DYREKTYWA 2000/60/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

Projekt roboczy tłumaczenia _ czerwiec 2003r. DYREKTYWA 2000/60/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 23 października 2000 w sprawie ustanowienia ram dla działalności Wspólnoty w dziedzinie polityki wodnej PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 175 ust. 1, uwzględniając wniosek Komisji 1, uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 2, uwzględniając opinię Komitetu. Regionów 3, stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu 4 i zgodnie z wspólnym tekstem zatwierdzonym przez Komitet Porozumiewawczy, a także mając na uwadze, co następuje: woda nie jest produktem komercyjnym takim jak każdy inny, lecz raczej dziedzictwem, które musi być chronione, bronione i traktowane jak dziedzictwo; wnioski z Seminarium Ministerialnego w sprawie polityki wodnej Wspólnoty, które odbyło się w 1988 roku we Frankfurcie, podkreśliły potrzebę uchwalenia prawodawstwa Wspólnotowego obejmującego jakość ekologiczną; Rada w rezolucji z dnia 28 czerwca 1988 r. 5 zwróciła się do Komisji o przedłożenie propozycji dotyczących polepszenia jakości ekologicznej wód powierzchniowych Wspólnoty; deklaracja Seminarium Ministerialnego w sprawie wód podziemnych, które odbyło się w 1991 roku w Hadze uznała potrzebę podjęcia działań celem uniknięcia długoterminowego pogorszenia się jakości wód płynących i zmniejszenia ich zasobów oraz wezwała do opracowania programu działań, który miałby zostać wdrożony do roku 2000, i którego celem byłaby zrównoważona gospodarka i ochrona zasobów wód płynących; w swoich rezolucjach z dnia 25 lutego 1992 roku 6 oraz 20 lutego 1995 roku 7, Rada zwróciła się o przygotowanie 1 Dz.U. C 184 z 17.6.1997, str. 20, Dz.U.C 16 z 20.1.1998, str. 14 oraz Dz.U. C 108 z 7.4.1998, str. 94 2 Dz.U. C 355 z 21.11.1997, str. 83 3 Dz.U.C 180 z 11.6.1998, str. 38 4 Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 11 lutego 1999 (Dz.U. C 150 z 28.5.1998, str. 419) potwierdzone w dniu 16 września 1999 r. i wspólne stanowisko Rady z dnia 22 października 1999 r. (Dz.U. C 343 z 30.11.1999 r., str. 1). Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 września 2000 r. i decyzja Rady z 14 września 2000 r.. 5 Dz.U.C 209, 9.8.1998, str. 3 6 Dz.U.C 59 z 6.3.1992, str. 2

planu działań w zakresie wód podziemnych oraz o nowelizację dyrektywy Rady 80/68/EWG z dnia 17 grudnia 1979 roku w sprawie ochrony wód podziemnych przed zanieczyszczeniem spowodowanym przez niektóre substancje niebezpieczne 8, jako część ogólnej polityki ochrony wód płynących ; wody na obszarze Wspólnoty znajdują się pod wzrastającą presją spowodowaną ciągłym wzrostem zapotrzebowania, do wszelkich celów, na wodę w odpowiedniej ilości i o dobrej jakości; w dniu 10 listopada 1995 roku, Europejska Agencja Ochrony Środowiska w swoim raporcie pt. Środowisko w Unii Europejskiej 1995 przedstawiła uaktualniony stan raportu o środowisku, potwierdzając potrzebę działań dla ochrony wód Wspólnoty w aspektach ilościowych i jakościowych; w dniu 18 grudnia 1995 roku, Rada przyjęła wnioski wymagające między innymi, przedstawienia nowej ramowej dyrektywy ustanawiającej podstawowe zasady zrównoważonej polityki wodnej w Unii Europejskiej i zapraszające Komisję do przedłożenia odpowiedniej propozycji ; w dniu 21 lutego 1996 roku Komisja przyjęła komunikat Parlamentu Europejskiego oraz Rady dotyczący Polityki Wodnej Wspólnoty Europejskiej, ustanawiający założenia dla polityki wodnej Wspólnoty; 7 Dz.U.C 49 z 28.2.1995, str. 1 8 Dz.U.L 20 z 26.1.1980, str. 43. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 91/692/EWG (Dz.U.L 377 z 31.12.1991 rok, str. 48)

w dniu 9 września 1996 roku Komisja przedstawiła propozycję decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie programu działań dla zintegrowanej ochrony i gospodarki wodami podziemnymi 9 ; w propozycji tej Komisja podkreśliła potrzebę ustanowienia procedur dla uregulowania poboru wód płynących oraz monitoringu ich jakości i ilości ; w dniu 29 maja 1995 roku Komisja przyjęła komunikat Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie Rozsądnego Użytkowania i Ochrony Terenów Podmokłych, w którym uznano znaczenie funkcji jakie pełnią te obszary w ochronie zasobów wodnych; niezbędne jest opracowanie zintegrowanej polityki wodnej Wspólnoty; Rada w dniu 25 czerwca 1996 roku, Komitet. Regionów w dniu 19 września 1996 roku, Komitet Ekonomiczno-Społeczny w dniu 26 września 1996 roku oraz Parlament Europejski w dniu 23 października 1996 roku zobowiązały Komisję do przedłożenia propozycji dyrektywy Rady ustanawiającej ramy dla europejskiej polityki wodnej; jak określono w art. 174 Traktatu, polityka Wspólnoty dotycząca środowiska ma przyczyniać się do realizacji takich celów jak zachowanie, ochrona i poprawa jakości środowiska poprzez ostrożne i racjonalne użytkowanie zasobów naturalnych; ma opierać się na zasadzie zapobiegania oraz zasadach podejmowania działań prewencyjnych, przy czym priorytetem powinno być aby szkody środowiskowe były likwidowane u źródła oraz, że obowiązek płacenia spoczywa na zanieczyszczającym; zgodnie z art. 174 Traktatu, podczas opracowywania polityki dotyczącej środowiska Wspólnota powinna uwzględniać dostępne dane naukowe i techniczne, warunki środowiskowe w różnych regionach Wspólnoty, rozwój gospodarczy i społeczny Wspólnoty jako całości oraz równomierny rozwój jej regionów jak również potencjalne korzyści i koszty działań lub ich braku; istnieją różnorodne uwarunkowania i potrzeby w ramach Wspólnoty, które wymagają różnych szczególnych rozwiązań; zróżnicowanie to powinno być uwzględniane podczas planowania i wdrażania działań zapewniających ochronę i zrównoważone użytkowanie wody w ramach zlewni rzecznych; decyzje powinny być podejmowane jak najbliżej miejsca występowania takiej wody lub jej użytkowania; priorytetem powinny być działania w ramach odpowiedzialności poszczególnych Państw Członkowskich polegające na opracowaniu programu środków dostosowanych do warunków regionalnych i lokalnych; sukces niniejszej dyrektywy jest uzależniony od ścisłej współpracy i spójnych działań na szczeblu Wspólnoty, Państwa Członkowskiego oraz na szczeblu lokalnym, jak również od informacji, konsultacji i zaangażowania opinii publicznej, w tym użytkowników; zaopatrzenie w wodę jest usługą ogólnego dobra jak to zdefiniowano w komunikacie Komisji w sprawie Usług Ogólnego Dobra w Europie 10 ; niezbędna jest dalsza integracja ochrony i zrównoważonego gospodarowania wodą z innymi obszarami polityki Wspólnoty takimi jak: energetyka, transport, rolnictwo, rybołówstwo, polityka regionalna i turystyka; niniejsza dyrektywa powinna tworzyć podstawę stałego dialogu oraz rozwoju strategii dalszej integracji obszarów polityki; niniejsza dyrektywa może także mieć ważny udział w innych dziedzinach współpracy pomiędzy Państwami 9 Dz.U.C 355 z 25.11.1996, str. 1 10 Dz.U. C 281 z 26.9.1996 r.

