PIEŚNI LEGIONOWE ŚPIEWA SALEZ

Transkrypt

1 słowa: Tadeusz Oster-Ostrowski, Kazimierz Łęcki-Graba, muzyka tradycyjna Raduje się serce, raduje się dusza, D7 G Gdy pierwsza Kadrowa na wojenkę rusza. D7 G Oj da, oj dadana, kompania kochana, D7 G E7 Nie masz to jak Pierwsza, nie! a (D) D7 G D7 G Chociaż do Warszawy mamy długą drogę, le przejdziem migiem, byle tylko w nogę. Choć Moskal, psiawara, drogę nam zastąpi To kul z manlichera nikt mu nie poskąpi gdyby się opierał, psiajucha Każdy z nas bagnetem trafi mu do brzucha. Kiedy pobijemy po drodze Moskali Ładne Warszawianki będziem całowali. jak się szczęśliwie zakończy powstanie To Pierwsza Kadrowa gwardyją zostanie. więc piersi naprzód, podniesiona głowa, Bośmy przecież Pierwsza Kompania Kadrowa!

2 słowa: ndrzej Tadeusz Hałaciński, Tadeusz Biernacki, muzyka: M.D. Tomnikowski Legiony to żołnierska nuta, legiony to straceńców los. Legiony to żołnierska buta, legiony to ofiarny stos. My Pierwsza Brygada, strzelecka gromada. Na stos rzuciliśmy swó życia los,na stos na stos! e a H7 e a eh7e G H7 e a H7 C E7 a D7 G e H7 e My pierwsza brygada, strzelecka gromada Na stos rzuciliśmy nasz życia los, Na stos, na stos! O ileż mąk, ileż cierpienia, O ileż krwi, wylanych łez, Pomimo to nie ma zwątpienia, Dodawał sił wędrówki kres. Nie chcemy już od was uznania Ni waszych mów ni waszych łez Skończyły się dni kołatania Do waszych dusz, do waszych kies. Umieliśmy w ogień zapału Młodzieńczych wiar rozniecić skry Nieść życie swe dla ideału I swoją krew i marzeń sny. Potrafim dziś dla potomności Ostatki swych poświęcić dni. Wśród fałszów siać zew namiętności. Miazgą swych ciał, żarem swej krwi. Mówili, żeśmy stumanieni Nie wierząc w to, że chcieć to móc! Lecz trwaliśmy osamotnieni z nami był nasz drogi wódz!

3 słowa i muzyka: Leon Łuskino Nie noszą lampasów lecz i szary ich strój, Nie noszą ni srebra, ni złota, Lecz w szarym szeregu podąża na bój, Piechota, ta szara piechota. e a e D H7 e H e Maszerują strzelcy maszerują, Karabiny błyszczą, szary strój, przed nimi drzewce salutują, Bo za naszą Polskę idą w bój! e a e H7 e e a e H7 e Idą, a w słońcu kołysze się stal, Dziewczęta zerkają zza płota, oczy ich dumne utkwione są w dal, Piechota, ta szara piechota! Maszerują strzelcy maszerują... Nie grają im surmy, nie huczy im róg, śmierć im pod stopy się miota, Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój, Piechota, ta szara piechota! Maszerują strzelcy maszerują...

4 słowa: Feliks Gwiżdż, muzyka tradycyjna E fis H E Wojenko, wojenko, cóżeś ty za pani, E D że za tobą idą, że za tobą idą, E chłopcy malowani? E fis H E Chłopcy malowani, sami wybierani, E D wojenko, wojenko, wojenko, wojenko, E Cóżeś ty za pani? E fis H E Na wojence ładnie, kto Boga uprosi, E D żołnierze strzelają, żołnierze strzelają, E Pan Bóg kule nosi. Maszeruje wiara, pot się krwawy leje. Raz dwa, stąpaj bracie, raz, dwa, stąpaj bracie, to tak Polska grzeje. Wojenko, wojenko, co za moc jest w tobie? Kogo ty pokochasz, kogo ty pokochasz, w zimnym leży grobie. Ten już w grobie leży z dala od rodziny. za nim pozostał, a za nim pozostał cichy płacz dziewczyny.

5 słowa i muzyka tradycyjna Przybyli ułani pod okienko, przybyli ułani pod okienko. Pukają, wołają: Puść, panienko! e D pukają, wołają: puść panienko! O Boże, a cóż to za wojacy? O Boże, a cóż to za wojacy? Otwieraj, nie bój się, to Czwartacy! e D Otwieraj, nie bój się, to Czwartacy! Przyszliśmy napoić nasze konie, Przyszliśmy napoić nasze konie, za nami piechoty pełne błonie, e D za nami piechoty pełne błonie. O Jezu, a dokąd Bóg prowadzi? O Jezu, a dokąd Bóg prowadzi? Warszawę odwiedzić byśmy radzi, e D Warszawę odwiedzić byśmy radzi. Gdy zwiedzim Warszawę, już nam pilno Zobaczyć, to nasze stare Wilno.

6 słowa: Wacław Denhoff-Czarnocki, muzyka tradycyjna d g d O mój rozmarynie, rozwijaj się! F B C F O mój rozmarynie, rozwijaj się! Pójdę do dziewczyny, pójdę do jedynej, zapytam się, Pójdę do dziewczyny, pójdę do jedynej, zapytam się. d g d jak mi odpowie Nie kocham cię! F B C F jak mi odpowie Nie kocham cię! Ułani werbują, strzelcy maszerują, zaciągnę się, Ułani werbują, strzelcy maszerują, zaciągnę się. d g d Dadzą mi buciki z ostrogami, F B C F Dadzą mi buciki z ostrogami I siwy kabacik, i siwy kabacik z wyłogami, I siwy kabacik, i siwy kabacik z wyłogami. Dadzą mi konika cisawego, i ostrą szabelkę i ostrą szabelkę do boku mego. Dadzą mi uniform popielaty, żebym nie tęsknił, ażebym nie tęsknił do swej chaty. Dadzą mi manierkę z gorzałczyną żebym nie tęsknił, ażebym nie tęsknił za dziewczyną Powiodą z okopów na bagnety bagnet mnie ukłuje, śmierć mnie ucałuje, ale nie ty! Za tę naszą ziemię skąpaną we krwi Za naszą niewolę, za nasze kajdany, za wylane łzy

7 słowa: Kazimierz Wroczyński i Jan Emil Lankau muzyka: Mieczysław Słobódzki a E a Rozkwitały pąki białych róż. F G C Wróć, Jasieńku, z tej wojenki wróć! G a Wróć, ucałuj, jak za dawnych lat, E a E a dam ci za to róży najpiękniejszy kwiat. F a Wróć, ucałuj, jak za dawnych lat, E F E a dam ci za to róży najpiękniejszy kwiat. a E a Już przekwitły pąki białych róż, F G C przeszło lato, jesień, zima już. G a Cóż ci teraz dam, Jasieńku mój (kochany) E a E a gdy z wojenki wrócisz do dziewczyny swej? F a Cóż ci teraz dam, Jasieńku mój (kochany) E F E a gdy z wojenki wrócisz do dziewczyny swej? W ciemnym borze zimny wicher dmie, już nie wróci mój Jasieńko, nie. Śmierć hulała, wzięła krwawy łup, zakopali Janka mego w ciemny grób. Jasieńkowi nic nie trzeba już, rosną ci mu nowe pęki róż, tam pod borem, gdzie w wojence padł (mój Jasio) Rozkwitł na mogile białej róży kwiat.