Dokument roboczy DG ds. Handlu PROJEKT WYTYCZNYCH DOTYCZĄCYCH INTERESU UNII

Transkrypt

1 KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia XXX r. [ ](2013) XXX draft Dokument roboczy DG ds. Handlu PROJEKT WYTYCZNYCH DOTYCZĄCYCH INTERESU UNII PL PL

2 I. WPROWADZENIE 1. Unia Europejska nakłada środki antydumpingowe lub antysubsydyjne jedynie wówczas, gdy nie są one niezgodne z interesem Unii. 2. Artykuł 21 ust. 1 zdanie trzecie rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 ( podstawowe rozporządzenie antydumpingowe ) i art. 31 ust. 1 zdanie trzecie rozporządzenia Rady (WE) nr 597/2009 ( podstawowe rozporządzenie antysubsydyjne ) zawierają odpowiednio przesłanki przemawiające za koniecznością zastosowania środków antydumpingowych/antysubsydyjnych, chyba że organy UE mogą jednoznacznie uznać ( ), że zastosowanie takich środków nie leży w interesie Wspólnoty. 3. W oparciu o doświadczenie instytucji w niniejszych wytycznych wyjaśnia się sposób przeprowadzania badania interesu Unii. II. UWZGLĘDNIA SIĘ WSZYSTKIE INTERESY EUROPEJSKICH PODMIOTÓW GOSPODARCZYCH 4. Zgodnie z art. 21 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 31 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzeń podstawowych ustalenie, czy interes Wspólnoty wymaga interwencji, opiera się na ocenie różnych interesów rozpatrywanych łącznie, w tym interesu przemysłu krajowego, użytkowników i konsumentów. 5. W ust. 2 tych artykułów dodaje się, że wnioskodawcy, importerzy i ich reprezentatywne stowarzyszenia, reprezentatywne organizacje użytkowników i konsumentów mogą zgłosić się do postępowania i dostarczać Komisji informacje. W praktyce w badaniu interesu Unii uwzględnia się interes podmiotów gospodarczych zlokalizowanych w UE, na które miałby wpływ wynik dochodzenia antydumpingowego lub antysubsydyjnego: - skarżącej branży UE (poszczególnych przedsiębiorstw, jak również stowarzyszeń reprezentujących skarżących w sprawie dotyczącej środków antydumpingowych/antysubsydyjnych); - innych producentów produktu podobnego prowadzących zakład produkcyjny w UE oraz ich stowarzyszeń, które stanowią część przemysłu unijnego zgodnie z art. 4 rozporządzenia podstawowego; - poszczególnych handlowców i importerów, w tym handlowców i importerów powiązanych z eksporterami, a także stowarzyszeń reprezentujących importerów i handlowców; - reprezentatywnych użytkowników indywidualnych, tj. przemysłu przetwórczego, który wykorzystuje produkt będący przedmiotem dochodzenia do dalszego przetwarzania, a także reprezentatywnych stowarzyszeń użytkowników; - dostawców środków do produkcji produktu podobnego/danego produktu, w tym ich stowarzyszeń; 1

