Rewolucja przemysłowa to proces zmian technologicznych, gospodarczych, społecznych i kulturalnych, który został zapoczątkowany w XVIII wieku w Anglii i Szkocji i związany był z przejściem od ekonomii opartej na rolnictwie i produkcji manufakturowej bądź rzemieślniczej do opierającej się głównie na mechanicznej produkcji fabrycznej na dużą skalę przemysłową.
Główną przyczyną rewolucji przemysłowej była eksplozja demograficzna. Doprowadziła ona do wzrostu liczby mieszkańców, w wyniku którego rosły również potrzeby rynków. Nie mogły ich zaspokoić manufaktury, które od produkcji rzemieślniczej różniły się tylko organizacją procesu produkcji. Drugą, pod względem ważności, przyczyną rewolucji przemysłowej była rewolucja agrarna inaczej rolna, która doprowadziła do przemiany tradycyjnego feudalnego rolnictwa w rolnictwo nowoczesne.
Większość dróg była administrowana przez grupy, które były albo niekompetentne Zaletą systemu albo MacAdama skorumpowane było to,. że Interesowały im dłużej druga ich tylko była opłaty używana tym była za przejazdy. Nikt więc lepsza nie, gdyż dbał coraz o nawierzchnię to nowe pojazdy której ubijały ją swym ciężarem. podróżowali wszyscy Dzięki. MacAdam pomysłowi twierdził MacAdama,że ziemia czas podróży która stanowi skrócił się o 80 %. podłożę dróg Dodatkowo jest na tyle powstała mocna rozbudowana by wytrzymać, międzymiastowasieć ruch. Problemy dróg. Liczba zaczynały podróżujących się kiedy zwiększyła powierzchnia się zmokła 15 krotnie, a woda w porównaniu nie miała z gdzie tym, co było 40 lat odpłynąć. John obserwował koło i zauważył, że z podłożem styka się temu. tylko 6 cm kwadratowych jego powierzchni, jeśli więc na drodzę nie było kamieni większych niż ta powierzchnia pojazd nie miał problemów z jazdą. MacAdam nakazał porozbijanie kamieni i podzielenie ich na 3 różne wielkości. Największe rozkładano bezpośrednio na ziemię jako podstawę. Średnie kamienie tworzyły warstwę środkową,a najmniejszych kamieni używano jako warstwę wierzchnią, która zapewniała płynną jazdę.
Gdy droga stawała się coraz to droższa w utrzymaniu, a efektywność nie była tak dobra ludzie uznali,że czas to zmienić. James Brindley podjął się tego zadania, chciał aby transport węgla był opłacalny. W lipcu 1761 roku idealnie równy odcinek wodny dotarł do Castlefield w Manchesterze, był do pierwszy główny kanał epoki uprzemysławiania. Handel węglem wreszcie stał się opłacalny. 16 kilometrowy kanał został uznany za cud tamtego okresu. Brindley jednak chciał więcej i pragnął połączyć każdy zakątek z portami. Zbudował śluzy aby puścić kanały przez wzgórza i akwedukty,aby móc przedostać się przez doliny,a dodatkowo połączył ze sobą rzeki.
To brytyjski inżynier i wynalazca, mechanik i konstruktor, pionier kolei i napędu parowego pojazdów. W 1801 w Camborne skonstruował pierwszy parowy silnik wysokoprężny, który zastosował w samobieżnym powozie parowym nazwanym Puffing Devil. Trevithick zajmował się następnie głównie budową stacjonarnych silników parowych dla zakładów przemysłowych. Przed 1804 rokiem zbudował pierwszy parowóz szynowy, na bazie swojego silnika pracującego w kopalni Penydarren. W 1803 roku zbudował nowy powóz parowy, na 12 pasażerów, który zademonstrował na ulicach Londynu. W 1807 roku zaprojektował tunel komunikacyjny pod Tamizą, następnie dźwig parowy, młot parowy i pływający parowy dok. W kolejnych latach dokonał wielu dalszych inwencji: m.in. założył pierwszą przemysłową linię kolejową zastosował napęd parowy w rolnictwie, dokonał wynalazków w dziedzinie żeglugi, zbudował maszyny parowe dla górnictwa.
