Przedmiotowy system oceniania z fizyki w klasie 3



Podobne dokumenty
Przedmiotowy system oceniania z fizyki dla klasy III gimnazjum

Szczegółowe wymagania edukacyjne z przedmiotu fizyka dla klasy III gimnazjum, rok szkolny 2017/2018

Publiczne Gimnazjum im. Jana Deszcza w Miechowicach Wielkich. Opracowanie: mgr Michał Wolak

WYMAGANIA EDUKACYJNE I KRYTERIA OCENIANIA Z FIZYKI KLASA III

WYMAGANIA Z FIZYKI KLASA 3 GIMNAZJUM. 1. Drgania i fale R treści nadprogramowe

Wymagania edukacyjne na dana ocenę z fizyki dla klasy III do serii Spotkania z fizyką wydawnictwa Nowa Era

niepewności pomiarowej zapisuje dane w formie tabeli posługuje się pojęciami: amplituda drgań, okres, częstotliwość do opisu drgań, wskazuje

WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI W KLASIE 3 GIMNAZJUM

FIZYKA WYMAGANIA EDUKACYJNE klasa III gimnazjum

1. Drgania i fale Ocena dopuszczająca Ocena dostateczna Ocena dobra Ocena bardzo dobra Uczeń: Uczeń:

Przedmiotowy system oceniania z Fizyki w klasie 3 gimnazjum Rok szkolny 2017/2018

WYMAGANIA NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE SZKOLNE Z FIZYKI W KLASIE III

Plan wynikowy (propozycja)

WYMAGANIA Z FIZYKI. Klasa III DRGANIA I FALE

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KLASA III GIMNAZJUM

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KLASA III a Gimnazjum Rok szkolny 2016/17

Rok szkolny 2017/2018; [MW] strona 1

Rok szkolny 2018/2019; [MW] strona 1

1. Drgania i fale R treści nadprogramowe Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry Uczeń: Uczeń:

Ocena. Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry

WYMAGANIA Z FIZYKI NA POSZCZEGÓLNE OCENY DLA KLASY TRZECIEJ GIMNAZJUM

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI III GIMNAZJUM ROK SZKOLNY 2016/ Magnetyzm R treści nadprogramowe

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI III GIMNAZJUM ROK SZKOLNY 2012/ Magnetyzm R treści nadprogramowe

KRYTERIA WYMAGAŃ NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI W KLASIE III

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI W GIMNAZJUM NR 28 im. Armii Krajowej w Gdańsku

Wymagania edukacyjne z fizyki

Wymagania na poszczególne oceny z fizyki w kasie trzeciej

Zakres wymagań ma charakter kaskadowy to znaczy że uczeń chcąc uzyskać ocenę wyższą musi spełnić wymagania na oceny niższe.

Szczegółowe wymagania edukacyjne z fizyki klasa trzecia gimnazjum

Zakres wymagań ma charakter kaskadowy to znaczy że uczeń chcąc uzyskać ocenę wyższą musi spełnić wymagania na oceny niższe.

Zakres wymagań ma charakter kaskadowy to znaczy że uczeń chcąc uzyskać ocenę wyższą musi spełnić wymagania na oceny niższe.

FIZYKA Gimnazjum klasa III wymagania edukacyjne

Przedmiotowy system oceniania Fizyka klasa III Gimnazjum

2 Prąd elektryczny R treści nadprogramowe

WYMAGANIA EDUKACYJNE KLASA III

Wymagania programowe na poszczególne oceny z fizyki w klasie III

Przedmiotowe zasady ocenianie z fizyki i astronomii klasa 3 gimnazjum. Szczegółowe wymagania na poszczególne stopnie ( oceny ).

Ogólne wymagania na poszczególne stopnie:

Przedmiotowy system oceniania z fizyki dla klas trzecich

Wymagania edukacyjne na poszczególne oceny z fizyki dla klasy trzeciej gimnazjum

Ocena. dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra

klasy: 3A, 3B nauczyciel: Tadeusz Suszyło

1,5 godziny tygodniowo

Fizyka. Klasa 3. Semestr 1. Dział : Optyka. Wymagania na ocenę dopuszczającą. Uczeń:

PODSUMOWANIE SPRAWDZIANU

Wymagania na poszczególne oceny z fizyki do klasy 3

ZAGADNIENIA na egzamin klasyfikacyjny z fizyki klasa III (IIIA) rok szkolny 2013/2014 semestr II

Przedmiotowy system oceniania do części 2 podręcznika Klasy 3 w roku szkolnym sem I