3 - reprezentatywnych organizacji konsumenckich 1, o ile istnieje obiektywne powiązanie między działalnością organizacji a przedmiotowym produktem. 6. Powyższy wykaz obejmuje różne rodzaje stron, na które zazwyczaj ma wpływ wynik dochodzenia, nie jest on jednak wyczerpujący. Badanie interesu Unii nie obejmuje producentów eksportujących dany produkt, ponieważ nie są oni zlokalizowani w UE. III. METODYKA 7. Analiza interesu Unii nie jest prostym badaniem kosztów i korzyści. Jej celem jest zidentyfikowanie możliwych skutków nałożenia lub nienałożenia środków antydumpingowych/antysubsydyjnych dla poszczególnych zainteresowanych stron. Analiza ma charakter prospektywny i z reguły opiera się na szczegółowych danych dotyczących okresu objętego dochodzeniem (zwykle jeden rok przed wszczęciem dochodzenia). W ramach analizy podejmuje się próbę przewidzenia, w jaki sposób nałożenie lub nienałożenie środków wpłynęłoby na przedmiotowe podmioty gospodarcze. 8. W celu przeprowadzenia analizy interesu Unii Komisja dąży zatem do uzyskania odpowiedzi na następujące pytania: - Jakie korzyści mógłby uzyskać przemysł unijny dzięki wprowadzeniu środków? Czy możliwe jest utrzymanie poziomu cen i zwiększenie udziału przemysłu w rynku na skutek wprowadzenia środków antydumpingowych/antysubsydyjnych? Czy może raczej należy się spodziewać wzrostu cen i utrzymania obecnych udziałów w rynku? A może nastąpi połączenie obydwu tych scenariuszy? Jakie perspektywy ma przed sobą przemysł unijny pod nieobecność szkodliwego dumpingu/subsydiowania? Czy koszty wejścia na rynek są tak wysokie, że powrót producentów, którzy opuścili rynek, lub wejście nowych producentów byłyby mało prawdopodobne? - Czy istnieją źródła dostaw danego produktu z państw innych niż państwo objęte dochodzeniem? Czy istnieją produkty substytucyjne? - Czy środki spowodowałyby ograniczenie efektywnej konkurencji na rynku UE? Czy spowodowałyby one powstanie lub wzmocnienie oligopolistycznej/monopolistycznej struktury rynku lub pozycji dominującej na rynku? - Jaki wpływ miałyby środki na działalność gospodarczą importerów i handlowców? Jaki wpływ miałyby środki na ich łańcuchy wartości? Jakie znaczenie ma dany produkt dla działalności gospodarczej importerów/handlowców (tj. czy stanowi on niewielką czy znaczną część ich całkowitych obrotów)? Jakie są ich marże zysku? Czy importerzy i handlowcy mogą przenosić wzrost kosztów na swoich nabywców? Czy importerzy i handlowcy prowadzą również obrót handlowy danym produktem pochodzącym z innych źródeł, w tym od producentów unijnych? 1 Według Sądu Pierwszej Instancji badanie nie dotyczy konsumentów indywidualnych (Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T-256/97, BEUC, [2000] Zb.Orz. II 101, pkt 77). 2

4 - Jaki wpływ miałoby podjęcie/niepodjęcie środków na interesy przemysłu wykorzystującego produkt podobny lub dany produkt? Czy podjęcie środków spowodowałoby niedobór niektórych rodzajów produktów? Jak bardzo wzrósłby koszt produkcji ponoszony przez użytkowników w wyniku podjęcia środków? Czy środki wpłynęłyby na rentowność użytkowników? Czy środki wywarłyby niekorzystny wpływ na konkurencyjną pozycję użytkowników na rynkach wywozowych? - Jaki wpływ miałoby podjęcie lub niepodjęcie środków na przemysł wytwórczy? Czy przedsiębiorstwa wytwórcze są ekonomicznie zależne od przemysłu unijnego? Czy zaopatrują one również eksporterów produktów przywożonych po cenach dumpingowych/subsydiowanych? - Jaki wpływ miałoby podjęcie/niepodjęcie środków na konsumentów finalnych? Czy wybór dostępnych im produktów uległby znacznemu ograniczeniu? Czy byliby oni narażeni na znaczne podwyżki cen? - Czy istnieje bezpośrednie powiązanie gospodarcze między produktem objętym dochodzeniem a polityką UE w innych obszarach? Czy nałożenie lub nienałożenie środków osłabiłoby w znacznym stopniu ugruntowaną politykę UE w innym obszarze lub w innych obszarach w możliwy do zweryfikowania sposób? 9. Celem analizy jest przygotowanie reprezentatywnych ustaleń dla różnych rodzajów przedmiotowych podmiotów gospodarczych, w odniesieniu do których dostępne są dane. Poszczególne przedsiębiorstwa przekazujące dane na potrzeby analizy interesu Unii powinny łącznie stanowić istotną część przedmiotowej grupy. W przeciwnym razie powinny one wykazać, że ustalenia dotyczące poszczególnych przedsiębiorstw są reprezentatywne dla większości przedmiotowej grupy. 10. Jeżeli dane są dostępne, celem dochodzenia jest również ustalenie stosunku całkowitych kosztów produkcji każdego istotnego produktu przetworzonego do kosztu danego produktu. Następnie analizuje się wzrost kosztów w sytuacji przyjęcia środków. W ramach tych obliczeń analizuje się następujące kwestie: - Czy eksporterzy i importerzy będą prawdopodobnie przenosić cło na swoich klientów w całości czy tylko częściowo? - Jaka może być reakcja przemysłu unijnego na podjęcie środków antydumpingowych/antysubsydyjnych, na przykład czy będzie to podniesienie cen, czy raczej czerpanie większych korzyści skali? - Czy użytkownicy dysponują alternatywnymi źródłami dostaw, na przykład czy zaopatrują się w produkt przetwarzany potencjalnie objęty zakresem środków jedynie w danym państwie lub danych państwach, czy także w źródłach zlokalizowanych w UE, bądź też w państwach nieobjętych dochodzeniem? Czy istnieją eksporterzy danego produktu nieuczestniczący w dumpingu lub subsydiowaniu wyrządzającym 3

