Wyzwania firmy Canon 8

Transkrypt

1 Wyzwania firmy Canon 8

2 10

3 Wyzwania technologiczne Narodziny aparatu Canon Początki firmy Canon związane są z Kwanon Imieniem Kwanon, buddyjskiej bogini miłosierdzia, nazwano pierwszy japoński aparat 35 mm wyposażony w migawkę szczelinową. Oto historia opracowania tego aparatu i nadania mu nazwy Kwanon. Reklama prasowa firmy KWANON Logo firmy KWANON W latach trzydziestych XX wieku dwa najlepsze aparaty 35 mm wyposażone w migawkę szczelinową produkowane były przez firmy Leica i Contax. W 1932 roku do sprzedaży weszła Leica II, a rok później Contax I. Oba te aparaty były produkowane w Niemczech, które w tamtych czasach mogły poszczycić się najlepszym na świecie przemysłem produkcji urządzeń precyzyjnych, i natychmiast stały się obiektem pożądania amatorów fotografii na całym świecie. W Japonii kraju o ograniczonych wówczas możliwościach technologicznych wzorowano się na zagranicznych modelach aparatów. W tamtym okresie początkowe zarobki absolwenta uniwersytetu w prestiżowej firmie wynosiły około 70 jenów miesięcznie, natomiast aparat Leica D z obiektywem 50 mm f/3,5 kosztował 420 jenów. Innymi słowy, aparaty Leica i Contax były poza zasięgiem możliwości finansowych przeciętnej osoby, która chciałaby zakupić dobry aparat. W tym samym czasie Goro Yoshida ( ) podjął próbę skonstruowania własnego (i pierwszego w Japonii) aparatu 35 mm wyposażonego w migawkę szczelinową oraz dalmierz (aparat 35 mm z dalmierzem) rozpoczynając od demontażu aparatu Leica II i zapoznania się z jego konstrukcją. Yoshida, którego zawsze fascynowały aparaty fotograficzne i który już jako dziecko rozbierał je na części, a następnie składał z powrotem, porzucił szkołę średnią i podjął pracę jako serwisant i konserwator kamer i projektorów filmowych. W połowie lat dwudziestych XX wieku, jeszcze przed ukończeniem trzydziestego roku życia, Yoshida często podróżował pomiędzy Japonią i Szanghajem, gdzie kupował części do projektorów. Do skonstruowania wysokiej jakości aparatu 35 mm skłoniły go słowa amerykańskiego handlowca, którego poznał w Szanghaju. Powiedział on: Dlaczego jeździsz taki kawał drogi do Szanghaju po części? Japonia buduje jedne z najlepszych okrętów wojskowych na świecie, a skoro potraficie je produkować, to nie widzę powodu, abyście nie mogli wytwarzać czegoś tak prostego jak części do aparatów. Oszczędź sobie nieco czasu i produkuj je samodzielnie. Te słowa podziały na wyobraźnię urodzonego majsterkowicza. Jak wiemy, Yoshida pracował jako serwisant i konserwator kamer, zatem nic dziwnego, że w końcu zdecydował się na samodzielne zbudowanie aparatu. Oto historia pomysłu zbudowania pierwszego aparatu Canon, z której wynika następujący morał: każdy człowiek, nawet w Japonii w tamtych latach, może czegoś dokonać, jeśli tylko bardzo mocno się postara. W 1933 roku w pokoju trzypiętrowego apartamentowca w Roppongi w Tokio powstało Laboratorium Precyzyjnych Urządzeń Optycznych (którego nazwę zmieniono później na Canon ), będące warsztatem konstrukcyjnym, w którym miały powstawać wysokiej jakości aparaty 35 mm. Pierwszą wzmianką o nowej firmie była reklama w magazynie Asahi Camera z czerwca 1934 roku, który do dziś pozostaje jednym z najważniejszych japońskich magazynów w branży fotograficznej. W odważnym tekście reklamowym zamieszczonym poniżej zdjęcia prototypu aparatu Kwanon czytamy: Łódź podwodna klasy I, samolot typu 92 oraz aparat Kwanon: oto światowi liderzy. W latach dwudziestych XX wieku Japonia skonstruowała kilka wariantów łodzi podwodnej klasy I. Typ 92 odnosił się do chłodzonych powietrzem myśliwców będących na wyposażeniu Cesarskiej Armii Wielkiej Japonii. Zarówno okręt, jak i samolot były w Japonii symbolami najnowocześniejszej techniki zbrojeniowej, a reklama firmy Canon połączyła z tymi czołowymi przykładami zaawansowania technologicznego Japonii pierwszy japoński aparat 35 mm. Nazwa Kwanon pochodzi od buddyjskiej bogini miłosierdzia, a logo przedstawia postać bogini Kwanon o tysiącu rąk z płonącymi literami KWANON nad jej głową. Z kolei nazwa obiektywu pochodzi od imienia Mahakashapa, jednego z uczniów Buddy i przywódcy grupy religijnej. Tę nazwę wybrano ze względu na podobieństwo do słów używanych przez Japończyków do naśladowania odgłosu migawki kasha (przy otwieraniu) i pa (przy zamykaniu). Wyprodukowanie pierwszego w Japonii wysokiej jakości aparatu 35 mm z dalmierzem było spełnieniem marzeń człowieka, który chciał udowodnić, że japońska technologia może śmiało konkurować z niemiecką i z technologiami innych krajów zachodnich. Tę pasję i dumę można także odnaleźć i dzisiaj w obiektywach Canon EF, będących połączeniem najnowszych technologii i bezkompromisowego kunsztu. 10

