Nagroda LUX 2011: Zbliżenie na europejskie kino

Transkrypt

1 Nagroda LUX 2011: Zbliżenie na europejskie kino Europosłowie głosowali na zwycięzcę tegorocznej nagrody filmowej Parlamentu LUX Do wyboru mieli trzy filmy: Szweda Rubena Östlunda, Francuza Roberta Julesa Guédiguiana i Greczynki Athiny Rachel Tsangari. Zwyciężyła francuska produkcja "Śniegi Kilimandżaro". Nagroda LUX jest wręczana od 2007 r. i jest wsparciem dla europejskiego przemysłu filmowego. Do finału wybierane są trzy filmy, które muszą reprezentować bogatość i różnorodność europejskiej kultury. Zwycięzca nie otrzymuje zwykłej nagrody pieniężnej. Parlament funduje mu przetłumaczenie napisów do filmu na 23 unijne języki oficjalne. A także dostosowanie obrazu do osób mających problemy ze wzrokiem lub ze słuchem. PE finansuje także produkcję 35 mm kopii filmu na każdy kraj Unii. W tym roku o nagrodę ubiegali się: "Attenberg" Greczynki Athiny Rachel Tsangari, "Śniegi Kilimandżaro" Francuza Roberta Julesa Guédiguiana i "Gra" Szweda Rubena Östlunda. PL Dział Prasowy Dyrekcja ds. Kontaktów z Mediami Dyrektor & Rzecznik Prasowy : Jaume DUCH GUILLOT Nr referencyjny: fcs28448 Numer centrali prasowej (32-2) /8

2 'Śniegi Kilimandżaro' zdobywcą nagrody LUX 2011 Zwycięzcą konkursu filmowego LUX 2011 został film 'Śniegi Kilimandżaro' w reżyserii Roberta Guédiguian'a. Przewodniczący Parlamentu Europejskiego, Jerzy Buzek przekazał dzisiaj nagrodę francuskiemu reżyserowi podczas oficjalnej ceremonii w sali plenarnej w Strasburgu. Nagrodzony film opowiada o niesprawiedliwości we współczesnym społeczeństwie, konfliktach politycznych i nieporozumieniach, a jednocześnie jest apelem o tolerancję. Pozostała dwójka finalistów to: grecki 'Attenberg', autorstwa Athiny Rachel Tsangari i 'Play' duńsko-francusko-szwedzka koprodukcja w reżyserii Rubena Östlunda. - Nagroda filmowa Parlamentu Europejskiego LUX przypomina, że to, co nas łączy jest silniejsze od tego, co nas dzieli. Przypomina, że nasze wspólne wartości, wolność, a nawet samokrytyka, to coś, o co wciąż warto walczyć. I pokazuje, że kinematografia europejska nie ma się czego wstydzić, bo nie jest w niczym gorsza od produkcji nieeuropejskich. Europejskie kino to nasz skarb. Brońmy go! - powiedział Jerzy Buzek, wręczając nagrodę. Nagrodę w imieniu reżysera Roberta Guédiguian'a odebrał producent filmu: - Wartości europejskie, w moim osobistym odczuciu, są nierozerwalnie związane z ideą Republiki. Tej Republiki, którą Jean Jaurès, pod którego auspicjami umieszczam mój film, nazywał ' Republiką społeczną'. Wolność, równość, braterstwo - to te cechy, które Europa posiada i których powinna bronić (...) Proszę nie pozostawiajmy tych nędzników niczym z powieści Victora Hugo w 'lodowatych wodach egotycznych kalkulacji' - powiedział podczas ceremonii. LUX, czyli nagroda filmowa Parlamentu Europejskiego wręczana jest co roku filmom ilustrującym wartości, które stanowią o europejskiej tożsamości, a zarazem pokazują europejską różnorodność kulturową bądź skłaniają do zastanowienia nad procesem europejskiej integracji. Nagroda w wysokości 90 tys. euro pozwoli na przetłumaczenie zwycięskiego filmu na 23 języki Unii Europejskiej a także dostosowanie go do potrzeb osób niesłyszących i niedosłyszących. Pieniądze pozwolą także na sfinansowanie wersji kinowych bądź nagranie, dla każdego z krajów członkowskich, 35 mm taśmy z filmem lub wyprodukowanie kopii cyfrowej filmu. Od powstania nagrody LUX w 2007 roku, została ona wręczona takim produkcjom, jak: 'Auf der anderen Seite' (Na krawędzi Nieba), Fatih Akin w 2007 roku, 'Le Silence de Lorna' (Milczenie Lorny) w reżyserii Jean'a-Pierra i Luca Dardenne'a (2008 rok), 'Welcome' autorstwa Philippa Lioret'a (2009 rok) oraz 'Die Fremde' (Obca), Feo Aladag'a. Wsparcie Parlamentu dla europejskiego kina przejawia się również poprzez proponowanie przepisów, mających na celu promowanie różnorodności i dostępu do dorobku europejskiej kinematografii. Dzisiaj parlamentarzyści przegłosowali sprawozdanie (inicjatywa własna) posła Piotra Borysa (EPP, PL) dotyczące losów kina w erze digitalizacji. W swoim raporcie poseł apeluje o narzędzia i odpowiednie dofinansowanie, które ułatwi producentom filmowym, dystrybutorom, a przede wszystkim niezależnym kinom, przejście na projekcje cyfrowe FCS /8

