UZASADNIONA OPINIA PARLAMENTU NARODOWEGO W SPRAWIE POMOCNICZOŚCI

Transkrypt

1 Parlament Europejski Komisja Prawna UZASADNIONA OPINIA PARLAMENTU NARODOWEGO W SPRAWIE POMOCNICZOŚCI Dotyczy: Uzasadniona opinia parlamentu Węgier w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącą delegowania pracowników w ramach świadczenia usług (COM(2016)0128 C8-0114/ /0070(COD)) Zgodnie z art. 6 Protokołu (nr 2) w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności każdy parlament narodowy może, w ciągu ośmiu tygodni od daty przekazania projektu aktu ustawodawczego. przesłać przewodniczącym Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji uzasadnioną opinię zawierającą powody, dla których uznaje, że dany projekt nie jest zgodny z zasadą pomocniczości. Parlament węgierski przekazał zawartą w załączniku uzasadnioną opinię w sprawie wyżej wspomnianego wniosku dotyczącego dyrektywy. W świetle regulaminu Parlamentu Europejskiego w kwestiach przestrzegania zasady pomocniczości właściwa jest Komisja Prawna. NP\ doc PE v01-00 Zjednoczona w różnorodności

2 ZAŁĄCZNIK Dotyczy: Uzasadniona opinia parlamentu Węgier Szanowny Panie Przewodniczący, w imieniu marszałka parlamentu Węgier pragnę poinformować, że, zgodnie z art. 6 Protokołu (nr 2) w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności załączonego do Traktatów o Unii Europejskiej (zwanego dalej Protokołem nr 2), ustawą Parlamentu Węgier XXXVI z 2012 r. oraz decyzją 10/2014 (II.24.) OGY w sprawie niektórych przepisów regulaminu, parlament Węgier przeprowadził badanie przestrzegania zasady pomocniczości w przypadku wniosku (zwanego dalej wnioskiem ) dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącą delegowania pracowników w ramach świadczenia usług (zwaną dalej dyrektywą 96/71/WE) [COM(2016)128, 2016/0070(COD)]. W decyzji przyjętej przez parlament Węgier w dniu 10 maja 2016 r. ustalono, że wniosek narusza zasadę pomocniczości, toteż niniejszym przekazuję Panu uzasadnioną opinię zgodnie z art. 6 Protokołu. Uzasadnioną opinię parlamentu Węgier opartą na sprawozdaniu nr B/10290 przedstawionym przez Komisję do Spraw Unijnych można podsumować następująco: wbrew postanowieniom art. 5 protokołu nr 2 przedstawione uzasadnienie wniosku nie zawiera absolutnie żadnych odniesień do przestrzegania zasady pomocniczości, a ocena skutków nie uwzględnienia rzeczywistego wpływu wprowadzenia pojęcia wynagrodzenia; wniosek ten narusza zasady konieczności i proporcjonalności, gdyż w stosunku do dyrektywy 96/71/WE stanowiłby daleko posuniętą interwencję w swobodę świadczenia usług oraz sztucznie zakłóciłby ustalone warunki konkurencji, i to w stopniu, którego nie da się uzasadnić celem wyrównania płac; wprowadzenie we wniosku pojęcia wynagrodzenia zamiast płacy minimalnej gwarantowanej przez dyrektywę 96/71/WE nie stanowi wartości dodanej, ponieważ pojęcie wynagrodzenia jest mniej jednoznaczne i precyzyjne. Wprowadzenie pojęcia, które nie jest jednoznaczne dla wszystkich zainteresowanych stron, jest sprzeczne z zasadami pewności prawa i pomocniczości; wbrew postanowieniom art. 2 Protokołu nr 2, złożenie wniosku nie zostało poprzedzone szerokimi konsultacjami, a Komisja Europejska nie uwzględniła wymiaru regionalnego i lokalnego przewidywanych działań. w odniesieniu do aspektów wniosku dotyczących polityki społecznej, wprowadzenie pojęcia wynagrodzenia ma na celu sztuczne wyeliminowanie różnic w poziomie płac w poszczególnych państwach członkowskich, które to różnice wynikają z nierównego poziomu rozwoju gospodarczego i nie ograniczają konkurencji jest to sprzeczne z kompetencjami Unii w dziedzinie polityki społecznej, które ograniczają się do funkcji wspierającej i uzupełniającej. PE v /2 NP\ doc

