ISSN 1505 0998 KOLEJARZ małopolski BIULETYN REGIONALNEJ SEKCJI KOLEJARZY NSZZ Kto nas robi w? Kto dożyje emerytury? Rząd Donalda Tuska zamierza przeprowadzić reformę systemu emerytalnego poprzez podniesienie wieku emerytalnego do 67 lat dla kobiet i mężczyzn (obecnie 60 i 65 lat). Będzie to jeden z najwyższych progów w Europie. Jedynie Niemcy będą pracować podobnie długo. Dla przykładu we Francji wiek ten będzie podnoszony w najbliższych latach zaledwie do 62 lat, zarówno dla kobiet jak i dla mężczyzn. Przy porównywaniu należy tez brać jeden istotny czynnik. Jest nim średnia długości życia w poszczególnych krajach UE. Niestety, przy jednej z najniższych w UE średniej długości życia w Polsce (kobiety 80,1 lat, mężczyźni 71,5 lat) doczekanie w Polsce emerytury będzie dla przeciętnego Polaka nie lada wyczynem. Średnia długość życia W prorządowych mediach często podnoszony jest argument wydłużenia życia Polaków ale nie mówi się już o tym, że jest ono i tak jednym z najniższych w UE. Natomiast przechodzi się lekko nad wydłużeniem wieku emerytalnego aż do 67 lat zarówno dla kobiet (wzrost o 7 lat!!!) i mężczyzn jako jednego z najwyższych w UE. W dodatku w żadnym kraju Europy, przy planach reformy systemu emerytalnego, nie potraktowano tak surowo kobiet jak w naszym kraju. Tak więc mamy tu klasyczne rozjechanie się parametrów najniższa średnia życia najwyższy wiek przejścia na emeryturę. Wg szacunków emerytury dożyje tylko co trzeci mężczyzna (dziś niemal co drugi umiera przed 65 rokiem życia). Z danych GUS wynika także, że w Polsce ma miejsce nadumieralność mężczyzn. Obserwuje się to we wszystkich grupach wiekowych. W 2010 r., wieku pełnej aktywności zawodowej tj. 45 lat, nie dożyło 5,8% mężczyzn i 2,2% kobiet, natomiast 75 lat aż 50,5% mężczyzn i 25% kobiet. Nic dziwnego, że wśród osób pobierających emerytury w 2010 r. 40,9% stanowili mężczyźni, a 59,1% kobiety. Mimo pozytywnych zmian przeciętnego trwania życia, Polska nadal wypada niekorzystnie na tle czołówki krajów europejskich. Wiek dożywania Polaków jest krótszy o kilka lat: mężczyzn o ok. 8 lat, kobiet o prawie 5 lat. Wśród 43 krajów nasz kraj zajmuje lokatę dopiero w trzeciej dziesiątce: mężczyźni 29, kobiety 24 miejsce. Na terenie Europy występuje duże zróżnicowanie przeciętnej długości trwania życia. W krajach wysoko rozwiniętych, położonych głównie w zachodniej części Europy oraz w krajach skandynawskich DOKOŃCZENIE NA STR. 2 luty 2012 r. Nr 210 Fot. W. Korczek Pakt gwarancji w PKP Cargo S.A. Nowy Rok 2012 w sektorze przewozów towarowych zaczął się bardzo dynamicznie. Po rozpoczęciu urzędowania przez nowego Ministra Transportu, nowego wyrazu nabiera także sprawa prywatyzacji drugiego w Europie (!) kolejowego przewoźnika towarowego, tzn. PKP CARGO S.A. Żmudnie negocjowany przez związki zawodowe z Zarządem spółki i przygotowany już do podpisania, Pakt Gwarancji Pracowniczych, nagle nie znalazł akceptacji ze strony właścicielskiej. Gołym okiem widać, że proponowane zmiany w tekście paktu, stwarzają duże możliwości do jego wypowiedzenia. Czym może skutkować, dopuszczenie wyłonionych inwestorów strategicznych do wglądu w poufne informacje i dokumenty dotyczące funkcjonowania i sytuacji bieżącej PKP CARGO DOKOŃCZENIE NA STR. 2 Prywatyzacja PKP Cargo S.A. Przyjęta przez PKP S.A. i zaakceptowana przez Ministra właściwego do spraw transportu. Strategia prywatyzacji Spółki polega na zbyciu pakietu akcji odpowiadającemu maksymalnie 50% kapitału zakładowego + 1 akcja w trybie negocjacji podjętych na podstawie publicznego zaproszenia. Przewiduje się, ze zbycie I transzy akcji Spółki będzie możliwe na początku 2013 r. KOLEJARZ MAŁOPOLSKI 1
DOKOŃCZENIE ZE STR. 1 ludzie żyją o kilka lat dłużej niż w krajach Europy Środkowej. W porównaniu z krajami Europy Wschodniej różnica ta sięga nawet kilkunastu lat. Najdłużej żyją mężczyźni w Szwajcarii i Islandii (prawie 80 lat); najkrócej w Rosji i na Ukrainie poniżej 62 lat. Wśród kobiet za długowieczne można uznać Francuzki, Hiszpanki, Szwajcarki i Włoszki. Przeciętne trwanie ich życia wynosi co najmniej 84,5 lata. Najkrócej w Europie żyją Mołdawianki, Ukrainki i Rosjanki poniżej 74 lat. Znamiennym jest fakt, że w krajach gdzie długość trwania życia jest stosunkowo niska, różnica między trwaniem życia mężczyzn i kobiet poza nielicznymi wyjątkami jest bardzo duża. Kraje, w których rozpiętość ta jest największa, to państwa byłego Związku Radzieckiego: Rosja (12,5 lat), Białoruś (11,8), Ukraina (11,8) i Litwa (11,2). Różnica ta jest nawet kilkakrotnie wyższa niż w Islandii, Szwecji i Lichtensteinie, gdzie jej wielkość nie przekracza 4,1 lat. Koronnym argumentem rządu, podwyższenia wieku emerytalnego ma być jakoby uratowanie finansów publicznych, gdzie dłuższa praca ma oznaczać wyższe składki. Tylko przy podanych wyżej danych niewiele osób będzie pracować do 67 roku życia, spora grupa przejdzie na renty z uwagi na stan zdrowia (a dochody z renty są niższe niż z emerytur), inni znajdą się na bezrobociu. Można się więc spodziewać, ze podwyższenie o 2 lata wieku emerytalnego mężczyzn spowoduje, że