgów wierzbowych i wierzbowo-topolowych (91E0) spotykane były w różnych częściach obszaru. Głównie były to pozostałości większych niegdyś nadrzecznych lasów z dominacją wierzby kruchej Salix fragilis, w. białej S. alba i czeremchy zwyczajnej Padus avium. We wszystkich stwierdzonych płatach zaobserwowano obecność będących ostatnio w ekspansji gatunków: łoczygi pośredniej Lapsana intermedia, nawłoci olbrzymiej Solidago gigantea i rudbeki nagiej Rudbekia laciniata, a także w niektórych płatach kolczurki klapowatej Echinocystis lobata. Obecnie w wyniku silnej antropopresji zostały one prawie doszczętnie zniszczone. Niewielkie powierzchniowo płaty, godne ochrony pozostały jedynie: -- nad Wisłokiem na N od Krosna w okolicach Odrzykonia 2 niewielkie fragmenty na lewym brzegu rzeki i trzeci

po obydwu stronach (B/B), -- między Strzyżowem a Dobrzechowem na lewym brzegu rzeki, największy z zachowanych i dobrze wykształcony fragment łęgu (A/B), -- na prawym brzegu koło wsi Łbiska, długi, wąski pas łęgu wzdłuż brzegu Wisłoka, -- niewielki powierzchniowo fragment w obrębie grądu (oddz. 324 a) między Łbiskami a Wysoką Strzyżowską, -- w zakolu Wisłoka, na lewym brzegu w Strzyżowie naprzeciwko wsi Żarnowa, niewielki powierzchniowo fragment łęgu (B/B) przechodzący w szuwar mozgowy, -- na lewym brzegu Wisłoka we wsi Babica, niewielki fragment, słabo zachowany (C/C), -- na S od Krosna wzdłuż rzeki Lubatówki, wąski pasek zniszczonych dawnych łęgów nadrzecznych (B/C). Pozostałe tereny nadrzeczne pozbawione są zbiorowisk z listy NATURA 2000, jednakże ze względu na ochronę samej rzeki (np. ochrona przed zaśmiecaniem) warto, aby w granicach ostoi znalazły się przylegające do rzeki, a obecnie nieużytkowane obszary zalewowe z pojedynczymi drzewami i krzewami różnych gatunków wierzb i topól, a w niektórych miejscach także z masowo występującym trzcinnikiem piaskowym Calamagrostis epigejos, mozgi trzcinowatej lub sadźca konopiastego Eupatorium cannabinum. 4.2. Jakość i znaczenie Obszar jest ostoją wielu cennych z przyrodniczego punktu widzenia gatunków ryb. Stwierdzono tu ponad 30 gatunków ryb, w tym dziesięć gatunków objętych ochroną gatunkową (rozporz. Min. środ., 28.09.2004): minóg strumieniowy, kiełb Kesslera, kiełb białopłetwy, piekielnica, różanka, głowacz białopłetwy, głowacz pręgopłetwy, koza, śliz, piskorz. Ichtiofauna górnego Wisłoka od Beska do Krosna zdominowana jest przez kiełbia, klenia, strzeblę potokową i piekielnicę. Na odcinku dolnym, do zalewu w Rzeszowie najliczniejsze są świnka, kleń, brzana, płoć i ukleja. Ichtiofauna z dolnego odcinka Stobnicy jest podobna do rybostanu wielu cieków tej wielkości w dorzeczu Wisłoka. Dominantami są płoć, kleń, kiełb i ukleja. Z ryb wymienionych w Załączniku II Dyrektywy Rady 92/43/EWG w rzekach ostoi "Wisłok środkowy z Dopływami" występują (lub bardzo prawdopodobne jest występowanie): minóg strumieniowy, kiełb białopłetwy, kiełb Kesslera, boleń, brzanka, głowacz białopłetwy, różanka, koza, piskorz. Ponadto Wisłok jest jedną z ważniejszych rzek przewidzianych do restytucji łososia, troci wędrownej i certy. W Wisłoku w ostoi "Wisłok środkowy z Dopływami" brzanka zaliczona została do gatunków rzadkich. Dość licznie występuje do Krosna. W badaniach stanowiła do 3% łowionych ryb. Niżej spotykana jest już