Wymagania edukacyjne na dana ocenę z fizyki dla klasy III do serii Spotkania z fizyką wydawnictwa Nowa Era

Podobne dokumenty
Przedmiotowy system oceniania z fizyki dla klasy III gimnazjum

Szczegółowe wymagania edukacyjne z przedmiotu fizyka dla klasy III gimnazjum, rok szkolny 2017/2018

WYMAGANIA EDUKACYJNE I KRYTERIA OCENIANIA Z FIZYKI KLASA III

Publiczne Gimnazjum im. Jana Deszcza w Miechowicach Wielkich. Opracowanie: mgr Michał Wolak

Przedmiotowy system oceniania z fizyki w klasie 3

WYMAGANIA Z FIZYKI KLASA 3 GIMNAZJUM. 1. Drgania i fale R treści nadprogramowe

niepewności pomiarowej zapisuje dane w formie tabeli posługuje się pojęciami: amplituda drgań, okres, częstotliwość do opisu drgań, wskazuje

WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI W KLASIE 3 GIMNAZJUM

FIZYKA WYMAGANIA EDUKACYJNE klasa III gimnazjum

1. Drgania i fale Ocena dopuszczająca Ocena dostateczna Ocena dobra Ocena bardzo dobra Uczeń: Uczeń:

Przedmiotowy system oceniania z Fizyki w klasie 3 gimnazjum Rok szkolny 2017/2018

WYMAGANIA Z FIZYKI. Klasa III DRGANIA I FALE

WYMAGANIA NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE SZKOLNE Z FIZYKI W KLASIE III

Plan wynikowy (propozycja)

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KLASA III a Gimnazjum Rok szkolny 2016/17

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KLASA III GIMNAZJUM

Rok szkolny 2017/2018; [MW] strona 1

Rok szkolny 2018/2019; [MW] strona 1

1. Drgania i fale R treści nadprogramowe Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry Uczeń: Uczeń:

Ocena. Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry

WYMAGANIA Z FIZYKI NA POSZCZEGÓLNE OCENY DLA KLASY TRZECIEJ GIMNAZJUM

KRYTERIA WYMAGAŃ NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI W KLASIE III

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI III GIMNAZJUM ROK SZKOLNY 2016/ Magnetyzm R treści nadprogramowe

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI III GIMNAZJUM ROK SZKOLNY 2012/ Magnetyzm R treści nadprogramowe

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI W GIMNAZJUM NR 28 im. Armii Krajowej w Gdańsku

Wymagania na poszczególne oceny z fizyki w kasie trzeciej

Wymagania edukacyjne z fizyki

Zakres wymagań ma charakter kaskadowy to znaczy że uczeń chcąc uzyskać ocenę wyższą musi spełnić wymagania na oceny niższe.

Zakres wymagań ma charakter kaskadowy to znaczy że uczeń chcąc uzyskać ocenę wyższą musi spełnić wymagania na oceny niższe.

Zakres wymagań ma charakter kaskadowy to znaczy że uczeń chcąc uzyskać ocenę wyższą musi spełnić wymagania na oceny niższe.

Szczegółowe wymagania edukacyjne z fizyki klasa trzecia gimnazjum

FIZYKA Gimnazjum klasa III wymagania edukacyjne

Przedmiotowy system oceniania Fizyka klasa III Gimnazjum

WYMAGANIA EDUKACYJNE KLASA III

2 Prąd elektryczny R treści nadprogramowe

Przedmiotowe zasady ocenianie z fizyki i astronomii klasa 3 gimnazjum. Szczegółowe wymagania na poszczególne stopnie ( oceny ).

Wymagania programowe na poszczególne oceny z fizyki w klasie III

Ogólne wymagania na poszczególne stopnie:

Przedmiotowy system oceniania z fizyki dla klas trzecich

Wymagania edukacyjne na poszczególne oceny z fizyki dla klasy trzeciej gimnazjum

klasy: 3A, 3B nauczyciel: Tadeusz Suszyło

Ocena. dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra

1,5 godziny tygodniowo

Fizyka. Klasa 3. Semestr 1. Dział : Optyka. Wymagania na ocenę dopuszczającą. Uczeń:

PODSUMOWANIE SPRAWDZIANU

ZAGADNIENIA na egzamin klasyfikacyjny z fizyki klasa III (IIIA) rok szkolny 2013/2014 semestr II

Szczegółowe wymagania na poszczególne stopnie (oceny) z fizyki dla klasy 8 -semestr II

