KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia XXX r. [ ](2013) XXX draft Dokument roboczy DG ds. Handlu PROJEKT WYTYCZNYCH DOTYCZĄCYCH PRZEGLĄDU WYGAŚNIĘCIA ORAZ CZASU TRWANIA ŚRODKÓW PL PL
I. WSZCZĘCIE PRZEGLĄDU WYGAŚNIĘCIA 1. Przegląd wygaśnięcia można wszcząć przed końcem pięcioletniego okresu trwania środków (zob. sekcja VIII poniżej). Zgodnie z odpowiednio art. 11 ust. 2 i art. 18 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 (podstawowego rozporządzenia antydumpingowego) oraz rozporządzenia (WE) nr 597/2009 (podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego) Komisja publikuje zawiadomienie o zbliżającym się wygaśnięciu w Dzienniku Urzędowym zwykle na około dziewięć miesięcy przed końcem pięcioletniego okresu. W zawiadomieniu tym określa się ostateczny termin składania takiego wniosku. Ponadto w zawiadomieniu o wygaśnięciu podkreśla się możliwość złożenia przez zainteresowane strony wniosku o przeprowadzenie przeglądu okresowego jednocześnie z wszczęciem przeglądu wygaśnięcia. 2. Przemysł unijny ma prawo wnioskować o wszczęcie przeglądu wygaśnięcia, opierając się na wystarczających dowodach dotyczących prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu/subsydiowania wyrządzającego szkodę. W tym celu przemysł unijny musi wykazać, że ma wystarczające poparcie (jest wystarczająco reprezentatywny) zgodnie z odpowiednio art. 5 ust. 4 i art. 10 ust. 8 rozporządzeń podstawowych. Wniosek o wszczęcie przeglądu wygaśnięcia musi wpłynąć do Komisji najpóźniej trzy miesiące przed końcem pięcioletniego okresu. 3. Zgodnie z odpowiednio art. 11 ust. 2 i art. 18 ust. 1 rozporządzeń podstawowych Komisja może również wszczynać przeglądy wygaśnięcia z własnej inicjatywy. Komisja podejmuje jednak takie działanie jedynie w wyjątkowych okolicznościach. 4. Jeżeli Komisja postanawia wszcząć przegląd wygaśnięcia, przed wygaśnięciem środków publikuje się w Dzienniku Urzędowym zawiadomienie o wszczęciu. II. PROSPEKTYWNY CHARAKTER BADANIA PRAWDOPODOBIEŃSTWA 5. Kluczową kwestią przeglądu wygaśnięcia jest ustalenie, czy w razie uchylenia środków istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu/subsydiowania oraz szkody. Dlatego też stosuje się analizę prospektywną. Celem tej analizy jest ustalenie, w jaki sposób ewentualne uchylenie środków wpłynęłoby w przyszłości na przywóz pod względem dumpingu/subsydiowania, cen i ilości oraz sytuacji przemysłu unijnego. Nieodłącznym elementem takiego badania prospektywnego lub analizy przyszłościowej są założenia i prognozy dotyczące przyszłości. 6. Chociaż badanie ma charakter prospektywny, ustaleń należy dokonać w oparciu o dostępne fakty. Zdaniem Komisji właściwe jest, aby dane z okresu objętego dochodzeniem przeglądowym obejmowały okres do trzech lat przed datą wszczęcia takiego przeglądu. Wnioski dotyczące kontynuacji lub ponownego wystąpienia w razie uchylenia środków formułuje się na podstawie tych danych zawartych w dokumentacji oraz odnoszących się do wspomnianych okresów. Stwierdzenie na przykład braku lub tylko niewielu przypadków przywozu towarów po cenach dumpingowych lub znacznej poprawy sytuacji przemysłu unijnego w tym okresie jest jednak tylko pierwszym krokiem analizy przyszłej sytuacji w razie uchylenia środków. Przypadki takiej względnej poprawy nie oznaczają same w sobie, że środki nie są już potrzebne, ponieważ mimo wszystko 1