Członkowskimi, między innymi w ramach Europejskiej Perspektywy Rozwoju Przestrzennego (ESDP); efektywna i spójna polityka wodna musi uwzględniać wrażliwość ekosystemów wodnych zlokalizowanych blisko wybrzeży morskich i estuariów czy zatok stosunkowo zamkniętych mórz ponieważ ich równowaga jest pod silnym wpływem jakości wpływających do nich wód śródlądowych. Ochrona stanu wód w zlewniach rzek przyniesie korzyści ekonomiczne poprzez jej wkład w ochronę populacji ryb, włączając populację ryb morskich wód przybrzeżnych; polityka wodna Wspólnoty wymaga przejrzystych, efektywnych i spójnych ram prawnych; Wspólnota powinna określić wspólne zasady oraz ogólne ramy działań; niniejsza dyrektywa powinna stanowić takie ramy i koordynować oraz integrować, a w dłuższej perspektywie, dalej rozwijać ogólne zasady i struktury ochrony i zrównoważonego użytkowania wody na terenie Wspólnoty zgodnie z zasadami subsydiarności ; niniejsza dyrektywa ma na celu utrzymanie i poprawę jakości środowiska wodnego Wspólnoty; cel ten związany jest przede wszystkim z jakością tych wód; kontrola ilości, jest elementem wspomagającym zapewnienie dobrej jakości wód, dlatego więc środki ilościowe służące zapewnieniu dobrej jakości powinny również zostać określone ; warstwy wód podziemnych mogą mieć wpływ na jakość ekologiczną wód powierzchniowych i ekosystemów lądowych związanych z tymi zasobami wód podziemnych ; Wspólnota i jej Państwa Członkowskie są stronami różnych porozumień międzynarodowych, w których zawarte są istotne zobowiązania dotyczące ochrony wód morskich przed zanieczyszczeniem, zwłaszcza w Konwencji o Ochronie Środowiska Morskiego Obszaru Morza Bałtyckiego, podpisanej w Helsinkach w dniu 9 kwietnia 1992 i przyjętej decyzją Rady 94/157/EWG 11, Konwencji o Ochronie Środowiska Morskiego Północno-Wschodniego Atlantyku, podpisanej w Paryżu w dniu 22 września 1992 i przyjętej decyzją Rady 98/249/WE 12, oraz w Konwencji o Ochronie przed Zanieczyszczeniem Morza Śródziemnego, podpisanej w Barcelonie w dniu 16 lutego 1976 roku i przyjętej decyzją Rady 77/585/EWG 13, oraz protokołu do sprawie Ochrony Morza Śródziemnego przed Zanieczyszczeniem ze Źródeł Lądowych, podpisanego w Atenach w dniu 17 maja 1980 roku i przyjętego decyzją Rady 83/101/EWG 14 ; niniejsza dyrektywa ma za zadanie wspierać działania Wspólnoty w celu wypełnienia tych zobowiązań; niniejsza dyrektywa ma wspierać stopniową redukcję emisji niebezpiecznych substancji do wód; niezbędne jest określenie wspólnych zasad dla koordynacji wysiłków podejmowanych przez Państwa Członkowskie służące poprawie ochrony wód Wspólnoty w aspekcie ilościowym i jakościowym, dla promocji zrównoważonego użytkowania wód, uczestniczenia w kontroli problemów wód transgranicznych, dla ochrony ekosystemów wodnych oraz ekosystemów lądowych i terenów podmokłych bezpośrednio od nich zależnych, a także dla zabezpieczenia i opracowania potencjalnych sposobów użytkowania wód Wspólnoty; 11 Dz.U.L 73, 16.3.1994, str. 19 12 Dz.U.L 104, 3.4.1998, str. 1 13 Dz.U.L 240, 19.9.1977, str. 1 14 Dz.U.L 67, 12.3.1983, str. 1

woda o dobrej jakości przyczyni się do zagwarantowania zaopatrzenia ludności w wodę do spożycia; należy ustalić wspólne definicje stanu wód w aspekcie jakości, a tam gdzie jest to potrzebne, także w aspekcie ilości; należy w celu ochrony środowiska określić cele środowiskowe dla zapewnienia osiągnięcia dobrego stanu wód powierzchniowych i podziemnych we Wspólnocie oraz dla zapobieżenia pogorszenia się stanu wód na szczeblu Wspólnoty; Państwa Członkowskie powinny podejmować działania w kierunku osiągnięcia celu, jakim jest co najmniej dobry stan wód, poprzez określenie i wdrożenie niezbędnych działań w ramach zintegrowanych programów działań, uwzględniając istniejące wymogi Wspólnoty; tam gdzie aktualny stan wód jest dobry, powinien zostać utrzymany; niezależnie od wymogów dobrego stanu wszelkie tendencje znacznego i trwałego wzrostu stężenia jakiegokolwiek zanieczyszczenia powinny zostać zidentyfikowane i zniwelowane; ostatecznym celem tej dyrektywy jest doprowadzenie do wyeliminowania głównych substancji niebezpiecznych i współudział w osiąganiu w środowisku morskim w stężeń substancji naturalnie występujących bliskich wartościom tła; wody powierzchniowe i podziemne są w zasadzie odnawialnymi zasobami naturalnymi; zadanie zapewnienia dobrego stanu wód podziemnych wymaga zwłaszcza podjęcia wczesnych działań i stabilnego, długoterminowego planowania zastosowania środków ochronnych, uwzględniając naturalne opóźnienie czasowe zachodzące w ich formowaniu i odnawianiu; takie opóźnienie czasowe poprawy ich stanu powinno być uwzględniane w planach czasowych określających środki do osiągnięcia dobrego stanu wód podziemnych i odwracania jakichkolwiek znaczących i trwałych trendów wzrostowych w odniesieniu do stężenia jakiegokolwiek zanieczyszczenia w wodach podziemnych; dla osiągnięcia celów określonych w niniejszej dyrektywie oraz przy opracowywaniu odpowiedniego programu służących im środków, Państwa Członkowskie mogą wdrażać program działań w rozbiciu na fazy w celu rozłożenia kosztów wdrażania; w celu zapewnienia pełnego i spójnego wdrożenia niniejszej dyrektywy, należy dokonać wszelkich rozszerzeń harmonogramu na podstawie odpowiednich, oczywistych i przejrzystych kryteriów oraz dokonać ich uzasadnienia w planach zarządzania zlewnią rzeczną przez Państwa Członkowskie; w przypadku kiedy zasoby wodne są dotknięte działalnością człowieka lub ich stan naturalny jest taki, że może być niewykonalne lub nieracjonalnie kosztowne przywrócenie ich do dobrego stanu, mogą zostać określone mniej rygorystyczne cele środowiskowe na podstawie właściwych, oczywistych i przejrzystych kryteriów, przy czym dla uniknięcia dalszego pogarszania stanu wód, wszystkie możliwe działania powinny zostać podjęte; w szczególnych przypadkach mogą wystąpić odstępstwa od wymogu zapobiegania dalszej degradacji lub osiągnięcia dobrego stanu, jeżeli niepowodzenie jest rezultatem nieprzewidzianych lub wyjątkowych okoliczności, zwłaszcza powodzi lub suszy, lub też, z powodu nadrzędnego interesu społecznego, na skutek zmian fizycznych warunków zasobów wód powierzchniowych lub zmian poziomu warstw wód podziemnych, z zastrzeżeniem podjęcia wszelkich możliwych działań dla zlikwidowania negatywnych oddziaływań na stan zasobów wodnych;

