ROGRAM NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK MEHANIK LOTNIZY, 315317 O STRUKTURZE MODUŁOWEJ Wersja po recenzjach Warszawa 2012 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 1
SIS TREŚI 1. TY ROGRAMU: MODUŁOWY... 3 2. RODZAJ ROGRAMU: LINIOWY... 3 3. AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA:... 3 4. ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO... 3 5. ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO... 4 6. RZEDMIOTY ROZSZERZONE W TEHNIKUM... 4 7. KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK MEHANIK LOTNIZY Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO... 4 8. INFORMAJA O ZAWODZIE TEHNIK MEHANIK LOTNIZY... 5 9. UZASADNIENIE OTRZEY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK MEHANIK LOTNIZY... 5 10. OWIĄZANIA ZAWODU TEHNIK MEHANIK LOTNIZY Z INNYMI ZAWODAMI... 6 11. ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK MEHANIK LOTNIZY... 6 12. LAN NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK MEHANIK LOTNIZY... 7 13. ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH MODUŁÓW... 10 1. 315317.M1 adanie urządzeń elektrycznych i elektronicznych... 11 2. 315317.M2 adanie konstrukcji mechanicznych... 16 3. 315317.M3 Określanie własności statków powietrznych... 26 4. 315317.M4 Obsługiwanie statków powietrznych... 32 5. 315317.M5 rzygotowanie do wejścia na rynek pracy... 39 6. raktyki zawodowe... 44 ZAŁĄZNIKI... 48 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 2
TY SZKOŁY: Technikum Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego 1. TY ROGRAMU: MODUŁOWY 2. RODZAJ ROGRAMU: LINIOWY 3. AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA: Autorzy: mgr inż. Grażyna Dobrowolska-Zabłocka, mgr inż. Mieczysław Królik, dr inż. Ireneusz Smykla Recenzenci: dr inż. Janusz Figurski, mgr inż. Witold Sarnowski Konsultanci: mgr inż. Robert Wanic 4. ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO rogram nauczania dla zawodu technik mechanik lotniczy opracowany jest zgodnie z poniższymi aktami prawnymi: - Ustawą z dnia 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw. - Rozporządzeniem w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego z dnia 23 grudnia 2011 r. - Rozporządzeniem w sprawie podstawy programowej kształcenia w zawodach z dnia 7 lutego 2012 r. - Rozporządzeniem w sprawie ramowych planów nauczania z dnia 7 lutego 2012 r. - Rozporządzeniem w sprawie dopuszczania do użytku w szkole programów wychowania przedszkolnego i programów nauczania oraz dopuszczania do użytku szkolnego podręczników z dnia(projekt) - Rozporządzeniem w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych z dnia 30 kwietnia 2007 z późn. zmianami. - Rozporządzeniem w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach z dnia 17 listopada 2010 r. - Rozporządzeniem w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach z dnia 31 grudnia 2002 r. z późn. zmianami. - Rozporządzeniem Komisji(WE) nr 2042/2003 z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie nieprzerwanej zdatności do lotu statków powietrznych oraz wyrobów lotniczych, części i wyposażenia, a także w sprawie zezwoleń udzielanych instytucjom i personelowi zaangażowanym w takie zadania(dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Nr L 315 z dnia 28 listopada 2003 r.) - Rozporządzeniem Komisji(WE) nr 1149/2011 z dnia 21 października 2011 r. zmieniającym rozporządzenie(we) nr 2042/2003 w sprawie nieprzerwanej zdatności do lotu statków powietrznych oraz wyrobów lotniczych, części i wyposażenia, a także w sprawie zezwoleń udzielanych instytucjom i personelowi zaangażowanym w takie zadania(dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Nr L 298 z dnia 16 listopada 2011 r.) - Ustawą z dnia 3 lipca 2002 r. rawo lotnicze(dz. U. z 2002 r. nr 130 poz. 1112 z późn. zm. tekst ujednolicony na dzień 4 październik 2011 r.) rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 3
5. ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego elem kształcenia zawodowego jest przygotowanie uczących się do życia w warunkach współczesnego świata, wykonywania pracy zawodowej i aktywnego funkcjonowania na zmieniającym się rynku pracy. Zadania szkoły i innych podmiotów prowadzących kształcenie zawodowe oraz sposób ich realizacji są uwarunkowane zmianami zachodzącymi w otoczeniu gospodarczospołecznym, na które wpływają w szczególności: idea gospodarki opartej na wiedzy, globalizacja procesów gospodarczych i społecznych, rosnący udział handlu międzynarodowego, mobilność geograficzna i zawodowa, nowe techniki i technologie, a także wzrost oczekiwań pracodawców w zakresie poziomu wiedzy i umiejętności pracowników. W procesie kształcenia zawodowego ważne jest integrowanie i korelowanie kształcenia ogólnego i zawodowego, w tym doskonalenie kompetencji kluczowych nabytych w procesie kształcenia ogólnego, z uwzględnieniem niższych etapów edukacyjnych. Odpowiedni poziom wiedzy ogólnej powiązanej z wiedzą zawodową przyczyni się do podniesienia poziomu umiejętności zawodowych absolwentów szkół kształcących w zawodach, a tym samym zapewni im możliwość sprostania wyzwaniom zmieniającego się rynku pracy. W procesie kształcenia zawodowego są podejmowane działania wspomagające rozwój każdego uczącego się, stosownie do jego potrzeb i możliwości, ze szczególnym uwzględnieniem indywidualnych ścieżek edukacji i kariery, możliwości podnoszenia poziomu wykształcenia i kwalifikacji zawodowych oraz zapobiegania przedwczesnemu kończeniu nauki. Elastycznemu reagowaniu systemu kształcenia zawodowego na potrzeby rynku pracy, jego otwartości na uczenie się przez całe życie oraz mobilności edukacyjnej i zawodowej absolwentów ma służyć wyodrębnienie kwalifikacji w ramach poszczególnych zawodów wpisanych do klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego. 6. RZEDMIOTY ROZSZERZONE W TEHNIKUM W programie nauczania dla zawodu technik mechanik lotniczy uwzględniono przedmioty ogólnokształcące: matematyka i fizyka, których nauka odbywać się będzie na poziomie rozszerzonym oraz uwzględniono przedmiot historia i społeczeństwo, jako przedmiot uzupełniający. 7. KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK MEHANIK LOTNIZY Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO rogram nauczania dla zawodu technik mechanik lotniczy uwzględnia aktualny stan wiedzy o zawodzie ze szczególnym zwróceniem uwagi na nowe technologie i najnowsze koncepcje nauczania. rogram uwzględnia także zapisy zadań ogólnych szkoły i umiejętności zdobywanych w trakcie kształcenia w szkole ponadgimnazjalnej umieszczonych w podstawach programowych kształcenia ogólnego, w tym: - umiejętność zrozumienia, wykorzystania i refleksyjnego przetworzenia tekstów, prowadząca do osiągnięcia własnych celów, rozwoju osobowego oraz aktywnego uczestnictwa w życiu społeczeństwa; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 4