3 Nagroda LUX pomoże w promocji naszego filmu Zwycięzcą tegorocznej nagrody filmowej PE LUX jest francuski film "Śniegi Kilimandżaro". Jego producent, Marc Bordure tłumaczy nam dlaczego na miejsce akcji filmu wybrano Marsylię i dlaczego ta historia jest uniwersalna. Jak taki lokalny film, o życiu stoczniowców z Marsylii, może zainteresować Europejczyków? Dlatego, że "Śniegi Kilimandżaro" mówią o uniwersalnych wartościach, które są fundamentem europejskiej tożsamości. To o "Wolności, Równości i Braterstwie". A także o tym, co może wydawać się oczywiste - w czasach kryzysu musimy uważać, żeby nie popaść w ksenofobię. Co dla Państwa oznacza wygranie Nagrody Lux? Jeśli chciałbym zobaczyć polski film we francuskim kinie to ciągle bardzo utrudnione. Nagroda LUX pozwoli nam na szerszą dystrybucję filmu. Przetłumaczenie napisów do filmu na 23 języki Unii zwiększy zainteresowanie filmem lokalnych dystrybutorów. Promocja i dystrybucja są dziś bardzo ważne, a internet zaczyna odgrywać coraz większą rolę w przemyśle filmowym. Jak instytucje UE mogą wspierać europejski film? Juz dużo zrobiono. System koprodukcji działa całkiem dobrze, jako francuski producent współpracowałem nad filmami z kolegami z Irlandii, Szwecji czy Gruzji. Choć oczywiście powinniśmy inwestować więcej w film i jego dystrybucję. Musimy uważać jednak na dumping podatkowy FCS /8

4 Wywiad z Rubenem Östlundem Ruben Östlund urodzony 13 kwietnia 1974 r. to szwedzki reżyser filmowy. Zaczynał od kręcenia filmów o tematyce narciarskiej. W swoim dorobku ma już trzy pełnometrażowe filmy fabularne: "Gitarrmongot" (2004 r.), "Mimowolnie" (2008 r.) i "Gra" (2010 r.). Jego krótkometrażowy "Incydent w banku" otrzymał nagrodę za najlepszy film krótkometrażowy na festiwalu w Berlinie w 2009 r. Jak może Pan opisać swój film w kilku słowach? Zainspirowały mnie prawdziwe wydarzenia w Gothenburgu w latach W prasie był artykuł na temat kradzieży. Był interesujący bo złodzieje byli młodzi i czarnoskórzy. I od tej sceny zaczynam film - jak pięciu czarnoskórych rabuje trzech białych chłopców. Sam miałem wrażenie, że ten artykuł jest dość prowokacyjny i kontrowersyjny. Przeprowadziłem małe śledztwo: czytałem dokumenty sądowe, przeprowadziłem rozmowy z ofiarami i sprawcami. Co ciekawe sprawcy wiedzieli, ze "image", jaki mają czarnoskórzy będzie w stanie przestraszyć ich ofiary. Co zaskoczyło Pana przy pracy nad filmem? Byliśmy w Wenecji na pokazie naszego filmu. Gdy wysiadałem z taksówki zobaczyłem czarnoskórego mężczyznę, którego rozpoznałem z jednego z filmów. Zaczęliśmy rozmawiać po angielsku. Zapytał skąd jestem i gdy powiedziałem, że ze Szwecji to on odpowiedział doskonałym norweskim, że jest z Norwegii. To potwierdza, że dziś nie można się opierać na czyimś wyglądzie. I właśnie to chciałem pokazać w "Grze". Może za jakiś czas te "granice" znikną na zawsze. Co Pan czuł, gdy po raz pierwszy zobaczył skończony film? Zwykle jestem zadowolony z wyniku. Traktuje moje filmy jak swoje dzieci. Są pewne szczegóły, których w nich nie lubię, ale i tak je kocham! Ostatni film, który Pan widział? "The Intruder" Rogera Cormana z 1962 r. Ostatnia książka, którą Pan czytał? Jedna z książek francuskiego pisarza Michela Houellebecqa, bardzo lubię jego twórczość. W którym europejskim mieście chciałby Pan nakręcić swój następny film? Mój następny film będzie opowiadał o turystyce, czyli będzie się toczył w kurortach turystycznych, na promach, w autokarach, a nawet we francuskich Alpach. Nie będzie w nim więc zbyt dużo miejsca na miasta. Pana motto? Mam starego przyjaciela, który zawsze szuka czegoś, czemu mógłby się przeciwstawić. Ja robię podobnie. Łamanie konwencji wyzwala pozytywną energię FCS /8

