Scenariusz inscenizacji "Tomcio Paluszek"

Transkrypt

1 Literka.pl Scenariusz inscenizacji "Tomcio Paluszek" Data dodania: :07:32 Autor: Zuzanna Skrzypińska Scenariusz inscenizacji bajki pt. «Tomcio Paluszek» Serdecznie zapraszamy szanownych gości do naszej krainy z bajki o TOMCIU PALUSZKU, chłopcu bardzo dzielnym i o dobrym serduszku. A wy drodzy goście grzecznie słuchajcie i oglądajcie Brat 1 Witajcie! Jest nas wielu braci, choć nie jesteśmy bogaci bardzo się kochamy. Brat 2 A tu najmłodszego brata mamy. Jest malutki jak paluszek, zjada tyle co okruszek. Choć z nas jest najmłodszy za to najmądrzejszy! Brat 3 A nasza rodzinka cała to jeszcze tata drwal i mama gosposia nasza kochana. Mama: Jestem żoną dzielnego drwala. Mieszkamy w tej oto chatce. Oj! Biedę mamy, biedę! Jestem bardzo dzielnym drwalem, ale się nie chwalę wcale. Rąbię drwa, aż wióry lecą! Do widzenia moi mili idę do pracy w lesie! Mama: Kochane dzieci idźcie do lasu, nazbierajcie chrustu mamie i zanieście tacie chleb, a ja będę szykowała w kuchni dla was śniadanie. Odgłosy lasu Gdy słoneczko mocno grzeje, bracia idą raźnym krokiem, zbierają

2 chrust rozglądając się tu i tam Scena w lesie O, witajcie moi mili! Bracia: Tato! Jedno dziecko podaje tacie pół chleba Bracia razem: To dla ciebie, co ty na to? Przynieśliśmy ci śniadanie! Bracia razem : Drwal : Dla nas nic już nie zostanie! (ze smutkiem) Tylko tyle? To niewiele, ale z wami się podzielę. Oj, tak synku! W domu bieda. W takiej biedzie żyć się nie da Brat 1 Chleb swój zjadłem do okruszka, lecz nie napełniłem brzuszka Brat 2 Tato! Idź na polowanie! Zaraz ruszam moje dzieci. Póki jeszcze słońce świeci Bracia razem: A my chrustu nazbieramy i pójdziemy z nim do mamy. Odgłosy burzy Gdy słoneczko poszło spać bracia się zaczęli bać Bo do domu długa droga, wszystkich ogarnęła trwoga Bracia razem: Zimno wszędzie, ciemno wszędzie. Co to będzie? Co to będzie? Bracia 1,2: Zbłądziliśmy w ciemnym lesie Bracia 3,4: Echo wycie wilków niesie! Bracia 5,6: Pewnie zaraz wilk wyskoczy! Ejże, strach ma wielkie oczy! Dom nasz widzę już z daleka. Chodźmy, mama na nas czeka! Zaśpiewajmy! Choć noc głucha, piosnka ta nam

3 doda ducha. Piosenka «Choć nocy mrok» Już malutki Paluch Tomek wśród drzew dostrzegł jakiś domek Lecz to wcale nie nasz domek! Żona Ludojada: Czy ktoś tu piosenkę śpiewa? Czy to w lesie szumią drzewa? Albo wyją wilkołaki? W domku była gospodynią duża pani z groźną miną. Nie zważając na tę minę Tomcio prosi o gościnę. Grzecznie panią prosimy, czy moglibyśmy w tym domku spędzić noc w cieplutkim kątku? Żona Ludojada: Wejdźcie dzieci tu do środka, chociaż nie wiem, co was spotka, bo mam męża Ludojada.. Mąż Ludojad? Trudna rada! Córka Ludojada: Wejdźcie cicho, po kryjomu, ojca teraz nie ma w domu. Żona Ludojada: Mąż mój olbrzym zły, dzieciom pokazuje kły! Znany z teg jest już w świecie, że uwielbia więzić dzieci. Córka Ludojada: Czy słyszycie? To tato kroczy! Butów ma niezwykłych parę, czart mu uszył je na miarę. Kiedy robi w nich krok jeden, mil pokonać może siedem! Na nic jednak te przestrogi, bo nadchodzi olbrzym srogi. Ma on buty siedmiomilowe Tomcio więc zaczyna mowę: Na ucieczkę szans brakuje Może pani się zlituje? Córka Ludojada: Co to będzie? Gwałtu! Rety! Niech się każdy prędko chowa! Tomcio chowa się pod łóżko. Dzieci chowają się w różnych zakamarkach. Wchodzi Ludojad Żona Ludojada: Witaj, Ludojadku drogi. Czy nie bolą cię dziś nogi? Mil