ROK SZKOLNY 2017/2018 WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE OCENY:

Szczegółowe wymagania na poszczególne stopnie (oceny) z fizyki dla klasy 8 -semestr II

SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA OCENIANIA KLASA III

Wymagania programowe na poszczególne oceny z fizyki dla klasy 3 gimnazjum

Osiągnięcia ucznia R treści nadprogramowe

Przedmiotowy System Oceniania fizyki w gimnazjum, SPOTKANIA Z FIZYKĄ

Przedmiotowy system oceniania fizyka III gim

Szczegółowe wymagania na poszczególne oceny klasa III gimnazjum

Przedmiotowy system oceniania

Wymagania programowe R - roz sze rza jąc e Kategorie celów poznawczych A. Zapamiętanie B. Rozumienie C. Stosowanie wiadomości w sytuacjach typowych

Przedmiotowy system oceniania w klasie 3

Plan wynikowy (propozycja)

OGÓLNE I SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA OCENIANIA Z FIZYKI DLA KLASY VIII

wyniku i na tej podstawie ocenia wartości obliczanych wielkości fizycznych

Przedmiotowy system oceniania

9. Plan wynikowy (propozycja)

Rozkład materiału dla klasy 8 szkoły podstawowej (2 godz. w cyklu nauczania) 2 I. Wymagania przekrojowe.

Dostosowanie programu nauczania,,spotkania z fizyką w gimnazjum dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim

FIZYKA KLASA III GIMNAZJUM

Podstawa programowa III etap edukacyjny

DRGANIA I FALE (9 godz.)

PG im. Tadeusza Kościuszki w Kościerzycach Przedmiot. fizyka Klasa pierwsza... druga... trzecia... Rok szkolny Imię i nazwisko nauczyciela przedmiotu

Przedmiotowy system oceniania

opisuje przepływ prądu w przewodnikach, jako ruch elektronów swobodnych posługuje się intuicyjnie pojęciem napięcia

WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI W KLASIE III GIMNAZJUM NA ROK SZKOLNY 2018/2019

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI DLA KLASY III GIMNAZJUM

Test sprawdzający wiedzę z fizyki z zakresu gimnazjum autor: Dorota Jeziorek-Knioła

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Fizyka klasa 3

Wymagania edukacyjne z fizyki dla klasy III

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO

Wymagania edukacyjne na poszczególne oceny z fizyki w klasie 3 gimnazjum. konieczne podstawowe rozszerzające dopełniające

Wymagania edukacyjne niezbędne do uzyskania poszczególnych śródrocznych i rocznych ocen klasyfikacyjnych z fizyki dla klasy 3 gimnazjum

Szczegółowy rozkład materiału z fizyki dla klasy III gimnazjum zgodny z nową podstawą programową.

Wymagania edukacyjne z fizyki na podstawie programu nauczania fizyki w gimnazjum Spotkania z fizyką autorstwa Grażyny Francuz-Ornat i Teresy Kulawik

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI

1. Przedmiotowy system oceniania wraz z wymaganiami na poszczególne oceny: Przedmiot: fizyka. I. Postanowienia ogólne

Podstawa programowa z fizyki (III etap edukacyjny) Cele kształcenia wymagania ogólne. Treści nauczania wymagania szczegółowe

Wymagania na poszczególne oceny z fizyki w gimnazjum

Program merytoryczny Konkursu Fizycznego dla uczniów gimnazjów rok szkolny 2011/2012

Wymagania Edukacyjne z Fizyki w Roku Szkolnym 2018/2019 Klasy 7 Szkoły Podstawowej

SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA OCENIANIA KLASA III

12.Opowiedz o doświadczeniach, które sam(sama) wykonywałeś(aś) w domu. Takie pytanie jak powyższe powinno się znaleźć w każdym zestawie.

R - treści nadprogramowe. Prąd elektryczny (13 godz. + 2 godziny (łącznie) na powtórzenie materiału (podsumowanie działu) i sprawdzian) Wymagania

KRYTERIA OCENIANIA Z FIZYKI DLA UCZNIÓW VIII KLASY SZKOŁY PODSTAWOWEJ OPRACOWAŁA: GRAŻYNA BUDNIK TERMODYNAMIKA

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KL.II I-półrocze

Szczegółowe kryteria oceniania z fizyki w gimnazjum. kl. III

L.P. DZIAŁ TEMAT NaCoBeZu kryteria sukcesu w języku ucznia

Spełnienie wymagań poziomu oznacza, że uczeń ponadto:

Przedmiotowy system oceniania z fizyki

Koło ratunkowe fizyka moduł I - IV I. Oddziaływania II. Właściwości i budowa materii.

