Podsumowanie pracy formacyjnej w roku 2009/2010 Z pewnością niejedna para diecezjalna, wypełniając mnożące się w oczach rubryczki formularzy sprawozdań, zastanawiała się: po co komu to wszystko Jednak, wbrew pozorom, to żmudne zbieranie danych z poszczególnych kręgów, rejonów i diecezji jest niezbędne, aby móc przyjrzeć się, jak przebiegała formacja w minionym roku formacyjnym, co można uznać za radość i sukces, a co może zmienić lub poprawić, by w przyszłym roku było jeszcze lepiej. Dziękujemy więc wszystkim za ten wysiłek, który zaowocował kompletem rzetelnie (w 99%) zebranych danych z wszystkich diecezji. Co roku przyglądamy się owym danym w dwóch wymiarach: 1/ rekolekcji oraz 2/ pracy w kręgach. 1. Rekolekcje Zacznijmy od uwagi wstępnej. W większości rekolekcji organizowanych przez poszczególne diecezje uczestniczą rodziny z różnych stron Polski, a coraz częściej również - z zagranicy. Jakie owoce to przynosi i jak cennym doświadczeniem jest możliwość dzielenia się doświadczeniami z osobami nie tylko z własnej diecezji, ale nieraz z odległych nam miejsc, mogą zaświadczyć ci, którzy tego doświadczyli, i w tym miejscu nie o tym chcemy pisać. Ten aspekt różnorodności uczestników sprawia, że od kilku lat nie było możliwe policzenie, ile faktycznie osób z danej diecezji bierze udział w rekolekcjach. Podawane w sprawozdaniach liczby stawały się coraz bardziej obrazem tego, ile osób (w tym w dużej mierze z zewnątrz ) uczestniczyło w rekolekcjach organizowanych przez DK danej diecezji, nie pokazywały natomiast, ilu spośród wszystkich członków DK w tej konkretnej diecezji wzięło udział w rekolekcjach w minionym roku. W tym roku podjęliśmy próbę uzyskania dokładniejszych danych, pokazujących faktyczny obraz każdej diecezji. Aby był on jeszcze bardziej wiarygodny, osobno zostali policzeni małżonkowie uczestnicy rekolekcji, a osobno dzieci i diakonia, jak również rodziny z zagranicy, które brały udział w rekolekcjach w Polsce. Dlatego też trudno byłoby porównywać niektóre zeszłoroczne dane z obecnymi. W minionym roku formacyjnym w Polsce zostało zorganizowanych 325 serii rekolekcji: 106 oaz 15-dniowych I, II i III stopnia, 116 ORAR I i II stopnia oraz rekolekcji ewangelizacyjnych (oprócz tego rekolekcje ewangelizacyjne odbywały się również w parafiach), 15 sesji o pilotowaniu kręgów oraz ORDR I i II stopnia, wreszcie - 88 serii rekolekcji tematycznych.
W minionym roku formacyjnym w rekolekcjach DK w Polsce wzięło udział łącznie 18 729 osób, w tym: 9885 małżonków, 5953 dzieci i 2738 osób pełniących różne diakonie (wychowawczą, muzyczną, gospodarczą itd.) oraz 153 osoby z zagranicy (z Austrii, Czech, Francji, Hiszpanii, Holandii, Irlandii, Luksemburga, Niemiec, Norwegii, Rosji, Słowacji, Szwecji, Ukrainy i Wielkiej Brytanii). Podział uczestników ze względu na typ rekolekcji wygląda następująco:
Warto również przyjrzeć się, jak te liczby wyglądają w poszczególnych diecezjach i filiach:
Biorąc pod uwagę, że w kręgach DK w Polsce jest blisko 26 500 osób, łatwo można policzyć, że w rekolekcjach w minionym roku wzięło udział (czyli wypełniło jedno ze zobowiązań) niecałe 40% z nich. Warto zastanowić się w tym roku formacyjnym, jakie są tego przyczyny 2. Formacja w kręgach Jak mówią Zasady DK w p. 14, krąg jest podstawowym elementem w strukturze organizacyjnej DK, jako środowisko formacyjne i ewangelizacyjne, służące rodzinom, dlatego przeglądając dane statystyczne warto przyjrzeć się temu, co mówią one o owych laboratoriach duchowości małżeńskiej w naszych diecezjach. W minionym roku formacyjnym powstały 174 nowe kręgi. Łącznie w Polsce jest ich obecnie 2944, z czego 347 to kręgi na etapie pilotowania. We wszystkich kręgach w Polsce formuje się łącznie 26 466 osób. Porównując dane z kilku ostatnich lat, z radością można stwierdzić, że zarówno liczba kręgów jak i formujących się w nich osób systematycznie rośnie.
