DYREKTYWY. (Tekst mający znaczenie dla EOG)

Transkrypt

1 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 334/17 DYREKTYWY DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) (wersja przekształcona) (Tekst mający znaczenie dla EOG) PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 192 ust. 1, uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ( 1 ), uwzględniając opinię Komitetu Regionów ( 2 ), stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą ( 3 ), a także mając na uwadze, co następuje: (1) W następujących dyrektywach należy dokonać wielu istotnych zmian: dyrektywa Rady 78/176/EWG z dnia 20 lutego 1978 r. w sprawie odpadów pochodzących z przemysłu ditlenku tytanu ( 4 ), dyrektywa Rady 82/883/EWG z dnia 3 grudnia 1982 r. w sprawie procedur nadzorowania i monitorowania środowiska naturalnego w odniesieniu do odpadów pochodzących z przemysłu ditlenku tytanu ( 5 ), dyrektywa Rady 92/112/EWG z dnia 15 grudnia 1992 r. w sprawie procedur harmonizacji programów mających na celu ograniczanie i ostateczną eliminację zanieczyszczeń powodowanych przez odpady pochodzące z przemysłu ditlenku tytanu ( 6 ), dyrektywa Rady 1999/13/WE z dnia 11 marca 1999 r. w sprawie ( 1 ) Dz. U. C 182 z , s. 46. ( 2 ) Dz.U. C 325 z , s. 60. ( 3 ) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 10 marca 2009 r. (Dz.U. C 87 E z , s. 191) oraz stanowisko Rady w pierwszym czytaniu z dnia 15 lutego 2010 r. (Dz.U. C 107 E z , s. 1). Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2010 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 8 listopada 2010 r. ( 4 ) Dz.U. L 54 z , s. 19. ( 5 ) Dz.U. L 378 z , s. 1. ( 6 ) Dz.U. L 409 z , s. 11. ograniczenia emisji lotnych związków organicznych spowodowanej użyciem organicznych rozpuszczalników podczas niektórych czynności i w niektórych urządzeniach ( 7 ), dyrektywa 2000/76/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 grudnia 2000 r. w sprawie spalania odpadów ( 8 ), dyrektywa 2001/80/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych instalacji spalania ( 9 ) oraz dyrektywa 2008/1/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 stycznia 2008 r. dotycząca zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli ( 10 ). Dla zachowania przejrzystości należy dokonać przekształcenia tych dyrektyw. (2) W celu zapobiegania zanieczyszczeniom wynikającym z działalności przemysłowej, ich redukcji i w możliwie najszerszym zakresie wyeliminowania zgodnie z zasadą zanieczyszczający płaci oraz zasadą zapobiegania zanieczyszczeniom należy ustalić ogólne ramy kontroli głównych rodzajów działalności przemysłowej, przyznając pierwszeństwo interwencji u źródła oraz zapewniając rozsądną gospodarkę zasobami naturalnymi i biorąc pod uwagę, w razie potrzeby, sytuację gospodarczą i szczególne lokalne cechy miejsca, w którym prowadzona jest działalność przemysłowa. (3) Stosowanie odmiennego podejścia w odniesieniu do kontrolowania emisji do powietrza, wody lub gleby traktowanych oddzielnie może stanowić zachętę do przesuwania zanieczyszczeń z jednych elementów środowiska na inne, zamiast zachęcać do ochrony środowiska jako całości. Dlatego należy zapewnić zintegrowane podejście do zapobiegania emisjom do powietrza, wody i gleby oraz ich kontroli, jak również do kwestii gospodarowania odpadami, efektywności energetycznej i zapobiegania wypadkom. Takie podejście przyczyni się również do osiągnięcia w Unii jednakowych warunków prowadzenia działalności poprzez ujednolicenie wymogów w zakresie efektywności środowiskowej instalacji przemysłowych. ( 7 ) Dz.U. L 85 z , s. 1. ( 8 ) Dz.U. L 332 z , s. 91. ( 9 ) Dz.U. L 309 z , s. 1. ( 10 ) Dz.U. L 24 z , s. 8.

2 L 334/18 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej (4) Należy dokonać przeglądu ustawodawstwa dotyczącego instalacji przemysłowych w celu uproszczenia i wyjaśnienia istniejących przepisów, zmniejszenia niepotrzebnych obciążeń administracyjnych oraz wdrożenia wniosków zawartych w komunikatach Komisji z dnia 21 września 2005 r. w sprawie strategii tematycznej dotyczącej zanieczyszczenia powietrza (zwanej dalej strategią tematyczną dotyczącą zanieczyszczenia powietrza ), z dnia 22 września 2006 r. w sprawie strategii tematycznej dotyczącej ochrony gleby oraz z dnia 21 grudnia 2005 r. w sprawie strategii tematycznej dotyczącej zapobiegania powstawaniu odpadów i ich recyklingu, przyjętych w odpowiedzi na decyzję nr 1600/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 2002 r. ustanawiającą szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska naturalnego ( 1 ). Celem tych komunikatów jest ochrona zdrowia ludzi i środowiska, której nie można zapewnić bez dalszej redukcji emisji pochodzących z działalności przemysłowej. (5) W celu zapewnienia zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli, każda z instalacji powinna być eksploatowana wyłącznie wtedy, gdy posiada pozwolenie lub, w przypadku pewnych instalacji i czynności, w których wykorzystuje się rozpuszczalniki organiczne, wyłącznie wtedy, gdy posiada pozwolenie lub jest zarejestrowana. (9) W celu uniknięcia podwójnych uregulowań, pozwolenie dla instalacji objętej dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie ( 2 ) nie powinno obejmować dopuszczalnych wielkości bezpośrednich emisji gazów cieplarnianych wymienionych w załączniku I do tej dyrektywy, z wyjątkiem przypadków gdy jest to konieczne do zapobieżenia powstaniu znaczącego lokalnego zanieczyszczenia lub jeżeli instalacja jest wyłączona z tego systemu. (10) Zgodnie z art. 193 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, niniejsza dyrektywa nie stanowi przeszkody dla państw członkowskich w utrzymaniu lub ustanowieniu bardziej rygorystycznych środków ochronnych, na przykład wymogów dotyczących emisji gazów cieplarnianych, pod warunkiem że takie środki są zgodne z traktatami i że Komisja została o nich powiadomiona. (11) Operatorzy powinni składać wnioski o pozwolenia, zawierające informacje niezbędne właściwym organom do określenia warunków pozwolenia. Składając wnioski o pozwolenia operatorzy powinni mieć możliwość wykorzystania informacji wynikających z zastosowania dyrektywy Rady 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne ( 3 ) oraz dyrektywy Rady 96/82/WE z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie kontroli niebezpieczeństwa poważnych awarii związanych z substancjami niebezpiecznymi ( 4 ). (6) Przydzielanie obowiązków operatorom instalacji leży w gestii państw członkowskich pod warunkiem zapewnienia