Amerykański inżynier, który w 1807 roku zbudował pierwszy parostatek napędzany za pomocą silnika parowego. Na zlecenie Napoleona zbudował w 1800 pierwszy okręt podwodny napędzany ręcznie za pomocą śruby Nautilus. W 1802 pierwszy statek parowy konstrukcji Fultona został przetestowany w Anglii Clermont. W 1807 zbudował pierwszy parowy statek pasażerski, a w 1812-1814 pierwszy okręt o napędzie parowym.
George Stephenson to brytyjski inżynier, który zaprojektował swój pierwszy parowóz w 14 czerwca 1814, wykorzystywany do transportu węgla z kopalni. Nazwany Milord, był w stanie ciągnąć 30 ton ładunku z prędkością 6 km/h i jako pierwszy był wyposażony w koła obręczowe dające dobrą przyczepność do toru. który w 1814 roku skonstruował parowóz. W 1821 rozpoczęto realizację projektu kolei Stockton & Darlington. Pierwotnie w planie do transportu wózków po metalowych szynach zakładano użycie koni, lecz po spotkaniu ze Stephensonem dyrektor spółki Edwarda Pease zgodził się zmienić plany. Prace rozpoczęto w 1822, a we wrześniu 1825 George Stephenson skończył budowę pierwszego parowozu dla nowej kolei. Pierwotnie nazwał go Active, lecz wkrótce zmienił na Locomotion. Kolej Stockton & Darlington otwarto 27 września 1825. Prowadzony przez George'a Stephensona parowóz Locomotion ciągnął 80 ton ładunku węgla i mąki na odcinku 16 km przez ponad dwie godziny, osiągając na jednym z odcinków prędkość 39 km/h
Twórca słynnego Karabinu Bakera. To brytyjski karabin z zamkiem skałkowym, pierwszy karabin z lufą gwintowaną. Uzbrojenie żołnierzy 95. Pułku stanowił karabin zaprojektowany przez Ezechiela Bakera. W lutym 1800 roku przedstawił on swoją broń do prób mających wyłonić karabin korpusu strzelców. Pierwszy karabin miał kaliber 17,5 mm identyczny jak ówczesne brytyjskie karabiny wojskowe i miał lufę z siedmioma bruzdami. W wyniku prób postanowiono zmniejszyć kaliber do 15,8 mm. Lufa mniejszego kalibru miała początkowo 20, później 7 bruzd prawoskrętnych o skoku 3048 mm. Poza 95. Pułkiem Piechoty w karabiny Bakera uzbrojone były 60. Pułk Piechoty oraz żołnierze Królewskiego Legionu Niemieckiego. W czasie wojny w Hiszpanii uzbrojono w niego także portugalskich Cacadores. Pomimo że karabin Bakera sprawdził się podczas walk w Hiszpanii, nie zdecydowano się na masowe wprowadzenie tej broni do uzbrojenia. Pomiędzy 1800 a 1837rokiem wyprodukowano ok. 15 000 karabinów Bakera. Od 1838 roku karabin Bakera był zastępowany karabinem Brunszwik z zamkiem kapiszonowym.
To angielski inżynier, wynalazca i przemysłowiec. Wraz z wynalazcą Bramahem skonstruował w 1795 roku pierwszą prasę hydrauliczną Dwa lata później zbudował pierwszątokarkę w całości wykonaną z metalu z mechanicznym suportem, tak by można jej było używać do precyzyjnego nacinania gwintów śrub; umożliwiała ona także nieznaną wcześniej wymienność sworzni i nakrętek oraz standaryzację gwintów. W latach (1801-1808) wraz z inżynierem Brunelem skonstruował urządzenia dla stoczni w Portsmouth, a w 1820 wraz z Bramahem tokarkę wrzecionową do produkcji wielkoseryjnej. Przedsiębiorstwo Maudslay a zajęło się później produkcją okrętowych silników parowych. Po jego śmierci w 1850 firma dostarczyła ponad dwieście statków z silnikami parowymi.