- umiejętność wykorzystania narzędzi matematyki w życiu codziennym oraz formułowania sądów opartych na rozumowaniu matematycznym; - umiejętność wykorzystania wiedzy o charakterze naukowym do identyfikowania i rozwiązywania problemów, a także formułowania wniosków opartych na obserwacjach empirycznych dotyczących przyrody lub społeczeństwa; - umiejętność komunikowania się w języku ojczystym i w językach obcych; - umiejętność sprawnego posługiwania się nowoczesnymi technologiami informacyjnymi i komunikacyjnymi; - umiejętność wyszukiwania, selekcjonowania i krytycznej analizy informacji; - umiejętność rozpoznawania własnych potrzeb edukacyjnych oraz uczenia się; - umiejętność pracy zespołowej. W programie nauczania dla zawodu technik mechanik lotniczy uwzględniono powiązania z kształceniem ogólnym polegające na wcześniejszym osiąganiu efektów kształcenia w zakresie przedmiotów ogólnokształcących stanowiących podbudowę dla kształcenia w zawodzie. Dotyczy to przede wszystkim takich przedmiotów jak: matematyka (algebra i działania na wektorach) i fizyka (kinematyka, dynamika i termodynamika), a także podstawy przedsiębiorczości i edukację dla bezpieczeństwa. 8. INFORMAJA O ZAWODZIE TEHNIK MEHANIK LOTNIZY Technik mechanik lotniczy jest zawodem kształconym od wielu lat. Technik mechanik lotniczy wykonuje obsługi liniowe i hangarowe statków powietrznych, oceny techniczne oraz naprawy zespołów i wyposażenia statków powietrznych. Technicy mechanicy lotniczy pracują przeważnie na lotniskach przy wykonywaniu obsług technicznych statków powietrznych, ale znajdują również zatrudnienie w firmach zajmujących się serwisowaniem statków powietrznych oraz w zakładach produkcyjnych przemysłu lotniczego. 9. UZASADNIENIE OTRZEY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK MEHANIK LOTNIZY Transport lotniczy pasażerski i towarowy to szybko rozwijająca się gałąź gospodarki na świecie i w kraju. Istniejące w dużych miastach i aglomeracjach lotniska stale się rozwijają zwiększa się ilość operacji lotniczych, budowane są nowe terminale pasażerskie i towarowe, bazy obsługowe linii lotniczych. Firmy i organizacje zajmujące się obsługą techniczną samolotów i śmigłowców stale się rozwijają zwiększa się zarówno ilość wykonywanych obsług i napraw, jak i ich różnorodność, co powiązane jest ze stale zwiększającą się ilością typów statków powietrznych korzystających z polskich lotnisk. owoduje to konieczność zatrudniania nowej wykwalifikowanej kadry technicznej, która podoła zwiększającej się ilości zadań obsługowych. Ostatnie lata pokazują, że również mniejsze ośrodki miejskie chcą mieć swoje lotnisko. Niektóre z tych miast realizację swoich zamierzeń już rozpoczęły. W miejscach tych powstawać będzie zapotrzebowanie na wykwalifikowany personel obsługi technicznej, w tym na techników mechaników lotniczych. Absolwenci techników lotniczych technicy mechanicy lotniczy mogą również znaleźć zatrudnienie w służbach technicznych lotnictwa państwowego. W lotnictwie wojskowym w służbie inżynieryjno-lotniczej Sił owietrznych, Lotnictwa Wojsk Lądowych i Marynarki Wojennej, jako żołnierze zawodowi lub kontraktowi. W lotnictwie Straży Granicznej, olicji i Lotniczego ogotowia Ratunkowego, jako cywilny personel obsługi technicznej. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 5
10. OWIĄZANIA ZAWODU TEHNIK MEHANIK LOTNIZY Z INNYMI ZAWODAMI odział zawodów na kwalifikacje czyni system kształcenia elastycznym, umożliwiającym uczącemu się uzupełnianie kwalifikacji stosownie do potrzeb rynku pracy, własnych potrzeb i ambicji. Zawód technika mechanika lotniczego jest zawodem jednokwalifikacyjnym, który nie ma wspólnych kwalifikacji z innymi zawodami, jednak powiązany jest treściami nauczania z zawodem technik awionik(kz(m.j) i JOZ) oraz z zawodami grupy mechanicznej: mechanik-operator pojazdów i maszyn rolniczych, zegarmistrz, optykmechanik, mechanik precyzyjny, mechanik automatyki przemysłowej i urządzeń precyzyjnych, mechanik-monter maszyn i urządzeń, mechanik pojazdów samochodowych, operator obrabiarek skrawających, ślusarz, kowal, monter kadłubów okrętowych, blacharz samochodowy, blacharz, lakiernik, technik optyk, technik mechanik okrętowy, technik budownictwa okrętowego, technik pojazdów samochodowych, technik mechanizacji rolnictwa, technik mechanik, monter mechatronik, elektromechanik pojazdów samochodowych, technik mechatronik, technik transportu drogowego, technik energetyk, modelarz odlewniczy, technik wiertnik, technik górnictwa podziemnego, technik górnictwa otworowego, technik górnictwa odkrywkowego, technik przeróbki kopalin stałych, technik odlewnik, technik hutnik, operator maszyn i urządzeń odlewniczych, operator maszyn i urządzeń metalurgicznych, operator maszyn i urządzeń do obróbki plastycznej, operator maszyn i urządzeń do przetwórstwa tworzyw sztucznych, złotnikjubiler(kz(m.a)). Kwalifikacja Symbol zawodu Zawód Elementy wspólne KZ(M.j) M.31. Wykonywanie obsługi liniowej i hangarowej statków powietrznych 315317 Technik mechanik lotniczy JOZ, OMZ E.17. Wykonywanie obsługi liniowej statków powietrznych i obsługi hangarowej wyposażenia awionicznego 11. ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK MEHANIK LOTNIZY 315316 Technik awionik Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik mechanik lotniczy powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych: 1) wykonywania ocen technicznych statków powietrznych; 2) wykonywania obsługi liniowej statków powietrznych; 3) wykonywania obsługi hangarowej statków powietrznych; 4) wykonywania napraw zespołów i wyposażenia statków powietrznych. KZ(M.j) JOZ, OMZ Do wykonywania zadań zawodowych niezbędne jest osiągnięcie efektów kształcenia określonych w podstawie programowej kształcenia w zawodzie technik mechanik lotniczy: efekty kształcenia wspólne dla wszystkich zawodów(h, DG, JOZ, OMZ), efekty kształcenia wspólne dla zawodów w ramach obszaru mechanicznego i górniczo-hutniczego stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodzie KZ(M.a) i KZ(M.j), efekty kształcenia właściwe dla kwalifikacji wyodrębnionej w zawodzie technika mechanika lotniczego: M.31. Wykonywanie obsługi liniowej i hangarowej statków powietrznych. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 6