Przedmiotowy System Oceniania Klasa 8

Przedmiotowy System Oceniania Klasa 8

Transkrypt:

Przedmiotowy system oceniania z fizyki w klasie 3 Szczegółowe wymagania na poszczególne stopnie (oceny) 1. Drgania i fale R treści nadprogramowe Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady ruchu drgającego opisuje przebieg i wynik przeprowadzonego doświadczenia, wyjaśnia rolę użytych przyrządów i wykonuje schematyczny rysunek wyodrębnia ruch drgający z kontekstu, wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyniku doświadczenia wyznacza okres i częstotliwość drgań ciężarka zawieszonego na sprężynie oraz okres i częstotliwość drgań wahadła matematycznego, mierzy: czas i długość, posługuje się pojęciem niepewności pomiarowej zapisuje dane w formie tabeli planuje doświadczenie związane z badaniem ruchu drgającego, w szczególności z wyznaczaniem okresu i częstotliwości drgań ciężarka zawieszonego na sprężynie oraz okresu i częstotliwości drgań wahadła matematycznego opisuje ruch ciężarka na sprężynie i ruch wahadła matematycznego analizuje przemiany energii w ruchu posługuje się informacjami przeczytanych tekstów (w tym popularnonaukowych i internetu) dotyczącymi pracy zegarów wahadłowych, w szczególności wykorzystania w nich zależności częstotliwości obrazujący układ posługuje się pojęciami: amplituda ciężarka na sprężynie i w ruchu drgań od długości wahadła doświadczalny drgań, okres, częstotliwość do opisu wahadła matematycznego i zjawiska izochronizmu stosuje do obliczeń drgań, wskazuje położenie równowagi odróżnia fale podłużne od fal opisuje mechanizm związek okresu z drgającego ciała poprzecznych, wskazując przykłady rozchodzenia się fal częstotliwością drgań, wskazuje położenie równowagi oraz demonstruje i opisuje zjawisko podłużnych i poprzecznych rozróżnia wielkości odczytuje amplitudę i okres z rezonansu mechanicznego demonstruje i opisuje dane i szukane, szacuje wykresu x(t) dla drgającego ciała wyszukuje i selekcjonuje informacje zjawiska: odbicia, rząd wielkości opisuje mechanizm przekazywania dotyczące fal mechanicznych, np. załamania, dyfrakcji i spodziewanego wyniku, drgań z jednego punktu ośrodka do skutków działania fal na morzu lub interferencji fal, podaje a na tej podstawie drugiego w przypadku fal na napiętej oceanie lub R skutków rezonansu przykłady występowania ocenia wartości linie mechanicznego tych zjawisk w przyrodzie obliczanych wielkości planuje doświadczenie związane z opisuje mechanizm przekazywania posługuje się pojęciem fizycznych, przelicza badaniem ruchu falowego drgań z jednego punktu ośrodka do barwy dźwięku wielokrotności i posługuje się pojęciami: amplituda, drugiego w przypadku fal demonstruje i opisuje podwielokrotności okres i częstotliwość, prędkość i dźwiękowych w powietrzu zjawisko rezonansu (przedrostki mikro-, długość fali do opisu fal planuje doświadczenie związane z akustycznego, podaje mili-, centy-), przelicza harmonicznych (mechanicznych) badaniem cech fal dźwiękowych, w przykłady skutków tego jednostki czasu zjawiska

