Na rynku artykułów budowlanych STOSOWANIE SYSTEMÓW SUCHEJ ZABUDOWY WNĘTRZ. Ściany szkieletowe w budownictwie mieszkaniowym

Transkrypt

1 STOSOWANIE SYSTEMÓW SUCHEJ ZABUDOWY WNĘTRZ Oczekiwania inwestorów, decydujących się na budowę domu lub zakup nowego mieszkania są obecnie zdecydowanie wyższe aniżeli miało to miejsce jeszcze dziesięć lat temu. Dotyczą one nie tylko architektury, bryły budynku i elewacji, czy też wszelkiego rodzaju instalacji i tak ważnego aspektu jak niskie koszty eksploatacji w przyszłości, ale również w ogromnej mierze funkcjonalności wnętrz i ich estetyki. Tradycyjne, ciężkie materiały budowlane nie zawsze mogą sprostać naszym wyobrażeniom o wnętrzach w wymarzonym domu lub mieszkaniu. Z pomocą przychodzą lekkie materiały budowlane, zwłaszcza konstrukcje z zastosowaniem płyt gipsowo-kartonowych. Ich montaż jest przy tym stosunkowo prosty a efektywność użycia, zarówno w przypadku ścian szkieletowych, jak i sufitów podwieszanych bardzo wysoka. Ściany szkieletowe w budownictwie mieszkaniowym mgr inż. PAULINA KUPIS, asystent w Dziale Technicznym Knauf sp. z o.o. Na rynku artykułów budowlanych jest wiele rodzajów płyt, których zastosowanie uwarunkowane jest miejscem zabudowy. Wszystkie one posiadają wiele zalet istotnych podczas wykańczania i aranżacji wnętrz. Prawidłowo wykonane z nich konstrukcje charakteryzują się wysoką izolacyjnością akustyczną. W sprzedaży dostępne są również płyty gipsowo-kartonowe impregnowane tzw. zielone, odznaczające się większą odpornością na działanie wilgoci, płyty ogniochronne o podwyższonych parametrach odporności ogniowej, czy też płyty łączące oba te walory: płyty ogniochronne impregnowane. Istnieją również płyty gipsowe o specjalnym przeznaczeniu. Są to między innymi twarde płyty gipsowo-kartonowe, płyty o zwiększonych właściwościach izola- Łazienka zaaranżowana z zastosowaniem ocian szkieletowych 2

2 cyjności akustycznej, płyty perforowane poprawiające akustykę pomieszczenia oraz wiele innych. Najważniejsze zalety ścian szkieletowych Systemy suchej zabudowy dają nieograniczone możliwości wykańczania wnętrz i są alternatywą dla tradycyjnych, tzw. mokrych technologii. Zastosowanie płyty gipsowej przy wykańczaniu mieszkania lub domu bardzo ułatwia dopasowanie go do indywidualnych gustów i potrzeb. Ściana szkieletowa Największe zalety ścian szkieletowych to: # niewielki ciężar powierzchniowy przegród; # szybkość i łatwość montażu; # duża odporność ogniowa; # bardzo wysoka izolacyjność akustyczna; # nieszkodliwość dla środowiska; # wszechstronność (systemy suchej zabudowy są stosowane we wszystkich typach budynków: mieszkalnych, biurowych, szpitalach, hotelach, szkołach, obiektach przemysłowych i handlowych); # wysoka jakość powierzchni; # duża wytrzymałość i sztywność konstrukcji oraz odporność na uderzenia; # dowolność wymiarów bez modułu; # dowolne wykończenie i kształtowanie powierzchni (łuki, skosy itp.); # łatwość obróbki; # możliwość poprowadzenia przewodów instalacyjnych; # niska cena wykonania w porównaniu z innymi technologiami. Niewielki ciężar płyt Największą zaletą systemów suchej zabudowy jest jej ciężar powierzchniowy kilkakrotnie niższy niż w przypadku technologii masywnych. Metr kwadratowy ściany działowej z jednowarstwowym poszyciem z płyt gipsowych waży zaledwie 25 kilogramów. Pozwala to na ograniczenie kosztów wykonania konstrukcji nośnej, stropów i