zgodności z niniejszą dyrektywą. Dlatego państwa członkowskie mogą dokonać wyboru, czy udzielić pozwolenia jednemu odpowiedzialnemu operatorowi dla każdej instalacji, czy też rozłożyć odpowiedzialność na kilku operatorów różnych części danej instalacji. W przypadku gdy aktualny system prawny danego państwa członkowskiego zakłada odpowiedzialność tylko jednego operatora dla każdej instalacji, państwo to może zdecydować o utrzymaniu tego systemu. (7) W celu ułatwienia udzielania pozwoleń państwa członkowskie powinny mieć możliwość ustalania wymogów dla niektórych kategorii instalacji w ramach ogólnych wiążących zasad. (8) Ważne jest, aby zapobiegać wypadkom i incydentom oraz ograniczać ich konsekwencje. Kwestia odpowiedzialności za konsekwencje wypadków i incydentów dla środowiska regulowana jest przez odpowiednie przepisy prawa krajowego oraz, w stosownych przypadkach, odpowiednie przepisy prawa unijnego. (12) Pozwolenie powinno obejmować wszystkie środki niezbędne do uzyskania wysokiego poziomu ochrony środowiska jako całości i zapewnienia zgodności działania instalacji z ogólnymi zasadami regulującymi podstawowe obowiązki operatora. Pozwolenie powinno zawierać dopuszczalne wielkości emisji dla substancji zanieczyszczających albo równoważne parametry lub środki techniczne, stosowne wymogi ochrony gleby i wód podziemnych oraz wymogi dotyczące monitorowania. Warunki pozwolenia powinny opierać się na najlepszych dostępnych technikach. (13) W celu określenia najlepszych dostępnych technik oraz w celu ograniczenia występujących w Unii różnic w zakresie poziomów emisji z działalności przemysłowej należy sporządzić dokumenty referencyjne dotyczące najlepszych dostępnych technik (BAT) (zwane dalej dokumentami referencyjnymi BAT ), dokonywać ich przeglądu i w razie konieczności aktualizować w wyniku wymiany informacji z zainteresowanymi podmiotami, a najważniejsze elementy dokumentów referencyjnych BAT (zwane dalej konkluzjami dotyczącymi BAT ) należy przyjąć w drodze procedury komitetowej. W tym zakresie Komisja powinna ustanowić w drodze procedury komitetowej wskazówki w sprawie gromadzenia danych, sporządzania dokumentów referencyjnych BAT i zapewniania ich jakości. Konkluzje dotyczące BAT powinny stanowić odniesienie przy określaniu warunków pozwolenia. Mogą one być uzupełniane innymi źródłami. Komisja powinna dążyć do aktualizacji dokumentów referencyjnych BAT najpóźniej osiem lat po publikacji poprzedniej wersji. ( 1 ) Dz.U. L 242 z , s. 1. ( 2 ) Dz.U. L 275 z , s. 32. ( 3 ) Dz.U. L 175 z , s. 40. ( 4 ) Dz.U. L 10 z , s. 13.

3 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 334/19 (14) W celu zapewnienia skutecznej i aktywnej wymiany informacji prowadzącej do opracowania dokumentów referencyjnych BAT o wysokiej jakości, Komisja powinna stworzyć forum działające w przejrzysty sposób. Należy dokonać praktycznych ustaleń dotyczących wymiany informacji oraz dostępności dokumentów referencyjnych BAT, w szczególności w celu zapewnienia, aby państwa członkowskie i zainteresowane strony dostarczały dane o odpowiedniej jakości oraz w odpowiedniej ilości w oparciu o ustanowione wskazówki; umożliwi to określenie najlepszych dostępnych technik i nowych technik. (15) Ważne jest, aby zapewnić właściwym organom wystarczającą elastyczność w ustalaniu dopuszczalnych wielkości emisji, zapewniających, aby w normalnych warunkach eksploatacji emisje nie przekraczały poziomów emisji powiązanych z najlepszymi dostępnymi technikami. W tym celu właściwy organ może określić dopuszczalne wielkości emisji odbiegające od poziomów emisji powiązanych z najlepszymi dostępnymi technikami w zakresie zastosowanych wartości, okresów i warunków referencyjnych, o ile można będzie wykazać na podstawie wyników monitoringu emisji, że emisje nie przekroczyły poziomów emisji powiązanych z najlepszymi dostępnymi technikami. Rezultatem zgodności z dopuszczalnymi wielkościami emisji ustalonymi w pozwoleniach jest poziom emisji niższy od dopuszczalnych wielkości emisji. (16) W celu uwzględnienia pewnych szczególnych okoliczności, w przypadku gdy stosowanie poziomów emisji powiązanych z najlepszymi dostępnymi technikami prowadziłoby do nieproporcjonalnie wysokich kosztów w porównaniu do korzyści środowiskowych, właściwe organy powinny mieć możliwość określania dopuszczalnych wielkości emisji odbiegających od tych poziomów. Takie odstępstwa powinny opierać się na ocenie uwzględniającej dobrze określone kryteria. Dopuszczalne wielkości emisji określone w niniejszej dyrektywie nie powinny zostać przekroczone. W żadnym razie nie należy powodować znaczących zanieczyszczeń, należy natomiast osiągnąć wysoki poziom ochrony środowiska jako całości. (17) W celu umożliwienia operatorom testowania nowych technik, które mogłyby zapewnić wyższy ogólny poziom ochrony środowiska lub przynajmniej ten sam poziom ochrony środowiska i większe oszczędności niż w przypadku zastosowania najlepszych dostępnych technik, właściwe organy powinny mieć możliwość udzielania tymczasowych odstępstw od poziomów emisji powiązanych z najlepszymi dostępnymi technikami. (18) Zmiany w instalacjach mogą powodować wzrost poziomu zanieczyszczenia. Operatorzy powinni powiadamiać właściwe organy o każdej planowanej zmianie, która mogłaby mieć wpływ na środowisko. Bez pozwolenia udzielonego zgodnie z niniejszą dyrektywą nie powinno się dokonywać w instalacjach istotnych zmian, które mogą mieć znaczący negatywny wpływ na zdrowie ludzi lub na środowisko. (19) Rozlewanie gnojowicy w znaczący sposób przyczynia się do emisji zanieczyszczeń do powietrza i wody. Aby zrealizować cele określone w strategii tematycznej dotyczącej zanieczyszczenia powietrza oraz w przepisach prawa unijnego z zakresu ochrony wody, konieczne jest, aby Komisja dokonała przeglądu potrzeby ustanowienia jak najodpowiedniejszych kontroli tych emisji poprzez zastosowanie najlepszych dostępnych technik. (20) Intensywny chów drobiu i bydła w znaczący sposób przyczynia się do emisji zanieczyszczeń do powietrza i wody. Aby zrealizować cele określone w strategii tematycznej dotyczącej zanieczyszczenia powietrza oraz w przepisach prawa unijnego z zakresu ochrony wody, konieczne jest, aby Komisja dokonała przeglądu potrzeby ustanowienia progów wydajnościowych zróżnicowanych dla różnych gatunków drobiu w celu określenia zakresu stosowania niniejszej dyrektywy oraz przeglądu potrzeby ustanowienia najodpowiedniejszych mechanizmów kontroli emisji z instalacji chowu bydła. (21) W celu uwzględnienia rozwoju