nadal istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody. 7. W odróżnieniu od koncepcji zagrożenia szkodą określonej odpowiednio w art. 3 ust. 9 i art. 8 ust. 9 rozporządzeń podstawowych, zgodnie z którą szkoda musi być jednoznacznie przewidywalna i nieuchronna, w przeglądzie nie wskazuje się żadnych ram czasowych, w których istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu/subsydiowania wyrządzającego szkodę w razie uchylenia środków. Z uwagi na niepewność związaną z przewidywaniem przyszłych zmian na rynku w perspektywie średniookresowej, Komisja uznaje za właściwe ramy czasowe okres wynoszący od roku do dwóch lat po ewentualnym uchyleniu środków. 8. Sama możliwość kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody nie jest wystarczającym uzasadnieniem przedłużenia obowiązywania środków. Zgodnie z orzecznictwem prawdopodobieństwo jest progiem wyższym niż sama możliwość 1. W związku z tym środki można utrzymać jedynie w przypadku, gdy w przeglądzie wykazano, że ich wygaśnięcie stwarzałoby warunki zachęcające do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu/subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych oraz szkody 2. III. PRAWDOPODOBIEŃSTWO KONTYNUACJI LUB PONOWNEGO WYSTĄPIENIA DUMPINGU a) Kontynuacja dumpingu 9. W przypadku ustalenia, że dumping jest kontynuowany w odniesieniu do znacznych ilości danego produktu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, Komisja z reguły dochodzi do wniosku, że dumping byłby kontynuowany, gdyby środki zostały uchylone. 10. W wyjątkowych przypadkach różne szczególne okoliczności rynkowe mogą jednak uniemożliwić sformułowanie takiego wniosku, jeżeli na przykład w przypadku braku cła antydumpingowego/antysubsydyjnego producent eksportujący miałby możliwość podniesienia swoich cen eksportowych powyżej wartości normalnej lub jeżeli poziom ceny podobnego produktu w UE jest wyższy od wartości normalnej, Komisja mogłaby dojść do wniosku, że dumping nie byłby kontynuowany. b) Ponowne wystąpienie dumpingu 11. Kwestia prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu pojawia się zwykle w przypadkach, gdy po nałożeniu środków wywóz danego produktu ustał, zmniejszył się do bardzo niskich poziomów lub był kontynuowany po cenach wyższych niż ceny dumpingowe. Analiza prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia koncentruje się na możliwych cenach i wielkościach wywozu danego produktu w razie uchylenia środków. Obydwa aspekty są ze sobą powiązane. Celem tej analizy jest ustalenie, czy w wyniku wygaśnięcia środków doszłoby do wznowienia wywozu towarów po cenach dumpingowych w znacznych ilościach. Rozpatruje się czynniki wymienione poniżej, które zilustrowano przykładami zapisanymi kursywą: 1 Sprawa T-188/99 Euroalliage przeciwko Komisji [2001] Zb.Orz. II-1757, pkt 42. 2 Sprawa T-188/99 Euroalliage przeciwko Komisji [2001] Zb.Orz. II-1757, pkt 43. 2
związek między cenami produktu wytwarzanego i sprzedawanego w UE oraz w państwie wywozu. Niższe ceny w UE mogłyby wskazywać, że konkurowanie na rynku UE jest trudne oraz że eksporterzy będą stosować dumping, jeżeli wznowią wywozy, aby zwiększyć swoje szanse na powrót na rynek; związek między cenami eksportowymi do państw trzecich a cenami w państwie wywozu. Niższe ceny eksportowe do państw trzecich mogłyby wskazywać, że eksporterzy są zdolni do stosowania dumpingu, jeżeli wznowią wywóz do UE; związek między cenami eksportowymi do państw trzecich a poziomem cen w UE. Niższe ceny w państwach trzecich mogłyby być bodźcem do przekierowywania wywozu na rynek UE po cenach dumpingowych ze względu na większą atrakcyjność rynku UE; wyższe ceny w państwach trzecich mogłyby zniechęcać do wznawiania dumpingu w odniesieniu do rynku UE; ceny przywozu do UE w ramach procesów uszlachetniania czynnego. Ceny takie mogą być dobrym wskazaniem poziomu cen w przypadku uchylenia środków. Jeżeli są one niższe niż ceny w państwie wywozu, mogłoby to wskazywać na ponowne wystąpienie dumpingu; ceny importowe podlegające zobowiązaniom cenowym