3 W załączeniu sprawozdanie nr B/10290, na którego podstawie sporządzono uzasadnioną opinię parlamentu Węgier. NP\ doc 3/3 PE v01-00

4 Budapeszt, 10 maja 2016 r. Od: János Latorcai Do: László Kövér, Marszałek parlamentu Węgier Szanowny Panie Marszałku, 18 kwietnia 2016 r. zgodnie z art. 142 ust. 2 decyzji 10/2014 (II.24.) OGY w sprawie niektórych przepisów regulaminu, Komisja do Spraw Unijnych parlamentu Węgier przedstawiła sprawozdanie nr B/10290 dotyczące istnienia warunków do przyjęcia uzasadnionej opinii w sprawie wniosku (zwanego dalej wnioskiem dotyczącym dyrektywy) dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącą delegowania pracowników w ramach świadczenia usług. Tytuł i punkt drugi sprawozdania zawierają błąd pisarski. Zwracam się do przewodniczącego o zarządzenie opublikowania załączonej, poprawnej wersji sprawozdania na stronie internetowej w miejsce sprawozdania nr B/ Budapeszt, 2 maja 2016 r. Richárd Hörcsik Przewodniczący komisji Samodzielna inicjatywa komisji Sprawozdanie dotyczące istnienia warunków do przyjęcia uzasadnionej opinii w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącą delegowania pracowników w ramach świadczenia usług Sprawozdawca: Richárd Hörcsik Przewodniczący Budapeszt, 2 maja 2016 r. 1. Kontekst prawny badania pod kątem zasady pomocniczości Zgodnie z zasadą pomocniczości wszystkie decyzje podejmowane są na najniższym możliwym poziomie. PE v /4 NP\ doc

5 Artykuł 5 1 Traktatu o Unii Europejskiej (zwanego dalej TUE) przewiduje, że planowane działanie Unii Europejskiej jest zgodne z zasadą pomocniczości, jeżeli nie można go przeprowadzić na poziomie państwa członkowskiego lub jeżeli cel może zostać osiągnięty lepiej, skuteczniej na poziomie Unii oraz jeżeli środek unijny oferuje wartość dodaną. Protokół nr 2 do Traktatu z Lizbony 2 stanowi, że parlamenty narodowe państw członkowskich UE mogą badać projekty aktów ustawodawczych UE pod kątem zgodności z zasadą pomocniczości z zastosowaniem procedury przewidzianej przepisami prawa. Jeżeli właściwa izba parlamentu stwierdzi naruszenie tej zasady, może, w ciągu ośmiu tygodni od daty przekazania projektu aktu ustawodawczego, przesłać uzasadnioną opinię organowi, który złożył ten projekt Komisji Europejskiej lub unijnym prawodawcom. Jeżeli przesłanych zostanie kilka uzasadnionych opinii, co przewidziano w protokole nr 2, autor projektu aktu musi go ponownie rozważyć, a ostatecznie może go również wycofać. Celem procedury jest umożliwienie parlamentom krajowym, w razie potrzeby, zapobiegania przekraczaniu uprawnień przez instytucje unijne. Komisja do Spraw Unijnych Parlamentu Węgier może zbadać projekt aktu ustawodawczego pod kątem zasady pomocniczości zgodnie z art. 71 ust. 1 2 ustawy XXXVI z 2012 r. o parlamencie Węgier i art. 142 ust. 1 2 decyzji 10/2014 (II.24.) OGY zawierającej niektóre przepisy regulaminu (zwanej dalej decyzją HHSZ). Jeżeli Komisja do Spraw Unijnych stwierdzi, że projekt aktu prawnego narusza zasadę pomocniczości, przedstawi sprawozdanie w sprawie warunków przyjęcia uzasadnionej opinii oraz wniosek dotyczący decyzji o przyjęciu tego sprawozdania. Zgodnie z art. 142 ust. 3 decyzji HHSZ o przyjęciu sprawozdania i proponowanej decyzji decyduje parlament Węgier. Ośmiotygodniowy termin przedstawienia uzasadnionej opinii jest nieprzekraczalny i dlatego właściwe jest, aby Parlament go dotrzymał. 