najlepszych dostępnych technik lub innych zmian instalacji, należy regularnie poddawać ponownemu rozpatrzeniu warunki pozwolenia oraz, w stosownych przypadkach, dokonywać ich aktualizacji, w szczególności w przypadku gdy przyjmuje się nowe lub uaktualnione konkluzje dotyczące BAT. (22) W szczególnych przypadkach, gdy w związku z ponownym rozpatrzeniem i aktualizacją warunków pozwolenia okaże się, że do wprowadzenia nowych najlepszych dostępnych praktyk potrzebny będzie okres dłuższy niż cztery lata od publikacji decyzji w sprawie konkluzji dotyczących BAT, właściwe organy mogą ustalić w warunkach pozwolenia dłuższy okres, jeżeli jest to uzasadnione na podstawie kryteriów określonych w niniejszej dyrektywie. (23) Konieczne jest zapewnienie, aby eksploatacja instalacji nie prowadziła do pogorszenia jakości gleby i wód podziemnych. Warunki pozwolenia powinny zatem obejmować odpowiednie środki zapobiegania emisjom do gleby i wód podziemnych oraz regularne nadzorowanie tych środków, aby uniknąć wycieków, rozlewów, awarii lub wypadków podczas eksploatacji sprzętu i w trakcie magazynowania. Aby wykryć ewentualne zanieczyszczenie gleby i wód podziemnych na wczesnym etapie i, aby w związku z tym podjąć odpowiednie działania naprawcze przed rozprzestrzenieniem się zanieczyszczenia, konieczne jest także monitorowanie gleby i wód podziemnych pod kątem substancji stwarzających zagrożenie. Określając częstość monitorowania, można rozważyć rodzaj środków zapobiegawczych oraz zakres i przypadki ich nadzorowania.

4 L 334/20 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej (24) W celu zapewnienia, aby eksploatacja instalacji nie pogorszyła jakości gleby i wód podziemnych, należy w sprawozdaniu bazowym określić stan zanieczyszczenia gleby i wód podziemnych. Sprawozdanie bazowe powinno być praktycznym narzędziem pozwalającym w możliwie najszerszym zakresie na ilościowe porównanie stanu terenu opisanego w tym sprawozdaniu ze stanem terenu w chwili ostatecznego zakończenia działalności, aby stwierdzić, czy nastąpiło znaczące zwiększenie zanieczyszczenia gleby lub wód podziemnych. Sprawozdanie bazowe powinno zatem zawierać informacje wykorzystujące istniejące dane pomiarowe gleby i wód podziemnych oraz dane historyczne związane z wykorzystywaniem terenu w przeszłości. (25) Zgodnie z zasadą zanieczyszczający płaci, dokonując oceny poziomu istotności zanieczyszczenia gleby i wód podziemnych spowodowanego przez operatora, który byłby zobowiązany do przywrócenia terenu do stanu opisanego w sprawozdaniu bazowym, państwa członkowskie powinny uwzględnić warunki pozwolenia mające zastosowanie w trakcie prowadzenia danej działalności, środki zapobiegające zanieczyszczeniu podejmowane przez instalację, a także względny wzrost zanieczyszczenia w porównaniu z ładunkiem zanieczyszczeń określonym w sprawozdaniu bazowym. Odpowiedzialność za zanieczyszczenie, którego nie spowodował operator, regulowana jest przez odpowiednie przepisy prawa krajowego oraz, w stosownych przypadkach, przez inne odpowiednie przepisy prawa unijnego. (26) W celu zapewnienia skutecznego wdrożenia i egzekwowania niniejszej dyrektywy operatorzy powinni składać właściwym organom regularne sprawozdania dotyczące przestrzegania warunków pozwolenia. Państwa członkowskie powinny zapewnić podjęcie przez operatora i właściwy organ niezbędnych środków w przypadku nieprzestrzegania przepisów niniejszej dyrektywy oraz przewidzieć system kontroli środowiskowych. Państwa członkowskie powinny zapewnić dostępność wystarczającej liczby pracowników posiadających umiejętności i kwalifikacje potrzebne do skutecznego przeprowadzania takich kontroli. (27) Zgodnie Konwencją z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska ( 1 ) skuteczny udział społeczeństwa w procesie decyzyjnym jest niezbędny do umożliwienia mu wyrażenia opinii i obaw, które mogą mieć znaczenie dla podejmowanych decyzji, oraz do umożliwienia decydentom uwzględnienia tych opinii i obaw, co przyczyni się do zwiększenia odpowiedzialności i przejrzystości procesu decyzyjnego oraz wniesie wkład w zwiększenie publicznej świadomości w zakresie kwestii dotyczących środowiska i poparcia dla podjętych decyzji. Członkowie zainteresowanej społeczności powinni mieć możliwość odwołania się do wymiaru sprawiedliwości, aby przyczynić się do ochrony prawa do życia w środowisku odpowiednim dla własnego zdrowia i samopoczucia. (28) Spalanie paliwa w instalacjach o całkowitej nominalnej mocy dostarczonej w paliwie poniżej 50 MW w znaczący ( 1 ) Dz.U. L 124 z , s. 4. sposób przyczynia się do emisji zanieczyszczeń do powietrza. Aby zrealizować cele określone w strategii tematycznej dotyczącej zanieczyszczenia powietrza konieczne jest, aby Komisja dokonała przeglądu potrzeby ustanowienia jak najodpowiedniejszych kontroli emisji z takich instalacji. Przegląd ten powinien uwzględniać specyfikę obiektów energetycznego spalania wykorzystywanych instalacji spalania stosowanych w obiektach służby zdrowia, w szczególności w odniesieniu do korzystania z nich w drodze wyjątku w sytuacjach nadzwyczajnych. (29) Duże obiekty energetycznego spalania w dużym stopniu przyczyniają się do emisji substancji zanieczyszczających do powietrza, co powoduje znaczące skutki dla zdrowia ludzi i dla środowiska. W celu ograniczenia tych skutków oraz spełnienia wymogów dyrektywy 2001/81/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w sprawie krajowych poziomów emisji dla niektórych rodzajów zanieczyszczenia powietrza ( 2 ) oraz celów określonych w strategii tematycznej dotyczącej zanieczyszczenia powietrza, niezbędne jest ustalenie bardziej rygorystycznych dopuszczalnych wielkości emisji na poziomie Unii dla niektórych kategorii obiektów energetycznego spalania i substancji zanieczyszczających. (30) Komisja powinna dokonać przeglądu potrzeby ustanowienia dopuszczalnych wielkości emisji o zasięgu unijnym oraz zmiany dopuszczalnych wielkości emisji określonych w załączniku V dla niektórych dużych obiektów energetycznego spalania, uwzględniając przegląd i aktualizację odpowiednich dokumentów referencyjnych BAT. W tym kontekście Komisja powinna uwzględnić specyfikę systemów energetycznych rafinerii. (31) Ze względu na cechy niektórych lokalnych paliw stałych, należy stosować minimalne stopnie odsiarczania, a nie dopuszczalne wielkości emisji dwutlenku siarki, w odniesieniu do obiektów energetycznego spalania opalanych takim paliwem. Ponadto ponieważ specyficzne cechy łupku bitumicznego mogą uniemożliwić stosowanie tych samych metod redukcji siarki lub osiągnięcie tej samej wydajności w zakresie odsiarczania, jak w przypadku innych paliw, właściwe jest stosowanie nieco niższego minimalnego stopnia odsiarczania w odniesieniu do obiektów wykorzystujących to paliwo. (32) W przypadku nagłego zakłócenia w dostawie paliwa lub gazu o małej zawartości siarki wynikającego z poważnych niedoborów, właściwe organy powinny mieć możliwość udzielenia tymczasowych odstępstw pozwalających obiektom energetycznego spalania na przekroczenie dopuszczalnych wielkości emisji określonych w niniejszej dyrektywie. ( 2 ) Dz.U. L 309 z , s. 22.