Przedmiotowy system oceniania do części 2 podręcznika Klasy 3 w roku szkolnym sem I

Wymagania na poszczególne oceny z fizyki do klasy 3

ROK SZKOLNY 2017/2018 WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE OCENY:

SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA OCENIANIA KLASA III

Wymagania programowe R - roz sze rza jąc e Kategorie celów poznawczych A. Zapamiętanie B. Rozumienie C. Stosowanie wiadomości w sytuacjach typowych

Plan wynikowy (propozycja)

OGÓLNE I SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA OCENIANIA Z FIZYKI DLA KLASY VIII

Wymagania programowe na poszczególne oceny z fizyki dla klasy 3 gimnazjum

Osiągnięcia ucznia R treści nadprogramowe

Przedmiotowy system oceniania fizyka III gim

Przedmiotowy System Oceniania fizyki w gimnazjum, SPOTKANIA Z FIZYKĄ

Szczegółowe wymagania na poszczególne oceny klasa III gimnazjum

Przedmiotowy system oceniania

Przedmiotowy system oceniania w klasie 3

wyniku i na tej podstawie ocenia wartości obliczanych wielkości fizycznych

9. Plan wynikowy (propozycja)

Rozkład materiału dla klasy 8 szkoły podstawowej (2 godz. w cyklu nauczania) 2 I. Wymagania przekrojowe.

Przedmiotowy system oceniania

Dostosowanie programu nauczania,,spotkania z fizyką w gimnazjum dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim

FIZYKA KLASA III GIMNAZJUM

Podstawa programowa III etap edukacyjny

DRGANIA I FALE (9 godz.)

PG im. Tadeusza Kościuszki w Kościerzycach Przedmiot. fizyka Klasa pierwsza... druga... trzecia... Rok szkolny Imię i nazwisko nauczyciela przedmiotu

opisuje przepływ prądu w przewodnikach, jako ruch elektronów swobodnych posługuje się intuicyjnie pojęciem napięcia

WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI W KLASIE III GIMNAZJUM NA ROK SZKOLNY 2018/2019

Przedmiotowy system oceniania

Test sprawdzający wiedzę z fizyki z zakresu gimnazjum autor: Dorota Jeziorek-Knioła

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI DLA KLASY III GIMNAZJUM

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Fizyka klasa 3

Wymagania edukacyjne z fizyki dla klasy III

Wymagania edukacyjne na poszczególne oceny z fizyki w klasie 3 gimnazjum. konieczne podstawowe rozszerzające dopełniające

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO

Wymagania edukacyjne niezbędne do uzyskania poszczególnych śródrocznych i rocznych ocen klasyfikacyjnych z fizyki dla klasy 3 gimnazjum

Szczegółowy rozkład materiału z fizyki dla klasy III gimnazjum zgodny z nową podstawą programową.

Wymagania edukacyjne z fizyki na podstawie programu nauczania fizyki w gimnazjum Spotkania z fizyką autorstwa Grażyny Francuz-Ornat i Teresy Kulawik

Program merytoryczny Konkursu Fizycznego dla uczniów gimnazjów rok szkolny 2011/2012

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI

Podstawa programowa z fizyki (III etap edukacyjny) Cele kształcenia wymagania ogólne. Treści nauczania wymagania szczegółowe

Wymagania na poszczególne oceny z fizyki w gimnazjum

1. Przedmiotowy system oceniania wraz z wymaganiami na poszczególne oceny: Przedmiot: fizyka. I. Postanowienia ogólne

Wymagania Edukacyjne z Fizyki w Roku Szkolnym 2018/2019 Klasy 7 Szkoły Podstawowej

12.Opowiedz o doświadczeniach, które sam(sama) wykonywałeś(aś) w domu. Takie pytanie jak powyższe powinno się znaleźć w każdym zestawie.

SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA OCENIANIA KLASA III

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KL.II I-półrocze

R - treści nadprogramowe. Prąd elektryczny (13 godz. + 2 godziny (łącznie) na powtórzenie materiału (podsumowanie działu) i sprawdzian) Wymagania

KRYTERIA OCENIANIA Z FIZYKI DLA UCZNIÓW VIII KLASY SZKOŁY PODSTAWOWEJ OPRACOWAŁA: GRAŻYNA BUDNIK TERMODYNAMIKA

L.P. DZIAŁ TEMAT NaCoBeZu kryteria sukcesu w języku ucznia

Spełnienie wymagań poziomu oznacza, że uczeń ponadto:

Szczegółowe kryteria oceniania z fizyki w gimnazjum. kl. III

Przedmiotowy system oceniania z fizyki

Koło ratunkowe fizyka moduł I - IV I. Oddziaływania II. Właściwości i budowa materii.