osiągnięcie dobrego stanu wód każdej zlewni rzecznej powinno być celem realizowanym tak, aby działania dotyczące wód powierzchniowych i podziemnych należących do tego samego systemu ekologicznego, hydrologicznego i hydrogeologicznego były skoordynowane; dla realizacji celów związanych z ochroną środowiska istnieje potrzeba lepszej integracji aspektów ilościowych i jakościowych zarówno wód powierzchniowych jak i podziemnych, uwzględniając naturalne warunki przepływu wody w cyklu hydrologicznym; w ramach zlewni rzecznej, w której użytkowanie wód może mieć skutki transgraniczne, wymogi dla osiągnięcia celów środowiskowych ustalone w niniejszej dyrektywie, a zwłaszcza wszystkie programy działań, powinny być skoordynowane dla całego obszaru zlewni rzecznej; dla zlewni rzecznych których zasięg wykraczają poza granice Wspólnoty, Państwa Członkowskie powinny dążyć do zapewnienia odpowiedniej koordynacji z zainteresowanymi państwami nie będącymi Państwami Członkowskimi; niniejsza dyrektywa ma przyczynić się do wdrażania zobowiązań Wspólnoty wynikających z międzynarodowych konwencji w zakresie ochrony wód i gospodarki wodnej, zwłaszcza w ramach Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie ochrony i użytkowania cieków transgranicznych i jezior międzynarodowych, przyjętej decyzją Rady 95/308/WE 15 i wszelkich późniejszych umów dotyczących jej stosowania; konieczne jest wykonanie analiz charakterystyki zlewni rzecznej oraz wpływu działalności człowieka, jak również analizy ekonomicznej użytkowania wód; postęp w stanie wód powinien być monitorowany przez Państwa Członkowskie w sposób systematyczny i taki, aby w ramach Wspólnoty można było dokonywać porównań; informacja taka jest konieczna aby Państwa Członkowskie miały rzetelną podstawę do opracowania programów działań na rzecz osiągnięcia celów ustanowionych przez niniejszą dyrektywę; Państwa Członkowskie powinny określić wody używane do poboru wody do spożycia oraz zapewnić zgodność z dyrektywą Rady 80/778/EWG z dnia 15 lipca 1980 roku w sprawie jakości wód przeznaczonych do konsumpcji przez człowieka 16 ; wskazane może być zastosowanie przez Państwa Członkowskie instrumentów ekonomicznych jako części programu działań; zasada zwrotu kosztów usług wodnych, w tym kosztów ekologicznych i środków zaradczych związanych ze szkodami lub negatywnym wpływem na środowisko wodne powinna być uwzględniona, zwłaszcza zgodnie z zasadą zanieczyszczający płaci ; należy w tym celu dokonać analizy ekonomicznej usług wodnych opartej na długoterminowych prognozach popytu i podaży wody w zlewni rzecznej; istnieje potrzeba zapobieżenia lub ograniczenia wpływu sytuacji w wyniku, których wody są przypadkowo zanieczyszczane; działania w tym kierunku powinny być zawarte w programie działań; w odniesieniu do zapobiegania i kontroli zanieczyszczeń, polityka wodna Wspólnoty powinna być oparta na podejściu łączącym kontrolę zanieczyszczeń u źródła poprzez ustanowienie granicznych wartości emisji ze standardami jakości środowiskowej; w kwestii ilości wód, zależy ustalić ogólne zasady kontroli poboru i spiętrzania wód w celu zapewnienia równowagi środowiska odnośnych systemów wodnych; 15 Dz.U.L 186 z 5.8.1995, str. 42 16 Dz.U.L 229 z 30.8.1980, str. 11. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 98/83/WE (Dz.U.L 330 z 5.12.1998, str. 32)

należy ustalić wspólne standardy jakości środowiska i wartości graniczne emisji dla określonych grup lub rodzajów zanieczyszczeń jako minimalne wymagania zawarte prawodawstwie Wspólnoty; należy zapewnić przyjęcie takich standardów na poziomie wspólnotowym; zanieczyszczenie poprzez zrzuty, emisje czy straty priorytetowych substancji niebezpiecznych musi zostać wyeliminowane lub zmniejszone; Parlament Europejski i Rada, na podstawie propozycji Komisji powinny określić takie substancje priorytetowe oraz środki podejmowane dla przeciwdziałania zanieczyszczeniu wód przez te substancje, uwzględniając wszystkie ich znaczące źródła i określając ekonomiczny i proporcjonalny poziom oraz łączenie typów kontroli; przy identyfikowaniu priorytetowych substancji niebezpiecznych należy zwrócić uwagę na zasady ostrożności, opierając się zwłaszcza na określeniu wszystkich potencjalnie niebezpiecznych skutków oddziaływania danej substancji i naukowej ocenie ryzyka; Państwa Członkowskie powinny przyjąć środki eliminacji zanieczyszczeń wód powierzchniowych substancjami priorytetowymi i stopniowego ograniczania zanieczyszczenia przez inne substancje, które w przeciwnym przypadku uniemożliwią Państwom Członkowskim zrealizowanie celów związanych z zasobami wód powierzchniowych; dla zapewnienia udziału opinii publicznej, w tym użytkowników wód, w ustanowieniu i aktualizacji planów zarządzania zlewnią rzeczną, konieczne jest dostarczenie odpowiednich informacji o planowanych środkach oraz informowanie o postępach ich wdrażania w celu zaangażowania opinii publicznej przed podjęciem ostatecznych decyzji co do niezbędnych środków ; niniejsza dyrektywa powinna dostarczyć mechanizmy zwalczania przeszkód w polepszeniu jakości wód w przypadku, kiedy wykraczają one poza obszar prawodawstwa Wspólnoty dotyczącego wód, w celu opracowania odpowiednich strategii Wspólnoty dla ich przezwyciężenia; Komisja powinna corocznie przedstawiać zaktualizowany plan wszelkich inicjatyw, które zamierza zaproponować dla sektora wodnego; w celu zapewnienia, aby podejście Wspólnoty było spójne, należy opracować, jako część tej dyrektywy, specyfikacje techniczne; kryteria dla oceny stanu wód są znaczącym krokiem naprzód; dostosowanie pewnych elementów technicznych do rozwoju technologicznego oraz standaryzacji monitoringu, pobierania próbek i metod analitycznych zostaną zaakceptowane zgodnie z procedurą przyjętą przez komitet; Komisja może przyjąć wytyczne dotyczące stosowania kryteriów dla charakterystyki obszarów zlewni rzecznych i oceny stanu wód, celem promowania dokładnego ich zrozumienia i spójnego stosowania; środki konieczne do wdrożenia tej dyrektywy powinny być przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą procedury dla wypełnienia nałożonych na Komisję 17 obowiązków wdrażania; 17 Dz. U. C 184 z 17.7, 1999, str. 23