5 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 334/21 (33) Dany operator nie powinien eksploatować obiektu energetycznego spalania przez więcej niż 24 godziny od wystąpienia niesprawności lub awarii urządzenia redukującego emisje, zaś łączny czas działania obiektu bez sprawnych urządzeń zmniejszających emisję nie może przekroczyć 120 godzin w okresie 12 miesięcy, tak, aby ograniczyć negatywne skutki zanieczyszczenia dla środowiska. Jednakże w przypadku nadrzędnej potrzeby utrzymania dostaw energii lub konieczności uniknięcia całkowitego wzrostu emisji powstałych w wyniku eksploatacji innego obiektu energetycznego spalania, właściwe organy powinny mieć możliwość udzielenia odstępstwa od tych ograniczeń czasowych. (34) W celu zapewniania wysokiego poziomu ochrony środowiska i zdrowia ludzi oraz uniknięcia transgranicznego przemieszczania odpadów do obiektów o niższych normach środowiskowych, należy ustalić i utrzymać rygorystyczne warunki eksploatacji, wymogi techniczne i dopuszczalne wielkości emisji dla spalarni odpadów lub współspalarni odpadów w Unii. (35) Wykorzystanie rozpuszczalników organicznych przy niektórych czynnościach i w niektórych instalacjach powoduje emisje związków organicznych do powietrza, co przyczynia się do tworzenia na poziomie lokalnym i transgranicznym utleniaczy fotochemicznych, powodujących szkody w zasobach naturalnych oraz mających szkodliwy wpływ na zdrowie ludzi. Należy zatem podjąć środki zaradcze przeciw wykorzystaniu rozpuszczalników organicznych oraz ustanowić wymóg przestrzegania dopuszczalnych wielkości emisji dla związków organicznych oraz przestrzegania odpowiednich warunków eksploatacji. Operatorzy powinni mieć możliwość spełniania wymogów planu redukcji emisji, zamiast przestrzegania dopuszczalnych wielkości emisji określonych w niniejszej dyrektywie, w przypadku gdy istnieją inne środki, takie jak stosowanie produktów lub technik o małej zawartości rozpuszczalników lub niezawierających rozpuszczalników, stanowiące alternatywne sposoby równoważnej redukcji emisji. (36) Instalacje produkujące dwutlenek tytanu mogą powodować znaczące zanieczyszczenie powietrza i wody. W celu ograniczenia tych skutków, należy ustalić na poziomie Unii bardziej rygorystyczne dopuszczalne wielkości emisji dla niektórych substancji zanieczyszczających. (37) W odniesieniu do objęcia instalacji produkcji wyrobów ceramicznych przez wypalanie zakresem krajowych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych obowiązujących w celu zapewnienia zgodności z niniejszą dyrektywą, w oparciu o charakterystykę krajowego sektora przemysłowego oraz w celu wyjaśnienia interpretacji zakresu, państwa członkowskie powinny zdecydować czy stosować zarówno kryterium wydajności produkcji, jak i kryterium przepustowości pieca, czy tylko jedno z tych dwóch kryteriów. (38) W celu uproszczenia sprawozdawczości i zmniejszenia niepotrzebnych obciążeń administracyjnych Komisja powinna określić metody dostosowania sposobu udostępniania danych zgodnie z niniejszą dyrektywą do innych wymogów prawa unijnego, a w szczególności rozporządzenia (WE) nr 166/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 stycznia 2006 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Rejestru Uwalniania i Transferu Zanieczyszczeń ( 1 ). (39) W celu zapewnienia jednolitych warunków wdrażania należy przyznać Komisji uprawnienia wykonawcze do przyjmowania wskazówek w sprawie gromadzenia danych, sporządzania dokumentów referencyjnych BAT i zapewniania ich jakości, w tym odpowiedniej treści i formatu, do przyjmowania decyzji w sprawie konkluzji dotyczących BAT, do ustalania szczegółowych zasad określania okresów rozruchu i wyłączenia oraz przejściowych planów krajowych dla dużych obiektów energetycznego spalania, a także do ustalania rodzaju i formatu informacji, jakie państwa członkowskie mają udostępniać Komisji, oraz częstotliwości ich udostępniania. Zgodnie z art. 291 TFUE przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję mają zostać ustanowione z wyprzedzeniem w drodze rozporządzenia przyjętego zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą. W oczekiwaniu na przyjęcie tego nowego rozporządzenia zastosowanie nadal ma decyzja Rady nr 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiająca warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji ( 2 ), z wyjątkiem procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą, która nie ma zastosowania. (40) Należy przyznać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do ustalenia daty, od której przeprowadzane będą pomiary ciągłe dopuszczalnych wielkości emisji do powietrza w odniesieniu do metali ciężkich, dioksyn i furanów, a także w celu dostosowania załączników V, VI i VII do postępu naukowo-technicznego. W przypadku spalarni odpadów i współspalarni odpadów może to między innymi obejmować między innymi ustalanie kryteriów przyznawania odstępstw od obowiązku ciągłego monitorowania całkowitych emisji pyłów. Szczególnie ważne jest, aby Komisja podczas prac przygotowawczych prowadziła odpowiednie konsultacje, w tym na poziomie eksperckim. (41) Aby zająć się problemem znaczącego zanieczyszczenia środowiska, na przykład metalami ciężkimi, dioksynami i furanami, Komisja powinna w oparciu o ocenę wdrażania najlepszych dostępnych technik w niektórych rodzajach działalności lub w oparciu o ocenę wpływu tych rodzajów działalności na środowisko jako całość przedstawić wnioski dotyczące minimalnych wymogów obowiązujących w całej Unii dla dopuszczalnych wielkości emisji oraz zasad monitorowania i zgodności. (42) Państwa członkowskie powinny ustanowić przepisy dotyczące sankcji mających zastosowanie do naruszeń przepisów krajowych przyjętych na mocy niniejszej dyrektywy oraz zapewnić ich wdrożenie. Sankcje takie powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. ( 1 ) Dz.U. L 33 z , s. 1. ( 2 ) Dz.U. L 184 z , s. 23.