2. Przedmiot badania pod katem zasady pomocniczości: wniosek Komisji Europejskiej W dniu 8 marca 2016 r. Komisja Europejska przedstawiła wniosek (zwany dalej wnioskiem ) dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącą delegowania pracowników w ramach świadczenia usług (zwaną dalej dyrektywą) [COM(2016)128, 2016/0070(COD)]. Podstawą prawną wniosku która jest taka sama jak podstawa prawna dyrektywy, którą wniosek ma na celu zmienić są art. 53 ust. i art. 62 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zwanego dalej TFUE) (przepisy dotyczące świadczenia usług). Artykuł 53 ust. 1 TFUE przewiduje, że Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, uchwalają dyrektywy aby ułatwić podejmowanie i wykonywanie działalności prowadzonej na własny rachunek. 1 Załącznik zawiera informacje na temat unijnego kontekstu ustawodawczego dotyczącego stosowania zasady pomocniczości i ewentualnych konsekwencji tej procedury. 2 Protokół nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności, załączony do Traktatu o Unii Europejskiej, Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej. NP\ doc 5/5 PE v01-00

6 Wniosek zawiera różne przepisy prawa materialnego: jego głównym celem jest promowanie zasady, zgodnie z którą taka sama praca w tym samym miejscu powinna być wynagradzana w taki sam sposób w przypadku pracowników delegowanych. Dlatego przepisy dotyczące wynagrodzenia mające zastosowanie do pracowników lokalnych, wynikające z prawa lub z powszechnie stosowanych układów zbiorowych, mają również zastosowanie do pracowników delegowanych; pojęcie minimalnych stawek płac, które obowiązywało dotychczas, zostaje zastąpione pojęciem wynagrodzenia; (nowy ust. 1 w art. 3) jeżeli okres oddelegowania jest relatywnie długi dłuższy niż 24 miesiące do pracownika delegowanego zastosowanie mają mieć przepisy prawa pracy przyjmującego państwa członkowskiego; (nowy art. 2a) państwa członkowskie będą mieć obowiązek publikowania na jednej, oficjalnej krajowej stronie internetowej, o której mowa w art. 5 dyrektywy 2014/67/UE 1, elementów składowych wynagrodzenia; (nowy ust. 1 w art. 3) artykuł 3 ust. 8 przewiduje, że powszechnie obowiązujące układy zbiorowe mają zastosowanie do pracowników delegowanych we wszystkich sektorach gospodarki. (nowy ust. 1a w art. 3) Stopień zgodności wniosku z zasadą pomocniczości może zostać oceniony wyłącznie poprzez porównanie go z przepisami obecnie obowiązującej dyrektywy. 3. Kontekst: Obecnie obowiązujące prawo unijne dotyczące pracowników delegowanych 3.1. Dyrektywa jej celem jest skoordynowanie przepisów ustawodawczych państw członkowskich, które wprowadzają wiążące przepisy określające minimalny poziom ochrony, który należy zapewnić pracownikom delegowanym; ma ona zastosowanie do przedsiębiorstw z siedzibą w państwie członkowskim, które, w celu świadczenia usług ponad granicami, delegują pracowników do innego państwa członkowskiego; pojęcie pracownik delegowany odnosi się do przypadków, w których przedsiębiorstwo świadczy usługę w innym państwie członkowskim za pomocą tymczasowego delegowania swoich pracowników w celu świadczenia tam usług. Delegowanie może zostać przeprowadzone również w drodze delegowania pracowników w ramach grupy lub za pośrednictwem agencji pracy tymczasowej. art. 3 ust. 1 tiret drugie lit. c) przewiduje, że delegowanym pracownikom należy zapewnić minimalną stawkę płacy określoną przez państwo przyjmujące na mocy prawa albo na mocy układu zbiorowego. Przepisy państwa przyjmującego mają również zastosowanie przykładowo do maksymalnych okresów pracy i minimalnych okresów wypoczynku pracowników delegowanych. art. 3 ust. 3 5 umożliwia państwom członkowskim, w pewnych okolicznościach (np. jeśli okres delegowania nie przekracza jednego miesiąca), po konsultacji z przedstawicielami pracodawców i pracowników, na wprowadzanie odstępstw od przepisów w sprawie płacy minimalnej. Podsumowując, wprowadzone zostają normy minimalne dotyczące statusu prawnego i stosunków pracy pracowników delegowanych, a państwa członkowskie uzyskują odpowiednią swobodę, aby móc stosować warunki korzystniejsze dla pracowników (art. 3 ust. 7). Osiąga się w ten sposób odpowiednią równowagę między swobodą świadczenia usług, ochroną praw pracowników i zapewnianiem uczciwej konkurencji. 