jednak bardzo rzadko i na odcinku Strzyżów - Rzeszów łowione były pojedyncze osobniki. W Stobnicy występuje na całym omawianym odcinku z udziałem do 1% w ogólnej liczebności. W stosunku do populacji krajowej wielkość populacji brzanki w ostoi oceniono na poniżej 1%. Siedlisko przyrodnicze brzanki zachowało dobry stan. Populacja nie jest izolowana, choć zapora w Rzeszowie wymaga udrożnienia, aby populacje ryb z Wisłoka miały możliwość kontaktu z populacjami z Sanu. Wartość obszaru dla ochrony brzanki uznano za znaczącą. Głowacz białopłetwy zaliczony został do gatunków bardzo rzadkich. Dość licznie występuje jedynie na krótkim odcinku poniżej zbiornika w Besku osiągając ok. 1% liczebności ichtiofauny. Niżej spotykana jest wyjątkowo. Poniżej Strzyżowa łowione były pojedyncze osobniki. W Stobnicy głowacz białopłetwy występuje na całym omawianym odcinku, ale nielicznie. W stosunku do populacji krajowej wielkość populacji głowacza białopłetwego oceniono na poniżej 1%. Siedlisko przyrodnicze zachowało dobry stan. Populacja nie jest izolowana. Wartość obszaru dla ochrony gatunku uznano za znaczącą. Różanka w ostoi "Wisłok środkowy z Dopływami" występuje od zapory w Besku do Rzeszowa oraz w Stobnicy. Zaliczona została do gatunków bardzo rzadkich. Liczniejszy (ok. 1%) udziału w liczebności ma w zbiorniku rzeszowskim. W Stobnicy występuje na całym omawianym odcinku, ale bardzo nielicznie. W stosunku do populacji krajowej wielkość populacji oceniono jako nieistototną. Boleń w ostoi "Wisłok środkowy z Dopływami" występuje w Wisłoku od zapory w Besku do Rzeszowa. Boleń zaliczony został do gatunków częstych, ale jego udział w górnej części ostoi jest mniejszy niż 1%. W dolnym odcinku, szczególnie powyżej zbiornika rzeszowskiego jest liczniejszy (ok. 3% udziału w liczebności). W obrębie ostoi zagęszczenie bolenia nie jest duże, ale spotykany jest na całym odcinku i w odłowach badawczych pojawia sie regularnie. W stosunku do populacji krajowej wielkość populacji bolenia w ostoi oceniono na poniżej 1%. Siedlisko przyrodnicze zachowało się w doskonałym stanie. Populacja nie jest izolowana, choć zapora w Rzeszowie wymaga udrożnienia, aby populacje ryb z Wisłoka miały możliwość wędrówek. Wartość obszaru dla ochrony gatunku uznano za dobrą.

Informacje o występowaniu kiełbia białopłetwego w środkowym Wisłoku wymagają weryfikacji naukowej. Prawdopodobnie występuje na całym odcinku Wisłoka. W zalewie rzeszowskim nie występuje. Ze względu na niepełne dane informacje o gatunku są szacunkowe. W stosunku do populacji krajowej wielkość populacji kiełbia białopłetwego w ostoi "Wisłok środkowy z Dopływami" oceniono na poniżej 1%. Siedlisko przyrodnicze zachowało się w przeciętnym stanie. Populacja nie jest izolowana. Wartość obszaru dla ochrony gatunku uznano za znaczącą. Na Podkarpaciu z literatury znanych jest niewiele stanowisk piskorza. Zebrane dane wskazują zbiornik rzeszowski jako miejsca występowania piskorza. W stosunku do populacji krajowej wielkość populacji w ostoi "Wisłok środkowy z Dopływami" oceniono na poniżej 1%. Siedlisko przyrodnicze piskorza jest w doskonałym stanie. Wartość obszaru dla ochrony gatunku uznano za dobrą Nieliczne informacje o występowaniu kozy w rzekach Podkarpacia wskazują na małą jej liczebność. Gatunek ten występuje