Oddział Warszawski Polskiego Towarzystwa Statystycznego http://pts.stat.gov.pl/oddzialy/warszawa/ Seminarium naukowe pt. Prof. dr hab. Grażyna Ancyparowicz Warszawa 27 stycznia 2016
Oddział Warszawski Polskiego Towarzystwa Statystycznego z siedzibą w Urzędzie Statystycznym w Warszawie ul. 1 Sierpnia 21, 02-134 Warszawa e-mail: b.czerwinska@stat.gov.pl tel. 22 464 23 10 mgr Władysław Wiesław Łagodziński Wiceprezes Rady Głównej Polskiego Towarzystwa Statystycznego Przewodniczący Rady Oddziału Warszawskiego Polskiego Towarzystwa Statystycznego Tel. 22 449 40 44 lub 22 464 20 03 ; e-mail: w.lagodzinski@stat.gov.pl Strona internetowa PTS: http://pts.stat.gov.pl/oddzialy/warszawa/ Opracowanie komputerowe mgr Barbara Czerwińska-Jędrusiak Sekretarz Rady Oddziału Warszawskiego Polskiego Towarzystwa Statystycznego Główny specjalista w Mazowieckim Ośrodku Badań Regionalnych Urzędu Statystycznego w Warszawie Tel. 22 464 23 10 e-mail: b.czerwinska@stat.gov.pl ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 2
SPIS TREŚCI Str. 1. BIOGRAM 4 2. WAŻNIEJSZE PUBLIKACJE NAUKOWE. 5 3. CENTRALNY URZĄD PLANOWANIA. 12 4. NARODOWA RADA ROZWOJU. 13 5. RADA POLITYKI PIENIĘŻNEJ.. 14 6. GÓRNOŚLĄSKA WYŻSZA SZKOŁA HANDLOWA IM. WOJCIECHA KORFANTEGO W KATOWICACH 16 7. PUBLIKACJA PT. OD NEOLIBERALIZMU DO NEOKOLONIALIZMU. ĆWIERĆ WIEKU TRANSFORMACJI USTROJOWEJ W POLSCE. 19 8. SPÓŁDZIELCZY INSTYTUT NAUKOWY. 36 ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 3
1. BIOGRAM Prof. dr hab. Grażyna Maria Ancyparowicz Grażyna Maria Ancyparowicz, absolwentka Szkoły Głównej Handlowej (d. SGPiS). Ukończyła w 1975 roku studia na Wydziale Finansów i Statystyki Szkoły Głównej Planowania i Statystyki. W 1981 roku uzyskała stopień naukowy doktora, a stopień dra hab. nauk ekonomicznych w 1987 r. Do 2011 r. działalność naukową łączyła z pracą w instytucjach rządowych, zajmując stanowiska dyrektora departamentu w Centralnym Urzędzie Planowania, a następnie w Głównym Urzędzie Statystycznym, gdzie pełniła m.in. funkcje dyrektora departamentów gospodarki światowej oraz finansów, a także doradcy prezesa GUS. Była również zatrudniona w TUiR Warta. W latach 1996 2002 pracowała w jednej z największych polskich korporacji finansowych, obserwując od środka działanie takich organizacji. Jako nauczyciel akademicki pracowała w Europejskiej Uczelni Informatyczno-Ekonomicznej w Warszawie, Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie (była kierownikiem Zakładu Ekonomii i Organizacji), Wyższej Szkole Menedżerskiej w Warszawie. W 2012 objęła stanowisko profesora nadzwyczajnego w Górnośląskiej Wyższej Szkole Handlowej im. Wojciecha Korfantego w Katowicach. Odznaczona została srebrnym i złotym Krzyżem Zasługi za osiągnięcia dydaktyczne. Specjalizuje się w zagadnieniach makroekonomicznych, w tym szeroko pojętej problematyki finansów. Jest autorką kilku podręczników, kilkuset artykułów, kilkudziesięciu raportów i ekspertyz. Za najważniejsze pozycje w swoim dorobku uważa wydany w 2010 r. raport pt. Otwarte Fundusze Emerytalne w systemie zabezpieczenia społecznego oraz opublikowaną w bieżącym roku monografię: Od neoliberalizmu do neokolonializmu. Ćwierć wieku transformacji ustrojowej w Polsce. Została powołana do Narodowej Rady Rozwoju przy Prezydencie RP, jest kandydatem do Rady Polityki Pieniężnej z Ramienia Prawa i Sprawiedliwości. ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 4
2. WAŻNIEJSZE PUBLIKACJE NAUKOWE WAŻNIEJSZE PUBLIKACJE NAUKOWE 1. Szkice z dziejów ubezpieczeń, WSM-SIG, 2003 2. Cykl: Bezpieczeństwo socjalne w gospodarce rynkowej: WSM SIG 2004 Druki zwarte: Autorstwo lub współautorstwo Do 2008 r. a. Tom 1.: Gospodarstwo domowe b. Tom 2.: Praca jako źródło utrzymania (współautor M. Pawłowski) c. Tom 3. Przedsiębiorcy i menedżerowie (współautor M. Pawłowski.) 3. Teorie ekonomiczne Walta W. Rostowa. PWN 1986 praca habilitacyjna 4. Surowcowe kraje rozwijające się. IGKR SGPiS 1985 5. Monitoring Banków. GUS 2008 6. Monitoring Banków. GUS 2009 7. Monitoring Banków. GUS 2010 8. Budżety jednostek samorządu terytorialnego, GUS 2008 9. Budżety jednostek samorządu terytorialnego, GUS 2009 10. Budżety jednostek samorządu terytorialnego, GUS 2010 11. Towarzystwa ubezpieczeniowe, GUS 2008 12. Polski rynek ubezpieczeniowy, GUS 2009 Monografie, artykuły w punktowanych wydawnictwach oraz raporty z badań statystycznych (autorstwo lub współautorstwo) opublikowane w latach 2008-2011 13. Polski rynek ubezpieczeniowy, GUS 2010 14. Instrumenty pochodne w portfelach przedsiębiorstw niefinansowych. Raport z badania, GUS 2010 15. Otwarte fundusze emerytalne w systemie zabezpieczenia społecznego 1999 2010, GUS 2010 16. Finansowe i społeczne skutki neoliberalnej reformy ubezpieczeń emerytalno-rentowych w Polsce. Raport. Pieniądze i Więź Sopot 2010 17. Fundusze i towarzystwa inwestycyjne po kryzysie subprime [w:] Rynki kapitałowe a koniunktura gospodarcza (red.) A. Szablewski i R. Wójcikowski, Monografie Politechniki Łódzkiej, Łódź 2009 18. Budżety jednostek samorządu terytorialnego w świetle badań Głównego Urzędu Statystycznego [w:] Samorząd terytorialny w zintegrowanej Europie (red.) B. Filipiak, A. Szewczuk, Zeszyty Naukowe Nr 526 Ekonomiczne problemy usług, Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 2009 19. Standing finansowy polskich banków w czasie globalnego kryzysu finansowego [w:] Rynki finansowe w warunkach kryzysu (red.) M. Kalinowski, Wydawnictwa Fachowe CEDEWU Pl. Gdańsk 2009 ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 5