Przedmiotowy System Oceniania Klasa 8

Przedmiotowy System Oceniania Klasa 8

Transkrypt:

Wymagania edukacyjne na dana ocenę z fizyki dla klasy III do serii Spotkania z fizyką wydawnictwa Nowa Era 1. Drgania i fale Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady ruchu drgającego wyodrębnia ruch drgający z kontekstu, wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyniku doświadczenia opisuje przebieg i wynik przeprowadzonego doświadczenia, wyjaśnia rolę użytych przyrządów i wykonuje schematyczny rysunek obrazujący układ doświadczalny stosuje do obliczeń związek okresu z częstotliwością drgań, rozróżnia wielkości dane i szukane, szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku, a na tej podstawie ocenia wartości obliczanych wielkości fizycznych, przelicza wielokrotności i podwielokrotności (przedrostki mikro-, mili-, centy-), przelicza jednostki czasu (sekunda, minuta, godzina), zapisuje wynik pomiaru lub obliczenia fizycznego jako przybliżony (z dokładnością do 2 3 cyfr znaczących) wyodrębnia ruch falowy (fale mechaniczne) z kontekstu, wskazuje wyznacza okres i częstotliwość drgań ciężarka zawieszonego na sprężynie oraz okres i częstotliwość drgań wahadła matematycznego, mierzy: czas i długość, posługuje się pojęciem niepewności pomiarowej zapisuje dane w formie tabeli posługuje się pojęciami: amplituda drgań, okres, częstotliwość do opisu drgań, wskazuje położenie równowagi drgającego ciała wskazuje położenie równowagi oraz odczytuje amplitudę i okres z wykresu x(t) dla drgającego ciała opisuje mechanizm przekazywania drgań z jednego punktu ośrodka do drugiego w przypadku fal na napiętej linie badaniem ruchu falowego posługuje się pojęciami: amplituda, okres i częstotliwość, prędkość i długość fali do opisu fal harmonicznych (mechanicznych) stosuje do obliczeń związki między okresem, częstotliwością, prędkością i długością fali, rozróżnia wielkości dane i szukane, szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku, a na tej podstawie ocenia wartości obliczanych wielkości fizycznych, zapisuje wynik obliczenia fizycznego jako przybliżony (z badaniem ruchu drgającego, w szczególności z wyznaczaniem okresu i częstotliwości drgań ciężarka zawieszonego na sprężynie oraz okresu i częstotliwości drgań wahadła matematycznego opisuje ruch ciężarka na sprężynie i ruch wahadła matematycznego analizuje przemiany energii w ruchu ciężarka na sprężynie i w ruchu wahadła matematycznego R odróżnia fale podłużne od fal poprzecznych, wskazując przykłady R demonstruje i opisuje zjawisko rezonansu mechanicznego wyszukuje i selekcjonuje informacje dotyczące fal mechanicznych, np. skutków działania fal na morzu lub oceanie lub R skutków rezonansu mechanicznego opisuje mechanizm przekazywania drgań z jednego punktu ośrodka do drugiego w przypadku fal dźwiękowych w powietrzu badaniem cech fal dźwiękowych, w szczególności z badaniem zależności wysokości i głośności dźwięku od częstotliwości i amplitudy drgań źródła tego dźwięku przedstawia skutki oddziaływania hałasu i drgań na organizm człowieka oraz sposoby ich łagodzenia R rozróżnia zjawiska echa i pogłosu posługuje się informacjami popularnonaukowych i internetu) dotyczącymi pracy zegarów wahadłowych, w szczególności wykorzystania w nich zależności częstotliwości drgań od długości wahadła i zjawiska izochronizmu R opisuje mechanizm rozchodzenia się fal podłużnych i poprzecznych R demonstruje i opisuje zjawiska: odbicia, załamania, dyfrakcji i interferencji fal, podaje przykłady występowania tych zjawisk w przyrodzie R posługuje się pojęciem barwy dźwięku R demonstruje i opisuje zjawisko rezonansu akustycznego, podaje przykłady skutków tego zjawiska R demonstruje drgania elektryczne R wyjaśnia wpływ fal o bardzo dużej częstotliwości (np. promieniowania nadfioletowego i