1 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/67/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie egzekwowania dyrektywy 96/71/WE dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług, zmieniająca rozporządzenie (UE) nr 1024/2012 w sprawie współpracy administracyjnej za pośrednictwem systemu wymiany informacji na rynku wewnętrznym ( rozporządzenie w sprawie IMI ). Tekst mający znaczenie dla EOG. Dz.U. L 159 z , s (zwana dalej dyrektywą wykonawczą). PE v /6 NP\ doc

7 3.2. Dyrektywa wykonawcza służy zapobieganiu nadużyciom w stosowaniu dyrektywy, uregulowaniu kwestii odpowiedzialności podwykonawców oraz rozwiązaniu problemu firm przykrywek; ułatwia współpracę i wymianę informacji między organami państw członkowskich zajmującymi się delegowaniem pracowników, a także przewiduje zwiększony nadzór ze strony państw członkowskich; termin transpozycji upływa 18 czerwca 2016 r.; dyrektywa ta nie została jeszcze przetransponowana do prawa węgierskiego. 4. Badanie wniosku pod kątem zasady pomocniczości dokonana przez Komisję do Spraw Unijnych Na posiedzeniu w dniu 30 marca 2016 r. Komisja do Spraw Unijnych otrzymała od przedstawiciela Ministerstwa Gospodarki Narodowej informacje o celu i głównych elementach wniosku. Komisja do Spraw Unijnych stwierdziła, że badanie wniosku pod kątem zasady pomocniczości jest prawnie możliwe, ponieważ ośmiotygodniowy termin nadsyłania uzasadnionych opinii upływa 10 maja 2016 r. Na posiedzeniu w dniu 12 kwietnia 2016 r. Komisja do Spraw Unijnych przeprowadziła badanie wniosku pod kątem stosowania zasady pomocniczości i zgłosiła następujące kwestie: uzasadnienie wniosku: wbrew art. 5 Protokołu nr 2, który stanowi, że należy podać uzasadnienie, wniosek nie zawiera żadnych odniesień do przestrzegania zasady pomocniczości: nie przedstawia on w tej kwestii szczegółowych argumentów, natomiast uzasadnienie sporządzone przez sprawozdawcę Parlamentu Europejskiego zawiera jedynie samą wzmiankę o tym, że dyrektywa wymaga zmiany. wyjaśnienie prawdopodobnych skutków wniosku: ani w ocenie skutków 1 ani we wniosku, wbrew postanowieniom art. 5 Protokołu nr 2, nie ma żadnej wzmianki dotyczącej faktycznych skutków wprowadzenia pojęcia wynagrodzenia, ani w odniesieniu do państw członkowskich ani do przedsiębiorstw świadczących usługi. konieczność i proporcjonalność wniosku: dyrektywa zapewnia odpowiednią równowagę między swobodą świadczenia usług a ochroną praw pracowników delegowanych. Dyrektywa ustanawia normy minimalne, od których możliwe jest odstępstwo na korzyść pracowników, tak aby obowiązujące przepisy umożliwiały pracownikom delegowanym otrzymywanie stawek płacy wyższych niż minimalne. W świetle tych przepisów dyrektywa jest niewątpliwie zgodna z zasadą pomocniczości. Z drugiej strony wniosek ogranicza zróżnicowane podejście oparte na różnicach w statusie prawnym pracowników delegowanych i lokalnych. W stosunku do dyrektywy wniosek stanowiłby daleko posuniętą interwencję w swobodę świadczenia usług oraz zakłócałby ustalone warunki konkurencji, i to w stopniu, którego nie da się uzasadnić celem wyrównania płac. Ten ostatni cel może w każdym razie zostać osiągnięty poprzez stopniowy rozwój gospodarczy i dążenie do rzeczywistej konwergencji, a nie za pomocą aktów prawnych. wartość dodana wniosku: pojęcie wynagrodzenia, które, jak się postuluje, powinno zastąpić pojęcie płacy minimalnej. Zasadniczo pojęcie płacy minimalnej, które zostało wprowadzone 1 SWD (2016) 52, dokument roboczy Komisji w sprawie usług. NP\ doc 7/7 PE v01-00