6 L 334/22 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej (43) W celu zapewnienia istniejącym instalacjom wystarczającego czasu na dostosowanie techniczne do nowych wymogów niniejszej dyrektywy, niektóre nowe wymogi powinny mieć zastosowanie do tych instalacji po upływie określonego okresu od daty rozpoczęcia stosowania niniejszej dyrektywy. Obiekty energetycznego spalania potrzebują czasu na zainstalowanie niezbędnych urządzeń służących do redukcji emisji w celu osiągnięcia dopuszczalnych wielkości emisji określonych w załączniku V. (44) Ponieważ cele niniejszej dyrektywy, a mianowicie zapewnienia wysokiego poziomu ochrony środowiska i poprawy jego jakości, nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na transgraniczny charakter zanieczyszczeń pochodzących z działalności przemysłowej możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów. (45) Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. Niniejsza dyrektywa przyczynia się w szczególności do propagowania stosowania art. 37 Karty. (46) Obowiązek transpozycji niniejszej dyrektywy do prawa krajowego powinien ograniczać się do tych przepisów, które stanowią istotną zmianę w porównaniu z wcześniejszymi dyrektywami. Obowiązek transpozycji przepisów, które nie uległy zmianie, wynika z wcześniejszych dyrektyw. (47) Zgodnie z pkt 34 Porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa ( 1 ) zachęca się państwa członkowskie do sporządzania do ich własnych celów i w interesie Unii, własnych tabel, które w możliwie najszerszym zakresie odzwierciedlają korelacje pomiędzy niniejszą dyrektywą a środkami transpozycji, oraz do podawania ich do wiadomości publicznej. (48) Niniejsza dyrektywa powinna pozostawać bez uszczerbku dla obowiązków państw członkowskich dotyczących terminów transpozycji do prawa krajowego i stosowania dyrektyw określonych w załączniku IX część B, PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ: ( 1 ) Dz.U. C 321 z , s. 1. ROZDZIAŁ I PRZEPISY WSPÓLNE Artykuł 1 Przedmiot Niniejsza dyrektywa ustanawia zasady dotyczące zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom powstającym w wyniku działalności przemysłowej oraz zasady dotyczące kontroli tych zanieczyszczeń. Niniejsza dyrektywa ustanawia również zasady mające na celu zapobieganie emisjom do powietrza, wody i ziemi oraz, w przypadku braku takiej możliwości, mające na celu ich redukcję oraz zapobieganie wytwarzaniu odpadów, w celu osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony środowiska jako całości. Artykuł 2 Zakres 1. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do rodzajów działalności przemysłowej, które powodują zanieczyszczenia, o których mowa w rozdziałach II VI. 2. Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do działalności badawczej, działalności rozwojowej ani do badań nowych produktów i procesów. Artykuł 3 Definicje Na użytek niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje: 1) substancja oznacza każdy pierwiastek chemiczny i jego związki, z wyjątkiem następujących substancji: a) substancji radioaktywnych określonych w art. 1 dyrektywy Rady 96/29/Euratom z dnia 13 maja 1996 r. ustanawiającej podstawowe normy bezpieczeństwa w zakresie ochrony zdrowia pracowników i ogółu społeczeństwa przed zagrożeniami wynikającymi z promieniowania jonizującego ( 2 ); b) mikroorganizmów zmodyfikowanych genetycznie określonych w art. 2 lit. b) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/41/WE z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie ograniczonego stosowania mikroorganizmów zmodyfikowanych genetycznie ( 3 ); c) organizmów zmodyfikowanych genetycznie określonych w art. 2 pkt 2 dyrektywy 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów zmodyfikowanych genetycznie ( 4 ); 2) zanieczyszczenie oznacza bezpośrednie lub pośrednie wprowadzenie w wyniku działalności człowieka substancji, wibracji, ciepła lub hałasu do powietrza, wody lub ziemi, które może zagrażać zdrowiu ludzi lub jakości środowiska, spowodować szkody materialne, albo obniżenie walorów środowiskowych lub kolizję z innymi uzasadnionymi sposobami korzystania ze środowiska; ( 2 ) Dz.U. L 159 z , s. 1. ( 3 ) Dz.U. L 125 z , s. 75. ( 4 ) Dz.U. L 106 z , s. 1.

