1. Drgania i fale Ocena dopuszczająca Ocena dostateczna Ocena dobra Ocena bardzo dobra Uczeń: Uczeń:

Podobne dokumenty
WYMAGANIA EDUKACYJNE I KRYTERIA OCENIANIA Z FIZYKI KLASA III

Przedmiotowy system oceniania z fizyki dla klasy III gimnazjum

WYMAGANIA Z FIZYKI KLASA 3 GIMNAZJUM. 1. Drgania i fale R treści nadprogramowe

Wymagania edukacyjne na dana ocenę z fizyki dla klasy III do serii Spotkania z fizyką wydawnictwa Nowa Era

Publiczne Gimnazjum im. Jana Deszcza w Miechowicach Wielkich. Opracowanie: mgr Michał Wolak

Szczegółowe wymagania edukacyjne z przedmiotu fizyka dla klasy III gimnazjum, rok szkolny 2017/2018

Przedmiotowy system oceniania z fizyki w klasie 3

niepewności pomiarowej zapisuje dane w formie tabeli posługuje się pojęciami: amplituda drgań, okres, częstotliwość do opisu drgań, wskazuje

WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI W KLASIE 3 GIMNAZJUM

FIZYKA WYMAGANIA EDUKACYJNE klasa III gimnazjum

Przedmiotowy system oceniania z Fizyki w klasie 3 gimnazjum Rok szkolny 2017/2018

WYMAGANIA Z FIZYKI. Klasa III DRGANIA I FALE

Plan wynikowy (propozycja)

WYMAGANIA NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE SZKOLNE Z FIZYKI W KLASIE III

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KLASA III a Gimnazjum Rok szkolny 2016/17

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KLASA III GIMNAZJUM

Rok szkolny 2017/2018; [MW] strona 1

Rok szkolny 2018/2019; [MW] strona 1

1. Drgania i fale R treści nadprogramowe Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry Uczeń: Uczeń:

Ocena. Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry

WYMAGANIA Z FIZYKI NA POSZCZEGÓLNE OCENY DLA KLASY TRZECIEJ GIMNAZJUM

KRYTERIA WYMAGAŃ NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI W KLASIE III

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI III GIMNAZJUM ROK SZKOLNY 2016/ Magnetyzm R treści nadprogramowe

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI III GIMNAZJUM ROK SZKOLNY 2012/ Magnetyzm R treści nadprogramowe

Wymagania na poszczególne oceny z fizyki w kasie trzeciej

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI W GIMNAZJUM NR 28 im. Armii Krajowej w Gdańsku

Wymagania edukacyjne z fizyki

Zakres wymagań ma charakter kaskadowy to znaczy że uczeń chcąc uzyskać ocenę wyższą musi spełnić wymagania na oceny niższe.

Zakres wymagań ma charakter kaskadowy to znaczy że uczeń chcąc uzyskać ocenę wyższą musi spełnić wymagania na oceny niższe.

Zakres wymagań ma charakter kaskadowy to znaczy że uczeń chcąc uzyskać ocenę wyższą musi spełnić wymagania na oceny niższe.

Szczegółowe wymagania edukacyjne z fizyki klasa trzecia gimnazjum

FIZYKA Gimnazjum klasa III wymagania edukacyjne

Przedmiotowy system oceniania Fizyka klasa III Gimnazjum

2 Prąd elektryczny R treści nadprogramowe

WYMAGANIA EDUKACYJNE KLASA III

Przedmiotowe zasady ocenianie z fizyki i astronomii klasa 3 gimnazjum. Szczegółowe wymagania na poszczególne stopnie ( oceny ).

Wymagania programowe na poszczególne oceny z fizyki w klasie III

Ogólne wymagania na poszczególne stopnie:

Przedmiotowy system oceniania z fizyki dla klas trzecich

DRGANIA I FALE (9 godz.)

Wymagania edukacyjne na poszczególne oceny z fizyki dla klasy trzeciej gimnazjum

Ocena. dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra

ZAGADNIENIA na egzamin klasyfikacyjny z fizyki klasa III (IIIA) rok szkolny 2013/2014 semestr II

PODSUMOWANIE SPRAWDZIANU

Fizyka. Klasa 3. Semestr 1. Dział : Optyka. Wymagania na ocenę dopuszczającą. Uczeń:

klasy: 3A, 3B nauczyciel: Tadeusz Suszyło

1,5 godziny tygodniowo

Wymagania na poszczególne oceny z fizyki do klasy 3

Szczegółowe wymagania na poszczególne stopnie (oceny) z fizyki dla klasy 8 -semestr II