8 poprzez dyrektywę jest dokładnie zdefiniowane na poziomie krajowym lub sektorowym. Interpretując dyrektywę, Trybunał Sprawiedliwości UE rozważył szczegółowe aspekty płacy minimalnej. Trybunał Sprawiedliwości stwierdza na przykład, że art. 3 ust. 1 i 7 dyrektywy nie wyklucza obliczania płacy minimalnej za pracę godzinową lub za pracę na akord, która opiera się na zaszeregowaniu pracowników do kategorii płacowych, zgodnie z ustaleniami odpowiednich układów zbiorowych obowiązujących w przyjmującym państwie członkowskim, pod warunkiem że to obliczanie i zaszeregowanie realizowane są zgodnie z wiążącymi i przejrzystymi przepisami 1. W tym samym wyroku Trybunał orzekł również, że wyrównanie za czas potrzebny na dotarcie do pracy, które jest wypłacane pracownikom pod warunkiem, że codzienna podróż do i z miejsca pracy zajmuje im ponad godzinę, należy uznać za część płacy minimalnej pracowników delegowanych, o ile ten warunek jest spełniony do weryfikacji tego właściwe są sądy krajowe. Wyrok w sprawie C-522/12 2 wyjaśnia między innymi, że określenie składników płacy minimalnej nie może skutkować utrudnianiem swobodnego przepływu usług między państwami członkowskimi. Przykłady te pokazują również, że stosowanie pozornie jednoznacznego pojęcia płacy minimalnej może spowodować wiele problemów związanych z wykładnią. Z punktu widzenia oceny zgodności wniosku z zasadą pomocniczości, jednym z decydujących elementów jest to, że pojęcie wynagrodzenia jest mniej jednoznaczne niż pojęcie płacy minimalnej i jest niejasne, a praktyczne zastosowanie definicji: wszystkie elementy wynagrodzenia obowiązkowe doprowadziłoby do wszczęcia wielu postępowań prawnych i mogłoby nawet utorować drogę wielu nadużyciom. Wprowadzenie pojęcia, które nie jest jednoznaczne dla wszystkich zainteresowanych stron, jest sprzeczne z zasadami pewności prawa i pomocniczości. Prowadzenie na bieżąco ewidencji w odniesieniu do pojęcia wynagrodzenia we wszystkich miejscach pracy na poziomie krajowym, regionalnym lub lokalnym stanowiłoby nieuzasadnione obciążenie administracyjne państw członkowskich, natomiast z punktu widzenia przedsiębiorstw mogłoby to spowodować niepewność prawa i sztuczne ograniczenia rynku. Ponadto wprowadzenie pojęcia wynagrodzenia stanowiłoby sztuczną interwencję w rynek oraz, wskutek wynikających z tego zmian przepisów, zlikwidowałoby sprawiedliwą przewagę konkurencyjną przedsiębiorstw w państwach członkowskich Europy Środkowej i Wschodniej wynikającą z niższego poziomu płac w tamtym obszarze. szerokie konsultacje przed złożeniem wniosku: z uchybieniem obowiązkowi uprzednich konsultacji przewidzianemu w art. 2 Protokołu nr 2 Komisja Europejska nie przeprowadziła szerokich konsultacji i w żaden sposób nie uwzględniła regionalnego ani lokalnego wymiaru planowanych działań. Ponadto Komisja nie była otwarta na wspólne pismo z sierpnia 2015 r. wystosowane przez dziewięć państw członkowskich (Bułgarię, Republikę Czeską, Estonię, Węgry, Litwę, Łotwę, Polskę, Słowację i Rumunię), w którym wyraziły one pogląd, że konieczne jest ponowne rozważenie dyrektywy po upływie terminu transpozycji dyrektywy wykonawczej i po dogłębnej ocenie skutków dyrektywy. Państwa te wyraziły również obawę, że zasada równości wynagrodzeń za taką samą pracę w tym samym miejscu może być sprzeczna z zasadami jednolitego rynku, jako że różnice w stawkach płac między państwami członkowskimi stanowią jeden z uzasadnionych elementów przewagi konkurencyjnej z której korzystają usługodawcy. 