(sekunda, minuta, godzina), zapisuje wynik pomiaru lub obliczenia fizycznego jako przybliżony (z dokładnością do 2 3 cyfr znaczących) wyodrębnia ruch falowy (fale mechaniczne) z kontekstu, wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyniku doświadczenia demonstruje wytwarzanie fal na sznurze i na powierzchni wody wyodrębnia fale dźwiękowe z kontekstu, wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyniku doświadczenia odczytuje dane z tabeli (diagramu) rozpoznaje zależność rosnącą i malejącą na podstawie wykresu x(t) dla drgającego ciała i wykresów różnych fal dźwiękowych, wskazuje wielkość maksymalną i minimalną nazywa rodzaje fal stosuje do obliczeń związki między okresem, częstotliwością, prędkością i długością fali, rozróżnia wielkości dane i szukane, szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku, a na tej podstawie ocenia wartości obliczanych wielkości fizycznych, zapisuje wynik obliczenia fizycznego jako przybliżony (z dokładnością do 2 3 cyfr znaczących) opisuje mechanizm wytwarzania dźwięku w instrumentach muzycznych, głośnikach itp. posługuje się pojęciami: amplituda, okres i częstotliwość, prędkość i długość fali do opisu fal dźwiękowych wytwarza dźwięk o większej i mniejszej częstotliwości niż częstotliwość danego dźwięku za pomocą dowolnego drgającego przedmiotu lub instrumentu muzycznego posługuje się pojęciami: wysokość i głośność dźwięku, podaje wielkości fizyczne, od których zależą wysokość i głośność dźwięku wykazuje na przykładach, że w życiu człowieka dźwięki spełniają różne role i mają różnoraki charakter rozróżnia dźwięki, infradźwięki i ultradźwięki, posługuje się pojęciami infradźwięki i ultradźwięki, wskazuje zagrożenia ze strony infradźwięków oraz przykłady wykorzystania ultradźwięków szczególności z badaniem zależności wysokości i głośności dźwięku od częstotliwości i amplitudy drgań źródła tego dźwięku przedstawia skutki oddziaływania hałasu i drgań na organizm człowieka oraz sposoby ich łagodzenia R rozróżnia zjawiska echa i pogłosu opisuje zjawisko powstawania fal posługuje się informacjami popularnonaukowych), m.in. dotyczących dźwięków, infradźwięków i ultradźwięków oraz wykorzystywania fal w różnych dziedzinach życia, a także zagrożeń dla człowieka stwarzanych przez niektóre fale elektromagnetyczne R demonstruje drgania elektryczne R wyjaśnia wpływ fal o bardzo dużej częstotliwości (np. promieniowania nadfioletowego i rentgenowskiego) na organizm człowieka R rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe z zastosowaniem zależności i wzorów dotyczących drgań i fal

porównuje (wymienia cechy wspólne i różnice) mechanizmy rozchodzenia się fal mechanicznych i podaje i opisuje przykłady zastosowania fal (np. w telekomunikacji) 2. Optyka R treści nadprogramowe Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry wymienia i klasyfikuje źródła, podaje przykłady odczytuje dane z tabeli (prędkość w porównuje (wymienia cechy wspólne i różnice) mechanizmy rozchodzenia się fal mechanicznych i podaje przybliżoną wartość prędkości planuje doświadczenie związane z badaniem rozchodzenia się wyjaśnia powstawanie obszarów cienia i półcienia za pomocą prostoliniowego rozchodzenia się R opisuje zjawiska dyfrakcji i interferencji, wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady występowania tych zjawisk danym ośrodku) wskazuje w otaczającej rzeczywistości w próżni, wskazuje prędkość jako maksymalną prędkość przepływu informacji w ośrodku jednorodnym opisuje zjawisko zaćmienia Słońca i Księżyca R opisuje zjawisko fotoelektryczne, podaje przykłady jego przykłady bada doświadczalnie rozchodzenie się bada zjawiska dyfrakcji i zastosowania prostoliniowego interferencji, wyodrębnia je z wyjaśnia, dlaczego rozchodzenia się demonstruje opisuje właściwości, posługuje się pojęciami: promień kontekstu, wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyniku doświadczenia mówimy, że światło ma dwoistą naturę doświadczalnie zjawisko rozproszenia optyczny, ośrodek optyczny, ośrodek optycznie jednorodny stosuje do obliczeń związek między R wyszukuje i selekcjonuje informacje dotyczące występowania zjawisk dyfrakcji i interferencji w R rysuje konstrukcyjnie obrazy wytworzone przez zwierciadła wklęsłe opisuje przebieg i wynik przeprowadzonego doświadczenia, wyjaśnia rolę użytych przyrządów i wykonuje schematyczny rysunek obrazujący układ doświadczalny długością i częstotliwością fali: rozróżnia wielkości dane i szukane, szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku i ocenia na tej podstawie wartości obliczanych wielkości fizycznych, przelicza wielokrotności i podwielokrotności (przedrostki mikro-, mili-, centy-); przyrodzie i życiu codziennym, a także ewolucji poglądów na temat natury opisuje skupianie promieni w zwierciadle kulistym wklęsłym, posługując się pojęciami ogniska i ogniskowej oraz wzorem opisującym zależność między ogniskową a posługuje się informacjami przeczytanych tekstów (w tym popularnonaukowych, z internetu) dotyczącymi źródeł i właściwości, zasad ochrony narządu wzroku,