fundamentów. Ścianka z płyt gipsowo-kartonowych jest idealna do zastosowania na poddaszu, gdyż nie obciąża stropu w takim stopniu, jak ściana masywna. Izolacyjność akustyczna Drugim bardzo ważnym parametrem jest izolacyjność akustyczna. W budownictwie mieszkaniowym jedno- i wielorodzinnym już dla ścian działowych w ramach jednego mieszkania Polska Norma narzuca wysokie wymagania poziomu izolacyjności akustycznej z uwzględnieniem przenoszenia bocznego. Dla ścian miedzymieszkaniowych ten poziom kształtuje się w granicach db. W technologiach tradycyjnych takie wymagania są bardzo trudne do spełnienia. Technologie ścian warstwowych pozwalają na osiągnięciem izolacyjności akustycznej na poziomie nawet do 77 db. Odporność ogniowa Ogniochronne systemy suchej zabudowy, w zależności od rodzaju chronionego elementu budowli, muszą spełniać surowe kryteria narzucone przez polskie przepisy dotyczące odporności ogniowej elementów budynków. Podstawowym czynnikiem mającym wpływ na bezpieczeństwo pożarowe budynku jest odporność ogniowa jego elementów, czyli czas wyrażony w minutach od momentu rozpoczęcia działania ognia na element do chwili osiągnięcia przez element budynku jednego z trzech granicznych kryteriów, tj.: # Nośności ogniowej (R), czyli czasu, po którym w elementach konstrukcji budynku zostaną przekroczone dopuszczalne przemieszczenia. # Szczelności ogniowej (E), czyli czasu, po którym element budynku rozszczelni się (powstanie niebezpieczny otwór lub szczelina). # Izolacyjności ogniowej (I), czyli czasu, po którym temperatura elementu budynku przekroczy wartość dopuszczalną. W przypadku ścian działowych lub ścian oddzielenia przeciwpożarowego z płyt ogniochronnych klasy odporności ogniowej wynoszą od (R) EI 30 do (R) EI 120 oznacza to, że kryterium nośności, szczelności i izolacyjności ogniowej jest spełnione w czasie od 30 do 120 minut w zależności od rodzaju przegrody. Im większa grubość okładziny ściany tym większa odporność ogniowa. Ta zależność nie jest jednak proporcjonalna, dlatego przy dobieraniu grubości okładzin należy zawsze skonsultować się z doradcą technicznym. Istotnym materiałem, który może mieć wpływ na czas odporności ogniowej przegrody jest wełna mineralna. Wiadomo, że by podnieść odporność ogniową należy stosować gęste wełny kamienne, które mają wysoką temperaturę topnienia i dlatego są dobrym izolatorem ogniowym. Jednak zastosowanie zbyt grubej i ciężkiej wełny może okazać się bardzo drogie, dlatego zawsze zaczynamy od dopasowanie grubości opły- towania do danej odporności ogniowej. Dowolność wymiarów Ścianki działowe z płyt gipsowo-kartonowych mogą mieć dowolną grubość. Ich szerokość wynosi od 75 mm (ścianka na profilach 50 mm z jednowarstwowym płytowaniem) do 150 mm (ścianka na profilach 100 mm z dwuwarstwowym poszyciem). Zapewnia to maksymalne wykorzystanie powierzchni użytkowej oszczędność powierzchni rzędu 1m 2 na jedno mieszkanie przy zamianie ściany między-mieszkaniowej z 25 cm (w przypadku ściany masywnej) na 16 cm (w przypadku ściany z płyt gipsowo-kartonowych). Swoboda w kształtowaniu powierzchni Budowa ścianki działowej z płyt gipsowo- -kartonowych jest szybkim sposobem na wygospodarowanie w domu dodatkowego pomieszczenia. Zapewnia pełną swobodę kształtowania funkcji w budynku oraz możliwość dowolnej aranżacji mieszkań i łączenia powierzchni. Ścianki szkieletowe powstają szybko i łatwo je zdemontować