lub zmiennym cłom. Jeżeli ceny odzwierciedlają wyłącznie minimalną cenę określoną w zobowiązaniu lub na podstawie zmiennego cła, mogłoby to wskazywać, że takie poziomy cen nie wynikają z mechanizmów rynkowych, lecz automatycznie spadną w razie usunięcia środków; niewykorzystane zdolności i zapasy, planowane powiększanie zdolności w państwie wywozu. Istnienie wspomnianych elementów wskazuje na prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu, ponieważ eksporter skorzystałby bardziej na sprzedaży nawet po cenach dumpingowych na rynku UE niż na niewykorzystywaniu zdolności i zapasów we własnym państwie; zdolność do przestawienia się z produkcji innych produktów na produkcję danego produktu. Zdolność ta mogłaby wskazywać na możliwość zwiększenia wielkości przywozu po cenach dumpingowych. Dużo będzie zależało od konkretnej sytuacji rynkowej wspomnianego innego produktu. Przykładowo niższa rentowność innego produktu w porównaniu z produktem objętym dochodzeniem może stanowić bodziec do przestawienia produkcji; praktyki obchodzenia środków i absorpcji (zob. art. 12 i art. 13 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego). Istnienie takich praktyk mogłoby wskazywać na ponowne wystąpienie dumpingu; możliwa zdolność rynków państw trzecich lub rynku krajowego państwa wywozu do absorpcji dodatkowych ilości. Taki przypadek mógłby wskazywać na brak ponownego wystąpienia dumpingu; zrównoważony charakter praktyk dumpingowych. Informacje, z których wynika, że niektóre praktyki dumpingowe nie są zrównoważone, mogłyby wskazywać na brak ponownego wystąpienia dumpingu. Żaden z wyżej wymienionych czynników nie może jednak sam w sobie stanowić jednoznacznej wytycznej, ponieważ zwykle są one ze sobą ściśle powiązane. 3
IV. PRAWDOPODOBIEŃSTWO KONTYNUACJI LUB PONOWNEGO WYSTĄPIENIA SUBSYDIOWANIA 12. Aby stwierdzić kontynuację lub ponowne wystąpienie subsydiowania, musi zachodzić prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia korzyści wynikającej z subsydium (lub subsydiów) na poziomie wyższym niż poziom de minimis po wydaniu decyzji w sprawie przeglądu wygaśnięcia. 13. Badanie prawdopodobnej kontynuacji subsydiowania ma zastosowanie do sytuacji, w których w trakcie przeprowadzania przeglądu wygaśnięcia subsydia nadal przynoszą korzyść. Wymagane jest, aby korzyść wynikająca z subsydium wyrównanego w pierwotnym dochodzeniu lub korzyść wynikająca z subsydium stanowiącego podstawę środków wyrównawczych przyznana po pierwotnym dochodzeniu wiązała się z prawdopodobieństwem kontynuacji aż do wydania decyzji w sprawie przeglądu wygaśnięcia. W przypadku subsydium powtarzalnego program nadal przynosi korzyści po wydaniu decyzji w sprawie przeglądu wygaśnięcia. Badanie obejmuje także przypadki, w których zachodzi prawdopodobieństwo zastąpienia istniejących subsydiów nowymi subsydiami. W przypadku subsydium jednorazowego przyznawanego w miarę upływu czasu okres alokacji musi wykraczać poza datę wydania decyzji w sprawie przeglądu wygaśnięcia. 14. Prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia subsydiowania ocenia się w przypadkach, w których subsydia nie są już przyznawane (lub są przyznawane poniżej poziomów de minimis) w trakcie przeglądu wygaśnięcia. Wymagane jest prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia korzyści wynikającej z subsydium poddanego środkom wyrównawczym w ramach pierwotnego dochodzenia lub korzyści wynikającej z subsydium stanowiącego podstawę środków wyrównawczych przyznanej po pierwotnym dochodzeniu w trakcie racjonalnie przewidywalnego okresu po wydaniu decyzji w sprawie przeglądu wygaśnięcia, bądź też prawdopodobieństwo przyznania nowych subsydiów po tej dacie. Ponowne wystąpienie takiego