4 12

5 Wyzwania technologiczne Wyzwanie związane z opracowaniem obiektywu o dużej wydajności Zmiana sposobu myślenia o obiektywach: nowy element optyczny soczewka DO. Wyzwanie podjęte przez zespół konstruktorów firmy Canon na rzecz przyszłości technologii optycznej Super-teleobiektyw EF 400mm f/4 DO IS USM dzięki znacznie lżejszej i bardziej kompaktowej konstrukcji niż w przypadku modeli konwencjonalnych zaprzecza dotychczasowemu przekonaniu, że obiektywy muszą być wielkie i ciężkie. Zastosowane w tych obiektywach soczewki DO (wielowarstwowe dyfrakcyjne elementy optyczne) zawdzięczają swoją innowacyjność zbiorowemu wysiłkowi kilku zespołów z działu rozwoju i produkcji firmy Canon. W połowie lat dziewięćdziesiątych XX w. kilku młodych inżynierów optyków w firmie Canon zwróciło uwagę na możliwości drzemiące w nowych systemach optycznych wyposażonych w dyfrakcyjne elementy optyczne wykorzystujące optykę falową sposób opisania światła jako fal elektromagnetycznych. Dyfrakcyjne elementy optyczne charakteryzują się znacznie wyższymi parametrami kompensacji aberracji chromatycznej niż soczewki konwencjonalne, dlatego też inżynierowie uznali, że ich zastosowanie w teleobiektywach pozwoli budować znacznie mniejsze i lżejsze konstrukcje o skuteczniejszej kompensacji aberracji chromatycznej. Jednakże jednowarstwowe dyfrakcyjne elementy optyczne dostępne w tamtym czasie powodowały powstawanie silnego i niepożądanego efektu odblasków dyfrakcyjnych podczas fotografowania w świetle naturalnym, dlatego też nie miały zastosowania w obiektywach fotograficznych. Jeden z inżynierów pracujących nad tym projektem tak skomentował problemy, na które napotkał zespół projektowy: Wszystkie nasze działania mają charakter pionierski. Napotykamy na przykład na ogromne problemy z przygotowaniem złożonych wzorów pozwalających na dokładne obliczenie odblasków dyfrakcyjnych, z opracowaniem technik wygaszania kolorowych odblasków dla poszczególnych wystąpień dyfrakcji, a także z metodami korekcji aberracji chromatycznej. Jednakże w wyniku wytężonej i konsekwentnej pracy zespołu, pięć lat po rozpoczęciu projektu skonstruowano prototyp soczewki DO z oryginalną wielowarstwową konstrukcją, pozwalającej na wykorzystanie podczas fotografowania prawie całego wpadającego światła. W międzyczasie zespół produkcyjny pracował wraz z grupą projektantów nad opracowaniem techniki masowej produkcji tych nowych elementów. Dyfrakcyjny element optyczny zawiera na przykład siatkę dyfrakcyjną składającą się z osiowych okręgów o wysokości 10 mikrometrów. Zespół pomyślnie opracował ten bardzo precyzyjny kształt dzięki znacznemu udoskonaleniu technologii produkcji polimerowych soczewek asferycznych i procesów produkcyjnych oraz zwiększeniu dokładności, co wykorzystano przy produkcji obiektywów EF. O ile formy tradycyjnych obiektywów zawierały powierzchnie szlifowane po bokach soczewki, o tyle powierzchnie form siatek dyfrakcyjnych wymagały wzoru wypukło-wklęsłego, co wykluczało ich szlifowanie. W celu rozwiązania tego problemu opracowano oryginalne super-precyzyjne narzędzie obróbki trójwymiarowej sterowane z dokładnością do kilku nanometrów, które pozwalało na wyprodukowanie powierzchni soczewki tylko przy pomocy odpowiednich cięć, bez potrzeby szlifowania czy polerowania. Zastosowano również inną nową super-precyzyjną technologię pozycjonowania z mikrometrową dokładnością, pozwalającą na łączenie kilku dyfrakcyjnych elementów optycznych co było głównym założeniem całej konstrukcji. Wprowadzenie systemu do masowej produkcji zajęło konstruktorom pięć lat. W wyniku wytężonej pracy zespołu projektowego i produkcyjnego opracowano soczewkę DO, pierwszą na świecie soczewkę fotograficzną, w której zastosowano dyfrakcyjne elementy optyczne. Firma Canon i w przeszłości nie szczędziła wysiłków w konstruowaniu zaawansowanych oryginalnych elementów optycznych, takich jak soczewki fluorytowe i szerokokątne soczewki asferyczne, a ich natychmiastowe montowanie w produktach przyczyniało się do poprawy parametrów systemów optycznych. Ze wszystkich tych osiągnięć największym wydaje się być opracowanie soczewki DO, która ma ogromne szanse na to, aby postawić na głowie świat obiektywów wymiennych. Wszystkie te technologie w dalszym ciągu są rozwijane, a sprzyja temu panująca wśród inżynierów firmy Canon atmosfera podejmowania kolejnych wyzwań, dzięki którym Canon nieustannie opracowuje nowe, innowacyjne technologie. 12