7 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 334/23 3) instalacja oznacza stacjonarną jednostkę techniczną, w której prowadzony jest co najmniej jeden rodzaj działalności wymieniony w załączniku I lub w załączniku VII część 1, oraz wszystkie inne bezpośrednio związane czynności prowadzone na tym samym miejscu, które mają techniczny związek z działalnością wymienioną w tych załącznikach i które mogłyby mieć wpływ na emisje i zanieczyszczenie; 4) emisja oznacza bezpośrednie lub pośrednie uwolnienie substancji, wibracji, ciepła lub hałasu z punktowych lub rozproszonych źródeł w instalacji, do powietrza, wody lub ziemi; 5) dopuszczalna wielkość emisji oznacza masę, wyrażoną w postaci określonych szczególnych parametrów, stężenie lub poziom emisji, których nie można przekroczyć w jednym lub kilku okresach; 6) norma jakości środowiska oznacza zestaw wymogów, które muszą zostać spełnione w określonym czasie przez dane środowisko lub jego część, zgodnie z prawem unijnym; c) najlepsze oznacza najbardziej efektywne w osiąganiu wysokiego ogólnego poziomu ochrony środowiska jako całości; 11) dokument referencyjny BAT oznacza dokument będący wynikiem wymiany informacji zorganizowanej zgodnie z art. 13, sporządzony dla określonych rodzajów działalności i opisujący zwłaszcza stosowane techniki, aktualne poziomy emisji i konsumpcji, techniki uwzględniane przy okazji ustalania najlepszych dostępnych technik, a także konkluzje dotyczące BAT oraz wszelkie nowe techniki ze szczególnym uwzględnieniem kryteriów wymienionych w załączniku III; 12) konkluzje dotyczące BAT oznaczają dokument zawierający elementy dokumentu referencyjnego BAT i formułujący konkluzje dotyczące najlepszych dostępnych technik, ich opisu, informacji służącej ocenie ich przydatności, poziomów emisji powiązanych z najlepszymi dostępnymi technikami, powiązanego monitoringu, powiązanych poziomów konsumpcji oraz, w stosownych przypadkach, odpowiednich środków remediacji terenu; 7) pozwolenie oznacza pisemne zezwolenie na eksploatację całości lub części instalacji, obiektu energetycznego spalania, spalarni odpadów lub współspalarni odpadów; 8) ogólne wiążące zasady oznaczają dopuszczalne wielkości emisji lub inne warunki, przynajmniej na poziomie sektora, przyjęte z myślą o bezpośrednim wykorzystaniu do określenia warunków pozwolenia; 9) istotna zmiana oznacza zmianę charakteru lub sposobu funkcjonowania, lub rozbudowę instalacji lub obiektu energetycznego spalania, spalarni odpadów lub współspalarni odpadów, która może mieć znaczący negatywny wpływ na zdrowie ludzi lub na środowisko; 13) poziomy emisji powiązane z najlepszymi dostępnymi technikami oznaczają różne poziomy emisji uzyskiwane w normalnych warunkach eksploatacji z wykorzystaniem najlepszej dostępnej techniki lub kombinacji najlepszych dostępnych technik, które opisano w konkluzjach dotyczących BAT, wyrażone jako średnia w danym okresie w określonych warunkach odniesienia; 14) nowa technika oznacza nową technikę stosowaną w działalności przemysłowej, która mogłaby zapewnić ogólny wyższy poziom ochrony środowiska lub co najmniej ten sam poziom ochrony środowiska, a zarazem większą oszczędność kosztów niż obecnie istniejące najlepsze dostępne techniki, o ile zostanie ona rozwinięta w celach komercyjnych; 10) najlepsze dostępne techniki oznaczają najbardziej efektywny i zaawansowany etap rozwoju i metod prowadzenia danej działalności, który wskazuje możliwe wykorzystanie poszczególnych technik jako podstawy przy ustalaniu dopuszczalnych wielkości emisji i innych warunków pozwolenia mających na celu zapobieganie powstawaniu, a jeżeli nie jest to możliwe, ograniczenie emisji i oddziaływania na środowisko jako całość: 15) operator oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, która prowadzi lub kontroluje w całości lub w części instalację lub obiekt energetycznego spalania, spalarnię odpadów lub współspalarnię odpadów lub, w przypadku gdy jest to przewidziane w prawie krajowym, której powierzono decydujące uprawnienia ekonomiczne dotyczące technicznego funkcjonowania instalacji lub obiektu; a) techniki obejmują zarówno stosowane technologie, jak i sposób, w jaki dana instalacja jest projektowana, budowana i utrzymywana, eksploatowana i wycofywana z eksploatacji; 16) społeczność oznacza jedną lub więcej osób fizycznych lub prawnych oraz, zgodnie z krajowym prawem lub praktyką, ich związki, organizacje lub grupy; b) dostępne techniki oznaczają techniki o takim stopniu rozwoju, który pozwala na ich wdrożenie w danym sektorze przemysłu, zgodnie z istniejącymi warunkami ekonomicznymi i technicznymi, z uwzględnieniem kosztów i korzyści, nawet jeżeli techniki te nie są wykorzystywane lub nie zostały opracowane w danym państwie członkowskim, o ile są one dostępne dla operatora; 17) zainteresowana społeczność oznacza społeczność, która jest lub może być dotknięta skutkami podejmowanych decyzji dotyczących udzielenia lub aktualizacji pozwolenia lub warunków pozwolenia lub która jest nimi zainteresowana; na użytek niniejszej definicji organizacje pozarządowe promujące ochronę środowiska i spełniające wszelkie kryteria prawa krajowego uznaje się za mające interes;

8 L 334/24 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej ) substancje stwarzające zagrożenie oznaczają substancje lub mieszaniny określone w art. 2 pkt 7 i 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin ( 1 ); 19) sprawozdanie bazowe oznacza informację dotyczącą stanu skażenia gleby i wód podziemnych substancjami stwarzającymi zagrożenie; 20) wody podziemne oznaczają wody podziemne określone w art. 2 pkt 2 dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej ( 2 ); 21) gleba oznacza wierzchnią warstwę skorupy ziemskiej usytuowaną między skałą macierzystą a powierzchnią. Gleba składa się z cząstek mineralnych, materii organicznej, wody, powietrza i organizmów żywych; 22) kontrola środowiskowa oznacza wszystkie działania, w tym wizyty w terenie, monitorowanie emisji i kontrole raportów wewnętrznych oraz dokumentów dotyczących działań następczych, weryfikację samodzielnego monitorowania, kontrolę stosowanych technik oraz adekwatności zarządzania środowiskowego instalacją, podejmowane przez właściwy organ lub w jego imieniu, aby sprawdzać i promować zgodność instalacji z warunkami określonymi w pozwoleniu oraz, w razie