Przedmiotowy system oceniania do części 2 podręcznika Klasy 3 w roku szkolnym sem I

ROK SZKOLNY 2017/2018 WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE OCENY:

SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA OCENIANIA KLASA III

Plan wynikowy (propozycja)

Osiągnięcia ucznia R treści nadprogramowe

OGÓLNE I SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA OCENIANIA Z FIZYKI DLA KLASY VIII

Wymagania programowe na poszczególne oceny z fizyki dla klasy 3 gimnazjum

Przedmiotowy system oceniania fizyka III gim

Przedmiotowy System Oceniania fizyki w gimnazjum, SPOTKANIA Z FIZYKĄ

Szczegółowe wymagania na poszczególne oceny klasa III gimnazjum

Przedmiotowy system oceniania

Wymagania programowe R - roz sze rza jąc e Kategorie celów poznawczych A. Zapamiętanie B. Rozumienie C. Stosowanie wiadomości w sytuacjach typowych

Przedmiotowy system oceniania w klasie 3

wyniku i na tej podstawie ocenia wartości obliczanych wielkości fizycznych

9. Plan wynikowy (propozycja)

Rozkład materiału dla klasy 8 szkoły podstawowej (2 godz. w cyklu nauczania) 2 I. Wymagania przekrojowe.

Dostosowanie programu nauczania,,spotkania z fizyką w gimnazjum dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim

Przedmiotowy system oceniania

FIZYKA KLASA III GIMNAZJUM

Podstawa programowa III etap edukacyjny

opisuje przepływ prądu w przewodnikach, jako ruch elektronów swobodnych posługuje się intuicyjnie pojęciem napięcia

PG im. Tadeusza Kościuszki w Kościerzycach Przedmiot. fizyka Klasa pierwsza... druga... trzecia... Rok szkolny Imię i nazwisko nauczyciela przedmiotu

Przedmiotowy system oceniania

WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI W KLASIE III GIMNAZJUM NA ROK SZKOLNY 2018/2019

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI DLA KLASY III GIMNAZJUM

WYMAGANIA EDUKACYJNE NIEZBĘDNE DO UZYSKANIA POSZCZEGÓLNYCH ŚRÓDROCZNYCH OCEN KLASYFIKACYJNYCH Z FIZYKI W KLASIE 3A W ROKU SZKOLNYM 2014/2015:

Test sprawdzający wiedzę z fizyki z zakresu gimnazjum autor: Dorota Jeziorek-Knioła

Wymagania edukacyjne z fizyki dla klasy III

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Fizyka klasa 3

Szczegółowy rozkład materiału z fizyki dla klasy III gimnazjum zgodny z nową podstawą programową.

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO

Wymagania edukacyjne na poszczególne oceny z fizyki w klasie 3 gimnazjum. konieczne podstawowe rozszerzające dopełniające

Wymagania edukacyjne niezbędne do uzyskania poszczególnych śródrocznych i rocznych ocen klasyfikacyjnych z fizyki dla klasy 3 gimnazjum

Program merytoryczny Konkursu Fizycznego dla uczniów gimnazjów rok szkolny 2011/2012

12.Opowiedz o doświadczeniach, które sam(sama) wykonywałeś(aś) w domu. Takie pytanie jak powyższe powinno się znaleźć w każdym zestawie.

Wymagania edukacyjne z fizyki na podstawie programu nauczania fizyki w gimnazjum Spotkania z fizyką autorstwa Grażyny Francuz-Ornat i Teresy Kulawik

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI

Podstawa programowa z fizyki (III etap edukacyjny) Cele kształcenia wymagania ogólne. Treści nauczania wymagania szczegółowe

Wymagania na poszczególne oceny z fizyki w gimnazjum

1. Przedmiotowy system oceniania wraz z wymaganiami na poszczególne oceny: Przedmiot: fizyka. I. Postanowienia ogólne

Szczegółowe kryteria oceniania z fizyki w gimnazjum. kl. III

Wymagania Edukacyjne z Fizyki w Roku Szkolnym 2018/2019 Klasy 7 Szkoły Podstawowej

SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA OCENIANIA KLASA III

KRYTERIA OCENIANIA Z FIZYKI DLA UCZNIÓW VIII KLASY SZKOŁY PODSTAWOWEJ OPRACOWAŁA: GRAŻYNA BUDNIK TERMODYNAMIKA

Badamy jak światło przechodzi przez soczewkę - obrazy. tworzone przez soczewki.