6 14

7 Wyzwania technologiczne Idealny obiektyw na barkach człowieka Szlifowanie z molekularną dokładnością. Wysokiej klasy obiektywy EF powstają dzięki niezwykłym zdolnościom manualnym. Obiektywy EF charakteryzują się super-wysoką rozdzielczością oraz jakością obrazu przy zachowaniu bardzo wysokiego kontrastu. Uzyskanie tak wysokich parametrów wymagało zastosowania zaawansowanych technologii projektowych wykorzystujących komputery i oprogramowanie projektowe, które już same w sobie podlegają nieustannemu rozwojowi. Jednak niezależnie od poziomu zaawansowania technologii wykorzystywanej przez inżynierów przy projektowaniu wysokiej jakości systemów optycznych, nie uda się osiągnąć wysokich parametrów optycznych produktu docelowego, jeśli przy masowej produkcji nie zachowa się wysokiej precyzji szlifowania i polerowania. Z tego też względu szlifowane i polerowane soczewki są kontrolowane za pomocą narzędzia wzorniczego zwanego prototypem standardowym. Jest to specjalny instrument, który musi być wykonany z największym kunsztem i najwyższą dokładnością przez doświadczonego inżyniera szlifierza, chociaż mogłoby się wydawać, że w obecnych czasach takie umiejętności nie mają nic wspólnego z nowoczesnymi technologiami. Prototyp standardowy jest w rzeczywistości specjalną soczewką zawierającą lustrzany obraz wypukłych i wklęsłych części szlifowanej soczewki. W uproszczeniu można powiedzieć, że jest to wzorzec, na podstawie którego dokonuje się pomiarów soczewki. Jakiekolwiek nierówności krzywizny prototypu standardowego i szlifowanej soczewki powodują powstawanie prążkowych wzorów nazywanych pierścieniami Newtona. Za ich pomocą określa się dokładność szlifowania im mniej pierścieni tym lepiej. W przypadku prototypu standardowego służącego jako wzorzec narzuca się niezwykle wysokie standardy dokładności poniżej 0,03 mikrometra (3/ części milimetra) dla promienia okrągłości i ±1 mikrometra dla promienia krzywizny. Jednakże takiego poziomu precyzji nie da się osiągnąć poprzez zwykłe wpisanie kilku cyfr w komputerze. Jak ujął to jeden z inżynierów szlifierzy: dokładność szlifu soczewki ocenia się poprzez sprawdzenie koloru i kształtu pierścieni Newtona i na tej podstawie reguluje się maszynę szlifującą. Jest to bardzo skomplikowany proces. Innymi słowy, wszystko polega na wiedzy i wyczuciu inżyniera szlifierza, które pozwalają na uzyskanie dokładności szlifowania nieosiągalnej dla maszyny. Ci niezwykle doświadczeni inżynierowie szlifują i polerują soczewki z uwzględnieniem najdrobniejszych czynników, takich jak określenie warunków płaszczyzny poprzez położenie dłoni na pracującej maszynie szlifującej i jej odpowiednią dokładną regulację lub też dobór siły szlifowania uwzględniający rozszerzalność termiczną szkła. W dłoniach jednego z tych inżynierów powstaje prototyp standardowy o nierówności powierzchni mierzonej w angstremach lub molekułach (ponieważ jeden angstrem to jedna dziesięciomiliardowa część metra). Taką dokładność może uzyskać jedynie niezwykle doświadczony pracownik, z pewnością nie jest to praca dla zwykłego inżyniera szlifierza. Polerowane przez nich prototypy standardowe stosowane w sprzęcie optycznym powstają w ponad 3000 odmian o zakresie promieni krzywizny od 1 mm do nieskończoności (powierzchnia płaska) w celu sprostania najwyższym wymaganiom działu produkcji. Technologia firmy Canon, dzięki której powstało tyle doskonałych obiektywów, nie byłaby możliwa bez manualnych umiejętności inżynierów szlifierzy, które pozwalają przełożyć zamysł projektowy na rzeczywisty produkt. Niezrównane parametry obiektywów Canon wyznaczających nowe standardy w świecie fotografii są efektem ręcznej pracy tworzących je ludzi. 14