Karabin Enfield model 1853 znany również jako Pattern 1853 Enfield, P53 Enfield, oraz Enfield Rifled-Musket był pierwszym produkowanym na masową skalę narzędziem z wymiennymi częściami ładowany odprzodowo karabinem, używanym przez wojska Imperium brytyjskiego od 1853 do 1867 roku. Termin "muszkiet gwintowany" oznaczał, że model 1853 był tej samej długości, co muszkiet, który zastępował. Miało to na celu umożliwienie żołnierzom drugiego szeregu wystawienie luf poza pierwszy szereg i oddanie bezpiecznego strzału oraz aktywne uczestniczenie w walce na bagnety. Lufa o długości 38 cali posiadała trzy bruzdy o skoku 1:78 i była przymocowana do łoża trzem bączkami, przez co ten model często nazywano "trzy-taśmowym.
To angielski wynalazca oraz pionier badań nad bronią rakietową, który przeniósł wojnę na niebo. Od 1804 natomiast prowadził w Królewskim Laboratorium badania nad pociskami rakietowymi, które były już bronią praktycznie nie używaną w Europie, natomiast armia brytyjska zetknęła się z nimi podczas walk w Indiach. W roku 1805 jego praca nad rakietami była na tyle zaawansowana i poprawił on ich celność, że Brytyjska Marynarka Wojenna użyła rakiet do ostrzeliwania portów Francji i jej sojuszników podczas wojen napoleońskich. Poza pracami nad rakietami, sir William Congreve wynalazł zamocowanie do broni palnej wykorzystujące siłę odrzutu, czasowy detonator, spadochron do rakiet, wodno-pneumatyczne zamykanie kanałów, śluzę (1813), druk kolorowy (1821), nowy typ silnika parowego, metodę neutralizowania dymu. Posiadał też patenty na zegar, zabezpieczenie budynku przed pożarem, metodę łączenia dwóch różnych metali, papiery bankowe trudne do podrobienia, metodę zabijania wielorybów (rakietami). Udoskonalił też metody produkcji prochu strzelniczego, płyt stereotypowych, ogni sztucznych i mierników gazu.
Amerykański wynalazca, twórca pierwszego okrętu podwodnego, który znalazł zastosowanie w walce. Urodzony w niewielkim miasteczku Saybrook, w 1775 ukończył Uniwersytet Yale. Podczas studiów, pracował nad koncepcją jednoosobowego okrętu podwodnego, który zbudował w 1775 i nazwał "Turtle" (żółw). W tym czasie trwała wojna amerykańsko-brytyjska i okręt podwodny miał być użyty według Bushnella do walki z brytyjskimi okrętami blokującymi Nowy Jork. "Turtle" był zbudowany z drewna dębowego wzmocnionego metalem, w formie jednoosobowej szczelnej jajowatej kapsuły, napędzanej ręcznie za pomocą korby połączonej ze śrubą napędową. Jedyny członek załogi obsługiwał też mniejszą śrubę pionową do ruchu okrętu w pionie oraz ster kierunku. Miał do dyspozycji proste środki nawigacji, jak kompas oraz zapas powietrza na pół godziny. Zanurzanie i wynurzanie odbywało się za pomocą nabierania wody do zbiornika balastowego na dole okrętu i jej wypompowywania. Na górze okrętu znajdował się świder, którym członek załogi miał się wwiercić w drewniane dno atakowanego okrętu i przymocować do niego minę, odpalaną za pomocą mechanizmu zegarowego.
To brytyjski przemysłowiec oraz pionier stosowania żeliwa Na początku lat 1760-tych John i jego brat William odziedziczyli po ojcu hutę w Bersham w północnej Walii i założyli New Bersham Company, które szybko zaczęły przodować w świecie w dziedzinie technologii obróbki żelaza. Wilkinson współpracował z Jamesem Wattem w produkcji silników parowych. Wilkinson miał również duży wpływ na projektowanie armat, w latach 1774-1775 wynalazł metodę nawiercania, która pozwoliła produkować bezpieczniejsze w obsłudze i bardziej celne armaty. Był głównym inicjatorem budowy w 1779 roku pierwszego w świecie żelaznego mostu, położonego na rzece Severn w Coalbrookdale (Iron Bridge). W 1787 roku Wilkinson wprowadził na rynek pierwszy statek z metalu.