wdrożenie niniejszej dyrektywy ma na celu osiągnięcie stopnia ochrony wód co najmniej równego poziomowi określonemu w niektórych wcześniejszych aktach, które następnie powinny zostać uchylone w momencie gdy odpowiednie postanowienia niniejszej dyrektywy zostaną w pełni wdrożone; postanowienia niniejszej dyrektywy przejmują ramy kontroli zanieczyszczeń substancjami niebezpiecznymi ustanowione dyrektywą 76/464/EWG 18, dlatego też powinna ona zostać uchylona w momencie kiedy odpowiednie postanowienia niniejszej dyrektywy zostaną w pełni wdrożone; należy zapewnić pełne wdrożenie i przestrzeganie istniejącego prawodawstwa środowiska dotyczącego ochrony wód, konieczne jest zapewnienie właściwego stosowania postanowień wdrażających niniejsza dyrektywę na terenie Wspólnoty przez system sankcji przewidzianych w prawodawstwie Państw Członkowskich; sankcje te powinny być skuteczne, proporcjonalne i zniechęcające, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ: Artykuł 1 Cel Celem niniejszej dyrektywy jest ustanowienie ram dla ochrony wewnętrznych wód powierzchniowych, wód przyujściowych, wód przybrzeżnych oraz wód podziemnych, które będą : a. zapobiegać dalszej degradacji oraz chronić i poprawiać stan ekosystemów wodnych i lądowych (w odniesieniu do ich wymagań wodnych) i terenów podmokłych bezpośrednio zależnych od ekosystemów wodnych; b. promować zrównoważone użytkowanie wód oparte na długoterminowej ochronie dostępnych zasobów wodnych; c. dążyć do zwiększenia ochrony i polepszenia środowiska wodnego między innymi poprzez szczególne środki stopniowej redukcji zrzutów, emisji i strat substancji priorytetowych oraz zaprzestanie lub stopniowe ograniczanie zrzutów, emisji i strat priorytetowych substancji niebezpiecznych; d. zapewniać stopniową redukcję zanieczyszczenia wód podziemnych i zapobiegać ich dalszemu zanieczyszczaniu, oraz e. przyczyniać się do zmniejszenia skutków powodzi i susz, a przez to przyczyniając się do: - zapewnienia odpowiedniego zaopatrzenia w wodę dobrej jakości ze źródeł powierzchniowych i podziemnych, niezbędną dla zrównoważonego, zbilansowanego i sprawiedliwego użytkowania wód; - znacznej redukcji zanieczyszczenia wód podziemnych; - ochrony wód terytorialnych i morskich; 18 Dz.U.L 129 z 18.5.1976, str. 23; dyrektywa zmieniona dyrektywą 91/692/EWG (Dz.U. L 377 z 31.12.1991, str. 48)

- osiągnięcia celów stosownych umów międzynarodowych, w tym umów, których celem jest zapobieganie i eliminacja zanieczyszczeń środowiska morskiego, poprzez działanie Wspólnoty zgodnie z artykułem 16 ust. 3 kończące lub stopniowo ograniczające zrzuty, emisje i straty priorytetowych substancji niebezpiecznych, którego ostatecznym celem jest osiągnięcie w środowisku morskim stężeń bliskich wartościom tła dla substancji występujących naturalnie i bliskich zeru dla syntetycznych substancji wyprodukowanych przez człowieka. Artykuł 2 Definicje Dla celów niniejszej dyrektywy mają zastosowanie następujące definicje: 1. Wody powierzchniowe oznaczają wody lądowe za wyjątkiem wód podziemnych; wody przyujściowe i wody przybrzeżne z wyjątkiem sytuacji, kiedy z uwagi na skład chemiczny obejmuje to również wody terytorialne. 2. Wody podziemne oznaczają wszelkie wody znajdujące się poniżej poziomu gruntu w strefie saturacji i w bezpośrednim kontakcie z gruntem lub podglebiem. 3. Wody śródlądowe oznaczają wszystkie wody stojące lub płynące po powierzchni ziemi i wszelkie wody podziemne, po stronie lądu od linii podziału, której odmierzana jest szerokość wód terytorialnych. 4. Rzeka oznacza zasób wód śródlądowych płynących w przeważającej części na powierzchni lądu, ale mogący w pewnej części swojego biegu płynąć pod ziemią. 5. Jezioro oznacza zasób wód śródlądowych powierzchniowych stojących. 6. Wody przyujściowe oznaczają zasoby wód powierzchniowych w obszarach ujść rzecznych które są częściowo zasolone na skutek bliskości morskich wód przybrzeżnych, pozostając pod dominującym wpływem wód słodkich. 7. Wody przybrzeżne oznaczają wody powierzchniowe od strony lądu, od linii której każdy punkt oddalony jest na odległość jednej mili morskiej, w głąb morza, od najbliższego punktu linii podziału wyznaczającej wody terytorialne, rozszerzając się, tam gdzie jest to stosowne, aż do zewnętrznej granicy wód przyujściowych. 8. Sztuczny zasób wodny oznacza zasób wód powierzchniowych powstały na skutek działalności człowieka. 9. Silnie zmieniony zasób wodny oznacza zasób wód powierzchniowych, którego charakter został znacznie zmieniony na skutek fizycznego oddziaływania człowieka, wskazany przez Państwo Członkowskiego zgodnie z postanowieniami załącznika II. 10. Zasób wód powierzchniowych oznacza oddzielny i znaczący element wód powierzchniowych taki jak: jezioro, zbiornik, strumień, rzeka lub kanał, część strumienia, rzeki lub kanału, wody przyujściowe lub pas wód przybrzeżnych. 11. Warstwa wód podziemnych oznacza podpowierzchniową warstwę lub warstwy skał lub innej formacji geologicznej o wystarczającej porowatości i przepuszczalności

umożliwiającej albo znaczny przepływ wód podziemnych albo pobór znaczących ilości wód podziemnych. 12. Warstwa wód podziemnych oznacza określoną objętość wód podziemnych w ramach zbiornika lub zbiorników wód podziemnych. 13. Zlewnia rzeczna oznacza obszar lądu, z którego wszystkie spływy powierzchniowe płyną przez sekwencję strumieni, rzek a także jezior, do morza poprzez pojedyncze ujście rzeki, estuarium lub deltę. 14. Podzlewnia oznacza obszar lądu, z którego wszystkie spływy powierzchniowe odprowadzane są za pośrednictwem systemu strumieni, rzek i również jezior, do określonego miejsca w biegu rzeki (zwykle do jeziora lub zbiegu rzek). 15. Obszar zlewni rzecznej oznacza obszar lądu i morza składający się z jednej lub wielu sąsiadujących ze sobą zlewni rzecznych wraz ze związanymi z nimi wodami podziemnymi i wodami przybrzeżnymi, wyznaczony zgodnie z artykułem 3 ust. 1 jako jednostka podstawowa dla gospodarki zlewni rzecznej. 16. Kompetentne organy oznaczają organ lub organy określone w artykułach 3.2 lub 3.3. 17. Stan wód powierzchniowych jest ogólnym wyrażeniem stanu zasobu wód powierzchniowych, określonego gorszym stanem ekologicznym i chemicznym. 18. Dobry stan wód powierzchniowych oznacza stan zasobów wód powierzchniowych jeżeli zarówno ich stan ekologiczny jak i chemiczny jest określony jako co najmniej dobry. 19. Stan wód podziemnych jest ogólnym wyrażeniem stanu warstw wód podziemnych, określonego gorszym stanem ilościowym i chemicznym. 20. Dobry stan wód podziemnych oznacza stan warstw wód podziemnych, jeżeli zarówno ich stan ilościowy jak i chemiczny jest określony jako co najmniej dobry. 21. Stan ekologiczny jest określeniem jakości struktury i funkcjonowania ekosystemu wodnego związanego z wodami powierzchniowymi, sklasyfikowany zgodnie z załącznikiem V. 22. Dobry stan ekologiczny oznacza stan zasobów wód powierzchniowych, sklasyfikowany zgodnie z załącznikiem V. 23. Dobry potencjał ekologiczny oznacza stan znacznie zmienionego lub sztucznego zasobu wodnego, sklasyfikowanego zgodnie z odpowiednimi postanowieniami załącznika V. 24. Dobry stan chemiczny wód powierzchniowych oznacza stan chemiczny wymagany, aby spełnić cele środowiskowe wód powierzchniowych ustalone w art. 4 ust. 1 lit. a, to jest stan chemiczny osiągnięty przez powierzchniowy zasób wód, w którym stężenia zanieczyszczeń nie przekraczają standardów jakości środowiska określonych w załączniku IX i w art. 16 ust. 7 oraz stosownych przepisach prawa Wspólnoty określających standardy jakości środowiska na poziomie Wspólnoty.