potrzeby, monitorować ich oddziaływanie na środowisko; 23) drób oznacza drób określony w art. 2 pkt 1 dyrektywy Rady 90/539 EWG z dnia 15 października 1990 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących handel wewnątrzwspólnotowy i przywóz z państw trzecich drobiu i jaj wylęgowych ( 3 ); 24) paliwo oznacza wszelkie stałe, płynne lub gazowe materiały palne; 25) obiekt energetycznego spalania oznacza każde urządzenie techniczne, w którym paliwa są utleniane w celu wykorzystania wytworzonego w ten sposób ciepła; 26) komin oznacza strukturę zawierającą jeden lub więcej przewodów służących odprowadzaniu gazów odlotowych do powietrza; 27) czas funkcjonowania oznacza czas wyrażony w godzinach, w którym obiekt energetycznego spalania pracuje w całości lub części, odprowadzając emisje do powietrza, z wyłączeniem okresów rozruchu i wyłączenia; 28) stopień odsiarczania oznacza stosunek, w określonym czasie, ilości siarki niewyemitowanej przez obiekt energetycznego spalania do powietrza do ilości siarki zawartej w paliwie stałym wprowadzonym do urządzeń obiektów energetycznego spalania i wykorzystanym w obiekcie w tym samym czasie; ( 1 ) Dz.U. L 353 z , s. 1. ( 2 ) Dz.U. L 327 z , s. 1. ( 3 ) Dz.U. L 303 z , s ) lokalne paliwo stałe oznacza naturalnie występujące paliwo stałe spalane w obiekcie energetycznego spalania specjalnie zaprojektowanym dla tego rodzaju paliwa i wydobywane lokalnie; 30) paliwo dominujące oznacza paliwo, które spośród wszystkich rodzajów paliw stosowanych w instalacji spalania wielopaliwowego wykorzystującej pozostałości po destylacji i przetwarzaniu w procesie rafinacji ropy naftowej na własne potrzeby, jako samodzielne paliwo lub razem z innymi paliwami odznacza się najwyższą wielkością dopuszczalnej emisji określoną w załączniku V część 1 lub, w przypadku kilku paliw mających tę samą dopuszczalną wielkość emisji, paliwo, w którym dostarczana jest największa część mocy spośród tych paliw; 31) biomasa oznacza którąkolwiek z następujących pozycji: a) produkty składające się z substancji roślinnych pochodzących z rolnictwa lub leśnictwa, które mogą być wykorzystywane jako paliwo w celu odzyskania zawartej w nich energii; b) następujące odpady: (i) odpady roślinne z rolnictwa i leśnictwa; (ii) odpady roślinne z przemysłu przetwórstwa spożywczego, jeżeli wytworzone ciepło jest odzyskiwane; (iii) włókniste odpady roślinne z procesu produkcji pierwotnej pulpy celulozowej i z produkcji papieru z pulpy, jeżeli odpady te są współspalane w miejscu produkcji, a wytworzone ciepło jest odzyskiwane; (iv) odpady korka; (v) odpady drewniane, z wyjątkiem odpadów drewnianych mogących zawierać chlorowcopochodne związków organicznych lub metale ciężkie wprowadzone w wyniku zastosowania środków do konserwacji lub powlekania drewna i które obejmują w szczególności takie odpady drewniane pochodzące z prac budowlanych lub rozbiórkowych; 32) obiekt energetycznego spalania wielopaliwowego oznacza wszelkie obiekty energetycznego spalania, w których można spalać jednocześnie lub na przemian co najmniej dwa rodzaje paliw; 33) turbina gazowa oznacza wirujące urządzenie przetwarzające ciepło na pracę mechaniczną, składające się głównie ze sprężarki i urządzenia cieplnego, w którym następuje utlenianie paliwa w celu podgrzania płynu roboczego, oraz turbiny; 34) silnik gazowy oznacza silnik spalinowy o spalaniu wewnętrznym pracujący w cyklu Otto i wykorzystujący zapłon iskrowy lub, w przypadku silników dwupaliwowych, zapłon samoczynny do spalania paliwa;

9 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 334/25 35) silnik Diesla oznacza silnik spalinowy o spalaniu wewnętrznym pracujący w cyklu Diesla i wykorzystujący zapłon samoczynny do spalania paliwa; 36) mały system wydzielony oznacza mały system wydzielony określony w art. 2 pkt 26 dyrektywy 2003/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej ( 1 ); 37) odpady oznaczają odpady określone w art. 3 pkt 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów ( 2 ); 38) odpady niebezpieczne oznaczają odpady niebezpieczne określone w art. 3 pkt 2 dyrektywy 2008/98/WE; 39) zmieszane odpady komunalne oznaczają odpady z gospodarstw domowych, jak również odpady z działalności handlowo-usługowej, odpady przemysłowe i instytucjonalne, które ze względu na charakter i skład są podobne do odpadów z gospodarstw domowych, ale z wyłączeniem frakcji wskazanych w pozycji załącznika do decyzji Komisji 2000/532/WE ( 3 ), które są zbierane oddzielnie u źródła, i z wyłączeniem innych odpadów wskazanych w pozycji tego załącznika; 40) spalarnia odpadów oznacza każdą stacjonarną lub ruchomą jednostkę techniczną oraz wyposażenie przeznaczone do termicznego przetwarzania odpadów, z odzyskiem ciepła wytworzonego w wyniku spalania lub bez takiego odzysku, poprzez spalanie przez utlenianie, jak również inne procesy przetwarzania termicznego, takie jak piroliza, zgazowanie lub proces plazmowy, jeżeli substancje powstające z przetwarzania są następnie spalane; 41) współspalarnia odpadów oznacza każdą stacjonarną lub ruchomą jednostkę techniczną, której głównym celem jest wytwarzanie energii lub produktów materialnych oraz która wykorzystuje odpady jako paliwo zwykłe lub dodatkowe lub w której odpady są poddawane przetwarzaniu termicznemu mającemu na celu ich unieszkodliwienie poprzez spalanie odpadów przez utlenianie, jak również inne procesy przetwarzania termicznego, takie jak piroliza, zgazowanie lub proces plazmowy, jeżeli substancje powstające z przetwarzania są następnie spalane; 42) przepustowość nominalna oznacza sumę przepustowości spalania pieców, z których składa się spalarnia odpadów lub współspalarnia odpadów, podaną przez projektanta i potwierdzoną przez operatora, z właściwym uwzględnieniem wartości kalorycznej odpadów, wyrażoną jako ilość odpadów spalanych w ciągu godziny; ( 1 ) Dz.U. L 176 z , s. 37. ( 2 ) Dz.U. L 312 z , s. 3. ( 3 ) Decyzja Komisji 2000/532/WE z dnia 3 maja 2000 r. zastępująca decyzję 94/3/WE ustanawiającą wykaz odpadów zgodnie z art. 1 lit. a) dyrektywy Rady 75/442/EWG w sprawie odpadów oraz decyzję Rady 94/904/WE ustanawiającą wykaz odpadów niebezpiecznych zgodnie z art. 1 ust. 4 dyrektywy Rady 91/689/EWG w sprawie odpadów niebezpiecznych (Dz.U. L 226 z , s. 3). 