12. LAN NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK MEHANIK LOTNIZY Zgodnie z Rozporządzeniem MEN w sprawie ramowych planów nauczania w technikum minimalny wymiar godzin na kształcenie zawodowe wynosi 1470 godzin. W podstawie programowej kształcenia w zawodzie technik mechanik lotniczy minimalna liczba godzin na kształcenie zawodowe została określona dla efektów kształcenia i wynosi: na kształcenie w ramach kwalifikacji M.31. Wykonywanie obsługi liniowej i hangarowej statków powietrznych przeznaczono minimum 900 godzin, na kształcenie w ramach efektów wspólnych dla wszystkich zawodów i wspólnych dla zawodów w ramach obszaru kształcenia przeznaczono minimum 450 godzin. Tabela 3. lan nauczania dla programu o strukturze modułowej Lp Obowiązkowe zajęcia edukacyjne I Klasa I II III IV II I II I II I II Liczba godzin tygodniowo w czteroletnim okresie nauczania Liczba godzin w czteroletnim okresie nauczania 1 M1 adanie urządzeń elektrycznych i awionicznych 3 3 3 90 2 M2 adanie konstrukcji mechanicznych 4 4 14 11 330 3 M3 Określanie własności statków powietrznych 5 19 6 15 450 4 M4 Obsługiwanie statków powietrznych 11 14 11 18 540 5 M5 rzygotowanie do wejścia na rynek pracy 3 3 3 90 Łączna liczba godzin kształcenia zawodowego 7 7 19 19 17 17 14 0 50 1500 6 raktyki zawodowe** 160 **raktyki zawodowe realizować w ciągu 4 tygodni w III klasie Egzamin potwierdzający kwalifikację M.31. odbywa się pod koniec I semestru klasy czwartej. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 7
Wykaz modułów i jednostek modułowych dla zawodu technik mechanik lotniczy Nazwa modułu 1. 315317.M1. adanie urządzeń elektrycznych i awionicznych 2. 315317.M2. adanie konstrukcji mechanicznych 3. 315317.M3. Określanie własności statków powietrznych 4. 315317.M4. Obsługiwanie statków powietrznych 5. 315317.M5. rzygotowanie do wejścia na rynek pracy 6. raktyki zawodowe Liczba godzin Nazwa jednostki modułowej przeznaczona na jednostkę modułową 1.1. 315317.M1.J1. adanie elementów i urządzeń elektrycznych 50 1.2. 315317.M1.J2. adanie urządzeń awionicznych 40 2.1. 315317.M2.J1. adanie właściwości materiałów 110 2.2. 315317.M2.J2. Wykonywanie rysunków technicznych elementów konstrukcji mechanicznych 80 2.3. 315317.M2.J3. adanie części maszyn i konstrukcji statków powietrznych 140 3.1. 315317.M3.J1. adanie zjawisk aerodynamicznych 100 3.2. 315317.M3.J2. adanie płatowców i silników lotniczych 220 3.3. 315317.M3.J3. Diagnozowanie statków powietrznych 130 4.1. 315317.M4.J1. Wykonywanie obsługi liniowej statków powietrznych 270 4.2. 315317.M4.J2. Wykonywanie obsługi hangarowej statków powietrznych 270 5.1. 315317.M5.J1. Stosowanie języka angielskiego lotniczo-technicznego 60 5.2. 315317.M5.J2. odejmowanie działalności gospodarczej w branży lotniczej 30 6.1. ezpieczeństwo i organizacja pracy podczas wykonywania zadań 6.2. Obsługi techniczne statków powietrznych 160 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 8
Mapa dydaktyczna Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego 315317 technik mechanik lotniczy 315317.M1 315317.M2 315317.M1.J1 315317.M1.J2 315317.M2.J1 315317.M2.J2 315317.M2.J3 315317.M3 315317.M3.J1 315317.M3.J2 315317.M3.J3 315317.M4 315317.M5 315317.M4.J1 315317.M4.J2 315317.M5.J1 315317.M5.J2 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 9
13. ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH MODUŁÓW W programie nauczania dla zawodu blacharz zastosowano taksonomię celów poznawczych A (wg prof.. Niemierko). 1. adanie urządzeń elektrycznych i awionicznych 90 godz. 2. adanie konstrukcji mechanicznych 330 godz. 3. Określanie własności statków powietrznych 450 godz. 4. Obsługiwanie statków powietrznych 540 godz. 5. rzygotowanie do wejścia na rynek pracy 90 godz. 6. raktyki zawodowe 160 godz. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 10
1. 315317.M1 adanie urządzeń elektrycznych i awionicznych 315317.M1.J1 adanie elementów i urządzeń elektrycznych 315317.M1.J2 adanie urządzeń awionicznych 315317.M1.J1 adanie elementów i urządzeń elektrycznych Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna posługiwać się wielkościami fizycznymi stosowanymi w elektrotechnice; - Układ SI. stosować pojęcia z dziedziny elektrotechniki; określić zjawiska zachodzące przy przepływie prądu stałego i zmiennego; określić zjawiska zachodzące w polu elektrycznym, magnetycznym i elektromagnetycznym; rozróżniać źródła i rodzaje prądu elektrycznego; stosuje pojęcia z dziedziny elektroniki; określić funkcje elementów elektronicznych w obwodach analogowych i cyfrowych; KZ(M.a)(5)1. scharakteryzować połączenia używane do łączenia elementów elektrycznych i elektronicznych; KZ(M.a)(5)2. określić zastosowanie rodzajów połączeń w sieci elektrycznej statku powietrznego; KZ(M.a)(5)7. wykonać połączenia elementów elektrycznych różnymi metodami; KZ(M.a)(10)1. scharakteryzować materiały stosowane w elektrotechnice; KZ(M.a)(10)2. określić sposoby zabezpieczania elementów sieci elektrycznej przed korozją; KZ(M.a)(10)6. rozpoznać oznaki korozji na elementach sieci elektrycznej statku powietrznego; KZ(M.a)(10)7. usuwać produkty korozji z elementów sieci elektrycznej statku powietrznego; KZ(M.a)(17)1. określić zastosowanie schematów elektrycznych i elektronicznych Materiał kształcenia - rawa elektrotechniki. - Rodzaje prądu elektrycznego. - Źródła energii elektrycznej. - ole elektryczne, magnetyczne i elektromagnetyczne. - Obwody magnetyczne. - Indukcyjność własna i wzajemna. - Silniki elektryczne prądu stałego. - Elementy i budowa obwodów prądu stałego. - rawa dotyczące obwodów prądu stałego. - Rezystancja, przewodność przewodnika. - Moc i energia prądu elektrycznego. - Kondensator, pojemność elektryczna. - Łączenie kondensatorów. - Łączenie źródeł napięcia. - Łączenie rezystorów. - Moc w obwodach prądu stałego. - Wielkości i parametry charakteryzujące przebiegi prądu przemiennego. - Wytwarzanie napięcia przemiennego. - Transformatory jednofazowe i trójfazowe. - Elektromagnesy i sprzęgła elektromagnetyczne. - Silniki elektryczne prądu przemiennego. - Elementy stykowe układów sterowania elektrycznego. - zujniki i przetworniki w układach elektrycznych. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 11