R - treści nadprogramowe. Prąd elektryczny (13 godz. + 2 godziny (łącznie) na powtórzenie materiału (podsumowanie działu) i sprawdzian) Wymagania

Spełnienie wymagań poziomu oznacza, że uczeń ponadto:

Przedmiotowy system oceniania z fizyki

Koło ratunkowe fizyka moduł I - IV I. Oddziaływania II. Właściwości i budowa materii.

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KL.II I-półrocze

wskazuje w otoczeniu zjawiska elektryzowania przez tarcie formułuje wnioski z doświadczenia sposobu elektryzowania ciał objaśnia pojęcie jon

Transkrypt:

Wymagania edukacyjne z fizyki w klasie 3 gimnazjum Realizowane wg. programu Spotkania z fizyką, wyd. Nowa Era 1. Drgania i fale Ocena dopuszczająca Ocena dostateczna Ocena dobra Ocena bardzo dobra wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady ruchu drgającego wyodrębnia ruch drgający z kontekstu, opisuje przebieg i wynik przeprowadzonego doświadczenia, wyjaśnia rolę użytych przyrządów i wykonuje schematyczny rysunek obrazujący układ doświadczalny stosuje do obliczeo związek okresu z częstotliwością drgao, rozróżnia wielkości dane i szukane, szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku, a na tej podstawie ocenia wartości obliczanych wielkości fizycznych, przelicza wielokrotności i podwielokrotności (przedrostki mikro-, mili-, centy-), przelicza jednostki czasu (sekunda, minuta, godzina), zapisuje wynik pomiaru lub obliczenia fizycznego jako przybliżony (z dokładnością do 2 3 cyfr wyznacza okres i częstotliwośd drgao ciężarka zawieszonego na sprężynie oraz okres i częstotliwośd drgao wahadła matematycznego, mierzy: czas i długośd, posługuje się pojęciem niepewności pomiarowej zapisuje dane w formie tabeli posługuje się pojęciami: amplituda drgao, okres, częstotliwośd do opisu drgao, wskazuje położenie równowagi drgającego ciała wskazuje położenie równowagi oraz odczytuje amplitudę i okres z wykresu x(t) dla drgającego ciała opisuje mechanizm przekazywania drgao z jednego punktu ośrodka do drugiego w przypadku fal na napiętej linie badaniem ruchu falowego posługuje się pojęciami: amplituda, okres i częstotliwośd, prędkośd i długośd fali do opisu fal harmonicznych (mechanicznych) stosuje do obliczeo związki między okresem, częstotliwością, prędkością i długością fali, rozróżnia wielkości dane i szukane, szacuje rząd wielkości badaniem ruchu drgającego, w szczególności z wyznaczaniem okresu i częstotliwości drgao ciężarka zawieszonego na sprężynie oraz okresu i częstotliwości drgao wahadła matematycznego opisuje ruch ciężarka na sprężynie i ruch wahadła matematycznego analizuje przemiany energii w ruchu ciężarka na sprężynie i w ruchu wahadła matematycznego R odróżnia fale podłużne od fal poprzecznych, wskazując przykłady R demonstruje i opisuje zjawisko rezonansu mechanicznego wyszukuje i selekcjonuje informacje dotyczące fal mechanicznych, np. skutków działania fal na morzu lub oceanie lub R skutków rezonansu mechanicznego opisuje mechanizm przekazywania drgao z jednego punktu ośrodka do drugiego w przypadku fal dźwiękowych w powietrzu badaniem cech fal dźwiękowych, w szczególności z badaniem zależności wysokości i głośności dźwięku od częstotliwości i amplitudy drgao źródła tego dźwięku pochodzącymi z analizy przeczytanych tekstów (w tym popularnonaukowych i internetu) dotyczącymi pracy zegarów wahadłowych, w szczególności wykorzystania w nich zależności częstotliwości drgao od długości wahadła i zjawiska izochronizmu R opisuje mechanizm rozchodzenia się fal podłużnych i poprzecznych R demonstruje i opisuje zjawiska: odbicia, załamania, dyfrakcji i interferencji fal, podaje przykłady występowania tych zjawisk w przyrodzie R posługuje się pojęciem barwy dźwięku R demonstruje i opisuje zjawisko rezonansu akustycznego, podaje przykłady skutków tego zjawiska R demonstruje drgania elektryczne R wyjaśnia wpływ fal