5 szkodę lub też stosujący jedynie niskie marginesy dumpingu/subsydium? Do jakiego stopnia użytkownicy mogą zmieniać dostawców? - Jakie są marże zysku użytkowników? Czy będą oni mogli przenosić jakiekolwiek wzrosty kosztów na konsumentów? Doświadczenie wskazuje, że wpływ środków jest w większości przypadków ograniczony do produktu przetwarzanego uzyskanego w danym państwie. Znacznie mniej prawdopodobne jest, aby środki spowodowały wzrost cen produktu przetwarzanego pochodzącego z innych źródeł. IV. NIE NAKŁADA SIĘ ŚRODKÓW, GDY MOŻNA JEDNOZNACZNIE USTALIĆ, ŻE NIE SĄ ONE ZGODNE Z INTERESEM UNII 11. Artykuł 21 ust. 1 zdanie drugie oraz art. 31 ust. 1 zdanie drugie rozporządzeń podstawowych stanowią, że szczególną uwagę zwraca się na potrzebę eliminacji skutków szkodliwego dumpingu zakłócającego handel oraz na przywrócenie efektywnej konkurencji. Nie można nałożyć środków, w przypadku gdy organy mogą jednoznacznie uznać w oparciu o przedstawione informacje, że zastosowanie takich środków nie leży w interesie Wspólnoty (zdanie trzecie obydwu wspomnianych przepisów). 12. Te dwa parametry określone powyżej stanowią założenie możliwe do odrzucenia w pewnych warunkach, zgodnie z którym środki antydumpingowe lub środki w zakresie ceł wyrównawczych zazwyczaj leżą w interesie Unii, jeżeli wykryto dumping lub subsydiowanie, które wyrządzają szkodę. 13. Odrzucenie tego założenia wymaga spełnienia rygorystycznych kryteriów. Środki są z reguły niezgodne z interesem Unii, jeżeli można ustalić, że przemysł unijny nie mógłby czerpać korzyści z takich środków, tj. że przemysł nie ma możliwości odbudowy w następstwie skutków wyrządzającego szkodę dumpingu/subsydiowania oraz odgrywania roli na rynku UE pod względem udziału w rynku, zdolności produkcyjnej, technologii itd. Środki są także niezgodne z interesem Unii, jeżeli ich przyjęcie wiąże się z nieproporcjonalnymi, negatywnymi skutkami dla przemysłu wykorzystującego dany produkt objęty postępowaniem. Kryterium proporcjonalności stosuje się także w odniesieniu do możliwych negatywnych skutków dla importerów, handlowców lub konsumentów. 14. Przykładowo środki można uznać za wyraźnie niezgodne z interesem Unii, jeżeli zaistnieją niektóre lub wszystkie następujące okoliczności: udział przemysłu unijnego w rynku jest bardzo mały, przyszłość przemysłu unijnego jest niejasna, pobierane kwoty ceł odpowiadają wielokrotności obrotów przemysłu UE, środki ograniczałyby wybór konsumenta oraz poziom zatrudnienia w przedmiotowym przemyśle unijnym jest niski. 15. Z drugiej strony, ponieważ analiza interesu Unii nie jest zwykła analizą kosztów i korzyści, nałożenie środków nie jest automatycznie niezgodne z interesem Unii, jeżeli 4

