Ustawa o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych

Transkrypt

1 Ustawa o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych z dnia 29 lipca 2005 r. (Dz.U. Nr 184, poz. 1539) Tekst jednolity z dnia 28 czerwca 2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 1382) 1 Spis treści Art. Rozdział 1. Przepisy ogólne Rozdział 2. Postępowanie z dokumentami informacyjnymi związanymi z ofertą publiczną lub ubieganiem się o dopuszczenie papierów wartościowych lub innych instrumentów finansowych do obrotu na rynku regulowanym Oddział 1. Przepisy wspólne Oddział 2. Prospekt emisyjny i memorandum informacyjne objęte zasadami obowiązującymi jednolicie w państwach członkowskich Oddział 3. Memorandum informacyjne i inne dokumenty informacyjne objęte zasadami obowiązującymi wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Oddział 4. Udostępnianie informacji o papierach wartościowych w związku z ofertą publiczną, subskrypcją lub sprzedażą na podstawie tej oferty lub ubieganiem się o dopuszczenie papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym Rozdział 3. Obowiązki informacyjne emitentów a 68a Rozdział 4. Znaczne pakiety akcji spółek publicznych a Oddział 1. Ujawnianie stanu posiadania Oddział 2. Wezwania Oddział 3. Szczególne uprawnienia i obowiązki akcjonariuszy spółki publicznej Oddział 4. Przepisy szczególne a Rozdział 5. Zniesienie dematerializacji akcji Rozdział 6. Opłaty Rozdział 7. Sankcje administracyjne za naruszenie przepisów Rozdział 8. Odpowiedzialność cywilna Rozdział 9. Przepisy karne Rozdział 10. Zmiany w przepisach obowiązujących Rozdział 11. Przepisy przejściowe i końcowe Odnośnik 1 Treść odnośnika publikujemy na końcu ustawy. 1

2 Art. 1 Komentarz Rozdział 1. Przepisy ogólne Art. 1. [Zakres przedmiotowy] Ustawa reguluje: 1) zasady i warunki dokonywania oferty publicznej papierów wartościowych, prowadzenia subskrypcji lub sprzedaży tych papierów wartościowych oraz ubiegania się o dopuszczenie i wprowadzenie papierów wartościowych lub innych instrumentów finansowych do obrotu na rynku regulowanym; 2) obowiązki emitentów papierów wartościowych i innych podmiotów uczestniczących w obrocie tymi papierami wartościowymi lub innymi instrumentami finansowymi; 3) skutki uzyskania statusu spółki publicznej oraz szczególne prawa i obowiązki związane z posiadaniem i obrotem akcjami takich spółek. Spis treści Nb I. Zakres przedmiotowy OfertaPublU Pojęcie publicznego obrotu a regulacja art. 1 OfertaPublU Pojęcia oferty publicznej i instrumentu finansowego Przedmiot regulacji Implementacja prawa unijnego Zmiany art. 1 OfertaPublU Pojęcie rynku kapitałowego II. OfertaPublU a regulacje przewidziane w innych przepisach prawa Powiązanie przepisów OfertaPublU z ObrInstrFinU Powiązanie przepisów OfertaPublU z innymi aktami prawnymi Odesłania do przepisów OfertaPublU Przepisy OfertaPublU stanowią przepisy sektorowe III. Struktura ustawy i metody regulacyjne Systematyka ustawy Zasady rynku kapitałowego Charakter regulacji OfertaPublU I. Zakres przedmiotowy OfertaPublU 1 1. Pojęcie publicznego obrotu a regulacja art. 1 OfertaPublU. Przepis art. 1 OfertaPublU zawiera postanowienia rozstrzygające o zakresie przedmiotowym stosowania ustawy. W przeciwieństwie do regulacji, jaką przewidywały przepisy PrPapW ustawodawca odstąpił od pojęcia nadrzędnego dla całego zakresu unormowanego przepisami ustawy, jakim było normatywne pojęcie publicznego obrotu (por. art. 1 ust. 1 w zw. z art. 2 ust. 1 PrPapW). Pojęcie publicznego obrotu wyznaczało poprzednio linię demarkacyjną na potrzeby całościowego uregulowania problematyki tzw. regulowanego rynku kapitałowego, co przez długi czas bowiem od 1991 r. aż do 2005 r. oznaczało, iż publiczny obrót papierami wartościowymi stanowił synonim pierwotnego oraz wtórnego obrotu na rynku kapitałowym poddanym szczególnemu reżimowi prawnemu. O ile zatem, jeszcze na gruncie PrPapW w doktrynie prawa stwierdzano, że przywołana ustawa stanowi swoistą konstytucję polskiego rynku kapitałowego (tak por. Romanowski, Komentarz, s. 27), o tyle w odniesieniu do OfertaPublU takie sformułowanie nie byłoby już uzasadnione, 2

3 Rozdział 1. Przepisy ogólne Art. 1 gdyż na przeszkodzie temu stanęło rozwiązanie legislacyjne, jakie przyjął ustawodawca w ramach zmian wprowadzonych przez OfertaPublU. Konstrukcja art. 1 OfertaPublU nawiązuje do konstrukcji art. 1 ust. 1 PrPapW, który określał zakres przedmiotowy PrPapW. Podobnie zresztą został sformułowany art. 1 ust. 1 ObrInstrFinU. Można zatem stwierdzić, iż zakres przedmiotowy opisany w art. 1 ust. 1 PrPapW poddany został podziałowi między: art. 1 OfertaPublU w odniesieniu do oferty publicznej (por. art i PrPapW) oraz ubiegania się o dopuszczenie i wprowadzenie papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym (por. art oraz 166 PrPapW), a także uzyskania statusu spółki publicznej i jego konsekwencji (por. art. 4 pkt 9 i art d oraz PrPapW), a ponadto obowiązków informacyjnych emitentów papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym (por. art PrPapW) oraz art. 1 ust. 1 ObrInstrFinU, w odniesieniu do organizacji rynku regulowanego (por. art PrPapW), działalności maklerskiej (por. art PrPapW) i dematerializacji papierów wartościowych wraz z organizacją depozytu papierów wartościowych i systemu rekompensat (por. art. 67 i a wraz z art b PrPapW). 