25. Dobry stan chemiczny wód podziemnych oznacza stan chemiczny warstw wód podziemnych spełniający wszystkie warunki ustalone w tabeli 2.3.2 z załącznika V. 26. Stan ilościowy jest określeniem stopnia, w którym warstwa wód podziemnych jest narażony na bezpośredni lub pośredni pobór wody. 27. Dostępne warstwy wód podziemnych oznaczają różnicę pomiędzy długoterminową, średnioroczną wartością odnawialności warstw wód podziemnych a długoterminową średnioroczną wartością przepływu wymaganego do zapewnienia poziomu jakości ekologicznej dla związanych z nim wód powierzchniowych określonych w art. 4, celem uniknięcia jakiegokolwiek pogorszenia stanu ekologicznego tych wód oraz dla uniknięcia jakichkolwiek znacznych szkód w związanych z nimi ekosystemach lądowych. 28. Dobry stan ilościowy oznacza stan określony w tabeli 2.1.2 w załączniku V. 29. Substancje niebezpieczne oznaczają substancje lub grupy substancji, które są toksyczne, trwałe i podatne na bioakumulację oraz inne substancje lub grupy substancji, których poziom osiąga stan niepokojący; 30. Substancje priorytetowe oznaczają substancje określone zgodnie z artykułem 16 ust. 2 i wyszczególnione w załączniku X. Wśród nich są priorytetowe substancje niebezpieczne czyli substancje określone zgodnie z artykułem 16 ust. 3 i 6 przy których winny być podjęte środki zgodnie z artykułem 16 ust. 1 i 8; 31. Zanieczyszczenie oznacza jakąkolwiek substancję, zwłaszcza wymienioną w załączniku VIII, mogącą spowodować zanieczyszczenie. 32. Bezpośredni zrzut do wód podziemnych oznacza zrzut zanieczyszczeń do wód podziemnych bez perkolacji przez glebę lub podglebie; 33. Zanieczyszczenie oznacza bezpośrednie lub pośrednie wprowadzenie, na skutek działalności człowieka, substancji lub ciepła do powietrza, wody lub gruntu, co może być szkodliwe dla zdrowia ludzkiego lub jakości ekosystemów wodnych lub lądowych bezpośrednio zależnych od ekosystemów wodnych, czego rezultatem są szkody materialne, lub które ogranicza lub zakłóca urządzenia socjalne lub inne prawnie uzasadnione użytkowanie środowiska. 34. Cele środowiskowe oznaczają cele określone w art. 4. 35. Standardy jakości środowiska oznaczają stężenie określonego zanieczyszczenia lub grupy zanieczyszczeń w wodzie, osadach lub środowisku ożywionym, które nie powinno być przekroczone z uwagi na ochronę ludzkiego zdrowia i środowiska. 36. Podejście łączne oznacza kontrolę zrzutów i emisji do wód powierzchniowych zgodną z podejściem ustalonym w art. 10; 37. Woda przeznaczona do spożycia przez człowieka posiada takie samo znaczenie jak w dyrektywie 80/778/EWG zmienionej dyrektywą 98/83/WE.

38. Usługi wodne oznaczają wszystkie usługi, które są świadczone na rzecz gospodarstw domowych, instytucji publicznych lub podmiotów gospodarczych: a) pobór, retencja, magazynowanie, uzdatnianie i dystrybucja wód powierzchniowych lub podziemnych; b) zbieranie ścieków i prowadzenie usług oczyszczających, w wyniku czego oczyszczone ścieki odprowadzane są do wód powierzchniowych. 39. Użytkowanie wód oznacza usługi wodne wraz z inną działalnością określoną w art. 5 i załączniku II, mające duży wpływ na stan wód. Pojęcie to stosuje się dla celów artykułu 1 oraz analiz ekonomicznych wykonywanych zgodnie z artykułem 5 oraz załącznikiem III, punkt (b). 40. Wartości graniczne emisji oznaczają ogólną emisję, wyrażoną w postaci określonych parametrów, stężenie i/lub poziom emisji, które nie mogą zostać przekroczone podczas określonej jednostki lub jednostek czasu. Wartości graniczne emisji mogą być również określone dla pewnych grup, rodzin lub kategorii substancji, zwłaszcza dla określonych w art. 16. Wartości graniczne emisji substancji zazwyczaj dotyczą punktu, w którym emisja opuszcza instalację, bez uwzględniania rozcieńczenia. W odniesieniu do pośredniego odprowadzania do wód, może być uwzględniany efekt oczyszczania ścieków przy określaniu wartości granicznych emisji z takich instalacji przy założeniu, że zagwarantowana jest ochrona środowiska jako całość i że nie prowadzi to do wyższych poziomów zanieczyszczenia środowiska. 41. Kontrola zanieczyszczeń oznacza kontrole sprawdzające określony poziom ograniczeń emisji, na przykład granicznej wartości emisji lub też inaczej określonych limitów lub warunków dotyczących efektów, charakteru lub innych cech emisji lub warunków działania, które oddziaływają na emisję. Używanie terminu kontrola zanieczyszczeń w niniejszej dyrektywie w odniesieniu do postanowień każdej innej dyrektywy nie stanowi, w żadnym razie, próby ponownego interpretowania przepisów tejże dyrektywy. Artykuł 3 Koordynacja ustaleń administracyjnych w obszarach zlewni rzecznych 1. Państwa Członkowskie wyznaczą pojedyncze zlewnie rzeczne leżące na obszarze ich terytorium oraz, dla celów niniejszej dyrektywy, przydzielą je do poszczególnych obszarów zlewni rzecznych. Małe zlewnie rzeczne mogą być łączone z większymi lub z sąsiednimi małymi zlewniami w celu utworzenia pojedynczego obszaru zlewni rzecznych, tam gdzie jest to właściwe. Tam gdzie wody podziemne nie w pełni pokrywają się z określoną zlewnią rzeczną, powinny być one zidentyfikowane i przydzielone do najbliższego lub najbardziej właściwego obszaru lub obszarów zlewni rzecznej. Wody przybrzeżne będą zidentyfikowane i przydzielone do najbliższego właściwego obszaru lub obszarów zlewni rzecznej.