8 Obiektywy L Marzenia stają się krystalicznie czyste. Wyzwania technologiczne Seria L owoc technologii Jasnoczerwona linia wygrawerowana na tubusie obiektywu oraz symbol L oznaczający luksus. Seria L obiektywów Canon EF charakteryzuje się jakością pozwalającym zaliczyć je do grupy obiektywów profesjonalnych, zaprojektowanych z myślą o najwyższych parametrach, funkcjonalności i odporności na warunki pogodowe i zużycie. L ta nazwa jest zarezerwowana tylko dla tych nielicznych obiektywów, które spełniają surowe wymagania jakościowe. W obiektywach z tej serii zastosowano fluoryt (sztuczny kryształ), szlifowane i polerowane powierzchnie asferyczne, soczewki UD, Super UD i inne specjalne materiały optyczne. Bezkompromisowy projekt optyczny, wiedza z teorii optyki, technologie projektowania precyzyjnego, w których przywiązanie do tradycji jest równie silne jak dążenie do nowoczesności niezmienna wierność tym ideałom przyczyniła się do powstania serii L obiektywów Canon EF.

9 Odwieczne wyzwanie historia obiektywów Canon 18

10 Odwieczne wyzwanie historia obiektywów Canon W historii obiektywów Canon można wyodrębnić kilka okresów od obiektywów dla aparatów z dalmierzem, poprzez serie R, FL i FD aż po obecnie produkowaną serię EF. Przez cały ten czas firma Canon zawsze koncentrowała się na rozwoju, który jest motorem ewolucji. Obiektywy asferyczne, fluoryty, silniki USM, systemy stabilizacji obrazu IS, soczewki DO, a także aktywnie stosowane inne nowe technologie pomagają firmie Canon utrzymać pozycję światowego lidera w dziedzinie obiektywów. Pozwoliliśmy sobie tutaj przedstawić kilka z naszych produktów, które stanowiły kamienie milowe w historii rozwoju obiektywów Canon 50mm f/0,95 W 1961 roku wprowadzono na rynek obiektyw 50 mm f/0,95 charakteryzujący się największą jasnością spośród wszystkich obiektywów dla aparatów fotograficznych na świecie. Ten legendarny obiektyw zyskał sobie opinię jaśniejszego niż ludzkie oko, co umocniło międzynarodową pozycję firmy Canon Serenar 50mm f/3,5! Firma Canon rozpoczęła pracę nad obiektywami wkrótce po zakończeniu II wojny światowej. Pierwszym obiektywem, który ujrzał światło dzienne, był opracowany i wyprodukowany całkowicie we własnym zakresie Serenar 50mm f/3,5. Słowo Serenar znaczy czysty, symbolizując czystość obrazu, którą zespół projektantów postawił sobie za cel Serenar 50mm f/1,8! Pięć lat po rozpoczęciu produkcji pojawił się obiektyw, który można śmiało określić mianem klasycznego. Przyjmując jako punkt wyjścia obiektyw typu Gaussa (jeden z podstawowych typów konstrukcji obiektywów) i dalej go rozbudowując, uzyskaliśmy krystaliczną jakość obrazu, nawet przy całkowicie