1 Wyrok z dnia 12 lutego 2015 r. w sprawie C-396/13 Sähköalojen ammattiliitto ry i Elektrobudowa Spółka Akcyjna. 2 Punkt 37 wyroku z dnia 7 listopada 2013 r. w sprawie C-522/12 Tevfik Isbir przeciwko DB Services GmbH. PE v /8 NP\ doc

9 wymiar wniosku dotyczący polityki społecznej: W motywie 12 wniosku zgodnym z art. 153 TFUE czytamy: Do kompetencji państw członkowskich należy ustanowienie przepisów dotyczących wynagrodzenia zgodnie z ich prawem i praktyką.. Jednocześnie ponieważ w świetle wniosku wypłata wynagrodzenia jest obowiązkowa, wniosek stoi w sprzeczności z uprawnieniami państw członkowskich do decydowania o wynagrodzeniu (wypłacanym przez przedsiębiorstwa delegujące pracowników). W rezultacie wniosek ma na celu sztuczne wyeliminowanie różnic w poziomie płac w poszczególnych państwach członkowskich, które to różnice wynikają z nierównego poziomu rozwoju gospodarczego jest to sprzeczne z kompetencjami Unii w dziedzinie polityki społecznej, które ograniczają się do funkcji wspierającej i uzupełniającej. 5. Stanowisko Komisji do Spraw Unijnych w odniesieniu do stosowania zasady pomocniczości Wniosek wbrew postanowieniom art. 5 protokołu nr 2 przedstawione uzasadnienie wniosku nie zawiera absolutnie żadnych odniesień do przestrzegania zasady pomocniczości, a ocena skutków nie uwzględnienia rzeczywistego wpływu wprowadzenia pojęcia wynagrodzenia; wniosek ten narusza zasady konieczności i proporcjonalności, gdyż w stosunku do dyrektywy 96/71/WE stanowiłby daleko posuniętą interwencję w swobodę świadczenia usług oraz sztucznie zakłóciłby ustalone warunki konkurencji, i to w stopniu, którego nie da się uzasadnić celem wyrównania płac; wprowadzenie we wniosku pojęcia wynagrodzenia zamiast płacy minimalnej nie stanowi wartości dodanej, ponieważ pojęcie wynagrodzenia jest mniej jednoznaczne i precyzyjne. Wprowadzenie takiego pojęcia, które nie jest jednoznaczne dla wszystkich zainteresowanych stron, jest sprzeczne z zasadami pewności prawa i pomocniczości; wbrew postanowieniom art. 2 Protokołu nr 2, złożenie wniosku nie zostało poprzedzone szerokimi konsultacjami, a Komisja Europejska nie uwzględniła wymiaru regionalnego i lokalnego przewidywanych działań; w odniesieniu do aspektów wniosku dotyczących polityki społecznej, wprowadzenie pojęcia wynagrodzenia ma na celu sztuczne wyeliminowanie różnic w poziomie płac w poszczególnych państwach członkowskich, które to różnice wynikają z nierównego poziomu rozwoju gospodarczego i nie ograniczają konkurencji jest to sprzeczne z kompetencjami Unii w dziedzinie polityki społecznej, które ograniczają się do funkcji wspierającej i uzupełniającej. W świetle powyższego Komisja do Spraw Unijnych uznaje, że wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącą delegowania pracowników w ramach świadczenia usług [COM(2016)128; 2016/0070(COD)] narusza zasadę pomocniczości. NP\ doc 9/9 PE v01-00