A tak te same liczby wyglądają w poszczególnych filiach:
Podział kręgów pod względem etapu formacji w stosunku do zeszłego roku tylko nieznacznie się zmienił i wygląda następująco: Natomiast nie zmienił się procent osób, które zakończyły etap formacji podstawowej (Zasady DK, p.19). Stanowią one 19 % wszystkich formujących się w kręgach DK. W poszczególnych filiach wygląda to w następujący sposób:
3. DK za granicą Z roku na rok zwiększa się ilość uczestników z zagranicy (mieszkających tam na stałe Polaków, albo obcokrajowców), którzy przyjeżdżają na rekolekcje do Polski, świadcząc o tym, że mimo większych trudności w uzyskaniu urlopu, wyjazd i uczestnictwo w wakacyjnych, 15-dniowych rekolekcjach jest możliwe i wręcz co zgodnie podkreślają do życia duchowego niezbędne. Świadczy to także o tym, że systematycznie rośnie liczba kręgów DK w innych krajach. Również coraz więcej rekolekcji różnych typów i stopni organizowanych jest przez członków DK mieszkających za granicą. Mówiąc o obecności DK za granicą trzeba wyróżnić kraje, gdzie istnieją już krajowe, względnie diecezjalne struktury DK oraz miejsca, gdzie istnieją na razie pojedyncze kręgi, tworzone przez pracujących i mieszkających tam Polaków. Słowacja: Na dzień dzisiejszy istnieje tam ok. 40 kręgów, w których formuje się blisko 250 osób. Członkowie DK na Słowacji przeżywali w minionym roku zorganizowaną przez siebie Oazę Rodzin III stopnia, a także dwie serie rekolekcji tematycznych. Niemcy: 228 osób formuje się w 26 kręgach. W minionym roku w Carlsbergu odbył się ORAR II stopnia, a także spotkanie opłatkowe DK. Ukraina: Domowy Kościół istnieje tam w dwóch diecezjach: kijowsko-żytomierskiej (34 kręgi) oraz kamieniecko-podolskiej (100 kręgów). Odbyły się oazy I, II i III stopnia, ORAR I i II stopnia, a także po kilka serii rekolekcji ewangelizacyjnych i tematycznych. Austria (Wiedeń): Obecnie istnieją tam 4 kręgi, do których należą 32 osoby. Wiedeński DK zorganizował ORAR II st. oraz rekolekcje tematyczne. Oprócz wyżej wymienionych krajów kręgi DK istnieją również m.in. w Czechach, Szwecji, Norwegii, Holandii, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Luksemburgu i Francji. Można z radością stwierdzić, że wezwanie Czyńcie uczniów ze wszystkich narodów staje się życiem i przynosi konkretne owoce! Od kilku miesięcy trwa nowy rok formacyjny. Warto wyciągnąć konkretne wnioski z tych, może nieco suchych i nudnych danych statystycznych i dołożyć jeszcze większych starań, by formacja, którą proponuje Domowy Kościół, przynosiła owoce w życiu poszczególnych małżeństw i rodzin, kręgów i rejonów, diecezji, filii i krajów. Nasz Założyciel jasno podkreślał: Przejawem życia jest wzrost. Jeżeli nie wzrastamy, nie zdążamy do coraz większej doskonałości, do pełni wieku Chrystusowego jak mówi Pismo św. to znaczy, że stoimy w miejscu i jesteśmy martwymi chrześcijanami. W tym roku naszemu wzrastaniu towarzyszy wezwanie, by słuchać Pana. Niech mobilizacją do konkretnego wysiłku duchowego będzie jeszcze jedno, bardzo wymowne zdanie Sługi Bożego. Zmarnujemy swoje życie, jeżeli go nie poddamy Bożym planom, jeżeli nie dokona się w nas jakieś przewartościowanie wszystkiego, co jest dla nas ważne, jeżeli nie przyjmiemy Bożej perspektywy dotyczącej sensu naszego życia. Elżbieta Kozyra, Maria Różycka Sekretariat DK, Krościenko