po to, aby na nowo rozplanować układ mieszkania czy domu w zależności od nowych potrzeb mieszkańców. Mogą stanowić przegrodę większej przestrzeni, np. w postaci ścianki podzielonej na półki, fragment niskiej zabudowy oddzielającej kuchnię od salonu. Mogą zostać ukształtowane w formie łuku czy półkola, tworząc ciekawą aranżacje wnętrza albo też stanowić ściany boczne szafy wnękowej. Są także coraz popularniejszym materiałem do budowy efektownie podświetlonych półek i wnęk, zastępujących tradycyjne meblościanki. Kształtowanie przestrzeni za pomocą ścianek szkieletowych Możliwość przeprowadzania instalacji Lekkie konstrukcje wykonane z profili i płyt gipsowo-kartonowych, nazywane systemami suchej zabudowy, doskonale sprawdzają się w przypadku konieczności przykrycia domowych instalacji i sprzętów takich jak piony kanalizacyjne, kominki, wanny czy wc i bidety na stelażach. Pamiętać należy, aby 3

3 zastosować tu płyty impregnowane, z uwagi na większą wilgotność powietrza, oraz ułożyć je dwuwarstwowo z uwagi na obciążenie glazurą. Przed jej ułożeniem miejsca narażone na bezpośrednie działanie wody, np. pod prysznicem lub w okolicach wanny, należy zagruntować płynną folią. stwy izolacyjnej należy dobrać do szerokości profili ściennych, jak również do wymogów odporności ogniowej oraz izolacyjności akustycznej przegród. Montaż okładziny. W zależności od systemu oraz od rodzaju płyt okładzina może być układana poziomo lub pionowo. Niezwykle ważne jest, aby styki płyt sąsiadujących jak również styki płyt kolejnych warstw okładziny przesunąć względem siebie o minimum 40 cm. Należy również unikać rozmieszczania styków płyt na profilach ościeżnicowych. profili, w zależności od ciężaru skrzydeł drzwiowych. Należy również przestrzegać maksymalnych dopuszczalnych wymiarów otworów wykonywanych w ścianach szkieletowych. Sposób rozmieszczenia styków płyt w obrębie otworu drzwiowego Sposób umieszczenia instalacji w ścianie instalacyjnej Konstrukcja ścian szkieletowych Konstrukcję ścian stanowią słupki z profili zimnogiętych z blachy ocynkowanej o przekroju w kształcie litery C, ustawione pionowo w tzw. profile obwodowe w kształcie litery U. Do konstrukcji z profili przykręcona jest odpowiednia ilość warstw płyt gipsowo-kartonowych. Ścianki działowe należy zawsze wypełniać materiałem izolacyjnym. Najczęstsze problemy, które pojawiają się przy projektowaniu oraz montażu ścian szkieletowych Dobór odpowiedniego rodzaju konstrukcji ścianki. Należy dobrać szerokość i rozstaw osiowy profili ściennych oraz grubość okładziny odpowiednio do wymagań w zakresie odporności ogniowej, izolacyjności akustycznej oraz wysokości ściany. Montaż konstrukcji. Należy pamiętać o tym, żeby kształtowniki, które mają zetknięcie ze ścianą masywną, podłogą lub stropem oddzielić od nich taśmą akustyczną. Profil obwodowy należy mocować do sufitu oraz surowej posadzki, natomiast profile ścienne należy połączyć z sąsiadującymi ścianami. Technologia układania i rodzaj materiału izolacyjnego. Grubość oraz gęstość war- Technologia szpachlowania. Należy dobrać odpowiedni materiał do szpachlowania według odpowiedniego poziomu jakości szpachlowania. W przypadku okładziny wielowarstwowej spoiny wewnętrznych warstw należy wypełnić za pomocą masy szpachlowej w klasie jakości Q1, spoiny warstwy zewnętrznej należy zaszpachlować. Wypełnianie spoin zakrytych warstw w przypadku okładziny