Promieniotwórczość NATURALNA Badając świecenie różnych substancji, zauważyłem, że wszystkie związki uranu wysyłają promieniowanie przenikające przez czarny papier i inne osłony oraz powodują naświetlenie kliszy fotograficznej. Uznałem więc, że to promieniowanie dotychczas nieznane. Nazywam się Henry Becquerel. To ja w roku 1896 odkryłem zjawisko promieniotwórczości naturalnej.
Maria i Piotr Curie To ja, Maria Skłodowska-Curie, fizyczka i chemiczka polska, odkryłam, że w rudzie uranu znajduje się nieznany jeszcze silnie promieniotwórczy pierwiastek. Prowadząc badania, razem ze swym mężem Piotrem Curie, po długiej i mozolnej pracy odkryłam, dwa promieniotwórcze pierwiastki: polon oraz rad, za które otrzymałam Nagrodę Nobla.
Promieniowanie ALFA Rozpad jądra atomowego z emisją cząstki alfa. Po tym rozpadzie powstaje jądro atomowe o liczbie masowej (A) mniejszej o 4 i liczbie atomowej (Z) mniejszej o 2 względem tych liczb dla jądra pierwotnego. Rozpadowi alfa ulegają najczęściej ciężkie pierwiastki promieniotwórcze oraz niektóre izotopy promieniotwórcze pierwiastków ziem rzadkich (pierwiastków z rodziny lantanowców). A X Z (pierwiastek ulegający rozpadowi) 232 92 U A - 4 Y Z - 2 (jądro nowopowstałego pierwiastka) 228 90 Th + 4 α 2 (cząsteczka ALFA) α + 4 2
Rozpad 241 Am 237 Np Cząstka alfa przechodząc przez ośrodek silnie oddziaływuje z jego atomami, powodując jego jonizację, dzięki czemu traci swoją energię wystarczy niewielka przeszkoda aby wyhamować całkowicie cząstę alfa Masa nowego jądra i cząstki alfa jest mniejsza od masy jądra, które uległo rozpadowi. Różnica mas jest równoważna wydzielającej się energii, którą przejmuje cząsteczka alfa i nowe utworzone jądro.
Promieniowanie BETA Jest to rozpad jądra promieniotwórczego, w wyniku którego z jądra emitowany jest (w przypadku rozpadu beta minus) elektron (negaton) i antyneutrino elektronowe lub (w przypadku rozpadu beta plus) pozyton i neutrino elektronowe. Rozpad ß - Z jądra atomu zostaje wyemitowany elektron, który nazywamy czastką ß -. Cząstka ß - powstaje w jądrze na skutek przeistoczenia się neutronu w proton i elektron: 1 n 1 p o e o + + v 1-1 neutron proton elektron Antyneutrina elektronowa Rozpad ß - ilustruje poniższa reakcja, będąca zapisem ogólnym tego rodzaju rozpadu: A X Z A Y o -1 + e v Z+1 - +
Rozpad ß + Z jądra zostaje wyemitowana cząsteczka ß + (pozyton). Cząstka ß+ powstaje podczas przeistoczenia się protonu w neutron. 1 p 1 n 1 A X A Z Z-1 Podczas rozpadu ß + wydziela się energia, którą otrzymuje nowo powstałe jądro, elektron (lub proton) i antyneutrino (neutrino). Cząstki ß w ośrodku powodują jonizację atomów tracą przy tym swoją energię. 1 o 0 + e + v o v +1 Y + e+ +
Rozpady 64 29 Cu 64 30Zn + e + e 64 Cu 64 Zn e e - + 64 29 Cu 64 28Ni + e + + e 64 Cu 64 Ni e + e
to fala elektromagnetyczna lub inaczej strumień wysokoenergetycznych fotonów. Promieniowanie GAMMA Towarzyszy ono emisji cząsteczek α lub β, gdy powstające jądro jest w stanie wzbudzonym. Promieniowanie to nie jest obdarzone ładunkiem, dlatego nie odchyla się w polu elektrycznym i magnetycznym. Promieniowanie gamma jest bardzo przenikliwe, bardzo szkodliwe i nie ma dość dobrych osłon, które mogłyby je w całości pochłonąć. Ma małą zdolność do jonizacji. Promieniowanie gamma charakteryzuje się dużą przenikalnością, np. może przenikać przez ołów na głębokości 150 mm.