znaczący procent osób zatrudnionych np. w budownictwie, hutnictwie, transporcie, przemyśle wydobywczym nie będzie w stanie kontynuować pracy do takiego wieku ze względów zdrowotnych. W porównaniu z innymi krajami UE należy też uwzględnić stan służby zdrowia. W przypadku Polski, słabość systemu ochrony zdrowia i jego wpływ na stan zdrowotny obywateli jest jednoznaczny. Ponad połowa Polaków w wieku od 55 do 64 lat ma długotrwałe kłopoty zdrowotne, a wśród pobierających świadczenia emerytalne 65 74-latków aż 66,6%. Tymczasem ponad 40% ich niemieckich równolatków, ludzi w wieku od 65 do 74 lat, cieszy się bardzo dobrym zdrowiem. O tym, że jest ono złe lub bardzo złe mówi tylko niecałe 12%. W dyskusjach przedstawiciele rządu za wzór stawiają model niemiecki. Ale to przykład wyjątkowo nietrafiony, bo średnia długość życia w Niemczech jest inna niż w Polsce. Jak podaje GUS w 2009 r. Niemcy żyli przeciętnie 77,8 lat mężczyźni a kobiety 82,8 lat. Jeśli więc powołujemy się na model niemiecki to należałoby najpierw poprawić KOLEJARZ MAŁOPOLSKI 2 Przeciętne trwanie życia w krajach Europy warunki życia, pracy i opieki zdrowotnej w Polsce. Gdyby te działania, podobnie jak u naszych sąsiadów zaowocowały dłuższym życiem wtedy zasadne będzie wydłużenie czasu przechodzenia na emeryturę. Natomiast obecnie, proponowanie rozwiązań niemieckich gdy mężczyźni żyją w Polsce ponad 5 lat krócej trudno uznać za uzasadnione. A jak na tym tle wygląda średnia wieku w naszym województwie? Otóż wg badań GUS z roku 2010., przeciętna życia mężczyzn w województwach małopolskim i podkarpackim jest najwyższa w Polsce i wynosi 73,7 lat (najniższą ma łódzkie 70,1 lat). Kobiety w Małopolsce dożywają średnio 81,4 lata plasując się na 3 miejscu. Dłużej żyją kobiety w woj.
podlaskim (81,9 lat) oraz w woj. podkarpackim (81,8 lat). Najkrócej w woj. łódzkim (79,4 lat) i śląskim (79,7 lat). Wśród 66 zbadanych podregionów (badający tak podzielili Polskę), na specjalną uwagę zasługują podregiony będące typowymi obszarami miejskimi, skupiającymi na swoim terenie ponad 6 milionów mieszkańców (27% ogółu ludności miejskiej). Należą do nich: Kraków, Łódź, Poznań, Szczecin, Warszawa, Wrocław oraz podregion trójmiejski i katowicki. W sześciu spośród nich mężczyźni, a w czterech kobiety, żyły dłużej niż wynosi średnia ogólnokrajowa dla miast. W ubiegłym roku najkorzystniejsze parametry trwania życia zanotowano w podregionie trójmiejskim, w Warszawie i Krakowie (kobiety przeżywały co najmniej 81,5 lat, mężczyźni powyżej 74). Na tle tych miast bardzo niekorzystnie wypada podregion katowicki i miasto Łódź. Przeciętne trwanie życia kobiet w tych podregionach jest krótsze od średniej dla miast odpowiednio o 2,1 i 1,5 roku, natomiast mężczyzn o 2,5 roku. Wysokość średniej emerytury Kolejną różnicą niechętnie podnoszoną przez prorządową propagandę jest wysokość średniej emerytury w krajach UE. I tutaj przepaść między nami a nimi jest jeszcze większa niż w przypadku długości życia. Statystyczny polski emeryt nie jest krezusem. W 2009 r. ponad 16% emerytur wypłacanych z ZUS wynosiło od 1200 do 1400 zł, a prawie 14% emerytów pobierało od 1400 do 1600 zł. Tylko 2,6% Polaków pobierało emeryturę wyższą niż 3400 zł. Taki sam odsetek pobierał od 2400 do 2600 zł. Przejście na emeryturę oznacza pogorszenie sytuacji materialnej. Na jedną osobę w gospodarstwie domowym emerytów przypadało w 2009 r. 1180,65 zł, a minimum socjalne dla dwuosobowego gospodarstwa domowego wynosiło 1483,30 zł. W gospodarstwie 1 osobowym 905 zł. W 2010 r. w prawie 70% gospodarstw domowych emerytów pieniędzy zabrakło na wypoczynek wakacyjny, w ponad 22% z tych samych powodów nie jada się mięsa co drugi dzień. Ponad 20% nie stać na dostateczne ogrzewanie mieszkania, a więcej niż 81% nie stać na wymianę zużytych mebli. Obóz pracy czy Przyjazne Państwo? Kolejnym aspektem wydłużenia wieku emerytalnego jest praktyczne zwiększenie bezrobocia wśród młodzieży, które i tak jest wysokie. Teraz brakuje dla nich pracy, a po wydłużeniu wieku emerytalnego będzie jej jeszcze mniej. Uderzy to pośrednio w ludzi młodych. W efekcie tego nie mogąc znaleźć pracy zmuszeni będą wyjeżdżać za granicę. Tworzy się więc błędne koło. Wyeksploatowani starsi pracownicy blokować będą miejsca młodym, którzy wyjadą za chlebem, by z kolei wzmacniać systemy emerytalne bogatszych od nas krajów. Polska natomiast zacznie odczuwać skutki tej polityki ponieważ znikniecie tysięcy młodych ludzi odczuje boleśnie gospodarka i system emerytalny w Polsce. Co więc czekać będzie przechodzących lub szykujących się niebawem do przejścia w stan odpoczynku, rodaków? Obecne państwo nie gwarantując im jednocześnie zatrudnienia do tych 67 lat, oznajmia, że na emeryturę mogą liczyć dopiero wtedy jeśli dożyją tego wieku. Pytanie co się stanie z tymi, którzy nie zdążą umrzeć w międzyczasie a w wyniku chorób będą niezdolni do pracy, co z tymi, którzy zostaną zwolnieni ze względu na swój podeszły wiek, bo zdaniem pracodawcy nie będą już radzić sobie w pracy? Solidarność jako jedyny związek upomina się o najsłabszych, o pracowników, na których