wielowarstwowej jest konieczne dla zapewnienia właściwości odpowiadających technicznym wymogom odporności ogniowej i izolacyjności akustycznej, jak również właściwości statycznych. Spoiny krawędzi poprzecznych i ciętych, jak również spoiny mieszane (np. HRAK + krawędź cięta) widocznych warstw okładziny należy szpachlować z wykorzystaniem taśmy spoinowej. Należy również szpachlować widoczne łby wkrętów. Ruchome połączenia ścianek z elementami budynku, dylatacje. W ścianach o znacznej długości należy wykonywać szczeliny dylatacyjne co 15 metrów długości ściany. W ścianach działowych muszą być również powtórzone dylatacje konstrukcyjne. Wykonywanie szczelin dylatacyjnych zapobiega spękaniom ścian spowodowanym zmianami temperatury i wilgotności. W przypadku ścian szkieletowych z wymaganą odpornością ogniową należy pamiętać, aby grubość okładziny na całej jej długości, a zatem również w miejscu dylatacji, była jednakowa. Obróbka otworów drzwiowych. Ościeżnice drzwiowe wykonuje się z kątowników drzwiowych oraz odpowiednio dobranych Obróbka otworu drzwiowego Montaż elementów dodatkowych (np. szafki czy telewizora). Ich wymiary i ciężar oraz rodzaj elementów mocujących muszą być indywidualnie dobrane. Stosowanie powłok i okładzin. Powierzchnię płyt gipsowo-kartonowych przed położeniem kolejnej powłoki lub okładziny, należy uprzednio przygotować i zagruntować. Powierzchnia płyt musi być wolna od kurzu. Warstwę podkładową należy dostosować do używanych później materiałów, zgodnie z instrukcją dostawcy. Aby wyrównać zróżnicowaną chłonność szpachlowanej powierzchni i powierzchni kartonowej, należy zastosować warstwy podkładowe, np. środek gruntujący. W przypadku okładzin tapetowych zaleca się naniesienia środka gruntującego do tapet, w celu ułatwienia oderwania tapety w razie remontu. Na płyty gipsowo- -kartonowe można stosować wszelkiego rodzaju tapety papierowe, flizelinowe, tekstylne i tapety z tworzyw sztucznych, jak również okładziny ceramiczne, masy szpachlowe i powłoki malarskie. Maksymalny ciężar okładziny nie może jednak przekroczyć 20 kg/m 2 ściany. Przeciwwskazania do montażu płyt gipsowo-kartonowych Należy również pamiętać, że płyty gipsowo- -kartonowe mogą funkcjonować w określonych warunkach. Przeciwwskazania do montażu płyt gipsowo-kartonowych to: nadmierne wahania temperatury; 4

4 nadmierne wahania wilgotności (częsty przypadek to pozostawienie budynku bez ogrzewania lub niedogrzanie budynku a następnie szybkie jego ogrzanie); nadmierny spadek temperatury powietrza w pomieszczeniu poniżej 0 C; nadmierna wilgotność powietrza w pomieszczeniu powyżej 70% w przypadku zastosowania płyty GKB; występowanie usterek czy spękania elementów nośnych budynku (ściany, stropy, słupy, dźwigary i inne), które po czasie przenoszą się na suchą zabudowę; nadmierne osiadanie budynku. W przypadku remontowanych (starych) budynków często związane ze zbyt dużym obciążeniem fundamentów; drgania wywołane czynnikami zewnętrznymi. Szczególnie są tu narażone budynki położone blisko ruchliwych dróg, kopalni; występowanie sił mechanicznych podczas eksploatacji, np. zbyt duże dodatkowe obciążenia, usunięcie części konstrukcji, itd. Niedostosowanie się do powyższych wytycznych może się przyczynić do powstawania spękań na połączeniach płyt gipsowokartonowych. Jak zbudować ściankę działową? Projektowanie i montaż ścianek działowych można podzielić na etapy: 1. Określ parametry ścianki działowej, którą chcesz zbudować. Im grubsza będzie ściana, tym lepsze jej własności akustyczne i termoizolacyjne. 