subsydiowania byłoby prawdopodobne w przypadkach, w których na przykład złożono wniosek ustawodawczy w sprawie wprowadzenia lub ponownego wprowadzenia programu subsydiów, jeżeli wiadomo, że eksporter złożył wniosek o przyznanie subsydium, lub jeżeli warunki rynkowe uległy zmianie, co oznacza przykładowo, że prawdopodobne jest, iż obecnie niesubsydiowane stopy procentowe w bankach rządowych ponownie przyniosą korzyść. V. PRAWDOPODOBIEŃSTWO KONTYNUACJI LUB PONOWNEGO WYSTĄPIENIA SZKODY 15. W wyniku wprowadzenia środków antydumpingowych lub antysubsydyjnych przemysł unijny powinien być w lepszej sytuacji niż w trakcie pierwotnego dochodzenia, ponieważ celem środków powinno być ograniczenie lub usunięcie szkody. W przypadku utrzymywania się szkody bada się prawdopodobieństwo kontynuacji szkody. Ogólnie rzecz biorąc, analiza szkody koncentruje się jednak na ustaleniu, czy istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody w razie uchylenia środków antydumpingowych/antysubsydyjnych. 4
16. Punktem wyjścia takiej analizy jest prawdopodobna zmiana cen i wielkości przywozu towarów po cenach dumpingowych/subsydiowanych ustalona w ramach analizy prawdopodobieństwa kontynuacji/ponownego wystąpienia dumpingu. Następnie bada się sytuację przemysłu unijnego w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, a także w trakcie dwóch lub trzech lat poprzedzających taki okres. Trzecim krokiem jest zbadanie, czy uchylenie środków może skutkować przekształceniem się sytuacji przemysłu unijnego w sytuację powstania szkody. Aby ocenić, czy istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody, należy zbadać wskaźniki występowania szkody wymienione odpowiednio w art. 3 ust. 5 i art. 8 ust. 5 rozporządzeń podstawowych 3. Na podstawie zmian wskaźników występowania szkody w okresie przeglądu przeprowadza się prognozę zmian kluczowych czynników w przypadku wycofania środków. Kluczowymi czynnikami w tym kontekście są produkcja, sprzedaż, ceny i zyski. Jeżeli prognozowane zmiany takich czynników są negatywne, istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody. VI. PROGI DE MINIMIS 17. W przypadku nieznacznych wielkości przywozu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, tj. których udział w rynku jest mniejszy niż 1 % (zob. odpowiednio art. 5 ust. 7 i art. 10 ust. 9 4 rozporządzeń podstawowych), badanie służy ustaleniu, czy w razie uchylenia środków istnieje prawdopodobieństwo zwiększenia przywozu do poziomów znacznie wykraczających poza poziomy osiągnięte w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym i zdecydowanie powyżej progu de minimis. 18. W przypadku dumpingu poziom de minimis wynosi 2 %, natomiast w przypadku subsydiowania 1 % ad walorem; zobacz odpowiednio art. 9 ust. 3 i art. 14 ust. 5 5 rozporządzeń podstawowych. Środki nie zostaną przedłużone, jeżeli w razie uchylenia środków prawdopodobny margines dumpingu/subsydiowania byłby niższy niż wymienione progi. VII. INTERES UNII 19. Pomimo braku wyraźnego odniesienia w rozporządzeniach podstawowych Komisja przeprowadza nowe badanie w ramach przeglądów wygaśnięcia w celu ustalenia, czy 3 4 5 Czynniki szkody wymienione odpowiednio w art. 3 ust. 5 i art. 8 ust. 5 rozporządzeń podstawowych obejmują: przezwyciężanie skutków przywozu po cenach dumpingowych lub subsydiowanego, rozmiary faktycznego marginesu dumpingu/subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych, rozmiary faktycznego marginesu dumpingu, faktyczny i potencjalny spadek sprzedaży, zysków, produkcji, udziału w rynku, wydajności, stopy zwrotu z inwestycji, wykorzystania mocy produkcyjnych, czynniki wpływające na ceny wspólnotowe, faktyczne i potencjalne skutki w zakresie przepływów pieniężnych, zapasów, zatrudnienia, wynagrodzeń, rozwoju, zdolności do pozyskania kapitału lub inwestycji. W dochodzeniach antysubsydyjnych istnieje drugi próg w odniesieniu do przywozu de minimis dla państw rozwijających się, tj. poniżej 4 %, zob. art. 14 ust. 4 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego. Próg de-minimis w przypadku subsydiów dla państw rozwijających się wynosi 2 % ad valorem. 5