rząd chce znaleźć oszczędności (pracownik płaci przez 40 i więcej lat składkę emerytalną a gdy jej nie doczeka, wszystkie zgromadzone środki pozostają w dyspozycji ZUS czyli de facto państwa). Związek w tym zakresie ma ograniczone możliwości, gdyż zmianę ustawy o podwyższeniu wieku emerytalnego postulują przede wszystkim parlamentarzyści PO. Jedyna formą prawną, wpływu na pomysły rządu jest referendum. A żeby do niego doszło należało zebrać podpisy. Solidarność nazbierała ich już ponad 1 milion. I co z tego? Inicjatywę tą wyśmiewał jeden z polityków PO. Zgadza się, możemy uzbierać nawet 2 lub 3 miliony podpisów pod wnioskiem o referendum lecz przy tak aroganckiej władzy, która naprawdę nie liczy się ze swoimi obywatelami, może on zostać zlekceważony a pomysł pracowania do 67 roku życia stanie się faktem. Trudno to nawet zrozumieć tym co swoimi decyzjami wyborczymi wspierają anty pracownicze i antyspołeczne rozwiązania. A jeszcze trudniej zrozumieć elektoratowi PO, że tak jak jest i jak chcą polityczni mocodawcy, wcale być nie musi. Bogdan Ostrowski Zebraliśmy podpisy ws. Referendum Wykaz ilości podpisów ws. Referendum zebranych przez Komisje Zakładowe NSZZ Solidarność wchodzące w skład RSK Kraków. PKP PLK Zakłady Maszyn Torowych w Krakowie 40 PKP PLK S.A. Zakład Linii Kolejowych w Krakowie 850 Małopolski Zakład Przewozów Regionalnych w Krakowie 264 Drukarnia Kolejowa Kraków Sp. z o.o. 76 PNiUIK Kraków 100 PKP Intercity S.A. Zakład Południowy w Krakowie 223 PKP Cargo S.A. Południowy Zakład Spółki w Nowym Sączu 54 PKP CARGO S.A. Śląsko-Dąbrowski Zakład Spółki w Krakowie 144 TK TELEKOM Sp. z o.o. w Krakowie 67 PKP S.A. Oddział Gospodarowania Nieruchomościami w Krakowie 510 PKP S.A. Oddział Dworce Kolejowe w Warszawie 360 PKP Zakład Linii Kolejowych w Nowym Sączu 831 Polskie Koleje Linowe S.A. w Zakopanem 90 PKP Energetyka w Krakowie 149 RAZEM 3758 Do sumy tej należy doliczyć ponad 200 podpisów zebranych przez delegatów na WZD Regionu Małopolskiego NSZZ S z ww. komisji zakładowych. KOLEJARZ MAŁOPOLSKI 3
Drukarnia Kolejowa Kraków zaprasza do nowej siedziby Drukarnia Kolejowa w Krakowie powstała w 1922 r. Jej zadaniem było wykonywanie kompleksowych usług poligraficznych świadczonych na rzecz PKP. Drukowane były bilety, listy przewozowe, druki akcydensowe i inne niezbędne materiały przeznaczone do bieżącej działalności jednostek organizacyjnych PKP. W roku 2000 decyzją PKP, Drukarnia Kolejowa w Krakowie, włącznie z dwiema innymi drukarniami (w Warszawie i Poznaniu już zostały zlikwidowane) została wydzielona z PKP a na jej majątku utworzono nowy podmiot gospodarczy pod nazwą Drukarnia Kolejowa Kraków Sp. z o.o. Tak rozpoczął się nowy rozdział w historii drukarni, która podjęła udaną próbę działalności i rozwoju w warunkach rynkowych, otwierając się na świadczenie usług podmiotom zewnętrznym. Zostało to wymuszone poprzez ograniczenie kolejowych zleceń i wdrożenie systemu przetargowego przez jednostki kolejowe. Nowy podmiot do dziś zależny jest od PKP S.A., która posiada 100% udziałów spółki, z tym że na mocy umowy PKP S.A. z Ministerstwem Skarbu zawartej w 2002 r., większość z nich została przewłaszczona na rzecz Skarbu Państwa z tytułu zaciągniętych przez PKP S.A. kredytów i emisji obligacji. Do półrocza 2011 r. siedzibą drukarni była nieruchomość w Krakowie przy ul. Bosackiej 6, gdzie na trzech poziomach maszyny i urządzenia stanowiły ciąg technologiczny, co znacznie utrudniało produkcję. Obok głównego budynku, były niewielkie hale, gdzie ustawiono największe i najcenniejsze maszyny a magazyn papieru znajdował się kilka kilometrów dalej przy ul. Kamiennej. Brak miejsca i niedostosowany do obecnych wymogów budynek drukarni ograniczał jej rozwój. Ponadto atrakcyjność nieruchomości, jej położenie (w centrum Krakowa) oraz chęć jej komercyjnego wykorzystania przez PKP S.A. spowodowała decyzję właściciela o przeniesieniu spółki poza miasto. Spółka zakupiła działkę i od podstaw wybudowała halę produkcyjną oraz budynek administracyjny w Węgrzcach koło Krakowa (przy wyjeździe w kierunku Warszawy). W połowie ubiegłego roku przeniesiono maszyny, a z czasem cała działalność spółki skupiona została w nowej siedzibie. Nieruchomość przy ul. Bosackiej, przekazano PKP S.A. Drukarnia Kolejowa to dzisiaj nowoczesne przedsiębiorstwo otwarte na najnowsze technologie świadczące usługi na wysokim poziomie posiadające wymagane certyfikaty. Drukuje książki, czasopisma, biuletyny, albumy, kalendarze, plakaty, druki akcydensowe, bilety kolejowe, karty do głosowania. Jej wyjątkową umiejętnością jest druk wszelkich materiałów wymagających zabezpieczenia (znaki wodne, hologramy i inne) z wykorzystaniem najlepszych rozwiązań w tym zakresie. Pozwala to z powodzeniem konkurować i wygrywać przetargi na druk biletów komunikacji miejskiej w wielu miastach na terenie całego kraju. Ogromna konkurencja na rynku usług poligraficznych wymusza na spółce ciągłe unowocześnianie parku maszynowego, pracę nad jakością i nieustanne zabieganie o zlecenia. Drukarnia zatrudnia ponad 100 pracowników. Zarządza nią Zarząd w dwuosobowym