2. Państwa Członkowskie zapewnią odpowiednie ustalenia administracyjne, w tym określenie odpowiedniego organu, dla stosowania zasad niniejszej dyrektywy w każdym obszarze zlewni rzecznej leżącym na ich terytorium. 3. Państwa Członkowskie zapewnią, że zlewnia rzeczna obejmująca terytorium więcej niż jednego Państwa Członkowskiego przydzielona jest do międzynarodowego obszaru zlewni rzecznej. Na wniosek zainteresowanych Państw Członkowskich, Komisja będzie działać na rzecz przyśpieszenia przydzielenia do takich międzynarodowych obszarów zlewni rzecznych. Każde Państwo Członkowskie podejmie odpowiednie działania administracyjne, w tym określi odpowiedni organ kompetentny dla realizacji zasad niniejszej dyrektywy na tej części międzynarodowego obszaru zlewni rzecznej, która znajduje się na jego terytorium. 4. Państwa Członkowskie zobowiązują się, że wymagania niniejszej dyrektywy zmierzające do osiągnięcia celów środowiskowych określonych w art. 4, a w szczególności, we wszystkich programach działań, są koordynowane dla całego obszaru zlewni rzecznej. W przypadku międzynarodowych obszarów zlewni rzecznych, zainteresowane Państwa Członkowskie wspólnie zapewnią taką koordynację i mogą, dla tego celu, wykorzystać istniejące struktury wynikające z porozumień międzynarodowych. Na wniosek zainteresowanych Państw Członkowskich, Komisja będzie działać na rzecz przyśpieszenia ustanowienia programów takich środków. 5. W przypadku kiedy obszar zlewni rzecznej wykracza poza terytorium Wspólnoty, zainteresowane Państwo lub Państwa Członkowskie powinny podjąć działania koordynujące z państwami nie będącymi członkami Wspólnoty, w celu osiągnięcia celów niniejszej dyrektywy na obszarze zlewni rzecznej. Państwa Członkowskie zobowiązują się do stosowania zasad niniejszej dyrektywy na swoim terytorium. 6. Dla realizacji celów niniejszej dyrektywy Państwa Członkowskie mogą wskazać istniejący krajowy lub międzynarodowy organ jako organ kompetentny. 7. Państwa Członkowskie wyznaczą organ kompetentny w terminie podanym w art. 23. 8. Państwa Członkowskie przedstawią Komisji listę swoich kompetentnych organów oraz wszystkich kompetentnych organów międzynarodowych, w których uczestniczą najpóźniej 6 miesięcy po terminie określonym w art. 23. Każdy kompetentny organ otrzyma informacje zawarte w załączniku I. 9. Państwa Członkowskie poinformują Komisję o wszelkich zmianach jakie zaszły w informacjach dostarczanych zgodnie z ust. 8 w czasie 3 miesięcy od daty wejścia w życie każdej zmiany. Artykuł 4 Cele środowiskowe 1. W przygotowywaniu programów działań określonych w planach zarządzania zlewnią rzeczną: a. dla wód powierzchniowych:

i. Państwa Członkowskie wdrożą konieczne środki w celu zapobieżenia pogorszeniu się stanu wszystkich zasobów wód powierzchniowych, biorąc pod uwagę zastosowanie ust. 6 i 7 i bez szkody dla ust. 8; ii. iii. Państwa Członkowskie będą chronić, polepszać i rekultywować wszystkie zasoby wód powierzchniowych, zgodnie z punktem (iii) dotyczącym sztucznych i znacznie zmodyfikowanych zasobów wodnych, mając na celu osiągnięcie dobrego stanu wód powierzchniowych najpóźniej w 15 lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy, zgodnie z ustaleniami załącznika V, biorąc pod uwagę przedłużenie terminów ustalonych zgodnie z ust. 4, 5 6 i 7 oraz bez naruszenia postanowień ust. 8; Państwa Członkowskie będą chronić i polepszać wszystkie sztuczne i w znacznym stopniu zmodyfikowane zasoby wodne w celu osiągnięcia dobrego potencjału ekologicznego i dobrego stanu chemicznego wód powierzchniowych, najpóźniej w 15 lat od daty wejścia w życie tej dyrektywy zgodnie z postanowieniami załącznika V, biorąc pod uwagę przedłużenia terminów określonych zgodnie z ust. 4, 5 6 i 7 bez naruszenia postanowień ust. 8; iv. Państwa Członkowskie wdrożą konieczne środki zgodnie z artykułem 16 ust. 1 i 8, w celu stopniowej redukcji zanieczyszczeń substancjami priorytetowymi i przerwania lub wyeliminowaniu emisji, zrzutów i strat niebezpiecznych substancji priorytetowych, bez naruszenia stosownych porozumień międzynarodowych o których jest mowa w art. 1 w odniesieniu do zainteresowanych stron. b. dla wód podziemnych: i. Państwa Członkowskie wdrożą środki konieczne, aby zapobiec lub ograniczyć dopływ zanieczyszczeń do wód podziemnych i zapobiec pogarszaniu się stanu wszystkich warstw wód podziemnych, zgodnie z ust. 6 i 7, i bez szkody dla ust. 8 tego artykułu oraz z zastrzeżeniem stosowania artykułu 11 ust. 3 lit. j; ii. iii. Państwa Członkowskie będą chronić, polepszać i rekultywować wszystkie warstwy wód podziemnych, zapewnić równowagę między poborem a zasilaniem wód podziemnych, w celu osiągnięcia dobrego stanu wód podziemnych najpóźniej w 15 lat od daty wejścia w życie tej dyrektywy, zgodnie z postanowieniami podanymi w załączniku V, z zastrzeżeniem przedłużenia terminów określonych zgodnie z ust. 4 i zastosowaniem ust. 5, 6 i 7 oraz bez szkody dla ust. 8 tego artykułu oraz z zastrzeżeniem zastosowania artykułu 11 ust. 3 lit. j); Państwa Członkowskie wdrożą środki konieczne do odwrócenia każdej istotnej i trwałej tendencji wzrostu stężenia każdego zanieczyszczenia będącego efektem działalności ludzkiej, w celu stopniowego redukowania zanieczyszczenia wód podziemnych. Działania zmierzające do odwrócenia tej tendencji powinny być wdrożone zgodnie z postanowieniami ust. 2, 4 i 5 art. 17, biorąc pod uwagę stosowne standardy ustalone w

stosownym prawodawstwie Wspólnoty, zgodnie z zastosowaniem ust. 6 i 7 i bez naruszenia ust. 8. c. dla obszarów chronionych: Państwa Członkowskie wdrożą standardy i zrealizują wszelkie cele najpóźniej w terminie 15 lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy, o ile prawodawstwo Wspólnoty, zgodnie z którym utworzono poszczególne obszary chronione, nie stanowi inaczej. 2. Tam, gdzie więcej niż jeden z celów podanych w ust. 1 odnosi się do danego zasobu wodnego, zastosowanie ma ten, który jest bardziej wymagający. 3. Państwa Członkowskie mogą określić zasób jako sztuczny lub znacznie zmodyfikowany, gdy: a. zmiany charakterystyki hydromorfologicznej tego zasobu konieczne dla osiągnięcia dobrego ekologicznego stanu mogłyby w znacznym stopniu wywrzeć niekorzystny wpływ na: i. szeroko rozumiane środowisko; ii. iii. iv. żeglugę, włączając w to urządzenia portowe lub rekreację; działalność polegającą na magazynowaniu wody, taką jak zaopatrzenie w wodę do spożycia, wytwarzanie prądu lub nawadnianie; regulację wód, ochronę przed powodzią, odwadnianie ziemi; lub v. inne równie ważne działania ludzkie związane z rozwojem zrównoważonym. b. korzyści wynikające z cech charakterystycznych sztucznych lub znacznie zmodyfikowanych zasobów wody nie mogą zostać racjonalnie zrealizowane w inny sposób ze względów technicznych lub nieproporcjonalnych kosztów, przy czym stanowi to opcję znacznie korzystniejszą dla środowiska. Także przeznaczenie i uzasadnienie należy szczegółowo określić w planach zarządzania zlewniami rzek, wymaganych zgodnie z artykułem 13 i uaktualnianych co 6 lat. 4. Terminy ustalone w ust. 1 mogą być przedłużone w celu stopniowego osiągania celów zasobu wodnego, z zastrzeżeniem, że nie zachodzi dalsze pogorszenie stanu zmienionego zasobu, gdy wszystkie z następujących warunków są spełnione: a. Państwa Członkowskie ustalą, że wszystkie konieczne polepszenia stanu zasobu wodnego nie mogą być w sposób rozsądny osiągnięte w ciągu skali czasowej ustalonej w tym ustępie ze względu na przynajmniej jedną z następujących przyczyn: i. skala wymaganych polepszeń może być osiągnięta tylko stopniowo przy przekroczeniu ustalonych terminów ze względu na możliwości techniczne;