2. Pojęcia oferty publicznej i instrumentu finansowego. Zmiana stanu prawnego, jaka nastąpiła w związku z wejściem w życie OfertaPublU, ObrInstrFinU oraz NadzRKapU spowodowała zastąpienie nadrzędnego dotąd pojęcia publicznego obrotu papierami wartościowymi dwoma pojęciami równorzędnymi, a mianowicie pojęciem oferty publicznej oraz instrumentu finansowego. Wzajemne relacje między tymi pojęciami oddają także stan unormowania prawnego, gdyż wyrażają względną równorzędność regulacji zawartych zarówno w przepisach OfertaPublU, jak i w przepisach ObrInstrFinU i uzupełnionych przepisami NadzRKapU. Na formułę trzech ustaw kompleksowo normujących problematykę funkcjonowania rynku kapitałowego zwraca się uwagę uzasadniając zaproponowane rozwiązania legislacyjne (Uzasadnienie projektu OfertaPublU, s. 1), podkreślając przy tym, iż takie podejście stanowi odpowiedź na podział przedmiotowej tematyki w obrębie prawa UE Koncepcja, jaką przyjął obecnie ustawodawca zakłada podział materii regulacyjnej na trzy segmenty, z których: pierwszy obejmuje problematykę instrumentów finansowych oraz zasad obrotu nimi (por. art. 2 ust. 1 w zw. z art. 1 ust. 1 OfertaPublU), przy czym obrót ten unormowano wieloaspektowo, tj. od strony techniki przenoszenia praw (por. art. 7 ObrInstrFinU oraz Dział III ObrInstrFinU), jak również na płaszczyźnie form organizacyjnych jego dokonywania, aczkolwiek z ograniczeniem do ram obrotu wtórnego (por. Dział II ObrInstrFinU) oraz w obszarze ochrony interesów jego uczestników (por. art. 39 oraz Dział IV ObrInstrFinU), drugi segment regulacyjny nakierowany jest na specyficzną formułę obrotu, a mianowicie na tzw. ofertę publiczną, czyli sytuację, kiedy obrót nabiera cech masowych (por. art. 3 ust. 1 OfertaPublU), z czym zrównano także w warstwie reglamentacyjnej sytuacje zmierzające do dopuszczenia papierów wartościowych na rynek regulowany (por. art. 7 ust. 1 OfertaPublU), przyjmując równocześnie konsekwencję w postaci szczególnej pozycji prawnej emitenta takich papierów wartościowych w zależności od jego formy organizacyjno-prawnej (por. Rozdział 3 oraz 4 OfertaPublU), zaś trzeci z segmentów regulacyjnych dotyczy sfery nadzoru nad dwoma pierwszymi, aczkolwiek w ich zakresie przedmiotowym, wyznaczającym zakres kompetencyjny KNF (por. art. 4 i 5 NadzRKapU). Takie rozbicie problematyki organizacji i funkcjonowania rynku kapitałowego powoduje konieczność ciągłego odwoływania się do poszczególnych regulacji w zależności od tego, na jaki element obrotu w danym momencie kładzie się nacisk. Tym samym papier wartościowy podlega równocześnie ocenie prawnej z per- 2 3

4 Art. 1 Komentarz 3 spektywy przepisów OfertaPublU w aspekcie procedury emisyjnej oraz przepisów ObrInstrFinU, jeżeli chodzi o jego formę, podobnie jak w przypadku obrotu wtórnego, gdy zasady dokonywania normuje ObrInstrFinU podczas kiedy powstające w związku z tym szczególne obowiązki przede wszystkim w ramach obrotu akcjami statuowane są na gruncie OfertaPublU. Można zatem mówić o wzajemnym przenikaniu się wspomnianych regulacji, toteż właściwa wykładnia przepisów OfertaPublU musi uwzględniać szerszy kontekst regulacyjny, a zatem zwłaszcza rozwiązania przewidziane w ObrInstrFinU. 3. Przedmiot regulacji. Przedmiotem regulacji zawartej w przepisach OfertaPublU jest, po pierwsze problematyka trybów przeprowadzania oferty publicznej papierów wartościowych, ze szczególnym uwzględnieniem procedury autoryzacyjnej, stanowiącej przejaw zatwierdzeń dokonywanych przez właściwe władze, po drugie unormowanie zasad dopuszczania lub wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu, zdefiniowanego w art. 3 pkt 9 ObrInstrFinU, jako system obejmujący rynek regulowany (por. art. 14 ObrInstrFinU) oraz alternatywny system obrotu (por. art. 3 pkt 2 ObrInstrFinU), oraz po trzecie, wprowadzenie szczególnych reguł w odniesieniu do emitentów papierów wartościowych, które zostały dopuszczone, lub są przedmiotem ubiegania się o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym, a także do spółek publicznych, o których mowa w art. 4 pkt 20 OfertaPublU, zakreślających odmienny reżim prawny wiążący emitentów papierów wartościowych w zakresie obowiązków informacyjnych, jak również wyznaczający szczególną pozycję prawną spółek publicznych i ich akcjonariuszy. Można więc skonstatować, iż regulacja prawna z OfertaPublU została rozłożona na trzy zasadnicze płaszczyzny problemowe, w ramach których przyjęto rozwiązania szczególne składające się na zaakceptowany przez ustawodawcę model regulacyjny. Model ten w przypadku procedury ofertowej opiera się na założeniu obowiązku sporządzania dokumentu informacyjnego występującego bądź w postaci trzech dokumentów: dokumentu rejestrowego, dokumentu informującego o papierach wartościowych oraz dokumentu podsumowującego, bądź zastępczo w postaci dokumentu jednolitego, uwzględniającego powyższy zakres informacji oraz poddania go zatwierdzeniu przez właściwą władzę, z wyjątkami od tego trybu. Jeżeli zaś chodzi o problematykę dopuszczeniową, ustawodawca zakłada stosowanie tutaj modelu właściwego trybowi ofertowemu, z określonymi wyjątkami w postaci liberalizacji tego trybu, czy wręcz jego wyłączenia. Natomiast model mający zastosowanie względem emitentów papierów wartościowych opiera się na elemencie zasadniczym, jakim jest obowiązek informacyjny, z tym że reżim prawny w tej sferze regulacyjnej znacznie zaostrzono wobec spółek publicznych i ich akcjonariatów, tudzież innych inwestorów zamierzających nabywać akcje takich spółek. W konsekwencji w oparciu o art. 1 OfertaPublU można sformułować tezę, iż przepis ten wskazuje na