składzie: Prezes Józef Marks (kieruje drukarnią od ok. 30 lat) i Krzysztof Górski. Prokurentem jest dyrektor ds. technicznych Czesław Kapusta. Spośród dwóch działających w spółce związków zawodowych, największym i najsprawniej działającym jest NSZZ Solidarność. To również dzięki niemu udało się przejść bezboleśnie proces wydzielenia zakładu z PKP i przetrwanie spółki, która nie podzieliła losu drukarni w Warszawie i Poznaniu, w których nie było związków zawodowych. Zakładową Solidarnością kieruje kolejną już kadencję Beata Godyń, doświadczając problemów nieznanych dla większości etatowych związkowców z zakładów spółek Grupy PKP. Obecnie przed Zarządem spółki i jej pracownikami stoi nowe wyzwanie prywatyzacja. A przed związkiem wynegocjowanie paktu gwarancji pracowniczych, zabezpieczeń pracy i płacy dla pracowników. Miejmy nadzieję, że te cele związku zostaną dostrzeżone przez pracowników, dla których za kilka miesięcy będzie to być albo nie być a bez Solidarności to raczej to drugie. Henryk Sikora KOLEJARZ MAŁOPOLSKI 4 Drukarnia Kolejowa Kraków Spółka z o.o. 32-086 Węgrzce, ul. Forteczna 20A Centrala 12 298-04-00 Dział Handlowy (Marketing) 12 298-04-24 12 298-04-02 marketing@drukkol.pl
DOKOŃCZENIE ZE STR. 1 Pakt gwarancji w PKP Cargo S.A. S.A. na rynku przewozów towarowych, bez wcześniejszego podpisania paktu?! Dla pracowników spółki może się to skończyć katastrofą!!! Kolokwialne mówiąc, pracownicy spółki, z których bardzo wielu posiada długie latach pracy w PKP, w niedługim czasie mogą się znaleźć na tak zwanym lodzie. Wobec takiej postawy właściciela, jak również kwestionowania ustaleń Zespołu Trójstronnego ds. Kolejnictwa przez Ministra Transportu, związki zawodowe działające w spółce, powołały w dniu 2 lutego bieżącego roku, Krajowy Komitet Protestacyjno-Strajkowy. Komitet wystosował pismo do przewodniczącego Sejmowej Komisji Infrastruktury, o zwołanie nadzwyczajnego posiedzenia Komisji, w sprawie przygotowywania prywatyzacji w sposób szkodliwy dla PKP CARGO S.A. i jej pracowników. Zakładowe organizacje związkowe, również powołały wspólne Komitety Protestacyjno-Strajkowe. Siedziby organizacji związkowych zostaną oflagowane, a ich członkowie przygotowują się do rozpoczęcia strajku, w obronie spółki i swoich niezbywalnych praw pracowniczych. Wszyscy pracownicy z dużym niepokojem obserwują bieżące wydarzenia, oczekując pozytywnego rozwiązania problemu. W. Gołda DRUK RMUA po nowemu 2012 rok to między innymi zmiany w prawie pracy, w tym w wydawaniu druku ZUS RMUA. Od 1 stycznia pracodawcy nie muszą już wystawiać co miesiąc druku ZUS RMUA. Zgodnie z nowymi zapisami formularz za dany rok w podziale na poszczególne miesiące będzie przekazywany pracownikom do 28 lutego roku następnego. Ustawa o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców, przyjęta w ubiegłym roku przez Sejm, przewiduje kilka zmian istotnych dla pracodawców. Jedną z ważniejszych jest zniesienie obowiązku wydawania pracownikom informacji RMUA co miesiąc. Uchwalone przepisy przewidują, że informacje zawarte w ZUS RMUA pracodawca będzie przekazywał pracownikowi raz w roku, w podziale na poszczególne miesiące w terminie do końca lutego następnego roku za rok poprzedni. Dopiero na żądanie pracownika pracodawca będzie zobowiązany wydać RMUA wcześniej jednak nie częściej niż raz na miesiąc za miesiąc poprzedni. Rozwiązanie to pozostawiono po to, aby druki RMUA wydawana raz w roku nie utrudniało pracownikom poświadczanie prawa do świadczeń opieki zdrowotnej (to właśnie ten dokument jest najczęściej przedstawiany przez pracowników jako dowód ubezpieczenia i posiadania prawa do korzystania z publicznej opieki zdrowotnej). Zmiana dotycząca częstotliwości wydawania druk RMUA będzie miała zastosowanie począwszy od informacji przekazywanych za rok 2012. Zatem pierwszą roczną RMUA pracodawcy będą musieli przekazać pracownikom do 28 lutego 2013 r. Zjazd Delegatów SKK NSZZ S w Częstochowie W dniach 17 i 18 stycznia br. w Częstochowie odbył się XXIV Walny Zjazd Delegatów Sekcji Krajowej Kolejarzy NSZZ Solidarność. Wprowadzenie na salę sztandaru SKK i przywitanie przybyłych delegatów przez Przewodniczącego SKK Henryka Grymela było znakiem do rozpoczęcia obrad. Wybrano Prezydium Zjazdu do, którego weszli Stanisław Kokot i Zbigniew Gadzicki. Prezydium przystąpiło do realizacji przyjętego porządku obrad. Po stwierdzeniu prawomocności obrad, głos zabrał przewodniczący Sekcji, który przedstawił sprawozdanie z działalności SKK za okres od maja 2010 do grudnia 2011 roku. Dokładne sprawozdania z działalności Sekcji Zawodowej delegaci otrzymali w formie pisemnej natomiast przewodniczący SKK podsumował te informacje. Kolejne sprawozdanie przedstawił przewodniczący Komisji Rewizyjnej Wojciech Bułat. Aby usprawnić prowadzenie obrad, prezydium zjazdu zaproponowało, żeby w następnej kolejności zebrać nazwiska kandydatów do wyborów uzupełniających do Rady SKK NSZZ S, a gdy komisja wyborcza pracowała nad kartami do głosowania, delegaci mogli odnieść się do przedstawionych sprawozdań. Po zakończeniu dyskusji przystąpiono do