ii. iii. zakończenie polepszeń w ustalonym terminie byłoby nieproporcjonalnie drogie; warunki naturalne nie pozwalają na polepszenie stanu zasobu wodnego w ustalonym terminie. b. przedłużenia terminu końcowego i przyczyny takiego stanu są szczegółowo podane i wyjaśnione w planie zarządzania zlewnią rzeczną zgodnie z artykułem 13; c. przedłużenia terminu winno być ograniczone do maksimum dwóch dalszych uaktualnień planu zarządzania zlewnią rzeczną, oprócz przypadków gdy warunki naturalne są takie, że uniemożliwiają osiągniecie celów w ustalonym terminie ; d. informacja o środkach wymaganych zgodnie z artykułem 11 uznanych za konieczne dla stopniowego przywrócenia zasobu do wymaganego stanu w terminie przedłużonym, przyczynach każdego istotnego opóźnienia w realizacji, oraz oczekiwany plan ich wdrażania są podane w planie zarządzania zlewnią rzeczną. Przegląd wdrożonych środków i informacja o wszelkich dodatkowych działaniach będą włączone do uaktualnienia planu zarządzania zlewnią rzeczną. 5. Państwa Członkowskie mogą zmierzać do osiągnięcia mniej wymagających celów środowiskowych, niż określone w ust. 1 dla określonego zasobów wodnych, gdy są one tak zmienione na skutek działalności człowieka jak określono to w art. 5 ust. 1 lub ich warunki naturalne są takie, że osiągnięcie tych celów byłoby niemożliwe lub nieproporcjonalnie kosztowne, a wszystkie z następujących warunków są spełnione: a. potrzeby środowiskowe lub społeczno-ekonomiczne zaspokajane przez taką działalność ludzką nie mogą być osiągnięte innymi środkami, stanowiącymi korzystniejszą opcję dla środowiska nie powodującą nieproporcjonalnych kosztów; b. Państwa Członkowskie zapewnią, że: - dla wód powierzchniowych, najwyższy możliwy ekologiczny i chemiczny stan jest osiągnięty, przy wpływach, których racjonalne uniknięcie nie byłoby możliwe z powodu rodzaju działalności ludzkiej, czy zanieczyszczenia; - dla wód podziemnych, możliwie najmniejsze zmiany dobrego stanu wód podziemnych, przy wpływach, których racjonalne uniknięcie nie byłoby możliwe z powodu rodzaju istoty działalności ludzkiej czy zanieczyszczenia; c. nie zachodzi dalsze pogorszenie stanu narażonych zasobów wodnych; d. ustanowienie mniej wymagających celów środowiskowych i ze względów wyraźnie podanych w planie zarządzania zlewnią rzeczną wymaganym zgodnie z artykułem 13, a cele te poddawane są przeglądowi co 6 lat. 6. Czasowe pogorszenie stanu zasobów wodnych nie narusza wymogów tej dyrektywy, jeżeli wynika z przyczyn naturalnych czy działania siły wyższej stanowiącej okoliczność wyjątkową lub nie dającą się racjonalnie przewidzieć, zwłaszcza ekstremalnych powodzi i przedłużających się susz lub będących skutkiem wypadków, które nie mogły być w sposób racjonalny przewidziane i jeśli spełnione zostały wszystkie następujące warunki:

a. podjęte zostały wszystkie praktykowane działania zapobiegające dalszemu pogarszaniu się stanu wód i mające na celu uniknięcie ryzyka nieosiągnięcia celów tej dyrektywy w innych zasobach wodnych nie dotkniętych takimi okolicznościami ; b. zostały przedstawione warunki, w których takie okoliczności są wyjątkowe lub nieprzewidywalne łącznie z przyjęciem odpowiednich wskaźników, zawartych w planie zarządzania zlewnią rzeczną; c. środki do podjęcia w takich wyjątkowych okolicznościach są zawarte w programie działań i nie narażają odzyskania jakości przez zasób wodny po ustaniu tych okoliczności; d. skutki okoliczności wyjątkowych lub nie przewidywalnych podlegają corocznej ocenie i, z zastrzeżeniem przyczyn podanych w ust. 3 lit. a, wszystkie możliwe działania podejmowane są tak szybko jak to tylko możliwe w celu przywrócenia zasobu wodnego do jego stanu przed zaistnieniem tych okoliczności; oraz e. informacja o skutkach zaistniałych okoliczności oraz o środkach podjętych lub planowanych zgodnie z li. a oraz d są zawarte w następnej aktualizacji planu zarządzania zlewnią rzeczną. 7. Państwa Członkowskie nie naruszą tej dyrektywy, gdy: - nie udaje się osiągnięcie dobrego stanu wód podziemnych, dobrego stanu ekologicznego czy, jeśli dotyczy, dobrego potencjału ekologicznego lub zapobieżenie pogarszaniu stanu warstw wód powierzchniowych czy podziemnych w wyniku modyfikacji charakterystyki fizycznej powierzchniowego zasobu wodnego lub zmian poziomu warstw wód podziemnych, lub - nie udaje się zapobiec pogorszeniu ze stanu bardzo dobrego do dobrego danego zasobu wodnego, co wynika z nowych typów zrównoważonego rozwoju człowieka, a spełnione są wszystkie następujące warunki: a. zostały podjęte wszystkie możliwe kroki w celu ograniczenia niekorzystnego wpływu na stan zasobu wodnego; b. przyczyny tych modyfikacji czy zmian są wyraźnie przedstawione i wyjaśnione w planie zarządzania zlewnią rzeczną, wymaganym zgodnie z artykułem 13, i podlegają przeglądowi co 6 lat; c. przyczyny tych modyfikacji czy zmian stanowią nadrzędny interes społeczny i/lub korzyści dla środowiska i dla społeczeństwa wynikające z osiągnięcia celów ustalonych w ust. 1 są ważniejsze od korzyści z nowych modyfikacji czy zmian dla zdrowia człowieka, utrzymania bezpieczeństwa ludzkiego czy zrównoważonego rozwoju; oraz d. korzystne cele, wynikające z tych modyfikacji lub zmian zasobu wodnego, nie mogą, z przyczyn technicznych czy nieproporcjonalnych kosztów, zostać osiągnięte innymi środkami stanowiącymi znacznie lepszą opcję środowiskową. 8. Przy zastosowaniu ust. 3, 4, 5, 6 i 7 Państwo Członkowskie zapewni, że zastosowanie to stale nie wyklucza ani nie zagraża osiągnięciu celów tej dyrektywy w innych zasobach