Monografie, artykuły w punktowanych wydawnictwach oraz raporty z badań statystycznych (autorstwo lub współautorstwo) opublikowane w latach 2008-2011 WAŻNIEJSZE PUBLIKACJE NAUKOWE 20. Polskie zakłady ubezpieczeń w fazie globalnego kryzysu finansowego [w] Finanse 2009 Teoria i praktyka. Rynki finansowe i ubezpieczenia (red.) W. Tarczyński i D Zarzecki, Zeszyty Naukowe 550 Ekonomiczne problemy usług, Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 2009 21. Spółdzielcze kasy oszczędnościowo-rozliczeniowe na rynku bankowości detalicznej [w:] Czas na pieniądz. Zarządzanie finansami. Aktualne wyzwania teorii i praktyki (red.) D. Zarzecki, Zeszyty Naukowe. Rynki finansowe, ubezpieczenia Nr 16 Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 2009 22. Geneza i rozwój spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych [w;] Rynki finansowe. Mikrofinanse (red.) E. Ostrowska i J. Ossowski, Pieniądze i Więź, Sopot 2009 23. Koniunktura w okresie poakcesyjnym a wyniki finansowe sektora bankowego w Polsce [w:] Rynek usług finansowych a koniunktura gospodarcza (red.) J. Garczarczyk, CEDEWU Pl. 2009 24. Pośrednictwo kredytowe w świetle badań GUS, Wiadomości Statystyczne 11/2009 25. Rola BIZ w cyklu koniunkturalnym polskiej gospodarki [w:] Rynek kapitałowy a koniunktura gospodarcza (red.) A. Szablewski i I. Wojciechowska- Toruńska, Monografie Politechniki Łódzkiej, Łódź 2009 ISBN 9788372833488 26. Polski sektor bankowy na tle nowych krajów członkowskich Unii Europejskiej [w:] Rynek finansowy w erze zawirowań (red.) P. Karpuś i J. Węcławski, Wyd. UMCS, Lublin 2009, 27. Wzrost polskiej gospodarki po akcesji do Unii Europejskiej [w:] Polityka inwestycyjna a rozwój regionalny (red.) R. Poliński, Stalowa Wola 2009 28. Europejskie zakłady ubezpieczeniowe w 2008 roku w świetle statystyki CEA [w:] Czas na pieniądz. Zarządzanie finansami. Analiza finansowa i zarządzanie ryzykiem (red.) D. Zarzecki, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia Nr 26, Szczecin 2010 29. Statystyka budżetu państwa i długu publicznego [w:] Polskie finanse publiczne. Stan i perspektywa. Raport z drugiego posiedzenia Narodowej Rady Rozwoju (red) J. Osiatyński, Kancelaria Prezydenta RP, Warszawa 2010 ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 6
WAŻNIEJSZE PUBLIKACJE NAUKOWE Monografie, artykuły w punktowanych wydawnictwach oraz raporty z badań statystycznych (autorstwo lub współautorstwo) opublikowane w latach 2008-2011 30. Związek kryzysu subprime z kursem złotego i finansami sektora rządowego [w:] Polskie finanse publiczne. Stan i perspektywa. Raport z drugiego posiedzenia Narodowej Rady Rozwoju (red.) J. Osiatyński, Kancelaria Prezydenta RP, Warszawa 2010 31. Spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe i credit unions wobec wykluczenia finansowego [w:] Prawne i ekonomiczne determinanty rozwoju spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych w Polsce (red.) J. Ossowski, Pieniądze i Więź, Sopot 2010 32. Współpraca banków z sektorem przedsiębiorstw w ochronie ryzyka kursowego w latach 2007-2009, (przedruk) Bezpieczny Bank Nr 3(42) 2010 33. Współpraca banków z sektorem przedsiębiorstw w ochronie ryzyka kursowego w latach 2007-2009 [w:] Społeczne i ekonomiczne uwarunkowania działalności bankowej w Polsce w 2010 r. (red.) R. Kurkliński, Warszawa 2010 34. Wpływ reformy emerytalnej na budżet państwa [w:] Dylematy i wyzwania finansów publicznych (red.) T. Juja, Zeszyty Naukowe. Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu, Poznań 2010 35. Finansowanie pomocy społecznej ze środków publicznych [w:] Finanse publiczne (red.) J. Sokołowski, M. Sosnowski, A. Żabiński, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, Wrocław 2010 36. Prywatyzacja jako element planu konsolidacji finansów sektora rządowego [w:] Zeszyty Naukowe SGGW w Warszawie. Ekonomika i Organizacja Gospodarki Żywnościowej Nr 81, Warszawa 2010 37. Polski sektor bankowy w czasie spowolnienia wzrostu gospodarczego po kryzysie subprime [w:] Banki na rynku finansowym dziś i w przyszłości. Uwarunkowania i perspektywy rozwoju banków pod red. M. Dębniewskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, Olsztyn 2010 38. Wykluczenie finansowe z rynku bankowości detalicznej. ANNALES Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, Sectio H OECONOMIA, VolXLIV.2 Lublin 2010 39. Zarządzanie finansami gospodarstwa domowego [w:] Praca socjalna z osobami marginalizowanymi w społeczności lokalnej doświadczenia polskie i norweskie (red.) M. Łuszczyńska i R. Lappen, Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej, Warszawa 2010 40. Następstwa reformy emerytalnej dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych [w:] Zarządzanie finansami firm teoria i praktyka, pod red. B. Biernasia i ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 7