To szkocki inżynier i wynalazca, twórca kilku Wynalazek kluczowych został ulepszeń opatentowany konstrukcji dopiero maszyny w 1769 dzięki parowej, pomocy dzięki przemysłowca którym maszyny Johna Roebucka. te Maszyna zapoczątkowały parowa Watta rewolucję zużywała przemysłową. 4-krotnie mniej 1763 rok był przełomowy dla rozwoju techniki. paliwa John Anderson, niż maszyna profesor Newcomena, z Uniwersytetu więc okazała się dużym Glasgow, sukcesem, poprosił a zamówienia Watta o naprawę nadeszły z całego kraju. atmosferycznego Silnik mógł jedynie silnika wykonywać parowego ruchy Thomasa góra-dół, jednak Newcomena. rozwój przemysłu W trakcie bawełnianego naprawy doszedł spowodował, że wniosku, potrzebne że stało silnik się ten wykonywanie jest zbyt energochłonny. również ruchów rotacyjnych. Wynikało to Rozwiązaniem z jego nieprawidłowej była przekładnia planetarna, konstrukcji. zastosowana Każdy kolejny w opatentowanej suw tłoka wymagał przez nagrzania, a następnie schłodzenia pary Watta wodnej, w 1782 aby r., uzyskać zmodernizowanej jej kondensację. i jeszcze wydajniejszej Powodowało maszynie to równocześnie parowej. Na ciągłe potrzeby określania schładzanie mocy się silników cylindra. zdefiniował Watt wpadł on na nową jednostkę pomysł usprawnienia koń mechaniczny, działania Od nazwiska maszyny. wynalazcy Wydzielona nazwano komora jednostkę skraplania mocy rozwiązała wat problem, przez co cylinder główny mógł cały czas pozostawać ciepły
Angielski inżynierem budownictwa. Bywa często określany ojcem inżynierii lądowej. Zaprojektował wiele mostów, kanałów, portów i latarni morskich. Był także inżynierem mechanikiem oraz fizykiem. Jako inżynier zapisał się w historii, jako twórca turbiny wodnej w Królewskich Ogrodach Botanicznych w 1761 oraz młyna wodnego w Alston w Cumbrii w 1767 (przypisuje się mu także wynalezienie pewnego rodzaju zapadki dla kół wodnych). W 1782 wybudował Chimney Mill w Newcastle upon Tyne, który był pierwszym wiatrakiem obracającym się do kierunku wiatru, powstałym na terenie Wielkiej Brytanii. Usprawnił silnik parowy autorstwa Thomasa Newcomena, wybudowawszy go wpierw w Chasewater w roku 1775.
To angielski wynalazca udoskonalonego krosna tkackiego, do którego zastosował napęd wodny. Wprowadzenie krosna Arkwrighta zapoczątkowało rozwój przemysłu włókienniczego. W 1771 r. otworzył pierwszą fabrykę, w której zastosował maszynę przędzalniczą, napędzaną kołem wodnym. Wytwarzała ona duże ilości mocnej przędzy bawełnianej, z której można było wyrabiać tkaniny nieustępujące indyjskim. Arkwright założył później wiele fabryk przędzalniczych i tkackich. Dorobił się ogromnego majątku. Stał się angielskim bohaterem narodowym, oraz wzorem nowoczesnego przedsiębiorcy. Z jego powodu fabryki przędzalnicze wytwarzały więcej przędzy, niż były w stanie przetworzyć prymitywne warsztaty tkackie.
Tkacz i wynalazca,który w 1801 roku skonstruował maszynę do wiązania sieci. W 1805 roku udoskonalił krosno przez skonstruowanie nowego urządzenia przesmykowego, znanego dziś jako maszyna Jacquarda, do wielobarwnego tkania wielowzorzystego. Maszyna Jacquarda umożliwia uzyskanie na tkaninie praktycznie dowolnego wzoru, prawie bez ograniczeń. Możliwe jest tkanie barwnych "obrazów". Wzory nanosił Jacquard na karty perforowane, sterujące podnoszeniem nitek osnowy. Było to pierwsze programowe sterowanie w dziejach techniki. Od nazwiska Jacquard nazwano tkaniny tworzone przy pomocy tych maszyn - tkaninami żakardowymi.