wyodrębnia ruch falowy (fale mechaniczne) z kontekstu, wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyniku doświadczenia demonstruje wytwarzanie fal na sznurze i na powierzchni wody wyodrębnia fale dźwiękowe z kontekstu, wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyniku doświadczenia odczytuje dane z tabeli (diagramu) rozpoznaje zależnośd rosnącą i malejącą na podstawie wykresu x(t) dla drgającego ciała i wykresów różnych fal dźwiękowych, wskazuje wielkośd maksymalną i minimalną nazywa rodzaje fal spodziewanego wyniku, a na tej podstawie ocenia wartości obliczanych wielkości fizycznych, zapisuje wynik obliczenia fizycznego jako przybliżony (z dokładnością do 2 3 cyfr opisuje mechanizm wytwarzania dźwięku w instrumentach muzycznych, głośnikach itp. posługuje się pojęciami: amplituda, okres i częstotliwośd, prędkośd i długośd fali do opisu fal dźwiękowych wytwarza dźwięk o większej i mniejszej częstotliwości niż częstotliwośd danego dźwięku za pomocą dowolnego drgającego przedmiotu lub instrumentu muzycznego posługuje się pojęciami: wysokośd i głośnośd dźwięku, podaje wielkości fizyczne, od których zależą wysokośd i głośnośd dźwięku wykazuje na przykładach, że w życiu człowieka dźwięki spełniają różne role i mają różnoraki charakter rozróżnia dźwięki, infradźwięki i ultradźwięki, posługuje się pojęciami infradźwięki i ultradźwięki, wskazuje zagrożenia ze strony infradźwięków oraz przykłady wykorzystania ultradźwięków porównuje (wymienia cechy wspólne i różnice) mechanizmy rozchodzenia się fal mechanicznych i podaje i opisuje przykłady zastosowania fal (np. w telekomunikacji) przedstawia skutki oddziaływania hałasu i drgao na organizm człowieka oraz sposoby ich łagodzenia R rozróżnia zjawiska echa i pogłosu opisuje zjawisko powstawania fal tekstów (w tym popularnonaukowych), m.in. dotyczących dźwięków, infradźwięków i ultradźwięków oraz wykorzystywania fal w różnych dziedzinach życia, a także zagrożeo dla człowieka stwarzanych przez niektóre fale elektromagnetyczne o bardzo dużej częstotliwości (np. promieniowania nadfioletowego i rentgenowskiego) na organizm człowieka R rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe z zastosowaniem zależności i wzorów dotyczących drgao i fal

2. Optyka Ocena dopuszczająca Ocena dostateczna Ocena dobra Ocena bardzo dobra wymienia i klasyfikuje źródła światła, podaje przykłady porównuje (wymienia cechy wspólne i różnice) mechanizmy rozchodzenia się fal mechanicznych i badaniem rozchodzenia się światła wyjaśnia powstawanie obszarów cienia i R opisuje zjawiska dyfrakcji i interferencji światła, wskazuje w otaczającej rzeczywistości odczytuje dane z tabeli (prędkośd światła w danym ośrodku) podaje przybliżoną wartośd prędkości światła w próżni, wskazuje prędkośd półcienia za pomocą prostoliniowego rozchodzenia się światła w ośrodku jednorodnym przykłady występowania tych zjawisk opisuje zjawisko wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady prostoliniowego rozchodzenia się światła światła jako maksymalną prędkośd przepływu informacji bada doświadczalnie rozchodzenie się światła opisuje zjawisko zadmienia Słooca i Księżyca bada zjawiska dyfrakcji i interferencji światła, wyodrębnia je z kontekstu, fotoelektryczne, podaje przykłady jego zastosowania wyjaśnia, dlaczego mówimy, że światło ma dwoistą naturę demonstruje doświadczalnie zjawisko rozproszenia światła opisuje właściwości światła, posługuje się pojęciami: promieo optyczny, ośrodek optyczny, ośrodek optycznie jednorodny wyszukuje i selekcjonuje informacje R rysuje konstrukcyjnie obrazy wytworzone przez zwierciadła wklęsłe opisuje przebieg i wynik przeprowadzonego doświadczenia, wyjaśnia rolę użytych przyrządów i wykonuje schematyczny rysunek obrazujący układ doświadczalny dotyczące występowania zjawisk dyfrakcji i interferencji światła w przyrodzie i życiu codziennym, a także ewolucji poglądów na temat natury światła wymienia i rozróżnia rodzaje zwierciadeł, wskazuje w otoczeniu przykłady różnych rodzajów zwierciadeł bada doświadczalnie skupianie równoległej wiązki światła za pomocą zwierciadła kulistego wklęsłego demonstruje zjawisko załamania światła (zmiany kąta załamania przy zmianie kąta podania stosuje do obliczeo związek między długością i częstotliwością fali: rozróżnia wielkości dane i szukane, szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku i ocenia na tej podstawie wartości obliczanych wielkości fizycznych, przelicza wielokrotności i podwielokrotności (przedrostki mikro-, mili-, centy-); przelicza jednostki czasu (sekunda, minuta, godzina), zapisuje wynik pomiaru lub obliczenia fizycznego jako przybliżony (z dokładnością do 2 3 cyfr demonstruje zjawiska cienia i półcienia, wyodrębnia zjawiska z kontekstu formułuje prawo odbicia, posługując się pojęciami: kąt padania, kąt odbicia opisuje zjawiska: odbicia i rozproszenia światła, podaje przykłady ich występowania i wykorzystania wyjaśnia powstawanie obrazu pozornego opisuje skupianie promieni w zwierciadle kulistym wklęsłym, posługując się pojęciami ogniska i ogniskowej oraz wzorem opisującym zależnośd między ogniskową a promieniem krzywizny zwierciadła kulistego R demonstruje rozproszenie równoległej wiązki światła na zwierciadle kulistym wypukłym, posługuje się pojęciem ogniska pozornego internetu) dotyczącymi zjawisk odbicia i rozproszenia światła, m.in. wskazuje przykłady wykorzystania zwierciadeł w pochodzącymi z analizy przeczytanych tekstów (w tym popularnonaukowych, z internetu) dotyczącymi źródeł i właściwości światła, zasad ochrony narządu wzroku, wykorzystania światłowodów, laserów i pryzmatów, powstawania tęczy R rozwiązuje zadania, korzystając z wzorów na powiększenie i zdolnośd skupiającą oraz rysując konstrukcyjnie obraz wytworzony przez soczewkę R wymienia i opisuje różne przyrządy optyczne (mikroskop, lupa, luneta itd.) R rozwiązuje zadania rachunkowe z zastosowaniem