otwartej przysłonie. Projektanci obiektywów na całym świecie nie kryli zaskoczenia tak dobrymi wynikami, a obiektywy Canon dzięki swojej jakości wkrótce zyskały uznanie na całym świecie. FL 19mm f/3,5 Ten super-szerokokątny obiektyw 19 mm charakteryzował się najszerszym kątem widzenia spośród wszystkich ówczesnych obiektywów dla lustrzanek. Symetryczne rozmieszczenie systemu optycznego z soczewkami wklęsłymi z przodu i z tyłu oraz wypukłymi w środku pozwoliło wyeliminować zniekształcenia, chromatyczną różnicę powiększeń, a także aberrację komatyczną, znaną jako astygmatyzm. Wklęsłe soczewki pomagają uzyskać odpowiedni poziom jasności na brzegach obrazu, a jednocześnie zapewniają bardzo szeroki kąt widzenia. Często wspominano, że w tym systemie optycznym trudno zbudować obiektyw o niewielkich rozmiarach, prawidłowej aberracji sferycznej i odpowiedniej jasności od narożnika do narożnika, a jednak w przypadku obiektywu FL 19mm f/3,5 udało się to osiągnąć dzięki zastosowaniu grupy soczewek wypukłych. Obiektyw był sprzedawany ze specjalnym celownikiem, ponieważ jego montaż wymagał podniesienia lustra. Używano go między innymi do tworzenia nieco nierzeczywistych portretów kobiet Serenar 100mm f/3,5 Pierwszy obiektyw 100 mm wyprodukowany przez firmę Canon był długoogniskowym obiektywem typu Triotar o jasności f/4, w którym zastosowano trzy elementy w trzech grupach. Prawdziwą sławę zyskał teleobiektyw 100 mm f/3,5 z pięcioma elementami w czterech grupach lekki, kompaktowy średni teleobiektyw o długości jedynie 69,5 mm, wadze 205 g/7,2 uncji i maksymalnej średnicy 44 mm. Model II, w którym wagę zmniejszono do 184 g/6,5 uncji, stał się prawdziwym hitem wśród fotografów. FL-F 300mm f/5,6 Od początków działalności w firmie Canon prowadzono badania nad zastosowaniem fluorytu charakteryzującego się właściwościami, których brak w przypadku szkła optycznego jako materiału do produkcji soczewek obiektywów. Jednakże naturalny fluoryt bardzo trudno jest znaleźć w odpowiednio dużych kryształach, ponadto często zawiera zanieczyszczenia, zatem nie nadaje się do zastosowania w obiektywach. Firma Canon skutecznie pokonała konkurencję, opracowując technologię eliminacji zanieczyszczeń i sztucznego wytwarzania kryształów. Pierwszym obiektywem na świecie, w którym zastosowano fluoryt, był FL-F 300mm f/5,6. Fluoryt nie tylko pozwolił wyeliminować aberrację chromatyczną, ale umożliwił także konstruowanie krótszych obiektywów. Obiektyw 300 mm był w tamtych czasach teleobiektywem niezmiernie innowacyjnym i super-kompaktowym. Soczewki fluorytowe zastosowano w wielu obiektywach EF i super-teleobiektywach wysokiej klasy z serii L. 18