Monografie, artykuły w punktowanych wydawnictwach oraz raporty z badań statystycznych (autorstwo lub współautorstwo) opublikowane w latach 2008-2011 WAŻNIEJSZE PUBLIKACJE NAUKOWE A Kopińskiego. Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, Wrocław 2011 41. Zobowiązania przedsiębiorstw niefinansowych z tytułu umów na derywaty, zawartych w latach 2007-2009 [w:] Finanse nowe wyzwania teorii i praktyki. Rynek finansowy pod red. K. Jajugi, Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, Wrocław 2011 42. Rola Głównego Urzędu Statystycznego w badaniu procesów i zjawisk finansowych [w:] Statystyka w Służbie Publicznej. Wyzwania XXI w., Materiały Pokonferencyjne, Kraków 2011 43. Rola kapitału finansowego w procesach globalizacji, Pieniądze i Więź Nr 3(52)/2011, Kwartalnik Naukowy, Wydawca Spółdzielczy Instytut Naukowy, Sopot 2011 ISNN 1506-7513 44. Kapitałowe emerytury i renty a ryzyko ubóstwa w Polsce [w:] O sytuacji ludzi starszych pod red. nauk. J. Hrynkiewicz, Wyd. na II Kongres Demograficzny, t. III Rządowa Rada Ludnościowa, Warszawa 2012 ISBN 978-83- 7027-491-7 45. Ancyparowicz G., Stanisławski M., Zagrożenia dla bezpieczeństwa systemu 2012 r. finansów publicznych w Polsce [w:] Czas na pieniądz. Zarządzanie finansami. Upowszechnianie i transfer wyników badań, red. D. Zarzecki, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego nr 689 - Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia nr 50, Wyd. Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin 2012, s. 551-562. ISSN 1640-6818, ISSN 1733-2842 46. Ancyparowicz G., Stanisławski M., Kurs walutowy i kredyt a fenomen wzrostu polskiej gospodarki w latach 2009-2011 [w:] Finanse w niestabilnym otoczeniu - dylematy i wyzwania. Finanse publiczne, red. T. Famulska, A. Walasik, Studia Ekonomiczne, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach nr 108, Wyd. Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach, Katowice 2012, s. 17-28. ISSN 2083-8611 47. Ancyparowicz G., Stanisławski M., Polski dług publiczny w latach 1991-2015 [w:] Finanse publiczne, red. J. Sokołowski, M. Sosnowski, A. Żabiński, Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu nr 247, Wyd. Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, Wrocław 2012, s. 13-23. ISSN 1899-3192 ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 8
2012 r. 2013 WAŻNIEJSZE PUBLIKACJE NAUKOWE 48. Ancyparowicz G., Stanisławski M., Konsolidacja finansów publicznych w Polsce. Stan obecny i perspektywa [w:] Instrumenty i metody racjonalizacji finansów publicznych, red. R. Przygodzka, Wyd. Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok 2012, s. 179-196. ISBN 978-83-7431-333-9 49. Ancyparowicz G., Stanisławski M., Kryterium fiskalne a procedura nadmiernego deficytu wobec Polski, Zeszyty Naukowe Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Warszawa 2012, s. 17-30 ISSN 2081-6979 50. Ancyparowicz G., Stanisławski M., Efekty programu restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego. Stan obecny i perspektywa do 2015 roku, Ekonomia. Teoria, historia, praktyka, red. I. Bludnik, M. Ratajczak, J. Wallusch, Wydawnictwo UEP, Poznań 2013, s. 162-184 ISBN 978-83-7417-788-7 51. G. Ancyparowicz, Polityka kursowa a napływ do Polski bezpośrednich inwestycji zagranicznych BIZ [w:] Czas na pieniądz. Zarządzanie finansami. Finanse publiczne, instrumenty rynku finansowego (red.) D. Zarzecki, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego Nr 766, Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia 62, ISSN 1640-6818 ISSN 1733-2842, s. 223-234 52. G. Ancyparowicz, Rynek finansowy a wzrost polskiej gospodarki [w:] Zarządzanie i finanse. Journal of Management and Finance Vol. 11 Nr 1 część 1, lipiec 2013 ISSN 2084-5189, s. 18-33 2014 r. 53. Ancyparowicz G. Przyczyny narastania deficytu Funduszu Ubezpieczeń Społecznych [w:] Zarządzanie finansami w przedsiębiorstwach i jednostkach samorządu terytorialnego, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego Nr 802. Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia Nr 65, (red). D. Zarzecki, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin 2014, s. 14-26 ISSN 1640-6818 ISSN 1733-2842 54. Ancyparowicz G., Rynek pracy w Polsce. Diagnoza stanu obecnego i wyzwania dla polityki gospodarczej [w:] Praca i płaca, państwo i rynek, (red). J. Hrynkiewicz, Instytut Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2014, s. 59-75 ISBN 978-83-61493-60-0 55. Ancyparowicz G., Praca jako kategoria aksjologiczna, Pieniądze i Więź, Kwartalnk Naukowy Nr 2(63) lato 2014, ISSN 1506-7513, s. 7-21 56. Ancyparowicz G., Strategia wyjścia Polski z procedury nadmiernego deficytu, Pieniądze i Więź, Kwartalnik Naukowy Nr 3(64) jesień 2014,ISSN 1506-7513, s. 115-131 ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 9