w Wisłoku od zapory w Besku do ujścia, a także w Stobnicy. Ze względu na niepełne dane informacje o gatunku są szacunkowe. Koza zaliczona została do gatunków bardzo rzadkich W stosunku do populacji krajowej wielkość populacji oceniono jako nieistotną. Ustne informacje wskazują na występowanie minoga strumieniowego w środkowym Wisłoku i Stobnicy. Ze względu na niepełne dane informacje o gatunku są szacunkowe. Minóg strumieniowy zaliczony został do gatunków bardzo rzadkich. W stosunku do populacji krajowej wielkość populacji w ostoi "Wisłok środkowy z Dopływami" oceniono jako nieistotną. Oprócz wyżej omówionych gatunków w ostoi "Wisłok środkowy z Dopływami" występuje kiełb Kesslera, a wartość ostoi dla tego gatunku jest znacząca. W przypadku skutecznych prac restytucyjnych prawdopodobne jest pojawienie się w Wisłoku łososia. Obszar stanowi także dużą, izolowaną ostoję gatunków łąk zmiennowilgotnych. Licznie występują też modraszki z rodzaju Maculinea, w tym szczególnie cenny M. nausithous. 4.3. Zagrożenia, presje i działania mające wpływ na obszar Najważniejsze oddziaływania i działalność mające duży wpływ na obszar Oddziaływania negatywne Poziom Zagrożenia i presje [kod] Oddziaływania pozytywne Działania, Poziom zarządzanie [kod] Zanieczyszczenie (opcjonalnie) [kod] H K04 i H F02.03 i H E03.01 i L D01.02 i M X b H A02 i L D02.01 i M J02.03 i H J02.12 o M F03.02.03 i Wewnętrzne Zanieczyszczenie / (opcjonalnie) zewnętrzne [kod] [i o b] H J01 i L D01.02 i L D02.01 i Wewnętrzne / zewnętrzne [i o b]

M X b H F02.03 i Poziom: H = wysoki, M = sredni, L = niski. Zanieczyszczenie: N = stosowanie azotu, P = stosowanie fosforu/fosforanów, A = stosowanie kwasów/zakwaszanie, T = toksyczne chemikalia nieorganiczne, O = toksyczne chemikalia organiczne, X = zanieczyszczenia mieszane. i = wewnętrzne, o = zewnętrzne, b = jednoczesne. 4.4. Własność (opcjonalnie) Typ [%] Krajowa/federalna 0 Kraj Publiczna związkowy/województwo 0 Lokalna/gminna 0 Własność łączna lub współwłasność Inna publiczna 0 Prywatna 0 Nieznana 0 Suma 100 0 4.5. Dokumentacja (opcjonalnie) Amirowicz A., Kukuła K. 2005 Stream habitat conditions and fish fauna with the occurence range of Wałecki barbel, Barbus cyclolepis Waleckii Rolik, 1970 (Teleostei: Cyprinidae) in Polish part of the Carpathian Mts. Polish Journal of Ecology 53 503-522 Anonymus 2001 Koncepcja sieci Natura 2000 w Polsce. RAPORT KOŃCOWY. (red. zespół). czerwiec, Warszawa. Anonymus. - Materiały Zarządu Okręgu Polskiego Związku Wędkarskiego w Rzeszowie i Krośnie. Bartel R. 2002 Ryby dwuśrodowiskowe, ich znaczenie gospodarcze, program restytucji tych gatunków. Suppl. ad Acta Hydrobiol 3 37-55 Bieniarz K., Epler P. 1972. Ichtiofauna niektórych rzek Polski Południowej. Acta Hydrobiol. 14,4: 419-444. Bieniarz K., Epler P. 1991. Ichtiofauna. W: I. Dynowska, M. Maciejewski (red.). Dorzecze Górnej Wisły. 2: 69-81. Brylińska M. (red.). 2000 Ryby słodkowodne Polski Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa Czarnecka H. (red.) 2005 Atlas podziału hydrograficznego Polski. Seria Atlasy IMGW, Warszawa. Dynowska I, Maciejewski M. 1991 Dorzecze górnej Wisły. Częśc I i II. PWN, Warszawa - Kraków Dyrektywa 1992 Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 roku w sprawie ochrony siedlisk naturalnych oraz dzikiej fauny i flory zał II. Głowaciński Z. (red.). 2001. Polska czerwona księga zwierząt. Kręgowce. PWRiL, Warszawa. Jelonek M, Sobieszczyk P., Makles M., Engel J. 2005 Weryfikacja istniejących ostoi Natura 2000 oraz propozycja