w pracy technika mechanika lotniczego; KZ(M.a)(17)2. wykonać schemat elektryczny obwodu prądu stałego i zmiennego; KZ(M.a)(17)4. dokonać analizy treści dokumentacji technicznej, katalogów i instrukcji obsługi; M.31.1(7)1. objaśnić zasady doboru zakresów pomiarowych przyrządów stosowanych do pomiarów wielkości elektrycznych; M.31.1(7)2. scharakteryzować przyrządy do pomiaru parametrów układów elektrycznych; M.31.1(7)8. dobierać zakresy pomiarowe przyrządów stosowanych do pomiarów wielkości elektrycznych; M.31.1(7)9. dobierać przyrządy do pomiaru parametrów układów elektrycznych; M.31.2(4)1. odczytywać schematy elektryczne i elektroniczne systemów i urządzeń; M.31.2(4)2. określać przeznaczenie elementów sieci i urządzeń w oparciu o schematy elektryczne; M.31.2(4)3. posłużyć się schematami elektrycznymi i elektronicznymi systemów i urządzeń statków powietrznych podczas wykonywania sprawdzeń lub obsług; M.31.2(4)4. wykorzystać schematy elektryczne i elektroniczne systemów i urządzeń statków powietrznych do analizy niesprawności; KS(1)1. stosować zasady kultury osobistej; KS(1)2. stosować zasady etyki zawodowej. KS(2)1. zaproponować możliwości rozwiązywania zadań zgodnie z własnymi pomysłami; KS(2)2. zaplanować realizacje zadań zgodnie z własnymi propozycjami. lanowane zadania omiary rezystancji różnymi metodami Wykonaj pomiar rezystancji metodami określonymi w temacie ćwiczenia oraz dokonaj analizy wyników pomiaru. Uczniowie pracują w dwuosobowych grupach. W celu wykonania ćwiczenia uczniowie powinni: zgromadzić potrzebną aparaturę i elementy elektryczne, zapisać oznaczenia wybranych przyrządów, połączyć układy pomiarowe zgodnie ze schematem pomiarowym, wybrać tryby pracy mierników, wykonać pomiary rezystancji każdą z kolejnych metod, odczytać wartości rezystancji z kodu kreskowego, Regulamin pracowni elektrycznej. Zagadnienia H. ostępowanie w przypadku porażenia prądem elektrycznym. Opracowanie wyników ćwiczeń. Narzędzia pomiarowe i ich własności. Rodzaje elektrycznych przyrządów pomiarowych. Oznaczenia i symbole mierników. Zakres pomiarowy miernika. Szacowanie wartości wielkości mierzonej. Obliczanie wartości wielkości mierzonej w zależności od wskazań parametrów miernika. Odczytywanie wskazań miernika cyfrowego Dokładność pomiarów. łędy pomiarowe. ołączenia elementów mechanicznych. ołączenia elementów elektrycznych. Korozja na elementach sieci elektrycznej. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 12
porównać wyniki pomiarów z wartością odczytaną z kodu kreskowego obliczyć błędy każdego z pomiarów i sformułować wnioski. Nauczyciel ocenia sprawozdanie oraz współpracę uczniów w ramach grupy. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne powinny być prowadzone w warsztatach szkolnych na stanowiskach do badania i montażu instalacji elektrycznych i układów elektronicznych lub w pracowni budowy i eksploatacji statków powietrznych wyposażonej w rzutnik multimedialny, rzutnik pisma, komputer multimedialny z dostępem do internetu i drukarką, stanowisko do demonstracji. Zajęcia mogą być również prowadzone w pracowni elektrotechniki wyposażonej w stanowiska pomiarowe i montażowe. Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, karty samooceny, karty pracy dla uczniów, katalogi podzespołów elektrycznych, układy demonstracyjne, foliogramy i fazogramy, plansze poglądowe, filmy dydaktyczne i prezentacje multimedialne związane z treściami kształcenia w zawodzie technik mechanik lotniczy, czasopisma branżowe, katalogi, normy ISO i N. Zalecane metody dydaktyczne Nauczyciel dobierając metodę kształcenia powinien zwrócić uwagę na kształtowanie umiejętności rozróżniania wielkości elektrycznych i ich jednostek, poprawnego posługiwania się terminologią techniczną dla zawodu technik mechanik lotniczy. Ważne jest również kształtowanie umiejętności wykorzystywania praw fizycznych i zależności matematycznych do obliczania parametrów obwodów. odczas zajęć należy szczególną uwagę zwracać na przestrzeganie przez uczniów przepisów bhp, aby wyrobić nawyk dbałości o bezpieczeństwo własne i osób pracujących w grupie. Istotne jest również zwrócenie uwagi na pracę w grupach, jako pracę zespołów zadaniowych, ponieważ niejednokrotnie jest to nowa forma pracy dla uczniów. ierwsze ćwiczenia powinny być starannie zaplanowane i należy przewidzieć na nie więcej czasu. Należy zwrócić uwagę również na korzystanie z norm i katalogów. Dominującą metodą powinna być metoda praktyczna. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form nauczania. Zajęcia teoretyczne odbywać się mogą w dużej grupie(klasie), zgodnie z zasadami metod aktywizujących. Zajęcia praktyczne powinny odbywać się w grupach do 16 osób, z podziałem na zespoły 2-3 osobowe. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczniów proponuje się przeprowadzenie testu praktycznego, obserwację pracy ucznia oraz ocenę poprawności wykonania sprawozdania z wykonanych pomiarów. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. 315317.M1.J2 adanie urządzeń awionicznych Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna KZ(M.j)(6)1. określić przeznaczenie elementów wchodzących w skład pokładowej sieci elektrycznej prądu stałego i zmiennego; KZ(M.j)(6)2. określić przeznaczenie elementów wchodzących w skład awioniki statku powietrznego; KZ(M.j)(6)9. rozpoznać typowe elementy wchodzące w skład pokładowej sieci rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 13 Materiał kształcenia Diody i tranzystory. Obwody rezonansowe i wzmacniacze. Obwody drukowane. Generacja sygnałów. rawna ochrona pracy.