2014 r. WAŻNIEJSZE PUBLIKACJE NAUKOWE 57. Ancyparowicz G., Rutkowska I., Consumer finance w Polsce, ZESZYTY NAU- KOWE UNIWERSYTETU SZCZECIŃSKIEGO nr 804 Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia nr 67 (2014), Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin 2014, ISSN 1640-6818; ISSN 1733-2842, s. 883-895 58. Ancyparowicz G., Rynek pracy w Polsce diagnoza i wyzwania rozwojowe [w:] Młody człowiek wobec pracy, wyzysku i bezrobocia. Perspektywy fides i ratio, (red.) Hennel-Brzozowska A., Ośrodek Dokumentacji i Studium Pontyfi katu Jana Pawła II w Rzymie, Wydawnictwo Scriptum, Kraków 2014 ISBN 978-83-64028-52-6, s. 193-216. 59. Ancyparowicz G. Polski Rynek pracy w latach 1990-2013. Diagnoza i wyzwania rozwojowe[w:]przedsiębiorczość czyli pochwała kryzysu (red.) Ratajczak Z., Wydawca: Górnośląska Wyższa Szkoła Handlowa im. Wojciecha Korfantego, ISBN:978-83-60953-85-3, Katowice 2014, s.321-331 60. Ancyparowicz G., Stanisławski M., Etiologia i skala wykluczenia finansowego w Polsce [w:] Polityka gospodarcza w okresie transformacji i kryzysu. Studia Ekonomiczne, (red.) Barteczek A. Rączaszek A., Zeszyty Naukowe Wydziałowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach, Katowice 2014, ISSN 2083-8611, s. 215-227 61. Ancyparowicz G., Wpływ reformy emerytalnej na deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych, Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, Zeszyty Naukowe 8(932)/2014, ISSN 1898-6447, s. 5-19 62. Ancyparowicz G. Procedura nadmiernego deficytu szanse i wyzwania dla Polski, Dylematy Nr 2(3)2014 ISSN 2353-1347, Wydawca: Oficyna Wydawnicza EU, s. 15-34 63. Ancyparowicz G., Sytuacja prawna a standing finansowy spółdzielczych 2015 r. kas oszczędnościowo-kredytowych, Biblioteka kwartalnika naukowego Pieniądze i Więź 2015, ISBN 978-83-938964-4-8, (monografia) 64. Ancyparowicz G., Czym Polsce i Polakom grozi dług publiczny, Civitas Christiana, Miesięcznik Katolickiego Stowarzyszenia Civitas Christiana Nr 3(32) marzec 2015, ISSN 2300-4789, s. 17-18 65. Ancyparowicz G., Gotowość Polski do integracji ze strefą Euro, Dylematy Nr 4 (styczeń-czerwiec)/2015 ISSN 2353-1347, Wydawca: Oficyna Wydawnicza EU, ISSN 2353-1347, s. 1-13 66. Ancyparowicz G., Standing finansowy spółdzielczych kas oszczędnościowokredytowych w latach 2012-2014, Pieniądze i Więź. Raport o koniecznych ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 10
2015 r. WAŻNIEJSZE PUBLIKACJE NAUKOWE zmianach w prawie dotyczącym kas spółdzielczych Nr 2/2015, ISSN 1506-7513, s. 11-38 67. Ancyparowicz G., Od neoliberalizmu do neokolonializmu. Ćwierć wieku transformacji ustrojowej w Polsce, Biblioteka kwartalnika naukowego Pieniądze i Więź, Sopot 2014 ISBN 978-83-938964-6-2; monografia s. 530 68. G. Ancyparowicz, Sukces czy porażka Polska we władaniu neoliberałów, w: Polski Kompas. Rocznik Instytucji Finansowych i Spółek Akcyjnych 2015, ISSN2450-1891 s. 27-30 ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 11
3. CENTRALNY URZĄD PLANOWANIA Centralny Urząd Planowania (CUP), pierwszy polski centralny organ planowania gospodarczego powołany 10 listopada 1945 r. przy Komitecie Ekonomicznym Rady Ministrów. Urząd zajmował się przygotowaniem odbudowy kraju ze zniszczeń wojennych opracowywał plany rozwoju gospodarczego (plan trzyletni) i nadzorował ich wykonanie. W 1948 r. nastąpiła reorganizacja CUP, a w 1949 r. jego funkcję przejęła Państwowa Komisja Planowania Gospodarczego. Od 1956 r. na miejsce PKPG powołana została Komisja Planowania przy Radzie Ministrów, która działała do 1989 r. Od 1989 r. przywrócono CUP, którego zadania polegały na przygotowywaniu planów gospodarczych okresowych i perspektywicznych oraz analiz ich realizacji. CUP nie posiadał kompetencji kontrolnych. W wyniku reformy administracyjnej w 1997 r. Centralny Urząd Planowania został zlikwidowany. Ź r ó d ł o: Centralny Urząd Planowania. W: WIKIPEDIA. Wolna encyklopedia [online]. 7 listopada 2015 r. [dostęp: 30 grudnia 2015 r.]. Dostępny w Internecie: https://pl.wikipedia.org/wiki/centralny_urząd_planowania ; Centralny Urząd Planowania. W: Encyklopedia WIEM [online]. Grupa Onet.pl SA 1996 2015 [dostęp: 30 grudnia 2015 r.]. Dostępny w Internecie: http://portalwiedzy.onet.pl/1021,,,,centralny_urzad_planowania,haslo.html ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 12