logiczny ciąg zdarzeń, stanowiących związek przyczynowo-skutkowy w obszarze obowiązków powstających początkowo po stronie emitenta papierów wartościowych, a następnie także w przypadku spółek publicznych po stronie akcjonariuszy, tudzież inwestorów zamierzających nabyć akcje spółki publicznej, co można przedstawić w następujący sposób: obowiązek prospektowy (art. 7 oraz OfertaPublU) obciążający emitenta papierów wartościowych powstaje w związku z zamiarem przeprowadzenia oferty publicznej, zamiarem ubiegania się o dopuszczenie papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym, lub sprzedającego papiery wartościowe w związku z dokonywaniem przez niego sprzedaży tych papierów wartościowych w ramach oferty publicznej. Obowiązek prospektowy polega na sporządzeniu a następnie przekazaniu do publicznej wiadomości z wyłączeniem enumeratywnie wskazanych wyjątków (por. art. 7 4

5 Rozdział 1. Przepisy ogólne Art. 1 ust. 4 i 10 OfertaPublU) dokumentu informacyjnego w postaci prospektu emisyjnego. Zamiennie do obowiązku prospektowego ustawa wprowadza obowiązek sporządzenia oraz upublicznienia uproszczonego dokumentu informacyjnego, tj. memorandum informacyjnego, przy czym zastąpienie prospektu emisyjnego możliwe jest wyłącznie w przypadkach wyraźnie wskazanych w ustawie (por. art. 7 ust. 5 9 oraz OfertaPublU); obowiązek informacyjny (art. 56 OfertaPublU) obciążający emitenta papierów wartościowych powstaje w związku z ubieganiem się o dopuszczenie papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym, obrotem papierami wartościowymi na rynku regulowanym; obowiązek notyfikacyjny (art. 69 OfertaPublU) obciążający akcjonariuszy spółek publicznych powstaje w związku: z nabyciem akcji spółki publicznej, zbyciem akcji spółki publicznej; obowiązek przeprowadzania wezwań do zapisywania się na sprzedaż lub zamianę akcji obciążający akcjonariuszy spółek publicznych, albo inwestorów zamierzających nabyć akcje spółek publicznych (art OfertaPublU) powstaje w związku z nabyciem lub zbyciem akcji spółki publicznej, ze zwiększeniem udziału w ogólnej liczbie głosów na walnym zgromadzeniu spółki publicznej. 4. Implementacja prawa unijnego. OfertaPublU implementuje do prawa krajowego postanowienia: 1) Dyrektywy 2001/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z r. w sprawie dopuszczania papierów wartościowych do obrotu giełdowego oraz informacji dotyczących papierów wartościowych, które podlegają publikacji (Dz.Urz. UE L 184, s. 1 ze zm.); 2) Dyrektywy 2003/6/WE; 3) Dyrektywy 2003/71/WE; 4) Dyrektywy 2004/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z r. w sprawie harmonizacji wymogów dotyczących przejrzystości informacji o emitentach, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym oraz zmieniającej Dyrektywę 2001/34/WE (Dz.Urz. UE L Nr 390, s. 38 ze zm.); 5) Dyrektywy 2006/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z r. zmieniającej Dyrektywy Rady 78/660/WE w sprawie rocznych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek, 83/635/EWG w sprawie skonsolidowanych sprawozdań finansowych banków i innych instytucji finansowych oraz 91/647/EWG w sprawie rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych zakładów ubezpieczeń (Dz.Urz. UE L Nr 224, s. 1); 6) Dyrektywy Komisji 2003/124/WE z r. wykonującej Dyrektywę 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie definicji i publicznego ujawniania informacji wewnętrznych oraz definicji manipulacji na rynku (Dz.Urz. UE L Nr 339, s. 70); 7) Dyrektywy Komisji 2007/14/WE z r. ustanawiającej szczegółowe zasady wdrożenia niektórych przepisów Dyrektywy 2004/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie harmonizacji wymogów dotyczących przejrzystości informacji o emitentach, których papiery wartościowe dopuszczone są do obrotu na rynku regulowanym (Dz.Urz. UE L Nr 69, s. 27 ze zm.); 8) Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/73/UE z r. zmieniającej Dyrektywę 2003/71/WE w sprawie prospektu emisyjnego publikowanego w związku z publiczną ofertą lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych oraz dyrektywę 2004/109/WE w sprawie harmonizacji wymogów dotyczących przejrzystości informacji o emitentach, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym (Dz.Urz. UE L Nr 327, s. 1). 4 5

6 Art. 1 Komentarz 5 Jednocześnie ustawa uwzględnia fakt bezpośredniego obowiązywania Rozporządzenia (WE) Nr 809/2004, co wyraża się w pozostawieniu bez rozstrzygnięcia ustawowego materii szczegółowej treści prospektu, sposobu jego sporządzenia, w tym zamieszczania w nim informacji dodatkowych, oraz warunków udostępnienia prospektu emisyjnego do publicznej wiadomości wraz z procedurą przeprowadzania tzw. akcji promocyjnej, gdyż w tym zakresie znajdują zastosowanie wprost postanowienia Rozporządzenia (WE) Nr 809/2004. Ponadto, regulacje ustawowe odnoszące się do zagadnień nabywania akcji spółek publicznych w trybie tzw. dużych wezwań uwzględniają aczkolwiek nie w pełnym zakresie postanowienia Dyrektywy 2004/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z r. w sprawie ofert przejęcia (Dz.Urz. UE L Nr 142, s. 12 ze zm.), w takim kierunku, aby zapewnić skuteczność mechanizmów ochrony nie tylko mniejszościowych, ale wręcz drobnych akcjonariuszy. Do niektórych aktów prawa europejskiego przepisy OfertaPublU odsyłają wprost, co ma miejsce przede wszystkim w odniesieniu do Rozporządzenia WE Nr 809/2004 (por. art. 4 pkt 25, art. 15a ust. 1, art. 25 ust. 1 i 4, art. 26 ust. 2, art. 32 ust. 3, art. 37 ust. 6, art. 53 ust. 2, art. 55 pkt 3, art. 68a), chociaż odesłania dotyczą także m.in. Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1569/2007 z r. ustanawiającego zgodnie z Dyrektywami 2003/71/WE i 2004/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady mechanizm ustalenia równoważności standardów rachunkowości stosowanych przez emitentów papierów wartościowych z krajów trzecich (Dz.Urz. UE L Nr 340, s. 66 ze zm.) (por. art. 62 ust. 7 OfertaPublU). W skorelowaniu przepisów OfertaPublU z regulacjami prawa europejskiego obowiązującymi w zakresie zintegrowanego rynku finansowego wyraża się tendencja nie tyle do harmonizacji, ale wręcz unifikacji przepisów z tego obszaru, co niesie za sobą niewątpliwie istotne skutki z punktu widzenia obrotu transgranicznego, czego wyrazem jest bezsprzecznie idea jednolitego paszportu w odniesieniu do prospektu emisyjnego. 5. Zmiany art. 1 OfertaPublU. Komentowany przepis został poddany nowelizacji mocą ustawy z r. o zmianie ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzenia instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych oraz o zmianie innych ustaw (Dz.U. Nr 231, poz. 1547) w zakresie pkt 1. W przywołanej zmianie dodano odwołania do subskrypcji i sprzedaży papierów wartościowych, jak również rozszerzono czynności dopuszczania także o wprowadzanie papierów wartościowych lub instrumentów finansowych do obrotu na rynku regulowanym. W poprzedniej wersji art. 1 koncentrował się jedynie na ofercie publicznej, pozostawiając na uboczu uregulowane w niej procedury subskrypcji oraz sprzedaży papierów wartościowych. Tymczasem oferta publiczna w rozumieniu przepisów OfertaPublU oznacza procedurę administracyjną stosowaną zarówno w przypadkach obejmowania nowych papierów wartościowych co może następować w trybie subskrypcyjnym (por. np. art pkt 1 3 KSH) jak i sprzedaży papierów wartościowych już wcześniej wyemitowanych, oczywiście pod warunkiem spełnienia kryterium przewidzianego w art. 3 ust. 1 OfertaPublU. Tym samym relacje cywilnoprawne (subskrypcja, sprzedaż), kształtowane w oparciu o właściwe przepisy dotyczące kreacji nowych papierów wartościowych określonych typów normatywnych (por. np. art , art KSH art. 9 ObligU) oraz przepisy KC, uzyskują kontekst publicznoprawny, ponieważ zachodzą w ramach procedur nadzorowanych przez KNF. Stosownie tych ostatnich ma charakter pierwotny, gdyż brak właściwej autoryzacji ze strony organu nadzoru pozbawia skuteczności zdarzenia o charakterze cywilnoprawnym. W tym znaczeniu przeprowadzenie subskrypcji, tudzież sprzedaż papierów wartościowych 6

7 Rozdział 1. Przepisy ogólne Art. 1 w razie spełnienia kryterium oferty publicznej z art. 3 ust. 1 OfertaPublU, wymaga uprzedniego poddania się obowiązkom wynikających z trybu ofertowego w znaczeniu przepisów OfertaPublU (por. art. 7 i n. OfertaPublU). W tym świetle trudno zrozumieć uwagę T. Sójki (w: Sójka, Komentarz, s. 69), iż OfertaPublU nie reguluje w sposób całościowy i samodzielny takich zagadnień jak chociażby problematyka subskrypcji akcji. Przywołany autor zdaje się nie dostrzegać, że istota regulacji z OfertaPublU sprowadza się właśnie do owej publicznoprawnej obudowy wynikającej z potrzeby ochrony inwestora, zwłaszcza nieprofesjonalnego procesów cywilnoprawnych skutkujących nabyciem, pierwotnym bądź wtórnym, praw podmiotowych określonej treści, identyfikowanych jako papiery wartościowe, albo inne instrumenty finansowe. 6. Pojęcie rynku kapitałowego. Komentowany artykuł zakreśla trzy zasadnicze obszary objęte regulacją przewidzianą w niniejszej ustawie, niemniej ani nie wprowadza, ani tym bardziej nie definiuje pojęcia rynku kapitałowego, mimo że właśnie do tego obszaru aktywności sprowadza się przedmiot unormowania. Jednocześnie pojęcie rynku kapitałowego definiuje art. 2 pkt 6 NadzRKapU, wyróżniając trzy główne sfery, a mianowicie: 1) rynek papierów wartościowych i innych instrumentów finansowych (por. art. 2 pkt 6 lit. a NadzRKapU); 2) rynek usług świadczonych przez fundusze inwestycyjne i inne instytucje zbiorowego inwestowania (por. art. 2 pkt 6 lit. b NadzRKapU) oraz 3) rynek towarów giełdowych (por. art. 2 pkt 6 lit. c NadzRKapU). Zestawiając tak rozumiany rynek kapitałowy z przedmiotem regulacji zawartej w przepisach OfertaPublU dostrzec można, iż zakresy z art. 2 pkt 6 lit. a oraz b NadzRKapU pokrywają się zasadniczo z zakresami określonymi w art. 1 pkt 1 3 OfertaPublU. Co więcej, opierając się na definicji rynku pieniężnego w rozumieniu art. 3 pkt 27 ObrInstrFinU, oczywiste staje się wyłączenie spod przepisów OfertaPublU obrotu krótkoterminowymi papierami wartościowymi opiewającymi na wierzytelności pieniężne, jako że rynek pieniężny zawsze pozostawał poza granicami rynku kapitałowego (por. np. M., w: M. Bączyk, M.H. Koziński, M., W. Pyzioł, A. Szumański, I. Weiss, Papiery wartościowe, Kraków 2000, s. 650). Uwzględniając wspomniane wyłączenie rynku pieniężnego, ale i opierając się dodatkowo na zakreślonym w art. 1 ust. 2 NadzRFinU obszarem rynku finansowego stanowiącego pojęcie nadrzędne wobec zdecydowanie węższego względem niego pojęcia rynku kapitałowego można od strony regulacji normatywnych zidentyfikować rynek kapitałowy jako ten segment rynku finansowego (w piśmiennictwie niekiedy mowa jest o sektorach rynku finansowego, na ten temat por. m.in. B. Wojno, w: Wierzbowski, Sobolewski, Wajda, Prawo rynku kapitałowego, s. 1652), gdzie ciężar regulacyjny spoczywa na przepisach ObrInstrFinU