czynniki istotne i nieistotne dla wyniku doświadczenia demonstruje wytwarzanie fal na sznurze i na powierzchni wody wyodrębnia fale dźwiękowe z kontekstu, wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyniku doświadczenia odczytuje dane z tabeli (diagramu) rozpoznaje zależność rosnącą i malejącą na podstawie wykresu x(t) dla drgającego ciała i wykresów różnych fal dźwiękowych, wskazuje wielkość maksymalną i minimalną nazywa rodzaje fal dokładnością do 2 3 cyfr znaczących) opisuje mechanizm wytwarzania dźwięku w instrumentach muzycznych, głośnikach itp. posługuje się pojęciami: amplituda, okres i częstotliwość, prędkość i długość fali do opisu fal dźwiękowych wytwarza dźwięk o większej i mniejszej częstotliwości niż częstotliwość danego dźwięku za pomocą dowolnego drgającego przedmiotu lub instrumentu muzycznego posługuje się pojęciami: wysokość i głośność dźwięku, podaje wielkości fizyczne, od których zależą wysokość i głośność dźwięku wykazuje na przykładach, że w życiu człowieka dźwięki spełniają różne role i mają różnoraki charakter rozróżnia dźwięki, infradźwięki i ultradźwięki, posługuje się pojęciami infradźwięki i ultradźwięki, wskazuje zagrożenia ze strony infradźwięków oraz przykłady wykorzystania ultradźwięków porównuje (wymienia cechy wspólne i różnice) mechanizmy rozchodzenia się fal mechanicznych i podaje i opisuje przykłady zastosowania fal (np. w telekomunikacji) opisuje zjawisko powstawania fal posługuje się informacjami przeczytanych tekstów (w tym popularnonaukowych), m.in. dotyczących dźwięków, infradźwięków i ultradźwięków oraz wykorzystywania fal w różnych dziedzinach życia, a także zagrożeń dla człowieka stwarzanych przez niektóre fale elektromagnetyczne rentgenowskiego) na organizm człowieka R rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe z zastosowaniem zależności i wzorów dotyczących drgań i fal

2. Optyka Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry wymienia i klasyfikuje źródła, podaje przykłady odczytuje dane z tabeli (prędkość w porównuje (wymienia cechy wspólne i różnice) mechanizmy rozchodzenia się fal mechanicznych i podaje przybliżoną wartość prędkości badaniem rozchodzenia się wyjaśnia powstawanie obszarów cienia i półcienia za pomocą prostoliniowego rozchodzenia się R opisuje zjawiska dyfrakcji i interferencji, wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady występowania tych zjawisk danym ośrodku) wskazuje w otaczającej rzeczywistości w próżni, wskazuje prędkość jako maksymalną prędkość przepływu informacji w ośrodku jednorodnym opisuje zjawisko zaćmienia Słońca i Księżyca R opisuje zjawisko fotoelektryczne, podaje przykłady jego przykłady bada doświadczalnie rozchodzenie się bada zjawiska dyfrakcji i zastosowania prostoliniowego interferencji, wyodrębnia je z wyjaśnia, dlaczego rozchodzenia się demonstruje opisuje właściwości, posługuje się pojęciami: promień kontekstu, wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyniku doświadczenia mówimy, że światło ma dwoistą naturę doświadczalnie zjawisko rozproszenia optyczny, ośrodek optyczny, ośrodek optycznie jednorodny stosuje do obliczeń związek między R wyszukuje i selekcjonuje informacje dotyczące występowania zjawisk dyfrakcji i interferencji w R rysuje konstrukcyjnie obrazy wytworzone przez zwierciadła wklęsłe opisuje przebieg i wynik przeprowadzonego doświadczenia, wyjaśnia rolę użytych przyrządów i wykonuje schematyczny rysunek obrazujący układ doświadczalny wymienia i rozróżnia rodzaje zwierciadeł, długością i częstotliwością fali: rozróżnia wielkości dane i szukane, szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku i ocenia na tej podstawie wartości obliczanych wielkości fizycznych, przelicza wielokrotności i podwielokrotności (przedrostki mikro-, mili-, centy-); przelicza jednostki czasu (sekunda, minuta, godzina), zapisuje wynik przyrodzie i życiu codziennym, a także ewolucji poglądów na temat natury opisuje skupianie promieni w zwierciadle kulistym wklęsłym, posługując się pojęciami ogniska i ogniskowej oraz wzorem opisującym zależność między ogniskową a promieniem krzywizny zwierciadła kulistego posługuje się informacjami przeczytanych tekstów (w tym popularnonaukowych, z internetu) dotyczącymi źródeł i właściwości, zasad ochrony narządu wzroku, wykorzystania światłowodów, laserów i wskazuje w otoczeniu pomiaru lub obliczenia fizycznego demonstruje rozproszenie pryzmatów, powstawania przykłady różnych jako przybliżony (z dokładnością do równoległej wiązki na tęczy rodzajów zwierciadeł 2 3 cyfr znaczących) zwierciadle kulistym wypukłym, rozwiązuje zadania, bada doświadczalnie skupianie równoległej demonstruje zjawiska cienia i półcienia, wyodrębnia zjawiska z posługuje się pojęciem ogniska pozornego korzystając z wzorów na powiększenie i zdolność wiązki za kontekstu posługuje się informacjami skupiającą oraz rysując pomocą zwierciadła formułuje prawo odbicia, posługując konstrukcyjnie obraz