43) dioksyny i furany oznaczają wszystkie polichlorowane dibenzo-p-dioksyny i dibenzofurany wymienione w załączniku VI część 2; 44) związek organiczny oznacza każdy związek zawierający co najmniej atom węgla i jeden lub większą ilość atomów wodoru, halogenów, tlenu, siarki, fosforu, krzemu lub azotu, z wyjątkiem tlenków węgla i węglanów lub dwuwęglanów nieorganicznych; 45) lotny związek organiczny oznacza każdy związek organiczny oraz frakcję kreozotu, które w temperaturze 293,15 K mają ciśnienie pary 0,01 kpa lub więcej lub mają odpowiadającą tej wartości lotność w szczególnych warunkach użytkowania; 46) rozpuszczalnik organiczny oznacza każdy lotny związek organiczny, który jest stosowany w następujących przypadkach: a) oddzielnie lub w połączeniu z innymi czynnikami, bez przemiany chemicznej, w celu rozpuszczania surowców, produktów lub odpadów; b) jako środek czyszczący w celu rozpuszczania zanieczyszczeń; c) jako czynnik rozpuszczający; d) jako środek rozpraszający; e) jako regulator lepkości; f) jako regulator napięcia powierzchniowego; g) jako plastyfikator; h) jako środek konserwujący; 47) powłoka oznacza powłokę określoną w art. 2 pkt 8 dyrektywy 2004/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie ograniczeń emisji lotnych związków organicznych w wyniku stosowania rozpuszczalników organicznych w niektórych farbach i lakierach oraz produktach do odnawiania pojazdów ( 4 ). ( 4 ) Dz.U. L 143 z , s. 87. Artykuł 4 Obowiązek posiadania pozwolenia 1. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, aby żadna instalacja ani obiekt energetycznego spalania, spalarnia odpadów ani współspalania odpadów nie były eksploatowane bez pozwolenia. W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego, państwa członkowskie mogą ustanowić procedurę rejestracji instalacji objętych wyłącznie rozdziałem V. Procedura rejestracji określana jest w wiążącym akcie i obejmuje co najmniej powiadomienie właściwego organu przez operatora o zamiarze eksploatowania instalacji.

10 L 334/26 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Państwa członkowskie mogą postanowić, że pozwolenie obejmuje co najmniej dwie instalacje lub części instalacji eksploatowanych przez tego samego operatora, znajdujących się na tym samym terenie. W przypadku gdy pozwolenie obejmuje co najmniej dwie instalacje, określa ono warunki mające na celu zapewnienia, aby każda z nich spełniała wymogi niniejszej dyrektywy. 3. Państwa członkowskie mogą postanowić, że pozwolenie obejmuje kilka części instalacji eksploatowanych przez różnych operatorów. W takich przypadkach pozwolenie określa obowiązki każdego z operatorów. Artykuł 5 Udzielanie pozwoleń 1. Bez uszczerbku dla innych wymogów określonych w przepisach prawa krajowego lub unijnego, właściwe organy udzielają pozwolenia, jeżeli instalacja spełnia wymogi niniejszej dyrektywy. 2. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia, aby w przypadku gdy zaangażowanych jest więcej niż jeden właściwy organ lub więcej niż jeden operator, lub wydawane jest więcej niż jedno pozwolenie, warunki i procedury udzielania pozwolenia były w pełni skoordynowane, celem zagwarantowania skutecznego zintegrowanego podejścia do tej procedury przez wszystkie właściwe organy. 3. W razie nowej instalacji lub istotnej zmiany w przypadku gdy zastosowanie ma art. 4 dyrektywy 85/337/EWG, do celów udzielenia pozwolenia bada się i wykorzystuje wszelkie uzyskane w danej kwestii informacje lub wnioski wyciągnięte na podstawie art. 5, 6, 7 i 9 tej dyrektywy. Artykuł 6 Ogólne wiążące zasady Bez uszczerbku dla obowiązku posiadania pozwolenia, państwa członkowskie mogą zawrzeć wymogi dla niektórych kategorii instalacji, obiektów energetycznego spalania, spalarni odpadów lub współspalarni odpadów w ramach ogólnych wiążących zasad. W przypadku przyjęcia ogólnych wiążących zasad, pozwolenie może po prostu zawierać odniesienie do tych zasad. Artykuł 7 Awarie i wypadki Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 2004/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie odpowiedzialności za środowisko w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalne ( 1 ), w razie jakiejkolwiek awarii lub wypadku mających znaczący wpływ na środowisko, państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, aby: ( 1 ) Dz.U. L 143 z , s. 56. a) operator natychmiast informował właściwe organy; b) operator natychmiast podejmował środki mające na celu ograniczenie wpływu na środowisko i zapobiegnięcie dalszym ewentualnym awariom lub wypadkom; c) właściwy organ wymagał od operatora podjęcia wszelkich środków dodatkowych uznanych przez właściwy organ za niezbędne do ograniczenia wpływu na środowisko oraz zapobiegnięcia dalszym ewentualnym awariom lub wypadkom. Artykuł 8 Brak zgodności 1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia zgodności z warunkami pozwolenia. 2. W przypadku naruszenia warunków pozwolenia, państwa członkowskie zapewniają: a) niezwłoczne poinformowanie właściwego organu przez operatora; b) natychmiastowe podjęcie przez operatora niezbędnych środków w celu zapewnienia przywrócenia zgodności w możliwie najkrótszym czasie; c) wymaganie przez właściwy organ od operatora podjęcia wszelkich właściwych środków dodatkowych uznanych przez ten właściwy organ za niezbędne do przywrócenia zgodności. W przypadku naruszenia warunków pozwolenia powodującego zagrożenie dla zdrowia ludzi lub grożącego znaczącym bezpośrednim negatywnym skutkiem dla środowiska oraz do chwili przywrócenia zgodności zgodnie z lit. b) i c) akapitu pierwszego, eksploatacja instalacji, obiektów energetycznego spalania, spalarni odpadów, współspalarni odpadów lub ich odpowiednich części zostaje zawieszona. Artykuł 9 Emisja gazów cieplarnianych 1. W przypadku gdy emisje gazów cieplarnianych z instalacji są określone w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE w odniesieniu do czynności przeprowadzanych w tej instalacji, pozwolenie nie obejmuje dopuszczalnej wielkości emisji dla bezpośrednich emisji tych gazów, chyba że jest to niezbędne w celu zapewnienia, aby nie spowodowało to żadnego znaczącego lokalnego zanieczyszczenia. 2. W odniesieniu do rodzajów działalności wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE, państwa członkowskie mogą zdecydować o nienakładaniu wymogów odnoszących się do efektywności energetycznej w odniesieniu do jednostek energetycznego spalania lub innych jednostek emitujących dwutlenek węgla na miejscu.