energetycznej prądu stałego i zmiennego; KZ(M.j)(6)10. rozpoznać typowe elementy wchodzące w skład awioniki statku powietrznego; KZ(M.j)(7)1. objaśnić znaczenie znaków i symboli umieszczonych na urządzeniach elektrycznych i awionicznych statków powietrznych; KZ(M.j)(7)2. objaśnić znaczenie napisów umieszczonych na urządzeniach elektrycznych i awionicznych statków powietrznych; M.31.2(3)1. określić przeznaczenie narzędzi i przyrządów pomiarowych do prac z zakresu montażu elementów elektrycznych; M.31.2(3)2. określić przeznaczenie narzędzi i przyrządów pomiarowych do prac z zakresu montażu elementów elektronicznych; M.31.2(3)3. zastosować narzędzia i przyrządy pomiarowe do prac z zakresu montażu elementów elektrycznych; M.31.2(3)4. zastosować narzędzia i przyrządy pomiarowe do prac z zakresu montażu elementów elektronicznych; M.31.2(11)1. określać wartości wielkości w obwodach prądu stałego i zmiennego; M.31.2(11)2. obliczać wartości wielkości w obwodach prądu stałego i zmiennego; M.31.2(11)3. dobrać przyrządy pomiarowe w diagnostyce urządzeń elektrycznych; M.31.2(11)4. zastosować przyrządy pomiarowe w diagnostyce urządzeń elektrycznych; H(1)1. wyjaśnić zasady ochrony przeciwpożarowej na stanowisku pracy; H(1)2. rozróżnić środki gaśnicze; H(1)3. uzasadnić dobór sprzętu i środków gaśniczych w zależności od rodzaju pożaru; H(1)4. wyjaśnić pojęcie ergonomia; H(2)1. wymienić instytucje oraz służby działające w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska w olsce; A H(2)2.charakteryzować zadania i uprawnienia instytucji oraz służb działających w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska w olsce; H(2)3. zidentyfikować podstawowe przepisy dotyczące prawnej ochrony pracy; A H(3)1. rozpoznać prawa i obowiązki pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy; H(3)2. rozpoznać obowiązki pracodawcy w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy; zynniki szkodliwe dla zdrowia, uciążliwe i niebezpieczne występujące w procesie pracy. Ergonomia w kształtowaniu warunków pracy. Wymagania dotyczące pomieszczeń pracy. Wymagania bezpieczeństwa dotyczące stanowisk pracy i procesów pracy. ezpieczna praca z urządzeniami elektrycznymi. Ochrona przeciwporażeniowa. Zagrożenia dotyczące urządzeń elektrycznych, Zagrożenia pożarowe, Zasady ochrony przeciwpożarowej, rzepisy dotyczące ochrony środowiska, ierwsza pomoc w przypadku porażenia prądem elektrycznym. Ocena stanu przewodów elektrycznych i złącz. Łączenie i rozłączanie złącz elektrycznych stosowanych w statkach powietrznych. Naprawa przewodów elektrycznych i metalizacji statku powietrznego. osługiwanie się schematami elektrycznymi i elektronicznymi. osługiwanie się narzędziami i przyrządami pomiarowymi. Napisy i oznaczenia na urządzeniach awionicznych. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 14
H(3)3. opracować procedurę postępowania w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowisku pracy; H(7)1. przygotować stanowisko pracy zgodnie z obowiązującymi wymaganiami ergonomii, przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska; H(7)2. stosować zasady bezpiecznej pracy zgodnie z obowiązującymi wymaganiami ergonomii, przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy. lanowane zadania Ocena stanu technicznego wiązki przewodów elektrycznych Uczniowie w grupach 2-3 osobowych otrzymują do sprawdzenia wiązkę elektryczną zabudowaną na statku powietrznym. Zadaniem uczniów jest wykonanie niezbędnych pomiarów elektrycznych i ocena zewnętrznego stanu technicznego wiązki. raca oceniana jest przez nauczyciela na podstawie sprawozdania oraz obserwacji pracy uczniów Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne powinny być prowadzone w pracowni budowy i eksploatacji statków powietrznych. W pracowni, w której prowadzone będą zajęcia edukacyjne powinny się znajdować: statek powietrzny, schematy instalacji i zespołów statku powietrznego, dokumentacja statku powietrznego, aparatura kontrolno-pomiarowa, narzędzia, rzutnik multimedialny, rzutnik pisma, komputer multimedialny z dostępem do internetu i drukarką, stanowisko do demonstracji. Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, karty samooceny, karty pracy dla uczniów, katalogi podzespołów elektrycznych, układy demonstracyjne, foliogramy i fazogramy, plansze poglądowe, filmy dydaktyczne i prezentacje multimedialne związane z treściami kształcenia w zawodzie technik mechanik lotniczy, czasopisma branżowe, katalogi, normy ISO i N. Zalecane metody dydaktyczne Nauczyciel dobierając metodę kształcenia powinien zwrócić uwagę na kształtowanie umiejętności rozróżniania elementów elektronicznych, poprawnego posługiwania się terminologią techniczną dla zawodu technik mechanik lotniczy. odczas wprowadzania nowych treści oprócz metod aktywizujących wskazana jest demonstracja z wyjaśnieniem. odczas zajęć należy szczególną uwagę zwracać na przestrzeganie przez uczniów przepisów bhp, aby wyrobić nawyk dbałości o bezpieczeństwo własne i osób pracujących w grupie. Istotne jest również zwrócenie uwagi na pracę w grupach, jako pracę zespołów zadaniowych, ponieważ niejednokrotnie jest to nowa forma pracy dla uczniów. ierwsze ćwiczenia powinny być starannie zaplanowane i należy przewidzieć na nie więcej czasu. Należy zwrócić uwagę również na korzystanie z dokumentacji technicznej. Dominującą metodą powinna być metoda praktyczna. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form nauczania. Zajęcia teoretyczne odbywać się mogą w dużej grupie(klasie), zgodnie z zasadami metod aktywizujących. Zajęcia praktyczne powinny odbywać się w grupach do 16 osób, z podziałem na zespoły 2-3 osobowe. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczniów proponuje się przeprowadzenie testu praktycznego, obserwację pracy ucznia oraz ocenę poprawności wykonania sprawozdania z wykonanych prac. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 15