6 środki takie wywierają negatywny wpływ na importerów, handlowców, użytkowników lub konsumentów. Ponadto celem środków antydumpingowych/antysubsydyjnych nie jest wykluczenie z rynku UE towarów przywożonych po cenach dumpingowych lub subsydiowanych, lecz dopilnowanie, aby konkurowały one z innymi dostawcami na rynku UE na poziomie cen niedumpingowych lub niesubsydiowanych lub cen niewyrządzających szkody (w zależności od tego, która cena jest niższa). Dlatego też sam fakt, że producenci unijni nie mogą zastąpić towarów przywożonych po cenach dumpingowych lub subsydiowanych innymi, nie oznacza automatycznie niezgodności z interesem Unii. V. WZGLĘDY ZWIĄZANE Z INTERESEM UNII MOGĄ WPŁYNĄĆ NA WYBÓR RODZAJU ŚRODKÓW 16. Ocena wszystkich różnych interesów rozpatrywanych łącznie na podstawie art. 21 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 31 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzeń podstawowych również może wpływać na wybór środka. Względy związane z wpływem środków mogą na przykład odgrywać rolę przy podejmowaniu decyzji, czy należy nałożyć cło antydumpingowe/antysubsydyjne lub zaakceptować zobowiązanie cenowe. Względy związane z interesem Unii nie wpływają natomiast na poziom ceł. Innymi słowy, nie można zmienić stawki należności celnej lub minimalnych cen określonych w zobowiązaniu ze względu na interes Unii. VI. ZNACZENIE INTERESU UE W ODNIESIENIU DO RÓŻNYCH RODZAJÓW DOCHODZEŃ 17. Interes Unii bada się w ramach wszystkich dochodzeń wszczętych zgodnie z odpowiednio art. 5 i art. 10 rozporządzeń podstawowych. Ponadto interes Unii bada się we wszystkich przeglądach wygaśnięcia wszczętych zgodnie z odpowiednio art. 11 ust. 2 oraz art. 18 tych rozporządzeń 2. W przeglądach okresowych (zob. odpowiednio art. 11 ust. 3 oraz art. 19) interes Unii bada się jedynie w przypadku, gdy zakres dochodzenia obejmuje dumping/subsydia i szkodę lub gdy taki przegląd wyraźnie obejmuje interes Unii. W trakcie przeglądów ważnym źródłem informacji jest to, jaki wpływ wywarły istniejące środki w przeszłości. VII. POSTĘPOWANIE MAJĄCE NA CELU USTALENIE INTERESU UNII 18. Artykuł 21 ust. 1 zdanie trzecie rozporządzenia antydumpingowego i art. 31 ust. 1 zdanie trzecie rozporządzenia antysubsydyjnego stanowią odpowiednio, że decyzję o niestosowaniu środków należy podejmować w oparciu o przedstawione informacje. W ust. 7 dodaje się, że informacje są brane pod uwagę wyłącznie w przypadku, gdy towarzyszą im dowody potwierdzające ich prawdziwość. 19. Ustalenia dotyczące interesu Unii wymagają zatem solidnej podstawy faktycznej, a dla określenia istotnych faktów ważna jest sprawiedliwość proceduralna. Strony powołujące się na względy związane z interesem Unii muszą przedstawić odpowiednie dowody, a inne zainteresowane strony muszą mieć możliwość zapoznania się z takimi dowodami 2 Sąd Pierwszej Instancji,, sprawa T-132/01, Euroalliages i in., [2003] Zb.Orz.. II 2359, pkt 40,

7 oraz przedstawienia do nich uwag. W celu zapewnienia sprawiedliwości proceduralnej konieczne jest przestrzeganie terminów. Sprawiedliwość proceduralna obejmuje prawo do przedstawiania opinii w sprawie interesu Unii, prawo do przeanalizowania opinii przedstawionych przez inne strony oraz do zareagowania na nie, prawo do wystąpienia z wnioskiem o przeprowadzenie posiedzenia wyjaśniającego (o ile strona określa powody, w odniesieniu do interesu Unii, dla których strony powinna zostać wysłuchana), prawo do przedstawienia uwag dotyczących zastosowania ceł tymczasowych oraz prawo do wystąpienia z wnioskiem o udostępnienie faktów i ustaleń, w oparciu o które mają zostać podjęte ostateczne decyzje. Jeżeli strony przekazują informacje lub dane poufne, wówczas są zobowiązane dostarczyć również ich niepoufne streszczenie. 20. Komisja poszukuje również informacji i danych istotnych dla oceny interesu Unii, a także ułatwia współpracę między stronami. Komisja wysyła kwestionariusz nie tylko zainteresowanym stronom, które o niego wnioskują w określonych terminach, ale także stronom, które są jej znane lub o których może się dowiedzieć poprzez reprezentatywne stowarzyszenia lub w inny sposób, i których dotyczy badanie interesu Unii. Terminy na uzupełnienie kwestionariuszy oraz przedstawienie uwag określa się w zawiadomieniu o wszczęciu dochodzenia. Komisja zazwyczaj weryfikuje na miejscu odpowiedzi przedstawione przez strony w kwestionariuszu. Jeżeli liczba zainteresowanych stron jest duża, wówczas stosuje się kontrolę wyrywkową i tylko zainteresowane strony wybrane do próby zobowiązane są do przekazania odpowiedzi na kwestionariusz oraz wyrażenia zgody na weryfikację na miejscu przez Komisję. 6