4. NARODOWA RADA ROZWOJU Narodowa Rada Rozwoju jest gremium konsultacyjno-doradczym przy Prezydencie Rzeczypospolitej Polskiej. Rada została powołana w 2010 r. przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Zebrała się wówczas dwukrotnie, podejmując zagadnienia demografii i finansów. W październiku 2015 r. ciało takie utworzył prezydent Andrzej Duda. W 2015 r. Rada dzieli się na 10 sekcji. Każda z nich posiada swojego koordynatora. Założeniem NRR jest stworzenie płaszczyzny dla debaty programowej nt. rozwoju Polski i wypracowanie stanowisk wykraczających poza horyzont bieżącej polityki. Zadaniem Rady jest formułowanie celów strategicznych oraz metod ich osiągnięcia poprzez analizowanie sytuacji w kluczowych dziedzinach funkcjonowania państwa, definiowanie wyzwań i wskazywanie zagrożeń w perspektywie przyszłości Polski. Jako forum konsultacyjne Rada będzie przygotowywać dla prezydenta opinie, ekspertyzy, a także założenia merytoryczne do prezydenckich projektów ustaw. NRR składa się z 10 sekcji, których obszary wyznaczają główne pola prac badawczych i strategicznych Rady: 1. Gospodarka, praca, przedsiębiorczość; 2. Ochrona zdrowia; 3. Wieś, rolnictwo; 4. Samorząd, polityka spójności; 5. Kultura, tożsamość narodowa, polityka historyczna; 6. Bezpieczeństwo, obronność; 7. Polityka zagraniczna; 8. Nauka, innowacje; 9. Edukacja, młode pokolenie, sport; 10. Polityka społeczna, rodzina. Każda z sekcji liczy od kilku do kilkunastu ekspertów, teoretyków i praktyków, reprezentujących różne środowiska i specjalizacje. Gościnnie w pracach NRR uczestniczyć będą także specjaliści z obszarów będących tematem aktualnych posiedzeń Rady. Ze strony Kancelarii Prezydenta RP prace Rady będzie koordynował Sekretarz NRR. Funkcję tą sprawuje Maciej Łopiński, Sekretarz Stanu w Kancelarii Prezydenta RP, a wsparcie organizacyjne zapewnia Biuro do Spraw Narodowej Rady Rozwoju. Ź r ó d ł o: Narodowa Rada Rozwoju. W: WIKIPEDIA. Wolna encyklopedia [online]. 7 listopada 2015 r. [dostęp: 30 grudnia 2015 r.]. Dostępny w Internecie: https://pl.wikipedia.org/wiki/narodowa_rada_rozwoju; Narodowa Rada Rozwoju. W: PREZYDENT.PL [online]. Kancelaria Prezydenta RP. Warszawa [dostęp: 30 grudnia 2015 r.]. Dostępny w Internecie: http://www.prezydent.pl/kancelaria/nrr/o-nrr/ ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 13
5. RADA POLITYKI PIENIĘŻNEJ Funkcje i skład RPP Zgodnie z art. 227 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 6 Ustawy o Narodowym Banku Polskim, Rada Polityki Pieniężnej jest organem NBP. Rada Polityki Pieniężnej ukształtowała się w dniu 17 lutego 1998 r. W skład Rady wchodzą: Przewodniczący Rady, którym jest Prezes NBP, 9 członków, powoływanych w równej liczbie przez: Prezydenta RP, Sejm i Senat. Członkowie Rady Polityki Pieniężnej powoływani są na 6 lat. Zgodnie z art. 12 Ustawy o NBP, Rada Polityki Pieniężnej: ustala corocznie założenia polityki pieniężnej i przedkłada je do wiadomości Sejmowi równocześnie z przedłożeniem przez Radę Ministrów projektu ustawy budżetowej, składa Sejmowi sprawozdanie z wykonania założeń polityki pieniężnej w ciągu 5 miesięcy od zakończenia roku budżetowego, ustala wysokość stóp procentowych NBP, ustala zasady i stopy rezerwy obowiązkowej banków, określa górne granice zobowiązań wynikających z zaciągania przez NBP pożyczek i kredytów w zagranicznych instytucjach bankowych i finansowych, zatwierdza plan finansowy NBP oraz sprawozdanie z działalności NBP, przyjmuje roczne sprawozdanie finansowe NBP, ustala zasady operacji otwartego rynku. Rada Polityki Pieniężnej dokonuje oceny działalności Zarządu NBP w zakresie realizacji założeń polityki pieniężnej i uchwala zasady rachunkowości NBP, przedłożone przez Prezesa NBP. Polityka pieniężna Narodowy Bank Polski realizuje założenia polityki pieniężnej stanowione przez Radę Polityki Pieniężnej. Podstawowym zadaniem polityki pieniężnej jest utrzymywanie stabilnego poziomu cen. Od 1998 r. NBP stosuje strategię bezpośredniego celu inflacyjnego. Od początku 2004 r. ciągły cel inflacyjny wynosi 2,5 proc. z możliwością odchylenia do 1 punktu procentowego w górę lub w dół. Oznacza to, że roczny wskaźnik CPI powinien w każdym miesiącu znajdować się jak najbliżej 2,5 proc. NBP wpływa na poziom inflacji przede wszystkim poprzez określanie wysokości oficjalnych stóp procentowych, które wyznaczają rentowności instrumentów polityki pieniężnej. W celu kształtowania krótkoterminowych stóp procentowych na rynku pieniężnym NBP wykorzystuje nowoczesne instrumenty polityki pieniężnej, w tym: operacje otwartego rynku operacje depozytowo-kredytowe rezerwę obowiązkową ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 14
Operując wymienionymi instrumentami, NBP dąży do kształtowania takiego poziomu stóp procentowych w gospodarce, który maksymalizuje prawdopodobieństwo osiągnięcia celu inflacyjnego. Ź r ó d ł o: Rada Polityki Pieniężnej. W: NBP Narodowy Bank Polski [online]. Narodowy Bank Polski. Warszawa [dostęp: 8 stycznia 2016 r.]. Dostępny w Internecie: http://www.nbp.pl/home.aspx?f=/polityka_pieniezna/rada.html ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 15