4 przeszedłeś pewnie tysiąc, Jesteś głodny mogę przysiąc! Ludojad: Żono moja nie mów tyle, bo rozeźlę się za chwilę. Prędko mi kolację podaj, tylko pieprzu dużo podaj! Żona wnosi gar i stawia przed mężem, Ludojad siada do stołu Żona Ludojada: Oto wielki gar bigosu, góra mięsa, micha sosu. Zjesz i pójdziesz pod pierzynkę, pospać musisz odrobinkę. Ludojad je i mlaska a żona mówi Żona Ludojada: Siedźcie cicho tak jak myszy, to was mężuś nie usłyszy. Córka: Gdy kolację zje to zaśnie, wtedy uciekniecie właśnie.. Ludojad kładzie się do łóżka.. Ludojad: Czyja tu wystaje nóżka? (Schyla się i wyciąga Tomcia) Czyja nóżka? Moja nóżka! Nóżka Tomcia vel Paluszka. Ale popatrz: chuda taka, mówiąc szczerze byle jaka Ludojad: Lekkostrawna, skoro chuda. To mi się śniadanko uda! Rano się rozprawię z wami, pożrę wszystkich z przyprawami! ( Ludojad zagląda i znajduje dzieci) Żona Ludojada: Mąż Ludojad zasnął wreszcie. Szybko nogi za pas bierzcie! A to dla was chleb na drogę. Więcej nic wam dać nie mogę. Bardzo pani dziękujemy. Do widzenia, już idziemy Nie odeszły nawet mili, bo niestety już po chwili, coś zbudziło Ludojada i Ludojad tak powiada: Ludojad: Jestem głodny niesłychanie! Gdzie są dzieci? Mam chęć na nie! Żona Ludojada: No bo proszę Ludojada mój mężulku me kochanie gdzieś

5 uciekło twe śniadanie.. Ludojad wkłada buty Ludojad: Nie uciekną mi daleko! Pewnie złapię ich nad rzeką! W butach moich w jednej chwili trzysta i pół mili. Nim minęły dwie minuty, w świat go gdzieś poniosły buty. Nim minęło pół godziny przeszedł góry i doliny. Dzieci złapać chciał nad rzeką, ale poszedł za daleko. Ludojad: Dzieci jeszcze nie złapałem, ale już się zasapałem. Spocznę sobie w cieniu drzewa. Ludojad głośno chrapie, dzieci wychodzą z lasu i stają w pobliżu Ludojada Buty ma siedmiomilowe, ale niezbyt tęgą głowę. Bez tych butów nas nie złapie, niech więc teraz mocno chrapie. Tomcio zdejmuje buty Ludojadowi i wkłada je na swoje nogi, budzi się Ludojad Ludojad: Tutaj jesteś, imć Paluchu! Zjem cię, bo mi burczy w brzuchu! Tylko nie wiem czy mnie złapiesz! Bardzo przy tym się zasapiesz Chcesz to spróbuj, bardzo proszę, lecz ja teraz buty noszę! Ludojad: W podróż nigdy nie wyruszę! W domu z żoną zostać muszę! Dzięki butom od olbrzyma, szybko razem jest rodzina. Mama, tata się radują dzieci mocno obściskują Tak oto najmniejszy, okazał się najmądrzejszy! Najmłodszy a najodważniejszy! Wszyscy razem: Wiwat, Wiwat Tomcio Paluch! Wykorzystane piosenki: «Dziecięce marzenia», «Chociaż nocy mrok», «Są bajki» Literka.pl Literka.pl