oraz OfertaPublU, a także FundInwestU, ustawy z r. o giełdach towarowych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 197 ze zm.), czy wreszcie NadzRKapU (por. art. 1 ust. 2 pkt 4 NadzRFinU). Przyjmując jako punkt wyjścia obszary unormowania objęte zakresem regulacji z OfertaPublU w świetle normatywnej definicji rynku kapitałowego z art. 2 pkt 6 NadzRKapU i art. 1 ust. 2 pkt 4 NadzRFinU można jednocześnie wyznaczyć linię demarkacyjną prawa rynku kapitałowego. W doktrynie prawa zakres normatywny pojęcia prawa rynku kapitałowego opisuje się poprzez odwołanie się do takich obszarów regulacji jak: prawo o obrocie zdematerializowanymi papierami wartościowymi i innymi instrumentami finansowymi, prawo o obligacjach, prawo o funduszach inwestycyjnych, prawo o funduszach emerytalnych, sekurytyzację wierzytelności, prawo Unii Europejskiej w zakresie wybranych zagadnień dotyczących swobody przepływu kapitału i usług, specyficzne elementy prawa spółek obejmują- 6 7

8 Art. 1 Komentarz cego spółki publiczne oraz kapitałowe i inwestycyjne sfery działania instytucji finansowych, takich jak banki i domy maklerskie (por. A. Chłopecki, w: System PrPryw, t. 19, s. 750 i n.). Z drugiej strony, nie sposób nie zauważyć, że ani przepisy OfertaPublU, ani też przepisy ObrInstrFinU nie odwołują się do pojęcia rynku kapitałowego tak jak to czynią przepisy zarówno NadzRKapU jak również NadzRFinU. Regulacje z OfertaPublU, podobnie jak przewidziane w ObrInstrFinU koncentrują się na zagadnieniach szczegółowych, rozdzielając pomiędzy siebie poszczególne obszary funkcjonowania tego rynku wraz z przynależną im infrastrukturą organizacyjną. 7 8 II. OfertaPublU a regulacje przewidziane w innych przepisach prawa 1. Powiązanie przepisów OfertaPublU z ObrInstrFinU. Z racji przyjętego założenia legislacyjnego przepisy OfertaPublU muszą być interpretowane w ścisłym związku z przepisami ObrInstrFinU oraz NadzRKapU. Stąd odesłania wprost do przepisów ObrInstrFinU zawarte w OfertaPublU w art. 4 pkt 1 w odniesieniu do pojęcia rynku regulowanego (por. art. 14 ObrInstrFinU), w art. 4 pkt 2 w odniesieniu do pojęcia alternatywnego systemu obrotu (por. art. 3 pkt 2 ObrInstrFinU), w art. 4 pkt 4 w odniesieniu do pojęcia wtórnego obrotu (por. art. 3 pkt 7 ObrInstrFinU), w art. 4 pkt 8 w odniesieniu do pojęcia instrumentów finansowych (por. art. 2 ust. 1 ObrInstrFinU), w art. 4 pkt 9 w odniesieniu do pojęcia papierów wartościowych (por. art. 3 pkt 1 ObrInstrFinU), w art. 4 pkt 11 w odniesieniu do pojęcia kwitów depozytowych (por. art. 3 pkt 30 ObrInstrFinU), w art. 4 pkt 18 w odniesieniu do pojęcia depozytu papierów wartościowych (por. art. 4 pkt 21 ObrInstrFinU), w art. 4 pkt 19 w odniesieniu do pojęcia rachunków papierów wartościowych (por. art. 4 ust. 1 ObrInstrFinU), w art. 4 pkt 22 w odniesieniu do pojęcia firmy inwestycyjnej (por. art. 3 pkt 33 ObrInstrFinU). Ponadto, z mocy art. 4 ust. 2 w zw. z ust. 1 NadzRKapU, który z kolei odwołuje się do przepisów odrębnych, a w tym właśnie do przepisów OfertaPublU, te ostatnie wyznaczają zakres kompetencyjny KNF w przedmiocie nadzoru nad funkcjonowaniem rynku kapitałowego w rozumieniu art. 2 pkt 6 NadzRKapU. 2. Powiązanie przepisów OfertaPublU z innymi aktami prawnymi. Przepisy OfertaPublU nie normują w sposób kompleksowy objętej nimi problematyki, toteż poza odwoływaniem się do regulacji równorzędnych, konieczne jest ponadto uwzględnienie rozwiązań przewidzianych w przepisach KSH, które normują zagadnienia w zakresie odmienności ustrojowo-konstrukcyjnej spółki publicznej w porównaniu z modelową spółką akcyjną, co ma miejsce m.in. w przypadku art , art , art , art. 343, 402 1, 403, , , art , art , art. 449, art , art oraz art KSH (por. M., O pojęciu i zakresie regulacji spółki publicznej, PPH 2008, Nr 1, s. 8 i n.). Niekiedy przepisy OfertaPublU odwołują się bezpośrednio do konkretnych aktów prawnych, jak np. w art. 3 ust. 2 do FundInwU, w art. 7 ust. 3 pkt 1 do ustawy z r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 234, poz ze zm.), w art. 7 ust. 8 pkt 2 3, oraz w art. 84 ust. 3 i art. 87 ust. 4 pkt 4 do RachunkU, w art. 38b ust. 3 i 9, art. 84 ust. 1, art. 85 ust. 1, art. 90 ust. 2, i art. 91 ust. 5 do KSH, w art. 62 ust. 3 do KPA, w art. 68 ust. 2 i art. 86 ust. 4 do ustawy z r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie, podmiotach uprawnionych do badania sprawozdań finansowych oraz o nadzorze publicznym (Dz.U. Nr 77, poz. 649 ze zm.), w art. 75 ust. 2 pkt 4 do ZabFinU. Z uwagi na fakt, że przepisy OfertaPublU odnoszą się jedynie do strony proceduralnej przeprowadzania oferty publicznej papierów wartościowych, przy ich stosowaniu trzeba mieć na uwadze także przepisy ustaw regulujących poszczególne typy 8