11 FD 55mm f/1,2 AL W 1971 roku powstał aparat F-1, prawdziwa lustrzanka systemowa o profesjonalnych parametrach, którą wzbogacono o obiektywy z serii FD cieszące się uznaniem ze względu na wysokie parametry optyczne: wysoki kontrast, ostrość i rewelacyjny balans kolorów, a także wydajność mechaniczną i prostotę obsługi. Obiektyw FD 55mm f/1,2 AL był pierwszym na świecie asferycznym obiektywem obsługującym podgląd w lustrzankach i wyposażonym w automatyczne sterowanie przysłoną. Promienie światła wpadające w pobliżu krawędzi soczewki sferycznej są załamywane inaczej niż promienie wpadające w pobliżu jej środka. Z tego też powodu ognisko soczewki nie znajduje się w jednym punkcie i powstaje zjawisko aberracji sferycznej, które w jasnych obiektywach powoduje odbicia soczewkowe (efekt flary). Rozwiązaniem tego problemu są obiektywy asferyczne, w których nawet przy całkowicie otwartej przysłonie nie występuje zjawisko odbić soczewkowych, a które jednocześnie pozwalają uzyskać wysoki kontrast obrazu. Firma Canon musiała opracować specjalne maszyny do produkcji tego typu obiektywów. Zastosowanie najnowszych technologii w produktach jest wynikiem nieustannego rozwoju od początku aż do końca procesu produkcyjnego FD 400mm f/4,5 SSC W związku z tym, że konwencjonalne teleobiektywy podczas ustawiania ostrości wymagają wydłużania całego obiektywu, ich konstrukcja mechaniczna osiąga znaczne rozmiary. Jednakże ten obiektyw, w którym zastosowano system tylnego ogniskowania, w ramach którego podczas regulacji ostrości porusza się jedynie część obiektywu, zapewnia większą funkcjonalność i wygodę obsługi. Inną charakterystyczną cechą tej konstrukcji jest zmienna skala regulacji ostrości, z powolnym ustawianiem ostrości dla oddalonych obiektów i szybkim dla zbliżeń podobnie jak ma to miejsce w przypadku ludzkiego oka. Należy jeszcze wspomnieć, że taki obiektyw jest stosunkowo niewielki i lekki. Od tamtego czasu system tylnego ogniskowania zastosowano w wielu obiektywach, a jego zalety zostały docenione zwłaszcza podczas konstruowania systemów szybkiej automatycznej regulacji ostrości w obiektywach EF TS 35mm f/2,8 SSC Był to pierwszy obiektyw 35 mm z funkcją korekcji perspektywy (tilt-shift), idealny do zdjęć architektury i fotografii reklamowej, które to dziedziny były do tej pory zarezerwowane dla aparatów wielkoformatowych. Ten obiektyw był pewnego rodzaju punktem wyjścia dla serii EF obiektywów TS-E Nowy FD 14mm f/2,8l Był to pierwszy obiektyw o najkrótszej ogniskowej z serii FD wyposażony w soczewki asferyczne pozwalające wyeliminować zniekształcenia. Firma Canon opracowała oprogramowanie wspomagające projektowanie obiektywów asferycznych z wykorzystaniem komputerów. Aby wprowadzać do produkcji najnowsze technologie, konieczne było rozpoczęcie od technologii podstawowych oraz pobocznych FD 35-70mm f/2,8-3,5 SSC Ten obiektyw był pionierską konstrukcją w grupie szerokokątnych obiektywów o zmiennej ogniskowej, a to dzięki swojej unikalnej i prostej budowie składającej się z dwóch grup soczewek. Obiektyw oparto na precyzyjnej konstrukcji rurowej, w której podczas zmiany powiększenia nieliniowo przesuwają się jednocześnie przednie i tylne grupy soczewek, oddalając się przy skracaniu ogniskowej i zbliżając się przy jej wydłużaniu, przy czym całość obiektywu nie zmienia swoich rozmiarów. Jednocześnie z przemieszczaniem tylnej grupy soczewek przesuwa się i zmienia swój otwór przysłona obiektywu. Należy jeszcze wspomnieć, że został on dodatkowo wyposażony w mechanizm makro. Był to niewątpliwie innowacyjny obiektyw. W tamtych czasach obiektywy ze zmienną ogniskową były uważane za znacznie gorsze pod względem parametrów od obiektywów stałoogniskowych, dlatego też rzadko były wykorzystywane przez zawodowych fotografów. Jednakże wyjątkowe parametry tego obiektywu szybko zyskały uznanie i wszedł on do standardowego wyposażenia profesjonalistów. EF 50mm f/1,0l USM Ten standardowy obiektyw charakteryzował się najwyższą jasnością spośród wszystkich obecnych ówcześnie na rynku obiektywów dla lustrzanek 35 mm. Wyposażony w dwa szlifowane i polerowane elementy asferyczne i cztery elementy ze szkła o wysokim współczynniku załamania, zapewniał niezrównane parametry obrazu, wysoki kontrast i minimalny efekt flary, nawet przy pełnym otworze przysłony równym f/1,0. Ruchomy mechanizm pozwalał osiągnąć wysoką jakość obrazu nawet przy fotografowaniu z bliska, a elektroniczna funkcja ciągłej ręcznej regulacji ostrości pozwalała na łatwą i wykonywaną w dowolnym momencie regulację ręczną, nawet w trybie automatycznej regulacji ostrości. Dzięki temu udało się udoskonalić już i tak szybki i działający błyskawicznie mechanizm automatycznej regulacji ostrości, w którym zastosowano pierścieniowy napęd USM (Ultrasonic Motor silnik ultradźwiękowy).