2. 315317.M2 adanie konstrukcji mechanicznych 315317.M2.J1 adanie właściwości materiałów 315317.M2.J2 Wykonywanie rysunków technicznych elementów konstrukcji mechanicznych 315317.M2.J3 adanie części maszyn i konstrukcji statków powietrznych 315317.M2.J1 adanie właściwości materiałów Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna H(7)1. przygotować stanowisko pracy zgodnie z obowiązującymi wymaganiami ergonomii, przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska; H(7)2. stosować zasady bezpiecznej pracy zgodnie z obowiązującymi wymaganiami ergonomii, przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy; H(8)1. zabezpieczyć się przed skutkami hałasu; H(8)2. zabezpieczyć się przed skutkami oddziaływania cieczy roboczych, gazów technicznych, prądu elektrycznego; H(9)1. stosować zasady bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania zadań na stanowisku pracy; H(9)2. stosować się do postanowień instrukcji przeciwpożarowej na stanowisku pracy; H(10)1. udzielić pierwszej pomocy osobie porażonej przez prąd elektryczny; H(10)2. udzielić pierwszej pomocy osobie zranionej; KZ(M.a)(7)1. sklasyfikować stopy żelaza z węglem; KZ(M.a)(7)2. scharakteryzować właściwości i zastosowanie metali i ich stopów; KZ(M.a)(7)3. scharakteryzować właściwości i zastosowanie materiałów niemetalowych; KZ(M.a)(7)4. scharakteryzować właściwości i zastosowanie materiałów eksploatacyjnych; KZ(M.a)(7)5. rozpoznawać materiały metalowe i niemetalowe; Materiał kształcenia H na stanowisku pracy. Klasyfikacja materiałów konstrukcyjnych. Stopy żelaza z węglem. Właściwości metali i ich stopów. Właściwości kompozytów i tworzyw. Materiały eksploatacyjne i ich właściwości. Rodzaje erozji i korozji. owłoki ochronne. Techniki nanoszenia powłok ochronnych. Określanie właściwości mechanicznych i technologicznych materiałów. Zabezpieczanie materiałów przed korozją. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 16
KZ(M.a)(7)6. określić właściwości materiałów metalowych i niemetalowych; KZ(M.a)(7)7. określić właściwości materiałów eksploatacyjnych. KZ(M.a)(10)3. zidentyfikować rodzaje korozji i erozji; KZ(M.a)(10)4. scharakteryzować rodzaje powłok ochronnych i techniki ich nanoszenia; KZ(M.a)(10)5. określić zasady doboru powłok ochronnych do rodzaju elementów konstrukcyjnych; KZ(M.a)(10)8. usuwać produkty korozji z elementów konstrukcyjnych statków powietrznych; KZ(M.a)(10)9. dobrać rodzaje powłok ochronnych elementów konstrukcyjnych statków powietrznych KZ(M.a)(10)10. nakładać powłoki ochronne na elementy konstrukcyjne statków powietrznych; KS(3)1. planować sposób realizacji zadania; KS(3)2. analizować możliwe skutki realizacji zadania.; KS(4)1. rozumieć konieczność rozwoju zawodowego; KS(4)2. planować swój rozwój zawodowy. KS(5)1. określać skutki długotrwałego oddziaływania stresu; KS(5)2. określać sposoby radzenia sobie ze stresem. KS(6)1. rozumieć konieczność ciągłego doskonalenia umiejętności zawodowych; KS(6)2. wyszukać informacje o szkoleniach i kursach doskonalenia zawodowego; M.31.1(9)1. scharakteryzować materiały eksploatacyjne używane do konserwacji statków powietrznych; M.31.1(9)2. scharakteryzować zasady wykonywania obsług konserwacyjnych na statkach powietrznych; M.31.1(10)1. objaśnić procedury dystrybucji części zamiennych w lotnictwie; M.31.1(10)2. objaśnić procedury dystrybucji i postępowania ze zużytymi materiałami eksploatacyjnymi; M.31.2(1)1. rozróżnić materiały konstrukcyjne stosowane w budowie statków powietrznych; M.31.2(1)2. scharakteryzować materiały konstrukcyjne stosowane w budowie statków powietrznych; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 17
M.31.2(1)4. uzasadnić dobór materiału do wykonania naprawy elementów konstrukcyjnych statków powietrznych; M.31.2(2)1. scharakteryzować metody nieinwazyjnej kontroli i oceny stanu elementów konstrukcyjnych; M.31.2(2)2. dokonać wyboru metody badania elementów konstrukcyjnych i sposobu wykrywania ich wad; Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego M.31.2(2)3. zidentyfikować zjawiska korozji i erozji elementów konstrukcyjnych. lanowane zadania Zastosowanie materiałów konstrukcyjnych. Na podstawie wskazówek i dostarczonych materiałów, norm oraz programów komputerowych uczeń proponuje przykłady zastosowania materiałów konstrukcyjnych do wykonania elementów maszyn i urządzeń pracujących w zadanych warunkach. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne powinny być prowadzone w pracowni wyposażonej w stanowiska do demonstracji materiałów konstrukcyjnych, stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu, programy komputerowe wspomagające dobór materiałów konstrukcyjnych pod względem własności mechanicznych, próbki materiałów konstrukcyjnych i eksploatacyjnych, normy materiałowe. Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, karty samooceny, karty pracy dla uczniów, katalogi części i podzespołów mechanicznych, układy demonstracyjne, foliogramy, plansze poglądowe, filmy dydaktyczne i prezentacje multimedialne czasopisma branżowe, katalogi, normy ISO i N Zalecane metody dydaktyczne Zaplanowane do osiągnięcia efekty kształcenia przygotowują ucznia do wykonywania zadań zawodowych technika mechanika lotniczego. W jednostce modułowej adanie właściwości materiałów powinny być kształtowane umiejętności analizowania, wyszukiwania, selekcjonowania informacji z zakresu materiałów lotniczych, technologii wytwarzania i konstrukcji statków powietrznych. Dominującymi metodami powinny być metoda wykładu z pokazem próbek materiałów i elementów konstrukcyjnych oraz ćwiczenia praktyczne. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testu wielokrotnego wyboru oraz uwzględnienie ocen ze sprawozdań i obserwacji uczniów podczas wykonywania ćwiczeń i testu praktycznego. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 18