głosowania. Należy przypomnieć, że wybory uzupełniające były spowodowane śmiercią śp. Janusza Hynka reprezentującego PLK i rezygnacją Jerzego Grodzkiego reprezentującego PR. Na ich miejsce zostali zgłoszeni z list cząstkowych PLK Czesław Bajkowski i PR Tomasz Matera. Po wyborach, które przyniosły wiele nie zawsze pozytywnych emocji, ww. koledzy zostali nowymi członkami Rady SKK. Na obrady zostali zaproszeni goście a wśród nich przewodniczący Zarządu Regionu NSZZ Solidarność w Częstochowie Mirosław Kowalik, przewodniczący Sejmowej Komisji Infrastruktury Zbigniew Rynasiewicz oraz wiceminister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej Andrzej Massel. Po ich wystąpieniach przyszedł czas na zadawanie pytań, na które zaproszeni goście odpowiadali. Nie wszyscy delegaci byli wpełni usatysfakcjionowni odpowiedziami, w szczególności ministra Andrzeja Massela, dlatego dyskusja była burzliwa i trwała długo. Akcentem kończącym Walne Zebranie Delegatów było wyprowadzenie sztandaru a po nim zakończenie obrad. Ireneusz Dynowski Kto nas reprezentuje? Wykaz delegatów z terenu RSK w Krakowie na Walny Zjazd Delegatów Sekcji Krajowej Kolejarzy NSZZ Solidarność z uwzględnieniem ich obecności na zebraniu w Częstochowie. z ZLK Kraków: Henryk Sikora, Bogdan Pietrusiński, Wojciech Bułat (obecni), Teresa Wiecheć (nieobecna), z PKP Cargo S.A. Zakład Południowy w Nowym Sączu: Józef Wilk, Jerzy Słomski, Adam Dyląg (obecni), z MZPR Kraków: Ireneusz Dynowski (obecny), z ZLK Nowy Sącz: Maria Hotloś (obecna), Kazimierz Fidowicz (nieobecny), z PKP Cargo S.A. Zakład Śląsko-Dąbrowski w Krakowie: Wiesław Gołda (obecny), z PNiUIK Kraków: Andrzej Kądzielawa (obecny), z OGN Kraków: Barbara Miszczuk (obecna), z PKP Energetyka: Henryk Siedlarz (obecny), z IC Kraków: Aneta Taborska (obecna). KOLEJARZ MAŁOPOLSKI 5
Śladem naszych interwencji Modernizacja linii Trzebinia Oświęcim W listopadowym numerze KM (nr 207) pisaliśmy o potrzebie modernizacji linii kolejowej nr 93 Trzebinia Oświęcim co znalazło wyraz m.in. w podpisanej umowie pomiędzy trzema gminami z obszaru Małopolski Zachodniej (Chrzanów, Libiąż oraz Chełmek), a PKP PLK Centrum Realizacji Inwestycji na przygotowanie studium wykonalności modernizacji linii z Trzebini do Oświęcimia. Niestety zabrakło jednak wystarczającego poparcia dla studium ze strony Trzebini i Oświęcimia. W sprawie modernizacji linii kolejowej Trzebinia Chrzanów Libiąż zwracała się do Marszałka Województwa Małopolskiego, Regionalna Sekcja Kolejarzy w Krakowie, która skierowała do niego dwa pisma, z prośbą o przeznaczenie niezbędnych środków finansowych (ok. 50 mln zł) z Regionalnego Programu Operacyjnego (w tym pozostałości z dotychczas rozstrzygniętych przetargów) W pismach tych zwracano uwagę, że linia ta ma duże znaczenie lokalne, głównie dla ruchu pociągów regionalnych, a jej modernizacja ze względu na pogarszający się stan techniczny i ograniczenie prędkości do 20 km/h zgłaszana jest przez przewoźników kolejowych i PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. Wykonanie modernizacji tej linii spowodowałoby wymierne efekty poprzez skrócenie czasu przejazdu, większą konkurencyjność z transpor- tem drogowym a przez to zwiększenie atrakcyjności korzystania z połączeń kolejowych pomiędzy Oświęcimiem a Trzebinią, komponowałoby się z planowaną modernizacją linii E 30 (Jaworzno Szczakowa Trzebinia Kraków) oraz przyczyniłoby się to do większego bezpieczeństwa podróżowania. W odpowiedzi, Regionalna Sekcja Kolejarzy NSZZ S w Krakowie otrzymała od Marszałka Woj. Małopolskiego pismo z dnia 23 listopada 2011 r. ws. modernizacji linii kolejowej nr 93 Trzebinia Zebrzydowice, z którego wynika, że podziela on argumenty przywołane w piśmie RSK nt. konieczności poprawy jej stanu. Informuje również o tym, że na mocy zawartego porozumienia pomiędzy wspomnianymi wyżej gminami a PKP PLK Centrum Realizacji Inwestycji zostanie opracowane stadium wykonalności, dla modernizacji tej linii na odcinku od Trzebini do Oświęcimia. Możliwość skorzystania z dofinansowania środków UE zależy natomiast od tempa i kształtu przygotowania odpowiedniej dokumentacji, wymaganej przez programy pomocowe. Należy mieć nadzieję, że PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. zdążą zrealizować wszystkie konieczne etapy projektu w wymaganym czasie i zgodnie z wymogami tak, aby modernizacja tej linii mogła stać się faktem czytamy w piśmie od Marszałka. Odpowiedź w sprawie podwyżek wynagrodzeń w PKP PLK S.A. Na początku lutego br. Sekcja Zawodowa Infrastruktury Kolejowej NSZZ Solidarność otrzymała odpowiedź od dyrektora Biura Spraw Pracowniczych Walerii Mermer-Kowalskiej z Centrali PLK S.A. na pismo, dotyczące podwyżki w PKP PLK S.A. Pani dyrektor informuje, że aktualnie spółka jest na etapie konstrukcji planu działalności (w tym szacowania przychodów i możliwych kosztów) na 2012 r. Rozmowy w sprawie wzrostu wynagrodzeń dla pracowników PKP PLK S.A., mogą być podjęte dopiero po przyjęciu Planu działalności Spółki na 2012 r. przez organa statutowe tj. Radę Nadzorczą i Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy. Dobrze