specjalnych obszarów ochrony regionu alpejskiego dla ochrony gatunków ryb wymienionych w załączniku II Dyrektywy 92/43/EWG Maszynopis. Warszawa. Ministerstwo Środowiska, WWF Polska Jelonek M., Sobieszczyk P. 2006 Wojewódzki Program Ochrony i Rozwoju Zasobów Wodnych Województwa Podkarpackiego w Zakresie Przywrócenia Możliwości Migracji oraz Restytucji Ryb Dwuśrodowiskowych. Urząd Marszałkowski Woj. Podkarpackiego. ss. 65 Knapp A. 1869. Przyczynek do flory obwodów jasielskiego i sanockiego. Spraw. Kom. Fizjogr. AU. 3: 74-109. Kondracki J. 2002 Geografia regionalna Polski PWN, Warszawa Kukuła K. 2001. Zagrożone gatunki ryb i minogów w południowo-wschodniej Polsce. Rocz. Nauk. PZW, Supl. 14,33: 235-248. Kukuła K. 2003 Structural changes in the ichthyofauna of the Carpathian tributaries of the River Vistula caused by anthropogenic factors Supplementa ad Acta Hydrobiologica 4 1-63. Kukuła K. 2005 Ichtiofauna rzek na tle zapór wodnych i towarzyszących im zagrożeń. W: Środowiskowe aspekty gospodarki wodnej. Tomiałojć L., Drabiński A. (red.). Komitet Ochrony Przyrody PAN, Akademia Rolnicza we Wrocławiu, Wrocław 253-264 Kukuła K., Sandor J. 2003 Fishes and lampreys. W: Witkowski Z. J., Król W., Solarz W. (red.): Carpathian List of Endangered Species. WWF and Institute of Nature Conservation (Polska). Vienna - Krakow. 35-38 Kukuła K., Suchy M., Stachyrak J 1999 Ekspertyza diagnostyczna dla potrzeb strategii rozwoju województwa podkarpackiego dotycząca zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska. (oprac. dla Urzędu Marszałkowskiego woj. podkarpackiego) 45 Leopold M., Bnińska M., Wołos A., Grabowska K., Piskorski P. 1989. Ocena stanu środowiska i gospodarki rybackiej w oparciu o rejestry połowów wędkarskich na wodach woj. krośnieńskiego wraz z wytycznymi do prowadzenia tej gospodarki. Zarząd Okręg. PZW. Krosno. ss. 105. Marszał L., Przybylski M. 1996 Zagrożone i rzadkie ryby Polski Środkowej Zool. Pol. (Suppl.) 41 61-72 Oklejewicz K. 2006 Distribution patterns of Rubus species (Rosaceae) in the eastern part of the Polish Carpathians. Polish Botanical Studies 21 1-98 Oklejewicz K., 1993 Flora Dołów Jasielsko-Sanockich. Zesz. Nauk. Uniw. Jagiell. MCIII, Prace Bot. zeszyt 26 Pasternak K., Wajdowicz Z. 1983 Rekreacja a gospodarka wodno - wodociągowa i rybacka w zbiorniku zaporowym Besko. Problemy Zagospodarowania Ziem Górskich 23 223-231 Pawlaczyk P., Kepel A., Jaros R., Dzięciołowski R., Wylegała P., Szubert A., Sidło P.O. 2004 Propozycja optymalnej sieci obszarów Natura 2000 w Polsce - "Shadow List". Szczegółowa analiza wdrożeniowa Dyrektywy Siedliskowej. Syntetyczne ujęcie wdrożenia DyBezkregowiec.ZalacznikII Przybylski M., Zięba G., Kotusz J., Terlecki J., Kukuła K. 2004 Analiza stanu zagrożenia ichtiofauny wybranych rzek Polski Arch. Pol. Fish. 12, suppl. 2: 131-142 Skóra S. 1972 The cyprinid Alburnus bipunctatus Bloch from the basins of the rivers Upper San and Dunajec Acta Hydrobiol 14 173-204 Skóra S., Włodek J.M. 1989b. Ichtiofauna dorzecza górnego Wisłoka. Studia Ośr. Dok. Fizjogr. 17: 321-343.