10 Załącznik Procedura badania wniosków pod kątem zasady pomocniczości oraz jej możliwe konsekwencje Pomocniczość jest zdefiniowane w sposób następujący w art. 5 TUE; 3. Zgodnie z zasadą pomocniczości, w dziedzinach, które nie należą do jej wyłącznej kompetencji, Unia podejmuje działania tylko wówczas i tylko w takim zakresie, w jakim cele zamierzonego działania nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez Państwa Członkowskie, zarówno na poziomie centralnym, jak i regionalnym oraz lokalnym, i jeśli ze względu na rozmiary lub skutki proponowanego działania możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii. Instytucje Unii stosują zasadę pomocniczości zgodnie z Protokołem w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności. Parlamenty narodowe czuwają nad przestrzeganiem zasady pomocniczości zgodnie z procedurą przewidzianą w tym protokole. 4. Zgodnie z zasadą proporcjonalności zakres i forma działania Unii nie wykraczają poza to, co jest konieczne do osiągnięcia celów Traktatów. Instytucje Unii stosują zasadę proporcjonalności zgodnie z Protokołem w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności.. Badania wniosków pod kątem zasady pomocniczości są regulowane w następujący sposób na mocy art. 6 Protokołu nr 2: Każdy parlament narodowy lub każda izba parlamentu narodowego może, w terminie ośmiu tygodni od daty przekazania projektu aktu prawodawczego w językach urzędowych Unii, przesłać przewodniczącym Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji uzasadnioną opinię zawierającą powody, dla których uznaje, że dany projekt nie jest zgodny z zasadą pomocniczości. (...). Konsekwencje uzasadnionej opinii zależą od tego, ile parlamentów państw członkowskich uzna w ośmiotygodniowym terminie, że zasada pomocniczości zostaje naruszona przez ten sam wniosek Unii Europejskiej. W ramach tej procedury parlament każdego z 28 państw członkowskich dysponuje 2 głosami (a zatem całkowita liczba głosów to 56). Uzasadnione opinie będą miały istotny wpływ na unijny proces decyzyjny, szczególnie wówczas, gdy zależnie od danej unijnej procedury ustawodawczej jedna czwarta, jedna trzecia bądź większość parlamentów państw członkowskich uzna, że naruszana jest zasada pomocniczości. W przypadku procedury żółtej kartki zgodnie z art. 7 Protokołu nr 2, jeśli jedna trzecia parlamentów państw członkowskich (19 głosów) stwierdzi, że wniosek narusza zasadę pomocniczości, projekt zostaje poddany ponownej analizie. Po ponownej analizie Komisja może postanowić o podtrzymaniu, zmianie lub wycofaniu wniosku. Od momentu wejścia w życie Traktatu z Lizbony procedurę żółtej kartki zastosowano dwukrotnie. W pierwszym przypadku wniosek został wycofany, a w drugim 1 Komisja Europejska podtrzymała wniosek bez zmian. 1 Jeśli chodzi o projekt rozporządzenia o ustanowieniu Prokuratury Europejskiej, parlament Węgier stwierdził w decyzji 87/2013 (X.22.) OGY, że doszło do naruszenia zasady pomocniczości. PE v /10 NP\ doc

11 Decyzja.../2016 (...) OGY parlamentu Węgier w sprawie przyjęcia sprawozdania dotyczącego istnienia warunków do przyjęcia uzasadnionej opinii w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącą delegowania pracowników w ramach świadczenia usług 1. Parlament Węgier przyjmuje sprawozdanie Komisji do Spraw Unijnych dotyczące istnienia warunków do przyjęcia uzasadnionej opinii w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącą delegowania pracowników w ramach świadczenia usług [COM(2016)128; 2016/0070 (COD) (zwane dalej sprawozdaniem ) i na jego podstawie stwierdza, że wniosek dotyczący dyrektywy narusza zasadę pomocniczości. 2. Parlament zobowiązuje swojego marszałka do niezwłocznego przekazania uzasadnionej opinii zawartej w sprawozdaniu przewodniczącym Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji Europejskiej, a jednocześnie do poinformowania o tym rządu. János Latorcai Wicemarszałek parlamentu Węgier László Földi Sekretarz parlamentu Węgier István Ikotity Sekretarz parlamentu Węgier NP\ doc 11/11 PE v01-00