2. Kup profile UW i CW o odpowiedniej szerokości (50, 75 lub 100 mm). Szersze profile umożliwiają budowę wyższych ścian, a także ich obłożenie podwójną warstwą płyt, co pozwala na wieszanie ciężkich przedmiotów i lepiej chroni przed hałasem. 3. Kup płytę gipsową. Pamiętaj, że standardowa płyta gipsowa ma 2,6 metra długości i 1,2 metra szerokości, a jej powierzchnia to 3,12 m 2. Weź pod uwagę straty materiału wynikające z wysokości pomieszczenia (płytę montuje się w pionie). 4. Kup wełnę mineralną o grubości odpowiadającej szerokości profili, które kupiłeś. 5. Jeśli ścianka działowa ma być granicą między pomieszczeniem ogrzewanym i nieogrzewanym, kup także folię paroizolacyjną. 6. Wytycz na podłodze linię ustawienia przyszłej ściany. Do tego celu najlepiej użyć sznura traserskiego. 7. Wytycz prostopadłe linie na ścianach bocznych, biegnące od linii na podłodze do sufitu. 8. Wytycz linię na suficie. 9. Oklej samoprzylepną taśmą akustyczną profile UW mocowane do podłogi i sufitu oraz dwa profile CW, które zostaną przymocowane do mocowanych do ścian bocznych. Taśma ma zapobiec przenoszeniu dźwięków z sąsiednich pomieszczeń. Oklejanie profili taśmą akustyczną 10. Przymocuj profile UW do podłogi i sufitu za pomocą kołków szybkiego montażu w rozstawie co jeden metr. 11. Przymocuj do ścian bocznych dwa profile CW (kołki nie rzadziej niż co jeden metr). Mocowanie profili do elementów budynku 12. Przytnij pozostałe profile CW na długość o 1 1,5 cm mniejszą, niż wysokość ściany. 13. Wsuń przycięte profile CW między profile UW na podłodze i suficie w odstępach co 60 cm. Jeśli planujesz zbudować ścianę wysoką lub obłożyć ją podwójną warstwą płyt gipsowych zmniejsz rozstaw profili CW do 30 cm. Uwaga: profili CW nie należy skręcać z profilami UW. 14. Jeśli planujesz montaż drzwi w ściance działowej, użyj do otworów drzwiowych wzmocnionych profili UA. 15. Rozpocznij montaż płyt do konstrukcji nośnej rozpoczynając od jednej strony ściany. Płytę przykręcaj do profili CW wkrętami szybkiego montażu TN 25 w rozstawie co 25 cm. (Przy podwójnym płytowaniu należy użyć kołków TN 35.). Konstrukcja metalowa ściany wraz okładziną z jednej strony 16. Po ułożeniu płyt na jednej stronie poprowadź wszystkie instalacje w ściance działowej. Otwory dla kabli i rur należy wyciąć w profilach CW. Przeprowadzenie instalacji w konstrukcji ściany szkieletowej 17. Przytnij wełnę mineralną do szerokości rozstawu profili pionowych CW i wypełnij szczelnie przestrzeń między nimi, także wewnątrz profili. Układanie wełny mineralnej 5

5 18. Jeśli ściana ma być przegrodą między pomieszczeniem ogrzewanym i nieogrzewanym, przymocuj do profili za pomocą dwustronnej taśmy samoprzylepnej folię paroizolacyjną. Folię kładź zawsze po tej stronie przegrody, która będzie ogrzewana. 19. Przymocuj do profili płyty gipsowe po drugiej stronie ściany pamiętając, by były one przesunięte o 60 cm względem płyt już położonych (tak, aby aby łączenia płyt po jednej i drugiej stronie nie następowały na tym samym profilu). Mocowanie okładziny z drugiej strony ściany 20. Przygotuj płyty do szpachlowania, odpylając je i gruntując. Pamiętaj, że zaszpachlować trzeba także główki wkrętów. Szpachlowanie krawędzi płyt 21. Na styku płyt gipsowych ze ścianą masywną zastosuj taśmę ślizgową, która zapobiegnie wiązaniu się masy szpachlowej z tynkiem. 