9 Rozdział 1. Przepisy ogólne Art. 1 normatywne papierów wartościowych, głównie w przedmiocie procedur emisyjnych. Do takich przepisów szczególnych należą: art KSH, gdyż regulują one procedury subskrypcji akcji, art oraz art. 12 ust. 1 i 2 jak też art. 13 ObligU odnoszące się do subskrypcji obligacji, a z mocy odesłania przewidzianego w art. 8 ust. 1 pkt 1 BankHipU także do emisji listów zastawnych, art. 26, oraz FundInwU, mające zastosowanie w stosunku do emisji publicznych certyfikatów inwestycyjnych, art KSH odnoszący się do emisji warrantów subskrypcyjnych, art. 3 pkt 29 ObrInstrFinU, który stosuje się względem praw do akcji oraz art. 3 pkt 30 ObrInstrFinU normujący problematykę kwitów depozytowych. W zakresie wskazanym w powołanych przepisach muszą być one uwzględniane w toku procedur prospektowych, zwłaszcza w części dotyczącej zdolności emisyjnej poszczególnych emitentów, terminów składania propozycji objęcia papierów wartościowych i zamknięcia emisji, jak również w przedmiocie ich dojścia do skutku. 3. Odesłania do przepisów OfertaPublU. Poza przepisami ustaw, które muszą być uwzględniane przy stosowaniu przepisów OfertaPublU, występują także przepisy związkowe, które nie mają zastosowania do materii regulowanej w OfertaPublU, niemniej na potrzeby swojego unormowania odwołują się do rozwiązań zastosowanych w tej pierwszej ustawie. Z przepisami tego rodzaju mamy do czynienia w wielu miejscach porządku prawnego, kiedy ustawodawca powołuje się na przepisy OfertaPublU, z czym mamy do czynienia np. w przypadku art. 53 ust. 4 ustawy z r. Prawo upadłościowe i naprawcze (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz ze zm.), art. 75 ust. 1 pkt 7a ustawy z r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 672 ze zm.), art. 4 ust. 1 pkt 8 lit. a oraz art. 28 ust. 1 PrBank, art. 2 pkt 11, art. 6 ust. 6 oraz art. 27 ust. 1 pkt 3 GiełdyTowU, art. 2 pkt 25 oraz 26, art. 3 ust. 2 FundInwU, czy też, art. 50 ust. 2 pkt 2, art. 141 ust. 1 pkt 5 FundEmU. 4. Przepisy OfertaPublU stanowią przepisy sektorowe z punktu widzenia unormowań przewidzianych w NadzRKapU oraz NadzRFinU. Pierwsza z przywołanych ustaw przywołuje w art. 5 pkt 7 emitentów dokonujących oferty publicznej papierów wartościowych w rozumieniu ustawy o ofercie publicznej, lub których papiery wartościowe są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, a zatem tych podmiotów, które we wskazanym zakresie podlegają regulacji OfertaPublU jako jedną z kategorii podmiotów poddanych nadzorowi sprawowanemu przez KNF na rynku kapitałowym zgodnie z art. 4 NadzRKapU. Tymczasem z perspektywy NadzRFinU przepisami sektorowymi są art OfertaPublU, jako że w tym zakresie odsyła do niej art. 6 ust. 2 pkt 1 NadzRFinU (por. także M. Wędrychowski, w: Wierzbowski, Sobolewski, Wajda, Prawo rynku kapitałowego, s i n.). III. Struktura ustawy i metody regulacyjne 1. Systematyka ustawy. Łącznie OfertaPublU liczy 131 artykuły, które pod względem systematyki redakcyjnej podzielone zostały na 11 rozdziałów, dzielących się z kolei niekiedy na mniejsze jednostki, tj. oddziały, co ma miejsce w przypadku rozdziałów: 2, dzielącego się na 4 oddziały oraz 4, podzielonego także na 4 oddziały. Zważywszy na fakt, iż uchyloną PrPapW stanowiło 192 artykuły, zaś OfertaPublU ogranicza się jedynie do części problematyki poprzednio unormowanej całościowo w jednym akcje prawnym, można zauważyć że mamy tutaj do czynienia ze znacznym wzrostem liczby przepisów, ujętych w podstawową jednostkę redakcyjną, jaką jest artykuł. Spośród 11 rozdziałów OfertaPublU pierwszy zawiera przepisy ogólne, stanowiące swego rodzaju część ogólną ustawy (por. art. 1 6), drugi poświęcony zo

10 Art. 1 Komentarz 12 stał postępowaniu prowadzonemu w związku dokumentami informacyjnymi, jakie sporządza się w przypadku oferty publicznej lub ubiegania się o dopuszczenie papierów wartościowych, bądź innych instrumentów finansowych do obrotu na rynku regulowanym (por. art. 7 55), trzeci dotyczy obowiązków informacyjnych emitentów papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym, lub będących przedmiotem ubiegania się o takie dopuszczenie (por. art. 55a 68a), czwarty obejmuje problematykę tzw. znacznych pakietów akcji spółek publicznych, w tym również szczególne uprawnienia i obowiązki akcjonariuszy takich spółek (por. art a), piąty normuje zagadnienia procedury oraz skutków zniesienia dematerializacji papierów wartościowych (por. art ), szósty poświęcony jest problematyce opłat (por. art ), siódmy dotyczy sankcji administracyjnych za naruszenie przepisów OfertaPublU (por. art ), ósmy zawiera przepisy o odpowiedzialności cywilnej (por. art. 98), dziewiąty obejmuje przepisy karne (por. art ), dziesiąty zawiera przepisy zmieniające przepisy innych ustaw w zakresie dostosowania ich do rozwiązań zawartych w OfertaPublU (por. art ), zaś rozdział jedenasty stanowią przepisy przejściowe i końcowe (por. art ). 2. Zasady rynku kapitałowego. W literaturze przedmiotu podkreśla się kompleksowy charakter uregulowań prawnych w zakresie szeroko pojmowanego rynku kapitałowego, zauważając przy tym, że taki sposób regulacji wyraża potrzebę identyfikacji zagrożeń, jakie pojawić się mogą w obrębie rynku kapitałowego (por. A. Chłopecki, M. Dyl, Prawo rynku kapitałowego, s. 1). Potrzebę tak szerokiego ujęcia problematyki regulacyjnej tłumaczy się różnorodnością zagrożeń, jakim trzeba przeciwdziałać, a do których zalicza się: ryzyko nieuzyskania właściwej informacji w zakresie niezbędnym do podjęcia trafnej decyzji inwestorskiej, ryzyko utraty powierzonego przez inwestora kapitału, ryzyko niewłaściwego zarządzania powierzonym kapitałem, którego skutkiem może być powstanie straty albo brak oczekiwanych zysków, a w końcu utrata środków, ryzyko związane z narzucaniem inwestorowi przez inne podmioty uciążliwych warunków umownych, przy czym jego zasięg jest dużo większy, gdyż właściwe jest ono całemu obrotowi gospodarczemu, ryzyko nieotrzymania świadczenia od strony transakcji lub od emitenta instrumentów finansowych, zwane też ryzykiem rozliczeniowym, ryzyko operacyjne, czyli niebezpieczeństwo wystąpienia nieprawidłowości w wewnętrznym funkcjonowaniu instytucji infrastruktury rynku finansowego, ryzyko depozytowe, wyrażające