wodnych w tym samym obszarze zlewni rzecznej i jest zgodne z realizacją innych regulacji prawnych Wspólnoty dotyczących środowiska. 9. Należy podjąć kroki w celu zapewnieni, że zastosowanie nowych postanowień wraz z ust. 3, 4, 5, 6 i 7 zapewnia przynajmniej taki sam poziom ochrony co istniejące przepisy prawne Wspólnoty. Artykuł 5 Charakterystyka obszaru zlewni rzecznej, przegląd wpływu działalności człowieka na środowisko i analiza ekonomiczna użytkowania wód 1. Każde Państwo Członkowskie zapewni, że dla każdego obszaru zlewni rzecznej lub części międzynarodowego obszaru zlewni rzecznej leżących na jego terytorium zostanie: - sporządzona analiza jego charakterystyki, - przegląd wpływu działalności człowieka na stan wód powierzchniowych i podziemnych, oraz - dokonana zostanie analiza ekonomiczna użytkowania wód, zgodnie ze specyfikacją techniczną określoną w załącznikach II i III oraz, że proces ten zostanie zakończone najpóźniej w terminie czterech lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy. 2. Analizy i przeglądy wymienione w ust. zostaną poddane analizie, i o ile to konieczne uaktualnione najpóźniej w terminie 13 lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy, a następnie co 6 lat. Artykuł 6 Rejestr obszarów chronionych 1. Państwa Członkowskie zobowiązują się utworzyć rejestr lub rejestry wszystkich terenów leżących na obszarze każdej zlewni rzecznej, wskazanych jako wymagające specjalnej ochrony w ramach określonych przepisów prawnych Wspólnoty w celu ochrony znajdujących się tam wód powierzchniowych i podziemnych oraz dla zachowania siedlisk i gatunków bezpośrednio zależnych od wody. Państwa Członkowskie zapewnią sporządzenie takiego rejestru w terminie najpóźniej 4 lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy. 2. Rejestr lub rejestry powinny obejmować wszystkie zasoby wodne określone w art. 7 ust.1 i wszystkie obszary chronione objęte załącznikiem IV. 3. Rejestr lub rejestry terenów chronionych dla każdego obszaru zlewni rzecznej powinny być na bieżąco przeglądane i uaktualniane. Artykuł 7 Wody przeznaczone do poboru wody do spożycia

1. Państwa Członkowskie określą w każdym obszarze zlewni rzecznej: - wszystkie zasoby wodne użytkowane do poboru wody przeznaczonej do spożycia przez człowieka dostarczające średnio ponad 10 m 3 /dobę lub służące więcej niż 50 osobom, oraz - zasoby wodne przewidziane dla takich celów w przyszłości. Państwa Członkowskie będą monitorować, zgodnie z załącznikiem V, te zasoby wodne, które zgodnie z załącznikiem V są źródłem wody do spożycia w ilości średnio powyżej 100m 3 /dobę. 2. Dla każdego zasobu wodnego określonego w ust. 1, oprócz realizacji celów artykułu 4, zgodnie z wymaganiami niniejszej dyrektywy, dla powierzchniowych zasobów wodnych, w tym standardów jakościowych uzgodnionych na poziomie Wspólnoty zgodnie z artykułem 16, Państwa Członkowskie zapewnią, że w ramach stosowanego reżimu uzdatniania wody oraz zgodnie z przepisami prawnymi Wspólnoty, uzdatniona woda spełnia wymagania dyrektywy 80/778/EWG zmienionej dyrektywą 98/83/WE. 3. Państwa Członkowskie zapewnią konieczną ochronę określonych zasobów wodnych w celu uniknięcia pogorszenia ich jakości, aby obniżyć poziom oczyszczania wymagany przy produkcji wody do spożycia. Państwa Członkowskie mogą ustanowić strefy ochronne dla tych zasobów wodnych. Artykuł 8 Monitoring stanu wód powierzchniowych, stanu wód podziemnych oraz obszarów chronionych 1. Państwa Członkowskie stworzą program monitoringu stanu wód w celu utworzenia spójnego i kompleksowego przeglądu stanu wód w każdym obszarze zlewni rzecznej: - dla wód powierzchniowych programy takie obejmą : i. objętość i poziom lub natężenie przepływu w zakresie stosownym dla stanu ekologicznego i chemicznego oraz potencjału ekologicznego; oraz ii. stan ekologiczny i stan chemiczny oraz potencjał ekologiczny; - dla wód podziemnych programy takie obejmą monitoring stanu chemicznego i ilościowego; - dla obszarów chronionych powyższe programy zostaną uzupełnione o specyfikacje zawarte w prawie Wspólnoty, zgodnie z którym wyznaczane są poszczególne obszary. 2. Programy te zostaną uruchomione najpóźniej w okresie 6 lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy, o ile odpowiednie przepisy nie stanowią inaczej. Monitoring ten będzie zgodny z wymaganiami zawartymi w załączniku V. 3. Specyfikacje techniczne i standardowe metody analizy i monitorowania stanu wód będą ustalone zgodnie z procedurą artykułu 21.

Artykuł 9 Odzysk kosztów za usługi wodne 1. Państwa Członkowskie uwzględnią zasadę zwrotu kosztów z tytułu usług wodnych, w tym kosztów ekologicznych i źródłowych, uwzględniając analizę ekonomiczną wykonaną zgodnie z załącznikiem III, a zwłaszcza zgodnie z zasadą, że zanieczyszczający płaci. Państwa Członkowskie do roku 2010 zapewnią, że: - polityka w zakresie opłat za wodę w odpowiedni sposób zachęci użytkowników do efektywnego korzystania z zasobów wodnych, a przez to przyczyni się do realizacji celów środowiskowych przewidzianych w tej dyrektywie; - różni użytkownicy wody, z wyodrębnieniem przynajmniej przemysłu, mieszkalnictwa i rolnictwa, będą mieć stosowny udział w zwrocie kosztów usług wodnych wynikający z analizy ekonomicznej przeprowadzanej zgodnie z załącznikiem III i przy uwzględnieniu zasady, że zanieczyszczający płaci. Państwa Członkowskie mogą, w tym przypadku, uwzględniać skutki społeczne, ekologiczne i ekonomiczne zwrotu kosztów jak również warunki geograficzne i klimatyczne zainteresowanego regionu lub regionów. 2. Państwa Członkowskie poinformują w planach zarządzania zlewniami rzecznymi o planowanych krokach podjętych dla zastosowania ust. 1, które przyczyniać się będą do osiągnięcia celów środowiskowych tej dyrektywy i o wkładzie różnych użytkowników w zwrot kosztów usług wodnych. 3. Żadne z postanowień niniejszego artykułu nie może uniemożliwiać finansowania poszczególnych działań ochronnych i zaradczych podejmowanych dla spełnienia celów niniejszej dyrektywy. 4. Państwa Członkowskie nie naruszą postanowień niniejszej dyrektywy jeśli zdecydują, zgodnie ze stosowaną praktyką, niestosować postanowień ust. 1, zdanie drugie, jak również stosownych postanowień ust. 2, w odniesieniu do danego typu użytkowania wody i tam gdzie to nie zagraża zamiarom i osiągnięciu celów tej dyrektywy. Państwa Członkowskie podadzą przyczyny nie całkowitego wykonania ust. 1, zdanie drugie, w planach zarządzania zlewniami rzecznymi. Artykuł 10 Skonsolidowane podejście do punktowych i rozproszonych źródeł zanieczyszczeń 1. Państwa Członkowskie zapewnią, że wszystkie zrzuty do wód powierzchniowych, o których mowa w ust. 2, będą kontrolowane zgodnie z zasadami podejścia skonsolidowanego określonego w niniejszym artykule. 2. Państwa Członkowskie ustanowią i /lub wdrożą: a. system kontroli emisji opartych na najlepszych dostępnych technikach; lub b. odpowiednich dopuszczalnych wartości emisji; lub