12 Odwieczne wyzwanie historia obiektywów Canon EF mm f/4-5,6 IS USM Był to pierwszy wymienny teleobiektyw przeznaczony dla lustrzanek i wyposażony w funkcję stabilizacji obrazu. Zasada działania tego innowacyjnego rozwiązania jest następująca: para czujników żyroskopowych wykrywa ruchy aparatu i przesuwa elementy korekcyjne (dodatkową grupę soczewek) w przeciwnym kierunku w celu wyeliminowania efektu rozmazania obrazu. Efekt stabilizacji obrazu odpowiada krótszemu o dwa stopnie czasowi otwarcia migawki.*dzięki zastosowaniu w jego napędzie miniaturowych silników USM udało się uzyskać bezgłośny mechanizm automatycznej regulacji ostrości. * Na podstawie czasu otwarcia migawki równemu odwrotności ogniskowej określającego granicę dla fotografowania bez użycia statywu i bez korzystania z systemu stabilizacji obrazu EF 400mm f/4 DO IS USM Obiektyw EF 400mm f/4 DO IS USM jest superteleobiektywem, w którym zastosowano opracowany przez firmę Canon system optyczny soczewek DO (wielowarstwowych dyfrakcyjnych elementów optycznych). W porównaniu do obiektywów o tej samej konstrukcji, ale wykorzystujących wyłącznie refrakcyjne elementy optyczne, udało się nie tylko zachować tę samą wysoką jakość obrazu, ale także o 27% zmniejszyć długość i o 31% wagę. Obiektyw został także wyposażony w mechanizm stabilizacji obrazu eliminujący rozmazanie zdjęć wykonywanych bez użycia statywu i odpowiadający krótszemu o dwa stopnie czasowi otwarcia migawki*, w funkcję blokady mechanizmu automatycznej regulacji ostrości (AF Stop) oraz pyłoszczelną i kroploszczelną obudowę. Jego parametry były porównywalne z super-teleobiektywem typu L z serii IS. * Na podstawie czasu otwarcia migawki równemu odwrotności ogniskowej określającego granicę dla fotografowania bez użycia statywu i bez korzystania z systemu stabilizacji obrazu. EF 300mm f/2,8l IS USM Ten obiektyw zyskał sobie tak dobrą opinię, że stał się prawdziwym symbolem profesjonalnych obiektywów Canon. W 1974 powstał wysokiej klasy teleobiektyw FL 300mm f/2,8 SSC Fluorite bardzo wydajny obiektyw o wysokiej jasności, w którym po raz pierwszy zastosowano soczewki z fluorytu. Ten obiektyw przetarł szlaki dla swoich następców: FD 300mm f/2,8 SSC oraz EF 300mm f/2,8l IS USM. Jego innowacyjne parametry sprawiły, że wiele wykonanych przy jego pomocy fotografii sportowych, prasowych oraz reklamowych uznano za klasyczne. Obiektyw EF 300mm f/2,8l IS USM wyposażono w mechanizm stabilizacji obrazu znacznie poprawiający jego mobilność. Dzięki zastosowaniu soczewki fluorytowej i dwóch soczewek typu UD ten system optyczny zapewnia znakomitą jakość obrazu. Zmniejszona waga grupy soczewek odpowiedzialnych za regulację ostrości i udoskonalony algorytm napędu automatycznej regulacji ostrości sprawił, że funkcja ta jest niezwykle szybka. W obiektywie można znaleźć także kilka innych innowacyjnych rozwiązań, takich jak funkcja natychmiastowej regulacji ostrości czy blokada mechanizmu automatycznej regulacji ostrości. Zastosowanie stopów magnezu i lżejszego systemu optycznego pozwoliły na zmniejszenie wagi obiektywu w porównaniu do poprzednich modeli, a gumowe pokrycie mocowania i przełączników zapewniły doskonałe parametry pod względem pyłoszczelności i kroploszczelności. Narodziny obiektywu EF Obiektywy EF, stworzone w wyniku odkrywania nowych technologii i wykorzystujące zdobywane przez 60 lat doświadczenie konstruktorskie, są porównywalne lub nawet przewyższają obiektywy z serii FD pod względem parametrów optycznych, wyznaczając jednocześnie nowy poziom precyzji automatycznej regulacji ostrości i w pełni elektronicznego sterowania. Obiektywy te stanowią podstawę systemu EOS SLR o parametrach konstrukcyjnych nowej generacji. Seria została zaprojektowana z myślą o przyszłości, nie tylko pod względem parametrów obrazu, ale z uwzględnieniem systemu jako całości. Na szczególną uwagę zasługuje dużej średnicy elektroniczne mocowanie obiektywu pozwalające na pełną komputeryzację wymiany danych pomiędzy aparatem i obiektywem, a także system napędowy wykorzystujący precyzyjną, elektromagnetycznie sterowaną przysłonę oraz idealny siłownik (system napędowy) automatycznej regulacji ostrości umieszczone wewnątrz obiektywu. Jednym z tych siłowników był pierwszy na świecie napęd USM (UltraSonic Motor silnik ultradźwiękowy), charakteryzujący się znacznym momentem obrotowym, bezgłośną pracą i rewelacyjnymi parametrami uruchamiania i zatrzymania. Dzięki temu stanowi idealny napęd systemu automatycznej regulacji ostrości, zapewniając jego jeszcze wyższą szybkość i dokładność. Silnik USM pierwotnie był stosowany tylko w obiektywach z serii L, ale w chwili obecnej można go znaleźć prawie we wszystkich obiektywach EF. W 1995 roku opracowano obiektyw EF mm f/4-5,6 IS USM, pierwszy na świecie wymienny obiektyw dla lustrzanki wyposażony w mechanizm stabilizacji obrazu. W chwili obecnej ten mechanizm jest wykorzystywany w super-teleobiektywach typu L z serii IS, stanowiącej całkowicie nową kategorię obiektywów, której przedstawicielem jest EF 300mm f/2,8l IS USM. Obiektyw EF 400mm f/4 DO IS USM opracowany w 2001 roku, wyposażony w soczewki typu DO, kryje w sobie potencjał do dokonania nowej rewolucji w świecie obiektywów wymiennych. 20