22. W szczelinie między okładziną ściany działowej ze ścianą masywną zastosuj taśmę dylatacyjną lub wypełnij ją elastyczną masą uszczelniającą. Zabudowa łazienki Łazienka to pomieszczenie, w którym wilgotność powietrza jest większa niż w innych miejscach w domu. Dlatego bezwzględnie należy stosować tu płytę gipsowo-kartonową impregnowaną (typu H2), nazywaną często, z uwagi na jej kolor, płytą zieloną. Dzięki impregnacji rdzenia i kartonu płyta typu H2 posiada dziesięciokrotnie mniejszą chłonność aniżeli standardowa płyta typu A. Płyta zielona nie jest jednak całkowicie wodoodporna. Dlatego w miejscach bezpośredniego działania wody, takich jak okolice umywalki i wanny oraz kabiny prysznicowe, na płytę typu H2 należy położyć folię w płynie lub zastosować wodoodporną płytę cementową. Ściany oraz wszelkie obudowy w łazienkach wykańczane są najczęściej glazurą. Z uwagi na jej ciężar ważne jest, aby elementy wykonane w technologii suchej zabudowy posiadały odpowiednią sztywność. Aby poprawić ten parametr, zaleca się stosowanie dwóch warstw płyty pod wszelkie okładziny ceramiczne. Estetyka i trwałość wykończenia łazienki zależy w równej mierze od wyboru odpowiednich materiałów jak i prawidłowej technologii wykonania. Zabudowa poddasza Adaptacja niezagospodarowanych poddaszy do celów mieszkaniowych nie stanowi dziś większego problemu. Niewykorzystane poddasza dość często spotyka się jeszcze w starych domach, zarówno wielo- jak i jednorodzinnych. Także w wielu współcześnie wznoszonych domach można wygospodarować na poddaszu dodatkową powierzchnię mieszkalną i umieścić tam na przykład pokój do pracy, pokój gościnny albo łazienkę. Warto dodać, że zagospodarowanie strychu przyczynia się do lepszego, bardziej ekonomicznego rozłożenia kosztów utrzymania całego budynku. Zanim przystąpimy do adaptacji poddasza, zwłaszcza w starych domach, koniecznie trzeba sprawdzić istniejącą konstrukcję. Powinien to zrobić fachowiec. Dopiero po uzyskaniu jego pozytywnej oceny możemy rozpocząć planowanie całego przedsięwzięcia. Musi je poprzedzić uzyskanie wymaganych prawem budowlanym pozwoleń i decyzji. Kiedy już załatwimy wszystkie niezbędne formalności, warto poprosić architekta o zaprojektowanie wnętrza. Kolejny etap to wybór technologii i materiałów. Od tej decyzji będzie zależał ostateczny efekt estetyczny i użytkowy. Przy wyborze materiałów nie zawsze warto kierować się wyłącznie ich niską ceną. Ważne, jeśli nie najważniejsze jest to, czy zastosowane materiały spełnią swoje zadanie jako izolacja termiczna, akustyczna i ogniowa. Do tego typu prac można z pewnością polecić płyty gipsowo-kartonowe, zwykłe, impregnowane i ogniochronne w połączeniu z materiałami izolacyjnymi. Większość nowoczesnych materiałów budowlanych spełnia wysokie wymagania izolacji cieplnej, dźwiękowej oraz ogniowej i tylko w niewielkim stopniu zmienia statykę budynku. Konstrukcja poddaszy w starych domach z reguły wykonana jest z drewna, które jak wiadomo źle znosi wilgoć. Do adaptacji takich poddaszy wyśmienicie nadają się suche technologie, tzn. płyty gipsowo-kartonowe i profile, tworzące łatwe i szybkie w montażu systemy. Adaptując poddasze, trzeba zwrócić Zabudowa poddasza szczególną uwagę na właściwą izolację, która będzie chronić mieszkanie przed zimnem, a latem przed upałem i