się w niebezpieczeństwie utraty aktywów przechowywanych przez instytucje finansowe, ryzyko kursowe, tj. niebezpieczeństwo zmiany kursów walut bądź stóp procentowych oraz ryzyko prawne, polegające na możliwości zmian przepisów prawa lub nieoczekiwanej ich interpretacji przez organy stosujące prawo (por. A. Chłopecki, M. Dyl, Prawo rynku kapitałowego, s. 2 oraz L. Sobolewski, w: Włodyka, Prawo papierów, s. 875). Zidentyfikowanie tych ryzyk pozwala na opisanie zasad, które legły u podstaw całokształtu regulacji w zakresie rynku kapitałowego, a które wyrażają założenia fundamentalne, zarówno w obszarze OfertaPublU, jak też ObrInstrFinU. Początkowo jeszcze pod rządami PrPapW wyróżniano zasadę dematerializacji papierów wartościowych, zasadę przymusu maklerskiego, zasadę przymusu rynku regulowanego, zasadę transparencji (przejrzystości) rynku, zasadę administracyjnego nadzoru nad obrotem (por. m.in. M., w: M. Bączyk, M.H. Koziński, M., W. Pyzioł, A. Szumański, I. Weiss, Papiery wartościowe, 2000, s. 659 oraz L. Sobolewski, w: Włodyka, Prawo papierów, s. 958 i n.). Zmiana stanu prawnego, jaka miała miejsce w 2005 r. jednocześnie doprowadziła do weryfikacji obowiązywania powyższych zasad, przy czym niektóre z poprzednio obowiązujących zasad albo pozostały w mocy, albo też poddane zostały określonym modyfikacjom. Dlatego też 10

11 Rozdział 1. Przepisy ogólne Art. 2 obecnie można w oparciu przede wszystkim o art. 19 ObrInstrFinU oraz art. 7 OfertaPublU wskazać na takie zasady jak: zasadę dematerializacji instrumentów finansowych (art. 5 8 ObrInstrFinU), zasadę przymusu maklerskiego, ograniczoną wszakże do oferty publicznej (por. art. 19 ust. 1 pkt 2 ObrInstrFinU), zasadę przymusu obrotu zorganizowanego, ograniczoną wszakże do transakcji dokonywanych w ramach obrotu wtórnego spełniających kryterium oferty publicznej w rozumieniu art. 3 ust. 1 OfertaPublU, zasadę transparencji obrotu, ograniczoną do oferty publicznej (art. 7 ust. 1 OfertaPublU) oraz obrotu na rynku regulowanym (art. 56 OfertaPublU), a także w znacznie mniejszym zakresie do alternatywnego systemu obrotu (por. art. 39 ust. 4 pkt 3, art. 78a i 161 ObrInstrFinU), zasadę administracyjnego nadzoru nad obrotem (por. art. 1 w zw. z art. 4 NadzRKapU). Dopiero ścisłe powiązanie unormowań o charakterze zasadniczym z unormowaniami szczególnymi tworzy spójny system zapewniający realizację podstawowych postulatów jak swoboda przepływu kapitału, ochrona drobnych inwestorów czy swobodny dostęp do inwestycji oraz jednolity dla wszystkich uczestników dostęp do informacji. Aby osiągnąć tak zakreślone cele konieczne jest posłużenie się również na gruncie OfertaPublU trzema zasadniczymi metodami regulacji, a mianowicie: metodą cywilnoprawną, wykorzystywaną w sferze stosunków kontraktowych i ich konsekwencji prawnych, metodą administracyjnoprawną, stosowaną przy regulacjach dotyczących obszaru ochrony interesu publicznego oraz metodą prawnokarną, której zadaniem jest stworzenie sankcji za wykorzystywanie mechanizmów ryku kapitałowego w kierunku niezgodnym z ich przeznaczeniem (por. także A. Chłopecki, M. Dyl, Prawo rynku kapitałowego, s. 3). Takie kompleksowe podejście do normowanej problematyki, łączące regulację prywatnoprawną z publicznoprawną prezentował ustawodawca już na gruncie PrPapW, wobec czego można mówić, że mamy tutaj do czynienia z tradycyjnym rozwiązaniem, systematyzującym oraz porządkującym ogół zagadnień związanych z trybem ofertowym przy emisji i sprzedaży papierów wartościowych. 3. Charakter regulacji OfertaPublU. Kompleksowy charakter norm przewidzianych w przepisach OfertaPublU powoduje, iż przepisy te należą do dwóch gałęzi prawa, tj. prawa prywatnego, które normuje problematykę obrotu instrumentami finansowymi jak również jego mechanizmy (por. np. art OfertaPublU), zasady szczególnej odpowiedzialności odszkodowawczej (por. art. 98 OfertaPublU), a także zagadnienia korporacyjne (por. art i OfertaPublU) oraz prawa publicznego, które koncentruje się na reglamentacji czynności podejmowanych w obrocie na rynku kapitałowym (por. art OfertaPublU), również w aspekcie reguł odpowiedzialności administracyjnej (por. art. 96 OfertaPublU), jak i karnej (por. art OfertaPublU), czy wreszcie w zakresie stosowanych opłat (por. art OfertaPublU). Z wzajemnych relacji zachodzących pomiędzy przepisami mieszczącymi się w różnych gałęziach prawa nie można jednak wysnuć wniosku o przewadze np. stosunków cywilnoprawnych dla normowanej problematyki (odmiennie, jednak bez uzasadnienia M. Romanowski, Komentarz, s. 28). 13 Art. 2. [Wyłączenie stosowania] Przepisów ustawy nie stosuje się do: 1) weksli i czeków w rozumieniu przepisów prawa wekslowego i czekowego; 2) bankowych papierów wartościowych w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U. z 2012 r. poz. 1376, z późn. zm.) oraz innych papierów wartościowych o charakterze nieudziałowym, stanowiących potwierdzenie przyjęcia środków pieniężnych do depozytu i objętych systemem gwaran- 11

