OD KIEDY CZŁOWIEK??? POCZĄTEK ŻYCIA LUDZKIEGO I JEGO OBRONA

Rączki dziecka ok. 7 tygodnia od zapłodnienia

Dziecko ok. 8 tygodnia od zapłodnienia

Nóżki dziecka ok. 11 tygodni od zapłodnienia

Rączka i nóżki dziecka ok. 12 tygodni od zapłodnienia

Dziecko ok. 3,5 miesiąca od zapłodnienia

Dziecko ok. 4 miesięcy od zapłodnienia

Dziecko ok. 5 miesiąca od zapłodnienia

Twarz dziecka ok. 6 miesięcy od zapłodnienia

CYWILIZACJA ŚMIERCI

Skala zjawiska: Szokujące statystyki Ok. 50 mln aborcji rocznie w skali świata Najczęstsze przyczyny i okoliczności: młody wiek matki (niedojrzałość emocjonalna) brak męża lub wsparcia ze strony ojca dziecka ciąża przypadkowa, niechciana względy ekonomiczne

Aborcja dopuszczalna prawnie W Polsce możliwość przerwania ciąży określona jest w art. 4a, pkt 1 ustawy: Przerywanie ciąży może być dokonane wyłącznie przez lekarza, w przypadku gdy: - ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej, - badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu, - zachodzi uzasadnione podejrzenie, że ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego. W praktyce lekarze odmawiają wydania skierowania na badania prenatalne lub zaświadczenia uprawniającego do zabiegu przerwania ciąży oraz odmawiają wykonania zabiegu powołując się na klauzulę sumienia (art.39 ustawy o zawodzie lekarza, Dz.U. z 1997 r., Nr 28, poz.152).

Turystyka aborcyjna W Polsce brakuje wiarygodnych statystyk dotyczących przerywania ciąży. Szacuje się liczbę aborcji dokonanych przez obywatelki RP na 150-300 tys. rocznie. Federacja na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny podaje, że w 2007 roku 31 tys. Polek dokonało aborcji w samej Wielkiej Brytanii gdzie aborcja jest bezpłatna dla osób legalnie zatrudnionych i dozwolona ze względów społecznych.

Zespół Poaborcyjny - następstwa psychologiczne żałoba patologiczna wina patologiczna obniżone poczucie własnej wartości zmniejszone poczucie zaufania do samej siebie poczucie wstydu odcięcie się od przeżywanych emocji trudności w przeżywaniu i akceptacji własnego ciała zaburzenia sfery seksualnej rozpad związku z partnerem odtwarzanie wydarzenia stosunek do żyjących dzieci (cudzych, bądź własnych)

Zespół Poaborcyjny - następstwa psychologiczne 81% czuje się skrzywdzone 81% myśli wciąż o zabitym dziecku 73% cierpiało na depresję 73% czuje się nieswojo w obecności dzieci 69% czuje niechęć do współżycia seksualnego 65 % miało tendencje samobójcze 61% zaczęło nadużywać alkoholu 23% podjęło próby samobójcze

Konsekwencje aborcji u mężczyzny Przeżycie traumatyczne (szczególnie jeżeli chciał tego dziecka) bezsilność (prawo pozbawia mężczyzn decydowania o przyszłości swych poczętych dzieci) poczucie winy (nie zdołał ocalić swojego dziecka) rozżalenie frustracja utrata poczucia własnej męskości (nie zdołał ochronić swojej rodziny podczas kryzysu) obawa, że każde współżycie może prowadzić do podobnej sytuacji może skutkować impotencją odcięcie się od przeżywanych emocji (tłamszenie wszystkiego w sobie w imię męstwa) Symptomy podobne jak w przypadku Zespołu Poaborcyjnego u kobiet (za wyjątkiem następstw somatycznych)

Pismo święte Pismo święte przeniknięte jest szacunkiem dla niewinnych istnień ludzkich oraz życia ludzkiego na każdym jego etapie; jeden tekst potępia przemoc, która powoduje poronienie. Bratobójstwo Kaina: bądź więc teraz przeklęty na tej roli (...) tułaczem będziesz na tej ziemi (Rdz 4, 11-15); upomnę się u człowieka o życie człowieka i u każdego o życie brata (Rdz 9, 5n); Janie mam żadnego upodobania w śmierci (Ez 18, 32); bo do nieśmiertelności Bóg stworzył człowieka (Mdr 2, 23); Nie będziesz zabijał (Wj 20, 13).