hałasem. Wygoda i przytulność mieszkania na poddaszu zależy w dużej mierze od odpowiedniego rozmieszczenia ścian działowych. Gipsowe systemy ścian działowych stwarzają przyjemny i naturalny klimat w pomieszczeniu, zapewniając przy tym odpowiednią wilgotność i izolację dźwiękową. Ich lekka konstrukcja pozwala na zaoszczędzenie powierzchni, a ponadto można w niej przeprowadzić instalację elektryczną i kanalizacyjną. Stosując systemy suchej zabudowy nową powierzchnię mieszkalną można uzyskać w bardzo krótkim czasie. Kształtowanie pomieszczeń Podobają się nam nowoczesne, przestronne wnętrza bez nadmiaru przytłaczających mebli. W salonie potrzebujemy jednak miejsce na telewizor, sprzęt grający, płyty i ulubione drobiazgi. Jakie wybrać rozwiązanie, aby połączyć wymagania estetyczne z praktycznymi potrzebami? Nasuwa się jedno rozwiązanie, a mianowicie ścianka wykonana w systemie suchej zabudowy. Zaczynamy od zaprojektowania ścianki o grubości cm. Ścianka taka może być dowolnie ukształtowana. Półki i wnęki, ich rozłożenie i wielkość zależą od upodobań estetycznych inwestora oraz przeznaczenia. Więcej miejsca zaplanujemy na telewizor i sprzęt grający, półki na książki wymagają wzmocnień, a na drobiazgi mogą być rozmieszczone dowolnie. Wszystkie elementy można podświetlić. Dobry projekt, to połowa sukcesu. Druga połowa to dbałość o szczegóły wykonania. Zaczynamy od wytrasowania, tj. wyznaczenia na podłodze i suficie linii zabudowy. Zgodnie z projektem stosujemy odpowiednie profile. Mogą to być CD i UD, UW i CW lub układ mieszany z wykorzystaniem obydwu systemów. Ściankę budujemy z profili UW mocowanych do sufitu i podłogi oraz profili CW rozmieszczanych w niewielkim rozstawie pomiędzy profilami UW. Konstrukcja z profili to szkielet ściany, do którego przykręcamy płytę GK, która stanowi idealny materiał konstrukcyjny do tego typu rozwiązań. W miejscach przewidzianych na półki 6

6 o zwiększonych obciążeniach, np. książkami lub sprzętem RTV, należy zastosować profile wzmocnione typu UA. Po wykonaniu konstrukcji z profili należy zamontować wszystkie zaprojektowane instalacje, a następnie w odpowiedniej kolejności można dokręcić płytę GK. Ściany szkieletowe z płyt cementowych Przed współczesnymi materiałami budowlanymi stawiane są coraz wyższe wymagania, zarówno pod względem technicznym, jak i ekologicznym. Producenci dążą do wytwarzania takich wyrobów, które będą spełniały oczekiwania inwestorów i jednocześnie dawały swobodę planowania architektowi oraz były łatwe w obróbce dla wykonawcy. Przykładem produktu, który pogodził te często sprzeczne wymagania jest płyta cementowa. Ten nowoczesny wyrób pozwala wykorzystać zalety suchej zabudowy w pomieszczeniach mokrych. Tradycyjne systemy suchej zabudowy, oparte na płycie gipsowo- -kartonowej, z uwagi na chemiczne i fizyczne właściwości gipsu, nie są przeznaczone do stosowania na zewnątrz budynku, czy w środowisku o bardzo dużej wilgotności. Powstała potrzeba opracowania produktu, który byłby tak łatwy w obróbce jak płyta gipsowo-kartonowa, a jednocześnie odporny na działanie wody i warunki atmosferyczne. Płyta cementowa składa się z rdzenia z betonu lekkiego, zbrojonego obustronnie siatką z włókna szklanego. Taka konstrukcja płyty umożliwia jej łatwą obróbkę i montaż. Płytę cementową można przeciąć zwykłym nożem i złamać. Produkt nie wymaga wstępnego nawiercania, przykręca się go bezpośrednio do