Przemiana Jądro wzbudzone przechodzi do stanu podstawowego pozbywając się energii wzbudzenia. A Z przemiana X A Z X
Przenikliwość promieniowania wysyłanego przez izotopy radioaktywne
Typy rozpadów
Naturalne pierwiastki promieniotwórcze Początek trzech naturalnych szeregów promieniotwórczych Początek czwartego szeregu: 237 Np (T 1/2 =2,14 10 6 < wiek Ziemi) - nie występuje naturalnie 4 szeregi, bo tylko rozpad α zmienia liczbę nukleonów (zmiana o 4 nukleony)
To rodziny nuklidów promieniotwórczych kolejno przekształcających się jedne w drugie na drodze sekwencyjnych rozpadów alfa lub beta. SZEREGI NATURALNE TOROWY Rozpoczyna się od rozpadu alfa Th-232, a kończy na stabilnym Pb-208. Łącznie ma 12 nuklidów SZEREG SZTUCZNY Neptunowy, wywodzący się od plutonu izotopu ciężkiego od uranu, nie występującego w przyrodzie, lecz otrzymanego sztucznie metodami fizyki jądrowej. URANOWO- AKTYNOWY Rozpoczyna się rozpadem alfa U-235, a kończy na stabilnym Pb-207. Łącznie ma 15 nuklidów URANOWO- RADOWY Rozpoczyna się rozpadem alfa U-238, a kończy na stabilnym Pb-206. Łącznie ma 18 nuklidów.
Szeregi promieniotwórcze N 4.51 10 9 lat 238 U 234 Th N 7.15 10 8 lat 235 U 231 Th 206 Pb Z 207 Pb Z
Łączna liczba trwałych nuklidów jest równa 272 Najcięższym trwałym nuklidem jest bizmut ( 209 83Bi). Jądra z Z > 83 nie są już trwałe (wszystkie pierwiastki za bizmutem mają tylko izotopy promieniotwórcze). Ciekawostka Spośród 272 trwałych nuklidów 161 jest zbudowanych z parzystej liczby protonów i parzystej liczby neutronów, 105 zawiera parzystą liczbę jednego z nukleonów, natomiast jedynie w 6 przypadkach jądro jest zbudowane z nieparzystej liczby protonów i nieparzystej liczby neutronów. Szczególną trwałością charakteryzują się jądra o liczbach protonów lub neutronów równych; 2, 8, 20, 28, 50, 82, 126 (są to tzw. liczby magiczne) nazywane magicznymi jądrami; pośród nich najtrwalsze są jądra podwójne magicznie, np. 4 2 He, 16 8O, 40 20Ca, 208 82Pb
A B C D Znanych jest około 2300 nuklidów promieniotwórczych, tylko kilkadziesiąt spośród nich występuje w przyrodzie. Naturalne pierwiastki promieniotwórcze to przede wszystkim nuklidy o liczbie atomowej Z > 83. Ze względu na pochodzenie izotopy radioaktywne możemy podzielić na 4 kategorie: Izotopy pierwotne, których czas półrozpadu ma wartość przekraczającą 0,5 mld lat,. Powstały wraz z materią tworzącą Ziemię. Najbardziej rozpowszechnione to - : 40 K, 238 U, 232 Th Izotopy wtórne, powstałe w wyniku rozpadów promieniotwórczych izotopów należących do pierwszej kategorii. Najważniejsze to - 226 Ra, 228 Ra, 222 Rn, 220 Rn, 210 Pb. Izotopy kosmogeniczne, tworzące się pod wpływem promieniowania kosmicznego, jak również w reakcjach jądrowych. Radionuklidy kosmogeniczne 10 Be, 26 Al, 36 Cl, 80 Kr, 32 Si, 39 Ar, 22 Na, 35 S, 37 Ar, 33 P, 32 P, 38 Mg, 24 Na, 38 S, 31 Si, 18 F, 39 Cl, 38 Cl, 34m Cl Radioizotopy sztuczne