Święs F. 1978. Materiały do florystycznej charakterystyki Beskidu Niskiego. Ann. UMCS, sec. C. 33: 333-348. Święs F. 1982 Geobotaniczna charakterystyka lasów dorzeczy Jasionki i Wisłoka w Beskidzie Niskim. Biblioteka Przemyska, Towarzystwo Przyjaciół Nauk. 70 70-100 Towpasz K. 1987. Rośliny naczyniowe Pogórza Strzyżowskiego. Zesz. Nauk. UJ, Prace Bot. 16: 8-160. Warcholik W. 2000 Antropogeniczne oblicze dna doliny rzecznej Aura 4 7-9 Wiśniewolski W. 2003 Możliwości przeciwdziałania skutkom przegradzania rzek i odtwarzania szlaków migracyjnych ryb. Suppl. Acta Hydrobiol. 6 45-64 Wiśniewolski W., Augustyn L., Bartel R., Depowski R., Dębowski P.,Klich M.,Kolman R.,Witkowski A. 2004 Restytucja ryb wędrownych a drożność polskich rzek. WWF Polska, Warszawa. Witkowski A., Błachuta J., Kotusz J., Heese T. 1999. Czerwona lista słodkowodnej ichtiofauny Polski. Chrońmy Przyr. Ojcz. 55: 5-19. Witkowski A., Kotusz J., Przybylski M., Marszał L., Heese T., Amirowicz A., Buras P., Kukuła K. 2004 Pochodzenie, skład gatunkowy i aktualny stopień zagrożenia ichtiofauny w dorzeczu Wisły i Odry. Archives of Polish Fisheries 12/suppl. 2 7-20 Włodek J.M., Skóra S. 1999. Badania ichtiofaunistyczne w rzece i dorzeczu Wisłoki w latach1994. - 1995. Rocz. Nauk. PZW. 12: 29-60. Wojton A., Kukuła K. 2008. Nowe stanowisko piskorza Misgurnus fossilis Linné, 1758 w Kotlinie Sandomierskiej. Chrońmy Przyrodę Ojczystą 64 (1) 103-109 5. STATUS OCHRONY OBSZARU (OPCJONALNIE) 5.1. Istniejące formy ochrony na poziomie krajowym i regionalnym: Kod Pokrycie [%] Kod Pokrycie [%] Kod Pokrycie [%] PL03 2.33 PL04 18.59 5.2. Powiązanie opisanego obszaru z innymi formami ochrony: na poziomie krajowym lub regionalnym: Kod rodzaju Nazwa terenu Rodzaj Pokrycie [%] PL04 Czarnorzecki Obszar Chronionego Krajobrazu * 13.35 PL04 Obszar Chronionego Krajobrazu Beskidu Niskiego * 4.71 PL03 Czarnorzecko-Strzyżowski Park Krajobrazowy * 2.33 PL04 Strzyżowsko-Sędziszowski Obszar Chronionego Krajobrazu * 0.54

6. ZARZĄDZANIE OBSZAREM 6.1. Organ lub organy odpowiedzialne za zarządzanie obszarem: Organizacja: Adres: Adres e-mail: Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Rzeszowie Polska Józefa Piłsudskiego 38 35-001 Rzeszów sekretariat.rzeszow@rdos.gov.pl 6.2. Plan(-y) zarządzania: Aktualny plan zarządzania istnieje: Tak Nie, ale jest w przygotowaniu X Nie 7. MAPA OBSZARU Nr ID INSPIRE: PL.ZIPOP.1393.N2K.PLH180030 Mapa załączona jako plik PDF w formacie elektronicznym (opcjonalnie) X Tak Nie Odniesienie lub odniesienia do oryginalnej mapy wykorzystanej przy digitalizacji granic elektronicznych (opcjonalnie)