6. GÓRNOŚLĄSKA WYŻSZA SZKOŁA HNADLOWA IM. WOJCIECHA KORFANTEGO W KATOWICACH Historia Górnośląskiej Wyższej Szkoły Handlowej im. Wojciecha Korfantego w Katowicach datuje się od 15 maja 1991 r., kiedy to przez jej przyszłego Założyciela ECONOMICUS UHP Spółka z o.o. utworzony został Górnośląski Prywatny College Ekonomiczny (GPCE). W roku 1994, na podstawie decyzji Ministra Edukacji Narodowej (nr decyzji: DNS 3-0145/TBS/173/94) z dnia 15 czerwca 1994 r. na bazie osobowej i materialnej College'u utworzona została formalnie Górnośląska Wyższa Szkoła Handlowa (GWSH), którą wpisano do rejestru uczelni niepublicznych pod numerem 36. W tym samym czasie GWSH na Wydziale Zarządzania uruchomiła, na podstawie wspomnianej decyzji MEN, studia I stopnia (licencjackie) na dwóch kierunkach: Zarządzanie i Marketing oraz Turystyka i Rekreacja. W dniu 4 grudnia 1997 r. GWSH otrzymała, na podstawie decyzji Ministra Edukacji Narodowej (nr decyzji: DNS-1-0145/389/TBM/97), uprawnienia do prowadzenia studiów II stopnia (magisterskich) na kierunku Zarządzanie i Marketing (obecnie Zarządzanie). Natomiast 27 listopada 2001 r., na podstawie decyzji Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (nr decyzji: DSW- 2-0145-541/TBM/01), GWSH otrzymała uprawnienia do prowadzenia studiów II stopnia (magisterskich) na kierunku Turystyka i Rekreacja. W latach 2001 2013 na podstawie kolejnych decyzji Ministra, GWSH uruchomiła jedenaście nowych kierunków studiów: Administracja; Socjologia; Stosunki Międzynarodowe; Fizjoterapia, studia I stopnia; Kosmetologia; Finanse i Rachunkowość; Pedagogika; Informatyka; Gospodarka Przestrzenna; Psychologia; Prawo. Z kolei w latach 2002-2013 GWSH utworzyła, działające poza jej siedzibą macierzystą w Katowicach, cztery wydziały zamiejscowe: Wydział Zamiejscowy GWSH w Żorach; Zagraniczny Ośrodek Dydaktyczny GWSH w Wiedniu przekształcony w Wydział Zagraniczny GWSH w Wiedniu; Wydział Zamiejscowy GWSH w Bielsku-Białej; Wydział Zagraniczny GWSH w Ostrawie. 25 sierpnia 2005 r., na podstawie uchwały Rady Uczelni, niezależnie od Wydziału Zarządzania GWSH, utworzony został Wydział Turystyki i Promocji Zdrowia GWSH, w ramach którego prowadzone są obecnie trzy kierunki studiów: Turystyka i Rekreacja, Fizjoterapia oraz Kosmetologia. Na Wydziale tym powołany został również Instytut Nauk Medycznych, koordynujący działania naukowe Katedry Fizjoterapii i Katedry Kosmetologii. 1 października 2005 r., na podstawie kolejnej uchwały Rady Uczelni powołany został, w ramach Wydziału Zarządzania GWSH, Instytut Nauk Społecznych, który obecnie tworzą cztery katedry: Katedra Socjologii, Katedra Psychologii, Katedra Stosunków Międzynarodowych i Ekonomii oraz Katedra Pedagogiki. 24 października 2005 r. Wydział Zarządzania GWSH otrzymał na mocy decyzji Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów (nr decyzji: BCK-II-V-1417/2005), uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora nauk ekonomicznych w dyscyplinie nauk o zarządzaniu. Tym samym Górnośląska Wyższa Szkoła Handlowa uzyskała status Uczelni Akademickiej. Aktualnie więc Górnośląska Wyższa Szkoła Handlowa, posiadając status Uczelni Akademickiej, w ramach sześciu wydziałów (w tym dwóch zagranicznych) prowadzi, zarówno w trybie stacjonarnym jak i niestacjonarnym, studia na trzynastu kierunkach studiów. ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 16
Patron Górnośląskiej Wyższej Szkoły Handlowej w Katowicach Wojciech Korfanty 1873 1939 Wojciech Korfanty - człowiek nieprzeciętny, postać kształtująca bieg polityki po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, śląski działacz społeczno-polityczny. Jeden z najwybitniejszych Polaków XX wieku, wzór godny naśladowania. Wojciech Korfanty urodził się 20 IV 1873r. w Siemianowicach Śląskich. Był twórcą polskiego ruchu narodowego na Górnym Śląsku. W 1903 r. został wybrany posłem do Reichstagu, a w 1904 r. do Landtagu pruskiego. Pod koniec I Wojny Światowej domagał się zjednoczenia wszystkich ziem polskich w niepodległej Ojczyźnie. W 1918 r. został komisarzem do spraw politycznych i wojskowych Komisariatu Narodowej Rady Ludowej, natomiast w 1920 r. został Polskim Komisarzem Plebiscytowym na Górnym Śląsku. Wojciech Korfanty był także przywódcą II i III Powstania Śląskiego, a od 1919 r. posłem w Sejmie Rzeczypospolitej Polskiej. W 1923 został wybrany wicepremierem rządu RP. Korfanty był politykiem sanacyjnym, przywódcą Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji. W 1930 r. został aresztowany i uwięziony w twierdzy brzeskiej. Od 1935 r. żył na emigracji. Był dziennikarzem i pisarzem politycznym, założycielem koncernu wydawniczego "Polonia". Po zajęciu Pragi czeskiej przez Niemcy hitlerowskie wrócił do Polski, gdzie został aresztowany. Zmarł 17 sierpnia 1939 r. w więziennym szpitalu na Mokotowie w Warszawie. W dniu 8 października 2002 roku podczas uroczystości inauguracyjnych nowego roku akademickiego 2002/2003, Górnośląskiej Wyższej Szkole Handlowej nadane zostało imię Wojciecha Korfantego - Wielkiego Górnoślązaka, Dyktatora III Powstania Śląskiego, parlamentarzysty i pisarza politycznego. Było to szczególne wyróżnienie dla kilkunastotysięcznej społeczności akademickiej Górnośląskiej Wyższej Szkoły Handlowej, Uczelni, która od początku swojej działalności identyfikowała się z Górnym Śląskiem, jego historią oraz kulturą. Idee, towarzyszące działalności Wojciecha Korfantego, jego walka o podniesienie poziomu edukacji mieszkańców Śląska, a także o polepszenie bytu społeczności lokalnej, wciąż są aktualne i najlepiej określają perspektywiczne dążenia Uczelni. ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 17