315317.M2.J2 Wykonywanie rysunków technicznych elementów konstrukcji mechanicznych Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna KZ(M.a)(1)1. wykonać rysunki techniczne w rzutach prostokątnych i aksonometrycznych; KZ(M.a)(1)2. wykonać przekroje części maszyn; KZ(M.a)(1)3. stosować zasady wymiarowania na rysunkach technicznych; KZ(M.a)(1)4. stosować oznaczenia chropowatości oraz rodzajów połączeń na rysunkach technicznych; KZ(M.a)(1)5. stosować oznaczenia rodzajów obróbki cieplnej i chemicznej na rysunkach technicznych. KZ(M.a)(2)1. wykonać szkice brył geometrycznych i części maszyn w rzutach prostokątnych i aksonometrycznych; KZ(M.a)(2)2. wymiarować szkice części maszyn; KZ(M.a)(2)3. stosować uproszczenia rysunkowe do wykonania szkiców części maszyn; KZ(M.a)(2)4. wykonać i odczytać rysunki techniczne wykonawcze, złożeniowe, zestawieniowe, montażowe części maszyn i urządzeń; KZ(M.a)(3)1. wykorzystać oprogramowanie komputerowe wspomagające wykonywanie rysunków technicznych części maszyn i urządzeń; D KZ(M.a)(3)2. posługiwać się oprogramowaniem komputerowym wspomagającym projektowanie procesu obróbki części maszyn i urządzeń; D KZ(M.a)(17)3. odszukać w dokumentacji technicznej, katalogach i instrukcjach obsługi informacje do wykonania sprawdzenia lub obsługi; KZ(M.a)(18)1. wykorzystać programy komputerowe symulujące działanie układów kinematycznych mechanizmów maszyn i urządzeń; H(1)1. wyjaśnić zasady ochrony przeciwpożarowej na stanowisku pracy; H(1)2. rozróżnić środki gaśnicze; H(1)3. dobrać sprzęt i środki gaśnicze w zależności od rodzaju pożaru; H(1)4. wyjaśnić pojęcie ergonomia; H(1)5. zorganizować stanowisko pracy zgodnie z zasadami ergonomii; Materiał kształcenia H na stanowisku pracy. Zasady szkicowania. Rzutowanie prostokątne i aksonometryczne. Zasady tworzenia widoków w rzutach prostokątnych, dobór układu rzutów. Rodzaje rysunku technicznego(schematy, wykresy, rysunki konstrukcyjne wykonawcze, rysunki podzespołów i zespołów). Rysunki i uproszczenia. Wymiarowanie(wymiarowanie od baz wymiarowych itp.). Rodzaje przekrojów i ich oznaczanie na rysunku. Wzory kreskowania i parametry go opisujące. Tworzenie przekrojów na rysunkach konstrukcyjnych. rogramy komputerowe w zagadnieniach tworzenia dokumentacji rysunkowej. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 19
H(2)1. wymienić instytucje oraz służby działające w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska w olsce; A H((2)2.charakteryzować zadania i uprawnienia instytucji oraz służb działających w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska w olsce; H(2)3. zidentyfikować podstawowe przepisy dotyczące prawnej ochrony pracy; A H(3)1. rozpoznać prawa i obowiązki pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy; H(3)2. rozpoznać obowiązki pracodawcy w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy; H(3)3. opracować procedurę postępowania w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowisku pracy; lanowane zadania Szkicowanie i wymiarowanie bryły złożonej w rzucie aksonometrycznym na podstawie modelu Na podstawie otrzymanego modelu uczniowie wykonają szkic bryły w rzucie aksonometrycznym w układzie na trzy rzutnie i wymiarują go zgodnie z zasadami rysunku technicznego. Wykonaną pracę należy porównać z otrzymanym wzorcem i dokonać samooceny prawidłowości wykonania zadania. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne powinny być prowadzone w pracowni rysunku technicznego, oraz pracowni komputerowej wyposażonej w rzutniki multimedialny, rzutniki pisma. W pracowni rysunku technicznego powinny znajdować się: przybory kreślarskie, modele rzutni, figur i brył, modele części maszyn i połączeń części, modele mechanizmów, przyrządy pomiarowe, dokumentacja techniczna i konstrukcyjna, katalogi części maszyn, tabele tolerancji, olskie Normy z zakresu rysunku technicznego. racownia komputerowa z dostępem do internetu i oprogramowaniem(np. typu AD) do wykonywania rysunków technicznych maszynowych, powinna zapewniać dostęp do drukarki sieciowej i indywidualną pracę uczniów. Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do wykonywania ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, karty samooceny, karty pracy dla uczniów. zasopisma branżowe, katalogi, filmy i prezentacje multimedialne z zakresu rysunku technicznego. Zalecane metody dydaktyczne Nauczyciel dobierając metodę kształcenia powinien zwrócić uwagę na kształtowanie umiejętności posługiwania szkicami i rysunkami technicznymi do identyfikacji części maszyn konstrukcji mechanicznych. Dominującymi metodami kształcenia powinny być ćwiczenia i projektowanie(modelowanie). Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. Zajęcia należy prowadzić w grupach do 20 osób. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się ocenę rysunków technicznych i projektów wykonanych przez uczniów. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. 315317.M2.J3 adanie części maszyn i konstrukcji statków powietrznych rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 20
Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna KZ(M.a)(4)1. scharakteryzować przeznaczenie i zasady pracy osi i wałów; H na stanowisku pracy. KZ(M.a)(4)2. scharakteryzować rodzaje, budowę i zasady pracy łożysk; KZ(M.a)(4)3. scharakteryzować rodzaje, budowę i zasadę pracy sprzęgieł i hamulców; KZ(M.a)(4)4. scharakteryzować rodzaje, budowę i zasadę pracy przekładni mechanicznych. KZ(M.a)(4)5. rozpoznać części i mechanizmy maszyn i urządzeń; KZ(M.a)(4)6. dobrać z katalogu na podstawie oznaczeń łożysko toczne; KZ(M.a)(4)7. określić zastosowanie elementów, zespołów i mechanizmów maszyn i urządzeń. KZ(M.a)(5)3. scharakteryzować rodzaje połączeń stosowanych w budowie maszyn; KZ(M.a)(5)4. określić zastosowanie połączeń rozłącznych i nierozłącznych w budowie maszyn; KZ(M.a)(5)5. wykonać obliczenia wytrzymałościowe połączeń rozłącznych i nierozłącznych; KZ(M.a)(5)6. wykonać połączenia elementów mechanicznych; KZ(M.a)(5)8. określić rodzaj połączenia na podstawie dokumentacji technicznej maszyny; KZ(M.a)(5)9. wykonać połączenia klejone i nitowane. KZ(M.a)(6)1. sklasyfikować i scharakteryzować przyrządy pomiarowe; KZ(M.a)(6)2. dobrać przyrządy do pomiaru i sprawdzania części maszyn i urządzeń; KZ(M.a)(6)3. wykonać pomiary części maszyn i urządzeń; KZ(M.a)(6)4. zinterpretować wyniki pomiarów części maszyn i urządzeń; KZ(M.a)(6)5. stosować zasady tolerancji i pasowania podczas montażu części maszyn. KZ(M.a)(6)6. wybrać z norm wartości odchyłek dla zadanych pasowań; KZ(M.a)(6)7 obliczyć wymiary graniczne, odchyłki i tolerancje. Materiał kształcenia Obróbka ręczna i maszynowa. Łączenie elementów. rocesy technologiczne. Transport elementów, podzespołów i zespołów w procesie produkcyjnym. Rozciąganie i ściskanie. Ścinanie. Zginanie i skręcanie. Naprężenia. odstawy obliczeń wytrzymałościowych(rozciąganie, ściskanie, zginanie, ścianie, skręcanie). ołączenia nierozłączne i rozłączne. Elementy sprężyste. Osie, wały i łożyska. rzekładnie mechaniczne. Sprzęgła i hamulce. Napędy hydrauliczne i pneumatyczne. odzespoły, zespoły i maszyny. zęści i mechanizmy maszyn i urządzeń. Zasady tolerancji i pasowania. Maszyny i urządzenia do transportu wewnętrznego. rzyrządy kontrolno-pomiarowe. Dokumentacja techniczna i obsługowa. osługiwanie się przyrządami kontrolno pomiarowymi. Wykonywanie połączeń rozłącznych i nierozłącznych. Techniki demontażu i montażu elementów konstrukcji mechanicznych. Narzędzia do demontażu i montażu elementów konstrukcji mechanicznych. Nakładanie powłok ochronnych. Konserwacja elementów i urządzeń statku powietrznego. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 21
KZ(M.a)(8)1 scharakteryzować maszyny i urządzenia transportu wewnętrznego; Diagnostyka elementów i urządzeń zdemontowanych ze KZ(M.a)(8)2 dobrać maszyny i urządzenia transportu wewnętrznego do statku powietrznego. określonych zadań; Zakres napraw warsztatowych elementów i urządzeń statku KZ(M.a)(8)3 określić budowę i zasadę działania wybranych maszyn i urządzeń powietrznego. transportu wewnętrznego; KZ(M.a)(9)1. dobrać sposób transportu w zależności od rodzaju materiału; KZ(M.a)(9)2. dobrać sposób składowania w zależności od rodzaju materiału; KZ(M.a)(9)3. zorganizować stanowiska składowania i magazynowania materiałów; KZ(M.a)(11)1. scharakteryzować metody obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej; KZ(M.a)(11)2. scharakteryzować metody obróbki ręcznej części maszyn i urządzeń; KZ(M.a)(11)3. scharakteryzować metody obróbki maszynowej części maszyn i urządzeń; KZ(M.a)(11)4. scharakteryzować etapy procesu technologicznego wytwarzania części maszyn; KZ(M.a)(11)5. dobrać metody obróbki ręcznej części maszyn i urządzeń; KZ(M.a)(11)6. dobrać metody obróbki maszynowej części maszyn i urządzeń; KZ(M.a)(11)7. zaplanować etapy procesu technologicznego dla wybranych technik wytwarzania części maszyn; KZ(M.a)(12)1. scharakteryzować rodzaje oprzyrządowania technologicznego do mocowania przedmiotów podczas obróbki ręcznej i maszynowej; KZ(M.a)(12)2. dobrać narzędzia do obróbki ręcznej metali i tworzyw sztucznych; KZ(M.a)(12)3. dobrać maszyny i urządzenia do obróbki maszynowej metali i tworzyw sztucznych; KZ(M.a)(13)1. sklasyfikować rodzaje przyrządów pomiarowych stosowanych podczas obróbki ręcznej i maszynowej; KZ(M.a)(13)2. scharakteryzować przyrządy pomiarowe stosowane podczas obróbki ręcznej i maszynowej; KZ(M.a)(13)3. dobrać przyrządy pomiarowe stosowane podczas procesu obróbki materiałów; KZ(M.a)(13)4. ocenić sprawność przyrządów pomiarowych stosowanych podczas obróbki ręcznej i maszynowej; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 22
KZ(M.a)(14)1. dobrać przyrządy pomiarowe do wykonania pomiarów warsztatowych; KZ(M.a)(14)2. wykonać pomiary przyrządami suwmiarkowymi i mikrometrycznymi; Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego KZ(M.a)(14)3. wykonać pomiary za pomocą czujnika zegarowego; KZ(M.a)(14)4. wykonać pomiary za pomocą płytek wzorcowych; KZ(M.a)(14)5. wykonać pomiary kątów; KZ(M.a)(15)1. scharakteryzować metody kontroli jakości wykonanych operacji technologicznych; KZ(M.a)(15)2. określić zakres prac dotyczących kontroli jakości wykonanej operacji technologicznej; KZ(M.a)(15)3. określić zakres prac dotyczących kontroli jakości wykonanej operacji technologicznej na stanowisku pracy; KZ(M.a)(15)4. określić zakres prac dotyczących kontroli jakości gotowego wyrobu na stanowisku pracy; KZ(M.a)(15)5. określić zakres prac kontroli jakości gotowego wyrobu na stanowisku kontroli jakości. KZ(M.a)(16)1. sklasyfikować maszyny i urządzenia; KZ(M.a)(16)2. scharakteryzować elementy funkcjonalne maszyny i urządzenia; KZ(M.a)(16)3. określić parametry techniczne maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle lotniczym; KZ(M.a)(16)4. wyjaśnić budowę i zasadę działania maszyn energetycznych stosowanych w przemyśle lotniczym; KZ(M.a)(16)5. wyjaśnić działanie i określić zastosowanie maszyn technologicznych stosowanych w przemyśle lotniczym; KZ(M.a)(16)6. rozróżnić elementy napędu hydraulicznego i pneumatycznego maszyn i urządzeń; KZ(M.a)(17)5. wykorzystać dokumentację techniczną podczas planowania i wykonywania konserwacji elementów konstrukcyjnych statków powietrznych; KZ(M.a)(18)2. wykorzystać programy komputerowe symulujące działanie układów napędowych elektrycznych, hydraulicznych i pneumatycznych maszyn i urządzeń. M.31.1(1)4. dobrać narzędzia i przyrządy kontrolno-pomiarowe do wykonania przydzielonego zadania; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 23