byłoby aby do działań Solidarności zmierzających do podwyżki przyłączyły się inne związki (przynajmniej te, które coś mogą i potrafią). Przecież S walcząc o podwyżki robi to dla wszystkich pracowników a nie tylko dla swoich członków. Podsumowując, to pozostaje mieć nadzieję, że jakiekolwiek podwyżki uda się wywalczyć, a że zrobi to NSZZ Solidarność na stałe przyjmą do swojej świadomości członkowie różnych związków kanapowych oraz tzw. nie zrzeszeni. ULGI PRZEJAZDOWE DLA KOLEJARZY rok 2013 i lata następne Jak już to zostało przedstawione w I części artykułu omawiającego ulgi kolejarskie na rok 2012, zamieszczonym w styczniowym numerze KM, w dniu 08 grudnia 2012 r. zawarto Porozumienie w sprawie uprawnień do ulgowych przejazdów pracowników, emerytów i rencistów oraz osób pobierających kolejowe świadczenia emerytalne (Porozumienie). Porozumienie określa zakres i warunki sprzedaży uprawnień do ulgowych przejazdów pociągami uruchamianymi przez Przewoźników będącymi stroną Porozumienia, na rok 2012 i lata następne. Poniżej przedstawiona zostaje w skrócie treść porozumienia dotyczącą roku 2013 i następnych, skupiając się na uprawnieniach pracowników i członków ich rodzin. Zasady sprzedaży uprawnień do ulgowych przejazdów na rok 2013 i lata następne: 1. Pracodawca, na wniosek pracownika, wykupuje dla niego uprawnienia do ulgi 99% w klasie drugiej z zastrzeżeniem pkt. 7. 2. Uprawnienie do ulgowych przejazdów pracownik nabywa po roku pracy na kolei. 3. Pracownik, który ma co najmniej 15 lat pracy na kolei, z wyłączeniem okresów pracy zakończonych rozwiązaniem umowy o pracę z winy pracownika, jest uprawniony do wykupienia dopłaty do klasy dowolnej, z zastrzeżeniem pkt. 9. 4. Pracownik, dla którego Pracodawca wykupił uprawnienia na dany rok kalendarzowy, ma prawo do zakupu biletu sieciowego imiennego rocznego lub kwartalnego, który obowiązuje w danym roku kalendarzowym. 5. Wykupu uprawnień na dany rok kalendarzowy dokonuje się nie później niż do końca pierwszego kwartału tego roku, z wyjątkiem uprawnień dla pracowników, którzy nabywają je po raz pierwszy, zmienili pracodawcę po 31 marca lub z przyczyn od siebie niezależnych (np. długotrwała choroba) nie będą mogli złożyć wniosku w tym terminie. 6. Wykupione uprawnienie upoważnia do korzystania z ulgowych przejazdów pociągami uruchamianymi przez Przewoźników (inni przewoźnicy, którzy wyrażą wolę realizacji uprawnień do ulgowych przejazdów, za zgodą Stron mogą przystąpić do Porozumienia). 7. Minimalna opłata za przejazd uiszczana przez osobę, dla której pracodawca wykupił uprawnienia do ulgowych przejazdów, nie może być niższa niż 50% ceny najtańszego biletu jednorazowego normalnego, stosowanego przez danego przewoźnika w danej klasie i w danej kategorii pociągu. KOLEJARZ MAŁOPOLSKI 6
8. Na przejazd w wagonie objętym rezerwacją, wymagane jest uiszczenie określonej w taryfie danego przewoźnika opłaty za miejscówkę, a na przejazd w wagonie sypialnym lub z miejscami do leżenia nabycie biletu dodatkowego na miejsce sypialne lub do leżenia. 9. W pociągach kategorii EuroCity uruchamianych przez PKP Intercity S.A., osoby, o których mowa w pkt. 1 do 4, uprawnione są do ulgowych przejazdów wyłącznie w klasie drugiej. 10. Osoby, o których mowa w pkt. 1 do 4, dla których pracodawca wykupił uprawnienie do ulgowych przejazdów na dany rok kalendarzowy, mogą wykupić na ten rok maksymalnie cztery książeczki kuponowe, nie więcej niż dwie danego rodzaju, uprawniające do pobrania nieodpłatnie w kasie biletowej odpowiednio: 1) po sześć biletów na przejazd pociągami spółki PKP Intrcity S.A. w klasie, do której osoba ta ma wykupione uprawnienie, z zastrzeżeniem pkt. 9, oraz 2) po sześć biletów na przejazd w klasie drugiej pociągami uruchamianymi przez: Przewozy Regionalne, Koleje Mazowieckie, PKP Szybka Kolej Miejska w Trójmieście, Warszawska Kolej Dojazdowa oraz przez innych przewoźników, o których mowa w pkt. 6, do wykorzystania przez współmałżonka i dzieci. 11. Dzieci, o których mowa w pkt. 10, to dzieci własne oraz dzieci przysposobione przez siebie lub współmałżonka, jak również pasierby i dzieci przyjęte w ramach rodziny zastępczej, pozostające na utrzymaniu osób, o których mowa w pkt. 1 do 4 do czasu ukończenia szkoły podstawowej, gimnazjum, szkoły ponadpodstawowej lub ponadgimnazjalnej publicznej lub niepublicznej o uprawnieniach szkoły publicznej, nie dłużej niż do ukończenia 24 roku życia, oraz studiujące w szkole wyższej, nie dłużej niż do ukończenia 26 roku życia, a także dzieci niepełnosprawne bez względu na wiek, które były uprawnione do ulgowych świadczeń przejazdowych przed dniem 1 stycznia 2003 r. 12. Wykup każdej pierwszej książeczki danego rodzaju, w 50% pokrywa pracodawca. Wykup drugiej książeczki danego rodzaju w całości pokrywa osoba, o której mowa w pkt. 10. Na przejazd w wagonie z miejscami do siedzenia objętym rezerwacją, wymagane jest uiszczenie opłaty za miejscówkę, określonej w taryfie danego przewoźnika, a na przejazd w wagonie sypialnym lub z miejscami do leżenia nabycie biletu dodatkowego na miejsce sypialne lub do leżenia. 