kulistego wklęsłego demonstruje zjawisko załamania (zmiany kąta załamania przy zmianie kąta podania jakościowo) opisuje (jakościowo) bieg promieni przy przejściu z ośrodka rzadszego do ośrodka gęstszego optycznie i odwrotnie, posługując się pojęciem kąta załamania wymienia i rozróżnia rodzaje soczewek się pojęciami: kąt padania, kąt odbicia opisuje zjawiska: odbicia i rozproszenia, podaje przykłady ich występowania i wykorzystania wyjaśnia powstawanie obrazu pozornego w zwierciadle płaskim, wykorzystując prawo odbicia rysuje konstrukcyjnie obrazy wytworzone przez zwierciadła wklęsłe określa cechy obrazów wytworzone przez zwierciadła wklęsłe, posługuje się pojęciem powiększenia obrazu, rozróżnia obrazy rzeczywiste i pozorne oraz odwrócone i proste rozwiązuje zadania rachunkowe z zastosowaniem wzoru na powiększenie obrazu, zapisuje wielkości dane i szukane wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady załamania, wyodrębnia zjawisko załamania z kontekstu, wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyniku doświadczenia badaniem przejścia z ośrodka rzadszego do ośrodka gęstszego optycznie i odwrotnie demonstruje i opisuje zjawisko rozszczepienia za pomocą pryzmatu opisuje światło białe jako mieszaninę barw, a światło lasera jako światło jednobarwne opisuje bieg promieni popularnonaukowych, z internetu) dotyczącymi zjawisk odbicia i rozproszenia, m.in. wskazuje przykłady wykorzystania zwierciadeł w różnych dziedzinach życia R formułuje prawo załamania opisuje zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia, podaje przykłady jego zastosowania R rozwiązuje zadania rachunkowe z zastosowaniem prawa załamania planuje i demonstruje doświadczenie związane z badaniem biegu promieni przechodzących przez soczewkę skupiającą i wyznaczaniem jej ogniskowej wytwarzaniem za pomocą soczewki skupiającej ostrego obrazu przedmiotu na ekranie rysuje konstrukcyjnie obrazy wytworzone przez soczewki, rozróżnia obrazy rzeczywiste, pozorne, proste, odwrócone, powiększone, pomniejszone posługuje się informacjami popularnonaukowych, z internetu), m.in. dotyczącymi narządu wzroku i korygowania zaburzeń widzenia R opisuje przykłady zjawisk optycznych w przyrodzie R posługuje się informacjami wytworzony przez soczewkę R wymienia i opisuje różne przyrządy optyczne (mikroskop, lupa, luneta itd.) R rozwiązuje zadania rachunkowe z zastosowaniem wzoru na zdolność skupiającą układu soczewek, np. szkieł okularowych i oka

przechodzących przez soczewkę skupiającą (biegnących równolegle do osi optycznej), posługując się pojęciami ogniska, ogniskowej i zdolności skupiającej soczewki wytwarza za pomocą soczewki skupiającej ostry obraz przedmiotu na ekranie, dobierając doświadczalnie położenie soczewki i przedmiotu opisuje powstawanie obrazów w oku ludzkim, wyjaśnia pojęcia krótkowzroczności i dalekowzroczności oraz opisuje rolę soczewek w ich korygowaniu odczytuje dane z tabeli i zapisuje dane w formie tabeli, posługuje się pojęciem niepewności pomiarowej, zapisuje wynik pomiaru lub obliczenia fizycznego jako przybliżony (z dokładnością do 2 3 cyfr znaczących) popularnonaukowych, z internetu), m.in. opisuje przykłady wykorzystania przyrządów optycznych w różnych dziedzinach życia