utrzymanie środków byłoby niezgodne z interesem Unii, co jest wymagane przez Sąd 6 (zob. wytyczne dotyczące interesu Unii). VIII. CZAS TRWANIA ŚRODKÓW ANTYDUMPINGOWYCH I ANTYSUBSYDYJNYCH 20. Zgodnie z art. 11 ust. 1 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego środek antydumpingowy pozostaje w mocy jedynie w okresie i w zakresie niezbędnym do przeciwdziałania dumpingowi, który powoduje szkodę. Podobnie art. 17 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego stanowi, że środek wyrównawczy pozostaje w mocy tak długo, i w takim zakresie, w jakim jest to niezbędne dla zwalczania subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych, które wyrządzają szkodę. 21. Ponadto w art. 11 ust. 2 oraz art. 18 rozporządzeń podstawowych określono, że środki antydumpingowe oraz antysubsydyjne wygasają pięć lat po ich wprowadzeniu, chyba że podczas przeglądu wygaśnięcia określono, że należy je utrzymać przez kolejne pięć lat. Środki można utrzymać jedynie wówczas, gdy podczas przeglądu stwierdzono, że uchylenie środków doprowadzi do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu/subsydiowania wyrządzającego szkodę. 22. Jak wskazują określenia jedynie oraz niezbędny w art. 11 ust. 1 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego oraz w art. 17 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego, w wyjątkowych przypadkach środki można nakładać na okres krótszy niż pięć lat. Może się tak zdarzyć w przypadku, gdy dochodzenie wykaże, że istnieją szczególne powody lub okoliczności, takie jak przewidywalna i zasadnicza zmiana na rynku, które wyraźnie uzasadniają zastosowanie krótszego czasu trwania. IX. ZWIĄZEK MIĘDZY PRZEGLĄDAMI OKRESOWYMI A PRZEGLĄDAMI WYGAŚNIĘCIA 23. Jak określono w art. 11 ust. 7 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego, jeżeli pod koniec pięcioletniego okresu przegląd okresowy jest w toku, zgodnie z art. 11 ust. 3 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego, przegląd taki obejmuje także badanie kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu lub szkody. W podstawowym rozporządzeniu antysubsydyjnym znajduje się analogiczny przepis w art. 22 ust. 3. 24. Kiedy zbliża się data wygaśnięcia środka, każda z zainteresowanych stron może w tym samym czasie złożyć wniosek o wszczęcie przeglądu okresowego (zob. pkt 4). Połączenie wspomnianego przeglądu okresowego z przeglądem wygaśnięcia może prowadzić do zmian poziomów cła lub zobowiązania, które można również zmienić i dostosować do faktów ustalonych w przeglądzie. X. WYNIK PRZEGLĄDU WYGAŚNIĘCIA 6 Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T-132/01, Euroalliages i in., [2003] Zb.Orz.. II-2359, pkt 40, 56 60. 6
25. Dochodzenie w ramach przeglądu wygaśnięcia powinno się z reguły zakończyć w ciągu 12 miesięcy, nie może ono jednak trwać dłużej niż 15 miesięcy. Wynikiem przeglądu wygaśnięcia jest albo utrzymanie środków bez wprowadzania jakichkolwiek zmian, albo ich uchylenie. W przypadku utrzymania środka będzie on zazwyczaj obowiązywał przez kolejne pięć lat, chyba że zostanie zmieniony lub uchylony w wyniku przeglądu przeprowadzonego w tym okresie. Liczba przeglądów wygaśnięcia, które można przeprowadzić w odniesieniu do poszczególnych środków antydumpingowych/antysubsydyjnych, nie jest ograniczona. 7