Wykrywanie promieniowania Promieniowanie jądrowe każdego rodzaju alfa, beta, gamma jest promieniowaniem jonizującym. Promieniowanie nazywamy jonizującym wtedy, gdy ma wystarczająco dużo energii, aby częściowo pozbawić atomy elektronów, pozostawiając naładowane cząstki jony. jądrowego
Detektory promieniowania jonizującego używane w ochronie radiologicznej Klisza fotograficzna używana w indywidualnych dozymetrach zaczernienie kliszy informuje o wielkości dawki. Komora jonizacyjna naładowany kondensator rozładowuje się pod wpływem promieniowania jonizującego. Odczyt aktualnego napięcia jest natychmiastowym odczytem wielkości dawki. Scyntylatory kryształy, które mają własności termoluminescencji. Służą do długotrwałego, np. przez kilka miesięcy pomiaru mocy dawki w pomieszczeniu. Licznik Geigera Mullera w przenośnych przyrządach dozymetrycznych. Szybka informacja o fakcie, że w pobliżu znajduje się źródło promieniowania jonizującego.
Licznik Geigera-Müllera Promieniowanie jonizujące być wykrywane za pomocą licznika Geigera Müllera. Urządzenie to jest bardzo czułe, umożliwia wykrywanie i liczenie cząstek dzięki jonizacji gazu wywołanej przejściem promieniowania.
Budowa licznika GM W rurze metalowej lub szklanej, jest odizolowany od rury drucik stalowy lub wolframowy. Rurę z obu końców zamyka się szczelnie. Licznik napełnia się licznik mieszaniną argonu i pary alkoholu.
Działanie licznika Do rurki i drucika podłącza się napięcie wynoszące około 500V, a w obwód włącza się opornik. Wpadająca do licznika cząstka wywołuje jonizację gazu co doje impuls prądu
Smartlab Geiger miniaturowy licznik opracowany w Korei dołączany do smartfona (cena ok. 30$)
Dozymetria wielkości określające absorpcję promieniowania jonizującego Aktywność źródła charakteryzuje źródło 1Bq (bekerel) = 1 rozpad/s Dawka pochłonięta (energetyczna) promieniowania jonizującego miara energii niesionej przez promieniowanie i pochłoniętej przez jednostkę masy substancji 1 Gy (grej) = 1J/kg Moc dawki - dawka pochłonięta w ciągu jednostki czasu np. Gy/a (grej na rok), mgy/h (miligrej na godzinę)
Miara biologicznych skutków promieniowania jonizującego Skuteczność biologiczna różnego rodzaju promieniowania jest różna. Wynika to z różnej gęstości jonizacji różnych rodzajów promieniowania. Równoważnik dawki dawka równoważna Wprowadza się współczynnik skuteczności biologicznej. Z definicji = 1 dla elektronów. Również równy jest 1 dla promieniowania i. Dla neutronów i ciężkich cząstek naładowanych zależy od ich energii i wynosi 3-10. Dla cząstek = 20 Dawka równoważna równa jest iloczynowi dawki pochłoniętej i współczynnika skuteczności biologicznej promieniowania. Dawkę równoważną wyraża się w Siwertach 1Sv (siwert) = 1Gy * współczynnik skutecz.
Typowe wartości równowaznika dawki Dawka od źródeł naturalnych dla każdego z nas: około 2 msv rocznie Dla pracowników odsługujących urządzenia z promieniowaniem: Ograniczenie przepisami administracyjnymi 50 msv rocznie nie więcej niż 100mSv przez 5 lat