5 Wywiad z Robertem Julesem Guédiguianem Robert Jules Guédiguian urodzony 3 grudnia 1953 r. to francuski reżyser filmowy. Pochodzi z rodziny o niemiecko-armeńskich korzeniach. Do swojego pochodzenia nawiązywał w swoim filmie z 2006 r. "Podróż do Armenii". Jego ojciec pracował w porcie w Marsylii. A on sam interesował się przez długo polityką, był działaczem francuskiej partii komunistycznej. Jak może Pan opisać swój film w kilku słowach? Wierność, solidarność, moralność. Co zaskoczyło Pana przy pracy nad filmem? Gdy kręciliśmy scenę zwolnień w porcie w Marsylii. Tam to rzeczywiście zdarza się często. Miałem wrażenie, że wcale nie kręcimy filmu. To było z życia wzięte! Co Pan czuł, gdy po raz pierwszy zobaczył skończony film? Byłem bardzo zadowolony, to utwór o moim pochodzeniu - ziemi, Marsylii, świecie pracowników portowych. Ostatni film, który Pan widział? "Habemus Papam" Nanniego Morettiego. To doskonała refleksja o władzy. Ostatnia książka, którą Pan czytał? Davida Grossmana. W którym europejskim mieście chciałby Pan nakręcić swój następny film? Rzymie. To miasto dużo dla mnie znaczy. To miejsce pisarza Piera Paolo Pasoliniego, filozofa Antoniego Gramsciego, włoskiej partii komunistycznej i lat siedemdziesiątych. Pana motto? Nigdy nie zgadzać się na ustępstwa FCS /8

6 Wywiad z Athiną Rachel Tsangari Athina Rachel Tsangari to grecka reżyserka filmowa i aktorka. Współtworzyła festiwal filmów krótkometrażowych w Austin. W 2005 r. założyła Haos Film, firmę produkująca filmy. Sama wyprodukowała już kilka filmów. Przygotowała również animacje na otwarcie nowego muzeum Akropolu w Atenach. Jak może Pani opisać swój film w kilku słowach? Sir David Attenborough. Co zaskoczyło Panią przy pracy nad filmem? Po tym jak kamera rozpoczęła pracę przy pierwszym ujęciu na planie zdałam sobie sprawę, że kręcimy film! Co Pani czuła, gdy po raz pierwszy zobaczyła skończony film? Co też ja zrobiłam? Ostatni film, który Pani widziała? "Sieć" Sidney'a Lumeta z 1976 r. Ostatnia książka, którą Pani czytała? "Gwiazdy moim przeznaczeniem" amerykańskiego pisarza Alfreda Bestera z 1956 r. Czego nie lubi Pani w filmach? Pseudo-humanizmu. Jaki jest Pani następny projekt? Komediodramat z odrobiną fantastyki. Pani motto? Lepiej późno niż wcale FCS /8