13 Nasze wspomnienia Twoje wspomnienia Kwanon (Prototyp) IIC L2 RP F-1 AT-1 Oryginalny (Hansa Canon) III VT Deluxe R2000 FTb A-1 S IV L1 7 AV-1 J IIIA L3 RM Aparat F-1 z szybkim silnikiem przesuwu filmu 1980 JS IVS VL EX AUTO AE-1 Program FX NS IIA VL2 FP FTb-N (późniejszy model) Nowy aparat F IID VIT AL-1 IVSb 7S EF JII VIL T50 IIF Pellix TX JII P S IVSb2 Canon Flex FT QL AE-1 SII IIS2 Pellix QL TLb Nowy aparat F-1 z szybkim silnikiem przesuwu filmu IID2 IIB TL F-1 (późniejszy model) T70 VT 21 EX EE

14 Historia aparatów Canon T80 EOS 10 EOS 5000 EOS-1V EOS 10D EOS 20Da T90 EOS 700 EOS 55 EOS 30 EOS 300D EOS-1D Mark II N EOS 650 T60 EOS 3000 N EOS 3000V EOS DCS 1/3 EOS 5D EOS 620 EOS 1000 EOS Kiss III L EOS 500N EOS-1D Mark II EOS 30D EOS 750 EF-M EOS D30 EOS IX E EOS 30v/33v EOS 400D EOS 850 EOS 100 EOS IX 50 EOS-1D EOS 630 EOS 1000S EOS-1Ds Mark II EOS-3 EOS D60 EOS-1 EOS 5 EOS 3000 EOS 20D EOS 300V EOS RT EOS 500 EOS 300X EOS D6000/2000 EOS-1N EOS-1Ds EOS 350D Aparaty Canon z wymiennymi obiektywami produkowane od lat trzydziestych XX wieku. Produkty oznaczone nazwą Kiss odnoszą się do modeli sprzedawanych na terenie Japonii. EOS

15 23 Białe obiektywy Canon fotografujące wydarzenie sportowe

16 EF LENS WORK III Oczy systemu EOS wrzesień 2006 r., wydanie ósme Publikacja i planowanie Canon Inc. Lens Products Group Produkcja i redakcja Canon Inc. Lens Products Group Druk Nikko Graphic Arts Co., Ltd. Podziękowania za współpracę dla: Brasserie Le Solférino/Restaurant de la Maison Fouraise, Chatou/ Hippodrome de Marseille Borély/Cyrille Varet Créations, Paris/Jean Pavie, artisan luthier, Paris/Participation de la Mairie de Paris/Jean- Michel OTHONIEL, sculpteur Canon Inc Produkty i dane techniczne mogą ulec zmianie bez uprzedzenia. Zdjęcia zawarte w tej książce są własnością firmy Canon Inc. lub użyto ich za zgodą autorów. CANON INC. 30-2, Shimomaruko 3-chome, Ohta-ku, Tokyo , Japan