Misja Górnośląskiej Wyższej Szkoły Handlowej im. Wojciecha Korfantego w Katowicach Motto Uczelni: Wiedzieć, żeby przewidywać, aby móc August Comte (XIX-wieczny, francuski socjolog i ekonomista) Górnośląska Wyższa Szkoła Handlowa im. Wojciecha Korfantego w Katowicach jest uczelnią akademicką działającą na terenie Śląska. Stosuje ona edukacyjne standardy Unii Europejskiej. Prowadząc działalność akademicką w wymiarze europejskim, Uczelnia łączy prawie 25- letnią tradycję z podejmowaniem zadań teraźniejszości oraz wyzwań przyszłości. W nauczaniu i wychowywaniu młodzieży Uczelnia dąży do przekazywania najnowszej wiedzy, etosu rzetelnej pracy oraz odpowiedzialności wobec społeczeństwa, a w badaniach naukowych kieruje się poszanowaniem prawdy oraz pożytkiem społecznym. Mając na względzie powyższe motywy i idee Górnośląska Wyższa Szkoła Handlowa im. W. Korfantego w Katowicach postrzega swoją misję gdy chodzi o sferę dydaktyki jako ogół działań zmierzających do wypełniania luki kompetencyjnej na rynku pracy poprzez umożliwienie, głównie młodzieży regionu Śląska, zdobywania (na różnych kierunkach oraz poziomach kształcenia) umiejętności zawodowych i wiedzy akademickiej, budzenie w niej ducha aktywności i przedsiębiorczości, a także stałe podnoszenie, zgodnie z ideą lifelong learning uczenia się przez całe życie, kwalifikacji osób pracujących już zawodowo (oferując szkolenia, kursy, studia podyplomowe oraz seminaria doktorskie), zgodnie z przewidywanymi potrzebami gospodarczymi i społecznymi Regionu oraz Kraju. Natomiast w sferze nauki Uczelnia widzi swoją misję w rozwijaniu (na miarę posiadanego potencjału kadrowego, infrastruktury oraz środków finansowych) działalności naukowo-badawczej, zarówno w obszarze badań podstawowych, jak też w obszarze badań powiązanych z praktyką, tj. prowadzonych na potrzeby jej otoczenia gospodarczego w tym szczególnie regionu Śląska. W Górnośląskiej Wyższej Szkole Handlowej zatrudnionych jest obecnie ponad 500 pracowników. Dominującą grupę, prawie 75% wszystkich zatrudnionych, stanowią pracownicy akademiccy. Uczelnia może poszczycić się 103 profesorami i doktorami habilitowanymi, 158 adiunktami, 57 asystentami oraz 27 lektorami, którzy realizują proces dydaktyczny na trzynastu prowadzonych przez GWSH kierunkach studiów. Wielu z nich to wybitne osobowości świata polskiej nauki i praktyki gospodarczej. Kadra akademicka zorganizowana jest wokół czternastu katedr oraz dwóch jednostek ogólnouczelnianych, tj.: Studium Języków Obcych i Studium Wychowania Fizycznego. Ź r ó d ł o: GWSH.PL [online]. Górnośląska Wyższa Szkoła Handlowa im. Wojciecha Korfantego. Katowice [dostęp: 11 stycznia 2016 r.]. Dostępny w Internecie: http://www.gwsh.pl/uczelnia/patron-uczelni.html ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 18
7. PUBLIKACJA PT. OD NEOLIBERALIZMU DO NEOKOLONIALIZMU. ĆWIERĆ WIEKUTRANSFORMACJI USTROJOWEJ W POLSCE Publikacja prof. dr hab. Grażyny Ancyparowicz pt. Od neoliberalizmu do neokolonializmu. Ćwierć wieku transformacji ustrojowej w Polsce została wydana w 2015 r. przez Spółdzielczy Instytut Naukowy w Sopocie, którego Dyrektorem jest Janusz Ossowski. Publikacja należy do Serii Biblioteki Kwartalnika Naukowego Pieniądze i Więź. Książka zawiera 15 rozdziałów, a jej objętość wynosi 524 strony. Po wyczerpaniu pierwszego i drugiego nakładu publikacji wydawnictwo przygotowuje trzeci nakład. Informacji o dostępności nowego nakładu prosimy szukać na stronie internetowej: http://www.sin.edu.pl/ ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 19
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 20
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 21
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 22
W porozumieniu z prof. dr hab. Grażyną Ancyparowicz i za zgodą Dyrektora Spółdzielczego Instytutu Naukowego Janusza Ossowskiego prezentujemy Rozdział 15. Profil polskiego rynku finansowego z publikacji pt. Od neoliberalizmu do neokolonializmu. Ćwierć wieku transformacji ustrojowej w Polsce wydanej w 2015 r. przez Spółdzielczy Instytut Naukowy w Sopocie. Instytut ponadto wyraził zgodę na prezentację w materiałach seminaryjnych okładki publikacji i spisu treści. NEOLIBERALIZM W POLSCE ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 23
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 24
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 25
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 26
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 27
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 28
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 29
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 30
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 31
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 32
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 33
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 34
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 35
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 36