Kościół pierwszych wieków wobec aborcji Dwa dokumenty wczesnochrześcijańskie, Didache i List Barnaby, potępiają aborcję, a niektórzy pisarze patrystyczni (np. św. Bazyli Wielki [+379]) traktują ją jako morderstwo. Synod w Elwirze (306 r.) ekskomunikuje kobiety wywołujące poronienie dozwalając, by te, które tego żałują, mogły przystąpić do Komunii św. dopiero w chwili śmierci (kanon 63), natomiast Synod w Ancyrze (314 r.) dopuszcza je do Komunii św. Po kilku latach pokuty (kanon 21). Synod Quinisextum (691-692) nazywa tych, którzy powodują aborcję mordercami (kanon 91).

Codex Iuris Canonici - ekskomunika Według Kodeksu Prawa Kanonicznego ( Codex Iuris Canonici ) z 1983 r. formalne współdziałanie w przerywaniu ciąży stanowi poważne wykroczenie. Kościół nakłada kanoniczną karę ekskomuniki za to przestępstwo przeciwko życiu ludzkiemu: Kto powoduje przerwanie ciąży, po zaistnieniu skutku, podlega ekskomunice wiążącej mocą samego prawa (KPK, kan. 1398).

Jan Paweł II, Evangelium Vitae Życie ludzkie jest święte i nienaruszalne w każdej chwili swego istnienia, także w fazie początkowej, która poprzedza narodziny. Człowiek już w łonie matki należy do Boga, bo Ten, który wszystko przenika i zna, tworzy go i kształtuje swoimi rękoma, widzi go, gdy jest jeszcze małym, bezkształtnym embrionem, i potrafi w nim dostrzec dorosłego człowieka (...) Evangelium Vitae nr 61

Jan Paweł II, Evangelium Vitae Żadna okoliczność, żaden cel, żadne prawo na świecie nigdy nie będą mogły uczynić godziwym aktu, który sam w sobie jest niegodziwy, ponieważ sprzeciwia się Prawu Bożemu, zapisanemu w sercu każdego człowieka (...) Evangelium Vitae nr 62

Bł. Matka Teresa z Kalkuty Bł. Matka Teresa z Kalkuty mówiła: Nie zabijajcie dzieci, dawajcie je mnie. Była wielką obrończynią życia dzieci nienarodzonych. Wszelkimi siłami broniła świętości życia. Zapewniła, że wszystkie nowo narodzone dzieci porzucone z jakichkolwiek powodów zostaną przyjęte przez siostry misjonarki miłości i znajdą u nich opiekę.

Bł. Matka Teresa z Kalkuty Tym, co najbardziej niszczy pokój we współczesnym świecie jest aborcja, ponieważ jeśli matka może zabić swoje dziecko, co może powstrzymać ciebie i mnie od zabijania się nawzajem. Bł. Matka Teresa z Kalkuty Laureatka Pokojowej Nagrody Nobla (1979)

Adopcja

Co to jest Okno Życia i czy jest ono potrzebne? Dowiadujemy się z różnych źródeł, że gdzieś na śmietniku znaleziono porzuconego noworodka. Najczęściej dziecko już nie żyje. Okno życia to specjalnie przygotowane miejsce, w którym każda matka może anonimowo zostawić nowonarodzone dziecko nie narażając go niebezpieczeństwo.

Okno życia Okno matka może otworzyć z zewnątrz. W środku jest miejsce na pozostawienie niemowlęcia. Zamontowane jest tam ogrzewanie oraz wentylacja. Po otwarciu okna uruchamiana jest sygnalizacja, która dyskretnie i bezpiecznie wzywa pomoc. Dziecko przechodzi badania w szpitalu, a następnie kierowane jest do pogotowia rodzinnego. Równolegle rozpoczynana jest procedura adopcyjna.

Pierwsze Okno życia Pierwsze okno życia zostało otwarte w 1709 r. w Hamburgu. Drzeworyt z 1859 r. przedstawiający matkę przekazującą swoje nowonarodzone dziecko do domu dla podrzutków.

Okna życia w Polsce

Dziękuję za uwagę Ks. Ryszard Sawicki KATECHEZY DLA DOROSŁYCH W ROKU WIARY Parafia św. Izydora w Markach