jakościowo) opisuje (jakościowo) bieg promieni przy przejściu światła z ośrodka rzadszego do ośrodka gęstszego optycznie i odwrotnie, posługując się pojęciem kąta załamania wymienia i rozróżnia rodzaje soczewek w zwierciadle płaskim, wykorzystując prawo odbicia rysuje konstrukcyjnie obrazy wytworzone przez zwierciadła wklęsłe określa cechy obrazów wytworzone przez zwierciadła wklęsłe, posługuje się pojęciem powiększenia obrazu, rozróżnia obrazy rzeczywiste i pozorne oraz odwrócone i proste rozwiązuje zadania rachunkowe z zastosowaniem wzoru na powiększenie obrazu, zapisuje wielkości dane i szukane wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady załamania światła, wyodrębnia zjawisko załamania światła z kontekstu, badaniem przejścia światła z ośrodka rzadszego do ośrodka gęstszego optycznie i odwrotnie demonstruje i opisuje zjawisko rozszczepienia światła za pomocą pryzmatu opisuje światło białe jako mieszaninę barw, a światło lasera jako światło jednobarwne opisuje bieg promieni przechodzących przez soczewkę skupiającą (biegnących równolegle do osi optycznej), posługując się pojęciami ogniska, ogniskowej i zdolności skupiającej soczewki wytwarza za pomocą soczewki skupiającej ostry obraz przedmiotu na ekranie, dobierając doświadczalnie położenie soczewki i przedmiotu opisuje powstawanie obrazów w oku różnych dziedzinach życia R formułuje prawo załamania światła opisuje zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia, podaje przykłady jego zastosowania R rozwiązuje zadania rachunkowe z zastosowaniem prawa załamania światła planuje i demonstruje doświadczenie związane z badaniem biegu promieni przechodzących przez soczewkę skupiającą i wyznaczaniem jej ogniskowej wytwarzaniem za pomocą soczewki skupiającej ostrego obrazu przedmiotu na ekranie rysuje konstrukcyjnie obrazy wytworzone przez soczewki, rozróżnia obrazy rzeczywiste, pozorne, proste, odwrócone, powiększone, pomniejszone internetu), m.in. dotyczącymi narządu wzroku i korygowania zaburzeo widzenia R opisuje przykłady zjawisk optycznych w przyrodzie R internetu), m.in. opisuje przykłady wykorzystania przyrządów optycznych w różnych dziedzinach życia wzoru na zdolnośd skupiającą układu soczewek, np. szkieł okularowych i oka

ludzkim, wyjaśnia pojęcia krótkowzroczności i dalekowzroczności oraz opisuje rolę soczewek w ich korygowaniu odczytuje dane z tabeli i zapisuje dane w formie tabeli, posługuje się pojęciem niepewności pomiarowej, zapisuje wynik pomiaru lub obliczenia fizycznego jako przybliżony (z dokładnością do 2 3 cyfr