Ochrona lasów
Zanieczyszczenie atmosfery i terenu wpływa pośrednio na rozwój lasu. Naruszona bowiem zostaje równowaga chemiczna i zmieniony odczyn ph w środowisku glebowym. Działanie bezpośrednie, jak oparzenia tkanki roślinnej oraz ograniczenie intensywności fotosyntezy wskutek dużego zapylenia powierzchni liści, nie występuje, jeśli są stosowane elektrostatyczne odpylacze spalin (elektrofiltry) i wysokie kominy. Ujemnie oddziałuje na nie dwutlenek siarki (w powietrzu i poprzez zakwaszenie gleby) oraz tlenki azotu.
Wycena strat w drzewostanie jest bardzo złożona. Zaproponowano ich wycenę w zależności od strefy zagrożenia lasu. Zagrożenie lasów w Polsce w wyniku wzrastającego zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego jest tym groźniejsze, że przeważają u nas lasy szpilkowe (a wśród nich sosnowe), poddawane działaniu zanieczyszczeń przez cały rok.
Najbardziej wrażliwe na SO2 są: jodła, świerk i sosna pospolita, odporne zaś są: buk, dąb szypułkowy i czerwony, brzoza, osika, wiąz, sosna czarna, grab, modrzew, klon i olcha szara. Wrażliwość na dwutlenek siarki i inne składniki spalin zależy nie tylko od gatunku drzewa, ale również od fazy jego wzrostu i rozwoju oraz innych czynników.
Przykładowo zaobserwowano, że: Młodniki sosny pospolitej są bardziej odporne na SO 2 niż drzewostany starsze. W tych miejscach, gdzie prędkość wiatru jest większa, występuje większa sorbcja S0 2 i drzewostany są szybciej i bardziej uszkadzane. Większą odporność na imisję SO 2 wykazują drzewostany silne, rosnące w odpowiednich dla nich warunkach siedliskowych. Osłabione działaniem SO 2 lasy są bardziej podatne na działanie szkodliwych owadów i grzybów pasożytniczych, które przyczyniają się do wzmożonego wydzielania się posuszu
Osobną sprawą jest oddziaływanie strumieni związków siarki, docierających do podłoża. Wpływają one na zakwaszenie gleby ze wszystkimi konsekwencjami tego faktu. Przeciwdziałanie polega na wapniowaniu gleby, do czego może zostać użyty popiół lotny wychwytywany przez elektrofiltry elektrowni - jeśli zawiera on tlenek wapnia. Popiół lotny - zwłaszcza z węgla brunatnego - oprócz tlenku wapnia zawiera zwykle również magnez i inne pierwiastki śladowe (fosfor, bor, molibden, mangan, cynk, miedź, kobalt) i może być uważany za wapniowy nawóz wieloskładnikowy.
Pył niewychwycony przez odpylacze spalin jest unoszony przez spaliny i opada wokół elektrowni. Skuteczność odpylania spalin jest jednak duża, tj. 90 99%, i opad pyłu nie przekracza przeważnie wartości dopuszczalnej, tj. 200 t/(km2*a). Stwierdzono, że takie dawki zapylenia lasów nie mają istotnego wpływu na stopień uszkodzenia drzewostanów.
Aby zapobiegać degradacji lasów pod wpływem dwutlenku siarki trzeba podnosić ich odporność biologiczną np. poprzez: użyźnianie gleb leśnych (poprawianie ich bonitacji) za pomocą nawożenia mineralnego, torfowania, nawożenia rozdrobnioną korą sosnową; zwiększenie przyrostu drewna przez wzmożenie zabiegów pielęgnacyjnych i wprowadzanie gatunków drzew szybko rosnących; utrzymanie należytego stanu sanitarnego lasu przez polepszenie sieci dróg leśnych i mechanizację prac leśnych; likwidację powierzchni niezalesionych i nieużytków; zwiększenie strefy lasów ochronnych.
Należy chronić naloty, podrosty oraz pojedyncze kępy drzew liściastych rokujących przetrwanie trudnego okresu. Przy czyszczeniach i trzebieżach należy pozostawiać drzewa o dużej koronie, o dużej sile witalnej (rozpieracze), a nawet pojedyncze domieszki gatunków drzew liściastych, które są znacznie odporniejsze na ujemne działanie zanieczyszczeń emitowanych przez elektrownie. Utrzymanie funkcji ochronnych lasów wymaga wydłużenia wieku rębności o 20 lat.
Zaprojektowano specjalne słupy do prowadzenia napowietrznych linii elektroenergetycznych przez tereny leśne. Pozwalają one na zmniejszenie szerokości wycinek leśnych. Zmniejszenie szerokości linii elektroenergetycznych uzyskano dzięki zastąpieniu poziomego lub trójkątnego układu przewodów układem pionowym.
W przypadku linii dwutorowych wprowadzenie łańcuchów izolatorowych w układzie V dodatkowo zmniejszyło szerokość linii. Zwiększenie wysokości słupów wąskogabarytowych pozwala na prowadzenie pod liniami specjalnej gospodarki leśnej (np. szkółek leśnych).