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 37
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 38
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 39
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 40
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 41
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 42
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 43
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 44
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 45
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 46
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 47
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 48
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 49
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 50
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 51
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 52
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 53
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 54
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 55
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 56
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 57
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 58
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 59
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 60
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 61
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 62
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 63
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 64
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 65
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 66
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 67
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 68
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 69
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 70
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 71
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 72
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 73
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 74
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 75
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 76
ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 77
8. SPÓŁDZIELCZY INSTYTUT NAUKOWY O Instytucie Spółdzielczy Instytut Naukowy z siedzibą w Sopocie został założony w grudniu 2010 r. Patronem Instytutu jest dr Franciszek Stefczyk wybitny Polak i obywatel, współtwórca polskich spółdzielni rolniczych oraz spółdzielni oszczędnościowo-pożyczkowych, inicjator powołanego w 1919 r. Spółdzielczego Instytutu Naukowego w Krakowie. SIN odwołuje się do tradycji związanej z rozwojem polskiej spółdzielczości, zwłaszcza takich wartości i idei, jak patriotyzm, demokracja gospodarcza, solidaryzm społeczny, samopomoc finansowa, katolicka nauka społeczna. Celem działania Spółdzielczego Instytutu Naukowego jest między innymi: prowadzenie działalności wydawniczej, w tym wydawania publikacji naukowych poświęconych spółdzielczości, zarządzaniu, prawu i naukom społecznym; prowadzenie badań naukowych w zakresie spółdzielczości; prowadzenie prac badawczych nad rozwojem spółdzielczości, w szczególności spółdzielczości kredytowej w Polsce i na świecie; organizacja konkursów popularyzujących spółdzielczość oraz ludzi spółdzielczości. Instytut wydaje: Kwartalnik naukowy Pieniądze i Więź pod redakcją Janusza Ossowskiego; Kwartalnik naukowy Prawo i Więź pod redakcją Lecha Morawskiego; Rocznik Orzecznictwa i Piśmiennictwa z Zakresu Prawa Spółdzielczego pod redakcją Krzysztofa Pietrzykowskiego; publikacje książkowe. Dyrektor Instytutu Janusz Ossowski jest Dyrektorem Spółdzielczego Instytutu Naukowego od 2012 r. Twórca i redaktor naczelny kwartalnika "Pieniądze i Więź", redaktor naczelny Wydawnictwa, dyrektor SIN; były prorektor ds. kształcenia Wyższej Szkoły Finansów i Administracji w Gdańsku. Współtwórca systemu SKOK w Polsce (od 1990 r.); autor programów edukacyjnych oraz publikacji poświęconych filozofii i historii polskiej spółdzielczości finansowej. Ź r ó d ł o: O Instytucie. W: Spółdzielczy Instytut Naukowy [online]. SIN. Sopot 2016 [dostęp: 8 stycznia 2016 r.]. Dostępny w Internecie: http://www.sin.edu.pl/ ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 78
Seminaria Oddziału Warszawskiego PTS były transmitowane (w systemie LYNC) do urzędów statystycznych w województwach na terenie całego kraju. Wszystkie materiały z seminariów zostały zamieszczone w Internecie pod adresem: http://pts.stat.gov.pl/oddzialy/warszawa/, a nagrania filmowe z przebiegu seminariów dzięki staraniom dra Bogusława Lasockiego są dostępne na portalu YouTube.com na kanale filmowym pod nazwą PTS_OW. Dostęp do kanału PTS_OW możliwy jest również z poziomu Google. ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 79
Rozpoczyna cykl spotkań pt. 25 lat transformacji (1989-2015) w najważniejszych dziedzinach życia kraju ODDZIAŁ WARSZAWSKI PTS 80