13. Sprzedaż uprawnień do ulgowych przejazdów oraz wydawanie dokumentów poświadczających wykup tych uprawnień, realizuje podmiot wskazany przez Przewoźników, na podstawie udzielonych pełnomocnictw i na zasadach przez nich ustalonych. 14. Koszt wydania dokumentu poświadczającego wykup uprawnienia do ulgowych przejazdów pokrywa wnioskodawca. Ceny uprawnień i opłaty dodatkowe na rok 2013 i lata następne: 1. Ceny wykupu uprawnień do ulgowych przejazdów, opłata za wydanie dokumentu poświadczającego wykup uprawnienia, wysokość dopłaty do klasy dowolnej oraz ceny innych świadczeń i usług związanych z realizacją tych uprawnień w 2013 roku, zostaną ustalone przez Przewoźników najpóźniej do 30 września 2012 roku, a na każdy kolejny rok kalendarzowy najpóźniej do 30 września roku poprzedzającego. 2. Cena wykupu uprawnień dla pracowników na 2013 rok, zostanie ustalona przez zwaloryzowanie kwoty 565 zł (netto) o średnioroczny wzrost cen biletów jednorazowych w 2011 roku lub o wskaźnik inflacji ogłoszony przez prezesa GUS. 3. Dopłata do klasy dowolnej w 2013 roku, wynosi 185 zł (netto) i w całości przypada na rzecz PKP Intercity S.A. 4. Ceny wykupu uprawnień do ulgowych przejazdów dla pracowników oraz wysokość dopłaty, o której mowa w pkt. 3, na każdy kolejny rok waloryzowane będą o średnioroczny wzrost cen biletów jednorazowych, a w przypadku nie podnoszenia cen biletów o wskaźnik inflacji ogłoszony przez prezesa GUS za rok poprzedni. 5. Ceny biletów okresowych imiennych na 2013 rok zostaną ustalone poprzez zwaloryzowanie cen na 2012 rok, o średnioroczny wzrost cen biletów jednorazowych, przewidywany w 2012 roku lub o przewidywany na 2012 rok wskaźnik inflacji, a na lata następne na zasadach określonych w pkt. 4. 6. Cena książeczki kuponowej na 2013 rok, o której mowa w poprzednim rozdziale w pkt, 10: 1) ppkt. 1 wynosi: w klasie drugiej 235,00 zł (brutto), w klasie dowolnej 346,00 zł (brutto), 2) ppkt. 2 wynosi 130,00 zł (brutto). 7. Ceny książeczek kuponowych na każdy kolejny rok będą waloryzowane o średnioroczny wzrost cen biletów jednorazowych, a w przypadku nie podnoszenia cen biletów o wskaźnik inflacji. 8. Opłata za wydanie dokumentu poświadczającego uprawnienie do ulgowych przejazdów na 2013 rok wynosi 6 zł (brutto). Opłata ta na każdy kolejny rok będzie waloryzowana o wskaźnik inflacji. Do końca 2012 r. prawo do ulgi w wysokości 80% przysługuje dzieciom i współmałżonkom. Z.L. Solidarność nie zgadza się na zabieranie bonów W styczniu br. otrzymaliśmy z Centrali spółki PKP PLK S.A. z Biura Spraw Pracowniczych odpowiedź na pismo Sekcji Zawodowej Infrastruktury Kolejowej NSZZ Solidarność z dnia 5 stycznia 2012 r. Na podstawie informacji otrzymanych z Głównego Inspektoratu BHP możemy się dowiedzieć, że podstawą do wydania pracownikowi posiłku profilaktycznego jest wysiłek fizyczny, powodujący w ciągu zmiany roboczej, efektywny wydatek energetyczny organizmu: powyżej 2000 kcal (8374 kj) u mężczyzn i powyżej 1100 kcal (4605 kj) u kobiet, oraz w okresie zimowym od dnia 1 listopada do dnia 31 marca prace wykonywane na otwartej przestrzeni, związane z efektywnym wydatkiem energetycznym organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kj) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kj) u kobiet. W związku z wykupem świadczeń pracowniczych do posiłków regeneracyjno-wzmacniających, które wynikały z załącznika nr 15 ZUZP dla pracowników PKP PLK S.A., zostały od 1 października 2011 r, urealnione ceny posiłków profilaktycznych a także został skierowany wniosek do jednostek organizacyjnych spółki, o rozpoznanie rynku dostawców spełniających DOKOŃCZENIE NA STR. 8 KOLEJARZ MAŁOPOLSKI 7
Jaki był rok 2011 dla spółek Grupy PKP? Trwają działania podsumowujące 2011 rok. Ostateczne wyniki finansowe będą dostępne po ich przyjęciu i zatwierdzeniu przez organy statutowe poszczególnych spółek Grupy PKP. Dobry rok zanotowały spółki towarowe. PKP Cargo przewiozło ok. 130 mln. ton ładunku to jest o ponad 10 mln. ton więcej niż w 2010 r. Podobnie jest u drugiego przewoźnika towarowego z Grupy PKP spółki PKP LHS, która przewiozła ok. 10 mln. ton ładunku (w 2010 r. przewiozła 8,5 mln. ton). Niestety, w PKP Intercity wyniki przewozowe są gorsze, spółka przewiozła ok. 36 mln. pasażerów (w 2010 r. było to 37,1 mln.). Wzrost zanotowała SKM w Trójmieście, przewiozła w 2011 r. ok. 38 mln. (w roku 2010 37,3 mln. pasażerów), jest to wynik lepszy niż osiągnęła spółka Intercity. Obydwaj przewoźnicy pasażerscy korzystają z dofinansowania zewnętrznego. Spółka PKP Intercity z dofinansowania do przewozów międzywojewódzkich i międzynarodowych oraz dotacji z tytułu stosowania ustawowych ulg przejazdowych (dotacja budżetowa). W ubiegłym roku dotacja ta wyniosła ok. 440 mln. zł. W przypadku SKM dotacja za ulgi i dotacja samorządowa wyniosła w 2011 r. łącznie ok. 36 mln. zł. Dofinansowanie ze środków budżetowych obejmuje również spółkę PLK S.A., która z dotacji na utrzymanie torów otrzymała ok. 982 mln. zł (w 2010 r. było to 850 mln. zł) ze środków Funduszu Kolejowego na remonty i utrzymanie torów ok. 91 mln. zł (w 2010 było to 69,5 mln. zł), co dało łączną kwotę, włącznie z dotacja rozwojową ok. 1 101 mln. zł (w 2010 r. było to ok. 955 mln. zł). Rok 2011 miał przynieść zyski netto (wg prognoz) dla większości spółek Grupy PKP. Najlepszy wynik, w porównaniu z 2010 r. osiągnęło PKP Cargo ok. 216 mln. zł (w 2010 r. było ok. 61 mln. zł), TK Telekom ok. 10 mln. zł (było ok. 3,8 mln. zł), LHS ok. 28 (było ok. 26 mln. zł), Informatyka ok. 3,9 mln. zł (było ok. 0,3 mln. zł), SKM ok. 0,2 mln. zł (było ok. 0,1 mln. zł), Energetyka ok. 57 mln. zł (było ok. 131 mln. zł). Stratę zanotowały PKP S.A. ok. 120 mln. zł (w 2010 r. był zysk ok. 194 mln. zł), Intercity ok. 29 mln. zł(w 2010 r. była strata 136 mln. zł) i PLK S.A. ok. 547 mln. zł (w 2010 r. była strata ok. 443 mln. zł). W roku 2011 w spółkach Grupy PKP utrzymała się tendencja do zmniejszania zatrudnienia. Największy spadek zatrudnienia zanotowano w PKP Cargo 2 282 osoby (zatrudnienie na koniec grudnia 2011 wynosiło: 24 468 osoby), Intercity 498 (zatrudnienie wynosiło: 7 772 os.), Energetyka 327 osoby (zatrudnienie wynosiło: 7 711 os.), PLK 180 osoby (zatrudnienie wynosiło: 39 642 os.), w PKP S.A. spadek o ok. 100 osób (zatrudnienie wynosiło: 2 890 os.), TK Telekom 12 osób (zatrudnienie wynosiło: 1 546 os.). W SKM nastąpił wzrost zatrudnienia o 16 osób (zatrudnienie na koniec grudnia 2011 r. wynosiło: 830 os.), w LHS nastąpił wzrost o 7 osób (zatrudnienie wynosiło: 1 270 os.). Henryk Sikora Wystąpienie Solidarności w PLK Instrukcje bez zmian Po otrzymaniu sygnałów, że przewoźnicy kolejowi zamierzają wprowadzić zmiany do Instrukcji Ir 1, dotyczące m.in. konieczności każdorazowego informowania drużyn trakcyjnych przez dyżurnego ruchu radiotelefonicznie o zmianie toru wjazdowego w odstępstwie od rozkładu jazdy, Sekcja Zawodowa Infrastruktury Kolejowej NSZZ,,Solidarność wystosowała 9 listopada 2011 r. pismo do ministra infrastruktury i prezesa Zarządu PLK. Czytamy w nim m.in.: Uważamy, że sygnały podawane na semaforach i wskaźnikach oraz informacje w rozkazach pisemnych w sposób jednoznaczny i nie budzący żadnych wątpliwości informują maszynistę o prędkości, z jaką powinien kontynuować jazdę. W przypadku sygnałów wątpliwych sposób postępowania maszynisty regulują odpowiednie instrukcje. Jeden maszynista prowadzi jeden pociąg. Jednym z jego podstawowych obowiązków jest obserwacja i stosowanie się do wskazań sygnalizatorów i wskaźników i nic nie może maszynisty z tego obowiązku zwolnić. Natomiast jeden dyżurny ruchu w jednym czasie prowadzi ruch kilku pociągów oraz manewry na stacji, a na posterunkach typu LCS kieruje ruchem pociągów i manewrów na kilku stacjach. Każdorazowe informowanie maszynisty przez radiotelefon o zmianie toru wjazdowego w odstępstwie od rozkładu jazdy jest niemożliwe. Wskazań na semaforach i wskaźnikach nie może zastąpić radiotelefoniczna informacja uzyskana od dyżurnego ruchu. Maszynista powinien dotrzymywać rozkładowe czasy jazdy ustalone dla danego pociągu. Przy opóźnieniu pociągu należy stosować skrócone czasy jazdy. Maszyniście nie wolno przekraczać największej dozwolonej prędkością wskazanej w wewnętrznym rozkładzie jazdy pociągów, maksymalnej prędkości eksploatacyjnej (nie większej niż prędkość konstrukcyjna) pojazdów szynowych wchodzących w skład pociągu, prędkości wskazanej w wykazie ostrzeżeń stałych lub rozkazie pisemnym oraz prędkości wynikającej ze wskazań sygnalizatorów i wskaźników. Biorąc powyższe pod uwagę Sekcja Zawodowa Infrastruktury Kolejowej NSZZ,,S uznała, że obecnie obowiązujące instrukcje w sposób jednoznaczny regulują tryb postępowania maszynisty w opisanych przypadkach i nie wymagają zmian. DOKOŃCZENIE ZE STR. 7 Solidarność nie zgadza się na zabieranie bonów kryteria rozporządzenia, którzy zapewniają właściwe walory smakowe, co będzie skutkowało poprawą jakości gotowych posiłków profilaktycznych. Kierownicy jednostek organizacyjnych zostali zobowiązani do ponownej analizy chronometrażu czynności roboczych, a przy zmianie zakresu prac lub pracy na urządzeniach, których obsługa wymaga mniejszego wysiłku energetycznego, dokonania pomiaru wydatku energetycznego. W sytuacji, gdy w jednostce organizacyjnej w ostatnim okresie został przeprowadzony chronometraż (czyli fotografia dnia wykonywanych czynności) i nie nastąpiły żadne zmiany w wykonywanych czynnościach, które miałyby wpływ na zmianę wielkości efektywnego wydatku, nie jest zasadne zlecanie badań pomiaru wydatku energetycznego na stanowisku pracy. Ponadto Centrala spółki informuje, ze zlecane badania pomiaru wydatku energetycznego na stanowiskach pracy są obiektywne, gdyż są przeprowadzane przez laboratoria posiadające akredytację w tym zakresie i posiadające odpowiednią aparaturę. WYDAWCA: Regionalna Sekcja Kolejarzy NSZZ Solidarność przy ZR-M. ADRES WYDAWCY I REDAKCJI: PL. MATEJKI 12, KRAKÓW, tel.: 12-393-36-43. Redaguje zespół w składzie: B. Kaszowska, Z. Lis, J. Popowicz, H. Sikora, S. Waligóra. Skład i korekta: «SW Tekst», tel.: 501-92-44-33. Druk: Drukarnia Kolejowa Kraków Sp. z o.o., 32-086 Węgrzce ul. Forteczna 20A, tel.: 12-298-04-20.