7 Polski film wśród nominowanych do nagrody LUX 2011 Film Jerzego Skolimowskiego "Essential Killing" jest jednym z 10 nominowanych do nagrody filmowej Parlamentu LUX. O nagrodę walczyć będą obrazy z różnych części Europy. Trzech finalistów poznamy już w lipcu, a zwycięzcę na listopadowej sesji plenarnej w Strasburgu. 10 nominowanych ujawniono na festiwalu filmowych w Karlowych Warach. Nazwiska nominowanych czytali specjalni goście festiwalu: eurodeputowana Olga Sehnalova, zwyciężczyni nagrody LUX 2010 Feo Aladag, aktorka grająca w jej filmie główną rolę Sibel Kekilli i Eva Zaoralova, zastępca dyrektora artystycznego festiwalu w Karlowych Warach. Na liście dziesięciu nominowanych znaleźli się: A Torinói lói (Koń turyński) w reżyserii Beli Tarr (Węgry, Francja, Szwajcaria, Niemcy), Attenberg w reżyserii Athiny Rachel Tsangari (Grecja), Essential Killing w reżyserii Jerzego Skolimowskiego (Polska, Norwegia, Irlandia, Węgry), Habemus Papam w reżyserii Nanniego Moretti (Włochy, Francja), Le Havre w reżyserii Aki Kaurismäkiego (Finlandia, Francja, Niemcy), Les neiges du Kilimandjaro (Śniegi Kilimandżaro) w reżyserii Roberta Guédiguiana (Francja), Morgen w reżyserii Mariana Crisana (Francja, Rumunia, Węgry), Mistérios de Lisboa (Tajemnice Lizbony) w reżyserii Raúla Ruiza (Portugalia), Pina w reżyserii Wima Wendersa (Niemcy, Francja, Wielka Brytania), Play w reżyserii Rubena Östlunda (Szwecja, Francja, Dania). Nagrodę LUX utworzono w 2007 r. by podkreślić zaangażowanie Parlamentu Europejskiego w europejską kinematografię. Jest przyznawana co roku. Zwycięzcę wyłaniają w głosowaniu europosłowie. Filmy nominowane odzwierciedlają codzienne życie Europejczyków, ich przekonania, niepokoje czy tożsamość. I to niezależnie od tego czy reżyserzy pokazują historię pojedynczych ludzi, wydarzenia historyczne czy problemy społeczne. Tę dziesiątkę filmów nominowanych do nagrody wybiera co roku panel ekspertów (złożony z reżyserów, producentów, krytyków, poprzednich zwycięzców nagrody) wybrany przez Komisję Kultury PE. Zwycięzca otrzyma w nagrodę dofinansowanie na m.in. przetłumaczenie napisów do filmu na 23 unijne języki, czy adaptację napisów dla osób niedowidzących i niedosłyszących. O nagrodę mogą się ubiegać filmy fabularne, niektóre rodzaje dokumentu, a także animacje. Obrazy nie mogą być krótsze niż 60 min. i muszą mieć swoją premierę pomiędzy 31 maja 2010 r. a 1 czerwca 2011 r. Produkcje muszą pochodzić z krajów objętych unijnym programem MEDIA (kraje UE, Chorwacja, Islandia, Liechtenstein, Norwegia, Szwajcaria). Filmy muszą poruszać europejskie wartości, mówić o różnorodności kulturowej lub pomagać w zrozumieniu tego, jak skonstruowana jest Europa. Kalendarium 26 lipca - prezentacja trzech finalistów podczas konferencji prasowej w Rzymie na temat Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji. 31 sierpnia - 10 października - pokazy filmów finałowych podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji. Listopad - pokazy filmów finałowych w Parlamencie Europejskim i głosowanie wśród eurodeputowanych listopada - wręczenie nagrody LUX 2011 podczas sesji parlamentarnej w Strasburgu FCS /8

8 Finaliści nagrody LUX 2011 Znamy już finalistów tegorocznej nagrody filmowej Parlamentu LUX O główną nagrodę będą się ubiegać grecki film "Attenberg" w reżyserii Athiny Rachel Tsangari, francuskie "Śniegi Kilimandżaro" w reżyserii Roberta Guédiguiana i szwedzko-francusko-duńska produkcja "Play" w reżyserii Rubena Östlunda. Zwycięzcę poznamy w listopadzie. Lista finalistów została ogłoszona przed rozpoczęciem się Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji. Nominowane do nagrody obrazy będą tam pokazywane pomiędzy 31 sierpnia a 9 września. Film "Attenberg" opowiada historię życia 23-letniej Mariny, która mieszka ze swoim ojcem, architektem w nadmorskiej miejscowości. Marina obserwuje ludzkość z dystansu i skupia się na problemach jej najbliższych. W "Śniegach Kilimandżaro" poznajemy Michela i Marie-Claire, którzy wspinają się na tytułową górę. Ich szczęśliwe życie zostaje przerwane podczas brutalnego ataku uzbrojonych i zamaskowanych sprawców. A para głównych bohaterów odkrywa zaskakujące informacje na temat przestępców. Film "Play" pokazuje retorykę oraz zabawy gangów i opowiada o prawdziwych przypadkach przemocy szkolnej w szwedzkim mieście Gothenburg. Europosłowie będą mieli okazję zobaczyć filmy i oddać głos na zwycięzcę w październiku i listopadzie. Laureata nagrody LUX 2011 poznamy podczas sesji plenarnej w Strasburgu 16 listopada FCS /8