12 Art. 2 Komentarz towania depozytów, emitowanych w sposób ciągły lub powtarzający się przez instytucję kredytową, które nie są podporządkowane, zamienne lub wymienne, nie inkorporują prawa do subskrybowania lub nabycia innego rodzaju papierów wartościowych oraz nie stanowią podstawy dla papierów wartościowych w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o obrocie instrumentami finansowymi ; 3) papierów wartościowych będących instrumentami rynku pieniężnego w rozumieniu ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Spis treści Nb I. Uwagi ogólne Cel regulacji Zmiana art. 2 OfertaPublU II. Wyłączenie weksli oraz czeków Wyłączenie weksli i czeków z historycznego punktu widzenia Przyczyny wyłączenia weksli i czeków Wyłączenie konosamentów i dowodów składowych 5 4. Obrót wekslami w okresie II Rzeczypospolitej... 6 III. Wyłączenie bankowych papierów wartościowych Bankowe papiery wartościowe a inne papiery potwierdzające przyjęcie środków Bankowe papiery wartościowe jako odrębny typ normatywny Konstrukcja bankowych papierów wartościowych 9 4. Zdolność emisyjna Dopuszczalność wprowadzenia bankowych papierów wartościowych do publicznego obrotu w PrPapW Bankowe papiery depozytowe a papiery pożyczkowe Wyłączenie papierów wartościowych tożsamych z bankowymi papierami wartościowymi IV. Wyłączenie instrumentów rynku pieniężnego Instrumenty rynku pieniężnego Skutek ex lege wyłączenia z art. 2 pkt 3 OfertaPublU I. Uwagi ogólne 1 1. Cel regulacji. Celem unormowania zawartego w art. 2 jest zakreślenie granic jej stosowania, wobec czego przepis ten uzupełnia treść regulacji z art. 1 OfertaPublU, przy czym skutek powyższy osiąga się w sposób negatywny, enumeratywnie wymieniając te obszary obrotu instrumentami finansowymi, a ściślej papierami wartościowymi, do których przepisy ustawy nie znajdują zastosowania. Jednak ustawodawca nie posłużył się tutaj kryterium jednolitym, gdyż sięgnął do kryterium typu normatywnego papieru wartościowego, w oparciu o które sformułował art. 2 pkt 1 i 2 OfertaPublU oraz do kryterium funkcji papieru wartościowego, z jakim mamy do czynienia na gruncie pkt 3. W ten sposób wyłączono spod reżimu statuowanego przez przepisy OfertaPublU trzy kategorie papierów wartościowych, a mianowicie: 1) weksle i czeki, stanowiące zindywidualizowane papiery wartościowe, tj. takie, które nie są emitowane w serii; 12

13 Rozdział 1. Przepisy ogólne Art. 2 2) bankowe papiery wartościowe oraz papiery z nimi tożsame; 3) papiery wartościowe będące instrumentami rynku pieniężnego, a zatem takie, których terminy zapadalności nie są dłuższe niż jeden rok. Komentowanemu przepisowi na gruncie ObrInstrFinU odpowiada art. 1 ust. 2, który spod reżimu tej ustawy wyłączył weksle i czeki w rozumieniu przepisów odpowiednio PrWeksl i PrCzek. 2. Zmiana art. 2 OfertaPublU. Komentowany przepis został poddany nowelizacji mocą Zm OfertaPublU z r. w zakresie pkt 2 oraz pkt 3. Mocą tejże nowelizacji w pkt 2 wykreślono wyrazy z siedzibą w państwie członkowskim w odniesieniu do instytucji kredytowej, dzięki czemu wyłączeniem spod przepisów OfertaPublU objęto wszystkie papiery wartościowe emitowane przez instytucje kredytowe i spełniające cechy wskazane w art. 2 pkt 2 OfertaPublU, bez względu na miejsce siedziby takiej instytucji kredytowej. W pkt 3 komentowanego artykułu dokonano kolejnej zmiany, gdyż wykreślono słowa o terminie realizacji praw, liczonym od dnia ich nabycia w obrocie pierwotnym, nie dłuższym niż rok, co stanowiło skorelowanie przepisów OfertaPublU z przepisami ObrInstrFinU, jako że w tych ostatnich zdefiniowano art. 3 pkt 28 pojęcie instrumentu rynku pieniężnego, przez które rozumie się papier wartościowy lub niebędący papierem wartościowym instrument finansowy, wyemitowany lub wystawiony na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego, który może być przedmiotem obrotu na rynku pieniężnym. Jednocześnie w art. 3 pkt 27 ObrInstrFinU zdefiniowano pojęcie rynku pieniężnego, przyjmując za podstawowe kryterium charakter wierzytelności ucieleśnianych w papierach wartościowych, będących przedmiotem obrotu na nim, tj. wierzytelności pieniężne oraz okres ich zapadalności, czyli realizacji praw, tj. nie dłuższy niż rok od dnia wystawienia, albo nabycia w obrocie pierwotnym. II. Wyłączenie weksli oraz czeków 1. Wyłączenie weksli i czeków z historycznego punktu widzenia. Zarówno weksle, jak i czeki, tj. papiery wartościowe, dla których podstawy normatywne stanowią przepisy odpowiednio PrWeksl oraz PrCzek, podlegały już wcześniej wyłączeniu spod szczególnego reżimu prawnego obowiązującego na rynku kapitałowym. Początkowo, na gruncie przepisów PrPapW z 1991 r. ustawodawca osiągnął ten skutek w drodze rozgraniczenia obrotu wekslowego i czekowego oraz publicznego obrotu papierami wartościowymi. Artykuł 1 1 pkt 6 PrPapW z 1991 r. stwierdzał bowiem, że wyjątek od publicznego obrotu stanowi obrót wekslowy i czekowy. Natomiast w PrPapW przyjęto już inne rozwiązanie, jako że art. 1 ust. 2 wyraźnie stanowił, że przepisów tej ustawy nie stosuje się m.in. do obrotu czekowego i wekslowego. Tymczasem komentowany przepis w pkt 1 stanowi, że przepisy OfertaPublU nie mają zastosowania do weksli i do czeków w rozumieniu PrWeksl oraz PrCzek. Niejako w korelacji z tym przepisem a nawiązując do kompleksowego uregulowania z art. 1 ust. 2 PrPapW równocześnie w art. 1 ust. 2 ObrInstrFinU zaznacza się, że także przepisy tej ostatniej ustawy nie znajdują zastosowania do weksli i czeków w rozumieniu prawa wekslowego i czekowego. 2. Przyczyny wyłączenia weksli i czeków. Za błędny uznać należy pogląd, iż wyłączenie w stosunku do weksli i czeków wynika stąd, że podlegają one kompletnej regulacji przewidzianej w przepisach PrWeksl i PrCzek (por. I. Kuska-Żak, M. Żak, w: Komentarz do art. 2 ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych, LEX/el 2006, tezę powyższą powtarza również Haładyj, Komentarz, s. 103), jako że z reguły każdy z typów normatywnych papierów war