konstrukcji drewnianej czy metalowej. Płyta cementowa pod wpływem wody nie pęcznieje, nie mięknie, nie pogarsza swoich właściwości, nie rozwarstwia się, ani nie ulega rozpadowi. Produkt odporny jest na działanie grzybów i pleśni. Płyta cementowa stanowi idealną okładzinę lekkich konstrukcji szkieletowych w pomieszczeniach mokrych i wilgotnych, czyli takich, gdzie systemy suchej zabudowy na bazie płyty gipsowo-kartonowej nie sprawdzały się i często konieczne było stosowanie ciężkiej i czasochłonnej technologii murowanej. Dysponując produktem odpornym na działanie wilgoci, możemy obecnie bezawaryjnie stosować systemy suchej zabudowy w pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności i korzystać z zalet takich systemów przy wykonywaniu ścianek szkieletowych. Konstrukcja nośna może być zarówno drewniana jak i metalowa, identycznie jak w przypadku montażu płyt gipsowych. Płyta cementowa znajduje zastosowanie w łazienkach, kuchniach, piwnicach, saunach, basenach, garażach, przy budowie kominków. Podstawowe rodzaje płyt stosowanych do okładzin ścian 1) Płyta gipsowo-kartonowa budowlana zwykła BIAŁA (GKB/A) 2) Płyta gipsowo-kartonowa ognioochronna CZERWONA (GKF/F) przeznaczona do okładzin ścian o wymaganej odporności ogniowej. 3) Płyta gipsowo-kartonowa impregnowana ZIELONA (GKBI/H2) przeznaczona do stosowania w pomieszczeniach o okresowo podwyższonej wilgotności powietrza do 85% przez 10 godzin na dobę. 4) Płyta gipsowo-kartonowa impregnowana ogniochronna (GKFI/FH2) przeznaczona do ścian z wymaganą odpornością ogniową w pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności powietrza. 5) Twarda płyta gipsowo-kartonowa (GKFI/DFH1IR) z gęstszym rdzeniem i wzmocniona włóknem szklanym. Dzięki temu posiada twardą powierzchnię, wytrzymałą na uderzenia i zarysowania, a także wysokie parametry dotyczące izolacyjności ogniochronnej i akustycznej. 6) Płyta gipsowo-kartonowa o podwyższonych właściwościach izolacyjności akustycznej przeznaczona głównie do wykonania ścian w pomieszczeniach, gdzie podwyższone są wymagania izolacyjności akustycznej. Dzięki swojej sprężystej strukturze wykazują znacznie większe właściwości izolacyjności akustycznej w stosunku do płyt tradycyjnych. 7) Płyta gipsowo-kartonowa o nadzwyczajnych, najlepszych właściwościach izolacyjności akustycznej. 8) Płyta gipsowo-kartonowa do ochrony przed promieniowaniem dzięki specjalnie dobranym dodatkom żółty rdzeń tej płyty nie przepuszcza promieni X, co rozwiązuje problem przegród budowlanych w pracowniach rentgenowskich. Płyta ta ponadto posiada właściwości ogniochronne oraz charakteryzuje się bardzo dobrą izolacyjnością akustyczną. Z uwagi na swoje specyficzne właściwości znajduje zastosowanie głownie w szpitalach oraz przychodniach lekarskich. 9) Płyta gipsowo-włóknowa wykonana z gipsu i włókien celulozowych. Powierzchnie takich płyt są gładkie, a krawędzie ostro ścięte. 10) Płyta gipsowa o powierzchniach oraz krawędziach zbrojonych powierzchniowo matą z włókna szklanego zastosowanie wysoko gatunkowego specjalnego rdzenia gipsowego zbrojonego również w swojej strukturze włóknem szklanym sprawia, że płyta odpowiada najwyższym wymaganiom odporności ogniowej. 11) Płyta cementowa stanowi solidne i trwałe podłoże pod płytki do zabudowy wewnętrznej. Można ją stosować w wilgotnych oraz mokrych pomieszczeniach jako okładzinę ścian i sufitów. Zdjęcia i rysunki: Knauf 7