wymienia i rozróżnia rodzaje zwierciadeł, wskazuje w otoczeniu przykłady różnych rodzajów zwierciadeł bada doświadczalnie skupianie równoległej wiązki za pomocą zwierciadła kulistego wklęsłego demonstruje zjawisko załamania (zmiany kąta załamania przy zmianie kąta podania jakościowo) opisuje (jakościowo) bieg promieni przy przejściu z ośrodka rzadszego do ośrodka gęstszego optycznie i odwrotnie, posługując się pojęciem kąta załamania wymienia i rozróżnia rodzaje soczewek przelicza jednostki czasu (sekunda, minuta, godzina), zapisuje wynik pomiaru lub obliczenia fizycznego jako przybliżony (z dokładnością do 2 3 cyfr znaczących) demonstruje zjawiska cienia i półcienia, wyodrębnia zjawiska z kontekstu formułuje prawo odbicia, posługując się pojęciami: kąt padania, kąt odbicia opisuje zjawiska: odbicia i rozproszenia, podaje przykłady ich występowania i wykorzystania wyjaśnia powstawanie obrazu pozornego w zwierciadle płaskim, wykorzystując prawo odbicia rysuje konstrukcyjnie obrazy wytworzone przez zwierciadła wklęsłe określa cechy obrazów wytworzone przez zwierciadła wklęsłe, posługuje się pojęciem powiększenia obrazu, rozróżnia obrazy rzeczywiste i pozorne oraz odwrócone i proste rozwiązuje zadania rachunkowe z zastosowaniem wzoru na powiększenie obrazu, zapisuje wielkości dane i szukane wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady załamania, wyodrębnia zjawisko załamania z kontekstu, wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyniku doświadczenia planuje doświadczenie związane z promieniem krzywizny zwierciadła kulistego R demonstruje rozproszenie równoległej wiązki na zwierciadle kulistym wypukłym, posługuje się pojęciem ogniska pozornego posługuje się informacjami popularnonaukowych, z internetu) dotyczącymi zjawisk odbicia i rozproszenia, m.in. wskazuje przykłady wykorzystania zwierciadeł w różnych dziedzinach życia R formułuje prawo załamania opisuje zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia, podaje przykłady jego zastosowania R rozwiązuje zadania rachunkowe z zastosowaniem prawa załamania planuje i demonstruje doświadczenie związane z badaniem biegu promieni przechodzących przez soczewkę skupiającą i wyznaczaniem jej ogniskowej planuje doświadczenie związane z wytwarzaniem za pomocą soczewki skupiającej ostrego obrazu przedmiotu na ekranie rysuje konstrukcyjnie obrazy wytworzone przez soczewki, rozróżnia obrazy rzeczywiste, pozorne, proste, odwrócone, powiększone, pomniejszone wykorzystania światłowodów, laserów i pryzmatów, powstawania tęczy R rozwiązuje zadania, korzystając z wzorów na powiększenie i zdolność skupiającą oraz rysując konstrukcyjnie obraz wytworzony przez soczewkę R wymienia i opisuje różne przyrządy optyczne (mikroskop, lupa, luneta itd.) R rozwiązuje zadania rachunkowe z zastosowaniem wzoru na zdolność skupiającą układu soczewek, np. szkieł okularowych i oka

badaniem przejścia z ośrodka rzadszego do ośrodka gęstszego optycznie i odwrotnie demonstruje i opisuje zjawisko rozszczepienia za pomocą pryzmatu opisuje światło białe jako mieszaninę barw, a światło lasera jako światło jednobarwne opisuje bieg promieni przechodzących przez soczewkę skupiającą (biegnących równolegle do osi optycznej), posługując się pojęciami ogniska, ogniskowej i zdolności skupiającej soczewki wytwarza za pomocą soczewki skupiającej ostry obraz przedmiotu na ekranie, dobierając doświadczalnie położenie soczewki i przedmiotu opisuje powstawanie obrazów w oku ludzkim, wyjaśnia pojęcia krótkowzroczności i dalekowzroczności oraz opisuje rolę soczewek w ich korygowaniu odczytuje dane z tabeli i zapisuje dane w formie tabeli, posługuje się pojęciem niepewności pomiarowej, zapisuje wynik pomiaru lub obliczenia fizycznego jako przybliżony (z dokładnością do 2 3 cyfr znaczących) posługuje się informacjami popularnonaukowych, z internetu), m.in. dotyczącymi narządu wzroku i korygowania zaburzeń widzenia R opisuje przykłady zjawisk optycznych w przyrodzie R posługuje się informacjami popularnonaukowych, z internetu), m.in. opisuje przykłady wykorzystania przyrządów optycznych w różnych dziedzinach życia